.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«Και καταξίωσον ημάς, Δέσποτα, μετά παρρησίας, ακατακρίτως, τολμάν επικαλείσθαι σε τον επουράνιον Θεόν Πατέρα και λέγειν, Πάτερ ημών …»



Πατέρα! Μια λέξη που σημαίνει σχέση, στοργή, δυναμικότητα, ενδιαφέρον.
Το Θεό, πατέρα! Πώς να το πεις όταν δεν το έχεις νοιώσει; 
Κι αν το ένοιωσες πώς μπορείς να δεχτείς πως είναι τιμωρός, απρόσιτος δικαστής, ξένος και ψυχρός;
Ο π. Παύλος Εγγλεζάκης γράφει: 
«Να γίνεις ξανά παιδί, σημαίνει να μάθεις να λες στον Θεό: «Πατέρα». Κανείς δεν θα μπει στη Βασιλεία του Θεού απ’ όσους δεν ένιωσαν από τα βάθη του είναι τους ν’ ανεβαίνει προς τον Θεό η φωνή, «Πατέρα»! 
Όποιος δεν άκουσε από το Πνεύμα τη μαρτυρία της υιοθεσίας του από τον Πατέρα, ποια θέση θα’ χει στο πατρικό τραπέζι;»
Η Θεία Λειτουργία μάς μαθαίνει να γινόμαστε παιδιά, σ’ όποια ηλικία κι αν είμαστε. Η προσφώνηση «Πατέρα» μάς φέρνει σε κατάσταση αναμονής της βοήθειάς Του, της αγάπης Του, της συνάντησής Του.
Μόνο με την καταδεκτικότητα και τη χάρη Του θα μπορέσουμε να κοινωνήσουμε. Γι’ αυτό το «Πάτερ ημών» είναι η προσευχή που κατά κάποιο τρόπο θα λέγαμε «καλοπιάνει» τον Θεό και μας περιμένει. Είναι η προσευχή που μας δίδαξε να λέμε! Η προσευχή που του αρέσει ν’ ακούει. Η θαυμάσια προσευχή που συμπυκνώνει όλα τα αιτήματα της ψυχής του ανθρώπου.

Από το βιβλίο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, 
έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος 
Μετόχι Ι. Μονής Μαχαιρά.