«θλίψεις καί ἀνάγκαι εὕροσάν με·
αἱ ἐντολαί σου μελέτη μου.
δικαιοσύνη τά μαρτύριά σου εἰς τόν αἰῶνα·
συνέτισόν με, καί ζήσομαι».
Ψαλμ. 118 : 143 -144
Σέ μιάν ἀπόμερη καί ἄσημη μονή, πού βρισκόταν ἀνάμεσα σέ δάση καί βάλτους, ζοῦσε κάποιος μοναχός1. Μελετοῦσε τά Πατερικά συγγράμματα καί συνάμα, μέ φόβο καί ταπείνωση, ἀσκοῦσε τήν προσευχή ἔχοντας τόν νοῦ βυθισμένο στά βάθη τοῦ μυστικοῦ θαλάμου τῆς καρδιᾶς.
Κάποτε προσευχόταν μέσα στήν ἐκκλησία. Ξαφνικά ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά του κινήθηκαν προσευχητικά, παρασύροντας καί ὅλο τό σῶμα του σέ μιάν ἁγιασμένη πνευματική κατάσταση πού ξεπερνοῦσε κάθε ἔκσταση, μιά κατάσταση πού δέν ἐκφράζεται μέ λόγια ἀλλά μόνο βιώνεται.
Μέσα σ᾿ αὐτή τήν πρωτόγνωρη ψυχοσωματική κατάσταση, ὁ νοῦς τοῦ μοναχοῦ φωτίστηκε μέ μιά μυστική γνώση καί κατανόησε τά παρακάτω λόγια τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, πού ὥς τότε τοῦ φαίνονταν αἰνιγματικά καί παράδοξα: «Προσευχήθηκα μ᾿ ὅλη μου τήν καρδιά”2 δηλαδή καί μέ το σῶμα3 μου καί μέ τήν ψυχή μου καί μέ τό πνεῦμα μου»4.
«Ἐκέκραξα ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου·
ἐπάκουσόν μου, Κύριε,
τά δικαιώματά σου ἐκζητήσω».
Ψαλμ. 118 : 145
Νά μιά ἀπόδειξη τῆς ἀναστάσεως τῶν ἀνθρωπίνων σωμάτων, ἀπόδειξη πού τά σώματα τήν ἔχουν μέσα τους!
Ἄν ἕνα σῶμα εἶναι ἱκανό νά βιώσει πνευματικές καταστάσεις, ἄν αὐτό μπορεῖ μαζί μέ τήν ψυχή νά ἀπολαύσει τήν παρηγοριά τῆς χάριτος, ἄν αὐτό μπορεῖ στήν παρούσα ζωή νά μετάσχει στή χάρη, τότε πῶς εἶναι δυνατό νά μήν ἀναστηθεῖ καί νά ζήσει αἰώνια, σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῆς Γραφῆς;
«ἐκέκραξά σοι·
σῶσόν με, καί φυλάξω τά μαρτύριά σου».
Ψαλμ. 118 : 146
«Ἁλατισμένα» ἀπό τή χάρη εἶναι τά σώματα τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ, καί ἡ φθορά δέν μπορεῖ νά τ᾿ ἀγγίξει! Μέ τή νίκη τους ἐπί τῆς φθορᾶς προηγήθηκαν τῆς ἀναστάσεως τους. Μέ τήν ἰαματική τους δύναμη ἀποδεικνύουν ὅτι μέσα τους ὑπάρχει ἡ χάρη καί ἡ αἰώνια ζωή, πού δέν μπορεῖ παρά νά καταλήξει κάποτε σέ ἔνδοξη ἀνάσταση, ἀνάσταση προορισμένη καί χαρισμένη στήν ἀνθρωπότητα ἀπό τόν Λυτρωτή μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Ἀμήν.
«προέφθασαν ἐν ἀωρίᾳ καί ἐκέκραξα,
εἰς τούς λόγους σου ἐπήλπισα».
Ψαλμ. 118 : 147.
Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ
ἐπισκόπου Καυκάσου καί Μαύρης Θάλασσας
Ἀπό τό βιβλίο: “ ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ”
Τόμος β΄
Ἱερά Μονή Παρακλήτου, Ὠρωπός Ἀττικῆς
1Σ.τ.Μ.: Πρροφανῶς πρόκειται γιά τόν ἴδιο τόν ἅγιο Ἰγνάτιο.
2Ψαλμ. 118 : 145.
3Ἄλλη γραφή : στόμα.
4Κλῖμαξ, ΚΗ΄, 59.