Μοναχὸς Ἀβέρκιος
Α´
Ἡ Παγκόσμιος Θρησκεία καὶ οἱ ἐμπνευσταί της –Τὸ «Βασιλικὸν Μυστικόν» τοῦ τεκτονισμοῦ: Ἡ δημιουργία Παγκοσμίου Θρησκείας – Ἰχνηλασία μιᾶς μακροχρονίου ἑωσφορικῆς προσπαθείας
Τὸ χειρότερο ποὺ θὰ µποροῦσε νὰ µηχανευθεῖ ἀνθρώπινος νοῦς κατ᾽ ἔµπνευση τοῦ Ἑωσφόρου τῆς Πτώσεως, εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀπὸ µακροῦ χρόνου ἐπιχειρεῖται καὶ προχωρεῖ: Ἡ δηµιουργία ΜΙΑΣ, παγκόσµιας θρησκείας, ὑπὸ «ἕνα ποιµένα», τὸν Ἀντίχριστο (ἢ ἕνα προποµπὸ τοῦ ἀντιχρίστου)! Κατὰ τὰ νεώτερα χρόνια, ἰδίως ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ ΙΘ´ αἰώνα, τὴν σκυτάλη γιὰ τὴν δηµιουργία µιᾶς παγκόσµιας θρησκείας ἀνέλαβαν οἱ θεοσοφιστές, µὲ ἐπικεφαλῆς τὴν Ἕλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, καὶ οἱ µασόνοι, συνεπικουρούµενοι ἀπὸ τοὺς πνευµατιστές, καθὼς καὶ ὑπὸ πλήθους ἄλλων θυγατρικῶν ἢ παράλληλων πρὸς ὅλους αὐτοὺς Ὀργανώσεων. Ἀπὸ κοντὰ βεβαίως, καὶ µερικοὶ κατὰ καιροὺς ἐπίσκοποι τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας, κατὰ τὰ βεβαιούµενα παρὰ τῆς ἴδιας τῆς µασονίας στὶς ἐπετηρίδες και τὰ ἐπίσηµα περιοδικά της, µετὰ φωτογραφιῶν, ἐνίοτε, χωρὶς οὐδέποτε νὰ ἔχουν διαταχθεῖ ἐπ᾽ αὐτῶν ἐκκλησιαστικὲς ἀνακρίσεις, κανονικὲς ἀνακρίσεις.Ἀπευθυνόµενοι τώρα ἐµεῖς σὲ ἀναγνωστικὸ κοινὸ χριστιανῶν, τακτικῶς καὶ ἐπαρκῶς ἐνηµερωµένων περὶ τοῦ σοβαρότατου αὐτοῦ ζητήµατος τοῦ Συγκρητιστικοῦ Οἰκουµενισµοῦ καὶ τῆς στάγδην οἰκοδοµούµενης Παγκόσµιας Θρησκείας, τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου», δὲν χρειάζεται νὰ ἐπιχειρηµατολογήσουµε γιὰ τὸ ὀλέθριον τῆς Παγκόσµιας αὐτῆς ἑωσφορικῆς προσπάθειας. Θὰ ἀναφέρουµε µόνο ἕνα παράδειγµα, ἁπλὸ καὶ ἁπλοϊκὸ µέν, χαρακτηριστικὸ δὲ γιὰ τὸ τί µπορεῖ νὰ προκύψει ἀπὸ τὴν ἄµικτη µείξη πίστεων καὶ ἀλλότριων θρησκευτικῶν διδασκαλιῶν: Ἂν σ᾽ ἕνα ποτήρι, λ.χ., ρίξουµε γάλα, ξίδι, πετρέλαιο, οἰνόπνευµα, τοµατοπολτό, ἀπορρυπαντικὰ κ.ἄ., τί θὰ προκύψει; – Ἕνα δηλητήριο! Ὕστερα καὶ τὰ ἐπιµέρους ὑλικὰ ποὺ ἀνακατέψαµε, ΚΑΙ αὐτὰ θὰ καταστραφοῦν. Κυρίως ὅµως οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἔχουµε ἐγγράψει στὸ νοῦ, τὴν καρδιὰ καὶ τὴ συνείδησή µας, ὅτι ἡ ΜΙΑ, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίας µας, ἑποµένως κάθε πονηρὴ ἢ καὶ «ἀγαθὴ» προσπάθεια µείξης τῆς Πίστεώς µας πρὸς ἄλλες Παραδόσεις ἀνθρώπων, µᾶς εἶναι ἐντελῶς ἀποκρουστική.
Ἡ «Παγκόσµιος Θρησκεία τοῦ Μέλλοντος»…
Τὴν πρώτη σχετικῶς ἰταµὴ δήλωση – κατὰ τὰ νεώτερα χρόνια – τὴν ἔκαναν οἱ µασόνοι. Πότε; Πρὶν ἀπὸ 121 χρόνια! Ἰδέστε την: «Ὁ Τεκτονισµὸς (…) προώρισταί ποτε νὰ ὑποδείξη τὴν βάσιν, ἐφ᾽ ἧς θὰ ἑδρασθῆ ἡ Παγκόσµιος θρησκεία τοῦ µέλλοντος…1 ». Νὰ ᾽την ἡ πηγὴ καὶ ὁ στόχος, ἀποκαλύπτονται! Ποία ὅµως εἶναι ἡ περίφηµη αὐτὴ µασονικὴ «βάση», ἐπὶ τῆς ὁποίας θὰ ἑδρασθεῖ ἡ «παγκόσµια θρησκεία τοῦ µέλλοντος»; Εἶναι τὸ ἐπίσηµο, τὸ «ἱερὸ» µασονικὸ τυπικό τοῦ τριακοστοῦ δευτέρου (32) βαθµοῦ τῆς παγκόσµιας τεκτονικῆς ἱεραρχίας.
Πῶς τὸ γνωρίζουµε; Τὸ γνωρίζουµε, διότι ΑΥΤΟ ἀναφέρουν οἱ ἴδιοι οἱ τέκτονες σὲ προηγούµενο τυπικό τους (τοῦ τριακοστοῦ τους βαθµοῦ), ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ σαφοῦς περιεχοµένου του. Ἰδοὺ ἀκριβῶς ἡ σχετικὴ δήλωση: «Ἡ ἕκτη τάξις (τῶν τεκτονικῶν βαθµῶν 30 – 33) καθιερώθη διὰ τὴν ἵδρυσιν θρησκείας Παγκοσµίου2 …» ∆ιὰ τοῦ ἄκρως λοιπὸν ἀπορρήτου αὐτοῦ Τυπικοῦ τοῦ 32ου µασονικοῦ βαθµοῦ µαθαίνουµε τὰ πάντα σχετικῶς πρὸς αὐτὸ τὸ θέµα. Ἡ πηγή, ἔτσι, ὁ µπούσουλας τοῦ Συγκρητιστικοῦ Οἰκουµενισµοῦ χθὲς καὶ σήµερα εἶναι αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ µασονικὸ ἐπισηµότατο Τυπικό! ΑΥΤΟ εἶναι ἡ µυστικὴ ἀφετηρία τῆς πορείας γιὰ τὴν «Ἑνότητα – Ἕνωση» καὶ τὴν ἐν συνεχείᾳ «Συγχώνευση» τῶν ἐπιµέρους θρησκειῶν ὅλου τοῦ κόσµου, καὶ ΑΥΤΟΥ τοῦ Τυπικοῦ τὶς ἀρχές ἀκολουθοῦν ὅσοι ἐργάζονται µασονικῶς, συγκρητιστικῶς – κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ – ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ψευδεπιγράφου ἑνώσεως, εἴτε τὸ γνωρίζουν εἴτε τὸ ἀγνοοῦν, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί!
Τὸ περίφημο μασονικὸ Τυπικὸ τοῦ 32ου, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ τὴ βάση τοῦ νεώτερου παγκόσμιου συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸν ὁποῖο προωθοῦν οἱ παγκόσμιος Τεκτονισμός, ἡ Θεοσοφικὴ Κίνηση καὶ πλῆθος μέγα νεοεποχίτικων ὀργανώσεων … Μὲ τὴν ἀπαραίτητη – βεβαιότατα – συμπόρευση καὶ ἡμετέρων Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων (κατὰ καιρούς), εἴτε εἶναι, εἴτε δὲν εἶναι οἱ ἴδιοι θεοσοφιστὲς καὶ μασόνοι! … (ἀρχεῖο Μοναχοῦ Ἀβερκίου).
Ἡ – γιὰ πρώτη φορά, ἐδῶ! – ἀποκάλυψη τοῦ µασονικοῦ οἰκουµενιστικοῦ «Βασιλικοῦ Μυστικοῦ»
Ἡ κρυπτοµένη στὸ Τυπικό τοῦ 32ου µασονικοῦ βαθµοῦ, ἀπαράδεκτη γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς διδασκαλία, ἀποκαλεῖται ἀπὸ τοὺς τέκτονες, θεσµικῶς, «Τὸ Βασιλικὸ Μυστικό», δηλαδὴ τὸ ἀκριβὸ καὶ ἀπόρρητο µυστικό τῆς Μασονίας (ἀκριβέστερα: ΕΝΑ ἀπὸ τὰ µυστικά της). Σὲ τί συνίσταται λοιπὸν αὐτὸ τὸ «βαρύτιµο» µυστικό, οἱ συνέπειες τοῦ ὁποίου γίνονται ἀφορµὴ σκληρῆς, σκληρότατης πνευµατικῆς ἀντιπαράθεσης µεταξὺ τῶν παραδοσιακῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν καὶ τῶν λεγοµένων οἰκουµενιστῶν πάσης µορφῆς;
– Συνίσταται, ἐν συντοµίᾳ, εἰς τὰ ἑξῆς: Ὅτι ὁ κάθε µασόνος «Ὑπέρτατος Πρίγκηψ τοῦ Βασιλικοῦ Μυστικοῦ» (ὁ λαµβάνων τὸν 32ο βαθµὸ) διδάσκεται καὶ καλεῖται νὰ διδάξει – καὶ νὰ ἐνεργήσει – στὸν κόσµο, ὅτι πρέπει νὰ ἐργαστεῖ (ὅπως οἱ παλαιοὶ Σταυροφόροι!) γιὰ τὴν «ἀπελευθέρωση τῶν Ἁγίων Τόπων». Ποιοὶ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ αὐτοὶ οἱ «Ἅγιοι Τόποι», καὶ ἀπὸ ΤΙ πρέπει νὰ «ἐλευθερωθοῦν» ἀπὸ τοὺς νεοὺς σταυροφόρους, δηλαδὴ τοὺς µασόνους τοῦ 32ου βαθµοῦ καὶ ὅσους τοὺς ἀκολουθοῦν, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς;
– Εἶναι οἱ µεγάλες θρησκεῖες τοῦ κόσµου, καὶ πρέπει νὰ «ἐλευθερωθοῦν», µὲ τὴν κατεδάφιση τῶν δογµάτων τους, γιὰ νὰ προκύψει ἔτσι ἡ νέα παγκόσµια θρησκεία τοῦ µέλλοντος, τὸ τερατῶδες αὐτὸ συνονθύλευµα τῆς βλασφηµίας καὶ τοῦ µηδενός. Εἰδικότερα… Στὴν Στοὰ στὴν ὁποία γίνονται οἱ µυήσεις τῶν τεκτόνων ἀπὸ τὸν 31ο στὸν 32ο βαθµό, ἔχουν τοποθετηθεῖ ἐπιµελῶς «αἱ προτοµαὶ ἢ αἱ εἰκόνες τῶν µεγάλων θεµελιωτῶν θρησκειῶν, φιλοσόφων καὶ δηµιουργῶν πολιτισµῶν». Ἐνδεικτικὸ αὐτὸ γιὰ τὸ οἰκουµενιστικὸ – συγκρητιστικὸ πνεῦµα ποὺ εὐθὺς ἀµέσως θὰ διαχυθεῖ στὴν Στοά. Ἐν συνεχείᾳ διδάσκονται ἐκεῖ τὰ ἑξῆς, ἐν συνόψει, ἐδῶ:
– Νὰ ἐλευθερωθοῦν οἱ θρησκεῖες τοῦ κόσµου, παραµερίζοντας πολλὰ πράγµατα ἐξ ἐκείνων, τὰ ὁποῖα τιµοῦν ἢ κηρύσσουν εἰς τὰς ἰνδικάς παγόδας, τοῦ βουδδιστικούς ναούς, τὰ µωαµεθανικὰ τεµένη καὶ τὰς χριστιανικάς ἐκκλησίας, νὰ ἀναζητήσουν κάτι τὸ ἁγνότερον, καὶ νὰ προχωρήσουν πρὸς µίαν αἰωνίαν ἀλήθειαν, ἔτσι ὥστε νὰ προκύψη ἡ Ἐκκλησία τοῦ µέλλοντος, ὁ νέος ναός, τὸν ὁποῖον θέλοµεν νὰ οἰκοδοµήσωµεν – ὅπως γράφουν – µιᾶς πράγµατι καθολικῆς θρησκείας, τότε θ᾽ ἀρχίση νὰ ἀναφαίνεται τὸ ἀληθὲς Βασίλειον τῆς Ἐλευθερίας, δεδοµένου ὅτι – κατ᾽ αὐτούς, πάντα – οἱ διδασκαλίες τῶν διαφόρων θρησκειῶν ἔχουν ἀξιοσηµείωτον σύµπτωσιν καὶ συµφωνίαν»(!), Καὶ συµπληρώνουν: «Αὐτοὶ εἶναι οἱ Ἅγιοι Τόποι τοὺς ὁποίους θέλοµεν νὰ κατακτήσωµεν, αὐτὸς εἶναι ὁ Ναός, τὸν ὁποῖον θέλοµεν νὰ οἰκοδοµήσωµεν, εἰς αὐτὸ συνίσταται τὸ Βασιλικὸν Μυστικόν3 …».
Ἐν συνεχείᾳ ἐκφωνοῦνται σύντοµες περικοπὲς ἀπ᾽ ὅσα εἶπαν οἱ διάφοροι ἱδρυτὲς θρησκειῶν – ὅτι συµφωνοῦν, δῆθεν, µεταξύ τους! – ὁρκίζονται καὶ γονατίζουν. Μετὰ τοὺς ὅρκους καὶ τὶς γονυκλισίες εἰς τὴν Στοά, ἡ ἀνώτατη Μασονικὴ ἀρχὴ τοὺς ἀνακηρύσσει ὡς «Πρίγκηπες τοῦ Βασιλικοῦ Μυστικοῦ». Ἀπὸ τῆς στιγµῆς ἐκείνης, εἴτε εἶναι λαϊκοὶ εἴτε εἶναι κληρικοὶ οἱ µυηθέντες, πρέπει νὰ ἐργάζονται γιὰ τὴ δηµιουργία µιᾶς παγκόσµιας θρησκείας, ἀφοῦ πρῶτα «καταρρίψουν τοὺς βωµοὺς τῶν ναῶν4» (ἀποδυναµώσουν τὶς θρησκεῖες ἀπὸ τὴν ἰσχύ τους), εἰδικῶς δὲ οἱ ILLUMINATI, «νὰ κάνουν ὥστε νὰ περιπέσουν σὲ ἀνυποληψία οἱ θρησκεῖες5 »! Ἀπίστευτα.
Ἰδοὺ τώρα ἕνα τµῆµα τοῦ ὅρκου ποὺ δίδουν οἱ προαγόµενοι στὸν 32ο σηµαντικότατο βαθµὸν τῆς Μασονίας, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι: «Ὁρκίζοµαι ὅτι δὲν θὰ ἀποκαλύψω εἰς οἱονδήποτε, µή δικαιούµενον νὰ µάθη τοῦτο, οἱονδήποτε τµῆµα τοῦ ἀπορρήτου ἔργου τοῦ βαθµοῦ τούτου…»6 . …Καὶ εἴδαµε παραπάνω ποιὸ εἶναι τὸ ἔργο τῶν τεκτόνων τοῦ βαθµοῦ τούτου: ἡ µὲ εὐλογοφανῆ προσχήµατα ἀπογύµνωση τῶν θρησκειῶν ἀπὸ τὰ δόγµατά τους, ἡ κατεδάφιση τῆς ἰσχύος των – ὅπως θὰ δοῦµε ἐν συνεχείᾳ λεπτοµερῶς – καὶ ἡ δηµιουργία ἑνὸς ἀχρώµου συµπιλήµατος µιᾶς ΑΛΛΗΣ («καθολικῆς», ὁλοκληρωτικῆς) θρησκείας, καὶ ἡ οἰκοδόµηση ἑνὸς ΑΛΛΟΥ «Ναοῦ»… ΠΟΥ ∆ΕΝ θὰ εἶναι βέβαια – καθόσον µᾶς ἀφορᾶ – ὁ ναὸς τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἐντός τοῦ ὁποίου οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ζοῦµε συνεχῶς θαυµαστὰ πράγµατα.
Σηµειώσεις:
1. Τεκτ. Περιοδικό, «Ἀθηνᾶ», ἔτους 1894, τεῦχος 2, σελ. 26 -27.
2. Τεκτ. «Τυπικόν τοῦ μυστικοῦ Συνεδρίου (30 βαθμοῦ) τῶν Μεγάλων Ἐκλεκτῶν Ἱπποτῶν Κάδος («Ἁγίων»), 1905, σελ. 27.
3. «Ὕπατον Συμβούλιον τοῦ 33ου τῆς Ἑλλάδος, ΤΥΠΙΚΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ τοῦ 32ου βαθμοῦ τοῦ ἀρχαίου καὶ ἀποδεδεγμένου Σκωτικοῦ Τύπου», Ἐν Ἀθήναις, 1975».
4. Σχετικῶς, εἰς τεκτ. περιοδικὸν «Πυθαγόρας», ἔτος πρῶτον, φυλλάδιον 10, Ὀκτώβριος 1882 (ρητῶς ἡ φράση ἐκεῖ, στὴ σελ. 291).
5. «Ἀνατρέχοντας στὰ τυπικὰ τῶν ILLUMINATI», ἔτσι ὅπως μᾶς τὰ δίδει ὁ γνώστης καὶ φίλα προσκείμενος πρὸς αὐτοὺς κ. Γεώργιος Χορτάτος, στὸ μικρὸ βιβλίο του ποὺ ἔχει τὸν τίτλο «ILLUMINATI, Οἱ Πεφωτισμένοι – τὸ Τάγμα τῶν Πεφωτισμένων», σελ. 15, 19, 22, Ἰούνιος 1997, ἀνατύπωσις 2005.
6. Ὅπως στὴν ὑποσημείωση 3.
Β´
∆ιὰ νὰ φέρουν τὴν Παγκόσµιον Θρησκείαν – ΤΟ ΑΔΙΑΦΑΝΕΣ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟΝ ΕΙΣ ΣΥΝΕΧΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΝ ΔΡΑΣΙΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΟΥΝ ΟΛΑΣ ΤΑΣ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
Γιὰ νὰ δηµιουργηθεῖ ἡ «Παγκόσµια Θρησκεία τοῦ Μέλλοντος», τὴν ὁποία ἐδῶ καὶ 120 περίπου χρόνια προωθοῦν οἱ µασόνοι, οἱ θεοσοφιστὲς καὶ ἄλλοι, πρέπει πρῶτα ν᾽ ἀποδυναµωθοῦν οἱ ἐπιµέρους θρησκεῖες. Νὰ ἀπογυµνωθοῦν ἀπὸ τὰ δόγµατά τους καὶ τὴν ἰσχύ τους στὸν κόσµο.
Νὰ δοῦµε µερικὰ τέτοια σηµεῖα. ∆ιαβάζουµε στὰ ἔντυπά τους: «Ἐκ σεβασµοῦ πρὸς τὴν ἐλευθερίαν τῆς συνειδήσεως δὲν πρέπει εἰς τὰς δηµοσίας σχολὰς νὰ διδάσκεται οὐδεµία κατήχησις (7) Ἐκ τῆς ἀρχῆς ταύτης ἀναχωρῶν, ὑποστηρίζω ὅτι ὁ γάµος ἐν ταῖς σχέσεσιν αὐτοῦ µετὰ τοῦ λαϊκοῦ καθεστῶτος, οὐδὲν ἔδει νὰ περιβάλληται θρησκευτικὸν κῦρος καὶ ὡς πόρισµα τῆς µεταρρυθµίσεως ταύτης, ὡς προπύργιον κατὰ τῆς φρικώδους ἀπάτης, ὡς ἐγγύησιν τῆς ἠθικῆς ὑπεστήριζα ὅτι ἔπρεπε νὰ καθιερωθῆ νοµοθετικῶς ἡ ὑπεροχὴ τοῦ πολιτικοῦ ἀπένατνι τοῦ θρησκευτικοῦ γάµου καὶ τὸ δια ζύγιον!)» (1893).
Ἄλλο:«Τῇ 14 Ἰουλίου 1909 ἐγένετο ἐν Ρίῳ Ἰανέϊρῳ τῆς Βραζιλίας ἐθνικὸν συνέδριον τῶν µασονικῶν στοῶν. Ἐν τῇ ἡµερησίᾳ διατάξει ἦσαν τὰ ἑπόµενα τµήµατα:
– Ὁ χωρισµὸς τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοῦ Κράτους.
– Τὰ διδακτικὰ ἱδρύµατα τοῦ κλήρου δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἐν ἴσῃ µοίρᾳ πρὸς τὰ τοῦ Κράτους.
– Ἐφαρµογὴ τοῦ πολιτικοῦ γάµου, ὅστις πρέπει νὰ προηγεῖται πάσης θρησκευτικῆς τελετῆς2…» (1910).
Ἕτερο: «Τὸ τεκτονικὸ πνεῦµα ἀπαλλάττει τὰς θρησκείας τῶν παραλόγων καὶ ἀτόπων δογµάτων των3 …».
Ἄλλο:«∆ιὰ ταῦτα ἀπεφασίσαµεν (ἡµεῖς), τὸ Ὕπατον Συµβούλιον τοῦ Ἀρχαίου καὶ Ἀποδεδειγµένου Σκωτικοῦ ∆όγµατος τῆς Νοτίου ∆ικαιοδοσίας τῶν Ἡνωµένων Πολιτειῶν [=Τὸ Παγκόσµιο Ἀρχηγεῖο τῶν ὑψηλῶν βαθµῶν τῆς Μασονίας (4-33)]:
– Ἀρνούµεθα, ὡς πάντοτε ἠρνήθηµεν, τὸ δικαίωµα εἰς οἱανδήποτε Ἐκκλησίαν ἢ ἐκκλησιαστικὴν ἀρχήν, ξένην ἢ ἡµεδαπήν, νὰ ἐλέγχη ἢ ἐπιβλέπη τὸ ἐλεύθερον ∆ηµόσιον Ἐκπαιδευτικὸν Σύστηµα τῶν Ἡνωµένων Πολιτειῶν, εἴτε τὸ Ἐκπαιδευτικὸν Σύστηµα οἱουδήποτε κράτους ἢ ἔθνους ὁπουδήποτε τῆς γῆς εὑρισκοµένου4 …»!
Νά ᾽το τὸ προοίµιο τῆς Παγκόσµιας (µασονικῆς) ∆ικτατορίας! Τὸ «Ὕπατο αὐτὸ Συµβούλιο» τῆς ἀµερικανικῆς µασονίας –ποὺ εἶναι ταυτοχρόνως καὶ τὸ τεκτονικὸ κέντρο ὅλου τοῦ κόσµου– «ἀποφασίζει καὶ διατάσσει» µὲ ἀπύθµενο θράσος τὸν κόσµον ὁλόκληρο. Τί διατάσσει; Μὰ καµιὰ Ἐκκλησία «ὁπουδήποτε τῆς γῆς εὑρισκόµενη» νὰ ἔχει λόγον εἰς τὰ ἐκπαιδευτικὰ πράγµατα τοῦ λαοῦ της, τῶν πιστῶν της! Ἀπίστευτο. Κάτι ἀκόµη ἀπὸ τὴν προσπάθεια τοῦ Τεκτονισµοῦ νὰ ἀποδυναµώσει τὴν χριστιανικὴ Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἐπιρροή της στὸν κόσµο. Γράφουν: «Ὁ Τεκτονισµὸς ἐπάλαισε διηνεκῶς, ἵνα ἀποβάλη ἐξ ὅλων τῶν κανόνων τοῦ δικαίου καὶ ἐξ ὅλων τῶν δικονοµικῶν ἐκδηλώσεων τὸ θρησκευτικὸν στοιχεῖον, τὸ διαδεχθὲν τὴν µαγείαν5 …»!
Ὁµολογεῖ δηλαδὴ ἐδῶ ἡ Μασονία, ὅτι ἀπογυµνώνει –µὲ τὴν ἐπιρροή της στὶς Κυβερνήσεις– ὁλόκληρη τὴ νοµοθεσία τῆς Χώρας µας (καθ᾽ ὅσον µᾶς ἀφορᾶ) ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ ἠθική, ἐξ οὗ καὶ οἱ κατὰ καιροὺς ψηφιζόµενοι ἀντιχριστιανικοὶ νόµοι, οἱ προκαλοῦντες συχνὰ τὸ δηµόσιο αἴσθηµα, ἰδιαίτερα τῶν πιστῶν χριστιανῶν.
Ἔρχεται καὶ τὸ «πολιτικὸν βάπτισµα»;
Μέχρι σήµερα λοιπὸν ἔχουµε τὸν «Πολιτικὸ Γάµο», τὸ «Σύµφωνο Συµβίωσης», τὴν «Πολιτικὴ Κηδεία», τὸν «Πολιτικὸ Ὅρκο»… Ἐκεῖνο ποὺ ἀναµένεται πλέον εἶναι νὰ µᾶς φέρουν καὶ τὸ «Πολιτικὸ Βάπτισµα», τὸ ὁποῖο ὁµολογουµένως ἔχει πολὺ καθυστερήσει στὴ Χώρα µας! Ἰδέστε το: «Ὁ ἐλεύθερος τέκτων (µασόνος) Ἰωσὴφ Γαριβάλδης εἰσήγαγε πρωτότυπον δόγµα: Τὸ πολιτικὸ βάπτισµα νεογνῶν, κατὰ τὸ ὁποῖον ἐτελετούργει ὁ ἴδιος, χορηγῶν εἶτα εἰς τοὺς γονεῖς ἢ συγγενεῖς τοῦ παιδίου πιστοποιητικὸν φέρον τὴν ὑπογραφήν τοῦ ἰδίου ὡς καὶ τῶν λοιπῶν παρισταµένων. Πλεῖστα παιδία ἐκ τῆς Σαρδηνίας, τῆς ἠπειρωτικῆς Ἰταλίας καὶ τοῦ Ἐξωτερικοῦ ἀκόµη –ἰδίως ἐξ Ἀγγλίας καὶ Νοτίου Ἀµερικῆς– ἤχθησαν εἰς τὸν ἱερὸν βράχον καὶ ἐβαπτίσθησαν οὕτω µὲ καµπανί- την ἐν ὀνόµατι τοῦ Μ.Α.Τ.Σ. 6 (Τοῦ «θεοῦ», κατὰ τὴν µασονικὴ θεώρηση) ἀπὸ τὸν γηραιὸν κύκλωπα 7 (τὸν Γαριβάλδη)…».
Ἡ ἀποδυνάµωσις ὅµως τῶν σηµερινῶν θρησκειῶν δὲν τοὺς ἀρκεῖ, ἐπιδιώκουν τὴν «ἀνυποληψίαν» καὶ τὴν «κατάρριψιν» αὐτῶν…
Τὸ νὰ προκύψει ὅµως µιὰ νέα, παγκόσµια θρησκεία µὲ µόνο τὴν ἀποδυνάµωση τῶν ὑπαρχουσῶν δὲν εἶναι γι᾽ αὐτοὺς ἀρκετό. Τὸ δυσσεβὲς αὐτὸ πρᾶγµα θὰ γίνει εὐκολότερα καὶ ταχύτερα, µόνο ἂν οἱ ἀδιαφανεῖς δυνάµεις τοῦ παρασκηνίου προχωρήσουν νὰ φέρουν τὶς θρησκεῖες σὲ «ἀνυποληψία» καὶ τελικὰ νὰ τὶς «καταρρίψουν»! Αὐτὸ βέβαια ἀκούγεται ὡς ἀπίστευτο. Εἶναι ὅµως ἀληθινό, τὸ ἐπιδιώκουν. Ἰδέστε ἐν συνεχείᾳ τὶς σχετικὲς δηλώσεις, πρῶτα τῶν ILLUMINATI καὶ ἀκολούθως τῶν ἀδελφῶν τους τῶν τεκτόνων: «Ἀνατρέχοντας στὰ τυπικὰ (µυήσεως) τῶν ILLUMINATI –ὅπως γράφει ἕνας ἄριστος γνώστης αὐτῶν– διαβάζουµε: «Νὰ κάνουµε ὥστε νὰ περιπέσουν σὲ ἀνυποληψία οἱ θρησκεῖες, θυγατέρες τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς πλάνης»8».
Ἐκπληκτικὸ στὴν δολιότητά του! Ἀφοῦ λοιπὸν µὲ τὶς ὑπόγειες ἐνέργειες τοῦ ἀδιαφανοῦς Παρασκηνίου «περιπέσουν σὲ ἀνυποληψία» οἱ διάφορες θρησκεῖες τοῦ κόσµου, ἡ ἐν συνεχείᾳ κατάρριψή τους ἀπὸ τοὺς µασόνους «διευκολύνεται». Ἰδέστε το: «Ὁ τέκτων ὁτὲ µὲν εἶναι δηµοτικός, ὁτὲ ἀριστοκρατικός, καὶ ἄλλοτε µὲν καταρρίπτει τοὺς βωµοὺς τῶν ναῶν, ἄλλοτε δὲ κατακρηµνίζει τοὺς θρόνους τῶν βασιλέων»9 »! Καὶ ἐδῶ εἶναι ἐκπληκτικὲς οἱ µασονικὲς αὐτὲς δηλώσεις. ∆είχνουν µὲ σκληρή, σκληρότατη σαφήνεια τὸ πῶς ἔδρασε –καὶ δρᾶ εἰσέτι– τὸ ἀδιαφανὲς παρασκήνιο στὴν πορεία τοῦ κόσµου τούτου, ἰδιαίτερα τῆς Εὐρώπης τοῦ στρεβλοῦ ∆ιαφωτισµοῦ (ἰδωµένου ὅλου αὐτοῦ µάλιστα µὲ τὸ βλέµµα Ἁγίου Ἰουστίνου τοῦ Πόποβιτς!). ∆ιὰ µόνων τῶν 24 αὐτῶν λέξεων τοῦ τεκτονικοῦ κειµένου ποὺ παραθέσαµε, ἔχουµε, ὅσο πυκνότερα θὰ µποροῦσε νὰ γίνει τὴν εἰκόνα ὅλων τῶν µασονικῆς ἐµπνεύσεως (ἢ συµµετοχῆς) ἀνατροπῶν, ποὺ ἔγιναν –ἰδίως στὸν δυτικὸ κόσµο, ὅπως προείπαµε– κατὰ τοὺς τελευταίους αἰῶνες.
Πῶς ὅµως τὸ ἀδιαφανὲς παρασκήνιο «καταρρίπτει τοὺς βωµοὺς τῶν ναῶν», δηλαδὴ τὰ «Ἱερά» τῶν Ἐκκλησιῶν µας, καθ᾽ ὅσον µᾶς ἀφορᾶ; Μὲ τοὺς κασµάδες; Ὄχι, ὄχι ἔτσι. Πῶς, λοιπόν; Μὰ µὲ τὴν ποικιλόµορφη ἀποδυνάµωση τῆς Ἐκκλησία µας –ὅπως προείπαµε–, µέσῳ τῶν κατὰ καιροὺς κυβερνήσεων καὶ ἄλλων ἰσχυρῶν τρόπων, ποὺ τὸ ἀδιαφανὲς παρασκήνιο χρησιµοποιεῖ. «Κατεδαφιζοµένων», ἔτσι, τῶν διαφόρων θρησκειῶν τοῦ κόσµου, ὅπως ἀναφέραµε ἤδη, ἔχουν ἕτοιµα «ὑλικά», καὶ µὲ τὴν πρόσθεση νέων, τῆς «Νέας Ἐποχῆς», νὰ προκύψει τὸ τερατούργηµα τῆς Πανθρησκείας τοῦ µέλλοντος ὑπὸ «ἕνα ποιµένα».
Ποῖον ποιµένα;
Ἕνα «ἀντίχριστο», µικρὸν ἀντίχριστο, ἢ καὶ τὸν ἴδιο τὸν Ἀντίχριστο, τὸν προφητευμένο στὶς Ἁγίες Γραφές. Αὐτὰ θὰ τὰ δοῦµε ἐν συνεχείᾳ, µὲ ντοκουµέντα, ὅπως πάντα.
Σηµειώσεις:
1.Τεκτ. Περιοδικὸ «Ἀθηνᾶ» 1893, τ. Μαρτίου, σελ. 43-44.
2.ὅπ. π. «Πυθαγόρας» 1910, τ. 4, σελ. 144.
3.ὅπ. π. 1885, τ. 6, σελ. 165.
4. ὅπ. π. 1931, τ.8, σελ. 306 – 307.
5. ὅπ. π. 1923, τόμος Α´, σελ. 198.
6. Μ.Α.Τ.Σ. = Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος, δηλ. ὁ Θεός, κατὰ τὴν τεκτ. ἀντίληψη. Τὸν ἀποκαλοῦν ἔτσι, διότι, σύμφωνα μὲ τὶς βαθύτερες αὐτῶν διδασκαλίες (στὸν γ´ βαθμό), ὁ Θεὸς εἶναι ὁ «Ἀρχιτέκτων» τοῦ σύμπαντος καὶ ὄχι ὁ δημιουργὸς αὐτοῦ ἐξ ὑπαρχῆς. Διευθέτησε δηλ. τὸν ἄμορφο κόσμο, τὴν ὕλη, ποὺ βρῆκε ὑπάρχουσα. Πάντα ταῦτα μᾶς λέγει ὁ γνωστὸς τέκτων καὶ ταυτοχρόνως Πρόεδρος τῶν θεοσοφιστῶν Κωστῆς Μελισσαρόπουλος, στὸ ἀποκαλυπτικότατο βιβλίο του μὲ τὸν τίτλο «Ἑπτὰ Ὁμιλίες» εἰς 18ον, σελ. 40.
7. Τεκτ. περιοδ. «Πυθαγόρας – Γνώμων» 1933, τ.3, σελ. 73-74.
8.Γεωργίου Ἰ. Χορτάτου (προσκείμενου στοὺς ILLUMINATI), «Ι ILLUMINATI – οἱ Πεφωτισμένοι (Ὀκτώβρης 2005), σελ. 15, 19, 22.
9. «Πυθαγόρας», 1882, τ.10, σελ. 291.
Γ’
Μεθοδικὴ ἡ προετοιµασία διὰ τὴν πανθρησκείαν Θεοσοφισταὶ καὶ µασόνοι εἰς τὴν πρώτην γραµµήν
ΕΝΑΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ
Οἱ ἀδιαφανεῖς δυνάµεις τοῦ Παρασκηνίου γνωρίζουν καλῶς νὰ µεθοδεύουν µακροχρονίως τὰ πράγµατα. Ἡ παγκόσµια ἔτσι θρησκεία ποὺ ἑτοιµάζουν θεοσοφιστές, µασόνοι, πνευµατιστὲς καὶ πλῆθος ἄλλων, ἔρχεται, ὄχι ἀπότοµα, ἀλλὰ σιγὰ – σιγὰ καὶ µεθοδικά.Αὐτὸ µᾶς τὸ λένε οἱ πνευµατιστὲς (οἱ κύκλοι τῶν µέντιουµς «ἐπιπέδου») ὡς ἀκολούθως:
-«Πρῶτον βῆµα, λοιπόν, τῶν φωτεινῶν καὶ οἰκουµενικῶν πνευµάτων τῶν ἀρχηγῶν τῶν µεγάλων χριστιανικῶν δογµάτων εἶναι ἡ ἑνότης· ὕστερον ἡ ἕνωσις· τρίτον ἡ συγχώνευσις1 …
Ἄλλο: -«Τὰ σηµεῖα τῶν καιρῶν αὐτὸ µᾶς δείχνουν… Νὰ ἑνώσουν ὅλας τὰς ἐν τῷ κόσµῳ θρησκείας· καὶ νὰ δέσουν αὐτάς· ὥστε ὅλαι ὁµοῦ ν᾽ ἀποτελοῦν εἰς τὸ µέλλον µίαν καὶ µόνην θρησκείαν! Πρῶτον νὰ ἑνωθοῦν ὅλα τὰ χριστιανικὰ δόγµατα, ὥστε ἡ πλήρης ἕνωσις νὰ γίνη κλιµακηδόν… Ἡ καλὴ θέλησις καὶ κατανόησις τῶν ἀρχηγῶν τῶν µεγάλων χριστιανικῶν ∆ογµάτων τῆς γῆς εἶναι ἀρκετή, διὰ νὰ γίνη τὸ πρῶτον βῆµα…»2 .
Πῶς ὅµως «οἱ ἀρχηγοὶ τῶν µεγάλων χριστιανικῶν δογµάτων» θὰ ἔχουν τὴν «καλὴ θέληση», ἔτσι ὥστε δι᾽ ἐνεργειῶν τους ἢ παραλείψεων νὰ προκύψει ἡ ἕνωση τῶν θρησκειῶν; Μὰ εἶναι ἁπλὸ (ἀλλὰ καὶ ἐντελῶς ἀπαράδεκτο, βεβαιότατα): µὲ τὸ νὰ γίνουν καὶ οἱ ἴδιοι µασόνοι ἢ καὶ νὰ «παγιδεύονται» καταλλήλως!
Ἔχουµε τέτοιες περιπτώσεις; Ναί, ἔχουµε! Αὐτὰ ὅµως θὰ τὰ ποῦµε ἀργότερα, σὲ ἄλλη ἑνότητα.
Οἱ πνευµατιστὲς ἐπιµένουν.
Τὸ ὅτι καὶ οἱ πνευµατιστὲς σιγοντάρουν µὲ πεῖσµα στὴν δηµιουργία µιᾶς παγκόσµιας θρησκείας ξεκίνησε ἀπὸ τὸν «ἀρχηγό» τους, τὸν Ἄλλαν Καρντέµ, ἐδῶ καὶ 124 πε- ρίπου χρόνια. ∆ιαβάζουµε περὶ αὐτοῦ τὰ ἀκόλουθα: «Συνέλαβε πρώϊµα (ὁ Ἄλλαν Καρντέκ) τὴν ἰδέαν θρησκευτικῆς τινος µεταρρυθµίσεως, διὰ τὴν ὁποίαν ἠργάσθη σιωπηλῶς ἐπὶ πολλὰ ἔτη, πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦ νὰ κατορθώση τὴν ἑνοποίησιν τῶν θρησκειῶν, ἀλλ᾽ ἐστε- ρεῖτο τότε τοῦ ἀπαραιτήτου στοιχείου πρὸς λύσιν τοῦ µεγάλου τούτου προβλήµατος. Ὁ πνευµατισµὸς ἦλθε κατόπιν, ἵνα τῷ προσφέρῃ καὶ τῷ ἀναποτυπώσῃ εἰδικὴν διεύθυνσιν εἰς τὰ ἔργα καὶ εἰς τοὺς σκοπούς του3 …».
Ὡσαύτως διαβάζουµε σὲ πνευµατιστικὸ ἔντυπο καὶ τὰ ἀκόλουθα: «Ἀνατέλλει µία καὶ µόνη θρησκεία εἰς τὴν ἀνθρωπότητα… Ἡ θρησκεία αὐτὴ τοῦ µέλλοντος δὲν θὰ ἐξαρτᾶται πλέον ἀπὸ ἀνθρώπινα δόγµατα καὶ τὰ ἐπακόλουθα αὐτῶν»4 .
Οἱ θεοσοφισταὶ ὑπερθεµατίζουν
Οἱ ἐκ τῶν πρωτοπόρων γιὰ τὴν ἐπέλευση τῆς παγκόσµιας θρησκείας θεοσοφιστές, γράφουν σχετικῶς: «…µιὰ νέα ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, βγαλµένη µέσα ἀπὸ ὅλες τὶς θρησκεῖες καὶ τοὺς πνευµατικοὺς ὁµίλους, θὰ τερµατίση ἑνωµένη τὴν µεγάλη αἵρεση τῆς χωριστικότητος (τὴν ὕπαρξη ἀνεξαρτήτων θρησκειῶν)5 ». Τὰ ἴδια καὶ οἱ ροδόσταυροι ἐπιδιώκουν καὶ προωθοῦν, µιὰν ἄχρωµη, ἀκαθόριστη καὶ µπερδεµένη θρησκεία.
Γράφουν: «Τὸ ἔργον τῶν ροδοσταύρων (εἶναι) ἡ διεύθυνση τῆς ἀνθρωπότητος πρὸς τὴν µὴ δογµατικὴ θρησκεία…6 ». Καὶ ἕνας Ἰνδὸς Γκουροὺ τὰ ἴδια ἐδίδαξε, τὰ ἴδια ἤθελε, τὴ ΜΙΑ παγκόσµια θρησκεία προώθησε καὶ αὐτός. Ἰδοὺ τί διαβάζουµε: «Ὁ Βιβεκανάντα, ἕνας Ἰνδὸς φιλόσοφος, ποὺ γεννήθηκε στὴν Καλκούτα (1863 – 1909), προτείνει παγκόσµια θρησκεία, ποὺ θὰ συγκεντρώνη ὅλα τὰ «πιστεύω» τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύµατος (…) Ἀπὸ τὴν Ἀµερικὴ ὅπου διαµένει γενόµενος ἀπόστολος παγκοσµίου Εὐαγγελίου, ἔρχεται στὴν Ἀγγλία τὸ 1895 καὶ 1896 (…) Τὸ 1899 ἐπιστρέφει στὴν ∆ύση, στὴ Μασσαλία, Γαλλία, Ἀγγλία, Ἀµερική, καὶ τὸ 1900 ξαναπαίρνει τὸ δρόµο τῆς Ἰνδίας διασχίζοντας τὴν Εὐρώπη, τὰ Βαλκάνια, τὴν Ἑλλάδα, τὴν Αἴγυπτο…7 ».
Ἕνας ἰδικός µας ἐπίσκοπος εἰς τὴν πρώτην διαθρησκειακὴν Συνάντησιν εἰς τὸ Σικάγον, τὸ 1893
Κατὰ τὸ ἔτος 1993 ἔγινε στὸ Σικάγο τῆς Ἀµερικῆς ἡ πρώτη οἰκουµενιστική – διαθρησκειακὴ Συνάντηση στὸν κόσµο. Σ᾽ αὐτὴν συµµετεῖχαν ἰνδουϊστές, θεοσοφιστές, προτεστάντες, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ ὁ ἡµέτερος ὀρθόδοξος ἀρχιεπίσκοπος Ζακύνθου ∆ιονύσιος Λάττας, µὲ δύο ἀκόµη πρεσβυτέρους ἢ διακόνους. Εἶναι ἀποκαρδιωτικό, πράγµατι, νὰ βλέπεις στὴν σχετικὴ φωτογραφία, ποὺ διασώθηκε -τὴν πρώτη φωτογραφία διαθρησκειακῆς πανσπερµίας8 – ἕνα ἐπίσκοπο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας, δίπλα στὴν ἡγεσία τῶν θεοσοφιστῶν (γυναῖκες ἦσαν), στὸν Βιβεκανάντα µὲ τὸ τουρµπάνι στὸ κεφάλι του, καὶ ἄλλους θρησκευτικοὺς ἀξιωµατούχους τοῦ κόσµου, νὰ βλέπεις καὶ τὸν δικό µας νὰ φωτογραφίζεται καµαρωτὸς – καµαρωτὸς µὲ τὸ ἐπανωκαλύµαυχό του καὶ τὴν µπαστούνα του! Ποῖοι τὸν ἔστειλαν ἐκεῖ, ἆραγε; Ποῖος ἀντίχριστος θὰ εἶναι ὁ ΕΝΑΣ «ποιµένας» τῆς ΜΙΑΣ παγκοσµίου θρησκείας ποὺ ἑτοιµάζεται;
Εἰς ἕνα αὐθεντικὸ τεκτονικὸ ἔντυπο τοῦ ἔτους 1894 διαβάζουµε τὰ ἑξῆς, ἐξόχως ἀποκαλυπτικὰ ἐπίσης, γιὰ τὴν ρίζα σχεδιασµοῦ τῆς παγκόσµιας θρησκείας τῶν τελευταίων 150 χρόνων. ∆ιαβάζουµε: «Ὁ Τεκτονισµὸς (…) προώρισται αὐτὸς νὰ ὑποδείξη βραδύτερον τὴν βάσιν, ἐπὶ τῆς ὁποίας θὰ ἑδρασθῆ ἡ θρησκεία τοῦ µέλλοντος, ἥτις θὰ περισυναγάγη τὴν Οἰκουµένην ἅπασαν εἰς µίαν ποίµνην ὑπὸ ἕνα ποιµένα9 …».
Ὅτι ὁ «ποιµένας» αὐτὸς τῆς ΜΙΑΣ παγκόσµιας θρησκείας θὰ εἶναι ἕνας ἀντίχριστος, γίνεται φανερὸ ἀπὸ τὰ παρακάτω.
Γράφουν ὁµοῦ οἱ θεοσοφιστὲς καὶ οἱ µασόνοι, τὰ ἑξῆς ἀνατριχιαστικά: «Ἀναµένοµεν τὴν ἔλευσιν ἑνὸς µεγάλου πνευµατικοῦ ἐκπαιδευτοῦ… Βλέποµεν τὰ σηµεῖα τῆς προσεχοῦς αὐγῆς. Εἶναι ἡ ἀπαρχὴ µιᾶς νέας ἐποχῆς… Ἀναµένει -µὴ τὸ λησµονῆτε- ὅπως ὁ κόσµος καταστῆ ἕτοιµος· ὅσο ταχυτέρα θὰ εἶναι ἡ προετοιµασία, τόσον ἐγγυτέρα ἡ ἔλευσίς Του… Εἰς τὴν Ἀνατολήν, εἶναι γνωστὸς ὑπὸ τὸ ὄνοµα Βοδισάτβα, εἰς τὴν ∆ύσιν καλοῦµεν αὐτὸν Χριστόν… Ποίαν σηµασίαν ἔχει τὸ ὄνοµα, ὅταν ὁ Κύριος εἶναι ἕνας (µετενσαρκούµενος καὶ ἐπανερχόµενος κάθε φορὰ ὑπὸ ἄλλο ὄνοµα, πάντα ὁ ἴδιος!) …Ἀναµένοµεν νὰ ἔλθη ὁ Χριστός, ἐν τῇ ἰσχύει Του καὶ ἐν τῇ δόξῃ Του, οὐχὶ ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς κριτὴς ζώντων καὶ νεκρῶν (ὅπως διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ ἡ Ἐκκλησία µας), ἀλλ᾽ ὡς ἄνθρωπος…Εἰς ἑκάστην χώραν ποὺ θὰ ὑπάγη θὰ εὑρεθῶσιν ὁµάδες ἕτοιµοι νὰ τὸν ὑποδεχθῶσιν, ἕτοιµοι νὰ βοηθήσωσι… φροντίσατε πρὸ παντὸς νὰ προετοιµάσητε τὴν νεότητα…»10!
Νά ᾽τος λοιπὸν ὁ Ἀντίχριστος ἢ ἕνας προποµπός τοῦ Ἀντιχρίστου! Τὸν ἑτοιµάζουν ἀπὸ καιρὸ οἱ δυνάµεις τοῦ σκότους…Τὸ πιὸ τραγικὸ ὅµως εἶναι, ὅτι προετοιµάζουν πρὸς τοῦτο καὶ τὴν παγκόσµια νεότητα! Αὐτὸ εἶναι πιὰ φανερό, φανερότατο, ἰδίως στὴν ἐποχή µας. (Ἔχουµε κι ἄλλα γιὰ τὸ ἴδιο θέµα)
Σηµειώσεις:
1. Πνευματιστικὸ περιοδικὸ «Ὁ Κόσμος τῆς ψυχῆς» 1967, τεῦχος 200, σελ. 243.
2. Ὅπ. π., τεῦχος 199, σελ. 208.
3. Στὸ εἰδικὸ ἀποκρυφιστικὸ περιοδ. «Νέος Πυθαγόρας», 1891, σελ. 167.
4. «Ὁ κόσμος τῆς ψυχῆς», Ἰούνιος 1951, σελ. 7.
5. Τῆς θεοσοφίστριας Ἀλίκης Μπέϊλυ, «Τὸ Πεπρωμένο τῶν Ἐθνῶν», LUSIS PRESS LIMITED, Λονδῖνο – Γενεύη – Ν. Ὑόρκη – Κέϊπτάουν – Μόναχον – Ἀθῆναι, 1969, σελ. 16.
6. FR. WITTEMANS, «Ἱστορία τῶν Ροδοσταύρων», ἔκδοσις «Ὑδροχοϊκὴ Ἐποχή», σελ. 48, 170.
7. «Ὁ Κόσμος τῆς ψυχῆς», 1964, τ. 9, σελ. 171 – 172.
8. Ἡ φωτογραφία αὐτὴ διασώθηκε στὰ Ἀπομνημονεύματα τοῦ ἴδιου τοῦ Λάττα, ἐκδοθέντα περὶ τὸ ἔτος 1911.
9. Τεκτ. περιοδ. «Ἀθηνᾶ», 1894, τ. 3, σελ. 55 – 56. 10. Στὸ σπανιότατο θεοσοφικὸ – μασονικὸ βιβλιάριο μὲ τὸν τίτλο «Ἡ Ἔλευσις τοῦ Μεγάλου Ἐκπαιδευτικοῦ» (ἐράνισμα τοῦ Μ.Ε. Rock ἐκ τῶν βιβλίων τῶν θεοσοφιστῶν καὶ μασόνων C. W. LEADBEATEP, 33ο, καὶ τῆς προέδρου τῆς θεοσοφικῆς Ἑταιρείας, Ἀννιὲ Μπέζαντ), ἔτος 1926, σελ. 17. Ἔκδοσις ὑπὸ τοῦ Τάγματος τοῦ Ἀστέρος τῆς Ἀνατολῆς, ἐπιμέλεια Ν. Καρβούνη, θεοσοφιστῶν ὅλων, καὶ μασόνων ὁμοῦ.
Τὸ ἐξώφυλλο τοῦ ἐκ 10 σελίδων συγκειμένου βιβλιαρίου «Η ΕΛΕΥΣΙΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΥ» τῶν θεοσοφιστῶν μασόνων C. W. LEADBEATER, 33ου , καὶ τῆς Ἀννιὲ Μπέζαντ, δευτέρας Προέδρου τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας καὶ μασόνου, διὰ τοῦ ὁποίου προαναγγέλλεται ἡ ἔλευση τοῦ προετοιμαζόμενου ἀπὸ τοὺς ἴδιους κύκλους νέου «Χριστοῦ», δηλαδὴ τοῦ ψευδομεσία καὶ ἀντιχρίστου, γιὰ νὰ κυβερνήσει τὸν κόσμο. Τὸ βιβλιάριο αὐτὸ εἶναι σπανιότατο, ἀπόκειται δὲ εἰς τὸ ἀρχεῖο τοῦ Μοναχοῦ Ἀβερκίου.
∆´
Τὶ ἑτοιµάζουν διὰ τοὺς λαοὺς αἱ δυνάµεις τοῦ Σκότους
Ο «ΠΟΙΜΕΝΑΣ» ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΘΡΗΣΚΕIΑΣ (ΕΝΑΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ) ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΓΡΟΣ, ΤΟΥΡΚΟΣ Ἤ ΚΑΙ ΙΝΔΟΣ…, ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΑΘΡΗΣΚΟΣ!
Οἱ παγκόσµιες δυνάµεις τοῦ ψηλαφητοῦ -πλέον- σκότους βυσσοδοµοῦν εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τὰ ἐντελῶς βέβηλα καὶ ἀπίστευτα. Ἰδοὺ τὶ γράφουν γιὰ τὸ ποῖος µπορεῖ νὰ εἶναι αὐτὸς ὁ νέος «Χριστός», τὸν ὁποῖο προετοιµάζοντες καταλλήλως ἀναµένουν νὰ ἔλθει στὴ γῆ, νὰ κυβερνήσει τὸν Κόσµο, ἀπογυµνώνοντας βέβαια τὸν λαό µας, τὴν Ἐκκλησία µας, ἀπὸ τοὺς φυσικούς, πνευµατικούς Της ποιµένες.
Γράφουν ἀκριβῶς: «Ὅταν θὰ ἔλθη (ὁ ψευδοποιµένας, αὐτὸς ὁ ἀντίχριστος), σήµερον, θὰ εὕρη ἕνα κόσµον κατὰ µοναδικὸν τρόπον ἀπηλλαγµένον ἀπὸ τὴν ἁρπαγήν καὶ τὴν ἐξουσίαν τῆς κληρικοκρατίας… Κατὰ τὸν παρελθόντα αἰῶνα ἐπῆλθε µία ὠφέλιµος καὶ ὑγιὴς ἀποµάκρυνσις1 ἀπὸ τὴν κληρικοκρατίαν καὶ ἀπὸ τὰς ὀρθοδόξους θρησκείας (!), καὶ αὐτὸ θὰ ἀποτελέση εὐκαιρίαν µοναδικὴν διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς ἀληθοῦς θρησκείας . …Ἐνδέχεται νὰ ἐµφανισθῆ – συνεχίζουν- κατὰ τρόπον ἐντελῶς ἀπροσδόκητον. Ποῖος εἶναι εἰς θέσιν νὰ εἴπη, ἐὰν ἔλθη ὡς πολιτικός, ὡς οἰκονοµολόγος, ὡς ἐπιστήµων ἤ ὡς καλλιτέχνης; … Κανεὶς δὲν γνωρίζει εἰς ποῖον ἔθνος θὰ ἔλθη. Ἐνδέχεται νὰ ἐµφανισθῆ ὡς Ἄγγλος, ὡς Ρῶσσος, ὡς Νέγρος, ὡς Λατῖνος, ὡς Τοῦρκος, ὡς Ἰνδὸς ἤ ὡς οἱασ- δήποτε ἄλλης ἐνθνικότητος. Ποῖος µπορεῖ νὰ εἴπη ποίας; Ὑπὸ ἔποψιν θρησκείας µπορεῖ νὰ εἶναι χριστιανὸς ἤ βουδιστὴς ἤ καὶ νὰ µὴ ἔχη καµµίαν ἀπολύτως θρησκείαν…2…»!
Ἡ θεωρητικὴ θεµελίωσις τῆς «Νέας Ἐποχῆς» -τῆς Παγκ. Θρησκείας εἶναι ἀστρολογικῆς φύσεως ὡς «Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου»…
Ἡ «Νέα Ἐποχή» – ὅπως εἶναι τὸ γενικότερο ὄνοµά της- τῆς συγκλίσεως Ἐθνῶν, Κρατῶν, Θρησκειῶν καὶ ἄλλων ἐπιµέρους µικρότερων ἑνοτήτων εἰς τὸ ΕΝΑ αὐτῶν, στηρίζεται στὴν ἀκόλουθη ἀστρολογικῆς τάξεως θεωρία. ῞Οτι – ὅπως ἰσχυρίζονται- κατὰ τὴν ἐποχὴ ποὺ γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς µπαίναµε ἀστρολογικῶς στὴν Ἐποχὴ τῶν Ἰχθύων, ἡ ὁποία κράτησε 2.000 περίπου χρόνια. «Ἀβαντάρ», «ἀρχηγός» τῆς ἐποχῆς ἐκείνης τῶν 2.000 ἐτῶν ποὺ τέλειωσε γύρω στὰ 1962, ἦταν ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ ἐποχὴ ὅµως ἐκείνη, τῶν «Ἰχθύων» ἦταν – λένε- ἐποχὴ χωριστικὸτητος, Κρατῶν, Θρησκειῶν, Οἰκονοµιῶν, Πολιτισµῶν καὶ λοιπῶν στοιχείων τῆς ἀνθρωπότητος. Ὅµως ἡ ἀστρολογικὴ «Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου» -συνεχίζουν-, ποὺ περὶ τὸ ἔτος 1962 ἄρχισε (τότε πού, κατὰ «περίεργο» τρόπο, ἄρχιζε καὶ ἡ β´ Βατικανικὴ Σύνοδος!) νὰ διαδέχεται τὴν λήγουσα ἐποχὴ τῶν Ἰχθύων, ∆ΕΝ εἶναι ἐποχὴ χωριστικότητος, ἀλλὰ ἐποχὴ ἑνότητος πάντων, Ἐθνῶν, Κρατῶν, Θρησκειῶν, πολιτισµῶν, Οἰκονοµιῶν, γλωσσῶν κ.λπ. «Ἀρχηγός» τώρα αὐτῆς τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου» θὰ εἶναι ΠΑΛΙ ὁ Χριστὸς ποὺ ἦλθε πρὸ 2.000 ἐτῶν, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ φορὰ ∆ΕΝ θὰ ἔλθει ὡς Ἰησοῦς, ἀλλὰ µὲ ΑΛΛΟ σῶµα, µὲ ΑΛΛΟ ὄνοµα, µετενσαρκούµενος… Καὶ γιὰ νὰ ἔλθει αὐτὸς ὁ «σωτήρας» ποὺ εἶναι ὁ «Χριστός» µὲ ἄλλο σῶµα καὶ ἄλλο ὄνοµα, πρέπει νὰ βρεῖ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ τὴν ἀνθρωπότητα, σὲ ὅλους τοὺς τοµεῖς, διότι ΜΟΝΟΝ ἔτσι θὰ µπορεέσει νὰ κυβερνήσει ἀποτελεσµατικά, χωρὶς ἀντιστάσεις (ἐθνοφυλετισµούς, «ὀρθοδοξίες», πολυγλωσσία κ.λπ.). «Ἐµπρὸς λοιπόν», λένε ὅσοι πιστεύουν καὶ διαδίδουν αὐτὲς τὶς ἑωσφορικῆς ἔµπνευσης θεωρίες, «ἐµπρός», νὰ ἑνώσουµε ἀδιακρίτως ὅλον τὸ κόσµο, γιὰ νὰ µπορέσει ἔτσι νὰ ἔλθει ξανά, µετενσαρκούµενος ὁ «σωτήρας» αὐτὸς τῆς ἀνθρωπότητος, ὁ ΕΝΑΣ «ποιµένας», δηλαδὴ καθ᾽ ἡµᾶς ὁ Ἀντίχριστος ἤ ἕνας ὅµοιος, µικρότερος, προποµπός του!
Ἄς τὸ δοῦµε ἔτσι ἀκριβῶς, ὅπως ἀναφέρεται εἰς τὸ θεοσοφικὸν ἔντυπον…
Γράφουν οἱ Θεοσοφιστές: «“ΠΑΙ∆ΙΑ ΤΗΣ Υ∆ΡΟΧΟΪΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ” εἶναι ὁ τίτλος ἄρθρου, ποὺ ἐδηµοσιεύθη στὸ Ἐπίσηµο Πε- ριοδικὸ τῆς Παγκοσµίου Θεοσο- φικῆς Ἑταιρείας (The Theosophist, adyar, τεῦχος Αὐγούστου 1977). Ἦταν ὁµιλία ποὺ ἔγινε τὸν Ἰούλιο 1976 στὸ “Κέντρο Θεοσοφικῶν Μελετῶν καὶ Ἐρευνῶν». Ὑπεστήριξε ὅτι ἡ εἴσοδος στὴν Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου, ἔγινε κατὰ τὴ στροφὴ τοῦ 19ου αἰώνα πρὸς τὸν 20όν. Ἤδη περνοῦµε τὴν περίοδο τῆς αὐγῆς τῆς Ὑδροχοϊκῆς Ἐποχῆς. … Ἐπὶ τοῦ ἀνθρωπιστικοῦ πεδίου -συνεχίζουν οἱ Θεοσοφιστές- ἡ ἐπιρροὴ τοῦ Ὑδροχόου παρατηρεῖται στὴν Κίνηση ἀπὸ τὸν Ἐθνικισµό, τὸν δογµατισµὸ τῆς Ἐποχῆς Ἰχθύων, πρὸς τὰ χαρακτηριστικὰ σηµάδια τοῦ Ὑδροχόου, ποὺ εἶναι ἡ ἀδελφότης, ἡ κοινότης, ἡ συνεργασία, τὸ κοινοτικὸν ὅραµα (…). Οἱ θρησκευτικοὶ πόλεµοι τοῦ παρελθόντος παραµερίστηκαν ἀπὸ τὸν θρησκευτικὸν οἰκουµενισµὸν καὶ τὸν µεταξὺ τῶν θρησκειῶν διάλογο. Ἡ µαντὰµ Μπλαβάτσκυ (Ἡ µεγαλύτερη ἀποκρυφίστρια ὅλων τῶν αἰώνων) ὑπῆρξε κήρυξ τῶν ἐπερχοµένων µεταβολῶν (ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ ιθ´ αἰώνα). Μᾶς ἔδωσε τὸ διάγραµµα τοῦ ἑνωτικοῦ ὁράµατος καὶ ἐχάραξε τὴν ἀτραπό. Ἔδωσε ὁρµὴ στὴν ἰδέα τῆς παγκοσµίου ἀδελφότητος…
Πρῶτος ὁ παπισµὸς ἐστράφη πρὸς τὴν Ὑδροχοϊκὴν Ἐποχήν…
… Ὅλως προσφάτως (ἀπὸ τῆς β´ Βατικανικῆς Συνόδου, 1962 – 1965) ἐσηµειώθη ἡ ἄκρως ἐκπληκτικὴ στροφὴ τῆς Ρωµαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὴν Ὑδροχοϊκὴ Ἐπιρροή. Θὰ ἔλεγε κανεὶς µάλιστα, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώµης, ἔγινε ἡγέτης στὸ πεδίον αὐτό. Ἐθέσπισε τὸν διάλογο µεταξὺ τῶν θρησκειῶν καὶ ἐντὸς τοῦ Χριστιανισµοῦ µεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν του (…). Παλαιότερα (συνεχίζουν χαιρέκακα οἱ θεοσοφιστές), ἡ Ἐκκλησία διεκδικοῦσε τὸ µονοπώλιο τῆς ἀλήθειας καὶ ἐθεωροῦσε καθένα ἔξω ἀπὸ τὰ δικά της ὅρια ἁµαρτωλόν, καταδικασµένον εἰς αἰωνίαν Κόλασιν (…) Ἡ αὐστηρὴ δοµὴ τῆς κοινωνίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῶν περασµένων 100 ἐτῶν ἔχει τώρα καταρρεύσει καὶ τελεῖ ὑπὸ διάλυσιν (…)
Εἰς τὸ ἴδιο “πρόγραµµα” ἡ χάθα γιόγκα, εἰς τὸ ἴδιο πρόγραµµα ἀκόµη καὶ τὰ ψυχοδελικὰ χόρτα…
… Στὴ ∆ύσι (συνεχίζουν οἱ ἴδιοι) ἡ Χάθα Γιόγκα διδάσκεται ἀντὶ τῆς παλαιᾶς γυµναστικῆς καὶ ὁ ∆ιαλογισµὸς διαδίδεται εὐρύτατα. Ἡ παλαιὰ αὐθεντία τῶν Ἐκκλησιῶν θρυµµατίζεται καὶ γίνεται κανὼν ὁ συγκρητισµός… Καὶ ὁ θεοσοφιστὴς ὁµιλητὴς στὸ Κέντρο Θεοσοφικῶν Μελετῶν καὶ Ἐρευνῶν τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας εἰς τὸ Adyar τῶν Ἰνδιῶν, συνεχίζει µὲ τὰ ἑξῆς, ἐκπληκτικὰ γιὰ τὴν ἐπικινδυνότητά τους, λόγια: …. Ὁ ὁµιλητὴς ἀναφέρεται σχετικῶς διὰ µακρῶν στὶς σύχρονες ἐκδηλώσεις τῆς νεολαίας ἐκείνης, ἡ ὁποία ρέπει στὰ ψυχοδελικὰ «χόρτα» ἤ χηµικὰ προϊόντα ὡς ἐκδηλώσεις τῆς Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου, ποὺ βοηθοῦν (αὐτὰ τὰ «χόρτα»!) στὴν διείσδυση στὸν πέραν τῆς συνειδήσεως χῶρο…. 3 »!
Ἀκοῦτε, οἱ σεβαστοὶ πατέρες τῶν ἐδῶ καὶ ἐκεῖ ἀτέλειωτων «θρησκευτικῶν διαλόγων», τὰ «Τούµπανα» ποὺ ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν βαροῦν οἱ ἀδιαφανεῖς δυνάµεις τοῦ παρασκηνίου; Τὶ δουλειὰ ἔχετε ἐσεῖς -ὅσοι συµµετέχετε (ἤ καὶ σιωπᾶτε)- «διαλεγόµενοι» δίχως τέλος, µὲ λιβανίσµατα πρὸς αὐτοὺς καὶ φιλοφρονήσεις µεταξὺ τυροῦ καὶ ἀχλαδίου µεταξύ σας ἀπονεµόµενες; Ποῦ εἶναι τό, «µετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»; Ἰδοὺ λοιπόν τὶ ἐπιπλέον ἀποκαλύπτει σχετικῶς ἡ ἴδια ἡ Μασονία, ποὺ εἶναι γνώστης βαθὺς τῶν σκοπιµοτήτων αὐτοῦ τοῦ εἴδους τῶν «διαλόγων». Ἀποκαλύπτει ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ποὺ σχεδιάζεται εἰς βάρος τῆς Ὀρθόξοξης Ἐκκλησίας µας! «Ἀπολαῦστε» το, εἶναι γραµµένο καὶ δὲν σβήνεται, ὅτι: -«Τὸ εἰρηνοπολιτικὸν σωτήριον κήρυγµα τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπέκρυπτε τὴν καθαίρεσιν τῆς Ὀρθοδοξίας…. 4 »!
Ἀποκαλυπτικά, πράγµατι, κείµενα, µὲ πικρά, πικρότατα συµπεράσµατα γιὰ τὴν πορεία τοῦ κόσµου µας, τοῦ κόσµου τούτου, ὡς ἔχει.
Σηµειώσεις:
1. Γιὰ τὴν ὁποία «ἀπομάκρυνση» οἱ ἴδιες Σκοτεινὲς Δυνάμεις ἐπιτηδείως φροντίζουν, μακροχρονίως! (Πηγές; Πλῆθος μέγα)
2. Ὑπὸ τῆς θεοσοφίστριας ALICE A. BAILEY, «Ἡ Ἐπανεμφάνισις τοῦ Χριστοῦ», παγκόσμια μεταπολεμικὴ ἔκδοση Lucis Press Limited, σελ. 19, 21.
3. Ἑλληνικὴ μετάφραση ἀπὸ τὸ ἀγγλικό, θεοσοφικὸ κείμενο, στὸ ἑλληνικὸ θεοσοφικὸ (ἐπίσης) περιοδικὸ «Ἰλισός», Ἰανουαρίου – Φεβρουαρίου 1978, τεῦχος 126, σελ. 21-23.
4. Τεκτ. περιοδ. «Πυθαγόρας, 1930, τεῦχος 1, σελ. 17. (Ἐπισήμανση γιὰ τὴν ὑποσημείωση 4: Αὐτά, ἡ ἀποκάλυψη δηλαδὴ ποὺ ἔκανε ἡ μασονία περὶ τοῦ πονηροῦ σκοποῦ τῶν διαλόγων γιὰ τὴν ἐπιδιωκόμενη Ἕνωση τῶν «Ἐκκλησιῶν», ἔγινε κατα τὸ ἔτος 1930, τότε ποὺ ὁ πόλεμος μεταξὺ Μασονίας καὶ Παπισμοῦ συνεχιζόταν ἄγριος. Μὲ τὴν ἀποκάλυψη λοιπὸν αὐτὴ «κάρφωνε» ἡ Μασονία τὸν Παπισμὸ – κυρίως- στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, μὲ δύο στόχους,
1) νὰ πλήξει τὸν ΤΟΤΕ ἀμείλικτο ἐχθρό της – τὸν Παπισμό-, καὶ
2) νὰ προσεταιριστεῖ ἐπ᾽ αὐτοῦ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἐκ τῆς ὁποίας ἐν τῷ μεταξὺ εἶχε κάνει μασόνους μερικούς, κάποιους, ὑψηλόβαθμους κληρικούς μας, ἰδίως τῆς εὐρύτερης ἑλληνόφωνης Ἐκκλησίας μας! Μετὰ τὸ ἔτος 1964, κυρίως μετὰ τὸ ἔτος 1983, ποὺ τὸ «πῦρ» μεταξὺ τεκτονισμοῦ καὶ παπισμοῦ ἔπαυσε, τέτοιες «ἀποκαλύψεις« δὲν ἔχουμε πλέον, ἐξ ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν. Τὸ ἀντίθετο μάλιστα συμβαίνει: Ἡ σημερινὴ «λυκοφιλία» -γιὰ τὴν παρασκηνιακὴ ἡγεμονία στὸν κόσμο- μεταξὺ τῶν δύο αὐτῶν «Μεγάλων Δυνάμεων» μπορεῖ νὰ βλάψει σοβαρὰ τὴν εὐρύτερη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία, ἀσθμαίνουσα μὲ κάποιες ἐκ τῶν «κορυφῶν» της συνεχῶς καὶ ἀτελεύτως «διαλέγεται».. Διαλέγεται καὶ «λιβανίζει»… Γιὰ τὸ «παύσατε πῦρ» μεταξὺ Τεκτονισμοῦ καὶ Παπισμοῦ, ποὺ ἔγινε κατὰ τὸ ἔτος 1983, καὶ τὶς προβλεπόμενες, μακροχρονίως, κακὲς συνέπειες εἰς βάρος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας θὰ γράψουμε μιὰν ἄλλη φορά. Ἐπίσης θὰ γράψουμε γιὰ τὴν μακροχρόνια προετοιμασία τῆς «συμφιλίωσης» μεταξὺ Παπισμοῦ καὶ Μασονίας (1964-1983), ἀντλοῦντες τὰ στοιχεῖα ἀπὸ σειρὰν ὁλόκληρη τεκτονικῶν κειμένων. (Βλέπε σχετικῶς εἰς Τεκ. Περιοδικὸ «Ὁ Κλειδόλιθος», 1983, τεῦχος 15).
Ε’
∆ιὰ τῆς µυήσεως προσώπων µὲ ἰσχύν καὶ κῦρος
Η ΠΡΟΩΘΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΑΣΟΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ
ΠΡΟΣΕΛΚΥΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΜΑΣ;
Ἡ προσπάθεια τοῦ ἀδιαφανοῦς παρασκηνίου γιὰ τὴν παγκοσµιοποίηση πάντων, καθὼς καὶ τοῦ ὅλου ἔργου τῆς Μασονίας, µὲ τὴν προβολὴ συχνάκις διαφόρων δικαιολογιῶν καὶ προσχηµάτων, περιλαµβάνει ΚΑΙ τὶς κατὰ καιροὺς προσελκύσεις
-Παγιδεύσεις Κληρικῶν, πρὸς τοὺς ἴδιους σκοπούς; Ναί. Ναί, χωρὶς -ὅπως πιστεύουµε- οἱ περισσότεροι ἐκεῖνοι κληρικοί µας καθὼς καὶ ἄλλοι καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι νὰ γνωρίζουν κατὰ βάθος περὶ τίνος πρόκειται, ἔστω καὶ ἐὰν ἔχουν γίνει ΚΑΙ οἱ ἴδιοι µασόνοι καὶ φοιτοῦν στὶς Στοές, «καλοπροαίρετα» ἐπαναλαµβάνουµε. ∆ιότι πιθανὸν νὰ ἀγνοοῦν οἱ ὀλίγοι -ἔτσι κι᾽ ἀλλιῶς!- αὐτοὶ ὑψηλόβαθµοι (συνήθως) κληρικοί µας τὰ βαθύτερα µυστικὰ τοῦ ἀδιαφανοῦς παρασκηνίου, στοῦ ὁποίου τὸν «µύλο» ρίχνουν βεβαίως «νερό», µὲ τὴν ἔτσι κι ἀλλιῶς ἀπαράδεκτη συµµετοχή τους σὲ Ὀργανώσεις, τὶς ὁποῖες ∆ΕΝ ἀποδέχεται καὶ καταδικάζει πνευµατικῶς ἡ ὅλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία µας. Ἔτσι φρονοῦµε, λοιπόν, ὅτι πιθανὸν νὰ συµβαίνει µὲ τοὺς κατὰ καιροὺς µασόνους κληρικούς µας, νὰ ἔχουν ἄγνοια, χωρὶς ὡστόσο αὐτὸ νὰ δικαιολογεῖ τὴν παρουσία τους σὲ Τεκτονικές ἤ ἄλλες Στοές.
Ἄς δοῦµε τί, ἀποκαλυπτικό, γράφουν ἐπ᾽ αὐτοῦ ἐπισηµότατα οἱ ἴδιοι οἱ Τέκτονες: «Οἱ κυανοὶ βαθµοί (οἱ τρεῖς πρῶτοι «χαµηλοί» βαθµοὶ τῆς Μασονίας) εἶναι µόνον ἡ ἐξωτερικὴ αὐλὴ ἤ τὰ προπύλαια τοῦ ναοῦ. Ἕνα µέρος τῶν συµβόλων ἐκτίθεται ἐκεῖ εἰς τοὺς µυουµένους, οἵτινες εἶναι ἐπίτηδες ἠπατηµένοι (!) ὑπὸ ψευδοῦς ἑρµηνείας. ∆ὲν εἶναι ὁ σκοπὸς νὰ ἐννοήση ταῦτα ἐκεῖνος, ἀλλὰ σκοπὸς εἶναι νὰ τὸν καταστήσωσι τοιοῦτον, ὥστε νὰ φαντάζηται ὅτι τὰ καταλαµβάνει. Ἡ ἀληθὴς ἐξήγησις (τῶν µασονικῶν ἀλληγοριῶν καὶ συµβόλων) κρατεῖται διὰ τοὺς δα σκάλους, διὰ τοὺς ἡγεµόνας (πρίγκηπας) τῆς ἐλευθέρας Τεκτονικῆς (τῆς Μασονίας). Τὸ ὁλόκληρον σῶµα τῆς βασιλικῆς καὶ ἱερατικῆς τέχνης (οἱ βαθύτερες, οἱ ἀπόκρυφες διδασκαλίες τοῦ τεκτονισµοῦ) εἶναι τόσον προσεκτικῶς κεκρυµµένον πρὸ αἰώνων εἰς τοὺς ὑψηλοὺς βαθµούς …1».
Ἐκπληκτικό, πράγµατι, κείµενο! ∆ιὰ τῆς γραφίδος τῶν ἰδίων τῶν τεκτόνων πληροφορούµεθα ἐδῶ, ὅτι ἡ ὑψηλὴ ἡγεσία (οἱ «ἡγεµόνες», οἱ «πρίγκηπες») τῆς Μασονίας «ἀπατοῦν ἐπίτηδες» τοὺς ἀδελφούς των τῶν κατωτέρων βαθµῶν γιὰ τὸ τὶ σηµαίνουν πραγµατικά, στὸ βάθος τους, τὰ σύµβολα καὶ οἱ διδασκαλίες ποὺ τοὺς «ἀποκαλύπτονται» εἰς τὶς Στοές… Καὶ ὅτι τὰ βαθύτερα µυστικὰ γνωρίζουν ΜΟΝΟΝ αὐτοί, οἱ «ἡγεµόνες» καὶ «πρίγκηπες», δηλαδὴ οἱ µεγάλοι «ἀφέντες», οἱ ἄγνωστοι ὅλως διόλου -στοὺς πολλούς!- δηµιουργοὶ τοῦ Τεκτονισµοῦ, οἱ «φανεροί» καὶ οἱ κρυφοί!
Προδίδουν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ταυτοχρόνως «ἐξαπατῶνται»!
Πῶς εἶναι λοιπὸν δυνατὸν οἱ κληρικοί µας ἐκεῖνοι, ποὺ προσελκύονται καταλλήλως καὶ προσέρχονται στὶς Στοὲς τῶν µασόνων, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γνωρίζουν περὶ τίνος ἀκριβῶς πρόκειται, τὰ βαθύτερα δηλαδὴ µυστικὰ καὶ τὶς ἐπιδιώξεις; Ποὺ εἶναι -βεβαίως- καὶ ἐντελῶς ἀσυµβίβαστα αὐτὰ τὰ µασονικὰ πρὸς τὶς διδασκαλίες τῆς Ἐκκλησίας µας; Οἱ δυστυχεῖς ἔτσι αὐτοὶ κληρικοὶ µας -ΟΣΟΙ κατὰ καιροὺς γίνονται µασόνοι- εἶναι διπλὰ «ἠπατηµένοι». Πρῶτον ἀπὸ τὸν διάβολο, γιὰ νὰ «προδώσουν» τὴν Ἐκκλησία µας, καὶ δεύτερον ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ἀδελφούς τους µασόνους, «ὑπὸ ψευδοῦς ἑρµηνείας» γιὰ ὅσα «µαθαίνουν» εἰς τὶς Στοὲς (περὶ «φιλοσοφικῶν ἀναζητήσεων», «φιλανθρωπίας» κ.τλ.). ∆ιότι τὰ προσχήµατα εἶναι πολλά, εὐλογοφανῆ καὶ ἑλκυστικά, τὰ δὲ διὰ φοβερῶν ὅρκων ἀποκρυπτόµενα τεκτονικὰ ἀπόρρητα εἶναι ἐρεβώδη καὶ σκοτεινά.
Θὰ θέλαµε ἐδῶ νὰ προσθέσουµε τὰ ἑξῆς, ὅτι ἡ βαθύτερη γνώση τῶν µασονικῶν διδασκαλιῶν (οἱ µὲ συµβολισµοὺς καὶ ἀλληγορίες συνήθως διδόµενες) δὲν εἶναι τόσο ζήτηµα ὑψηλῶν βαθµῶν, ὅσο ἐπιµέλειας καὶ δυνατότητος διεισδύσεως στὰ βαθέα -καὶ σκοτεινότερα- τῶν τεκτονικῶν διδασκαλιῶν καὶ δρωµένων εἰς τὶς Στοές.
«Κάτω» λοιπὸν ἡ Μασονία, ποὺ προωθεῖ τὸν Οἰκουµενισµόν;
Ὄχι ἔτσι. ∆ὲν ἔχουν πλέον αὐτὰ νόηµα. Ὕστερα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία µας δὲν εἶχε (καὶ δὲν ἔχει) «Ἱερὲς Ἐξετάσεις». Εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς ἐλευθερίας, στὶς ἐπιλογὲς τῶν ἀνθρώπων. Τὶ µποροῦµε ὡστόσο σχετικῶς νὰ εἰποῦµε;
Νὰ εἰποῦµε µόνο τὰ ὡς κατωτέρω, ἐν συντοµίᾳ ἀναφερόµενα, ὡς τὸ µάξιµουµ τῶν ζητουµένων ὑπὸ τοὺς Σώµατος τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι:
-Ἔξω οἱ τυχὸν µασόνοι κληρικοὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τὰ δίπτυχα, καὶ οἱ φωτογραφίες τους ἀπὸ τὶς σχετικὲς «πινακοθῆκες» µας.
-Ὄχι, χίλιες φορὲς ὄχι στὸν προωθούµενο ὑπὸ πλήθους σκοτεινῶν Ὀργανώσεων συγκρητιστικὸν Οἰκουµενισµό, τὴν σκυτάλη τοῦ ὁποίου λαµβάνουν κατὰ καιροὺς εἰς χεῖρας των µασόνοι -ἤ ὄχι- ἐπίσκοποι! Μασόνοι καθηγητὲς καὶ Πατριάρχες, µὲ τὴν σιωπὴ καὶ µερικῶν πιστῶν µας Ἱεραρχῶν, τῶν κατὰ καιροὺς ὡς ἀφώνων ἰχθύων «παρισταµένων» σὲ Συµβούλια οἰκουµενιστικά, χάριν τῶν γεωπολιτικῶν συµφερόντων τρίτων, πέραν τῶν οἰκουµενιστικῶν ἐπιδιώξεων….
Ὁ κατάλογος τῶν κατὰ καιροὺς µασόνων κληρικῶν (Μὲ ἄµφια εἰς τὰς µασονικὰς Στοάς! Ἡ πρώτη µύησις κληρικοῦ)
Ὁ κατάλογος τῶν ὑπὸ τῆς Μασονίας κατὰ καιροὺς ἀναφεροµένων ὡς τεκτόνων κληρικῶν, κυρίως παλαιοτέρων Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων κ.τλ. δὲν εἶναι οὔτε µεγάλος, µήτε καὶ µικρός. Σὲ µελλοντικὴ ἐργασία µας θὰ δηµοσιεύσουµε (ἐδῶ) ΚΑΙ ὀνόµατα αὐτῶν, ὅπως ἀκριβῶς -ὡς προείπαµε- ἀναφέρονται σὲ αὐθεντικὰ τεκτονικὰ ἔντυπα (χωρὶς οὐδέποτε -ἀπ᾽ ὅσο γνωρίζουµε- νὰ ἔχουν διαταχθεῖ ἐκκλησιαστικὲς ἀνακρίσεις).
Ἡ πρώτη µύηση κληρικοῦ σὲ µασονικὴ Στοὰ στὴν Ἑλλάδα, τὸ πρῶτο πικρότατο αὐτὸ γεγονὸς στὴν ἱστορία τῆς νεώτερης Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ἔγινε κατὰ τὸ ἔτος 1882, στὴν Ἀθήνα. Ἡ δὲ περιγραφὴ τῆς µυήσεως ἐκείνης εἶναι ἐντελῶς ἐξευτελιστικὴ γιὰ κληρικὸ τῆς Ὀρθόδοξης Παραδοσιακῆς Ἐκκλησίας µας. Παρουσιάζουµε τώρα ΜΟΝΟ τὴν ἀρχὴ τῆς ὅλης τελετῆς, λαµβάνοτάς την ἐκ τοῦ αὐθεντικοῦ µασονικοῦ δηµοσιεύµατος, ἔχουσαν ὡς ἀκολούθως: «Μεγαλοπρεπὴς καὶ ἐπιβάλλουσα ἀπέβη τελευταία τις πρὸς µύησιν συνεδρίασις τῆς Στοᾶς Πυθαγόρας. Ἐπίσηµος κληρικὸς ὡδηγήθη κατὰ τὰ κεκανονισµένα ἐντὸς τῆς Στοᾶς, µετὰ θάρρους καὶ εὐσταθείας εἰς τὰς συνήθεις τοῦ Σεβασµίου (τοῦ µασόνου προέδρου τῆς Στοᾶς) ἐρωτήσεις ἀπαντῶν, καὶ τὸν νενοµισµένον ὅρκον ὀµόσας (ὁ «ἐπίσηµος ἐκεῖνος κληρικός!)…».2
Τὰ ἐν συνεχείᾳ «κεκανονισµένα» γιὰ τὶς µυήσεις στὴ µασονία περιγραφόµενα, τὰ ὁποῖα δέχθηκε νὰ τοῦ γίνουν ὁ κληρικὸς ἐκεῖνος, εἶναι γιὰ κληρικὸ µὲ κανονικὴ χειροτονία στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία µας, εἶναι -εἴπαµε- µιὰ βέβηλη καὶ προσβλητικὴ ἄρνηση τῆς ἱερωσύνης, τῆς ἱερωσύνης του! ∆ὲν περιγράφονται, διότι δὲν µποροῦν νὰ γίνουν ἀνεκτὰ γιὰ βαφτισµένον χριστιανό, πολὺ δὲ περισσότερο γιὰ κληρικό µας!
Τὶ φοροῦν οἱ κληρικοὶ µασόνοι εἰς ΜΕΡΙΚΑΣ στοάς, σήµερα;
Εἶναι ἀπίστευτα, πράγµατι, αὐτὰ ποὺ διαβάζουµε σὲ αὐθεντικὸ τεκτονικὸ κείµενο γιὰ τὸ τὶ φοροῦν, εἰδικῶς οἱ µυηµένοι στὰ µασονικὰ ἱπποτικὰ -λεγόµενα- Τάγµατα, οἱ τυχὸν κληρικοί µας.
Ἰδοὺ ὀλίγα ἐξ ὅλων αὐτῶν. Γράφουν, ἀκριβῶς: «Οἱ φέροντες ράσον καὶ ἄµφιον κληρικοί, κατέχοντες βαθµὸν Ἀξιωµατικοῦ (τῶν µασονικῶν ἱπποτικῶν Ταγµάτων!) δύνανται ἀντὶ πίλου νὰ φέρουν καλυµµαύχι, ἐνῶ οἱ φέροντες φελόνιον δύνανται νὰ φοροῦν µίτραν3 …»!
Τὸ θέµα -τέλος- ἐτοῦτο, εἰς τὸ ὁποῖο διὰ σειρᾶς ἄρθρων µας ἀναφερθήκαµε εἶναι σοβαρὸ καὶ µεγάλο, ἰδιαιτέρως γιὰ τοὺς πιστοὺς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τὴν συµµετοχήν τους στὶς πολυώνυµες αὐτὲς ὀργανώσεις, ποὺ προάγουν τὸν συγκρητιστικὸ οἰκουµενισµό. Ὀργανώσεις τῶν ὁποίων οἱ βαθύτερες διδασκαλίες εἶναι ἀσυµβίβαστες πρὸς ἐκεῖνες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας, ὅπως ἔχει ἤδη συνοδικῶς ἀποφανθῆ ἀπὸ τοῦ ἔτους 1933 καὶ ἑξῆς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Γιὰ ὅλα αὐτά, ἐν καιρῷ, θὰ ἐπανέλθουµε (χωρὶς «συνοµωσιολογίες», οἱ ὁποῖες δὲν ὠφελοῦν µιὰ κοπιώδη καὶ σοβαρή ἔρευνα).
Σηµειώσεις:
1. Τεκτ. Περιοδ. «Πυθαγόρας», Ὄργανον τῶν ἐν Ἑλλάδι Τεκτόνων, ἔτους 1885, τεῦχος 6, σελ. 188.
2. Ὅπ. π., 1982, τεῦχος 12.
3. Ὁ πλήρης τίτλος τοῦ ἐπισημότατου μασονικοῦ ἐντύπου εἶναι: «συνταγματικοὶ Κανόνες τῶν Ἡνωμένων Στρατικῶν καὶ Τεκτονικῶν Ταγμάτων τοῦ Ναοῦ, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Παλαιστίνης, τῆς Κύπρου, τῆς Ρόδου, τῆς Κρήτης καὶ τῆς Μάλτας, διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὰ Διοικητήρια καὶ Κοινόβιά του εἰς τὴν Ἀλλοδαπήν, 1999, Ἐκδίδεται ὑπὸ τοῦ Μεγάλου Σκηνώματος τῆς Ἑλλάδος, ἐν Ἀθήναις, Ἔτος Κυρίου 1999, Ἔτος Τάγματος 881», σελ. 66,75,76,80. (Ντουκουμέντο, αὐτό, ἐξαιρετικῆς σημασίας)