.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Γιά όσους ΠΑΣΧΟΥΝ από «α μ ν η σ ί α» καί π ε ρ ι μ έ ν ο υ ν νά μιλήσει η Εκκλησία γιά ταυτότητα.... / Β Ι Ν Τ Ε Ο


Επειδή η EΚΚΛΗΣΙΑ σ ύ σ σ ω μ η, με όλη την Iεραρχία, το Άγιον Όρος και τον Λαό μίλησαν για τις ταυτότητες και ενήργησαν, και - Θεού βοηθούντος - από το 1986 μέχρι σήμερα (επί 37 έτη) τις απέτρεψαν, 

....υπενθυμίζουμε σε όσους πάσχουν από ηθελημένη «αμνησία» τι είπε η Εκκλησία και ότι δεν μπορεί σήμερα να αναιρέσει τον εαυτό της. 

Ο Λαός δεν περιμένει να μιλήσει η Διοικούσα Εκκλησία ούτε να εκδώσει Δελτίο Τύπου. εκείνο που οφείλει να κάνει είναι μόνο να ενεργήσει.

«Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων [δεν εκδίδει δελτία τύπου βλέποντας τον λύκον ερχόμενο]. ο μισθωτός δε και ουκ ων ποιμήν, ου ουκ εισί τα πρόβατα ίδια, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον και αφίησι τα πρόβατα και φεύγει. και ο λύκος αρπάζει αυτά και σκορπίζει τα πρόβατα. ο δε μισθωτός φεύγει, ότι μισθωτός εστι και ου μέλει αυτώ περί των προβάτων [Τάδε λέγει Κύριος και όχι εγώ ο αχρείος]» (Ιω. Ι’, 11-13).

Υ.Γ.: 

Σας παρακαλούμε διαδώστε το/κοινοποιήστε το, για «να θυμηθούν οι παλιοί» και «να μάθουν οι νεότεροι» Μητροπολίτες και Ιερείς!



“Αγιασθήτω - Ελθέτω - Γεννηθήτω”!



Τρείς προστακτικές!


“Άγιασθήτω τό ὄνομά σου.

Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου.

Γεννηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς.”

Τρεις προστακτικές κι ο Άναρχος Θεός, ο σαρκωμένος Λόγος σε πλήρη παρουσία, μέσα σε κυματισμένη ψυχή. 

Να καταδύεσαι σε βάθη απελπισίας, σε υπαρξιακό στροβιλισμό και να πιάνεσαι από ικεσία καρδιάς για να αφεθείς σε Πατρικά χέρια που σύμπαντα ορίζουν, ανάβουν και σβήνουν φως ημέρας, αρχιτεκτονούν και συνέχουν όλη την Πλάση για το πλάσμα Του.

Στάσου για λίγο από την ματαιότητα και ματαιοδοξία της ημέρας, που σαν καρνάβαλος πλουμίζει κούφιες, περαστικές εικόνες, λόγια πολλά κι α-νόητα, φτιασιδωμένες ζωές με ρηχότητα και 'make-up' γκλαμουριάς που τον αέρα γεμίζει άρωμα φτηνό- στάσου σε κάθε λέξη αυτής (και κάθε) προσευχής.

Πρόφερε αργά τις λέξεις κλείνοντας ίσως τα μάτια για να τις κοινωνήσεις σε σώμα, πνεύμα και ψυχή. 

Νοιώσε τήν σημασία και τήν δύναμή τους- καμμία τους δεν έχει άστοχη θέση. 

Φρουροί ακοίμητοι, υπασπιστές και προασπιστές Πίστεως του Βασιλέα των Όλων.

Έτσι είναι η προσευχή- βουτιά σε λέξεις που δονούν. 

Κι εκείνο που υπερκοσμεί την ωραιότητά τους είναι η ελληνική γλώσσα, το χρυσό άρμα τους. 

Πόση τιμή να εκφέρεται έτσι η κατά Θεόν Σοφία!

Τρείς προστακτικές να αποτυπώνονται με το σημείο του Σταυρού, για καθε έναν που από εδώ και από τώρα κάνει τήν σημασία τους δική του περπατησιά.
“Αγιασθήτω - Ελθέτω - Γεννηθήτω”.

Μια απαράδεκτη θεολογικά εικόνα εκ Γεωργίας

σσ. Αυτά είναι τα προϊόντα του Οικουμενισμού που οι Άγιοι ονόμασαν παναίρεση, διότι μέσα του κρύβονται όλες οι τέτοιου είδους πλάνες. Και όμως και ο Γεωργίας και ο Λεμεσσού θα συνεχίσουν να θεωρούνται ευσεβείς από πολλούς πιστούς. 


Του Κωνσταντίνου Νούση

Η ως άνω εικόνα φέρεται αγιογραφημένη στο εξωτερικό, αποδεκτή από τον Πατριάρχη Γεωργίας, τον Μητροπολίτη Λεμεσού, καθώς και τον Ηγούμενο της Ι. Μ. Βατοπαιδίου. Δεν γνωρίζω αν ο μητροπολίτης και ο ηγούμενος δέχτηκαν την εικόνα απλά ως δώρο και για λόγους ευγενείας δεν εξέφρασαν τις όποιες αντιρρήσεις τους, ωστόσο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η συγκεκριμένη αγιογραφία έχει πολλά θεολογικά προβλήματα.

Είναι βέβαια θετικό το γεγονός ότι βλέπουμε μια προσπάθεια δημιουργική και όχι τις συνηθισμένες στην αγιογραφία στείρες απομιμήσεις παλαιότερων εικονογραφικών παραστάσεων. Εντούτοις, δεν μπορούμε να μην εκφράσουμε τις ενστάσεις μας, όταν βλέπουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, όταν κάτι δεν συνάδει προς τη σύνολη Ορθόδοξη Παράδοση, η οποία εξάπαντος φέρει πάντοτε μαζί της και τον δογματικό χαρακτήρα της.

Οι ορθόδοξες αγιογραφίες είναι πάντοτε εκφραστικές του ορθοδόξου δόγματος, της πίστης μας δηλαδή, χωρίς αυτό να αναιρεί την πρωτοτυπία και την προσωπική πινελιά του εκάστοτε αγιογραφούντος. Υπάρχουν, ωστόσο, και κόκκινες γραμμές. Μια από αυτές είναι η πρόταξη της οντολογίας σε σχέση με τον συναισθηματισμό. Τον οποίο βλέπουμε στην ως άνω παράσταση υπερτερούντα σε βάρος της οντολογικής – δογματικής διάστασης της πίστεώς μας. Και εξηγούμαι αναλυτικότερα: ο Κύριος στην εικόνα, σε ώριμη ηλικία, φαίνεται παρηγορούμενος (;) στην αγκαλιά της Θεοτόκου, στα πόδια μάλλον, όπως θα έκανε μάλλον ένα μικρότερο παιδί. Παρουσιάζεται ένας ασθενών Κύριος συναισθηματικά και ψυχολογικά, κρατούμενος – ποιος; Ο Κύριος! – υπό της Κυρίας (με πλεονάζουσα σημασία εδώ πλέον) Θεοτόκου. Θα μου πείτε: και στις εικόνες που ο Χριστός είναι βρέφος δεν βλέπουμε το ίδιο; Όχι! Αν παρατηρήσουμε καλά, σε αυτές η Παναγία δείχνει απλά το ευλογούν Βρέφος-Θεό.
Σε όλη την Καινή Διαθήκη ο Χριστός φέρεται με κάποια «αυστηρότητα» και κάπως αποστασιοποιημένα προς τη Μητέρα Του. Τούτο φυσικά δεν υπονοεί καμιά υποτίμηση της γυναίκας, αλλά έχει άλλη δογματική εξήγηση, την οποία δεν χρειάζεται να αναλύσουμε στο παρόν. Ο Κύριος, αφ’ ης στιγμής κινείται ώριμος (ως ενήλικος μετά τη Βάπτιση η έννοια εν προκειμένω) πλέον στο έργο του της θείας Οικονομίας μέχρι τη Σταύρωση και την Ανάσταση, και ειδικά μετά από την τελευταία, όπως βλέπουμε χαρακτηριστικά στο «μη μου άπτου» προς τη Μαγδαληνή, θέλει να μας ανεβάσει πνευματικά σε άλλη διάσταση και να κατανοήσουμε πως πρωτίστως πρέπει να τον βλέπουμε ως τον απόλυτο Θεό και την πηγή της σωτηρίας και της θέωσής μας, αφήνοντας κατά μέρος την ψιλή ανθρώπινη προσέγγισή του, η οποία μπορεί κάλλιστα να μας παρασύρει σε συναισθηματισμούς αχρείαστους για την υψηλή κλήση μας. Την όποια αδυναμία μπορεί να προσδεθεί στις ανθρώπινες διαστάσεις εκ μέρους μας, πρέπει να την υπερβούμε χάριν της αγιοπνευματικής – οντολογικής διαστάσεως της θεραπείας και ανάστασης της φύσης μας.
Η συγκεκριμένη εικόνα, επομένως, πέρα από τον αντιπαραδοσιακό, αντιβιβλικό και αντιδογματικό χαρακτήρα της, δείχνει προς μάλλον έναν «ψυχικό» άνθρωπο Ιησού, παρά προς τον Ενανθρωπήσαντα Γιαχβέ. Κεντρικό πρόσωπο έτσι τονίζεται εμμέσως, πλην σαφώς, η Θεοτόκος, και τούτο πουθενά δεν φαίνεται να έχει ερείσματα ούτε στην πίστη μας ούτε και στην παράδοση της ορθόδοξης αγιογραφίας.
Για να συνοψίσουμε: Ένας Χριστός απελπισμένος; Απογοητευμένος; Κουρασμένος; Και γιατί να προσφύγει (ως άνθρωπος εννοείται) στη αγκαλιά της Παναγίας και όχι του ουρανίου Πατρός Του εν προσευχή, όπως εξάπαντος φαίνεται μέσα από τα Ευαγγέλια; Έχουμε εν προκειμένω ελλιπή γνώση ή και άγνοια της αντίδοσης των ιδιωμάτων: σύμφωνα με την πίστη μας την Ορθόδοξη, ο Χριστός εξ άκρας συλλήψεως είναι ο σαρκωμένος Θεός. Η ανθρώπινη φύση του είναι αναμάρτητη, επομένως δεν ήταν ένας κοινός άνθρωπος, όπως όλοι μας. Δέχτηκε, βέβαια, πάνω του τα αδιάβλητα (δηλαδή ακατηγόρητα) πάθη που εισχώρησαν ως ασθένειες στη φύση μας μετά την πτώση των Προπατόρων (πείνα, δίψα, κούραση, φυσική δειλία κλπ.), ωστόσο τα δέχτηκε εκουσίως και κατά παραχώρηση επέτρεπε, χωρίς δηλαδή καμιά φυσική επ’ Αυτόν αναγκαιότητα, να τα υφίσταται, προκειμένου να βιώσει εξ άκρας αγάπης τους πόνους μας και να θεραπεύσει τις αμαρτίες και ασθένειές μας.

Ο τρόπος που ο Κύριος αγαπούσε τη Μητέρα Του ήταν θεοπρεπής και όχι ψιλώς ανθρώπινος, όπως συμβαίνει με μας τους λοιπούς ανθρώπους. Ο τρόπος ενέργειας του Ιησού ήταν και είναι σε όλα θεανθρώπινος, δηλαδή ενεργούσε (και ενεργεί) ταυτόχρονα ως Θεός και Άνθρωπος: τα θεία ως Θεός και άνθρωπος και τα ανθρώπινα ως άνθρωπος και Θεός. Η στάση που εικονίζεται εδώ δεν φαίνεται να αρμόζει στο σχέδιο της θείας Οικονομίας, όπως είπαμε κιόλας ότι δεν μαρτυρείται από την Παράδοση, γραπτή και προφορική. Το αντίθετο, μάλιστα, συμβαίνει, ως προειπώθηκε, μια «αποτομία» δηλαδή προς την Παναγία, όπως είναι πολλαπλώς καταγεγραμμένο. Με λίγα και σταράτα λόγια, η συγκεκριμένη αγιογραφία όζει νεστοριανισμού και ευλόγως προκαλεί το ορθόδοξο αισθητήριο και κριτήριο.

Ὁ ἌΝΘΡΩΠΟΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ἌΓΓΕΛΟΣ, ΜΑΚΡΙΑ ἈΠΟ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΘΗΡΙΟ & ΔΑΙΜΟΝΑΣ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ἘΚ­ΠΕΜ­ΠΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ. ΣΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙ ΑΚΟΥΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΚΕΛΕΥΕΙ· «ΑΥΤΟΥ ἈΚΟΥΕΤΕ». ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ἈΚΟΥΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ. ΤΟΝ ΑΚΟΥΜΕ;

Ἑορτολόγιο
08-06 Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος (Ματθ. 17,1-9)
1986 Μὲ τὸ Χριστὸ ἄγγελοι, δίχως Αὐτὸν δαίμονες – στ. 2

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος Μ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2574
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος
Κυριακὴ 6 Αὐγούστου 2023
Με το Χριστο ἄγγελοι, διχως Αὐτον δαιμονες


«Καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, 
τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς» 
(Ματθ. 17,2)


Κάθε μέρα, ἀγαπητοί μου, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκ­κλησία μας ἑορτάζει ἁγίους, πνευματικὰ ἀ­στέρια· τὸν ἅγιο Δημήτριο, τὸν ἅγιο Νικόλαο κ.λπ.. Σήμερα ὅμως ἑορτάζει ὁ ἥλιος, ὁ Χριστός, ποὺ εἶνε ὁ Θεός. Τὸ πιστεύεις; εἶσαι Χριστιανός· δὲν τὸ πιστεύεις; δὲν εἶσαι Χριστιανός.
Γιὰ τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Θεὸς ὑπάρχουν ἀποδείξεις πολλές. Μία ἀπὸ αὐτὲς εἶνε καὶ τὰ θαύματά του, τὰ ἀ­μέ­τρητα, ποὺ εἶνε τεσσάρων εἰ­δῶν· θαύματα στὴ φύσι, στοὺς ἀνθρώπους, στοὺς δαίμονες, καὶ στὸν Ἑαυτό του.
• Θαύματα στὴ φύσι· ἔκανε τὸ νερὸ κρασί, πρόσταξε τὸν ἄνεμο καὶ τὴ θάλασσα καὶ ἔγινε γαλήνη, πολλαπλασίασε τὰ ψωμιὰ καὶ χόρτασαν χιλιάδες, διέταξε τὴ συκιὰ καὶ ξεράθηκε…


• Θαύματα στοὺς ἀνθρώπους· θεράπευσε τὸν παράλυτο καὶ σηκώθηκε, ἔδωσε στὸν τυφλὸ τὸ φῶς του, εἶπε στὸν κουτσὸ καὶ περπά­τησε, καθάρισε τὸ λεπρὸ ἀπὸ τὴ λέπρα, πῆγε καὶ στὰ μνήματα καὶ ἀνέστησε νεκρούς.
• Θαύματα κατὰ τῶν δαιμόνων· ἔδιωξε δαιμόνια μέσα ἀπὸ γυναῖκες, ἄντρες, παιδιά· γι᾽ αὐτὸ οἱ δαίμονες τρέμουν τὸ ὄνομά του.
• Ἔκανε τέλος καὶ θαύματα στὸν Ἑαυτό του, ἐπάνω στὸ σῶμα του· π.χ. ἡ σύλληψίς του τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἡ γέννησί του ἀπὸ τὴν Παναγία, ἡ ἀνάστασί του ἐκ νεκρῶν, ἡ ἀ­νάλη­ψί του στοὺς οὐρανούς. Τέτοιο θαῦμα εἶ­νε καὶ ἡ σημερινὴ ἑορτή, ἡ Μεταμόρφωσις.

Ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, ἐνανθρώπησε· πῆ­ρε σάρκα ἀπὸ τὰ πάναγνα αἵματα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ παρουσιάστηκε στὴ γῆ. Ὅποιος τὸν ἔβλεπε ἔβλεπε ἕναν πραγματικὸ ἄν­­θρωπο, ποὺ πονοῦσε, πεινοῦσε, διψοῦσε, εἶ­­χε ἀνάγ­κη ἀναπαύσεως καὶ ὕπνου ὅπως ἐ­μεῖς· εἶχε ὅλα τὰ λεγόμενα ἀδιάβλητα πάθη.
Ποιός μποροῦσε βλέποντας τὸ Ναζωραῖο νὰ φανταστῇ ὅτι εἶνε ὁ Θεός; Κι ὅμως· αὐτὸ ἦταν μιὰ οἰκονομία. Τὸ νὰ ἐμφανισθῇ ὁ Θεὸς ὡς ἄν­θρωπος, μάλιστα ὡς ὁ πτωχότερος ὅλων, εἶνε τὸ μεγαλύτερο θαῦμα ποὺ εἶδε ὁ κόσμος. Γιατί ἔγινε αὐτό; δὲν μποροῦσε νὰ ἐμ­φα­­νι­σθῇ ὡς Θεός; Μποροῦσε. Μὰ ποιός θὰ ἄν­τεχε νὰ δῇ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ; Εἶνε ἀδύνατον μάτια ἀνθρώπου νὰ τὸν ἀντικρύσουν ὅ­πως εἶ­νε. Λένε μερικοὶ ἀμφισβητοῦν­τες· –Ποιός εἶ­­δε τὸ Θεό;… Αὐτὸ εἶνε ἀνόητο. Οἱ ἀρχαῖοι εἶ­παν· «Ἐάν τις τὸν ἥλιον ἀναι­δῶς ἐγχειρῇ θε­­άσασθαι, τὴν ὄψιν ἀφαιρεῖται», ὅ­ποιος τολμᾷ ν᾽ ἀντικρύσῃ κατάματα τὸν ἥλιο τυφλώνε­­ται, χάνει τὸ φῶς του (Ξενοφ., Ἀπομν. 4.3.14). Ἀ­φοῦ λοιπόν, ἀνόητε ἄνθρωπε, τὸν ἥλιο δὲν μπορεῖς νὰ δῇς, θέ­λῃς νὰ δῇς τὸ Θεό; ἀφοῦ τὸ δημιούργημα σὲ τυφλώνει, πολὺ περισσότερο ἡ λάμψι τοῦ Δημιουρ­γοῦ του. Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει, ὅτι ὁ Θε­ὸς ἐμφανίστηκε ὡς ἄνθρωπος, διότι οἱ ἄνθρωποι ἦταν ἀδύνατον νὰ δοῦν τὴν θεία φύσι.
Ἂν ὑποτεθῇ ὅτι ὁ ἥλιος, ποὺ εἶνε τόσο μακριά, ἄφηνε τὴ θέσι του καὶ πλησίαζε τὴ γῆ, ἡ θερμοκρασία θὰ ὑψωνόταν τόσο πολύ, ὥστε ἡ γῆ θὰ γινόταν κάρβουνο. Τί θέλω νὰ πῶ· μὲ τὴν ἐνανθρώπησι τοῦ Θεοῦ Λόγου ἔγινε μέγα θαῦμα· ὄχι ὁ ἥλιος ἀλλὰ ὁ Δημιουργὸς τοῦ ἥλιου κατέβηκε· καὶ δὲν πλησίασε ἁπλῶς ἀλ­λὰ ἄγγιξε, πάτησε πά­νω στὴ γῆ, ἔζησε ἀ­νάμεσα στοὺς ἀνθρώπους· καὶ ὅμως ἡ γῆ δὲν κάηκε! Γιατί; Διότι ὁ Θεὸς ντύ­θηκε σάρκα ἀν­θρώπινη, «ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος» (Φιλ. 2,7)· παρουσιάστηκε μὲ ἐνδυμασία σαρκός.
Αὐτὸ ἔγινε γιὰ λόγους οἰκονομίας. Ἔπρεπε ὅ­μως οἱ ἄνθρωποι, γιὰ νὰ σωθοῦν, νὰ γνωρίζουν ὄχι μόνο τὴν ἀνθρώπινη ἀλλὰ καὶ τὴν θεία φύσι του. Γιὰ νὰ τοὺς δείξῃ λοιπὸν ὁ Χρι­­στὸς ὅτι εἶνε καὶ Θεός, ἔγινε τὸ σημερινὸ θαῦμα, τὸ θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως. Δὲν ἔδειξε ὅλη τὴ δόξα του, διότι θὰ ἔχαναν μαζὶ μὲ τὰ μάτια καὶ τὴ ζωή τους· ἔδειξε μόνο μιὰ ἀκτῖνα τῆς θεότητός του.

Στὴν Παλαιστίνη, στὴν περιοχὴ τῆς Γαλιλαί­ας, ὑπάρχει τὸ ὄρος Θαβώρ. Ἐκεῖ εἶνε σήμερα κτισμένη μιὰ ἐκ­κλησία τῆς Μεταμορφώσεως ποὺ πανηγυρίζει. Τὴν ἔ­χτισαν Ἕλληνες μὲ δυσκολί­ες· τὸ μέρος ἦ­ταν ἄν­υδρο καὶ κουβαλοῦσαν νερὸ μὲ καμῆλες.
Στὸ Θαβὼρ λοιπὸν ἀνέβηκε ὁ Χριστὸς γιὰ προσευχὴ μὲ τρεῖς μαθητάς του, τὸν Πέτρο, τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη. Κ᾽ ἐκεῖ στὴν κο­ρυφὴ τί ἔ­γινε; Ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους· ἐμεῖς πιστεύουμε. Ἄφησε νὰ φανῇ μία λάμ­ψι τῆς θεότητός του, ὄχι ὅλη ἡ θεότης, ὄχι ὅλος ὁ ἥλιος ἀλ­λὰ μιὰ ἀκτίνα του. Ἔλαμψε τὸ πρόσωπό του σὰν τὸν ἥλιο καὶ «τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς» (ἔ.ἀ. 17,2)· τὰ ἀπέριττα ῥοῦχα του, ποὺ εἶχε ὑφάνει στὸν ἀρ­γαλειὸ ἡ Παναγία, ἄστραψαν καὶ ἔγιναν λευ­κὰ σὰν τὸ φῶς. Τὴν ὥρα ἐκείνη ἐμφανίστηκαν τιμητικῶς ὁλοζώντανοι δίπλα του δύο ἱεροὶ ἄνδρες τῆς παλαι­ᾶς διαθήκης, ὁ Μωυσῆς (ποὺ ἔζησε 1.500 χρόνια πρὸ Χριστοῦ) καὶ ὁ Ἠλίας (ποὺ ἔζησε 800 χρόνια πρὸ Χριστοῦ), καὶ συν­ωμιλοῦσαν μαζί του. Τὴν ἴ­δια ὥρα τοὺς σκέπασε μία νεφέλη φωτεινή, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀ­κούστηκε ἡ φωνὴ τοῦ οὐρανίου Πατρὸς νὰ λέῃ· «Οὗ­τός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐ­δόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. 17, 5). Καὶ ὁ Πέτρος ἔκπληκτος ἀπὸ τὸ θέαμα εἶπε· «Καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι…» (ἔ.ἀ. 17,4).
Αὐτὸ εἶνε μὲ λίγα λόγια τὸ θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως, ποὺ φανερώνει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς ἀληθινός. Μᾶς προσ­φέρει πολλὰ καὶ σημαντικὰ διδάγματα.
Εἶνε ἀλήθεια, εἶνε ἱστορικὸ γεγονός, ὄχι παραμύθι σὰν ἐκεῖνα τῶν ἀρχαίων (ὅπως π.χ. οἱ Μεταμορφώσεις τοῦ λατίνου Ὀβιδίου)· ὄντως ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ κατέβηκε πραγματικὰ στὴ γῆ, φόρεσε σάρκα ἀνθρωπίνη, περπάτησε ἀνάμεσά μας, καὶ μεταμορφώθηκε στὸ Θαβώρ.
Ἀλλὰ τὸ θαῦμα αὐτὸ εἶνε καὶ προφητικό· τί προφητεύει; Ὅπως ὁ Χριστὸς σήμερα μεταμορ­φώθηκε, ἔτσι καὶ ὁ Χριστιανός, αὐτὸς ποὺ πιστεύει στὸ Χριστὸ καὶ τὸν ἀκολουθεῖ.
• Ὑφίσταται καὶ ὁ πιστὸς μία ἀλλοίωσι, μεταμόρφωσι, πρῶτα στὸ ἱερὸ βάπτισμα. Πῶς νὰ σᾶς τὸ ἐκ­φράσω; Ἐὰν σᾶς πῶ ὅτι τὸ κάρβουνο γίνεται διαμάντι, ὅτι τὸ κοράκι γίνεται περιστέρι, ὅτι ὁ λύκος γίνεται πρόβατο, θὰ θαυμάσετε· ἀλλὰ στὸ βάπτισμα γίνεται κάτι ἀνώτερο· ὁ ἁ­μαρτωλός, ποὺ πιστεύει στὸ Χριστὸ καὶ βαπτίζεται, βγαίνοντας ἀπὸ τὴν κολυμ­βήθρα ἀ­στρά­φτει σὰν διαμάντι, λάμπει σὰν ὁ­λόλευκο περιστέρι, ἡμερεύει σὰν ἄκακο ἀρ­νίον.
• Ἄλλη μεταμόρφωσι καὶ θεϊκὴ ἀλλοίωσι δέ­χεται ὁ πιστὸς στὰ μυστήρια τῆς μετανοίας – ἐξ­ομο­λογήσεως καὶ τῆς θείας κοινωνίας. Λυτρώνεται ἀπὸ τὴν ἐνοχὴ τῆς συνειδήσεως, ­ἀ­παλλάσ­σε­ται ἀπὸ τὸ βάρος τῶν πταισμάτων, κα­θαρίζεται ἀπὸ τοὺς ῥύπους τῶν ἀνομιῶν, ἑνώ­νεται μὲ τὸ σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, λαμβάνει Πνεῦμα ἅγιο, φωτίζεται, ὑψώνεται, θεοῦται κατὰ χάριν, γίνεται ἕνας ἄγγελος.
Στὴ Μεταμόρφωσι ἀκοῦμε τὴ φωνὴ τοῦ οὐ­ρανίου Πατρὸς ποὺ κελεύει· «Αὐτοῦ ἀκούετε». Μᾶς καλεῖ νὰ ἀκοῦ­με τὸ Χριστό. Τὸν παραδέχεσαι Θεό; τότε νὰ ὑπακού­ῃς σ᾿ Αὐτόν· ὅ­πως τὸ παιδὶ στὴ μάνα καὶ τὸν πατέρα, ὅπως ὁ μαθη­τὴς στὸ δάσκαλο, ὅπως ὁ στρατιώτης στὸν ἀξιωματικό, ὅπως ὁ ἀσθενὴς στὸ γιατρό.
Ἐμεῖς δυστυχῶς, ἐνῷ σ᾽ αὐτοὺς ὑπακούουμε, ἔχουμε κλείσει τὰ αὐτιὰ στὸ Χριστό. Γι᾽ αὐτὸ ὅ­μως ταλαιπωρούμεθα. Ἂν ὑπακούαμε στὶς ἐν­το­λὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ μάλιστα στὴν κορυφαία ἐντολή, στὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω. 13,34), ἡ γῆ αὐτὴ θὰ ἦταν παράδεισος, ἐνῷ τώρα ἔγινε κόλασι, ζούγκλα, καὶ ὑπάρχει κίνδυνος μὲ πυρηνικὲς βόμβες ἀπὸ τὰ «μαυροπού­λια» νὰ τὴν καταστρέψουμε ὁλοσχερῶς.
Ὁ ἄνθρωπος κοντὰ στὸ Χριστὸ γίνεται ἀρ­νίον καὶ ἄγγελος, μακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστὸ γίνεται θηρίο καὶ δαίμονας. Αὐτὸ τὸ μήνυμα ἐκ­πέμ­πει σήμερα ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος. Ἕνα ἀπὸ τὰ δυό· ἢ θὰ γίνουμε ἄγγελοι ἢ θὰ γίνουμε δαίμονες. Καὶ εἴπαμε ὅτι ἡ γῆ αὐτὴ ἔ­γινε σήμερα κόλασις καὶ χειρότερα ἀπὸ τὴν κόλασι, γιατὶ ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, παραβαί­ν­ουμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου. Πρῶτα σὲ φτωχικὲς καλύβες κατοικοῦ­σαν ἄγγελοι, τώρα σὲ μέγαρα καὶ οὐρανοξύστες κατοικοῦν δαίμονες. Ἂν ἄκουγε ὁ κόσμος τὸ Χριστό, ἡ γῆ αὐτὴ θὰ ἦταν ἕνας μικρὸς παράδεισος.
Λέω «μικρὸς παράδεισος», γιατὶ ἡ ζωὴ δὲν τελειώνει ἐδῶ. Προσδοκοῦμε τὴν αἰώνιο ζωή. Ἐκεῖ εἶνε ὁ αἰώνιος παράδεισός μας. Οἱ πα­λαιοὶ εὔχονταν μεταξύ τους «Καλὸν παράδεισο!». Τ᾽ ἀ­κοῦτε τώρα αὐτό; Ἐκεῖ πρέ­πει νά ᾽νε τὰ βλέμματά μας. Γιατὶ ἐκεῖ μᾶς περιμένει ἡ ὁριστικὴ μεταμόρφωσις. Καὶ ὁριστικὴ μεταμόρφωσις εἶνε ὅταν «οἱ δίκαιοι», ὅπως εἶπε ὁ Χριστός, «θὰ ἐκλάμψουν σὰν τὸν ἥλιο» (Ματθ. 13,43). Ἐκεῖ καὶ ὁ πιὸ φτωχός, καὶ ὁ ζητιάνος, καὶ ὁ κουρελῆς, ἂν πιστεύῃ στὸ Χριστὸ καὶ εἶνε δίκαιος, θὰ λάμψῃ σὰν τὸν ἥλιο.

Τότε ἐκεῖ, ἀδελφοί μου, τὰ μάτια μας θὰ δοῦν ὡραῖα, θαυμάσια πράγματα. Θὰ δοῦν συγ­γενεῖς καὶ φίλους, γονεῖς καὶ προγόνους, ἁγίους καὶ προφῆτες. Ὅλοι θὰ λάμ­πουν σὰν τὸν ἥλιο. Μὰ παραπάνω ἀπ᾿ ὅλα, τὸ ὡραιότερο, ποιό θὰ εἶνε; Τὸ ὡραιότερο, ποὺ βλέπον­τάς το θὰ περνᾶνε ἑ­κατὸ χρόνια καὶ θὰ σοῦ φαίνωνται σὰν μιὰ στι­­γμή, θὰ εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὸς εἶνε ὁ Ἥλιος, αὐτὸς εἶ­νε ἡ Ζωή· αὐτὸς εἶνε ὁ Πατέρας, αὐτὸς ἡ Μάνα, αὐτὸς τὸ Πᾶν· ὅν, παῖδες, ὑμνεῖτε καὶ ὑ­περυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

ἀπὸ τὴν Δευτερολογία
Σήμερα εἶνε η μεγάλη ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως. Καὶ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ας πεῖ: «Θεέ μου, δός μου δύναμι νὰ ἀλλάξω, δός μου δύναμι νὰ κόψω τὰ ἐλαττώματά μου, δῶσε δύναμι νὰ γίνω κ᾽ ἐγὼ ἄνθρωπος χωρὶς ἐλαττώματα, χωρὶς κακία, χωρὶς ὅλη τὴν ἁμαρτία μέσα μου. Μάλιστα! Ἔτσι νὰ παρακαλέσουμε τὸν Θεὸν ὅλοι μας, νὰ λάμψῃ μέσα μας. Ἔχω ἕνα πτωχαδάκι στὴ Φλώρινα, πολὺ πτωχαδάκι, καὶ κάθε πρωί, μόλις βγῇ ὁ ἥλιος, γονατίζει καὶ προσεύχεται στὸ δρόμο μέσα, στὶς πλατεῖες, ὅπου νά ᾿νε Θεέ μου –λέει– δός μου μιὰ ἀκτίνα, δός μου, μιὰ ἀκτίνα ἀπὸ τὸ φῶς σου, μιὰ ἀκτίνα ἀπὸ τὸν ἥλιο σου (ἐννοεῖ τὸν Ἠλία Δάντη). Καὶ μιὰ ἀκτίνα μόνο ἀπὸ τὸν Θεὸ φτάνει νὰ μᾶς κάνῃ εὐτυχεῖς. Ἔτσι, νὰ λάμψῃ μέσ᾿ στὶς καρδιές μας τὸ φῶς τῆς λυτρώσεως, τὸ φῶς τῆς σωτηρίας.

Ξέρετε πολὺ καλὰ ὅτι, ὡς ἐπίσκοπος πενήντα χρόνια ποὺ εἶμαι, φορῶ τὸ ράσο –καὶ πολλοὶ ἀπὸ σᾶς μὲ γνωρίζετε ἀπὸ τὴν Κοζάνη– ὅτι δὲν ἀνήκω σὲ κόμματα. Εἶμαι πάνω ἀπὸ τὰ κόμματα. Ἀνήκω μόνο στὸν Χριστὸ καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα. Καὶ θέλω νὰ σᾶς πῶ ἐδῶ πέρα ὅτι ἀπὸ ἐμένα εἶσθε ἐλεύθεροι νὰ ἔχετε ὅποιο θέλετε κόμμα. Ἐλεύθεροι ειστε, δὲ σᾶς ἐπηρεάζω, νὰ διαλέξετε ὅποιο κόμμα θέλετε. Ἀλλὰ ἔχω νὰ σᾶς πῶ κάτι: Εγω εἶμαι σὰν τὴν κλώσσα, που μαζευει τα πουλάκια, κι ἄλλα πουλάκια της εἶνε μαῦρα, ἄλλα εἶνε κόκκινα, ἄλλα εἶνε πράσινα, ἄλλα εἶνε γαλάζια, ἄλλα εἶνε – καὶ ὅλα τὰ πουλάκια της τὰ ἀγαπᾶ ἡ κλώσσα, ἔτσι κι ἐγὼ σᾶς ἀγαπῶ. Σᾶς ἀγαπῶ ὅλους, ὁποιοδήποτε κόμμα κι ἂν εἶστε. Ἕνα μόνον ζητῶ ἀπὸ ὅλους νὰ μὴν εἶστε ἄθεοι. Τήν αθεΐα ὅπου βρίσκεται τὴν καταδιώκω, εἴτε στὰ ἀνάκτορα, εἴτε στὶς καλύβες, εἴτε στοὺς πλουσίους, εἴτε στοὺς φτωχούς. Ἕνα μόνο ζητῶ από εσᾶς. Νὰ προσέξετε, νὰ μὴ χωρίζεστε μὲ τὰ κόμματα. Τὰ κόμματα χωρίζουν & κόμματα διαλύουν. Ἐὰν δὲν ἦταν χωρισμένη ἡ Ἑλλάς, τὸ ᾿22, θὰ ἤμεθα στὴν Ἄγκυρα καὶ στὴν Ἁγιὰ Σοφιά. Τὰ κόμματα μᾶς κατέστρεψαν. Νὰ μὴν εἶστε, λοιπόν, χωρισμένοι. Τὰ κόμματα χωρίζουν, ὁ Χριστὸς ἑνώνει. Κοντὰ στὸν Χριστὸ νὰ εἶστε ὅλοι, ανδρες, μικροί, μεγάλοι, ἀγαπημένοι, ἐνωμένοι ὡς Πόντιοι εἰλικρινεῖς, γιὰ νὰ ἔχετε τὴν εὐλογία τοῦ ἐπισκόπου, τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ προπαντῶς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Ὅλοι μαζί, μιὰ ψυχή, μιὰ καρδιά, τὸν σταυρό σας κανονικά, κανονικά, κανονικά.
Ἡνωμένοι, ἀγαπημένοι, ἡνωμένοι ὡς Πόντιοι εἰλικρινεῖς, γνήσιοι Χριστιανοὶ καὶ Ἕλληνες εἰς αἰῶνας αἰώνων ἀγαπημένοι. Νὰ ἔχετε τὴν εὐλογία – εὐλογῶ ἐγὼ ὁ γέρων ἐπίσκοπος, εὐλογῶ τὸ χωριό σας, εὐλογῶ τὸν πρόεδρό σας, εὐλογῶ τοῦς δασκάλους σας, εὐλογῶ τὰ παιδιά, εὐλογῶ τὰ χωράφια σας, τὰ ζῷα σας, τοὺς πάντας. Εὐλογῶ καὶ εὔχομαι ὁ Θεός, νὰ ζῆτε πάντα ἀγαπημένοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Μεταμορφώσεως Ἀρδάσσης – Ἑορδαίας τὴν Τετάρτη 6-8-1986 πρωί, μὲ νέο τώρα τίτλο. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 4-7-2023.

Ἐάν δέν ὑπομείνετε πειρασμό, δέν θά τελειοποιηθεῖτε


Μαθαίνω ὅτι σᾶς βρῆκε κάποιος πειρασμὸς καὶ τρομάξατε σὰν τὰ μωρά. 
Αλλοίμονο ἂν τόσο γρήγορα τρομάζετε καὶ ἀπελπίζεστε. 
Ἐὰν δὲν ὑπομείνετε πειρασμό, δὲν θὰ τελειοποιηθεῖτε. 
Θὰ κάνετε ὑπομονή, ἀκόμη καὶ ἂν σᾶς κτυποῦν. 
Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σας. 
Κάθε μέρα ψάλλετε «μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεὸς» καὶ ὅμως φαίνεται ὅτι δὲν τὸ καλοκατανοεῖτε. 
Θὰ ἤθελα μία φορὰ νὰ τὸ διαβάσετε καλὰ καὶ σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι θὰ εἰρηνεύσει ἡ καρδιά σας.

Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης
(Έπιστολη 6η Αθήνα, 14 Μαρτίου 1905. Από το βιβλίο: Γράμματα από έναν Άγιο - Εκδόσεις Άθως σελ. 43)

Η δαιμονική τελεσιουργία ως «λειτουργία προσώπου»


«Encounter». Έργο του Maurits Cornelis Escher.

Απ’ ότι μέχρι τώρα σημειώσαμε, προκύπτει ότι στα «κρύφια και άδηλα» της υπαρξιακής λειτουργίας του ανθρώπου ανήκει και το μεθοδικά ωργανωμένο και συγκροτημένο κέντρο δαιμονικής παρουσίας και δράσεως. Ο δαιμονισμός, που έχει τελέσει κρυφό γάμο με την «πεπτωκυΐαν» ανθρώπινη φύση, αναπαύεται μυστικά και λαθραία στην κλίνη της ανθρώπινης συνειδήσεως για να συνεργεί άνετα, κάτω από τους προστατευτικούς πέπλους της κλίνης αυτής, στη σύλληψη, κυοφορία και τον τοκετό της αμαρτίας, ως τοκετό εγκλήματος και θανάτου!

Ο απ. Ιάκωβος μάς δίνει μια αφάνταστα εκφραστική αλλά και δυναμική εικόνα του τοκετού του εγκλήματος που χαρακτηρίζεται ως αμαρτία και τελικά ως θάνατος! «Η επιθυμία συλλαβούσα τίκτει αμαρτίαν, η δε αμαρτία αποτελεσθείσα αποκύει θάνατον» (I, 15).

Κάθε αμαρτία είναι ένας τοκετός! Όσο απλή και «μικρή» κι αν είναι η αμαρτία, είναι, κατά την πατερική λογική, ένας τοκετός. Γιατί η αμαρτία είναι προϊόν «συνδυασμού» δαιμονικού (ή «εμπαθούς») λογισμού και διαθέσεως καρδιακής που καταλήγει στην «συγκατάθεση» της ψυχής στην εκτέλεση της αμαρτίας. Χωρίς τη συγκατάθεση αυτή η αμαρτία δεν σαρκώνεται. Όταν δηλ. ο συνδυασμός αυτός είναι συνομιλία «κατά πάθος» («νεύσις ενήδονος της ψυχής προς το οφθέν γινομένη»), τότε η αμαρτία είναι προϊόν συλλήψεως και κυήσεως, αυθεντικός τοκετός!

Ο τοκετός αυτός είναι πάντοτε ένα δαιμονικό μυστήριο! Μια μείξη που έχει τη νοηματική μορφή μιας «τελεσιουργίας»! Μιας «τελεσιουργίας» που πραγματώνεται στη λειτουργικότητα του δαιμονικού προσώπου!

Αυτό σημαίνει ότι ο ανθρώπινος δαιμονισμός δεν είναι, πολλές φορές, μόνο μια ροπή προς την αμαρτία ή απλώς μια πονηρή διάθεση, αλλά ένα οργανωμένο και συγκροτημένο κέντρο λειτουργίας, δηλ, ένα «πρόσωπο»! Ο γάμος του δαιμονικού λογισμού με την ανθρώπινη συνείδηση τελεσιουργείται σαν ένα μυστήριο στο οποίο μετέχουν όλες οι δυνάμεις και αδυναμίες του ανθρώπινου προσώπου. Μ’ αυτό τον τρόπο, όπως γράφει και ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ο άνθρωπος «ασυναισθηήτως εξισούται με τον διάβολον» και «βαθμιαίως διαβο-λοποιείται, μεταβάλλεται βαθμιαίως εις διαβολάνθρωπον».

Η εμπειρική αυτή γνώση ενός αγίου ανθρώπου είναι μια σύγχρονη επανάληψη των ομοίων εμπειριών των νηπτικών γενικώς πατέρων της Εκκλησίας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας δίνουν, όχι μόνο προ της πτώσεως «οι δαίμονες εις τα βάθη της καρδίας εμφωλεύουσι» αλλά και μετά το Βάπτισμα «διά των της καρδίας μερών διατρέχουσιν εις τα πάθη της αμαρτίας». Αυτό σημαίνει ότι πράγματι οι επί μέρους λειτουργίες του ανθρώπινου προσώπου δαιμονοποιούνται ή δαιμονοκρατούνται με τέτοιο τρόπο ώστε το ανθρώπινο πρόσωπο να δρα, κατά την εκτέλεση της αμαρτίας, σαν ένα «δαιμονικό πρόσωπο»!

Ο Μάξιμος ο ομολογητής θέλει να είναι λεπτομερέστερος στην περιγραφή αυτής της δαιμονοποιήσεως του ανθρώπινου προσώπου και επιχειρεί μια διαγραμματική παρουσίαση της διεισδύσεως και πορείας της δαιμονικής δυναμικής μέσα στους λειτουργικούς χώρους του προσώπου αυτού. «Εκ των υποκειμένων τη ψυχή παθών, λαμβάνουσι οι δαίμονες τας αφορμάς του κινείν εν ημίν τους εμπαθείς λογισμούς· είτα διά τούτων πολεμούντες τον νουν εκβιάζονται αυτόν εις συγκατάθεσιν ελθείν της

Αμαρτίας· ηττηθέντος δε αυτού, άγουσιν εις την κατά διάνοιαν αμαρτίαν και, ταύτης αποτελεσθείσης, φέρουσιν αυτόν λοιπόν αιχμάλωτον εις την πραξιν μετά δε ταύτης λοίπον οι την ψυχήν διά των λογισμών ερημώσαντες, συν αυτοίς υποχωρούσιν, μένει δε μόνον εν τω νω το είδωλον της αμαρτίας».

Στην περιγραφή αυτή της δαιμονικής επιδράσεως στο ανθρώπινο πρόσωπο βεβαιώνεται η δαιμονοποίηση όλων των λειτουργιών του προσώπου αυτού. Ο νους, οι αισθήσεις, η βούληση και όλα τα άλλα ψυχοδυναμικά στοιχεία του ανθρώπινου προσώπου υποτάσσονται σ’ ένα κέντρο «εντολής» (;) που ενοποιεί τη λειτουργικότητά τους σε μια «προσωπική» έκφραση. Έτσι πράγματι, σε πολλές περιπτώσεις, ο άνθρωπος ενεργεί σαν διάβολος. Η υπαρξιακή του λειτουργικότητα γίνεται δαιμονική μαρτυρία ακόμη (αν θέλετε) και στην περίπτωση που ενδέχεται, κατά τα άλλα, να είναι ταγμένος στο χώρο μιας προσπάθειας πνευματικής.

Αλήθεια! Η γοητεία του δαιμονισμού πάνω στο ανθρώπινο πρόσωπο είναι περισσότερο πραγματική, απ’ ότι νομίζουμε και αφάνταστα υποβλητική, απ’ ότι μπορούμε να καταλάβουμε και να παραδεχθούμε! Μπορεί λ.χ. να είσαι μαθητής του Ιησού και να διαλέγεσαι μαζί Του, με λόγια θερμής και δυναμικής αφοσιώσεως σ’ Αυτόν και Εκείνος να βλέπει στο πρόσωπό σου το πρόσωπο του σατανά…! Δεν το πιστεύετε;

Ας προχωρήσουμε για να… βεβαιωθείτε…!

Ι. Κορναράκη, «Η Θεία Λειτουργία της υπάρξεως», εκδ. Αφών Κυριακίδη, σ. 35-38.


ΠΟΙΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ & ΠΑΠΑ, Σ’ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ (ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ & ΤΟΥΣ ΕΥΛΑΒΕΙΣ ΙΕΡΕΙΣ & ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ, ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ

ΠΟΙΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑ
ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ ΚΑΙ ΠΑΠΑ
(Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνουτου 1971)

«…Τελειώνω με το σύνθημα του Απόστολου Παύλου· «Εἴ τις ὑμᾱς εὐαγγελίζεται παρʼ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω». Προσέξετε τι λέει ο Απόστολος Παύλος; Εάν κανείς λέει πράγματα τα οποία είναι αντίθετα από την Ιερά Παράδοσι της Εκκλησίας, τότε αυτός, «ει τις»· όποιος νάναι. Μπορεί να είναι λαϊκός, αυτός που ζητάει, να βάλει δυναμίτη και να ανατρέψει την Εκκλησία του Χριστού· ανάθεμα. Ή μπορεί να είναι γυναίκα· ανάθεμα. Ή μπορεί να είναι παπάς· ανάθεμα. Μπορεί να είναι δεσπότης· ανάθεμα. Μπορεί να είναι αρχιεπίσκοπος· ανάθεμα. Μπορεί να είναι πατριάρχης· ανάθεμα. Μπορεί να είναι βασιλεύς· ανάθεμα. Ακόμα προχωρεί ο απόστολος και λέει· Απόστολος εγώ· “ανάθεμα». Αν ακόμα υποθέσουμε ότι άγγελος έρθει από τα ουράνια και διδάξει ενάντια προς τα δόγματα· “ανάθεμα”. Αυτό το ανάθεμα ακούγεται μέσα στην προς Γαλάτας επιστολή και σε όλη την ιστορία της Εκκλησίας του Χριστού μας.

Αγαπητοί. Πρέπει να ομολογήσουμε μια πικρά αλήθεια. Ότι όσοι είναι ορθόδοξοι, μέσα εις το έθνος μας και προσπαθούν και αγωνίζονται να κρατήσουν την Oρθοδοξία είναι ολίγοι, πολύ ολίγοι. Το ρεύμα το μεγάλο, το απέραντο ρεύμα είναι εκείνοι οι οποίοι σιγά-σιγά έχουν απομακρυνθεί από την ορθόδοξη πίστη μας. Θα πω ένα λόγο που ποτέ δεν τον είπα. Θα τον πείτε εγωιστικό, θα τον πείτε όπως θέλετε, αλλά σας δίνω μια ζυγαριά. Μια ζυγαριά για ζυγίσετε παπάδες, δεσποτάδες και όλο τον κλήρο και όλους τους θεολόγους. Η ζυγαριά αυτή πια είναι; 

Πιο είναι το γνώρισμα του παπά; Να μαζεύει πρόσφορα, να λειτουργάει, να κάνει ωραίες ακολουθίες; Να κηρύττει χαριτωμένα και να χριστολογεί από τον άμβωνα και να δακρύζουν τα μάτια μερικών δεσποιναρίων δια τους στοχαστικούς του λογισμούς; Πιο είναι το γνώρισμα του παπά, του δεσπότη σε αυτά τα δύσκολα χρόνια; 

Το γνώρισμα του δεσπότη και παπά είναι η μαχητικότης. Είναι η παρρησία. Είναι εκείνο που είπε ο Απόστολος Παύλος, ότι· «οι θέλοντες ευσεβώς ζειν διωχθήσονται». Όσοι διώκονται. Εάν δείτε παπά, αν δείτε θεολόγο, αν δείτε μητροπολίτη, αρχιεπίσκοπο που δεν διώκεται, αλλά απολαμβάνει της αγάπης και εκτιμήσεως όλων(*) είναι εκείνο που είπε ο Χριστός· «όταν είπωσι πάντες οι άνθρωποι εύγε-ευγε». Να ξέρετε πολύ καλά ότι αυτός δεν βαδίζει καλώς. Ή εάν είναι ορθόδοξος, δεν θέλει να αντιμετωπίσει το ρεύμα, τη χιονοστοιβάδα αυτή η οποία κατέρχεται για να διαλύσει τον κόσμο. 

Ο παπάς ο ορθόδοξος πάει κόντρα με τα ρεύματα. Ο Μέγας Αθανάσιος ολίγος, ένας ήτο, αλλά κράτησε ως Άτλας ολόκληρη την Ορθοδοξία. Ο Μάρκος ο Ευγενικός ένας ήτο, αλλά κράτησε στα χέρια του την πίστη ολόκληρη, ολόκληρη την Ορθοδοξία. Ο Ιερός Φώτιος. Τα ίδια. Ολίγοι είναι. Αλλά δεν νικάει κανείς με τα νούμερα. Νικάει με την πίστη. Γιατί όσα αξίζει ένας πιστός παπάς, όσο αξίζει ένας πιστός επίσκοπος, όσο αξίζει ένας πιστός αρχιεπίσκοπος. Όσο αξίζει ένας λαϊκός ή μια γυναίκα, δεν αξίζει ολόκληρος ο ντουνιάς.

Λοιπόν, μη πτοούμεθα. Διότι γίνεται αυτή η προδοσία δεξιά και αριστερά. Ένα μόνο σας λέγω· Μην μου λέτε· ότι αυτός είναι καλός, αυτός είναι θεολόγος σπουδαίος, αυτός κάνει διαλεκτική. Αυτός άνοιξε Ακαδημία του Πλάτωνος. Αν το ακούσεις· Θαύμα. Θαύμα! Μέτρησε τον· μέτρησε τον αν έχει μια σπίθα από τον Μάρκο τον Ευγενικό. Μετρήσε τον αν έχει μια σπίθα από τον Ιερό Φώτιο. Μετρήσετε τον αν έχει μια σπίθα από Κυρουλάριο. Μέτρησέ τον αν έχει μια σπίθα από τον Παπουλάκο· αγράμματος αυτός στάθηκε απέναντι ολόκληρου του κόσμου. Το λέγω· Έχω επίγνωση της θέσεως μου ως Έλληνος Επισκόπου, έχοντας τεραστίας ευθύνας. Έχοντας επίγνωση ότι τα πάντα είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε.· τολμώ, ίσως τελευταία φορά από του βήματος τούτου να πω: Όσοι αγαπάτε το Χριστό, όσοι αγαπάτε την Εκκλησία, η Παναγιά, μαζί μας, μαζί με όλους εκείνους που αγωνίζονται για την Εκκλησία. Όσοι είναι με τον διάβολο, να κάτσουν κάτω. Να κλείσουν τα στόματα τους, διότι διάβολος είναι η δειλία των, διάβολος είναι η διαλεκτικότητά των, διάβολος είναι τα επιχειρήματα τους, που ζητούν να ψυχράνουν μια χούφτα ανθρώπων οι οποίοι βασανίζονται και τυρρανιούνται και διώκονται για την πίστη του Χριστού μας.

Εμείς έχουμε ανέκαθεν ως σύνθημα τον όρκο των εφήβων των Αθηνών. Τα παλικάρια της αρχαίας Ελλάδος, επάνω στην Ακρόπολη ορκιζόταν και λέγανε: »Η μόνος ή μετʼ άλλων, τα όσια και ιερά υπερασπιώ». Και εγώ μικρός στρατιώτης, το δηλώνω παρρησία ότι· Ή μόνος ή μετʼ άλλων τα όσια και τα ιερά της πίστεως θα τα υπερασπίσω μέχρι τελευταίας ρανήδος του αίματος μου. 

Εσείς αντί χειροκροτημάτων ματαίως, τα οποία ουδέν λέγουν, αντί επαίνων – να προσευχηθείτε πολύ, γιατί οι ορθόδοξοι έμειναν ολίγοι και η μάχη εκτραχύνεται και θα βρεθούμε προ νέων γεγονότων, όχι μόνο στην μικρά μας Ελλάδα, όπου τέλος πάντων κρατιέται ακόμα η ιδέα της ορθοδοξίας, αλλά εις όλα τα πλάτη και τα μήκη ο Εωσφόρος έχει εκστρατεύσει και λυσσάει για να ξεριζώσει μέσα από τα βάθη των ανθρώπων την Ορθόδοξο Πίστη. 

Δεν ξέρω τι θα γίνει. Δεν ξέρω τι διωγμούς θα υποστώμεν. Δεν ξέρω σε πιο Άγιον Όρος θα καταφύγουμε. Δεν ξέρω τι θα υποστούν οι επίσκοποι οι οποίοι έκοψαν το μνημόσυνο του [πατριάρχου] Αθηναγόρα και άλλοι κληρικοί οι οποίοι είναι γύρω μας. Δεν ξέρω τι θα γίνει, ένα γνωρίζω· Ότι και αν γίνει, ότι και αν συμβεί και τα άστρα να πέσουν και οι ποταμοί να ξηρανθούν και άνω κάτω να γίνει ο κόσμος, ένα γνωρίζω, το πιστεύω ακραδάντως ότι στο τέλος θα νικήσει η Ορθοδοξία.

Ο λόγος μου απόψε ηδύνατο να γίνει οξύτερος. Σας μίλησα από περιοπής. Όταν φτάσει η στιγμή του αγώνος τότε και εμείς έχουμε το σχέδιο μας και πας πιστός, και εσείς όλοι στον αγώνα. Είστε εδώ τρεις χιλιάδες. Αυτά τα οποία σας είπα, να τα σκορπίσετε παντού. Ο ένας να γίνει δύο. Οι δύο, τέσσερις. Οι τέσσερις, οκτώ. Να γίνει κύμα θαλάσσης. Μεγάλο κύμα θαλάσσης. Να ξεπλύνουμε την πατρίδα μας. Εις τρόπον η Ελλάς να γίνει άστρον του ουρανού. Ορθόδοξος τόπος. Παράδεισος ορθοδοξίας. Αμήν.

Όπου ακούετε ορθόδοξο κήρυγμα, όπου υπάρχουν αγωνισταί οι οποίοι διώκονται· το τονίζω· Όποιος δεν διώκεται, δεν είναι γνήσιος. Είναι κάλπικος παράς. Όπου διώκεται επίσκοπος, αρχιμανδρίτης, ηγούμενος, κήρυκας του Ευαγγελίου, κοντά του να είστε. Τους άλλους μακριά. Δεν είναι γνήσια τέκνα της Ορθοδοξίας, υστερούνται της παρρησίας, η οποία είναι το πρώτο προσόν εις τας τοιαύτας κρίσιμους στιγμάς.

(*) Των σιωνιστών και μασώνων, των φαύλων και ανηθίκων. Είδαμε τον σέρβο πατριάρχη Ειρηναίο και τον επίσκοπο Μπούλοβιτς να ανάβουν λυχνίες στη συναγωγή των Εβραίων. Είδαμε και τον πατριάρχη Βαρθολομαίο να τιμάται στην μεγάλη Εβραϊκή συναγωγή της Αμερικής.

Το νεο ΦΙΔΙ του ΦΑΝΑΡΙΟΥ, που ειπε ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ με το FILIOQUE. Ποιος θα καθαιρεσει τον χειροτονουμενο αλλα και τον χειροτονουντα, αλλα και τον κρυπτομενο οπισθεν των δυο;

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ και ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΛΒΑΝΙΑΣ;;;

Ζητω να βρω χριστιανον, ζητω να βρω χριστιανον, ερχομαι μεσα στο Θυσιαστηριο. 


Το νεο ΦΙΔΙ του ΦΑΝΑΡΙΟΥ, που ειπε ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ με το FILIOQUE.
Ποιος θα καθαιρεσει τον χειροτονουμενο αλλα και τον χειροτονουντα, αλλα και τον κρυπτομενο οπισθεν των δυο;


Υπαρχει Ορθοδοξος δεσποτης, παπας, καλογηρος, χριστιανος, να βγαλη κραυγη μεχρι τα αστρα για οσα ασεβη συμβαινουν μεσα στην Αυλη της ποτε Εκκλησιας; Πεθαναν ολοι σε αυτη τη Χωρα; 
Και εμειναν τι; 
Κρεατα περιφερομενα για το κρεοπωλεο ή για τους ταφους; 
Που εισαι, αθανατε Μηνιατη, να φωναξεις με ολη τη δυναμι των πνευμονων σου;
Ζητω να βρω χριστιανον, ζητω να βρω χριστιανον, ερχομαι μεσα στο Θυσιαστηριο. 
Εδώ ελπίζω πως θα βρω τον χριστιανό που ζητώ. 
Ανάμεσα σε τόσους αρχιερείς και ιερείς, σε τόσους ιερωμένους και μοναχούς, οι οποίοι είναι το έθνος το άγιον, το βασίλειον ιεράτευμα, οι διάδοχοι των αποστόλων, οι έμψυχες εικόνες του Χριστού, θαρρώ πως θα βρω τον χριστιανό. 
Μάλιστα θα βρω ένα άγιο, ένα ασκητή, ένα θαυματουργό, ένα διδάσκαλο, ένα Ιωάννη Χρυσόστομο ή ένα μεγάλο φωστήρα της Εκκλησίας.

Ζητώ, εξετάζω, σκέπτομαι. 

Μα αλλοίμονο, τί βλέπω; 

Εδώ βλέπω ανθρώπους που στην έπαρση είναι Εωσφόροι, στη φιλαργυρία Ιουδαίοι, στα σαρκικά Επίκουροι, στην αμάθεια ζώα, στην πονηρία δαίμονες.

ομολογία




Περίπου 100.000 παιδιά και έφηβοι στη Γερμανία με βλάβη από το εμβόλιο


27 Ιουλίου 2023 
Από Thomas Oysmüller

Τα επίσημα στοιχεία Covid από την Κάτω Σαξονία ατόμων κάτω των 18 ετών δείχνουν την έκταση της βλάβης του εμβολίου. Με αναγωγή σε ολόκληρη τη Γερμανία, πρέπει να υπολογιστούν 100.000 βλάβες εμβολίων σε άτομα ηλικίας κάτω των 18 ετών.

Ένα αίτημα του AfD προς το Υπουργείο Υγείας στην Κάτω Σαξονία αποκάλυψε τα επίσημα στοιχεία σχετικά με τη βλάβη των εμβολίων στα παιδιά. Για παράδειγμα, 505.569 παιδιά και έφηβοι έως 18 ετών έχουν υποβληθεί σε θεραπεία για Covid τουλάχιστον μία φορά. 9.300 από αυτούς έπρεπε να αντιμετωπιστούν από γιατρό στη συνέχεια λόγω παρενεργειών και βλάβης από το εμβόλιο. Αυτό είναι 1,8%.

«Ανθρωποθυσία»

Αυτές είναι οι αναγνωρισμένες επίσημες παρενέργειες mRNA σύμφωνα με τον διαγνωστικό κωδικό ICD-10 U12.9. Πόσο υψηλός είναι ο αριθμός των μη αναφερόμενων περιπτώσεων μπορεί μόνο να υποτεθεί. Ωστόσο, ακόμη και οι 9.300 αναγνωρισμένες παρενέργειες υπερβαίνουν εκείνες τις λοιμώξεις Covid σε ανηλίκους που ήταν σοβαρές. Παρά τη χαλαρή μέθοδο καταμέτρησης, μόνο 305 από τα 620.213 μολυσμένα άτομα ηλικίας κάτω των 18 ετών έπρεπε να υποβληθούν σε θεραπεία στο νοσοκομείο με σοβαρή πορεία. Δύο συνδέονταν με αναπνευστήρα.

Δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία για τη Γερμανία στο σύνολό της και το RKI δεν δημοσιεύει τα στοιχεία. Περίπου το ένα δέκατο των παιδιών της Γερμανίας ζουν στην Κάτω Σαξονία. Εάν τα ποσοστά εμβολιασμού και παρενεργειών συμπεριφέρονται παρόμοια στα άλλα ομοσπονδιακά κρατίδια, αυτό θα σήμαινε ότι περίπου 100.000 έπρεπε να παλέψουν με μια παρενέργεια μετά τον εμβολιασμό κατά του Covid.

Ο Stefan Homburg επέκρινε έντονα στο Twitter:

«Σε 100.000 περιπτώσεις, τα παιδιά και οι έφηβοι που δεν διέτρεχαν κίνδυνο έπρεπε να πάνε ξανά στον γιατρό μετά τον εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού, ο οποίος πιστοποίησε ότι είχαν παρενέργεια του εμβολιασμού. Αυτή η ανθρωποθυσία υποτίθεται ότι θα έσωζε τους ηλικιωμένους, αλλά η τυποποιημένη θνησιμότητα γενικά αυξήθηκε μετά την έναρξη του εμβολιασμού.

[...]

Δεδομένου ότι ένας γιατρός δεν απασχολείται για ερυθρότητα ή κάτι ασήμαντο, σηματοδοτεί πιο σοβαρή βλάβη, αλλά δεν περιγράφεται λεπτομερέστερα. Ένας αριθμός μη αναφερόμενων περιπτώσεων μπορεί να υποτεθεί επειδή δεν ζητείται πάντα η γνώμη ενός γιατρού και ορισμένοι γιατροί είναι απρόθυμοι να πιστοποιήσουν τη βλάβη του εμβολίου.
Οι πολιτικοί αρνούνται την ευθύνη

Ο παιδικός εμβολιασμός, ειδικότερα, θα μπορούσε να εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο ιατρικό σκάνδαλο. Ήταν σαφές πολύ νωρίς ότι τα παιδιά εκ των πραγμάτων δεν κινδυνεύουν από λοίμωξη Covid και ότι ο εμβολιασμός δεν «προστατεύει τους άλλους». Παρ' όλα αυτά, έχει διεξαχθεί μαζική προπαγάνδα και τα παιδιά έχουν κληθεί να εμβολιαστούν σε πολλά επίπεδα. Η κυβέρνηση της Κάτω Σαξονίας το αρνείται. Η ερώτηση αναφέρει:

«Η πολιτειακή κυβέρνηση δεν γνωρίζει περιπτώσεις όπου παιδιά και έφηβοι έχουν εμβολιαστεί μόνο και μόνο για να αποφύγουν τον κοινωνικό αποκλεισμό».

Το TKP γνωρίζει ορισμένους αυστριακούς μαθητές που ήθελαν να εμβολιαστούν πάση θυσία προκειμένου να αποφύγουν τον αποκλεισμό εντός του σχολείου. Ωστόσο, οι γονείς είχαν απαγορεύσει στα παιδιά τους να τους κάνουν ενέσεις, γεγονός που συχνά οδηγούσε σε διαφωνίες. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά στην Κάτω Σαξονία.

Σε αυτό το πλαίσιο, η πρωτοβουλία του σημερινού προέδρου του SPÖ Andreas Babler, ο οποίος είχε διαφημίσει επιθετικά έναν «δρόμο εμβολιασμού παιδιών» στον δήμο του Traiskirchen, είναι επίσης πικάντικη. Τώρα θα ήταν καιρός να μάθουμε στοιχεία από την Αυστρία σχετικά με τις συνέπειες του εμβολιασμού για τα παιδιά.

Κάντε κλικ εδώ για να απαντήσετε στο αίτημα. 
(https://www.landtag-niedersachsen.de/drucksachen/drucksachen_19_02500/01501-02000/19-01957.pdf)

Η εικόνα "Τα πρώτα παιδιατρικά εμβόλια COVID-19 που χορηγήθηκαν" από την Ιατρική του Ναυτικού των ΗΠΑ επισημαίνεται με CC0 1.0. (https://www.rawpixel.com/image/8708533/photo-image-public-domain-covid-19-mask)


ΠΗΓΗ: https://tkp.at/2023/07/27/rund-100-000-kinder-und-jugendliche-in-deutschland-mit-impfschaden/

Χορεύοντας . . . προς τη Βασιλεία των Ουρανών!


Είναι όμορφος χορός η ζωή, αλλά ξεχνάμε ότι τον χορό τον σέρνει ο Χριστός. Εκείνος δίνει το σύνθημα, τα βήματα, τον παλμό.

Εμείς ακολουθούμε μέχρι να ολοκληρώσουμε όλο το τραγούδι την ύπαρξης. Να το χορέψουμε με τα δικά Του βήματα εκείνος είναι μπροστά , εκείνος γνωρίζει. Εμείς ακολουθούμε τα βήματα του. Στο «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» σηκώνω το χέρι και μπαίνω στο χορό. Σηκώνω τα χέρια τον κοιτάω και μπαίνω με θυσία στην δική του γραμμή. Όπως έκανε και εκείνος την ημέρα των Χριστουγέννων. Ήρθε ως εραστής γιατί με ερωτεύτηκε πήρε ΕΜΕΝΑ για να με σώσει από την τραγικότητα του θανάτου.
Μου έδωσε......την στολή του βαπτίσματος και έτσι μπαίνω στο χορό με χαρά. Θα σε ακολουθήσω Χριστέ μου, θα σε ακολουθήσω τυφλά γιατί έχω εμπιστοσύνη στα βήματα σου, γιατί ξέρω ότι και να γίνει θα γίνει με δική σου συγκατάβαση. Ακόμα και αν βλέπω τον γκρεμό μπροστά μου δεν θα φοβηθώ γιατί ξέρω ποιος είσαι και που με οδηγείς.

Χορέψαμε στην βάπτιση «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε! Ἀλληλούϊα!», χορέψαμε στο γάμο! «Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, και έτεκεν υιόν τον Εμμανουήλ, Θεόν τε και άνθρωπον, Ανατολή όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, την Παρθένον μακαρίζομεν». Τα μυστήρια ολοκληρώθηκαν με χορό! Και ήσουν εσύ μπροστά ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ! .. Μπήκαμε στο χορό γελώντας, με την χαρά της χάριτος. Θα χορέψουμε όλα τα τραγούδια είτε λύπης , είτε χαράς. Όλα μέχρι να έρθει η ώρα του τελευταίου χορού, όπου ευχόμαστε να λάμψει η λεβεντιά των αρετών που καλλιεργήσαμε με τα δικά σου προστάγματα.

Μας ερωτεύτηκε , χωρίς προϋποθέσεις, γιατί, συναλλαγές , κουτάκια, λογικές και ήρθε να μας βάλει σε θρόνο ουράνιο. Τι θα απαντήσουμε; Σε αυτόν τον χορό θα γίνουμε συνοδοιπόροι….
Ξέρουμε ότι μια σχέση ερωτευμένων μπορεί να έχει πτώσεις. Εδώ η διαφορά είναι ότι η μία πλευρά συγχωρεί πάντα διότι η αγάπη της πάντα στέγει , πάντα πιστεύει , πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει και ουδέποτε εκπίπτει.
Σε αυτή την αγάπη ας μην αντισταθούμε , να πούμε το μεγάλο Ναι…και ας ακολουθήσουμε τα βήματα του χορού για να γίνουμε μέτοχοι στο χορό των Αγίων.

romioitispolis.gr


Τι θα περιέχουν οι νέες ταυτότητες; - Αρχιμ. Σάββας Αχιλλέως †

 

https://www.youtube.com/@christianos777

Άσε τό ΦΩΣ Του Χριστού καί των Αγίων, νά μπεί μέσα!


Κάλεσε ένας κοσμικός κάποιον γέροντα από το Άγιο Όρος να κάνει Αγιασμό στην οικία του. 

Τίποτα δεν του πήγαινε καλά. 

Τσακωμοί και εντάσεις με την σύζυγό, τα παιδιά σε καθημερινή βάση .

Ο γέροντας ξεκίνησε να ρίχνει Αγιασμό σε όλα τα δωμάτια και παρακολουθούσε σε κάθε δωμάτιο που έμπαινε τους τοίχους, όταν έβγαινε χαμήλωνε το κεφάλι με απογοήτευση. 

Μόλις ολοκλήρωσε τον Αγιασμό πιάνει τον ιδιοκτήτη και του λέει:

-Παιδί μου, οι τοίχοι του σπιτιού δεν έχουν παράθυρα.

Ο ιδιοκτήτης δεν κατάλαβε τι εννοούσε ο μοναχός και τον ερώτησε:

-Γέροντα τι εννοείς ότι δεν έχουν οι τοίχοι παράθυρα ;

Και απαντά ο Γέροντας:

-Παιδί μου, τα παράθυρα των τοίχων είναι οι εικόνες της Ορθοδοξίας, είναι τα πνευματικά παράθυρα μέσω των οποίων μπαίνει το φως ζεσταίνει και λούζει το κάθε σπίτι.

Όταν παιδί μου δεν υπάρχουν αυτά τα παράθυρα τότε μόνο κρύο και σκοτάδι υπάρχει.

Φρόντισε λοιπόν να γεμίσεις με παράθυρα τους τοίχους για να βρεις την γαλήνη ξανά στην οικογένεια σου.

Άσε το φως του Χριστού και των Αγίων να μπει μέσα!

Μονάχα ο Θεός μπορεί να σε καταλάβει.

Μονάχα ο ''Ουρανός'' αφουγκράζεται τους στεναγμούς της γης.


Πηγη: Το μέγα Γεροντικόν


«ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΒΟΜΒΑ» από τον Bhakdi: Με ΑΥΤΟ ΘΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΆΜΕΣΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ


«ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΒΟΜΒΑ» από τον Bhakdi: Με ΑΥΤΟ ΘΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΆΜΕΣΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ






☦ είπε: “Παιδί μου στο παρά πέντε θα επέμβει ο Θεός. Τώρα μας αφήνει λίγο μόνους για να δεί…”

☦ ΤΙ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΕΝΑΣ ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ ΤΟ ΦΛΕΒΑΡΗ ΤΟΥ ‘22


“… τον Φλεβάρη του ‘22 τότε που μιλούσαν όλοι στα κανάλια και έλεγαν πως έρχεται υποχρεωτικότητα των εμβολίων σε όλες τις ηλικίες , πήγαμε λοιπόν τότε στον πατερούλη για να πάρουμε την ευχή του γιατί και η πίεση στην δουλειά ήταν πάρα πολύ μεγάλη και λέγονταν πάρα πολλά εκείνο τον καιρό ακόμα και για πλήρη αποκλεισμό των ανεμβολίαστων. Όταν λοιπόν μπήκα μέσα στον Αι Γιώργη του έβαλα μετάνοια και κάθισα στην καρεκλίτσα την μπροστινή που είχε ακριβώς πίσω από το τραπεζάκι του, το οποίο είχε ανοίξει μπροστά από την δεξιά πλευρά του τέμπλου του ιερού ναού, για να διαβάζει εκεί τις ευχούλες του... 
Μπήκα λοιπόν αμέσως στο θέμα και τον ρώτησα: “Ήρθε η ώρα να φύγουμε παππούλη;;;”
Τότε λοιπόν άστραψε απότομα το πρόσωπο του και λούστηκε από Θεία Χάρη και μου είπε: “Παιδί μου στο παρά πέντε θα επέμβει ο Θεός. Τώρα μας αφήνει λίγο μόνους για να δεί…”

ΑΝΑΡΤΗΣΗ Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2022

24 Φεβρουαρίου 2022 (μόλις 5 ημέρες μετά) ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία και…… ξεχάστηκαν όλα.
Θ.Π.

https://thivaiospolitis.blogspot.com/2023/07/22.html