.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η σταύρωση του Ορθοδόξου Χριστιανισμού συνεχίζεται



Πριν 2000 χρόνια περίπου στα Ιεροσόλυμα έγινε ένας αποκρουστικός διάλογος. Ένας μαινόμενος εβραϊκός όχλος παρασυρμένος από τους θρησκευτικούς και πολιτικούς άρχοντες των Ιουδαίων ζητεί από τον ρωμαίο επίτροπο την σταύρωση του Χριστού.
Μόλις πέντε ημέρες έχουν περάσει από τα «Ωσαννά» της Κυριακής των Βαϊων και τη θέση τους πήραν οι ειδεχθείς εγκληματικές απαιτήσεις για την εξόντωση του «Δικαίου»….
Πέρασαν από τότε περίπου 2000 χρόνια.
Οι βλάσφημες αυτές φωνές όχι μόνο αντιλαλούν ακόμη στα αυτιά μας μέσα από τα ιερά κείμενα των Ευαγγελίων, αλλά πολλές φορές μέσα στην Ιστορία του κόσμου έχουν επαναληφθεί.
«Άρον, Άρον, Σταύρωσον Αυτόν»!
Ο αναμάρτητος Κύριος της δόξης του Σταυρού το είχε προείπει στους μαθητές Του: «ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσι» (Ματθ. ε΄ 11). 
Και ο απόστολος των Εθνών μέγας Παύλος, το στόμα του Χριστού, κι αυτός το επανέλαβε με τον τρόπο του: «πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζήν διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. γ΄ 12), συμπληρώνοντας επί προσωπικού: «του λοιπού κόπους μοι μηδείς παρεχέτω, εγώ γαρ τα στίγματα του Χριστού εν τω σώματί μου βαστάζω» (Γαλ. στ΄ 17).
Μέσα στους αιώνες ο Χριστός ξανασταυρώνεται.
Η σταύρωση του Χριστού συνεχίζεται και μετά την Ανάσταση, στην Εκκλησία Του, στους Χριστιανούς Του.
Αιώνες τώρα ακούγονται οι κλαγγές των όπλων της ρωμαϊκής φρουράς, τα πλαταγίσματα του μαστιγίου, οι οπλές των αλόγων, τα γιουχαϊσματα του όχλου και τα κλάματα των γυναικών στην πορεία προς τον Γολγοθά του Χριστού και στην «τεθλιμμένη οδό» των μαρτύρων Χριστιανών.
Κύλησε βέβαια από τότε, από την πρώτη εκείνη σταύρωση, πολύ νερό στο ποτάμι του χρόνου…
Ο φωτισμένος όμως υμνογράφος της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής των Ορθοδόξων Εκκλησίας συνεχίζει να ψέλνει λυπητερά και κατανυκτικά κάθε Μ. Πέμπτη:
«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας…», και,
«Έκαστον μέλος της αγίας Σου σαρκός ατιμίαν δι ημάς υπέμεινεν…»
Τα εμπτύσματα έγιναν στο πέρασμα των καιρών οι λίθοι στον πρωτομάρτυρα Στέφανο,
τα ραπίσματα εμφανίστηκαν ξαφνικά μεταλλαγμένα ως τα φοβερά κολαστήρια των αποστόλων, των μεγαλομαρτύρων, οσιομαρτύρων και μαρτύρων,
τα «ουά» των παραπορευομένων ακούστηκαν ως οι βρυχηθμοί των λεόντων στο Κολοσσαίο της Ρώμης,
το φοβερό μαστίγωμα έδωσε τη θέση του στα πολυβόλα του εκτελεστικού αποσπάσματος,
τα καρφιά έγιναν οι κονδυλοφόροι της αθεϊας,
η χολή και το όξος αντικατεστάθηκαν από τα χημικά των στρατοπέδων συγκέντρωσης στη Σιβηρία,
οι μυκτηρισμοί των θεωρούντων είναι εδώ και δεκαετίες ο χλευασμός του υποκόσμου της έβδομης τέχνης προς το πανυπερτέλειο πρόσωπο του Σωτήρος Χριστού,
η λόγχη του κεντυρίωνος είναι σήμερα το ξίφος των τζιχαντιστών στη Μέση Ανατολή.
Στο θρόνο τέλος των δικαστών και του Πιλάτου κάθεται τώρα η βέβηλη Νέα Εποχή και το αντίχριστο πνεύμα των στοών και των λεσχών, του διεθνούς σιωνισμού και της Νέας Τάξης πραγμάτων.
Τα περιφερειακά στοιχεία του πρώτου εκείνου μαρτυρίου του Αρχιμάρτυρα του Γολγοθά Ιησού του Χριστού και Θεού μας μπορεί να άλλαξαν μέσα στο χρόνο, η σταύρωση όμως παραμένει σταύρωση!
Η διαρκής σταύρωση του Χριστιανισμού πλέον είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός!

Χριστιανική Εστία Λαμίας

'''ΟΠΩΣ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ΠΟΥ ΠΕΦΤΟΥΝ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ,ΕΤΣΙ ΘΑ ΒΛΕΠΕΤΕ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΑ ΔΟΛΑΡΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΥΒΕΤΕ ΝΑ ΤΑ ΠΙΑΣΕΤΕ'''!!!


ΕΔΑΦΙΟ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟ 2009, ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΝΑ ΙΓΝΑΤΕΓΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΔΗΣΣΟ]...Ο ΙΔΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΙΧΕ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΕΙ..'

'ΠΩΣ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΜΟΥ [ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΤΟ 2012], ΟΙ ΟΥΝΙΤΕΣ ΘΑ ΕΙΣΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΠΟΛΥ ΑΙΜΑ..
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΣΧΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ, ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΠΑΣΑ ΘΑ ΚΑΤΑΦΘΑΣΕΙ Ο ΤΣΑΡΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΘΑ ΠΑΘΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ''..
Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ [ΦΩΤΟ] ΥΠΗΡΞΕ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗΝ ΟΔΗΣΣΟ.


[ΡΩΣΣΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ] ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΡΑΣΙΝΟΣ

Ἀπάντηση στὸ πρόβλημα: «Γιατί εὐτυχοῦν οἱ ἀσεβεῖς;»



Ὁ 72ος ψαλμὸς διαιρεῖται σὲ δύο μέρη: α) Στοὺς στίχους 1-14 ὁ ψαλμωδὸς ἐξομολογεῖται πῶς σκανδαλίσθηκε παρακολουθώντας τὴν εὐδαιμονία τῶν ἁμαρτωλῶν. Διατυπώνει τοὺς προβληματισμούς του καὶ ὁμολογεῖ ὅτι λίγο ἔλειψε νὰ ἐλεεινολογήσει τὸν ἑαυτό του γιὰ τοὺς μόχθους καὶ τοὺς ἀγῶνες ποὺ κατέβαλε γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς κατὰ Θεὸν ἀρετῆς. β) Στοὺς στίχους 15-28 διηγεῖται πῶς εἰσῆλθε στὸ Ναὸ καὶ στὸ ἁγιαστήριο τοῦ Θεοῦ, πῶς ἐκεῖ μέσα φωτίστηκε καὶ πῶς εἶδε τὴ ραγδαία ἀνατροπὴ τῆς εὐτυχίας τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ τὴν πατρικὴ παρουσία καὶ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία προσφέρεται στοὺς εὐσεβεῖς.

Ὁ ψαλμωδὸς ἀρχίζει τὸν Ψαλμὸ ἀπότομα. Αἰσθάνεται σὰν νὰ βράζει μέσα του ἡ ἀπορία: Γιατί νὰ εὐτυχοῦν οἱ ἀσεβεῖς; Γιατί; Καὶ ἐνῶ βράζει μέσα του, πρὸς στιγμὴν δαμάζει τὰ συναισθήματά του καὶ ἀναφωνεῖ: Πόσο ἀγαθὸς εἶναι ὁ Θεὸς στοὺς Ἰσραηλίτες καὶ μάλιστα σ’ ὅσους ἀπ’ αὐτοὺς ἔχουν ἄκακη, εἰλικρινή, ἁπλὴ καὶ καθαρὴ καρδιά! (στίχ. 1). Εἶναι σὰν νὰ μᾶς λέει: Μὴν ταραχθεῖτε γιὰ ὅσα πρόκειται νὰ πῶ. Περιμένετε τὸ συμπέρασμα, ἢ ἂν θέλετε, νά τὸ συμπέρασμα: Ὅ,τι κι ἂν πεῖτε, ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθὸς γιὰ τοὺς ἀγαθούς.

Ὁ δίκαιος Ἰὼβ σὲ παρόμοιο προβληματισμὸ προβάλλει τὴν παγγνωσία τοῦ Θεοῦ (βλ. Ἰὼβ κδ΄ [24] 1). Ὁ προφήτης Ἱερεμίας προβάλλει τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, λέγοντας· ὁμολογῶ καὶ διακηρύσσω ὅτι δίκαιος εἶσαι, Κύριε, γι’ αὐτὸ καὶ τολμῶ νὰ συζητήσω μαζί Σου (Ἱερ. ιβ΄ [12] 1). Ὁ δὲ προφήτης Ἀμβακοὺμ προβάλλει τὴν καθαρότητα τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ Κυρίου· Κύριε, λέγει, γνωρίζω ὅτι ὁ ὀφθαλμός Σου εἶναι πεντακάθαρος καὶ δὲν μπορεῖ οὔτε ἀνέχεται νὰ βλέπει πονηρὰ ἔργα, οὔτε δέχεται νὰ βλέπει τὶς κακουργίες ποὺ προξενοῦν οἱ κακοὶ καὶ πονηροὶ στοὺς εἰλικρινεῖς, τοὺς ἁπλοὺς καὶ ἀδύναμους (Ἀμβ. α΄ 13). 

Ὥστε οἱ ἀγαθὲς περὶ Θεοῦ σκέψεις μᾶς ἀσφαλίζουν κατὰ τῶν πειρασμῶν, τοὺς ὁποίους μᾶς δημιουργεῖ ὁ ἐχθρὸς τῆς ψυχῆς μας λόγῳ τοῦ ποικίλου κακοῦ ποὺ ὑπάρχει στὸν κόσμο. Ἐφόσον ὁ Θεὸς εἶ­­ναι ἀγαθός, εἶναι πολὺ ­περισσότερο ἀ­­­γαθὸς στοὺς εὐθεῖς, τοὺς καθαροὺς καὶ θεοσεβεῖς καὶ ὄχι σὲ ὅσους «φαυλότατα ἁμαρτάνουσιν», σὲ ὅσους ἁμαρτάνουν ἀ­­­­σεβέστατα(*). Αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ τὸ λησμονοῦμε ποτέ, ὁτιδήποτε καὶ ἂν μᾶς συμβεῖ στὴ ζωή.

Ὁ ψαλμωδὸς ὅμως παρόλο ποὺ ἦταν θεοσεβής, ὁμολογεῖ: Σ’ ἐμένα ὅμως κλονίσθηκαν ἀπὸ τὴν ἀμφιβολία οἱ πεποιθήσεις καὶ οἱ ὑγιεῖς λογισμοί μου, οἱ ὁποῖοι σὰν ἄλλα πόδια ὑποστηρίζουν τὴν εὐσέβεια τῆς ψυχῆς μου· παρ’ ὀλίγο νὰ σεισθοῦν τὰ βήματά μου στὴν πορεία τῆς ζωῆς καὶ νὰ ξεγλιστρήσω ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Κυρίου καὶ ἀπὸ τὴν πίστη μου στὴν ἀγαθὴ πρόνοιά Του (Ψαλ. οβ΄ [72] 2).

Κινδύνευσε, λοιπόν, καὶ ὁ ἴδιος νὰ λησμονήσει τὴν ἀλήθεια ποὺ ­διατύπωσε στὴν ἀρχὴ τοῦ Ψαλμοῦ καὶ νὰ ­κλονισθεῖ στὶς πεποιθήσεις του. Καὶ ὁ ­δίκαιος Ἰὼβ εἶχε κλονισθεῖ βλέποντας τὴν ­εὐημερία τῶν ἁμαρτωλῶν, γι’ αὐτὸ καὶ ­ἀναρωτιόταν: «Διατί ἀσεβεῖς ζῶσι; πεπαλαίωνται δὲ ἐν πλούτῳ;» (Ἰὼβ κα΄ [21] 7)· γιατί οἱ ἀσεβεῖς ζοῦν καὶ φθάνουν σὲ πολὺ βαθιὰ γηρατειὰ καὶ περνοῦν τὴ ζωή τους μέσα στὰ πλούτη; Γιατί οἱ ἀσεβεῖς μακροημερεύουν, φθάνουν τὰ 100 ἔτη, κατὰ τὸν Ἡσαΐα (Ἡσ. ξε΄ [65] 20), καὶ ἀπολαμβάνουν τὴ ζωὴ καὶ τὰ ἀγαθά τους; Ἀλλὰ καὶ ὁ προφήτης Ἱερεμίας, ἐνῶ ὁμολογεῖ καὶ διακηρύσσει ὅτι ὁ Κύριος εἶναι δίκαιος, τολμᾶ νὰ συζητήσει μαζί Του καὶ νὰ Τοῦ θέσει ἐρωτήματα σχετικὰ μὲ τὴ δικαιοσύνη Του, στὰ ὁποῖα ὁ ἴδιος ἀδυνατεῖ νὰ ἀπαντήσει: Κύριε, Τοῦ λέγει, γιατί οἱ ἀσεβεῖς ἐπιτυγχάνουν στὶς ἐπιχειρήσεις καὶ στὰ σχέδιά τους; Γιατί εὐδοκιμοῦν καὶ εὐτυχοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι παραβαίνουν συνεχῶς καὶ συστηματικῶς τὸν ἅγιο νόμο Σου; (Ἱερ. ιβ΄ [12] 1).

Ὥστε ὑπάρχουν τρικυμίες ποὺ δοκιμάζουν καὶ τὶς πιὸ ἰσχυρὲς ἄγκυρες! Ὑπάρχουν καὶ δίκαιοι ἄνθρωποι ποὺ σκοντάφτουν ὅταν βλέπουν αὐτὴ τὴν κοινωνικὴ ἀνισότητα. Ὅπως δὲ ὁμολογεῖ ὁ ψαλμωδός, κυριεύονται μάλιστα ἀπὸ ζήλεια ἕνεκα τῶν ἀνόμων, ἐπειδὴ βλέπουν τὴν εὐημερία καὶ τὴν εὐεξία τῶν ἁμαρτωλῶν. Διότι, ὅπως παρατηρεῖ, δὲν ἔχουν ἀγωνία, βάσανα καὶ κακοπάθεια κατὰ τὸν θάνατό τους, δὲν στεροῦνται στὴ ζωή τους, καὶ οἱ τυχὸν θλίψεις τους δὲν διαρκοῦν πολύ (Ψαλ. οβ΄ [72] 3-4). Ζήλεια καὶ πικρία κατὰ τοῦ Θεοῦ κυριεύουν τὴν ψυχὴ τοῦ εὐσεβοῦς βλέποντας ὅλα αὐτά, ποὺ τὸν κάνουν νὰ ἀδρανεῖ· νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πολύπονο ἀρετὴ καὶ νὰ προτιμήσει τὴν ἄπονο κακία. Βλέπει σωματικὴ ὑγεία, ὑλικὴ εὐημερία· δὲν βλέπει νὰ ἔχουν οἱ ἀσεβεῖς παρατεταμένη ἀγωνία, στέρηση καὶ βασανιστικὸ θάνατο!

Εἶναι πονηροί, ὁ θάνατός τους ὅμως δὲν εἶναι πονηρός, ἀλλὰ ἤρεμος. «Τὰ χέρια τους δὲν δέθηκαν, οὔτε σφίχτηκαν τὰ πόδια τους σὲ δεσμά» (Β΄ Βασ. γ΄ 34). 

Ὅπως δὲ παρατηρεῖ ὁ Ἰώβ, οἱ ἀσεβεῖς πεθαίνουν εὐτυχεῖς, χωρὶς νὰ τοὺς λείπει τίποτε, ἐνῶ οἱ δίκαιοι πικραμένοι καὶ θλιμμένοι, χωρὶς νὰ ἀπολαύσουν τίποτε καλὸ καὶ ἀγαθό (Ἰὼβ κα΄ [21] 23-25). ­Ἐξάλλου γιὰ τοὺς ἀσεβεῖς ἀρρώστιες, χρηματικὲς ζημιὲς κ.τ.ὅ. εἶναι ἀσήμαντα καὶ ἀνεπαίσθητα. Καὶ ἂν κάποτε τοὺς συμβοῦν, περνοῦν γρήγορα. «Δὲν ταῖς τρῶν ­γερές», κα­τὰ τὴν παροιμία.

Βεβαίως δὲν πρέπει νὰ κρίνουμε τοὺς ἀνθρώπους οὔτε ἀπὸ τὸ πῶς πεθαίνουν οὔτε ἀπὸ τὴ διάθεση μὲ τὴν ὁποία φεύγουν ἀπὸ τὴ ζωή. Ἐξάλλου εἶναι χαρακτη­ριστικὸ ὅτι ὁ ψαλμωδὸς καὶ γενικὰ οἱ δίκαιοι ἀποροῦν, θέλουν νὰ μάθουν γιὰ τὴν κατάσταση αὐτή, δὲν ἐγκαλοῦν ὅ­­­μως τὸν Θεό· δὲν Τὸν κατακρίνουν ὅτι ἀδικεῖ. Ὁ Δαβὶδ ὁμολογεῖ: Ἡ ­δικαιοσύνη Σου ὑψώνεται ἄσειστη καὶ ἀσάλευτη καὶ αἰώνια σὰν τὰ θεόκτιστα καὶ πανύψηλα ὄρη· τὰ σχέδια καὶ οἱ κρίσεις Σου, διὰ τῶν ὁποίων κυβερνᾶται ὁ κόσμος, εἶναι ἀνε­ξερεύνητα (Ψαλ. λε΄ [35] 7). Ὁ δὲ Ἰώβ, ἐνῶ ὑπέφερε τόσα πολλά, δὲν βλασφήμησε κατηγορώντας τὸν Θεὸ ὅτι ἐνήργησε μὲ ἀφροσύνη καὶ ἀπερισκεψία (Ἰὼβ α΄ 22). Καὶ ὁ Ἱερεμίας, γιὰ νὰ μὴ δώσει ἔστω καὶ ὑποψία σκανδαλισμοῦ σὲ κάποιον, ἀναφωνεῖ: «Δίκαιος εἶ (εἶσαι), Κύριε» (Ἱερ. ιβ΄ [12] 1). Δίκαια γίνονται ὅλα ἀπὸ Ἐσένα, Κύριε· δὲν γνωρίζουμε ὅμως πῶς ἐνεργεῖ ἡ ἀγαθότητά Σου. Καὶ βέβαια ποτὲ δὲν ἔ­­μαθαν οὔτε οἱ προφῆτες, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἐμεῖς θὰ μάθουμε στὴν παροῦσα ζωὴ πλήρως τὰ σχέδια τῆς θείας πανσοφίας καὶ προνοίας.

(*) Μ. Ἀθανασίου, Ἑρμηνεία εἰς Ψαλ. ρβ΄, PG 27, 328Β.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Η ΠΟΙΝΗ ΤΟΥ ΜΑΣΤΙΓΩΜΑΤΟΣ

Σε μία φυλή ινδιάνων, κάποιος έκλεβε κοτόπουλα. 
Ο αρχηγός διέταξε ότι αν πιαστεί ο παραβάτης να χτυπιόταν με 10 μαστιγιές. 
Όταν η κλοπή συνεχίστηκε το ανέβασε σε 20 μαστιγιές. 
Παρόλο αυτά τα κοτόπουλα εξαφανίζονταν μεθοδικά.
Γεμάτος θυμό, ο αρχηγός ανέβασε την ποινή σε 100 μαστιγιές μία σίγουρη ποινή θανάτου.
Ο κλέφτης τελικά πιάστηκε. 
Αλλά ο αρχηγός βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα τρομερό δίλημμα.
Ο κλέφτης ήταν η ίδια του η μητέρα.
Όταν ήρθε η μέρα της εκτέλεσης της ποινής, συγκεντρώθηκε ολόκληρη η φυλή.
Θα υπερίσχυε η αγάπη του αρχηγού της δικαιοσύνης;
Το πλήθος παρακολουθούσε με κομμένη την αν άσα όταν διέταξε να δεθεί η μητέρα του στον πάσαλο των μαστιγώσεων.
Ο αρχηγός έβγαλε το πουκάμισό του,αποκαλύπτοντας το δυνατό του αναστημά του, και πήρε το μαστίγιο στο χέρι.
Αλλά αντί να το σηκώσει και να χτυπήσει την πρώτη μαστιγιά, το έδωσε σε ένα δυνατό νεαρό ινδιάνοπου στεκόνταν στο πλευρό του.
Αργά ο αρχηγός πλησίασε τη μητέρα του και την έσφιξε με τα δυνατά του χέρια μέσα στην αγκαλιά του.
Ύστερα διέταξε τον νεαρό να χτυπήσει με 100 μαστιγιές.

Αυτό ακριβώς έκανε και ο Ιησούς για μας. Γεμάτος αγάπη έγινε ο δικός μας αντικαταστάτης και πέθανε στη δικιά μας θέση. Υπερνίκησε την ανικανότητά μας να σώσουμε τους ευατούς μας πληρώνοντας Αυτός το αντίτιμο για τις αμαρτίες μας.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα των εντολών του Θεού

Κάποτε τὰ πουλιὰ περπατοῦσαν στὴ γῆ σὰν ὅλα τὰ ζῶα. Μιὰ μέρα ὅμως ὁ Θεὸς τοὺς εἶπε: 
«Πάρτε αὐτὰ τὰ φορτία καὶ πηγαίνετέ τα παραπέρα». Καὶ ἔβαλε πάνω στοὺς ὤμους τους ἕνα βάρος, ποὺ δὲν ἦταν ἄλλο ἀπὸ τὶς δύο φτεροῦγες.
Στὴν ἀρχὴ τὰ πουλιὰ ἔνοιωθαν τὶς φτεροῦγες πράγματι σὰν βάρος, μά, καθὼς προχωροῦσαν, αὐτὸ ὅλο καὶ λιγόστευε. Ὥσπου στὸ τέλος, τὰ φτερὰ ἀπὸ φορτίο ἔγιναν ἡ δύναμη ποὺ τὰ ἀπογείωσε. Ἀντὶ νὰ σηκώνουν τὰ πουλιὰ τὶς φτεροῦγες, σήκωναν οἱ φτεροῦγες τὰ πουλιά. Τὰ φτερὰ ἀπὸ βάρος ἔγιναν ἡ δύναμη ποὺ χάρισε ἀπεριόριστη ἐλευθερία στὰ πουλιά.
Τί θαυμαστὴ ἀλλαγή!
Τὸ ἴδιο κάνει ὅμως καὶ σὲ μᾶς ὁ Θεός.
– Ἐλᾶτε ἐδῶ, μᾶς λέει. Σκύψτε, γιὰ νὰ βάλω στὸν τράχηλό σας τὸν ζυγό μου. Πάρτε στοὺς ὤμους σας αὐτὸ τὸ βάρος καὶ προχωρῆστε. Μὴν τὸ φοβᾶστε, εἶναι μικρὸ βάρος.
Ὅμως ἐμεῖς; Ἀκοῦμε γιὰ βάρος; Ἀντιδροῦμε ἀμέσως. Ἀδύνατον! Πῶς θὰ ἀντέξουμε νὰ κουβαλᾶμε συνέχεια ἕνα ζυγό; Δὲν μᾶς φτάνουν τὰ βάρη ποὺ μᾶς φορτώνει ἡ ζωή; Πρέπει νὰ μᾶς φορτώνει καὶ ὁ Θεός;
Ποιὰ εἶναι τὰ βάρη τῆς ζωῆς; Τὰ ποικίλα βάσανα καὶ οἱ δυσκολίες της. Καὶ ἐπιπλέον τὰ βάρη ποὺ φορτώνουμε στὸν ἑαυτό μας μὲ τὶς ἁμαρτίες μας.
Ποιὸ εἶναι τὸ βάρος ποὺ μᾶς βάζει ὁ Θεός; Εἶναι ὁ νόμος του, οἱ ἐντολές του. Τὸ φορτίο μὲ τὸ ὁποῖο ὑπόσχεται ὁ Θεὸς νὰ ἐλαφρύνει τὰ ὑπόλοιπα φορτία μας.
– Ἐλᾶτε σὲ μένα, λέει, ὅλοι «οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι» καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς ἀναπαύσω. Γιατὶ τὸ δικό μου φορτίο εἶναι ἐλαφρύ. «Ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς» καὶ θὰ βρεῖτε ἀνάπαυση καὶ εἰρήνη στὶς ψυχές σας. Θὰ δεῖτε στὴν πράξη πόσο πράος καὶ ταπεινὸς πατέρας σας εἶμαι. Θὰ γνωρίσετε ἐκ τῶν πραγμάτων ὅτι «ὁ ζυγός μου χρηστός». Εἶναι μαλακὸς στὸν τράχηλο καὶ ὠφέλιμος στὴν ψυχή σας. «Καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. 11,29-30). Ὑπόσχεται ὅτι «αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκ εἰσὶν» (Α΄ Ἰω. 5, 3).
Ἐμεῖς νομίζουμε πὼς ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀσήκωτο βάρος. Ἕνας τεράστιος κώδικας μὲ ἀτέλειωτες προσταγὲς καὶ ἀπαγορεύσεις. Ὅμως ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι βασικὰ μία καὶ μόνο ἐντολή: «Αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολή… ἣν εἴχομεν ἀπ’ ἀρχῆς, ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους. Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἀγάπη, ἵνα περιπατῶμεν κατὰ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ» (Β΄ Ἰω. 5-6). Ὅλες οἱ ἐντολές του συνοψίζονται στὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης. Καὶ πάλι, ἀγάπη εἶναι τὸ νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ ὅλες τὶς ἐντολές του. Γιατὶ τότε μόνο ἐνεργοῦμε σωστὰ ἀπέναντι σὲ ὅλους. Καὶ στὸν Θεὸ καὶ στοὺς ἀνθρώπους.
Τὸ βάρος δηλαδὴ ποὺ μᾶς φορτώνει ὁ Θεός, εἶναι ἡ πρόσκληση σὲ ἀγαπητικὴ ἐλεύθερη σχέση πρὸς ὅλους. Οἱ ἐντολές του δὲν εἶναι παρὰ τὰ ἁπλᾶ βήματα στὸ ξεδίπλωμα τῆς σχέσης αὐτῆς. Τὸ ρίσκο μιᾶς σχέσης ἀγάπης εἶναι τὸ βάρος ποὺ βάζει πάνω μας ὁ Θεός. Καὶ στὴν ἀρχὴ φαίνεται ὄντως δύσκολο. Πῶς νὰ τοὺς ἀγαπήσεις ὅλους; Ἀκόμα καὶ τὸν ἐχθρό σου; Μὰ ὅσο προσπαθεῖς, τὸ βάρος ὅλο καὶ λιγοστεύει. «Ὀλίγον ἐκοπίασα καὶ εὗρον ἐμαυτῷ πολλὴν ἀνάπαυσιν» (Σοφ. Σειρὰχ 51, 27). Καὶ στὸ τέλος τὸ βάρος ἐξαφανίζεται ἐντελῶς. Σοῦ γίνεται χαρὰ τὸ ν’ ἀγαπᾶς. Σὲ κάνει νὰ πετᾶς.
Θὰ δέχονταν τώρα τὰ πουλιὰ νὰ τοὺς ἀφαιρέσουμε τὰ φτερά τους; Ποτὲ καὶ μὲ τίποτα. Ἐμεῖς γιατί προτιμᾶμε νὰ σερνόμαστε, ἐνῶ μποροῦμε νὰ πετάξουμε στὰ ὕψη;
Οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ «βαρεῖαι οὐκ εἰσίν». Ἔτσι λοιπὸν ἂς τὶς βλέπουμε κι ἐμεῖς. Ὄχι σὰν βάρος, μὰ σὰν φτερὰ ἀνάλαφρα, ποὺ μᾶς ἀνεβάζουν στὸν οὐρανό. Στὸ χέρι μας εἶναι νὰ πραγματοποιήσουμε αὐτὴ τὴ θαυμαστὴ ἀλλαγή.

π. Δημητρίου Μπόκου

http://www.synodoiporia.gr

Ἀνακαίνιση, κατεδάφιση

Ὅ,τι ὑλικὸ δημιουργοῦμε σὲ αὐτὴ τὴ ζωὴ εἶναι φθαρτό, εἶναι πρόσκαιρο. Ὅ,τι ἀπολαμβάνουμε σήμερα ἀπὸ τὸν ὑλικό μας κόσμο κτισμένο καὶ στολισμένο μὲ τὶς προσωπικές μας εὐαισθησίες, θὰ εἶναι ὑπὸ ἀνακαίνιση ἢ καὶ ὑπὸ κατεδάφιση μετὰ ἀπὸ μερικὰ χρόνια. Καὶ θὰ εἶναι σύντομα, γιατὶ ἡ ζωή μας κυλάει ὅπως τὸ νερὸ στὸ ρυάκι. Κυλάει δημιουργώντας γύρω μας, σὲ μικρὲς ἀποστάσεις, θόρυβο ἀπὸ τὸ κελάρυσμά του, γιὰ νὰ καταλήξει, ὅμως, στὸ ἄγνωστο καὶ ἀχόρταγο μεγάλο ποτάμι ἢ στὴν ἀπέραντη θάλασσα. Γιατί, λοιπόν, νὰ θέλουμε νὰ δημιουργοῦμε θόρυβο γύρω ἀπὸ τὸ ὄνομά μας, θόρυβο ποὺ κρύβει ἐγωϊσμό, ἀφοῦ εἶναι σίγουρο ὅτι αὐτὸς θὰ παύσει νὰ ἀκούγεται μέσα στὴ δίνη, μέσα στὸν ἀνεμοστρόβιλο τοῦ πανδαμάτορος χρόνου;
Ὁραματιζόμαστε, σχεδιάζουμε, κοπιάζουμε, ξοδεύουμε, τρῶμε πολύτιμο χρόνο, δαπανοῦμε κάθε μας ἰκμάδα στὴν κατασκευὴ σπιτιῶν, στὴν ἐπίπλωσή τους μέχρι λεπτομερείας, στὴ διακόσμησή τους, στὸν ἐμπλουτισμό τους μὲ τὰ καλύτερα ὑλικὰ τῆς ἀγορᾶς, οἱ μὲν ἄγαμοι μόνο γιὰ προσωπική τους ἀγαλλίαση, πολύ προσωρινὴ ὁμολογῶ, οἱ δὲ ἔγγαμοι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν προσωπική τους καὶ προσωρινὴ καὶ αὐτῶν τέρψη καὶ μὲ τὴν πρόφαση λέγοντας, ὅτι παιδιὰ μεγαλώνουμε, νὰ βροῦν κάτι ἀπὸ ἐμᾶς. Ὅλοι μας λησμονοῦμε, ὅτι «τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς» (Ψαλμ. κγ΄ 1).
Κανείς μας δὲν φιλοσοφεῖ τὴ ζωὴ καὶ δὲν παραδειγματίζεται ἀπὸ αὐτήν. Δὲν ἔχουμε μνήμη θανάτου, δὲν σκεφτόμαστε ὅτι σήμερα εἴμαστε ζωντανοί, αὔριο πεθαίνουμε, καὶ δὲν ἀκοῦμε στὰ αὐτιά μας τὰ λόγια τοῦ Κυρίου μας «ἃ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;» (Λουκ. ιβ΄ 20). Δὲν ἠχοῦν στὰ αὐτιά μας οἱ ὕμνοι τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας «πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετὰ θάνατον». Καὶ τοῦτο γιατὶ τὸ μυαλό μας εἶναι σκουριασμένο ἀπὸ τὴν ἔλλειψη τῆς διαπροσωπικῆς ἐπικοινωνίας μας μὲ τὸ Θεό μας, τὰ αὐτιὰ μας εἶναι βουλωμένα ἀπὸ τὸ κερὶ τῆς ἐφάμαρτης καθημερινότητος καὶ τὰ μάτια μας τσιμπλιασμενα ἀπὸ τὸ ρύπο τοῦ μάταιου ἀνταγωνισμοῦ ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ ἔλλειψη ἀξιῶν καὶ ἐπιδίωξη ἀξιωμάτων, ὥστε νὰ καταλήγει στὴ βασιλεία τῆς ἀπαξίας.
Ἤμουν μικρὸ παιδὶ μὲ κοντὰ παντελόνια, ὅταν στὴ γειτονιά μας, στοῦ Γκύζη, πέθανε ἕνας μεγάλος μουσικός. Θυμᾶμαι στὴ κηδεία του ἡ ὁδὸς Μομφεράτου εἶχε γεμίσει ἀπὸ πλῆθος κόσμου καὶ οἱ τοῖχοι τοῦ σπιτιοῦ μας ἀπὸ στεφάνια στὴν «αἰώνια μνήμη του». Εἶχα ἐντυπωσιασθεῖ ἀπὸ τὴν ἀπόδοση τιμῶν στὸ πρόσωπο αὐτοῦ τοῦ καλοῦ γείτονα, ποὺ σὰν παιδὶ δὲν γνώριζα νὰ ξεχωρίζω ἀξίες. Μετά, ὅμως, ἀπὸ μία ἑβδομάδα εἶδα ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του στὸ δρόμο. Τὰ μουσικά του βιβλία, οἱ σημειώσεις του καὶ ὅλα τὰ προσωπικά του ἀντικείμενα σχημάτιζαν μιὰ πυραμίδα στὴν ἄκρη τοῦ πεζοδρομίου προσφορὰ σὲ κάθε περαστικό, σὲ κάθε ρακοσυλλέκτη, σὲ κάθε ἄσχετο τῆς ἀξίας τῶν ἀντικειμένων καὶ τῶν γραπτῶν στοιχείων τοῦ μακαρίτη. Τὸ σπίτι εἶχε ἀδειάσει. Οἱ ἰδιοκτῆτες του ἤθελαν νὰ τὸ ἀνακαινίσουν καὶ νὰ τὸ ξανανοικιάσουν. Καὶ οἱ συγγενεῖς του δὲν εἶχαν χῶρο νὰ φιλοξενήσουν τὰ κινητά του ἀντικείμενα, τὰ ὁποῖα τοὺς ἦταν ἄχρηστα. Ποὺ γνώριζαν ἐκεῖνοι ἀπὸ μουσική ἢ μουσικὲς ἀνησυχίες; Ὁ κόπος ὅλος μιᾶς ζωῆς ἑνὸς ἀγωνιστῆ ἦταν βάρος γιὰ ὅλους τοὺς ἐπιγενομένους του.
Στὰ χρόνια τῶν σπουδῶν μου στὴ γηραιὰ Ἀλβιώνα ἔβλεπα ὁλόκληρες περιοχές, νὰ τὶς ἔχει δεσμεύσει τὸ κράτος μὲ ταμπέλα «Ὑπὸ κατεδάφιση» καὶ ὁ κόπος καὶ ὁ ἱδρώτας ὅλων τῶν ἐνοίκων τῶν σπιτιῶν τῆς περιοχῆς αὐτῆς νὰ πηγαίνει χαμένος. Ἡ μετοικεσία τους γιὰ ἄλλη γειτονιὰ θὰ σήμαινε βέβαια καὶ καλύτερα σπίτια μὲ σύγχρονες τῆς τεχνολογίας ἀνέσεις, καθὼς τοὺς εἶχαν ὑποσχεθεῖ. Μήπως αὐτὸ δὲν συνέβη καὶ στὴν πατρίδα μας, ὅπου τὰ παραδοσιακά μας σπίτια μὲ τοὺς κήπους, τὶς αὐλὲς καὶ τὴν ἄμεση γειτνίαση καὶ κοινωνικὴ ἐπαφὴ τὰ ἀνταλλάξαμε μὲ διαμερίσματα γιὰ ἀπολαβὴ ἀνέσεων καὶ ἀγαθῶν, ὅπως κεντρικῆς θερμάνσεως, τὰ ὁποῖα δὲν εἴχαμε ἂν καὶ ζούσαμε στὶς μονοκατοικίες μας πιὸ φυσιολογικά, πιὸ ἁπλᾶ, πιὸ κοινωνικά;
Ὤριμος στὴν ἡλικία ἐκτιμοῦσα πολὺ ἕνα λόγιο ἐπιστήμονα, δυστυχῶς ἐργένη, εὐλαβέστατο καὶ φιλάγιο. Ὅλη του τὴν περιουσία εἶχε δαπανήσει στὴν ἀγορὰ βιβλίων καὶ ὅλο του τὸ χρόνο στὸ διάβασμά τους. Ἦταν μελετητὴς καὶ εἶχε φόβο Θεοῦ. Καὶ γι’ αὐτόν, ὅμως, ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου. Ὁ «καιρὸς ἐγγύς» (Ἀποκ. α΄ 3), γιὰ τὸν καθένα μας. Ὅταν ἀποδήμησε πρὸς Κύριον οἱ συγγενεῖς του δὲν εἶχαν κανένα ἐνδιαφέρον γιὰ βιβλία καὶ μάλιστα τοῦ ἐνδιαφέροντος τοῦ ἐκλιπόντος. Ἔτσι τὰ πολύτιμα βιβλία κατέληξαν νὰ πωληθοῦν μὲ τὸ κιλὸ καὶ νὰ ἐκτεθοῦν πρὸς πώληση στὰ παλαιοβιβλιοπωλεῖα τοῦ Μοναστηρακίου ἔναντι ἐξευτελιστικῆς τιμῆς. Ἦθελαν, βλέπετε, οἱ κληρονόμοι νὰ ἀνακαινίσουν καὶ νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὸ σπίτι!
Μήπως, ὅμως, καὶ ὅλοι μας τὰ πεπαλαιωμένα σπίτια μας δὲν τὰ ἀνακαινίζουμε, γιὰ νὰ τὰ καταστήσουμε πιὸ εὔχρηστα, πιὸ λειτουργικά, πιὸ ἄνετα; Καὶ ὅταν παίρνουν πρωτοβουλίες τὰ παιδιά μας, δὲν τὰ ἀνακαινίζουν ἐκεῖνα σύμφωνα μὲ τὰ δικά τους γοῦστα παραβλέποντας τὰ δικά μας σὰν ξεπερασμένα; Τέλος ὅταν βλέπουμε ὅτι τὰ οἰκονομικά μας τὸ ἐπιτρέπουν δὲν παραδίνουμε τὰ σπίτια μας γιὰ κατεδάφιση μὲ στόχο νὰ δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο, κατὶ ποὺ νὰ ἀντέχει περισσότερο στὸ χρόνο, ἀλλὰ καὶ νὰ καμαρώνουμε ὅτι εἴμαστε ἄξιοι δημιουργίας κομπάζοντες ἀπέναντι στοὺς ἄλλους ποὺ στεροῦνται αὐτῆς τῆς δυνατότητος; Γιὰ ποιὰ ἀντοχή, ὅμως, χρόνου δὲν τὸ σκεφτόμαστε ὡς ἄφρονες νομίζοντας ὅτι τὸ μέλλον εἶναι στὸ διηνεκὲς δικό μας.
Ποτὲ δὲν σκεφτόμαστε ἢ πολὺ σπάνια σκεφτόμαστε ὅτι εἴμαστε φθαρτοί, ὅτι εἴμαστε «γῆ καὶ σποδός» (Σοφ. Σειρ. ι΄ 9) καὶ δὲν ἤλθαμε σὲ αὐτὴ τὴ ζωὴ γιὰ νὰ τὴν κατακτήσουμε καὶ νὰ μείνουμε αἰώνια ἐδῶ. Ἤλθαμε γιὰ νὰ φύγουμε. Καὶ μὲ αὐτὴ τὴ σκέψη καὶ ἡ ἀνακαίνιση καὶ ἡ κατεδάφιση μᾶς εἶναι ἀπαραίτητες. Ὄχι ὅμως οἱ ὑλικὲς ἀνακαινίσεις καὶ κατεδαφίσεις, ἀλλὰ οἱ πνευματικές, πού, δυστυχῶς, δὲν μᾶς πολυαπασχολοῦν, γιατὶ βρισκόμαστε κάτω ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ, αὐτοῦ ποὺ θέλει νὰ μᾶς ρίξει στὶς παγίδες του αὐξάνοντάς μας τὸ ὑλιστικὸ φρόνημα.
Χρειάζεται νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὴν ἀνακαίνιση τῶν ψυχῶν μας, μὲ τὸ στολισμό τους μὲ ἀρετές, ὅπως, διάκριση, ταπείνωση, ἁπλότητα, εὐγένεια, συμπάθεια, ἐλεημοσύνη. Ἡ ἀνακαίνιση αὐτὴ εἶναι ἀπαραίτητη, γιὰ τὸ στολισμό μας μὲ ἔνδυμα ἀφθαρσίας, μὲ ἔνδυμα γάμου, γιὰ νὰ εἰσέλθουμε στὸν οὐράνιο νυμφώνα. Ἀνακαίνιση πνευματικὴ σημαίνει φρεσκάρισμα, καὶ αὐτὸ προϋποθέτει μεταμέλεια, ἀλλαγὴ πορείας ζωῆς, μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση. Ἡ ἀνακαίνιση αὐτὴ γίνεται μὲ τὴ θεία συνέργεια, μὲ τὴ βοήθεια Ἐκείνου ποὺ ἦρθε λέγοντάς μας «ἰδοὺ ἐγὼ καινὰ ποιῶ πάντα» (Ἀποκ. κα΄ 5), Ἐκείνου, δηλαδή, ποὺ ἦρθε, γιὰ νὰ ἀνακαινίσει τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα. Νὰ μᾶς ἀνακαινίσει ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνία μὲ τὸ λόγο Του, μὲ τὴ διδασκαλία Του, μὲ τὴ χάρη τῶν μυστηρίων Του, ἀλλὰ πάντοτε μὲ τὴν ἐλεύθερη βούλησή μας ποὺ προϋποθέτει ὠδίνες καὶ κόπους. Ὠδίνες ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὴν ἀμετανοησία, τὴ σκληροκαρδία, τοὺς πειρασμούς, ἀλλὰ καὶ τὴν ἄγνοια τοῦ τί εἶναι «τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ ἀγαθόν, τὸ εὐάρεστον, τὸ τέλειον» (Ῥωμ. ιβ΄ 2)
Στὴν ἀνακαίνιση τῶν ψυχῶν καίριο ρόλο παίζει ἡ κατεδάφιση τοῦ παλαιοῦ μας ἀνθρώπου, τῶν ἐπιθυμιῶν μας, τῶν παθῶν μας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας, τῶν συνηθειῶν μας, τῶν ἐλλατωμάτων μας, ὅλων αὐτῶν ποὺ μᾶς κρατοῦν σὲ πνευματικὴ παλαίωση, σὲ ἐξαθλίωση, σὲ σήψη ποὺ σίγουρα θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν κρήμνησή μας στὸ ἔρεβος τῆς πνευματικῆς ἀπωλείας. Καὶ στὴν κατεδάφιση αὐτὴ ἂς γνωρίζουμε ὅτι ὅσο «ὁ ἔξω ἄνθρωπος διαφθείρεται» τόσο «ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ» (Β´ Κορ. δ´ 16).
Ἡ ἀκτησία ποὺ μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἶναι κορυφαία ἀρετὴ καὶ μᾶς προστατεύει ἀπὸ ὑλικὲς ἀνακαινίσεις καὶ κατεδαφίσεις ὁδηγώντας μας στὴ διαρκῆ ἐκζήτηση τῆς πνευματικῆς ἀνακαινίσεως μέσα ἀπὸ τὴν κατεδάφιση τῶν μεριμνῶν καὶ τῶν παθῶν μας. Ἂν τὴν εἴχαμε ἀγαπήσει στὴ ζωή μας θὰ εἴχαμε ἀποφύγει τὶς οἰκονομικὲς κρίσεις, τὶς ἔριδες μεταξὺ τῶν παιδιῶν μας γιὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα, τὴν ἀγανάκτησή μας γιὰ τὰ χαράτσια τοῦ κράτους καὶ τὰ τεράστια ἔξοδα γιὰ τὴ συντήρηση τῶν ὑλικῶν μας ἀγαθῶν, ἀφοῦ κατὰ τὸν Α΄ Ὀλυνθιακὸ λόγο τοῦ Δημοσθένη «τὸ φυλάξαι τἀγαθὰ τοῦ κτήσασθαι χαλεπώτερον εἶναι». Ἂν βιώναμε τὴν ἀκτησία θὰ ζούσαμε σίγουρα ἀπὸ ἐδῶ τὸν Παράδεισο καὶ θὰ ὁμολογούσαμε ὅτι «ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ἡμῶν ἐστι» (Λουκ. ιζ΄ 21). Ἂς τὴν ἀπολαύσουμε μετὰ ἀπὸ πνευματικὴ ἀνακαίνιση καὶ ἀπὸ κατεδάφιση τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπιθυμιῶν μας!

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας
Ἄρθρο 14-3-15

http://www.enromiosini.gr

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΜΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Ο Ανατόλι Λεβιτίν, ένας Ρώσος συγγραφέας και ιστορικός, πέρασε χρόνια στο Γκούλαγκ της Σιβηρίας όπου οι παρακλήσεις στο Θεό φαίνονταν να μένουν παγωμένες. Αλλά επέστρεψε πνευματικά ενδυναμωμένος. Έγραψε: «Το μέγιστο θαύμα όλων είναι η προσευχή. Αρκεί να στραφώ πνευματικά στο Θεό και μονομιάς αισθάνομαι μια δύναμη να περιλούει εμένα, την ψυχή μου, όλη την ύπαρξη μου. Τι είναι; Ψυχοθεραπεία; Όχι. Δεν είναι ψυχοθεραπεία, γιατί από πού εγώ, ένας ασήμαντος γεράκος και κουρασμένος από τη ζωή, παίρνω αυτή τη δύναμη που με ανανεώνει και με σώζει, υψώνοντάς με πάνω από τη γη; Αυτή έρχεται από έξω και δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο που θα της αντιστεκόταν».
Σε αυτό το Τεύχος θα δούμε πώς η προσευχή - η αναπνοή της ψυχής - μπορεί να μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε ισχυρότερη σχέση με το Θεό και υγιέστερη χριστιανική ζωή.

1. ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ
Πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός ακούει όταν προσευχόμαστε;
«Διότι εγώ γνωρίζω τας βουλάς τας οποίας βουλεύομαι περί υμών, λέγει Κύριος, βουλάς ειρήνης, και ουχί κακού, διά να δώσω εις υμάς το προσδοκώμενον τέλος. Τότε θέλετε κράξει προς εμέ, και θέλετε υπάγει και προσευχηθή εις εμέ, και θέλω σας εισακούσει. Και θέλετε ζητήσει, και ευρεί, όταν με εκζητήσητε εξ όλης της καρδίας υμών.» Ιερεμίας [κθ΄] 29:11-13.
Ποια βεβαιότητα έδωσε ο Ιησούς ότι θα ακούσει και θα απαντήσει στις προσευχές μας;
«Και εγώ σας λέγω, Αιτείτε, και θέλει σας δοθή. ζητείτε, και θέλετε ευρεί. κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή.» Λουκά [ια΄] 11:9.
Η προσευχή είναι συνομιλία διπλής κατεύθυνσης. Ο Ιησούς υπόσχεται:
«Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω. εάν τις ακούση της φωνής μου, και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν, και θέλω δειπνήσει μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού.» Αποκάλυψις [γ΄] 3:20.
Πώς είναι δυνατόν να καθίσουμε και να έχουμε ένα ωραίο δείπνο συνομιλίας με το Χριστό; Πρώτον, λέγοντάς Του με προσευχή ό,τι έχουμε μέσα στην καρδιά μας (όχι απλώς να κάνουμε όμορφες, ευλαβείς εκφράσεις). Δεύτερον, ακούγοντας προσεκτικά. Καθώς προσευχόμαστε με περισυλλογή, ο Θεός μπορεί να μας μιλήσει κατευθείαν. Και καθώς διαβάζουμε το Λόγο Του με ευλάβεια, ο Θεός μας μιλάει μέσα από τις σελίδες του.
Η προσευχή μπορεί να γίνει τρόπος ζωής για το Χριστιανό.
«Πάντοτε χαίρετε. Αδιαλείπτως προσεύχεσθε. Κατά πάντα ευχαριστείτε. διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού.» Α΄ Θεσσαλονικείς [ε΄] 5:16-18.
Πώς μπορούμε να προσευχόμαστε «αδιαλείπτως»; Πρέπει συνεχώς να είμαστε γονυκλινείς ή να επαναλαμβάνουμε τις ίδιες λέξεις δοξολογίας και ικεσίας; Φυσικά όχι. Η Γραφή εννοεί μια ζωή πολύ κοντά στον Ιησού που να αισθανόμαστε ελεύθεροι να Του μιλάμε οποιαδήποτε στιγμή και οπουδήποτε.
«Δεν υπάρχει ούτε χώρος ανάρμοστος ούτε χρόνος ακατάλληλος για να προσφέρουμε μια αίτησή μας στο Θεό. Τίποτε δεν μπορεί να μας εμποδίσει να υψώσουμε τις καρδιές μας με πνεύμα ένθερμης προσευχής. Ανάμεσα στην κοσμοσυρροή του δρόμου, στον τόπο των ασχολιών μας, μπορούμε να απευθύνουμε μια παράκλησή μας στο Θεό και να ζητήσουμε θεία καθοδήγηση. . . Πρέπει να έχουμε πάντα τη θύρα της καρδιάς μας ανοικτή προσκαλώντας τον Ιησού να έρθει σαν ουράνιος επισκέπτης και να κατοικήσει στην ψυχή μας.» (Βήματα προς τον Χριστό σελ. 92).
Ένας από τους καλύτερους τρόπους να δημιουργήσουμε αυτές τις στενές σχέσεις είναι να συνηθίσουμε στην αυτοσυγκέντρωση καθώς προσευχόμαστε.
«Η εις αυτόν μελέτη μου θέλει είσθαι γλυκεία . εγώ θέλω ευφραίνεσθαι εις τον Κύριον.» Ψαλμοί [ρδ΄] 104:34.
«Ταύτα μελέτα, εις ταύτα μένε.» Α΄ Τιμόθεον [δ΄] 4:15.
«Εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα.» Ψαλμοί [α΄] 1:2.
Μην αναφέρεις στα βιαστικά ένα κατάλογο αιτήσεων όταν προσεύχεσαι. Μην απομακρυνθείς. Άκουσε. Ακόμη και ένας ευσεβής στοχασμός μπορεί να εμπλουτίσει πολύ τη σχέση σου με το Θεό.
«Πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς.» Ιακώβου [δ΄] 4:8.
Όσο περισσότερο πλησιάζουμε στον Ιησού, τόσο περισσότερο έχουμε την εμπειρία της παρουσίας Του. Κρατώντας απόσταση συνομιλίας με τον Ιησού, ποτέ δε θα απομακρυνθείς από την επιρροή Του. Μη σε απασχολεί να εκφρασθείς σωστά. Απλώς, μίλησε ειλικρινά και ανοιχτά. Μίλησε για όλα. Αυτός πέρασε μέσα από την αγωνία του ίδιου του θανάτου για να γίνει στενός Φίλος σου.

2. ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ
Όταν προσευχόμαστε δημόσια ή κατ’ ιδίαν, ας ακολουθήσουμε το περίγραμμα της προσευχής την οποία ο Ιησούς έδωσε στο όρος των Μακαρισμών. Δίδαξε στους μαθητές Του την Κυριακή Προσευχή σε απάντηση της παράκλησής τους «Κύριε, δίδαξον ημάς να προσευχώμεθα».
«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς. αγιασθήτω το όνομά σου. ελθέτω η βασιλεία σου. γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον. και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Ότι σού εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα εις αιώνας. Αμήν.» Ματθαίον [ς΄] 6:9-13 (από το Κείμενο).
Σύμφωνα με τον τύπο που έδωσε ο Χριστός στην προσευχή Του, πρέπει να πλησιάζουμε στο Θεό ως τον ουράνιο Πατέρα μας, ζητώντας Του το θέλημά Του να πρυτανεύει στην καρδιά μας όπως αυτό επικρατεί στον ουρανό. Του ζητάμε τις υλικές μας ανάγκες, τη συγχώρησή Του και την προθυμία να συγχωρούμε και εμείς. Πάντοτε θυμόμαστε ότι η ευχέρειά μας να αντιστεκόμαστε στην αμαρτία προέρχεται από το Θεό. Η προσευχή του Χριστού κλείνει με έκφραση δοξολογίας.
Σε μια άλλη περίπτωση ο Χριστός δίδαξε στους μαθητές Του να προσεύχονται στον Πατέρα «εν τω ονόματί μου» (Ιωάννην [ις΄] 16:23), δηλαδή να προσεύχονται σε αρμονία με τις αρχές του Ιησού. Γι’ αυτό συνήθως οι Χριστιανοί τελειώνουν την προσευχή με τις λέξεις: «Στο όνομα του Ιησού. Αμήν». Η λέξη Αμήν στα εβραϊκά σημαίνει «ας γίνει».
Μερικές φορές οι Χριστιανοί αναφέρονται στην Κυριακή Προσευχή ως τύπο προσευχής. Την έχουν αποστηθίσει και την επαναλαμβάνουν δημόσια. Αν και η Κυριακή Προσευχή αποτελεί κατευθυντήρια γραμμή πώς να προσευχόμαστε και τι να ζητάμε, η επικοινωνία μας με το Θεό λειτουργεί καλύτερα όταν αυθόρμητα η καρδιά διαμορφώνει τα λόγια.
Μια ματιά στις διάφορες προσευχές ανδρών και γυναικών στη Γραφή μας δίνει ένα βασικό μάθημα: να προσευχόμαστε για όλα. Ο Θεός μας καλεί να προσευχόμαστε για κρίσιμα θέματα: συγχώρηση των αμαρτιών μας (Α΄ Ιωάννου [α΄] 1:9), αύξηση της πίστης (Μάρκον [θ΄] 9:24), ανάγκες της ζωής (Ματθαίον [ς΄] 6:11), θεραπεία ασθενών (Ιακώβου [ε΄] 5:15), επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος (Ζαχαρία [ι΄] 10:1). Συγχρόνως μας βεβαιώνει ότι μπορούμε να παρουσιάσουμε όλες τις ανάγκες και τις έγνοιές μας στον Ιησού. τίποτε δεν είναι τόσο μικρό ώστε να μην προσευχηθούμε γι’ αυτό.
«Πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ’ αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών.» Α΄ Πέτρου [ε΄] 5:7.
Ο Σωτήρας μας ενδιαφέρεται για κάθε λεπτομέρεια της ζωής μας. Ο Θεός ευχαριστιέται με τις προσευχές μας. Η καρδιά Του αναθερμαίνεται καθώς οι καρδιές μας Τον πλησιάζουν με αγάπη και πίστη.

3. ΚΑΤ’ ΙΔΙΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Πολλοί από μας έχουμε θέματα που διστάζουμε να πούμε στους στενούς φίλους μας, πράγματα που κρύβουμε σε μια γωνιά του μυαλού μας. Ο Θεός θέλει να ξαλαφρώσουμε τελείως σε κατ’ ιδίαν προσευχή: ένας προς ένα με Αυτόν. Όχι ότι χρειάζεται να Τον πληροφορήσουμε. Ο Ύψιστος γνωρίζει τους μυστικούς φόβους μας, τα κρυφά κίνητρά μας και τις καταχωνιασμένες μνησικακίες καλύτερα από μας τους ίδιους. Αλλά εμείς χρειαζόμαστε να ανοίξουμε την καρδιά μας σε Εκείνον που μας γνωρίζει βαθιά και μας αγαπάει άπειρα. Η θεραπεία ξεκινάει μόνον όταν ο Ιησούς αγγίσει τις πληγές. Χρειαζόμαστε να αποδεχθούμε τα προβλήματά μας και να αναγνωρίσουμε τις ανάγκες μας. Αύξηση επέρχεται μόνον όταν ο Ιησούς απλώνει το χέρι Του πάνω στις μεγαλύτερες αδυναμίες μας.
Όταν προσευχόμαστε, ο Ιησούς ο Αρχιερέας μας είναι κοντά μας για βοήθεια σε κάθε στιγμή ανάγκης.
«Δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών, χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος, και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.» Εβραίους [δ΄] 4:15,16.
Αισθάνεσαι ανήσυχος, πιεσμένος, ένοχος; Παρουσίασε όλα αυτά στον Κύριο. Η προσευχή μας εισάγει στον κύκλο του ελέους και της χάρης του Χριστού, ο οποίος καλύπτει όλες τις ανάγκες μας.
Θα πρέπει να έχουμε ένα ιδιαίτερο μέρος για ατομική προσευχή;
«Συ όμως, όταν προσεύχησαι, είσελθε εις το ταμείον σου, και, κλείσας την θύραν σου, προσευχήθητι εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ. και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ, θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ.» Ματθαίον [ς΄] 6:6.
Πέρα από ό,τι ο Χριστιανός μπορεί ενδόμυχα να προσευχηθεί στο δρόμο, στην εργασία του ή μέσα σε παρέα, πρέπει να ξεχωρίζει κάποιο χρόνο κάθε μέρα για προσωπική προσευχή. Ο Δανιήλ, ύπατος αξιωματούχος στη Βαβυλώνα και ισχυρός άνδρας του Θεού, προσευχόταν τρεις φορές την ημέρα - πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Σχεδόν όλοι οι ειλικρινείς Χριστιανοί έχουν ξεχωρίσει κάποιο χρόνο να περνούν με το Θεό μελετώντας τη Γραφή και προσευχόμενοι. Κλείσε και συ την καθημερινή συνάντησή σου με το Θεό στο χρόνο που αισθάνεσαι ότι μπορείς να συγκεντρωθείς καλύτερα.

4. ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Η ένωση με τους άλλους στην προσευχή δημιουργεί ιδιαίτερο δεσμό και αποδεσμεύει θεία δύναμη κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο.
«Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.» Ματθαίον [ιη΄] 18:20.
Να θυμάσαι ότι η Κυριακή Προσευχή κρατάει λιγότερο από ένα λεπτό για να προφερθεί. Οι δημόσιες προσευχές πρέπει να είναι σύντομες. Μη τις μετατρέψεις σε ομιλίες που φαίνεται σαν να απευθύνεσαι σε ακροατήριο και όχι στο Θεό. Να μην αισθάνεσαι ότι πρέπει να μιλήσεις σε τόνο αφύσικο και δραματικό. Σεβασμός και ταπεινοφροσύνη είναι ο καλύτερος τρόπος να πλησιάσεις το Βασιλέα των βασιλέων και τον Κύριο των κυρίων.
Ένα από τα μεγαλύτερα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε σαν οικογένεια, είναι να καλλιεργήσουμε τη συνήθεια της οικογενειακής προσευχής. Να δείξουμε στα παιδιά μας ότι μπορούμε να παρουσιάσουμε τις ανάγκες μας κατευθείαν σε Αυτόν. Συναρπάζει τα παιδιά η σκέψη ότι ο Θεός απαντάει στην προσευχή για τις πρακτικές λεπτομέρειες της ζωής. Κατάστησε την οικογενειακή προσευχή ώρα ευτυχισμένης, χαλαρωμένης συνύπαρξης.

5. ΕΠΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΘΕΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Όταν ο Μωυσής προσευχήθηκε, η Ερυθρά Θάλασσα άνοιξε. Όταν ο Ηλίας προσευχήθηκε, φωτιά κατέβηκε από τον ουρανό. Όταν ο Δανιήλ προσευχήθηκε, ο άγγελος έκλεισε τα στόματα των λιονταριών. Η Γραφή μας παρουσιάζει συναρπαστικές αφηγήσεις προσευχών που απαντήθηκαν, και συνιστά την προσευχή ως το μέσον για να αντλήσουμε ισχυρή δύναμη από το Θεό. Πρόσεξε τη μεγάλη υπόσχεση του Χριστού:
«Εάν ζητήσητέ τι εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό.» Ιωάννην [ιδ΄] 14:14.
Ο Ιησούς μπορεί «υπερεκπερισσού να κάμη υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν» (Εφεσίους [γ΄] 3:20). Ο Θεός υπόσχεται: «Κράξον προς εμέ, και θέλω σοι αποκριθή» (Ιερεμίας [λγ΄] 33:3). Όμως κάποιες προσευχές φαίνονται να μην εισακούονται. Γιατί; Απαιτούνται κάποιοι όροι για την προσευχή; Επτά αρχές θα σε βοηθήσουν να προσεύχεσαι πιο αποτελεσματικά.

1. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ
«Εάν μείνητε εν εμοί, και οι λόγοι μου μείνωσιν εν υμίν, θέλετε ζητεί ό,τι αν θέλητε, και θέλει γείνει εις εσάς.» Ιωάννην [ιε΄] 15:7.
Όταν δίνουμε προτεραιότητα στις σχέσεις μας με το Θεό και έχουμε επικοινωνία μαζί Του, θα ακούμε και θα περιμένουμε απάντηση στις προσευχές μας οι οποίες αλλιώς θα περνούσαν απαρατήρητες.
2. ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ
«Πάντα όσα αν ζητήσητε εν τη προσευχή, έχοντες πίστιν, θέλετε λάβει.» Ματθαίον [κα΄] 21:22.
Πίστη σημαίνει ότι οι προσευχές μας είναι περισσότερο από απλό χτύπημα στην πόρτα. πραγματικά προσβλέπουμε στον ουράνιο Πατέρα μας για να καλύψει τις ανάγκες μας. Αν ανησυχείς για την έλλειψη πίστης, να θυμάσαι ότι ο Σωτήρας μας έκανε ένα θαύμα για κάποιον άνθρωπο που παρακάλεσε απελπισμένα:
«Πιστεύω, Κύριε. βοήθει εις την απιστίαν μου.» Μάρκον [θ΄] 9:24.
Απλώς προσπάθησε να εξασκήσεις την πίστη που έχεις. μην ανησυχείς για την πίστη που δεν έχεις.
3. ΓΑΛΗΝΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΣ ΣΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
«Αύτη είναι η παρρησία την οποίαν έχομεν προς αυτόν, ότι, εάν ζητώμεν τι κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημάς.» Α΄ Ιωάννου [ε΄] 5:14.
Να θυμάσαι ότι ο Θεός, μέσα από την προσευχή όπως μας δίνει πράγματα, θέλει και να μας διδάξει. Έτσι, μερικές φορές λέει «όχι». μερικές φορές μας στρέφει προς άλλη κατεύθυνση. Αυτό μας βοηθάει να προσευχόμαστε στο «στόχο» στο μέλλον. Η προσευχή είναι ένα μέσον να συγχρονισθούμε περισσότερο με το θέλημα του Θεού. Έτσι, χρειαζόμαστε να παραμείνουμε ευαίσθητοι στις απαντήσεις του Θεού και να διδαχθούμε από αυτές. Παρακολουθώντας την εξέλιξη των ικεσιών μας θα βοηθηθούμε πολύ.
Το Άγιο Πνεύμα θα μας βοηθήσει. «Το φρόνημα του Πνεύματος ότι κατά Θεόν ικετεύει υπέρ των αγίων» (Ρωμαίους [η΄] 8:27).
Να θυμόμαστε ότι το θέλημά μας πρέπει να συμπίπτει πάντοτε με το θέλημα του Θεού όταν βλέπουμε τα πράγματα όπως Αυτός τα βλέπει.
4. ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ
«Περιέμεινα εν υπομονή τον Κύριον, και έκλινε προς εμέ, και ήκουσε της κραυγής μου.» Ψαλμοί [μ΄] 40:1.
Το κύριο θέμα είναι να προσβλέπεις στο Θεό και στη δική Του λύση. Μη στέλνεις απλώς μια γρήγορη ικεσία και έπειτα τρομοκρατημένα να βλέπεις το πρόβλημα αφήνοντάς το να σε καταβάλει. Μη ζητάς από το Θεό υποστήριξη μιας στιγμής και έπειτα να καταπνίξεις τις δυσκολίες σου στη φρενίτιδα αναζήτησης διασκεδάσεων. Περίμενε υπομονητικά τον Κύριο. Στην εποχή που ετοιμάζουμε το γεύμα σε φούρνο μικροκυμάτων και χρησιμοποιούμε τηλεχειριστήρια, μας είναι δύσκολο να δεχθούμε αυτή την παιδεία της υπομονής.
5. ΜΗ ΠΡΟΣΚΟΛΛΑΣΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ
«Εάν εθεώρουν αδικίαν εν τη καρδία μου, ο Κύριος δεν ήθελεν ακούσει.» Ψαλμοί [ξς΄] 66:18.
Μια γνωστή σε μας αμαρτία βραχυκυκλώνει τη δύναμη του Θεού στη ζωή μας. μας χωρίζει από το Θεό (Ησαΐας [νθ΄] 59:1,2). Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να είσαι τέλειος για να έχεις απάντηση στην προσευχή. Σημαίνει ότι δεν μπορείς με το ένα χέρι να κρατάς την αμαρτία και με το άλλο να αναζητάς θεία βοήθεια. Ειλικρινής ομολογία και μετάνοια λύνουν το πρόβλημα.
Αν δεν αφήνουμε το Θεό να μας ελευθερώσει από τις κακές σκέψεις, λέξεις και πράξεις, οι προσευχές μας δε θα είναι αποτελεσματικές.
«Ζητείτε, και δεν λαμβάνετε, διότι κακώς ζητείτε, διά να δαπανήσητε εις τας ηδονάς σας.» Ιακώβου [δ΄] 4:3.
Ο Θεός δεν απαντάει «ναι» σε εγωιστικές ή κακόβουλα εμπνευσμένες προσευχές. Έχε ανοιχτά τα αυτιά σου στο νόμο του Θεού, στο θέλημά Του, και τότε τα δικά Του αυτιά θα είναι ανοιχτά στις ικεσίες σου.
«Του εκκλίνοντος το ωτίον αυτού από του να ακούη τον νόμον, και αυτή η προσευχή αυτού θέλει είσθαι βδέλυγμα.» Παροιμίες [κη΄] 28:9.
6. ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ο Θεός απαντάει σε εκείνους που ζητούν την παρουσία και τη δύναμή Του στη ζωή τους.
«Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην. διότι αυτοί θέλουσι χορτασθή.» Ματθαίον [ε΄] 5:6.
7. ΕΠΙΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Ο Ιησούς απεικόνισε την ανάγκη της επιμονής στις ικεσίες μας με την παραβολή της χήρας που πήγαινε συνεχώς σε ένα κριτή ζητώντας να εκδικάσει την υπόθεσή της. Τελικά, ο κριτής είπε εκνευρισμένος:
«Επειδή με ενοχλεί η χήρα αύτη, ας εκδικήσω αυτήν, διά να μη έρχηται πάντοτε και με βασανίζη. Και είπεν ο Κύριος, Ακούσατε τι λέγει ο άδικος κριτής. ο δε Θεός δεν θέλει κάμει εκδίκησιν των εκλεκτών αυτού, των βοώντων προς αυτόν ημέραν και νύκτα, αν και μακροθυμή δι’ αυτούς;» Λουκά [ιη΄] 18:5-7.
Μην εκφέρεις μια περιστασιακή ικεσία στο Θεό, έτσι καλού-κακού. Μίλησε μαζί Του για όλες τις ανάγκες σου, τις ελπίδες σου, τα όνειρά σου. Ζήτησε ειδικές ευλογίες. Κάλεσέ Τον σε στιγμές ανάγκης. Να ζητάς, να ακούς μέχρι να γνωρίσεις την απάντηση του Θεού.
6. ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΥΣ
Όταν προσευχόμαστε, ο Θεός στέλνει τους αγγέλους Του, που δεν περιορίζονται από ταχύτητα και απόσταση, να απαντήσουν στις προσευχές μας.
«Δεν είναι πάντες λειτουργικά πνεύματα εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα, διά τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρίαν;» Εβραίους [α΄] 1:14.
Ο Ψαλμωδός χαιρόταν που ο Θεός απαντούσε στις προσευχές του με τη διακονία των αγγέλων Του.
«Εξεζήτησα τον Κύριον, και επήκουσέ μου, και εκ πάντων των φόβων μου με ηλευθέρωσεν . . . Άγγελος Κυρίου στρατοπεδεύει κύκλω των φοβουμένων αυτόν, και ελευθερώνει αυτούς.» Ψαλμοί [λδ΄] 34:4,7.
Μετά από σαράντα μέρες πειρασμών, σε απάντηση της προσευχής του Ιησού, «αφίνει αυτόν ο διάβολος. και ιδού, άγγελοι προσήλθον και υπηρέτουν αυτόν» (Ματθαίον [δ΄] 4:11). Όταν προσευχόμαστε, ο Θεός στέλνει αγγέλους που φθάνουν με ταχύτητα σκέψης για να απαντήσουν στις προσευχές μας.
Η Γραφή αφήνει να εννοηθεί ότι ο κάθε Χριστιανός έχει το φύλακα άγγελό του.
«Προσέχετε, μη καταφρονήσητε ένα των μικρών τούτων. διότι σας λέγω, ότι οι άγγελοι αυτών εν τοις ουρανοίς διαπαντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς.» Ματθαίον [ιη΄] 18:10.
Τα εδάφια Έξοδος [κγ΄] 23:20, Εβραίους [ιγ΄] 13:2, Ψαλμοί 91:11,12, Πράξεις [ε΄] 5:19 αναφέρονται σε αγγέλους που βοήθησαν προσευχομένους.
Η προσευχή είναι το μεγαλύτερο πείραμα στο οποίο εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να συμμετέχουμε. Γι’ αυτό άρχισε να κτίζεις τις προσωπικές σου εμπειρίες σήμερα. κάνε τις δικές σου ανακαλύψεις. Ως αποτέλεσμα των προσευχών μας:
«Ο Κύριος είναι πλησίον. Μη μεριμνάτε περί μηδενός. αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας διά της προσευχής και της δεήσεως.» Φιλιππησίους [δ΄] 4:5-7.
Ουράνιε Πατέρα, θέλω να Σε γνωρίσω από πιο κοντά. Μέσα από την προσευχή θέλω να έχω διαρκή επαφή μαζί Σου. Σε παρακαλώ δίδαξέ με πώς να προσεύχομαι πιο αποτελεσματικά. Δείξε μου πώς να ακούω καλύτερα, να έχω καλύτερους στόχους, να ανταποκρίνομαι καλύτερα. Στο όνομα του Ιησού τα ζητώ. Αμήν.
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ
Αυτό το Τεύχος και τα Τεύχη 15 μέχρι 20 εξετάζουν το χριστιανικό τρόπο ζωής.
Η Βίβλος σκιαγραφεί ένα συγκεκριμένο τρόπο χριστιανικής ζωής;
«Να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας. και να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.»Εφεσίους [δ΄] 4:22-24.
Ο Χριστιανός πρέπει να απεκδυθεί τον παλιό άνθρωπο που ήταν αποτέλεσμα απατηλών επιθυμιών, και να ενδυθεί το νέον άνθρωπο, τον κτισθέντα κατά Θεόν. Κατά την αναγέννηση γινόμαστε νέα κτίσματα.
Η Γραφή μας παροτρύνει να αυξανόμαστε σε αυτή τη νέα ζωή καθώς το Άγιο Πνεύμα εργάζεται να μεταμορφώσει το χαρακτήρα μας:
«Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα. αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού. Διότι συλλογίσθητε τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, διά να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας.» Εβραίους [ιβ΄] 12:1-3.
Η Γραφή εδώ χρησιμοποιεί την εικόνα ενός μεγάλου αθλητικού στίβου στον οποίον ο Χριστιανός επιδίδεται σε έναν πνευματικό αγώνα. Οι θεατές στο στίβο - το μεγάλο νέφος μαρτύρων -περιλαμβάνουν όλους τους πιστούς ανθρώπους που αναφέρονται στο προηγούμενο κεφάλαιο (Εβραίους [ια΄] 11). Είμαστε οι αγωνιστές.
Σαν Χριστιανοί πρέπει να απαλλαχθούμε από κάθε τι που μας αναχαιτίζει, και να καταβάλουμε κάθε ενέργεια για να κερδίσουμε τον αγώνα. Για να εξασφαλίσουμε τη νίκη, πρέπει να αποβλέπουμε στον Ιησού και να συλλογισθούμε ότι Αυτός είναι το πρότυπό μας στις σκέψεις και πράξεις. Ο τρόπος ζωής Του και η προσφορά αιώνιας ζωής γίνονται εφικτά επειδή υπέφερε σταυρό και νίκησε την αμαρτία και το θάνατο για μας.
Τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτό το νέφος των μαρτύρων που μεγαλούργησαν στους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης; Όταν έχεις χρόνο, διάβασε το κεφάλαιο Εβραίους [ια΄] 11, και πρόσεξε πώς η πίστη ικάνωσε αυτούς τους ανθρώπους να υπερπηδήσουν κάθε εμπόδιο και κάθε δοκιμασία. Αυτές οι νίκες μπορούν να είναι και δικές σου - ακόμη και στις χείριστες στιγμές που η ζωή σού επιφυλάσσει. Καθώς διαβάζεις το ια΄ κεφάλαιο, πρόσεξε τις λέξεις οι οποίες δίνουν την έννοια των αποφασιστικών πράξεων.
Αυτοί οι άνθρωποι επέτυχαν παρά τις αντίξοες συνθήκες, «διά της πίστεως» στον ερχόμενο Μεσσία. Το μυστικό της επιτυχίας τους, όπως και το δικό μας μυστικό της επιτυχίας ως Χριστιανοί, είναι να αποβλέπουμε στον Ιησού, εφόσον Αυτός είναι η ουσία της πίστης. Ο Χριστός είναι η κινητήρια δύναμη στη χριστιανική ζωή. Αυτός μας δίνει πίστη, την ουσιώδη αρετή στο χριστιανικό τρόπο ζωής, τον κύριο συντελεστή για ορθή πνευματική ανάπτυξη.
Ο χριστιανικός τρόπος ζωής οδηγεί στην τέλεια ειρήνη, σε ένα τέλειο αίσθημα ασφάλειας και ευεξίας.
«Θέλεις φυλάξει εν τελεία ειρήνη το πνεύμα επί σε επιστηριζόμενον, διότι επί σε θαρρεί.» Ησαΐας [κς΄] 26:3.
Αυτό συμβαίνει όταν η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από το Χριστό.
Κάποτε στη Σιγκαπούρη ρωτήθηκε ένας γηραιός Χριστιανός που είχε ζήσει πολλά χρόνια ως Βουδιστής: «Κύριε Λιμ, ποια διαφορά βρίσκετε ανάμεσα στην εποχή που ήσασταν Βουδιστής και τώρα που είστε Χριστιανός;»
Ο κ. Λιμ απάντησε: «Είναι απλό. Από τότε που βρήκα τον Ιησού ως Σωτήρα μου, έχω ειρήνη στην καρδιά μου.»
Συχνά τίθεται η ίδια ερώτηση σε όσους δέχονται το Χριστό: «Τώρα που βιώνετε ένα χριστιανικό τρόπο ζωής, ποια διαφορά βλέπετε;»
Η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι: «Έχω ειρήνη στην ψυχή μου.»
Αυτό το Τεύχος και τα έξι Τεύχη που ακολουθούν, ερευνούν το χριστιανικό τρόπο ζωής. αποκαλύπτουν τα μυστικά της ευτυχισμένης χριστιανικής ζωής. Θα σε βοηθήσουν να δημιουργήσεις μια στενότερη σχέση με το Θεό και ορθή χριστιανική ζωή. Άρχισε από σήμερα να προσβλέπεις στον Ιησού και θα συμμετέχεις στον πανηγυρισμό της τελικής νίκης όταν η ειρήνη του Ιησού θα βασιλεύει αδιαφιλονίκητα.

Σύγχρονος γέροντας ἀσκητής: «Τὸ σαθρὸ οἰκοδόμημα τῆς ἄρχουσας τάξης θὰ γκρεμισθεῖ πολὺ- πολὺ σύντομα»! Ἡ ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως θὰ ξαναζωντανέψει στὴν Ἑλλάδα

Τὸ ἀπαιτούμενο σήμερα γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὰ ὅποια προβλήματά μας, μικρὰ ἢ μεγάλα, εὔκολα ἢ δύσκολα εἶναι νὰ συντονίσουμε τὴν καρδιά μας στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτὸ εἶναι πολὺ δύσκολο ἐγχείρημα ἀφοῦ προϋποθέτει τὴν ἀρετὴ τῶν ἀρετῶν, δηλαδὴ τὴν ταπείνωση!
Πολὺς ὁ πόνος καὶ ὁ γογγυσμὸς ποὺ ἀναδύεται ἀπὸ τὴν εὐλογημένη αὐτὴ χώρα, τὴν Ἑλλάδα. Πολλὰ τὰ προβλήματα μέσα στὴν κάθε ἑλληνικὴ οἰκογένεια. Θὰ ἔλεγα πὼς οἱ περισσότεροι Ἑλληνίδες καὶ Ἕλληνες ζοῦν αὐτὸ τὸν καιρό, βιώνουν θὰ ὑποστήριζα καλύτερα ἕναν Γολγοθά. Μάλιστα θὰ ἐπεσήμανα ὅτι οἱ πιὸ πολλοὶ ζοῦν μονίμως τὸν Γολγοθὰ τους ἀγνοώντας ὅτι στὴν κορυφὴ τοῦ λόφου καρτερικά τους περιμένει ἡ ἀναστάσιμη χαρά. Κάλλιστα θὰ μπορούσαμε νὰ τοὺς χαρακτηρίσουμε ὡς περιπλανώμενους μόνιμους διαβάτες στούς πρόποδες τοῦ Γολγοθὰ χωρὶς καμιὰ παντελῶς ἐλπίδα Ἀναστάσεως… Μάλιστα ἂν σ’ αὐτοὺς ἐπιχειρήσεις νὰ δώσεις μία παρηγοριά, μία ἐλπίδα, μία ἡλιαχτίδα χαρᾶς, ἄν τούς συστήσεις νά στρέψουν τή ματιά τους στήν κορυφή τοῦ λόφου τότε σὲ κοιτᾶνε ἔκπληκτοι. Ἐνίοτε μάλιστα ἀναρωτιοῦνται ἂν ἡ ἀνιδιοτελής προσφορά σου ὑποκρύπτει ἰδιοτέλεια καί ἀποβλέπει σὲ ἀνταποδοτικὸ ὄφελος. Ἂν καὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, καλοί μου Χριστιανοί, καταντήσαμε ξένοι μεταξύ μας. Γίναμε μετανάστες στὴν ἴδια τὴν χώρα μας. Κι αὐτὸ γιατί πάνω ἀπ’ ὅλα θέσαμε ὡς ἀποκλειστικὸ κυβερνήτη τῆς ζωῆς μας τὸ συμφέρον, κάναμε συνοδοιπόρο μας τὴν ἰδιοτέλεια καὶ ἀναπτύξαμε στενὴ φιλικὴ σχέση μὲ τὴν κακία. Μέσα στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἐπιλέγουμε καὶ τοὺς κυβερνῆτες μας, τούς ἄρχοντες μας, οἱ ὁποῖοι κατὰ κόρον καὶ στὴ συντριπτικὴ πλειονότητά τους εἶναι ἄθεοι, γνωστικιστές, ἐραστὲς τοῦ σατανισμοῦ καὶ προπαντὸς φανατικοί μιμητὲς τῶν Φαρισαίων καὶ Γραμματέων. Βγάλαμε μόνοι μας ἀπὸ τὸ καβούκι του, ὅπως ἔλεγε ὁ Πατροκοσμᾶς, τὸν Ἀντίδικο. Καὶ ἐκεῖνος τώρα μᾶς στριφογυρίζει σὰν κολοκύθα μὲ τέτοια δύναμη, ἔτσι ὥστε νὰ μᾶς κρατᾶ διαρκῶς ζαλισμένους καὶ ἀποσβολωμένους. Νὰ μᾶς κρατᾶ ἀδύναμους νὰ ἀντισταθοῦμε στὸν κατηφορικὸ δρόμο ποὺ οἱ ἐκφραστὲς τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας μεθοδικὰ χαράζουν γιά μᾶς…
Κάναμε ἔξωση στὸν Χριστὸ ἀπὸ τὰ σπίτια μας καὶ τὶς οἰκογένειές μας! Ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ τὴν προστάτιδα τοῦ Ἔθνους μας τὴν Παναγιά. Διαγράψαμε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ τριαδικοῦ καὶ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν καθημερινότητά μας. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι τώρα νὰ κουτρουβαλᾶμε σάν τοὺς ξεγάνωτους τενεκέδες, λησμονώντας πὼς εἴμαστε Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Ἐπιλέξαμε νὰ ἀγκιστρωθοῦμε στὸν Μαμωνὰ καὶ συνειδητὰ νὰ καταστοῦμε, ὅπως λέγει ἕνας σύγχρονος συγγραφέας, φθηνοὶ εὐρωλιγούρηδες. Νοιαζόμαστε μόνο γιὰ τοὺς μισθούς μας, τὶς συντάξεις μας, τὶς ἐπενδύσεις μας, γιὰ τὸ τί θὰ φᾶμε, τί θὰ πιοῦμε, πῶς θὰ ντυθοῦμε, πῶς θὰ ἀποκτήσουμε περισσότερα ὑλικὰ ἀγαθὰ, πῶς θά ἱκανοποιήσουμε τά οἱανδήποτε πάθη μας.
Καὶ λησμονοῦμε ὅτι ὁ καλὸς Θεὸς ἔδωσε στὴν Ἑλλάδα -καὶ αὐτὸ σημειῶστε το- μαζὶ μὲ ὅλα τὰ χαρίσματα καὶ τὴν πηγὴ τῆς ἀθανασίας. Ἔδωσε δηλαδή τὴ μαγιὰ ἐκείνη ποὺ δημιουργεῖ νέα ζύμη, νέα ζωὴ καὶ ἀνοίγει διάπλατα καὶ πάλι τὸ ἀνηφορικὸ μονοπάτι τῆς σωτηρίας, τὸ μονοπάτι ποὺ βάδισε ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς Χριστὸς προκειμένου νὰ ἀνέβει στὴν κορυφὴ τοῦ Γολγοθὰ καὶ νὰ τὴν καταστήσει τὸ σωτηριολογικὸ λυτρωτικὸ κέντρο ὁλάκερης τῆς οἰκουμένης μέ τήν Ἀνάστασή του.
Μία κίνηση ὡστόσο περιμένει ἀπὸ ἐμᾶς ὁ καλὸς Θεός. Ἕνα ἁπλὸ δάκρυ μετανοίας. Ἕνα δάκρυ ποὺ θὰ ἀλλάξει ἄρδην τὰ πράγματα. Ἕνα δάκρυ ποὺ θὰ σκορπίσει τὴν μόνιμη ἐδῶ καὶ δεκαετίες καταχνιά. Ἕνα δάκρυ ποὺ θὰ διαλύσει τὸ σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας, τῆς ἀβεβαιότητας, τῆς ἀνασφάλειας. Ἕνα δάκρυ ποὺ θὰ σταματήσει τὸ χείμαρρο τῆς ἀπελπισίας καὶ τῆς ἀπογοήτευσης, ποὺ δυστυχῶς ἔχει παρασύρει στὸ διάβα του χιλιάδες συνανθρώπους μας, ὁδηγώντας τους τὰ τελευταῖα χρόνια ποὺ ἡ χώρα μας μαστίζεται ἀπὸ τὴ μάστιγα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης στὴν αὐτοκτονία. Ὡστόσο τὸ δάκρυ αὐτὸ ποὺ θὰ ἀνοίξει τὴν κλειστὴ σήμερα κάνουλα τῶν εὐλογιῶν τοῦ οὐρανοῦ πρέπει νὰ κυλᾶ καὶ νὰ ἐκπηγάζει ἀπὸ τὰ κατάβαθα τῆς ψυχῆς μας. Τὸ δάκρυ αὐτὸ τῆς μετανοίας πρέπει νὰ ἀναστατώνει τὰ σωθικά μας καὶ συνάμα νὰ μᾶς βοηθᾶ νὰ καταστοῦμε κουζουλοὶ ὅπως λένε στὴν Κρήτη γιὰ τὸν Χριστό.
Τὸ ἀπαιτούμενο σήμερα γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὰ ὅποια προβλήματά μας, μικρὰ ἢ μεγάλα, εὔκολα ἢ δύσκολα εἶναι νὰ συντονίσουμε τὴν καρδιά μας στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτὸ εἶναι πολὺ δύσκολο ἐγχείρημα ἀφοῦ προϋποθέτει τὴν ἀρετὴ τῶν ἀρετῶν, δηλαδὴ τὴν ταπείνωση! Δυστυχῶς ὅμως οἱ περισσότεροι ἔχουμε ἀγκιστρωθεῖ στὰ δικά μας θέλω ποὺ ἐκπηγάζουν ἀπὸ πάθη καὶ ἐγωισμό. Ἔχουμε συνηθίσει νὰ ἐπιζητοῦμε ἐπαίνους, νὰ ἐπιδιώκουμε πολλὰ μπράβο καὶ πολλὰ βραβεῖα, νὰ κυνηγοῦμε ἐφήμερες τιμὲς καὶ δόξες. Κι αὐτὸ γιὰ νὰ ἀναδείξουμε τὸ ἐγὼ ἢ ὅπως εἴθισται νὰ τὸ δικαιολογοῦμε καλύπτοντάς το τὴν προσωπικότητά μας. Ἐπιδιώκουμε νὰ εἴμαστε μὲ τοὺς ὑποτιθέμενους δυνατούς τῆς κοινωνίας, δηλαδὴ τοὺς ἄθεους κακόμοιρους δυστυχισμένους κοσμοκράτορες, τοὺς πλουσίους γιὰ ἔτσι καλύπτουμε κατ’ αὐτὸ τὸν τρόπο τὴν προσωπικὴ ἐνδόμυχη ἀνασφάλειά μας. Καὶ ἀγνοοῦμε ὅτι ἡ ἀνασφάλεια προκαλεῖται ἀπὸ τὴν χαλαρὴ σχέση μας μὲ τὸ Θεό. Χωρὶς Χριστὸ εἴμαστε ἀναλώσιμοι παντελῶς καὶ οὔτε γιὰ ἁπλὴ ἀνακύκλωση δὲν κάνουμε, σημειώνει σύγχρονος γέροντας ἀσκητής. Καὶ προσθέτει: «γεννιόμαστε, ζοῦμε καὶ πεθαίνουμε χωρὶς νὰ καταλάβουμε τίποτε, χωρὶς νὰ καταλάβουμε τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ζωῆς. Μένουμε νεκροί, προσκολλημένοι σὲ ἕνα διαρκή θάνατο, τὸν θάνατο ποὺ προκαλεῖ ἡ ἁμαρτία, τὸν ὁποῖο δυστυχῶς ἐπιζητοῦμε διαρκῶς μὲ συγκεκριμένες πράξεις. Μένουμε ἀγκιστρωμένοι στὶς ψευδαισθήσεις τοῦ φωτὸς ποὺ προκαλεῖ ὁ Ἄρχων τοῦ Σκότους! Ἀκολουθοῦμε καὶ προτιμοῦμε συνειδητὰ τὴ ζωὴ τοῦ τυφλοπόντικα, ὁ ὁποῖος δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ φῶς, ἐπειδὴ αὐτὸ τὸν τυφλώνει. Μάλιστα φθάσαμε στὸ σημεῖο νὰ ἀναδείξουμε τὸ μὴ φυσικὸ καὶ ἀνώμαλο ὡς ἀναγκαῖο προκειμένου νὰ δικαιολογήσουμε τὴν βαρύγδουπη πτώση μας…! Ἐπιχειροῦμε νὰ καταργήσουμε τοὺς λειτουργικοὺς κανόνες τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ σβήσουμε τὶς ἐνοχὲς ποὺ ἐκ τῶν πραγμάτων προκαλεῖ ἡ μοιχεία, ἡ κλοπή, ἡ πορνεία, ὁ φόνος, τὸ ψεῦδος, ἡ ἀσέβεια... Γίναμε φθηνοὶ εἰδωλολάτρες λατρεύοντας κάθε εἴδωλο ποὺ μᾶς σερβίρουν οἱ κάθε λογῆς σύγχρονοι Φαρισαῖοι καὶ ὑποκριτές»!
Μέσα σ’ αὐτοὺς περιλαμβάνονται διατελέσαντες πρωθυπουργοὶ καὶ ὑπουργοὶ τῆς Ἑλλάδας ἀλλά ἐνίοτε καί ἐκκλησιαστικοί ταγοί ποὺ ἐκλαμβάνουν ὡς παραμύθι τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη καὶ μερικοί ἐξ αὐτῶν δηλώνουν εὐθαρσῶς ἄθεοι. Προσφάτως μάλιστα πρώην πρωθυπουργὸς ἀπροκάλυπτα ἀποκάλεσε τὸν Ἅγιο Παϊσιο λαοπλάνο καὶ ἀγύρτη ἐνῶ ὑπουργὸς ποὺ συχνὰ συντρώγει μὲ Μητροπολίτη τῆς Πελοποννήσου, ὑποστήριξε ὅτι ἡ χριστιανικὴ πίστη ἔχει δοθεῖ στὸ λαὸ γιὰ νὰ τὸν κρατᾶ αἰχμάλωτο στὴν ἐξουσία ποὺ οἱ ἴδιοι ἐδῶ καὶ 200 χρόνια ἀσκοῦν μέσα ἀπὸ τὶς γνωστές στοὲς τοῦ σκότους καί τούς ναούς τοῦ Ἐωσφόρου. Ὡστόσο καὶ οἱ δύο, ὅπως καί πολλοί ἄλλοι γιὰ τὰ μάτια τοῦ κόσμου μεταβαίνουν στοὺς ἱεροὺς ναοὺς καὶ προσποιοῦνται τοὺς θρήσκους πρὸς ἄγραν ψήφων, κοροϊδεύοντας τοὺς πιστούς…
Τὸ ψάρι βρωμάει ἀπὸ τὸ κεφάλι, λέγει ὁ σοφὸς λαός, ὅπως τονίζει ὁ γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους. Καὶ τὸ κεφάλι τῆς Ἑλλάδος ἐδῶ καὶ 200 χρόνια μὲ ἀμελητέες ἐξαιρέσεις ἔχει βρωμίσει. Ἡ μπόχα μάλιστα ποὺ ἀναδύεται φθάνει στὸν οὐρανό. Οἱ ἄγγελοι ἀντιλαμβάνονται πλέον ὅτι ἡ ἑστία μόλυνσης ἔχει καταστεῖ λίαν ἐπικίνδυνη καὶ γνωρίζουν ὅτι ἡ παρέμβαση τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ καθυστερήσει… Τὸ οἰκοδόμημα τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους καί ἐν γένει ὅλων τῶν ἐκφραστῶν τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας ἐγχωρίων καὶ ἀλλοδαπῶν θὰ γκρεμιστεῖ ἐκ θεμελίων. Τὰ κεφάλια ποὺ ὄζουν τῆς μπόχας αὐτῆς πολὺ σύντομα θὰ ἀποκοποῦν μὲ θαυμαστὸ τρόπο γιὰ νὰ ἐπανέλθει ἡ ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως σὲ αὐτὸν τὸν εὐλογημένο τόπο. 
Γένοιτο! 
Καλή Ανάσταση

www.orthodoxia.gr  ΣΤΥΛΟΣ  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ  ΜΑΡΤΙΟΣ  2015
http://nefthalim.blogspot.gr

Παρασκήνιο ντροπῆς!

Ποιοί Ορθόδοξοι(;) Ιεράρχες ψήφισαν
στο Σαμπεζύ υπέρ τών Σοδομιτών;

Κάποιοι από αυτούς, μέσα από τα λεγόμενά τους, καί γιά να μή τούς φέρει κανείς αντίσταση, προσπάθησαν έντεχνα να εξομοιώσουν με τούς ρατσιστές καί τούς Ναζιστές όσους δέν συμφωνούνε μαζί τους...
Ξεχνώντας, όχι μόνο τά φοβερά λόγια τού Θεού γιά τό αφύσικο αυτό καί ολέθριο πάθος, αλλά ακόμη καί τον Απόστολο Παύλο, τούς Αγίους τής Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, καί τίς προηγούμενες Οικουμενικές Συνόδους πού καταδικάζουν με βαριά επιτίμια τήν θανάσιμη αυτή αμαρτία...
Έτσι όμως όπως πάμε, φαίνεται ότι ποτήρι της οργής του Θεού πρέπει, το δίχως άλλο, να είναι έτοιμο να ξεχειλίσει…
Και μεγάλοι υπεύθυνοι για την καταστροφή πού θα επακολουθήσει δεν θάναι μόνο ο απλόςπιστός καί ο κοσμάκης πού πολλές φορές δεν ξέρει τι ακριβώς πιστεύει, αλλά μεγάλοι υπεύθυνοι θα είναι όλοι εκείνοι οί Εκκλησιαστικοί, Ιεράρχες κυρίως, θρησκευτικοί λαϊκοί σύμβουλοι και Καθηγητές όλων αυτών πού παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις «εν κρυπτώ και παραβύστω», εν αγνοία του λαού.
Ενός λαού πού βρίσκεται συνήθως πρό τετελεσμένων και υπογεγγραμμένων καταστάσεων...
Αυτό πού διέρρευσε στα ΜΜΕ και συνέβη τις μέρες αυτές στο Σαμπεζύ της Γενεύης, στις συζητήσεις για την 8η Οικουμενική Σύνοδο πού ετοιμάζεται, δείχνει το μέγεθος της σήψης πού έχει εισχωρήσει στο σώμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας…
Παρακάτω περιγράφεται τί ακριβώς συνέβη και ποιοί είναι όλοι εκείνοι πού δεν φέρθηκαν όχι μόνο σαν Ιεράρχες αντάξιοι τής Αποστολικής τους διαδοχής, αλλά δεν φέρθηκαν ούτε καί σαν έχοντες αίσθημα τιμής καί ανδρικού προσανατολισμού πού κάθε φυσιολογικός άνδρας πρέπει νά έχει...( καί όπως έλεγε ένας Θεολόγος "δέν ντράπηκαν ούτε τα παντελόνια τους...")
Προσπάθησαν μάλιστα ανεπιτυχώς, να νομιμοποιήσουν ένα πάθος ατιμίας καταχωρώντας το σαν μια συνηθισμένη κατάσταση τού κόσμου σήμερα !
Όπως το βήξιμο καί τό φτέρνισμα !
Αυτή ακριβώς η σύμπλευση Ιεραρχών με την «τοιούτου» είδους αμαρτία, καθώς και η προσπάθεια να χαρακτηρισθούν ως «ρατσιστές και ναζιστές» όσοι διαμαρτύρονται γι΄ αυτά τά θανάσιμα πάθη , αλλά και η προηγούμενη αποδοχή εκ της Ιεράς Συνόδου όχι μόνο του αντιρατσιστικού Νόμου αλλά και κάποιων άρθρων υπέρ τών ομοφυλοφίλων δείχνει ότι κάποιο βαρύ πάθος σέρνεται και μέσα στην Ιεραρχία πού τελικά τα υπογράφει όλα !
Τά υπογράφει, είτε εκβιαζομένη υπό της Πολιτείας (λόγω υπαρχόντων «στοιχείων» εναντίον κάποιων…), είτε αδιαφορούσα σαν Ιεραρχία για τις μετά ταύτα συνέπειες…
Το επιμύθιο της Ιεραρχίας ότι «σ΄εμάς άλλο νομοσχέδιο παρουσίασε η Κυβέρνηση με το οποίο και συμφωνήσαμε, και ότι άλλο έφερε στην Βουλή, δεν πείθει πιά κανέναν !
Τά γεγονότα στο Σαμπεζύ από διορισμένους υπό της Ιεραρχίας γνωστούς «νεωτερίζοντας» ιεράρχες πού εσκεμμένα στάλθηκαν εκεί γνωρίζοντας τό "ποιόν" τους, δείχνουν καί το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα πού ήθελαν...
Αλλά και εάν πράγματι είχε συμβεί έτσι, ώστε «άλλο συμφώνησε η Σύνοδος και άλλο έφεραν στην Βουλή…» θα έπρεπε να ξεσπάσουν έντονες διαμαρτυρίες μετά, αποκαλύπτοντας στον λαό τά πονηρά συμβάντα.
Αντιθέτως, ουδεμία διαμαρτυρία έγινε από τήν ιερά Σύνοδο και τα πάντα κουκουλώθηκαν !Και μαζί τους, κουκουλώθηκαν και τά Σόδομα και τά Γόμορα, μέχρι να πάρουν φωτιά καί να μάς κατακάψουν, όπως τότε, όλους μας...

Δεν θέλω να γίνω καλά, θέλω να σωθώ!



Έμαθε εδώ και λίγο καιρό ότι έχει καρκίνο.
Οι γιατροί είπαν ότι είναι πολύ επιθετικός, μεταστατικός... «λίγες οι μέρες του».
Πήγε στο μοναστήρι που συνήθιζε να πηγαίνει κάποιες Κυριακές να εκκλησιαστεί.
Η γερόντισσα τον είδε να πλησιάζει κρατώντας ένα μικρό κομποσχοίνι στο χέρι του. 
Το βήμα του αργό. Το βλέμμα του να περιεργάζεται την ομορφιά της μονής.
- Καλώς τον, έλα αδελφέ....
-Ευλογείτε γερόντισσα, πώς είστε;
-Καλά αδελφέ, έλα...μάθαμε την δοκιμασία σου. Έλα να προσκυνήσεις μέσα στον ναό, βγάλαμε και τα λείψανα που έχουμε για σένα. Ο Θεός είναι μεγάλος και οι άγιοί μας είναι πολύ θαυματουργοί...θα δεις, το θαύμα θα γίνει. Θα γίνεις καλά.
Ο άνδρας την κοίταξε περίεργα. Σιωπή. Τα λόγια της γερόντισσας και οι «υποσχέσεις» που του έδωσε για το θαύμα και την αποκατάσταση της υγείας του τον έκαναν να κοντοσταθεί. Μέχρι που μίλησε...
Μίλησε και η γερόντισσα δάκρυσε. Άνοιξε το μακάριο στόμα του και ο θησαυρός της καρδιάς του άνθισε σαν λουλούδι εύοσμο μέσα στο δείλι.
-Καλή μου γερόντισσα....δεν ήρθα εδώ για να γίνω καλά. Ήρθα για να ετοιμαστώ για το ταξίδι που έρχεται, ήρθα για να προσκυνήσω τους αγίους και να τους παρακαλέσω να με πάρουν μαζί τους, ήρθα για να παρακαλέσω εσάς να εύχεστε ο Θεός να με συγχωρέσει, να με ελεήσει. Ήρθα σήμερα, γιατί μπορεί να μην μπορέσω να ξανάρθω...
Έβαλε μετάνοια στην γερόντισσα. Της φίλησε το χέρι. Του φίλησε το χέρι.
Κατευθύνθηκαν προς τον ναό. Βάδιζαν και οι δύο σιωπηλοί.
Μετά από λίγο ανεχώρησε από το μοναστήρι με μια ηρεμία στο πρόσωπό του.
Ανεχώρησε μετά από λίγες ημέρες και από την ζωή αυτή.
Ένας άνθρωπος που όπως είπαν οι δικοί του, ποτέ δεν παρακάλεσε τον Θεό να τον γιατρέψει, μονάχα να τον πάρει κοντά Του.
Είδε τον καρκίνο ως ευλογία, την απώλεια ως κέρδος, τον πόνο ως φάρμακο, τον θάνατο ως ζωή.
Δεν είναι μια ιστορία φαντασίας, αλλά μια φανταστική ιστορία ενός ανθρώπου που ζήτησε μόνο ένα θαύμα από τον Θεό. Την σωτηρία του.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

"ΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"




Ομιλία Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη με θέμα:

"ΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Ηλιουπόλεως, την Κυριακή 22 Μαρτίου 2015.

Αυτά που έζησε κατά την επίσκεψή του στην Σουηδία και τα οποία σε λίγο καιρό θα τα δούμε στην Ελλάδα. Μια εξαιρετική ομιλία για να ανοίξουν τα μάτια μας και να δούμε που θα οδηγηθούμε!!!
Μην την χάσετε!!!

H αργή, ανεπαίσθητη, αλλά σταθερή ποινικοποίηση των μετρητών



Η μετάβαση σε μια αχρήματη κοινωνία δεν είναι κάτι που πρόκειται να συμβεί σε μια νύχτα. Τουναντίον, πραγματοποιείται με αργούς ρυθμούς και πολύ συστηματικό τρόπο μέσα από ανεπαίσθητα αλλά ανησυχητικά αυξανόμενα βήματα. Σε όλο τον κόσμο, οι κυβερνήσεις έχουν ήδη πάρει περιοριστικά μέτρα στη χρήση των μετρητών για (υποτίθεται) λόγους ασφαλείας. 
Ως πολίτες, μας λένε ότι αυτό γίνεται για να αποτραπεί η εγκληματικότητα, η τρομοκρατία, το εμπόριο ναρκωτικών, το ξέπλυμα χρήματος και η φοροδιαφυγή. Η αλήθεια όμως που διαφεύγει του εστιακού φακού του κοινού είναι πως οι εναλλακτικοί τρόποι πληρωμών είναι πολύ ευκολότερο να στοχοποιηθούν από τις κυβερνήσεις, εξ ου και η επιθυμία τους να προτιμάμε αυτές παρά τα μετρητά.

Μεταβαίνουμε ταχέως στο σημείο όπου η χρήση των μετρητών θεωρείται “ύποπτη δραστηριότητα” στην κυριολεξία. Σχεδόν σε όλο τον κόσμο, αν πληρώσεις το λογαριασμό σε ξενοδοχείο με μετρητά ή αν πληρώσεις σε κατάστημα λογαριασμό αρκετών εκατοντάδων ευρώ με μετρητά, είναι πολύ πιθανό να προκαλέσεις γέλια ή να θεωρηθείς γραφικός ή απομεινάρι προϊστορικής εποχής!
Το απτό γεγονός όμως είναι ότι, όλοι αρχίζουμε να εκπαιδευόμαστε στην ιδέα ότι η χρήση μεγάλων ποσών μετρητών είναι όντως ασυνήθιστη. Λογικό είναι ότι το επόμενο βήμα θα είναι η νόμιμη και επίσημη απαγόρευση μεγάλων ποσών μετρητών στις δοσοληψίες, όπως πράττει ήδη η Γαλλία και άλλες χώρες της Ευρώπης.
Από το Σεπτέμβριο του 2015 λοιπόν, στη Γαλλία θα απαγορεύεται να προβαίνει κάποιος σε δοσοληψίες με μετρητά για ποσά άνω των 1.000 ευρώ!
Σύμφωνα με έγκυρους χρηματοοικονομικούς αναλυτές, ειδικούς και άρθρα σε ανάλογα sites, στους Γάλλους πολίτες θα απαγορεύεται να πληρώνουν με μετρητά άνω των 1.000 ευρώ, από το σημερινό όριο των 3.000 ευρώ που ισχύει σήμερα.
Λόγω όμως της ιδιαίτατης κατάστασης της Γαλλικής οικονομίας, το όριο πληρωμών για ξένους τουρίστες θα παραμείνει υψηλό, δηλαδή στα 10.000 ευρώ (από τα 15.000 ευρώ που ισχύουν σήμερα).
Συναφώς, ο Γάλλος πολίτης θα συναντήσει νόμιμη απαγόρευση αν προσπαθήσει να μετατρέψει τα ευρώ του σε άλλο νόμισμα, χωρίς ταυτότητα, για ποσά άνω των 1.000 ευρώ, από τα… 8.000 ευρώ που ισχύει σήμερα!
Επιπλέον, κάθε κατάθεση ή ανάληψη ποσών άνω των 10.000 ευρώ σε ένα ημερολογιακό μήνα θα αναφέρεται στη Γαλλική Δίωξη Οικονομικού Εγκλήματος.
Οι Γαλλικές αρχές θα πρέπει επίσης να ενημερώνονται για κάθε μεταφορά χρημάτων-κεφαλαίων μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που ξεπερνούν τα 10.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των επιταγών, πληρωμών με Prepaid κάρτες, ή αγορές-πωλήσεις χρυσού.
Η Ισπανία ακολουθεί φυσικά κατά πόδας και έχει ήδη απαγορέψει δοσοληψίες με μετρητά πάνω από 2.500 ευρώ, ενώ η Ιταλία απαγόρεψε δοσοληψίες με μετρητά άνω των 1.000 ευρώ.
Η Ελλάδα έχει επιβάλλει — αρχικά από το 2011 — την απαγόρευση κάθε πληρωμής με μετρητά άνω των 1.500 ευρώ και από το 2013 μείωσε το όριο αυτό στα 500 ευρώ. Οι Έλληνες πολίτες υποχρεώνονται να πληρώνουν το φόρο εισοδήματος, τα χρέη τους, ή άλλες μεγάλες αγορές με ποσά άνω των 500 ευρώ, υποχρεωτικά με επιταγή ή κάθε είδους κάρτα.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν επιβάλλει, ακόμα, τέτοιες παράλογες απαγορεύσεις, πλην όμως έχουν επιβάλλει δια νόμου άλλου είδους αυστηρές απαιτήσεις. Για παράδειγμα, αν κάποιος προβαίνει σε τακτικές τραπεζικές καταθέσεις μεγάλων ποσών, είναι πολύ πιθανό να θεωρηθεί ύποπτος και να αναφερθεί για ύποπτες δραστηριότητες. Το 2013, υποβλήθηκαν από τις τράπεζες στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση περίπου 1,5 εκατομμύρια αναφορές ύποπτων οικονομικών δραστηριοτήτων.
Για να κατανοηθεί περισσότερο το μέγεθος του παρόντος θέματος, παρατίθενται οι ενδείκτες από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, βάση των οποίων οι τράπεζες, οι θυγατρικές τους και άλλες οικονομικές υπηρεσίες υποχρεώνονται από ομοσπονδιακές οδηγίες (των ΗΠΑ) να υποβάλλουν αναφορές:
1. Εγκληματικές οικονομικές παραβάσεις οποιουδήποτε ποσού
2. Εγκληματικές παραβάσεις συνολικού ποσού 5.000 δολαρίων και άνω, όταν έχει αναγνωρισθεί ο ένοχος.
3. Εγκληματικές παραβάσεις συνολικού ποσού 25.000 δολαρίων και άνω, ασχέτως ύπαρξης ενόχου ή όχι.
4. Δοσοληψίες μέσω τράπεζας (ή συνεργαζόμενης υπηρεσίας) για ποσά 5.000 δολαρίων και άνω, όταν η τράπεζα υποπτεύεται τον πελάτη. Θα αρχίσει να υποπτεύεται δε τον πελάτη:
-Όταν πιθανότατα ενέχει ξέπλυμα χρήματος ή άλλη παράνομη δραστηριότητα (π.χ. χρηματοδότηση τρομοκρατικών οργανώσεων).
-Υπάρχει υποψία φοροδιαφυγής.
-Δεν υπάρχει επιχειρηματικός ή άλλος νομιμοφανής σκοπός ή δεν φαίνεται λογική δοσοληψία σε σχέση με το όλο προφίλ του πελάτη και η τράπεζα αδυνατεί να εξηγήσει λογικά τη δοσοληψία μετά την εξέταση όλων των δεδομένων.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να το συνειδητοποιήσουν αλλά υπάρχουν περιορισμοί στις τράπεζες, οι οποίες είναι υποχρεωμένες από κάποιο σημείο και μετά να συντάσσουν αναφορές ύποπτων δραστηριοτήτων όταν εκδηλώνονται τα “σημάδια”. Αν δεν υποβάλλουν αυτές τις αναφορές (και μάλιστα πολλές σε αριθμό!) αντιμετωπίζουν πρόστιμα (και άλλα χειρότερα). Τώρα έρχεται η κυβέρνηση Obama και λέει ότι ίσως αυτό, δηλαδή να υποβάλλουν μόνο αναφορές, δεν είναι αρκετό!
Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, οι τράπεζες ωθούνται να επικοινωνούν απευθείας με τις Υπηρεσίες Οικονομικού Εγκλήματος αν διαπιστώσουν κάτι ύποπτο…
Υψηλός αξιωματούχος του Υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ τόνισε πως, οι τράπεζες θα πρέπει να πάνε ένα βήμα παραπέρα απ’ τις απλές αναφορές αν διαπιστώσουν ύποπτη δραστηριότητα.
“Η πλειοψηφία των οικονομικών οργανισμών υποβάλλει αναφορές ύποπτων δραστηριοτήτων όταν βλέπουν ότι ένας λογαριασμός σχετίζεται με ομιχλώδεις κινήσεις”, είπε ο βοηθός εισαγγελέα Leslie Caldwell σε συγκέντρωση τραπεζικών στελεχών, “ωστόσο, αναλόγως την υπόθεση, ωθούμε τους οικονομικούς αυτούς οργανισμούς να το ξανασκεφθούν για το αν πρέπει να λάβουν περισσότερα μέτρα: δηλαδή, να ειδοποιήσουν απευθείας τις υπηρεσίες οικονομικού εγκλήματος”.
Οι δηλώσεις αυτές προαναγγέλλουν εμμέσως πλην σαφώς ότι οι τράπεζες αναμένεται να χρησιμοποιήσουν κάτι περισσότερο από απλές αναφορές (διαδικασία χρονοβόρα και κοστοβόρα επί του παρόντος).
Η εξέλιξη αυτή από μόνη της θα’ πρεπε να φέρει ρίγη ανησυχίας σε όλους.
Αμερικανός δημοσιογράφος, κατέθεσε ένα μελλοντικό σενάριο όπου ένας αμέριμνος Αμερικανός πολίτης πηγαίνει στην τράπεζα να κάνει ανάληψη μεγάλου ποσού δικών του χρημάτων, σε μετρητά…
Μετρητά στο χέρι ή άμεσα διαθέσιμα κάπου είναι λογικό στις μέρες μας, ειδικά όταν βομβαρδιζόμαστε από ειδήσεις “χειραγώγησης” των χρημάτων κατά το δοκούν από τις τράπεζες και ειδικά όταν τις πληρώνουμε για το προνόμιο να παίζουν με τα χρήματά μας.
Πηγαίνει λοιπόν στο γκισέ ο πελάτης και λέει στην υπάλληλο ότι επιθυμεί ανάληψη 5.000 δολαρίων από το λογαριασμό του.
Αυτή (η υπάλληλος) προς στιγμήν αντιδρά νευρικά και ρωτά το λόγο της ανάληψης.
Ο πελάτης ευγενικά της λέει ότι αυτό δεν ενδιαφέρει την τράπεζα καθώς πρόκειται για δικά του λεφτά.
Η υπάλληλος φεύγει για λίγα λεπτά, αφήνοντας τον πελάτη σε αναμονή…
Επιστρέφοντας, λέει στον πελάτη ότι θα του δώσουν τα χρήματά του σε λίγες μέρες καθώς δεν έχουν τόσα μετρητά προς το παρόν.
Ελαφρά ενοχλημένος, ο πελάτης φεύγει και πάει σπίτι του. Όταν φτάνει εκεί όμως τον περιμένει μια έκπληξη: δύο αστυνομικοί θέλουν να του πουν δυο λογάκια για το λόγο της ανάληψης που επιχειρήθηκε νωρίτερα στην τράπεζα!
Πιθανότατα να νομίζουν όλοι ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί σε μεγάλη κλίμακα ή στους ίδιους (ψυχολογία των μαζών όπου στους άλλους συμβαίνουν αυτά και όχι σε μένα). Το παρακάτω όμως πράγματι συνέβη σε μία χήρα στην Αϊόβα των ΗΠΑ.
Ο τραπεζικός λογαριασμός της χήρας αυτής κατασχέθηκε από την αντίστοιχη ΔΟΥ και αντιμετωπίζει κατηγορίες οικονομικού εγκλήματος επειδή κατέθεσε τα νόμιμα χρήματα της κληρονομιάς της σε δόσεις και όχι όλα μαζί.
Η κα Janet Malone, ετών 68, είχε στο λογαριασμό ένα ποσό της τάξης των 18.000 δολαρίων – νόμιμη κληρονομιά του πρόσφατα θανόντος συζύγου της — το οποίο κατασχέθηκε. Σύμφωνα με το επίσημο κατηγορητήριο, το ότι κατέθεσε τα χρήματά της σε αρκετές δόσεις και όχι όλο το ποσό μαζί, αποτελεί ύποπτη συναλλαγή.
Η κα Malone κατέθεσε τα χρήματά της τμηματικά σε ποσά μεταξύ 5.800 και 9.000 δολαρίων. Προφανώς, οι ιδιωτικές οικονομικές συναλλαγές της κας Malone πυροδότησαν τον κόκκινο συναγερμό της τράπεζας και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Να τονισθεί ότι, δεν διέπραξε κανένα έγκλημα παρά το ότι κατέθεσε τα χρήματά της σε δόσεις και όχι όλα μαζί.
Αν λοιπόν οι οικονομικές και κυβερνητικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ήταν τόσο αδιάλλακτες και ανηλεείς σε μια ηλικιωμένη χήρα, πόσο οίκτο θα δείξουν σε νέους ή ενεργούς πολίτες σε παρόμοιες περιστάσεις;
Γιατί το κάνουν αυτό;

Θέλουν να αποθαρρύνουν τους πολίτες από τη χρήση μετρητών.Όλες οι κυβερνήσεις το δείχνουν ανοιχτά πλέον και δεν ντρέπονται: δεν τους αρέσουν τα μετρητά. Προκειμένου λοιπόν να πετύχουν το σκοπό τους, τι καλύτερο από το να αρχίσουν να τρομοκρατούν τους πολίτες ώστε να φοβούνται τα μετρητά.
Κάθε χρόνος που περνάει φέρνει παγκοσμίως όλο και περισσότερους περιορισμούς στη χρήση μετρητών και ο ρόλος τους στην καθημερινή ζωή μας θα ελαχιστοποιείται συνεχώς. Στο τέλος, η μετάβαση σε μια εντελώς αχρήματη (από μετρητά) κοινωνία θα φαντάζει φυσικό γεγονός.
Το απτό, ζεστό, κολλαριστό και φρέσκο χρήμα — τα χαρτονομίσματα και τα νομίσματα — δολοφονείται καθημερινά βήμα-βήμα, αργά και σταθερά, σε σημείο που να μην το καταλαβαίνει κανείς ούτε και να κάνει ένσταση…
Η κατάργηση των μετρητών είναι μέγιστη ανάγκη για τις κυβερνήσεις και ο ασφαλέστερος τρόπος συγκάλυψης της μεγαλύτερης απάτης όλων των εποχών. Μιας απάτης που σχετίζεται με το χρήμα.
Η κατάργηση των μετρητών θα συγκαλύψει την απάτη (εικονικά χρέη κρατών και ατόμων) ώστε αυτή να συνεχιστεί με άλλο τρόπο: να αλλάξει κάγκελα το κλουβί για να αλλάξει και η ψυχολογία του κρατούμενου!
ΟΛΕΣ οι εξελίξεις αναφορικά με το χρέος της Ελλάδας από το 2010 και μετά, ακόμη και της τρέχουσας περιόδου (εκλογές Φεβρουαρίου 2015 και εντεύθεν), στόχο έχουν την εγκαθίδρυση της αχρήματης κοινωνίας ΚΑΙ στην Ελλάδα γιατί αν αποκαλυφθεί η απάτη που αναφέρθηκε προηγουμένως ο λαός θα ξεσηκωθεί.
Για να αποφευχθεί το τελευταίο, θα πρέπει να μεταβούμε πάση θυσία στην αχρήματη κοινωνία και να πεισθεί ο λαός για την αναγκαιότητά της για να γλυτώσουν πάλι οι “υπεύθυνοι”, αυτοί που χειρίζονται τις τύχες των λαών και δημιούργησαν τα χρέη.
Όσο για το ποια είναι η απάτη;
Αυτό έγκειται στην προσωπική αναζήτηση του καθενός να τη βρει!
Υπάρχει εκεί έξω, εδώ, εκεί, αλλού, στο διαδίκτυο, στη ζωή μας, στις άλλες χώρες, στην ΕΕ, στο ΔΝΤ, αλλά ο “νήδυμος” καλά κρατεί.

Γ. Αθανασίου
georgeatha@rocketmail.com

Θέλουν να διδάξουν ώς φυσιολογική την ομοφυλοφυλία!




Εκβιάζουν εκπαιδευτικούς θέλοντας νά διδάξουν ώς φυσιολογική την ομοφυλοφυλία!
Καί όπως ή φλόγα εξ΄ ουρανού "θείον καί πύρ καί ατμίς καπνού " απολύμανε τήν γή Σοδόμων καί Γομόρων, έτσι καί ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος θα "απολυμάνει" από τήν αμαρτία τίς σημερινές ανθρώπινες κοινωνίες...
Καί όπως θα διαβάσουμε παρακάτω:
Ένδεκα 11 χρονῶν παιδάκι τώρα καὶ νὰ σού λέει κάποια "τσιτάτα" πού τούς έμαθαν στό Σχολείο κάποιοι πονηροί πού τούς αρέσουν αυτά με το πρόσχημα τής νέας διδασκαλίας γιά τήν "διαφορετικότητα"...
Μιάς "διδασκαλίας" πού οὔτε λίγο οὔτε πολὺ «προτρέπει τὰ παιδιὰ νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἰσότιμη ἐκδοχὴ τῆς φυσιολογικής σεξουαλικότητας χαρακτηρίζοντας κάθε ἀντίθετη στάση «ὁμοφοβικὴ» καὶ «ρατσιστική»...

Καί μετά σού λένε κάποιοι τών Δημοσίων Αρχών ότι "κυνηγάνε τούς παιδεραστές, τήν πορνογραφία, καί τήν παιδοφιλία..." όταν από την άλλη μεριά ανοίγουν διάπλατες πόρτες στό άλλο παρακλάδι όλων αυτών πού είναι η ομοφυλοφιλία!
Από τήν παιδοφιλία ερχόμαστε στήν ομοφυλοφιλία καί η μία δεξαμενή κακίας έρχεται καί συμπληρώνει την άλλη...
"....Φαίνεται πὼς οἱ προειδοποιήσεις τοῦ Θεοῦ διά τῶν Αγίων Του δὲν εἶναι ἐπαρκεῖς γιὰ τὰ νεκρωθέντα ἀπὸ τὸν κοσμικὸ θόρυβο αυτιά μας καὶ γιʼ αὐτὸ περισσότερο βέβαιο εἶναι νὰ περιμένουμε Παγκόσμιο Πόλεμο, παρὰ Πανορθόδοξο Σύνοδο!
Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται «ημέρᾳ με τήν ἡμέρᾳ», μὲ τὰ προτεινόμενα πρὸς συζήτησιν θέματα τῆς μελλούσης αὐτῆς Συνόδου, τὰ ὁποῖα, ὄχι μόνο δὲν συμβάλλουν στὴν καλλιέργεια τοῦ ἤθους τῶν χριστιανῶν «πρὸς εὐσέβειαν» ἀλλὰ καὶ παροτρύνουν τοὺς πιστοὺς νὰ ἀρνηθοῦν, ἐκτὸς τῶν Ἁγίων καὶ αὐτὴν τὴν Ἁγία Γραφή!
Ἡ ἁγνότητα πρὶν τὸν γάμο εἶναι ἡ ἀδαμάντινη βάση τῆς ἠθικῆς τοῦ παιδιοῦ μας. Ὅμως οἱ πολυποίκιλοι ἀθεϊστικοὶ κράχτες, κινοῦν γῆ καὶ οὐρανό, γιὰ νὰ ἐξαλείψουν κάθε αἰσθητήριο ἠθικῆς καὶ νὰ ἰσοπεδώσουν τὶς αὐτονόητες ἠθικὲς ἀρχὲς μὲ ἀνώμαλες καταστάσεις. 

Διαφορετικὰ δὲν ἐξηγεῖται ἡ ἄκριτη δημιουργία φυλλαδίου καὶ ἱστοσελίδας τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας «Όλοι ίσιοι» δηλαδή ( και κανένας στραβός… ) ποὺ ἀπευθύνεται σὲ ἔφηβους καὶ διανεμήθηκε σὲ γυμνάσια καὶ λύκεια τῆς Ἑλλάδας(σύμφωνα μὲ πρόγραμμα τῆς ΕΕ).
Οὔτε λίγο οὔτε πολὺ «προτρέπει τὰ παιδιὰ νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἰσότιμη ἐκδοχὴ τῆς φυσιολογικής σεξουαλικότητας χαρακτηρίζοντας κάθε ἀντίθετη στάση «ὁμοφοβικὴ» καὶ «ρατσιστική»...
Ἔτσι ὅμως ἀθωράκιστο, ἀνερμάτιστο καὶ προπάντων ἀδιαφώτιστο τὸ παιδί μας, θὰ δέχεται ἕνα μπαρὰζ ἐπιθέσεων ἀπὸ φίλους καὶ συμμαθητὲς σὲ περίπτωση ἄρνησης καὶ διαφοροποιήσεώς του μὲ τὴν ἀπειλὴ πὼς «θὰ ἀνήκει στὴν χειρότερη μειονότητα(!), τοὺς ρατσιστές». 
Αὐτὸ κι ἂν δὲν εἶναι ἡχειρότερη προπαγάνδα καὶ πνευματικὴ δικτατορία! ( σσ. χειρότερη του Γκαίμπελς )
Μάλιστα σὲ Δημοτικὸ Σχολεῖο τῶν Ἀθηνῶν ἔγινε σεμινάριο στοὺς δασκάλους ἀπὸ Σχολικοὺς συμβούλους καὶ καθηγητὲς Παιδαγωγικῶν τμημάτων μὲ θέμα:«Τρανσφοβία καὶ Ὁμοφοβία». Δηλαδὴ νὰ περάσουν στὰ παιδιὰ τὴν φιλοσοφία τῆς διαφορετικότητας-δηλ. τοῦ σοδομισμοῦ- ὡς ἕνα ἄλλο τρόπο «φυσιολογικῆς» ζωῆς!!!
Φοιτήτρια τοῦ Παιδαγωγικοῦ τμήματος Θεσσαλονίκης ἀναφέρει, ὅτι γίνονται σεμινάρια στὸ ἀμφιθέατρο μὲ θέμα-στόχο πῶς θὰ περάσουν oἱ δάσκαλοι τὴν Ὁμοφυλοφιλία ἀπὸ τὴν Α΄ τάξη τοῦ Δημοτικοῦ !
Νὰ ἔρθουμε τώρα καὶ σὲ ἄλλο συγκεκριμένο γεγονὸς ποὺ τὸ δημοσιεύει τὸ περιοδικὸ «Ἡ Δράση μας», μὲ τίτλο:
Τὸ κατάντημα τῆς Εὐρώπης...
«Χθὲς τὸ μεσημέρι ἦλθε ὁ μικρός μου γιὸς ἀπὸ τὸ σχολεῖο καὶ μᾶς εἶπε ὅτι αὔριο, ὅλα τὰ παιδάκια, κοριτσάκια καὶ ἀγοράκια, θὰ πρέπει νὰ πᾶνε στὸ σχολεῖο ντυμένα ρόζ. Τὸ παιδὶ εἶναι 11 ἐτῶν καὶ πηγαίνει στὸ Lise METNER.
Ὅταν ρώτησα γιατί, ἀπήντησε ὅτι εἶναι ἡ ἡμέρα ἐναντίον τῶν διακρίσεων πρὸς τοὺς ὁμοφυλόφιλους καὶ τὶς λεσβίες!!(…)
Ένδεκα 11 χρονῶν παιδάκι τώρα καὶ νὰ σού λέει κάποια "τσιτάτα" πού τούς έμαθαν και να σού μιλάει γιὰ δικαιώματα λεσβιῶν..., ἐγὼ τὰ ἔχασα…
Ὁ μεγάλος μου γιὸς μπῆκε στὴ συζήτηση (13χρονῶν) καὶ εἶπε ὅτι στὸ σχολεῖο μαθαίνουν ὅτι ὅλα εἶναι φυσιολογικά. Τέλος πάντων οἱ δάσκαλοι εἶπαν ὅτι ἂν δὲν ἔχουν ρὸζ μποροῦν νὰ φορέσουν κόκκινα ἢ πορτοκαλί (…)! Ἀπʼ ὅ,τι διάβασα, αὔριο εἶναι μία μέρα ποὺ τὴν ὀνομάζουν Pink day».
Στὴν Σουηδία, ἐὰν ὁ δάσκαλος-λα ἐπιμένει στὸ φῦλο: εσύ είσαι ἀγόρι, εσύ κορίτσι, κινδυνεύει μὲ ἀπόλυση !!!
Τέλος, στὴ Γαλλία τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀνέλαβε τὴν πρωτοβουλία νὰ συστήσει στὰ ἀγόρια τοῦ Λυκείου νὰ πᾶνε στὸ σχολεῖο μὲ φοῦστες,γιὰ νὰ δείξουν ἔμπρακτα ὅτι δὲν εἶναι «ὁμοφοβικοί», καὶ ὅτι τὸ φῦλο δὲν καθορίζεται βιολογικὰ, ἀλλὰ ἐπιλέγεται!
Ὁ «νέος ἄνθρωπος» τοῦ «τρίτου ἀκαθορίστου φύλου»
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ὅτι ὑπῆρχαν δύο φῦλα, τὸ ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ, δηλαδὴ ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναῖκα, ὑπῆρχαν καὶ μερικοὶ ἐπαμφοτερίζοντες γιὰ διαφόρους λόγους, κυρίως λόγω τῶν παθῶν.
Ὅμως τελευταῖα μᾶς προέκυψε καὶ ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος τοῦ «τρίτου φύλου», ὅπως ὀνομάσθηκε ἀπὸ τὰ δικαστήρια, ὕστερα ἀπὸ πολυετῆ ἀγῶνα ποὺ ἔκανε κάποιος ὡς ἄνθρωπος «ἀκαθορίστου φύλου» ἢ «τρίτου φύλου».
Πρόκειται γιὰ κάποιον ποὺ ὀνομάζεται Νόρι Μέϊ Γουέλμπι, ποὺ
γεννήθηκε στὴν Σκωτία ὡς ἄνδρας, ἀργότερα μετακόμισε στὴν Αὐστραλία ὅπου ὑποβλήθηκε σὲ ἐγχείρηση ἀλλαγῆς φύλου σὲ γυναῖκα, καὶ ἐπειδὴ διεπίστωσε ὅτι δὲν αἰσθανόταν ἄνετα ὡς ἄτομο θηλυκοῦ γένους, ἀποφάσισε νὰ διακόψη τὴν θεραπεία μὲ ὁρμόνες καὶ νὰ ὑποβληθῆ σὲ ἐγχείρηση, γιὰ νὰ μὴ ἀνήκη σὲ «προκαθορισμένο» φῦλο.
Στὴν συνέχεια, ξεκίνησε ἕνα πολυχρόνιο ἀγῶνα, γιὰ νὰ ἀναγνωρισθῆ νομικὰ ὡς ἕνας ἄνθρωπος «ἀκαθορίστου» φύλου.
Το Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς Αὐστραλίας ἀποφάνθηκε ὅτι ἡ Πολιτεία τῆς Νέας Νότιας Οὐαλίας ὀφείλει νὰ ἀναγνωρίση τὴν ὕπαρξη αὐτοῦ τοῦ τρίτου "ἀκαθόριστου" φύλου, στὸ ὁποῖο ἀνήκει ὁ Νόρι Μέϊ Γουέλμπι» (Τὰ Νέα, 4-4-2014).
Ἔτσι, δημιουργήθηκε ἕνας ἄνθρωπος «ἀκαθορίστου φύλου» (non -specific sex), ποὺ δὲν εἶναι οὔτε ἄνδρας οὔτε γυναῖκα.
Ἐκπλήσσεται κανεὶς γιὰ τὸ ποῦ μπορεῖ νὰ φθάση ὁ ἄνθρωπος, ποὺ εἶναι ἀπογοητευμένος ἀπὸ ὅλα καὶ θέλει νὰ γευθῆ νέες ἐμπειρίες καὶ καταστάσεις. Καὶ ὑπάρχουν πολλοὶ πού, ὑποστηρίζοντας τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα κάθε ἀνθρώπου, εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἀποδεχθοῦν καὶ νὰ υἱοθετήσουν μία τέτοια νοοτροπία.
Ἂν ὅμως ἀρχίσουμε νὰ δεχόμαστε τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα χωρὶς τοὺς ἀναγκαίους περιορισμούς, τότε θὰ φθάσουμε ὡς κοινωνία στὴν καταστροφή.
Τὸ 2.000 ἡ Κλίντον ἦταν ἡ πρώτη σύζυγος προέδρου ποὺ παρέλασε σὲ παρέλαση «ὁμοφυλοφιλικῆς ὑπερηφάνειας», καὶ ὡς ὑπουργὸς ποὺ ἔχει ὑποστηρίξει τὰ δικαιώματα τῶν Ὁ/φίλων. Σὲ ὁμιλία της πέρσι τὸν Ἰούνιο εἶπε ὅτι οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες «μεταφέρουμε τὸν διάλογο γιὰ τὰ δικαιώματά μας σὲ ἄλλες κυβερνήσεις γιὰ τὴν προστασία τῶν δικαιωμάτων τῶν λε-σβιῶν, ὁμοφυλόφιλων καὶ διαφυλικῶν ἀτόμων».
Ἡ νέα πολιτικὴ εἶναι μία νίκη γιὰ τὶς ὁμάδες γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν Ὁ/φιλων, ποὺ μὲ ἀντάλλαγμα τὴν ψῆφο, εἶχαν ἀσκήσει πίεση γιὰ τὴν ἀλλαγὴ ἀπὸ
τότε ποὺ ὁ Μπαρὰκ Ὀμπάμα ἄρχισε τὴν προεκλογική του ἐκστρατεία στὰ τέλη τοῦ 2008…
Καὶ ὁ Fred Sainz, ἀντιπρόεδρος τῆς Ἐκστρατείας γιὰ τὰ Ἀνθρώπινα
Δικαιώματα μίας ὁμάδας ὑπεράσπισης τῶν Ὁ/φίλων, χαρακτήρισε τὴν εἴδηση «ἕνα θετικὸ βῆμα πρὸς τὰ ἐμπρὸς γιὰ ὅλες τὶς ἀμερικανικὲς οἰκογέ-νειες».
Στὸ παιχνίδι τῆς προβολῆς καὶ διαφημίσεως παίρνουν μέρος καὶ οἱ κολοσσοὶ τῶν Πολυεθνικῶν.
Ἡ Coca Cola λανσάρει διαφημίσεις, ποὺ ἀπεικονίζουν «γάμους» Ὁ/λων
ὡς ἀντίδοτο στὸ μῖσος καὶ εἶναι τακτικὸς χορηγός τῆς παρέλασης
«Ὑπερηφάνειας» στὴ Ν. Ὑόρκη.
Ἡ ἴδια ἔχει κυκλοφορήσει τέσσερα διαφημιστικὰ γιὰ τὸ κοινό, στὴν
Ἰρλανδία, τὴν Ὁλλανδία, τὴν Νσει τέσσερα διαφημιστικὰ γιὰ τὸ κοινό, στὴν Ἰρλανδία, τὴν Ὁλλανδία, τήν Νορβηγία καὶ τὴν Μ. Βρεττανία…
Γιά όλα όμως αυτά δέν θά ἀπαντήσωμε ἐμεῖς, ἀλλά τά ἔργα τους, οἱ καρποί τους, ἀπό τούς
ὁποίους, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Κυρίου, δυνάμεθα νά γνωρίσωμε τήν ποιότητα τῶν δένδρων
Τρεῖς μόνο καρπούς σήμερα θά παρουσιάσουμε...
1. Δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος "Καθολική" τῆς 26.3.2002 ἀναφέρει ὅτι τίς
ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων τοῦ 2001«ἡ... ἐπίσκοπος Χριστίνα ῎Οδεμπεργκ, ἡ πρώτη ἐπίσκοπος τῆς Λουθηρανικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Σουηδίας, προέστη στή μητρόπολη τῆς Οὐψάλας (γαμήλιας) τελετῆς, κατά τήν ὁποία συνέζευξε δύο λεσβίες, τήν πάστορα ῎Αννα Καρίνα Χάμμαρ,ἀδελφή τοῦ “ἀρχιεπισκόπου” Κ. Γ.Χάμμαρ, καί τή θεολόγο Νίνα῎Εδουαρδ Μέκμαν»!
Σύμφωνα μέ τό αὐτό δημοσίευμα τίς ἴδιες ἡμέρες «σέ ἄλλο ναό διεξήχθη μεγάλη τελετή ὁμοφυλοφίλων μέ τήν ἀναπαράσταση τοῦ σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ, ὅπου ἡ Θεοτόκος εἶχε ἀντικατασταθῆ ἀπόἕνα δεύτερο ᾿Ιωσήφ καί οἱ τρεῖς Μάγοι ἀπό τρεῖς γυναῖκες»!
2. Τόν ᾿Ιούνιο τοῦ 2002 στό Τορόντο τοῦ Καναδᾶ, κατά τήν καθιερωμένη
πλέον «῾Εβδομάδα ῾Υπερηφανείαςτῶν ῾Ομοφυλοφίλων», ἔξω ἀπό τόν
᾿Αγγλικανικό ναό τοῦ Λυτρωτοῦ ἀναρτήθηκε ἐπιγραφή πού ἔγραφε·
«Hapy Pride Week! God delights in diversity»! Δηλαδή, «Εὐτυχισμένη
῾Εβδομάδα ῾Υπερηφανείας!
῾Ο Θεός εὐχαριστεῖται, εὐφραίνεται, στή διαφορετικότητα»!
3. Τήν Κυριακή30.6.2002 ὁ ᾿Αγγλικανός«ἐπίσκοπος» Τορόντο Τέρενς Φίνλεϋκάλεσε τούς ᾿Αγγλικανούς πιστούς τῆς πόλεως «νά δείξουν τήν ἀλληλεγγύητους πρός τούς ὁμοφυλοφίλους ἀδελφούς καί τίς λεσβίες ἀδελφέςτους»,συμμετέχοντας στήνκαθιερωμένη «παρέλαση ῾Υπερηφανείας» ὑπό τόλάβαρο τῆς «ἐπισκοπῆς» του!
Δυόμισυ ἔτη πρίν, τήν23.1.2000, ὁ κ. Φίνλεϋ, προσκεκλημένος τοῦ Ορθόδοξου,παρακαλώ, ΜητροπολίτουΤορόντο κ. Σωτηρίου, συμπροσευχήθηκε μʼ αὐτόνκαί μʼ ἄλλους ἑτεροδόξους, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἱέρειες, πού εὐλογοῦνγάμους ὁμοφυλοφίλων, μέσα στόν ῾Ελληνορθόδοξο ναό τοῦ ῾ΑγίουΓεωργίουΤορόντο, ὑπό τίς ἔντονες ἀποδοκιμασίες τῶν πιστῶν, γιά τήνἑνότητατῶν Χριστιανῶν, «ἵνα ὦσιν ἕν»!
«Κύματα ἄγρια θαλάσσης ἐπαφρίζοντα τάς ἑαυτῶν αἰσχύνας»,ὀνομάζειτούς αἱρετικούς Νικολαΐτες τῆς ἐποχῆς του ὁ ᾿Απόστολος ᾿Ιούδας ( όχι οπροδότης )
῾Ο ἴδιος χαρακτηρισμός ἁρμόζει ἀπόλυτα καί σʼ ὅσους αἱρετικούς σήμεραεὐλογοῦν γάμους ὁμοφυλοφίλων καί χειροτονοῦν ιερεῖς καί ἀρχιερεῖς.
῾Η ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία. «Μετά ἄρσενος οὐκοιμηθήσῃ κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γάρ ἐστι»
«῞Ος ἄν κοιμηθῇ μετά ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησανἀμφότεροι· θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἔνοχοί εἰσι», διατάσσει τό Λευϊτικόν
«Μαλακοί»,τουτέστι κίναιδοι, καί «ἀρσενοκοῖται... βασιλείαν Θεοῦ οὐκληρο-νομήσουσι»,προειδοποιεῖ ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος.
῾Ο δέ ἱερός Χρυσόστομος προσθέτει·
«᾿Εγώ ὑποστηρίζω ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι εἶναι χειρότεροι ἀπό τούςδολοφόνους. Γιατί εἶναι προτιμότερο νά πεθάνῃ κανείς, παρά νά ζῇ καί νάἐξευτελίζεται μʼ αὐτόν τόν τρόπο. Καθόσον ὁ δολοφόνος χωρίζει τήν ψυχήἀπό τό σῶμα, ἐνῷ αὐτός καταστρέφει τήν ψυχή μαζί μέ τό σῶμα...
Πόσες κολάσεις πρέπει νά εἶναι φυλαγμένες γιʼ αὐτούς; ῎Αν ὅμως ἀκούοντας γιά κόλαση περιγελᾷς καί δέν πιστεύῃς, θυμήσου ἐκείνη τή φωτιά τῶν Σοδόμων. Γιατί τέτοια ἦταν ἡ σαρκική μίξη τῶν ἀνδρῶν τῆς χώρας τῶν Σοδόμων, σχέση πού ἔκανε τό σῶμα τῶν ὁμοφυλοφίλων ἄχρηστο καί αἰσχρό.
Γιατί τί ὑπάρχει πιό σιχαμερό ἀπό ἕνα ἄνδρα, πάνω στόν ὁποῖον ἔχουν ἀσελγήσει σάν νά εἶναι γυναίκα πόρνη;
Τί ὑπάρχει βρωμερότερο; Πώ, πώ μανία! Πώ, πώ παραφροσύνη! ῾Ως πρός αὐτό, πιό ἀνόητοι εἶσθε σεῖς ἀπό τά ἄλογα ζῶα καί πιό ἀναιδεῖς ἀπό τά σκυλιά. Διότι σέ καμμία περίπτωση δέν συνιστᾶται τέτοια διάστροφη σχέση στά σκυλιά, ἀλλά ἡ φύση γνωρίζει καλά καί σέβεται τίς ἰδιότητες κάθε φύλου»
Εἶναι βέβαιο ὅτι, ἐάν ζοῦσε σήμερα ὁ μέγας αὐτός πατήρ καί διδάσκαλος
τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὁμιλοῦσε τοιουτοτρόπως, θά κατετάσσετο αὐτομάτως στίς τάξεις τῶν φανατικῶν καί ρατσιστῶν! ᾿
Ολίγο ὅμως θά τόν ἐνδιέφερε. Τό ἐρώτημα εἶναι· Θά ἐλάμβανε μέρος σέ διαλόγους ὑπό τίς παροῦσες συνθῆκες, ἤ θά μᾶς ἐπανελάμβανε τό «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε»
῞Οσοι ἔχουν τό πνεῦμα τῆς Γραφῆς καί τῶν Πατέρων, τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί ὄχι τοῦ κόσμου, γνωρίζουν ήδη τήν ἀπάντηση…

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» - φ. 2062