«οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν ΚύριονἸησοῦν,
εἰ μὴ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ».
εἰ μὴ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ».
Μόνο δηλαδή φωτιζόμενος από το πνεύμα το Άγιον ο άνθρωπος μπορεί να ομολογήσει τον Ιησούν Χριστόν δηλαδή Θεάνθρωπο απεσταλμένο από το Θεό για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Είναι λοιπόν θα λέγαμε αυτό που οδηγεί την Εκκλησία.
Αυτό είναι εκείνο το οποίο χαρίζει στην Εκκλησία παραμένοντας σε αυτήν το αλάθητο.
Το ότι η Εκκλησία είναι ο Χριστός διαιωνιζόμενος δια μέσου των αιώνων και ότι φωτιζόμενη η Εκκλησία με το πνεύμα το Άγιο πορεύεται αλαθήτος.
Όχι κάποιο πρόσωπο όχι κάποιος Πατριάρχης όχι κάποιος παπάς όχι αλλά το σύνολο της Εκκλησίας που είναι κλήρος και λαός. Μόνο τότε το σύνολο της Εκκλησίας πορεύεται εν πνεύματι Αγίω και είναι και αλάθητος η πορεία αυτή της Εκκλησίας. Αυτό εννοούμε όταν λέμε Εκκλησία Χριστού. Κλήρος και λαός όλοι οι βαφτισμένοι στο όνομα του Χριστού αποτελούμε την Εκκλησία αποτελούμε αυτό το μυστικό σώμα του οποίου κεφαλή είναι ο Χριστός και φωτίζει την Εκκλησία αυτή το πνεύμα το Άγιον.
Καταλαβαίνεται λοιπόν γι’ αυτό λέμε το πνεύμα το Άγιον οδηγήσει με εν γη ευθεία. Εις οδόν ευθεία. Σε πορεία ευθεία. Μόνο τότε ο άνθρωπος μπορεί να πορεύεται σωστά όταν μέσα του επικαλείται και φροντίζει και αγωνίζεται και υποφέρει για να κατοικεί μέσα του το πνεύμα το Άγιον.
Θυμηθείτε μας είπε ο Χριστός σε κάποια στιγμή. Όταν λέει ο άνθρωπος μετανοήσει και ομολογήσει την αμαρτία του τότε λέει θα πάρω τον πατέρα και το πνεύμα το Άγιον και θα κατοικήσουμε μέσα στον άνθρωπο αυτόν. Μονήν παρ' αὐτῷ ποιήσωμεν.
Το πνεύμα το Άγιον λοιπόν είναι εκείνο το οποίο κατευθύνει τη ζωή μας είναι εκείνο το οποίο μας μεταβάλει μας αλλοιώνει την Θεία αλλοίωση και η οποία αλλοίωση αυτή γίνεται από τους Αποστόλους τους μαθητάς εκείνους τους απλοϊκούς ψαράδες.
Βλέπεται λοιπόν ότι από τότε αρχίζει το πνεύμα το Άγιο να φωτίζει και μέχρι σήμερα και μέχρι της συντελείας των αιώνων όλοι εκείνοι οι οποίοι ποθούν τον Αγιασμό και το φωτισμό του Αγίου πνεύματος το δέχονται αρκεί να μετανοήσουν αρκεί να αγωνίζονται αρκεί να ζητούν με κατάνυξη και με αλήθεια «ελθέ παράκλητε αγαθέ, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν». Και τότε ασφαλώς έρχεται το πνεύμα το Άγιο και σκηνώνει και μένει διά παντός μέσα στην καρδιά του ανθρώπου αρκεί να μην ξαναπέσει σε αμαρτήματα και αν ξαναπέσει να ζητήσει μέσα από το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως και πάλι τη συγχώρηση των αμαρτημάτων του και την πορεία. Κανένας δεν είναι ικανός να μην πέσει και να μην αμαρτήσει, σύ γάρ μόνος εκτός αμαρτίας υπάρχεις λέμε για τον Θεό.
Όμως υπάρχει η μετάνοια και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ομιλών περί μετανοίας λέει, ξερές με τι μοιάζει όλα τα αμαρτήματα που έχεις κάνει αδελφέ μου σαν μία σπίθα φωτιάς που πέφτει σε ένα πέλαγος. Μπορεί αυτή η σπίθα να ακουμπήσει την επιφάνεια του νερού στο πέλαγος να μείνει αναμμένη; Όχι τι γίνεται, αμέσως σβήνει. Έτσι και τα οποιαδήποτε και οσαδήποτε αμαρτήματα. Επομένως όταν πέσουν τα αμαρτήματά σου στο πέλαγος της ευσπλαχνίας τότε όλα σβήνουν τότε όλα χάνονται τότε όλα απαλείφονται, εξαφανίζονται και επικαλύπτονται. Γι’αυτό συμπληρώνει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και αν λέει δέκα χιλιάδες φορές την ημέρα αμαρτήσεις, αν μυριάδες αμάρτι μυριάδες μετανόησον και σωθήσει. Δηλαδή και αν δέκα χιλιάδες φορές την ημέρα αμαρτήσεις άλλες δέκα χιλιάδες φορές μετανόησε και θα σωθείς.
Βλέπετε πόση μεγαλοσύνη έχει ο Θεός και πόση ανεκτικότητα έχει απέναντι μας. Χρειάζεται όμως αδελφοί μου να μην επαναπαυόμαστε σ’αυτό αλλά στην προσπάθειά μας να έχουμε πάντοτε αγωνιστικό φρόνημα, διάθεση μετανοίας να ζω συνεχώς σε ένα πνεύμα μετανοίας σε ένα πνεύμα επιστροφής σε ένα πνεύμα που ζητώ από το Θεό να έρθει και να σκηνώσει μέσα μου το πνεύμα το Άγιον.
Πρωτ. Απόστολος Θεολόγος