Ο ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ!! -Απάντηση στον κ. Νικ. Πανταζή, περί ακύρων Μυστηρίων -ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΡΙΖΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΚΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ

Ο ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ!!

Στο Ιστολόγιο «Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση» αναρτήθηκαν δύο άρθρα με τίτλο:

«Η σύνοδος αφαιρεί από τον αιρετικό, το αξίωμα της ιερωσύνης» (εδώ)

Από αυτό και μόνο καταλαβαίνουμε ότι ο αθρογράφος μιλάει με υπονοήματα και εμμέσως πλην σαφώς δηλώνει το σιωπηλό: (Μόνον) η σύνοδος αφαιρεί από τον αιρετικό, το αξίωμα της ιερωσύνης… (και όχι εμείς οι Αποτειχισμένοι…)

Αυτό θα ισοδυναμούσε με την ασυγχώρητη αμαρτία της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος (ως Χορηγό, Εμπνευστή και Επισφραγιστή των Συνοδικών αποφάσεων) και δόξα τω Θεώ δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να πέσουμε σε τέτοια φρικτή αίρεση και μεγίστη πλάνη.

Δεν ασεβούμε στον Συνοδικό Θεσμό, ούτε απορρίπτουμε την Ανωτάτη Θεϊκή Εξουσία των Αγίων Θεοφόρων Συνοδικών Πατέρων, τους οποίους και ακολουθούμε ως προς την υποχρεωτική εντολή της (απολύτου και όχι σχετικής, βλ. «συμφεροντολογικής» ή «βολευτικής») απομακρύνσεως από αιρετικών ποιμένων.

Απαρνούμαστε λοιπόν την ανυπόστατη και εμπαθή κατηγορία αυτή ότι δήθεν υποκλέπτουμε την ανωτάτη εξουσία μίας Συνόδου και αυθαιρέτως αφαιρούμε από τον αιρετικό το αξίωμα της ιεροσύνης…

Τί έχουμε να απαντήσουμε σε αυτήν την παντελώς απαράδεκτη και εμπαθή κατηγορία;

Εννοείται! Βεβαίως η σύνοδος και μόνον η Σύνοδος αφαιρεί από τον αιρετικό, το αξίωμα της ιερωσύνης! Δεν τρελλαθήκαμε να υποκαταστήσουμε την Σύνοδο, ούτα κατά διάννοιαν! Δεν είναι το πρόβλημα εκεί. Ουδείς από τους σεβαστούς υποστηρικτές της ακυρότητος των μυστηρίων των αιρετικών, διδάσκει κάτι τέτοιο ή διανοείται ποτέ να τολμήσει να επεισέλθει στην παντελώς απρόσιτη ζώνη της Θεϊκής Βουλής και Κρίσεως Θεαρχικής της Αγίας Τριάδος. Άπαγε.

Το όλο πρόβλημα και η τραγική κατάπτωση βρίσκεται στον προσδιορισμό της χρονικής περιόδου της απωλείας της ιεροσύνης καθώς και στην ανεπίτρεπτη, παράλογη και εξωφρενική σύγκριση δύο ανομοιογενών καταστάσεων και εκ διαμέτρου αντίθετων προσώπων και ομάδων. Όπως λέμε στην Αγγλική Γλώσσα, συγκρίνουμε πάντοτε τα μήλα με τα μήλα και όχι μήλα με καρπούζια ή μπανάνες…

Τις «μπανανόφλουδες» όμως τις οποίες μας επιρρίπτουν με ανεξήγητη αφέλεια οι κατήγοροί μας, τις διαβλέπουμε εγκαίρως και λυπούμαστε αφάνταστα το ότι βρισκόμαστε στην πολύ δυσάρεστη και αξιοθρήνητη θέση να αναγκαζόμαστε να ανατρέπουμε τις τεράστιες πλάνες των συναποτειχισθέντων αδελφών μας αντί των οικουμενιστών αιρετικών επισκόπων…

Ομολογώ ευθύς εξ΄ αρχής πως δεν έχω τίποτε προσωπικό στην ψυχή μου με τον επώνυμο αρθρογράφο, Παναγιώτη Σημάτη. Αν και είχαμε ανταλλάξει στο παρελθόν κάποιες επιθετικές εκφράσεις, πιστεύω στην ειλικρινή του διαβεβαίωση για συγχώρεση και επαναπαύομαι στην αξιοπιστία και αμεροληψία του ότι θα αναρτήσει επί τέλους, επί ίσοις όροις την παρούσα απάντηση, κάνοντας υπακοή στον πνευματικό του π. Ευθύμιο, ο οποίος συχνά παρακαλεί τους αγαπητούς αναγνώστες οι οποίοι διαφωνούν, να τον διαφωτίσουν σε τυχόν λάθος θέσεων αλλά πάντοτε με Αγιοπατερικές παραπομπές.

Αυτό ακριβώς κάνουμε, φοβούμενοι όμως την ανακολουθία της δημοσιογραφικής, διαλογικής δεοντολογίας για την οποία ο ιστολόγος κατηγορεί τους άλλους, όμως στην οποία ο ίδιος επανειλημμένως πίπτει. Εύχομαι να διαψευστώ. Και προχωρώ.

Το ολέθριο, αξιοθρήνητο και τραγικό όπως είπα σφάλμα, το εντοπίζει εύκολα και αντικειμενικά ο κάθε αναγνώστης, στην πρώτη κιόλας παράγραφο του ως άνω κειμένου:

«Οἱ αἱρετικοί -συγκεριμένα ἐδῶ ὁ Διόσκορος- εἶναι ὑπόδικοι στὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἀλλά, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ἀνάγκη ἀπομακρύνσεως ἀπ’ αὐτούς (ἀφοῦ ἡ μετ’ αὐτῶν κοινωνία μολύνει, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων) μέχρι τὴν καθαίρεσή τους ἔχουν τὸ ἱερατικὸ ἀξίωμα.»

Η υπογράμμιση δική μας: «Οἱ αἱρετικοί -συγκεριμένα ἐδῶ ὁ Διόσκορος-…… μέχρι τὴν καθαίρεσή τους ἔχουν τὸ ἱερατικὸ ἀξίωμα.» Κανένας μα κανένας δεν μιλάει για το πρωτινό στάδιο πριν από την καθαίρεσή τους! Βεβαίως έχουν και διακατέχουν ασφαλώς το ιερατικό αξίωμα! Ουδεμία αντίρρησις.

Η διαφωνία μας έγκειται στην άκρως κρίσιμη στιγμή μετά από την Συνοδική τους καταδίκη και η υποτιθέμενη “εγκυρότητα μυστηρίων” όσων αρνούνται να αναγνωρίσουν την Συνοδική καταδίκη και παραμένουν πεισματικά σε κοινωνία με ήδη καταδικασμένους από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικούς!

Διαφωνούμε λοιπόν στον παντελώς άσχετο συσχετισμό ανομοιογενών προσώπων και τελείως διαφορετικών καταστάσεων, πράγμα που καθιστά το επιχείρημα, ανύπαρκτο, ανυπόστατο και κούφιο, για να μην πω «κουφό…». Και επειδή δεν θέλουμε να πιστεύουμε πως «βροντάμε στου κουφού την πόρτα», ευελπιστούμε στην καλή προαίρεση και απροσωποληψία των αδελφών μας.

Όλα τα παραδείγματα τα οποία αναφέρει ο Παναγιώτης Σημάτης δεν στέκουν στην λογική, δεν συμβαδίζουν με την διαλογική και δεν ισχύουν καθόλου στην περίπτωση τη σημερινή! Αναφέρεται «στὴ στάση τῶν Πατέρων καὶ σὲ ἄλλες Συνόδους· π.χ. στὴν περίπτωση τῶν τριῶν Ἐπισκόπων ποὺ ὑπεστήριζαν τὸν Ἄρειο, στὴν περίπτωση τῶν πιστῶν τῆς Κων/πόλεως ποὺ ἐπαινοῦνται ἀπὸ τὸν ἅγιο Κύριλλο γιὰ τὴν ἀπομάκρυνσή τους ἐκ τοῦ Νεστορίου, ἀλλὰ ὁ ἅγιος θεωρεῖ τὸν Νεστόριο ὡς ἔχοντα τὸ χάρισμα τῆς ἱερωσύνης, τὸ ὁποῖο ἡ Σύνοδος, μὲ τὸ νὰ τὸν καθαιρέσει, τοῦ τὸ ἀφαίρεσε.»

Και πάλι θα το πώ, ουδεμία αντίρρησις! Εμείς μιλούμε, αναφερόμαστε και συνεχώς επαναλαμβάνουμε στην μεταβατική περίοδο μετά από την Συνοδική τους καταδίκη! Ο Παναγιώτης Σημάτης επιμένει: «ὁ ἅγιος Κύριλλος θεωρεῖ τὸν Νεστόριο ὡς ἔχοντα τὸ χάρισμα τῆς ἱερωσύνης, τὸ ὁποῖο ἡ Σύνοδος, μὲ τὸ νὰ τὸν καθαιρέσει, τοῦ τὸ ἀφαίρεσε.»

Απολύτως σύμφωνοι! Η Σύνοδος του το αφαίρεσε με την καθαίρεσή του! Εμείς ρωτούμε και ξαναρωτούμε και απάντηση δεν λαμβάνουμε:

Τί γίνεται με αυτούς οι οποίοι εωσφορικώς αρνήθηκαν την απόφαση της Οικουμενικής Συνόδου και συνέχισαν να ιερουργούν ή να διατηρούν εκκλησιαστική, κυριότατα μυστηριακή (διότι περί αυτού ακριβώς πρόκειται) κοινωνία με ήδη καταδικασμένους από Σύνοδο αιρετικούς όπως τον Νεστόριο;

Στην τρίτη κιόλας παράγραφο καταφαίνεται η αποκαρδιωτική πια κατάπτωση και κατάθλιψη της ανικανότητος να αντιληφθούν οι θιασώτες της οικονομίας, την αμετροέπεια και ασυνέπεια των αστόχων στοχασμών τους!

«Παρατηροῦμε, λοιπόν, στὰ Πρακτικὰ τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὅτι ὁ αἱρετικὸς Διόσκορος καὶ Πρόεδρος τῆς Ληστρικῆς Συνόδου τοῦ 449 (ἀντίστοιχος τοῦ Βαρθολομαίου τοῦ Κολυμπαρίου Κρήτης)…»

Αυτό είναι λάθος και ψεύδος. Δεν κατηγορώ τον Παναγιώτη Σημάτη για συνειδητό ψεύτη, αλλά απορώ και εξίσταμαι πώς αδυνατεί πλήρως να δει την τεράστια ιστορική ανακρίβεια και πάράλληλα να επιμένει…. Ο συνειρμικός του παραλληλισμός αποτελεί παραλογισμός δίχως όρια, κι ας φαίνεται κάπως σκληρός ο χαρακτηρισμός μου. Είναι όμως αληθής και στερείται κάθε υποτιθέμενης εμπαθείας προσωπικής.

Ο Διόσκορος δεν είναι σε καμία περίπτωση «ἀντίστοιχος τοῦ Βαρθολομαίου!» Λάθος, κύριοι! Τιτάνιο και καταποντιστικό λάθος! Ανεπίτρεπτος παραλληλισμός ο οποίος αναπόφευκτα οδηγεί στην παραπλάνηση μυριάδων πιστών παγκοσμίως!

Ας δούμε όμως τα πράγματα αναλυτικά από την αρχή, για την απλούστερη κατανόηση όσων μας διαβάζουν.

Η κάθε αιρετική παράταξη (π.χ. ο Αρειανισμός) δημιουργήθηκε κυρίως εξ΄αιτίας της δημόσιας διδασκαλίας μίας μόνο νέας, άγνωστης αιρέσεως. Οι διάφοροι αιρετικοί, αν και ήταν υπόλογοι για πολλές αιρέσεις, μία και μόνο αίρεση ήταν αρκετή να τους χωρίσει από τον Θεό και την Ορθόδοξη Εκκλησία Του.

Ο Άρειος δίδασκε ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός αλλά κτίσμα. Έτσι δημιουργήθηκε η αίρεση του Αρειανισμού, η οποία καταδικάστηκε από την Αγία Α΄ και Β΄ Οικουμενική Σύνοδο.

Ο Νεστόριος δίδασκε ότι η Παναγία δεν πρέπει να ονομάζεται «Θεοτόκος». Έτσι δημιουργήθηκε η αίρεση του Νεστοριανισμού η οποία καταδικάστηκε από την Αγία Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο.

Ο Ευτυχής και ο Διόσκορος δίδασκαν ότι ο Χριστός έχει μία μόνο Φύση, την Θεϊκή. Έτσι δημιουργήθηκε η αίρεση του Μονοφυσιτισμού η οποία καταδικάστηκε από την Αγία Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο.

Ο Παπισμός δίδασκε ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται όχι μόνο από τον Πατέρα αλλά και από τον Υιό («και εκ του Υιού»), και οι Πάπες προσέθεσαν την λέξη «Φιλιόκβε» στο Σύμβολο της Πίστεως (Το «Πιστεύω»). Έτσι δημιουργήθηκε η αίρεση του Παπισμού η οποία καταδικάστηκε από την Αγία Η΄ και Θ΄ Οικουμενική Σύνοδο.

Σε αντίθεση με όλους αυτούς, ο πατριάρχης Αθηναγόρας, δεν δίδαξε μία άγνωστη καινούργια αίρεση, αλλά αποδέχεται και αναγνωρίζει όλες τις ήδη καταδικασμένες αιρέσεις και τους ήδη καταδικασμένους από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικούς, ως κανονικά μέλη της «Εκκλησίας.»

Ο πατριάρχης Αθηναγόρας επαναφέρει την Μνημόνευση του ήδη καταδικασμένου από Οικουμενική Σύνοδο Πάπα στα Δίπτυχα και ακυρώνει τα ιστορικά, Δογματικά Αναθέματα εναντίον όλων των αιρετικών και των αιρέσεών τους. Έτσι αιρετικοί δεν υπάρχουν πλέον και οι αιρέσεις δεν είναι πια καταδικασμένες.

Για αυτό ακριβώς είδαμε τον πατριάρχη Αθηναγόρα να συμπροσεύχεται και να συλλειτουργεί δημοσίως με όλους αυτούς τους αιρετικούς, οι οποίοι σύμφωνα με τον ίδιο, είναι κανονικά μέλη της «ίδιας» εκκλησίας του, έχοντας κοινή οικουμενιστική πίστη με αυτούς.

Έτσι το 1965 δημιουργήθηκε η Νέα «εκκλησία» της Νέας Εποχής, της άνευ όρων αποδοχής, συμφιλιώσεως και συνδιαλλαγής. Γεννήθηκε αίρεση του Αθηναγορειανισμού η οποία δεν είναι καθόλου μία νέα αίρεση «μή κατεγνωσμένη» (που να μην έχει αντιμετωπιστεί και πλήρως εξετασθεί από Σύνοδο) αλλά αποτελεί ένα σύνολο ήδη καταδικασμένων αιρέσεων από Οικουμενική Σύνοδο, όπως είναι ο Παπισμός, ο Μονοφυσιτισμός, ο Νεστοριανισμός και ο Αρειανισμός.

Επαναλαμβάνουμε, οι κυρίαρχες αυτές αιρέσεις είναι ήδη καταδικασμένες από Οικουμενική Σύνοδο. Οι πατριάρχες Αθηναγόρας, Δημήτριος και Βαρθολομαίος, αποδέχονται και διατηρούν εκκλησιαστική κοινωνία με ήδη καταδικασμένους από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικούς, για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν χρειάζεται να ξανασυγκληθεί μία νέα Σύνοδος ώστε να καταδικάσει ήδη καταδικασμένες από Σύνοδο αιρέσεις και όσους συνεχίζουν να κρατούν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους.

Είναι μεγάλη πλάνη να επικαλούνται κάποιοι σύγχρονοι θεολόγοι και πνευματικοί το παράδειγμα του Νεστορίου και του Διοσκόρου, υπογραμμίζοντας τον επιεική τρόπο με τον οποίο οι Άγιοι Πατέρες αντιμετώπισαν τους αιρετικούς αυτούς πριν αυτοί να καθαιρεθούν.

Οι περιπτώσεις αυτές είναι ασύγκριτες, ανόμοιες και τελείως άσχετες μεταξύ τους. Εμείς μιλούμε και αναφερόμαστε για όσους ιεράρχες-πατριάρχες διατήρησαν και διατηρούν κοινωνία με ήδη καταδικασμένους από Σύνοδο αιρετικούς. Ο Πάπας είναι αιρετικός ήδη καταδικασμένος από Σύνοδο (και όχι μία αλλά πολλές). Το ίδιο ο Άρειος και οι Αρειανοί. Το ίδιο ο Νεστόριος και οι Νεστοριανοί. Το ίδιο ο Διόσκορος και οι Μονοφυσίτες. Είναι όλοι τους ήδη καταδικασμένοι από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικοί. 

Όσοι λοιπόν διατηρούν εκκλησιαστική / μυστηριακή κοινωνία με ήδη καταδικασμένους από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικούς, έχουν και αυτοί έγκυρα μυστήρια;

Για να το καταλάβουμε καλύτερα, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Όταν π.χ. βγήκε ο Άρειος, δεν ασπάστηκε την κάποια γνωστή διδασκαλία ενός ήδη καταδικασμένου αιρετικού πριν από αυτόν, αλλιώς δεν θα ασχολούνταν καθόλου μαζί του. Ο Άρειος εφεύρε μία δική του νέα αίρεση η οποία δεν είχε ακόμη αντιμετωπιστεί λεπτομερώς κατά βάθος από Οικουμενική Σύνοδο. Δεν ήταν αίρεση «διαγνωσμένη».

Αυτό το «διαγνωσμένη» δεν σημαίνει «καταδικασμένη» αλλά έχει την ίδια ακριβώς έννοια με την σημερινή ιατρική σημασία: «διάγνωση», το οποίο σημαίνει λεπτομερή εξέταση, βαθύτερη ανάλυση, ακριβή γνώση, ορισμό, εντοπισμό και αντιμετώπιση.

Βεβαίως, χωρίς καμία αντίρρηση, όταν προωτοεμφανίστηκαν ο Άρειος, ο Νεστόριος και ο Διόσκορος και προωθούσαν την αίρεσή τους, οι Άγιοι Πατέρες δεν αρνήθηκαν την ιεροσύνη τους, ούτε αμφισβήτησαν την εγκυρότητα των μυστηρίων τους πριν αυτοί να καταδικαστούν. Τους έδωσαν πάντοντε την ευκαιρία να μετανοήσουν και να ανακαλέσουν την αίρεσή τους για να μην κολαστούν.

Αφ΄ ότου όμως οι Άγιοι Πατέρες έκαναν σωστή διάγνωση, αφού είδαν ότι οι αιρετικοί αρχιερείς αυτοί δίδασκαν αίρεση «γυμνή τη κεφαλή» και δεν μετανοούσαν, τότε από την διάγνωση προχώρησαν στην καθαίρεση και την καταδίκη, όχι μόνο των πρωτεργατών της αιρέσεως αλλά και των οπαδών τους, των συνευδοκούντων και φιλούντων αυτοίς!

Όπως ακριβώς και στην ιατρική επιστήμη, άλλο πράγμα η διάγνωση (τί είδους καρκίνος είναι και πού βρίσκεται) και άλλο πράγμα η εγχείριση και αφαίρεση του όγκου.

Η όλη λεπτομέρεια και η κρίσιμη διαφορά βρίσκεται εδώ:

Όταν οι Άγιοι Πατέρες έφτασαν στον αναθεματισμό, στην καθαίρεση και την καταδίκη των αρχηγών της κάθε αιρέσεως, τότε μαζί με αυτούς, κατεδίκασαν και όσους κοινωνούν με ήδη καταδικασμένους από Σύνοδο αιρετικούς και όσους ασπάζονται ή συμβιβάζονται με ήδη καταδικασμένες από Οικουμενική Σύνοδο αιρέσεις.

Αυτό το έκαναν για να μην χρειάζεται κάθε φορά που βγαίνει κάποιος αρχιερέας, ιερέας ή λαϊκός και ασπάζεται μία γνωστή και ήδη καταδικασμένη από Σύνοδο αίρεση, να ξανασυγκαλείται άλλη μία νέα σύνοδος για να ξανακαταδικάσει τους συγκοινωνούντες με ακοινωνήτους και να λύσει θέματα ήδη προ πολλού λυμμένα.

Το να βγαίνουν μερικοί σήμερα και να λένε τόσο ανεύθυνα ότι «ο πατριάρχης Βαρθολομαίος χρειάζεται πρώτα να καταδικαστεί από σύνοδο ώστε να είναι άκυρα τα μυστήριά του», αυτό δεν στέκει καθόλου με τους Ιερούς Κανόνες και δεν έχει καμία σχέση με τις περιπτώσεις των αιρετικών τους οποίους αυτοί επικαλούνται στα επιχειρήματά τους.

Όταν οι Άγιοι Πατέρες αναφέρονταν στον Διόσκορο ως «θεοφιλέστατο και ευσεβέστατο επίσκοπο», ο Διόσκορος δεν είχε ακόμη καταδικαστεί από Οικουμενική Σύνοδο. Η αίρεσή του ήταν νέα και βρίσκονταν ακόμη κάτω από το στάδιο της αναλύσεως και θεολογικής διαγνώσεως.

Μετά όμως από την καταδίκη του, οι Άγιοι Πατέρες, όχι μόνο δεν αναγνώρισαν την ιεροσύνη του (το μόνο αυτονόητο) και δεν θεωρούσαν ως έγκυρα τα μυστήρια τα οποία αυτός συνέχισε υπεροπτικά και πεισματικά να τελεί, αλλά το σημαντικότερο δεν αναγνώριζαν την ιεροσύνη και δεν θεωρούσαν ως έγκυρα τα μυστήρια όλων όσων συνέχιζαν να διατηρούν κοινωνία με τον ήδη καταδικασμένο Διόσκορο και να τον θεωρούν ακόμη και «άγιο» μετά τον θάνατό του!

Το ορθό είναι να ξεχωρίσουμε σωστά τους ήδη καταδικασμένους αιρετικούς (τα πρόσωπα) με όσους τους αποδέχονται σήμερα και διατηρούν κοινωνία μαζί τους (τις ομάδες):

ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ:

Διόσκορος, – ήδη καταδικασμένος αιρετικός.

ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΟΥ:

Ταουάντρος Β’ Αλεξανδρείας, σημερινός αιρετικός πατριάρχης των Μονοφυσιτών με τους οπαδούς του οι οποίοι συνεχίζουν να διατηρούν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του και θεωρούν τον Διόσκορο ως «άγιο».

Πάπας = ήδη καταδικασμένος αιρετικός

και οι οπαδοί του Αθηναγόρας, Δημήτριος, Βαρθολομαίος, θιασώτες και μνημονευτές ήδη καταδικασμένου από Σύνοδο αιρετικού, οι οποίοι συνεχίζουν να διατηρούν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του.

Τώρα πιό απλά, η μία πλευρά:

Ο αιρετικός Διόσκορος και οι μετέπειτα οπαδοί του Μονοφυσίτες μέχρι τον σημερινό πατριάρχη Ταουάντρο Β’ Αλεξανδρείας ο οποίος δεν καταδικάστηκε από Σύνοδο.

Ο Παναιρετικός Πάπας και οι μετέπειτα οπαδοί του, οι Λατινόφρονες πατριάρχες Αθηναγόρας, Δημήτριος, Βαρθολομαίος καθώς και οι λοιποί οικουμενιστές επίσκοποι.

Η σύγκριση του ήδη καταδικασμένου αιρετικού Διοσκόρου, πρέπει να γίνεται με τον ήδη καταδικασμένο αιρετικό Πάπα.

Η σύγκριση του πατριάρχη Ταουάρντου Β΄ Αλεξανδρείας, ο οποίος κοινωνεί με τον Διόσκορο και αποδέχεται ως «άγιο» έναν ήδη καταδικασμένο από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικό, πρέπει να γίνεται με τον πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος και αυτός κοινωνεί με έναν ήδη καταδικασμένο από δύο Οικουμενικές Συνόδους αιρετικό,τον Πάπα!

Σύμφωνα όμως με την περίεργη «λογική» του Παναγίωτη Σημάτη, εάν ο πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει «έγκυρα μυστήρια», τότε με την ίδια πλανεμένη θεωρία αυτή, ο σημερινός πατριάρχης Ταουάντρος Β’ Αλεξανδρείας (των Μονοφυσιτών) θα πρέπει και αυτός να έχει έγκυρα μυστήρια διότι ούτε αυτός έχει καταδικαστεί από Σύνοδο!

Ο ένας πατριάρχης, ο Ταουάντρος Β’ Αλεξανδρείας των Μονοφυσιτιών αναγνωρίζει ήδη καταδικασμένο από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικό, τον Διόσκορο και ενώ ο ίδιος ο Ταουάντρος Β’ προσωπικώς δεν έχει καταδικαστεί από Σύνοδο, παρ΄όλα κατά κοινή ομολογία, δεν έχει ιεροσύνη ούτε έγκυρα μυστήρια.

Ο άλλος πατριάρχης, ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος των Οικουμενιστών, αναγνωρίζει ήδη καταδικασμένο από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικό, τον Πάπα και ενώ ο Βαρθολομαίος προσωπικώς δεν έχει καταδικαστεί από Σύνοδο, παρ΄όλα αυτά, αυτός έχει το “προνόμιο” να έχει κανονική ιεροσύνη και έγκυρα μυστήρια!!

Πού στέκει και πού στηρίζεται αυτό; Ποιά η διαφορά των αυτών δύο, οπαδών ήδη καταδικασμένων από Σύνοδο αιρετικών;; Εκτός από το ότι τα ονόματα μόνον αλλάζουν, ποιά άλλη διαφορά έχουν μεταξύ τους, ο Μονοφυσίτης πατριάρχης Ταουάντρος Β’ Αλεξανδρείας και ο Λατινόφρονας πατριάρχης Βαρθολομαίος αφού ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ αναγνωρίζουν ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ και κοινωνούν μεήδη καταδικασμένες από Σύνοδο αιρέσεις;

Σαν να μην έφτανε αυτό, ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, όχι μόνο αναγνωρίζει τον Πάπα και τον Παπισμό ως κανονική «εκκλησία» αλλά επίσης αναγνωρίζει και συλλειτουργεί με τους αιρετικούς Μονοφυσίτες ομολογώντας πλέον πλήρη κοινωνία μαζί τους!

Με ποιούς;; Με αυτούς οι οποίοι είναι ήδη καταδικασμένοι ως αιρετικοί από την Αγία Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, από 650 Αγίους Θεοφόρους Πατέρες καθώς και από την Μεγάλη Αγία Ευφημία, η οποία έδειξε με μεγάλο θαύμα από τον Θεό ότι οι μόνον οι Ορθόδοξοι έχουν την Αλήθεια και όχι οι αιρετικοί Μονοφυσίτες!

Από αυτό και μόνο, εάν ο πατριάρχης Βαρθολομαίος και οι σημερινοί οικουμενιστές είχαν τον ελάχιστο σεβασμό στο Θεαρχικό Συνοδικό Σύστημα και στην Θαυματουργό Ομολογήτρια Αγιά Ευφημία, δεν θα αναγνώριζαν τους αιρετικούς Μονοφυσίτες ως «Εκκλησία» και δεν θα καταργούσαν τα Ιστορικά, Δογματικά και Θεόπνευστα Αναθέματα.

Όλο το κακό, από εκεί ξεκίνησε, από την κατάργηση των Αναθεμάτων το 1965.

Εφ΄ όσον οι αιρετικοί δεν αναθεματίζονται, οι αιρέσεις παραμένουν μη καταδικασμένες.

Εφ΄ όσον οι αιρετικοί δεν αναθεματίζονται, τότε όσοι παραμένουν σε κοινωνία με αυτούς οι οποίοι αρνούνται να αναθεματίζουν τους αιρετικούς, είναι και αυτοί αναθεματισμένοι σύμφωνα με την Αγία Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο:

“Εἴ τις μὴ ἀναθεματίζει….πάντας αἱρετικοὺς…..ὁ τοιοῦτος ἀνάθεμα ἔστω!” (ΙΑ’ Κανόνας, Αγίας Ε’ Οικουμενικής Συνόδου).

Υπογραμμίζουμε, οι πατριάρχες Αθηναγόρας, Δημήτριος και Βαρθολομαίος, διατήρησαν και διατηρούν εκκλησιαστική κοινωνία με ήδη καταδικασμένους από Σύνοδο αιρετικούς και ήδη καταδικασμένες από Σύνοδο αιρέσεις.

Ο Διόσκουρος, όταν οι Άγιοι Πατέρες τον αποκαλούσαν «ευλαβέστατο», ενώ ήταν μεγάλος και δεινός αιρετικός, δεν ακολουθούσε κάποια παλαιότερη ήδη καταδικασμένη από Σύνοδο αίρεση, αλλιώς οι Άγιοι Πατέρες δεν θα ασχολούνταν καθόλου μαζί του! Εφεύρε μία νέα κακοδοξία δική του, η οποία απαιτούσε πρωτίστως την σοβαρή και υπεύθυνη «παρά των Αγίων Πατέρων διάγνωση.»

Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να εξετάσουμε με ποιόν τρόπο οι Άγιοι Πατέρες και οι Σύνοδοι αντιμετώπιζαν (όχι τους πρωτεργάτες της αιρέσεως προ της καταδίκης τους) αλλά όσους μετά από την καταδίκη των αρχηγών της αιρέσεως, δεν αποδέχτηκαν τις ήδη τετελεσμένες Συνοδικές καταδίκες και όσους συνέχιζαν να διατηρούν εκκλησιαστική, δηλαδή μυστηριακή (το τονίζω) κοινωνία με τον Άρειο, τον Νεστόριο, τον Διόσκορο και τον Πάπα.

Όσοι αρχιερείς και ιερείς περιφρόνησαν την απόφαση Οικουμενικής Συνόδου και καταδίκη ενός αιρετικού αλλά συνέχισαν να έχουν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του,ήταν και αυτοί αυτομάτως καταδικασμένοι και δεν χρειαζόταν να ξανασχοληθεί μαζί τους άλλη μία νέα Σύνοδος και να τους ξανακαταδικάσει έναν-έναν, κάθε φορά.

Συγκεκριμένα, ο Ζ’ Κανόνας της Αγίας Τρίτης Οικουμενικής Συνόδου αναφέρει το παράδειγμα Χαρισίου του Πρεσβυτέρου ο οποίος είχε και αυτός ασπαστεί κατοπινά τα «μιαρά και διεστραμμένα δόγματα του Νεστορίου. Όσοι το κάνουν αυτό: «ὑποκείσθωσαν τῇ ἀποφάσει τῆς ἁγίας ταύτης καὶ οἰκουμενικῆς συνόδου· ὥστε δηλονότι, τὸν μὲν ἐπίσκοπον, ἁπαλλοτριούσθαι τῆς ἐπισκοπῆς, καὶ εἶναι καθῃρημένον· τὸν δὲ κληρικόν, ὁμοίως ἐκπίπτειν τοῦ κλήρου· εἰ δὲ λαϊκός τις εἴη, καὶ οὗτος ἀναθεματιζέσθω, καθὰ προείρηται.»

Η Αγία Σύνοδος ομιλεί προκαταβολικώς και για το μέλλον! Όσοι αποδέχονται από τώρα και στο εξής τις οποιεσδήποτε σιχαμερές και διεστραμμένες αιρέσεις οι οποίες είναιήδη καταδικασμένες από Σύνοδο, (όπως στην προκειμένη περίπτωση ο Νεστοριανισμός) όλοι αυτοί πέφτουν κάτω από την ίδια καταδίκη αυτής της ίδιας Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου:

«ὑποκείσθωσαν τῇ ἀποφάσει τῆς ἁγίας ταύτης καὶ οἰκουμενικῆς συνόδου!»

Εάν είναι επίσκοπος, χάνει την επισκοπική του ιεροσύνη, εάν είναι ιερέας, καθαιρείται και εάν είναι λαϊκός αναθεματίζεται! Η Σύνοδος λοιπόν, (σύμφωνα με τον τίτλο του άρθρου του Παναγιώτη Σημάτη) αφαιρεί το αξίωμα της ιεροσύνης όχι μόνο από τον αιρετικό αλλά και από τους κοινωνούντας με ήδη καταδικασμένους από Σύνοδο αιρετικούς και περιφρονούντας τας Αγίους Συνόδους, ότι «έξω έβαλαν τας Συνόδους» και μέσα έμπασαν τον αιρεσιάρχη Πάπα με το Σωτηριολογικό και Ομολογιακό, σε Μέλος Αρχαίο και Αργό: «τον Δεσπότην και Αρχιερέαν ημών…».

Οι Σύνοδοι καταδικάζουν τελεσιδίκως ακόμη και αυτούς οι οποίοι επανέφεραν, μνημόνευσαν (και συνεχίζουν να μνημονεύουν) τον τρισκατάρατο αιρεσιάρχη Πάπα στα Δίπτυχα και απέδωσαν το Ομόπιστον και Δογματικόν «Πολυχρόνιον ποιήσαι σοι, Κύριος ο Θεός…».

Το διατάζουν και το εντέλλονται οι Οικουμενικές Σύνοδοι:

«ὑποκείσθωσαν τῇ ἀποφάσει τῆς ἁγίας ταύτης καὶ οἰκουμενικῆς συνόδου· ὥστε δηλονότι, τὸν μὲν ἐπίσκοπον, ἁπαλλοτριούσθαι τῆς ἐπισκοπῆς, καὶ εἶναι καθῃρημένον· τὸν δὲ κληρικόν, ὁμοίως ἐκπίπτειν τοῦ κλήρου· εἰ δὲ λαϊκός τις εἴη, καὶ οὗτος ἀναθεματιζέσθω, καθὰ προείρηται.»

«Εἶναι καθῃρημένον!» Ας κάνει τον κόπο ο Παναγιώτης Σημάτης να μας εξηγήσει την μεγάλη διαφορά στ΄ Αρχαία Ελληνικά του «είνε» από του «είναι».

Ας είναι. Ας μη γελιόμαστε και γελειοποιούμε τους Αγίους Πατέρες διά της δικής μαςαδικαιολογήτου κοινωνίας με ακοινωνήτους, «δικαιολογώντας» τα αδικαιολόγητα προκειμένου να τα έχουμε καλά με την σύζυγό μας και τα τέκνα μας.

Το ότι ένας αποτειχισμένος πνευματικός φοβείται να μην βρεθεί υποτιθέμενος ένοχος και τάχα πρόξενος διαζυγίου, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός δικαιολογείται να στέλνει διπλωματικά την σύζυγο και τα τέκνα στους οικουμενιστές αιρετικούς, κάτω από το πρόσχημα «ἡγίασται ἡ γυνὴ ἡ ἄπιστος ἐν τῷ ἀνδρί…» (Α΄ Κορ. 7, 14).

Είναι καλύτερα να λέγει: “εγώ, παιδί μου, σε συμβουλεύω τί θέλει ο Θεός και τί διδάσκουν Συνοδικώς οι Άγιοι Πατέρες. Εσύ κάνε όπως νομίζεις. Στους αιρετικούς όμως δεν θα πας, ούτε εσύ ούτε οι οικογένειά σου. Εάν αυτοί δεν σε ακούσουν, εσύ τουλάχιστον έκανες το καθήκον σου, τους είπες με αγάπη την σκληρή και ωμή Αλήθεια ασχέτως εάν αυτοί οι ίδιοι έχουν την δύναμη ή όχι να το εφαρμόσουν. Ο Θεός κι η ψυχή τους. Διαζύγιο εσύ δεν θα ζητήσεις αλλά δεν θα κάνεις και υποχωρήσεις σε θέματα Πίστεως, θέματα Δογματικά και σωτηριολογικά…”

Κάπως έτσι θα μπορούσε ένας Αποτειχισμένος πνευματικός να πει και όχι να λέγει το άσχετο τελείως: «ηγίασται η γυνή η άπιστος εν τω πιστώ ανδρί»… Η Αγία Γραφή λέγει ηγίασται εν πιστώ ανρί, όχι «εν τω αιρετικώ οικουμενιστή…» Οι αιρετικοί δεν έχουν την δυνατότητα να μας αγιάζουν. Δεν έχουν Πνεύμα Άγιο, ούτε μπορούν να μεταδίδουν την αγιαστική χάρη. 

Αυτό το «ηγίασται» σύμφωνα με τους Ερμηνευτές, δεν είναι σίγουρο και δεδομένοαλλά ενδεχόμενο και σχετικό πάντοτε με την προαίρεση και την περίσταση του καθενός. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα προκειμένου να μην μας κατηγορήσουν εμάς ως «υπαιτίους της Υπατίας», απλά επειδή μεταδώσαμε την Αγιοπατερική Αλήθεια, ανόθευτη από υποκειμενική υστεροβουλία και ελεύθερη από δεσμά γεροντιακής υστεροφημίας.

Δεν τα λέγει ο Πανταζής, το λέγουν οι Σύνοδοι των Αγίων μας Πατέρων. Αυτός ο οποίος χάνει την ιεροσύνη του (επειδή ασπάζεται και ακολουθεί ήδη καταδικασμένο από Σύνοδο αιρετικό), δεν είναι πλέον Ορθόδοξος και ασφαλώς δεν έχει έγκυρα μυστήρια!

Ας μην βλασφημούμε το Πνεύμα το Άγιο με το να αποδίδουμε ιεροσύνη και μυστήρια σε αιρετικούς επισκόπους οι οποίοι αναγνωρίζουν και συλλειτουργούν με ήδη καταδικασμένους από Σύνοδο αιρετικούς.

Όπως γνωρίζουμε, ούτε ο πατριάρχης Δημήτριος ούτε ο σημερινός πατριάρχης Βαρθολομαίος, όχι μόνο δεν αναθεμάτισαν όπως έπρεπε, τον παναιρετικό πατριάρχη Αθηναγόρα αλλά συνέχισαν την ίδια ακριβώς γραμμή του. Συνεχίζουν να εγκρίνουν και να επαυξάνουν τις βλασφημίες του.

Από το 1965 αποδέχτηκαν και εφήρμοσαν την πανοικουμενική Κατάργηση των Αναθεμάτων όλων των αιρετικών, την απόρριψη πάντων των Εννέα Οικουμενικών Συνόδων και αποδέχτηκαν διά Συνόδου όλους τους αιρετικούς ως κανονικά μέλη της «εκκλησίας» και τις όλες τις αιρέσεις ως αδελφές «εκκλησίες».

Έτσι έχασαν την Αλήθεια της Ορθοδόξου Πίστεως και τέθηκαν αυτομάτως εκτός Εκκλησίας, διότι διατήρησαν και διατηρούν εκκλησιαστική κοινωνία με ήδη αναθεματισμένους από Σύνοδο αιρετικούς και ήδη καταδικασμένες από Σύνοδο αιρέσεις.

Αυτές τις ήδη καταδικασμένες από Οικουμενική Σύνοδο αιρέσεις απωλείας, αυτοί οι από τριχών της κεφαλής τους μέχρι το μεδούλι αιρετικοί επίσκοποι, τις θέσπισαν Συνοδικώς ως Εκκλησία του Χριστού! Και μεις είμαστε αλλού, στρέφοντας αφηρημένοι τον πνευματικό μας οφθαλμό στο απέραντο άπειρο της απεραντοσύνης της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και λέγοντας διά σπλάχνων οικτιρμού: «έλα μωρέ, έχουν και οι αιρετικοί Άγιο Πνεύμα, ας μην υποκλέπτουμε εμείς την εξουσία των Συνόδων».

Ξάφνου, του κάκου, γινόμαστε εμείς οι «ληστές της Θείας Χάριτος» κι ας γράψαμε κάποτε βιβλία για τους κλέπτες και τους λωποδύτες της χάριτος Αυτού «εν τω ηγαπημένω γέροντι». «Η χάρις εξέλιπεν.» «Δημᾶς γάρ με ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰῶνα», τον οικουμενιστή απατεώνα και ο εκπεσών Θεόδωρος Μοψουεστίας ακόμη αναζητά τις σαγινευτικές Ερμιόνες στα Λαδάδικα του Κολυμπαρίου.

Ποιός τό΄πε πως ο γέροντας αλάθητος εστί; Μην τον επηρεάζεις και τον παρασέρνεις, θεολόγε μου εσύ, σε επικίνδυνα αθεολόγητα μονοπάτια και ανεπίτρεπτες Αντιπατερικές οικονομίες.

Όσοι μέχρι σήμερα πατριάρχες, επίσκοποι και ιερείς συνεχίζουν να μνημονεύουν τους αιρετικούς πατριάρχες του παρελθόντος, του παρόντος αλλά και του μέλλοντος καιπαραμένουν σε πεισματική και αμετανόητη κοινωνία με αυτήν την Αίρεση του Αθηναγορειανισμού και την Παναίρεση του Οικουμενισμού, είναι όλοι εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, χωρίς ιεροσύνη και έγκυρα μυστήρια διότι ο Παπισμός είναι ήδη καταδικασμένη από Σύνοδο αίρεση!

Ο Μονοφυσιτισμός, ο Νεστοριανισμός, ο Παπισμός και ο Οικουμενισμός, είναι όλοι αναθεματισμένοι από την Αγία Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο: «ὑποκείσθωσαν τῇ ἀποφάσει τῆς ἁγίας ταύτης καὶ οἰκουμενικῆς συνόδου» επειδή αποδέχονται και αναγνωρίζουνήδη καταδικασμένους από Σύνοδο αιρετικούς.

Αποδέχονται τους Αρειανούς, τους Νεστοριανούς, τους Μονοφυσίτες. Αποδέχονται τους Παπικούς, τους Εικονομάχους Πρωτεστάντες και τις λέσβιες επισκοπίνες. Έχουν μήπως και αυτές “έγκυρα μυστήρια” επειδή δεν έχουν καταδικαστεί από Σύνοδο; Σε τί διαφέρουν αυτές με τον πατριάρχη Βαρθολομαίο; Η διαφορά είναι μόνο βιολογική.

Ειν΄ όλοι τους αιρετικοί, Ευαγγελικώς αναθεματισμένοι και συνοδικώς διαχρονικώς καταδικασμένοι! Αυτό δεν το λέγουμε εμείς. Το λέγει ξεκάθαρα η Αγία Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος:

«Πάσι τοις αιρετικοίς, ανάθεμα!» 

Δεν λέγει «πάσι ‘τοις καταδικασμένοις’ αιρετικοίς», ανάθεμα, αλλά γενικώς όλοι αιρετικοί, κεκριμμένοι ή μη, καταδικασμένοι ή όχι, εντός εκτός και επί τα αυτά, ειν΄ όλοι τους αναθεματισμένοι! Είναι μία γενίκευση Θεϊκή, γενίκευση Αγιοπατερική. Τους περιλαμβάνει όλους.

«Πάσι τοις αιρετικοίς, ανάθεμα!» 

Όσοι πηγαίνουν κόντρα στην Θεϊκή αυτή Εντολή και δεν εφαρμόζουν τον απολύτως αναγκαίο για την σωτηρία μας διαχρονικό Αναθεματισμό αυτό, γίνονται και αυτοί αναθεματισμένοι διότι αποδίδουν έγκυρα μυστήρια σε αιρετικούς τους οποίους ήδη έχουν καταδικάσει οι Οικουμενικές Σύνοδοι!

«Πάσι τοις αιρετικοίς, ανάθεμα!»

Οι ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ, ΚΡΙΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ αιρετικοί δεν έχουν πλέον κανονική ιεροσύνη, ούτε έγκυρα μυστήρια.

Εάν έχουν ιεροσύνη, τότε δεν είναι αιρετικοί. Εάν «δεν είναι ακόμη καταδικασμένοι», τότε θα πρέπει οπωσδήποτε να διδάσκουν κάποια εντελώς νέα, μη γνωστή και μη κατεγνωσμένη αίρεση ώστε να χρειάζεται νέα Σύνοδος να διαγνώσει εγκαίρως και να λύσει το θέμα, αλλιώς το επιχείρημα αυτό δεν ισχύει, δεν στέκει στη λογική.

Μην το παρουσιάζετε, κύριοι εραστές της εγκυρότητος των μυστηρίων των αιρετικών. Δεν μπορούμε και δεν επιτρέπεται να συγκρίνουμε τον Διόσκουρο με τον πατριάρχη Βαρθολομαίο. Ο Διόσκορος δίδασκε νέα, άγνωστη και αδιάγνωστη από Σύνοδο αίρεση, ενώ ο Βαρθολομαίος ασπάζεται και αναγνωρίζει γνωστές και ήδη καταδικασμένες από Οικουμενική Σύνοδο αιρέσεις! Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Ας μας υποδείξει ο Παναγιώτης Σημάτης έναν αιρετικό, ο οποίος να μην αποδέχτηκε την απόφαση και να απαρνήθηκε την καταδίκη μίας Οικουμενικής Συνόδου και αυτός παράλληλα να συνέχισε να έχει ιεροσύνη και έγκυρα μυστήρια. Παρακαλώ.

Ας μας υποδείξει έναν αιρετικό επίσκοπο ο οποίος

καταργεί τα Θεόπνευστα Αναθέματα της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου,

αναγνωρίζει διά Ληστρικής Συνόδου τους ήδη καταδικασμένους από Σύνοδο αιρετικούς ως «Εκκλησία του Χριστού»,

ακυρώνει και διαγράφει δύο ολόκληρες Οικουμενικές Συνόδους (την Ογδόη και την Ενάτη, επειδή αυτές καταδικάζουν τον Παπισμό ως αίρεση) και αυτός παράλληλα να έχει ιεροσύνη και έγκυρα μυστήρια.

Παρακαλώ. Ας μας υποδείξει ο Παναγιώτης Σημάτης έναν Άγιο Πατέρα, (έστω και μισό) ο οποίος να λέγει συγκεκριμένα, κατά λέξιν, ότι «όσοι διατηρούν κοινωνία με ήδη καταδικασμένους από Σύνοδο αιρετικούς, εφ΄ όσον αυτοί οι ίδιοι δεν έχουν καταδικαστεί από Σύνοδο, έχουν κανονική ιεροσύνη και έγκυρα μυστήρια!»

Παρακαλούμε να μας το υποδείξει αυτό, όχι «συνεπώς και συμπερασματικώς» με δικές του αυθαίρετες ερμηνείες, αλλά με ρητές και σαφείς Αγιοπατερικές παραπομπές. Το τονίζουμε ιδιαιτέρως αυτό, δεν θέλουμε να αναφερθεί σε φιλοφρονητικές προσφωνήσεις των Αγίων Πατέρων προ κάποιον αιρετικό πριν αυτός καταδικαστεί, αλλά να μας παρουσιάσει συγκεκριμένους και ήδη καταδικασμένους από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικούς (όπως ο Πάπας) οι οποίοι παράλληλα έχουν κανονική ιεροσύνη και έγκυρα μυστήρια…

Μη μιλάτε ανεύθυνα για ανεξέλεγκτη και δίχως όρια Οικονομία των Αγίων Πατέρων. Η πολύ σπάνια και σε ειδικές μόνο περιπτώσεις αποδιδόμενη οικονομία γινόταν ΜΟΝΟ σ’αυτούς οι οποίοι ειλικρινώς μετανοούσαν και επιθυμούσαν να επιστρέψουν στην Εκκλησία εμπράκτως διά δημοσίας καταδίκης και υπογραφής Λιβέλλου.

ΠΟΙΑ μετάνοια υπέδειξε ο πατριάρχης Βαρθολομαίος και ποιόν Λίβελλο Μετανοίας και καταδίκης των Οικουμενιστών απάντων υπέγραψε, ώστε να θεωρήσουμε κατ΄ οικονομίαν ως έγκυρα τα μυστήριά του; Αυτός επιμένει στις αιρέσεις του απειλεί με καθαίρεση και αφορισμό όσους δεν συμμορφωθούν στις οικουμενιστικές επιταγές του. Δεν μας αγγίζουν όμως και δεν ισχύουν σε μας, οι οποιεσδήποτε τιμωρίες των αιρετικών διότι δεν ανήκουμε πλέον στην δικαιοδοσία τους. Δεν έχουν ουδεμία εξουσία επί της ψυχής μας και της σωτηρίας μας. ΕΙΝΑ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ.

Για όσους ακοινωνήτους και αμετανοήτους αιρεσιάρχες παρέμεναν και παραμένουν πεισματικά στην αίρεση, αυτοί παρέμεναν σταθερά και αμετάκλητα εκτός ιεροσύνης και εκτός Εκκλησίας. Για αυτούς τους καταφρονητές και δειλούς, τους των ακοινωνήτων οπαδούς και συγκοινωνούς της ασεβείας, η εφαρμογή της οικονομίας ήταν, είναι και θα είναι εις τον αιώνα των άπαντα ποτέ, αυστηρώς και απολύτως αδύνατη μετά πάσης Ακριβείας.

Τον γνωρίζετε καλά. Τον έχετε δημοσιεύσει αρκετά. Ο 68ος Αποστολικός Κανών παραμένει κατασυντριπτικός καταπέλτης για όσους καταδέχονται ως δήθεν έγκυρη την χειροτονία παρά αιρετικών και η Ερμηνεία λέγει χαρακτηριστικώς επί τούτου:

“Οι παρά των αιρετικών βαπτισθέντες ή χειροτονηθέντες ΟΥΤΕ όλως Χριστιανοί δύνανται να είναι με το αιρετικόν αυτό βάπτισμα, ή μάλλον ειπείν ΜΟΛΥΣΜΑ, ούτε Ιερείς και Κληρικοί, με την αιρετικήν ταύτην χειροτονίαν. Διά τούτο ακινδύνως οι τοιούτοι και βαπτίζονται παρά των ορθοδόξων Ιερέων, και χειροτονούνται παρά των Ορθοδόξων Επισκόπων…»

Ένας ο οποίος δεν είναι, όχι μόνο ιερέας αλλά ούτε καν Χριστιανός, δύναται αυτός να έχει ιεροσύνη και μυστήρια; Ο άπιστος, κακόδοξος και αιρετικός, έχει κανονική ιεροσύνη; Πού και πώς;

«Όθεν ακολούθως και ο Μέγας Βασίλειος γράφων προς Νικοπολίτας, λέγει: Εγώ δεν θέλω συναριθμίσει ποτέ με τους αληθείς ιερείς του Χριστού, εκείνον οπού εχειροτονήθη και έλαβε προστασίαν λαού από τας ΒΕΒΗΛΟΥΣ ΧΕΙΡΑΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ, προς ΑΝΑΤΡΟΠΗΝ της Ορθοδόξου Πίστεως!!!”

Οι μεγάλοι αυτοί αιρετικοί με τα μεγάλα ράσα και τις μεγάλες αρέσεις (καθώς και με τους μεγάλους τραπεζικούς λογαριασμούς) συντέλεσαν και διαχρονικώς διατελούν εν πνευματική μοιχεία με τα πολυσχισματικά, παναιρετικά παρακλάδια των απόκληρων οπαδών τους. Συντέλεσαν και συντελούν στην ισοπεδοτική ανατροπή της Ορθοδόξου Πίστεως!

Μη κλαίγεστε με κροκοδείλεια δάκρυα για την ανεπίτρεπτη και αντικανονική χειροτονία του Αγίου Ανατολίου την οποία αυτός δέχτηκε από τον φίλτατό του μα αιρετικό τότε και δολοφόνο Διόσκορο, παρουσία μάλιστα και του αιρετικού Ευτυχούς.

Το ότι οι Πατέρες δέχτηκαν με άπειρη συγκατάβαση, κατ΄ άκραν οικονομίαν και άκρως σπάνια, σπανιοτάτη εξαίρεση την χειροτονία του αυτή, δεν μπορείς να διατείνεσαι και να διαλαλείς εσύ ότι αναγωρίζεις ως άτομο, κατ΄ ιδίαν, όλες τις χειροτονίες και βαπτίσεις των Αρχιμασόνων Εωσφορολατρών πατριαρχών Αθηναγόρα και Μεταξάκη!

Ήδη από το 1948, οι οικουμενιστές επίσκοποι συνενώθηκαν και ενσωματώθηκαν σε ένα νέο ‘Παγκόσμιο Συμβούλιο «εκκλησιών…» όπου εκεί αναγνωρίζονται ως «ισότιμα και ισόκυρα μέλη» μεταξύ τους, έχοντας «κοινή πίστη και κοινό Θεό…» Δηλώνουν ότι απολαμβάνουν την «κοινωνία του Αγίου Πνεύματος» ενώ κινούνται από κοινά πονηρά και εωσφορικά πνεύματα αιρέσεων.

Ένας Τραγοθήλυκος Μ.Α.Τ.Σ. δικέφαλος και διπρόσωπος διαιτητής διέπει το τελικό μάτς του ήδη χαμένου αγώνα και μείς αποχαυνωμένοι αποδοί και βανδαλιστές των Τειχών τις Θείας Αποτειχίσεως βρίζουμε την Θεία Χάρι του Τερματοφύλακα Αρνίου, σφυρίζοντας το θριαμβευτικό «γκολ» του επί θύραις θηρίου, «έχον κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα.»

Τις τυπικές προσφωνήσεις των Αγίων Πατέρων προς τον όντως μέγα αιρετικό Διόσκορο, τις οποίες τόσο «θριαμβευτικώς» μα λίαν ανεπιτυχώς μας παρουσίασε ο Παναγιώτης Σημάτης, τις απορρίπτουμε ως τελείως άσχετες και παραπλανητικές.

Ας το γνωρίζουν οι ανύποπτοι και συνετοί μας αναγνώστες. Ο Διόσκορος δεν είχε καταδικαστεί ακόμη από Σύνοδο και καμία Σύνοδος δεν είχε ακόμη ασχοληθεί με την αίρεσή του. Είχαν λοιπόν κάθε δικαίωμα οι Άγιοι Πατέρες να κάνουν χρήση «οικιακής οικονομίας.» Ουδείς εξ΄ ημών τους το αφαιρεί αυτό.

Τον προσφώνησαν όμως έτσι μόνο στα αρχικά στάδια της συνοδικής εξετάσεως, προκειμένου να τον συνετίσουν. Όταν όμως είδαν ότι ο Διόσκορος δεν μετανοούσε, τότε τον καταδίκασαν ως αιρετικό και δεν αναγνώρισαν καμία επισκοπική ιεροσύνη πάνω του.Και όχι μόνον αυτόν. Οι Άγιοι Πατέρες καταδίκασαν και αναθεμάτισαν (εις κόλασιν αιωνίαν) και όλους όσους τον αγαπούσαν! “Ἀνάθεμα Διοσκόρῳ καί τοῖς φιλοῦσιν αὐτόν” (Πράξις Δ´ τῆς ἐν Χαλκηδόνι Δ´ Οἰκουμ. Συνόδου). Φοβερό αυτό!

Διατηρείς εφάμαρτη φιλία με τον κάθε Διόσκορο και δεν γνωρίζεις ότι η φιλία του οικουμενιστικού κόσμου, έχθρα του Θεού εστί; Τί κι αν είσαι μέγας καθηγητής και ομολογητής επίσκοπος; Ας είσαι και ολόκληρος Άγιος Ανατόλιος και μάλιστα Συνοδικός της Αγίας Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου! Μην τολμάς να καλύψεις τον αγαπημένο σου, ΠΑΝαιρετικό Διόσκορο και να διατείνεσαι διπλωματικά πως «καθαιρέθηκε όχι για θέματα Πίστεως αλλά επειδή αρνήθηκε να παραστεί….»

Όχι κύριοι καταχραστές της Οικονομίας. Εί φιλείς Με, Πέτρε, ποίμενε τα αποτειχισθέντα πρόβατά Μου! Αυτός ο αναθεματισμός «καί τοῖς φιλοῦσιν αὐτόν» είναι γενικός και αόριστος, αναφέρεται σε όλους ανεξαιρέτως, όσους παρέμειναν και εκοιμήθησαν σε κοινωνία με τον ήδη πλέον καταδικασμένο από Σύνοδο Διόσκορο. Ισχύει όχι μόνο για όσους αγαπούσαν τον Διόσκορο στον παρόντα χρόνο, εκείνο τον καιρό, αλλά και για όσους αγαπούν τον Διόσκορο διαχρονικώς και τον θεωρούν σήμερα ως «Άγιο».

Ο αναθεματισμός αυτός ισχύει για όσους διατηρούν κοινωνία με αυτούς οι οποίοι αρνούνται την Αγία Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο δηλαδή τους σημερινούς Μονοφυσίτες, τους οποίους ο πατριάρχης Βαρθολομαίος και οι αρχιερείς του, αναγνωρίζουν ως «Εκκλησία» και δηλώνουν δημοσίως πως βρίσκονται σε πλήρη κοινωνία. Και συ συνεχίζεις ακόμη να διατηρείς κοινωνία με τον πατριάρχη Βαρθολομαίο;

Εάν αναθεματίζονται αυτοί οι οποίοι απλώς αγαπούν τον Διόσκορο, πόσο μάλλον αναθεματίζονται αυτοί οι οποίοι αρνούνται να τον αναθεματίσουν ως αιρετικό, αυτοί οι οποίοι καταργούν τα Θεόπνευστα Αναθέματα, καταργούν την Αγία Δ΄ και Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο, οι οποίες τον αναθεματίζουν ως αιρετικό, και έρχονται να μας πουλήσουν πνεύμα αγάπης και φιλαδελφίας.

Έκανες Αποτείχιση; Μην διαφθείρεις την Διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων. Άκουσε την Αγία Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο: Πάντες οι αρετικοί και οι συνευδοκούντες αυτοίς, «ὑποκείσθωσαν τῇ ἀποφάσει τῆς ἁγίας ταύτης καὶ οἰκουμενικῆς συνόδου» επειδή αποδέχονται και αναγνωρίζουν ήδη καταδικασμένους από Σύνοδο αιρετικούς. Εσύ μην το κάνεις αυτό.

Άκουσε, αδελφέ μου, την Αγία Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο: «Πάσι τοις αιρετικοίς, ανάθεμα!» Αναθεμάτισέ και συ όλους τους αιρετικούς, καταδικασμένους και μη. Όχι με λόγια αλλά με έργα. Μην διατηρείς καμία μυστηριακή κοινωνία μαζί τους, ειδ΄ άλλως γίνεσαι συνυπεύθυνος και συγκατάκριτος της αιρέσεώς τους.

Δεν έχεις την δύναμη να τους αναθεματίσεις εμπράκτως; Ομολόγησέ το τουλάχιστον με διάθεση ψυχωφελούς ενοχής και συναίσθηση αυτομεμψίας. Μην καλύπτεις αυτή σου την αδυναμία ή δειλεία προκειμένου να μην διαταράξεις τις καλές σου σχέσεις με τους οικείους σου, τους φίλους σου και τους αγαπητούς σου.

Φίλος ο Πλάτων, φιλτάτη η Χριστολογική Αλήθεια: «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος!»

http://www.wallingoff.com/

Απάντηση στον κ. Νικ. Πανταζή, περί ακύρων Μυστηρίων

Του Ιωάννου Ρίζου

Αφορμή για να επανέλθουμε στο θέμα της ακυρότητας ή μη των μυστηρίων των οικουμενιστών και των μνημονευόντων αυτούς, μετά τη ψευδοσύνοδο του Κολυμβαρίου, αποτέλεσε η δημοσίευση σε διάφοραsites, μιας μακροσκελούς επιστολής του θεολόγου κ. Ν. Πανταζή εξ Αυστραλίας, στην οποία καταφέρεται εμμέσως εναντίον μου, αλλά και συνολικά κατά της «Πατερικής Παράδοσης».

Στην επιστολή του ο κ. Πανταζής θέτει πολλά ερωτήματα τα οποία περιστρέφονται ουσιαστικά γύρω την βασική του θέση η οποία είναι:

O οικουμενισμός είναι καταδικασμένη αίρεση εφόσον αποτελείται από επί μέρους καταδικασμένες αιρέσεις. Συνεπώς, ο πατριάρχης Βαρθολομαίος και οι λοιποί επίσκοποι δεν έχουν ιεροσύνη και έγκυρα μυστήρια αφού όχι μόνο δεν απομακρύνονται εκκλησιαστικά από αυτόν, αλλά «ασπάζονται και ακολουθούν ήδη καταδικασμένη αίρεση». Ορίζει μάλιστα ότι η ακυρότητα της ιεροσύνης και των μυστηρίων επήλθε με την

άρση των αναθεμάτων που ενήργησε ο πατριάρχης Αθηναγόρας το 1965. (πρώτο ζήτημα)

Πρόσφατα ο κ. Σημάτης σε άρθρο του εδώ, είχε παραλληλίσει την περίπτωση του Βαρθολομαίου με αυτήν του αιρετικού Διοσκόρου. Ο κ. Σημάτης ισχυρίστηκε ότι, αφού η Δ΄ Οικουμενική απέδιδε ιεροσύνη (άρα έγκυρα μυστήρια) στον Διόσκορο προσφωνώντας τον «θεοφιλέστατο και ευσεβέστατο επίσκοπο» στα επίσημα γράμματα πριν την καταδίκη του, παρόλο που είχε εκφράσει την αίρεση του δημόσια, μπορούμε κι εμείς να κρατήσουμε την ίδια στάση μέχρι να καταδικαστεί ο Βαρθολομαίος συνοδικά. Δηλαδή να δεχτούμε ως έγκυρα τα μυστήρια των οικουμενιστών. Ο κ. Πανταζής όμως με δριμύτητα και βαριές κατηγορίες αντέτεινε ότι οι περιπτώσεις είναι ανόμοιες και η παράθεση τους από τον κ. Σημάτη είναι «πλάνη» γιατί η αίρεση του Διοσκόρου δεν ήταν «κατεγνωσμένη» δηλαδή δεν είχε καταδικαστεί συνοδικά μετα από την ενδελεχή έρευνα της. (δεύτερο ζήτημα)

Οι θέσεις του κ. Πανταζή όμως κουτσαίνουν και από τα δύο πόδια.

Η συλλογιστική που αφορά το πρώτο ζήτημα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε έναν νοητικό πνιγμό.

Λέει ο κ. Πανταζής ότι με την άρση των αναθεμάτων το 1965, ο Αθηναγόρας, και όσοι έμειναν με αυτόν, έχασαν την ιεροσύνη τους και τα μυστήρια τους ήταν ανυπόστατα-άκυρα. Κάποιος άλλος όμως θα πει, γιατί να μη θεωρήσουμε ότι η απώλεια της ιεροσύνης και το ανυπόστατο των μυστηρίων δεν επήλθε το 1920 που ονομάζονται για πρώτη φορά οι αιρέσεις «εκκλησίες»; Ή το 1922 που αναγνωρίζεται ως εκκλησία η αίρεση των Αγγλικανών; 

Κάποιος άλλος όμως θα πει γιατί να μην θεωρήσουμε ότι η απώλεια της ιεροσύνης και το ανυπόστατο των μυστηρίων δεν επήλθε με την Εγκύκλιο του 1902 που το Φανάρι υιοθετεί την προτεσταντική θεωρία των κλάδων, ως «αναδενδράδων»; Και κάποιος άλλος θα έλεγε γιατί να μη θεωρήσουμε ότι η απώλεια της ιεροσύνης και το ανυπόστατο των μυστηρίων επήλθε το 1629 όταν ο πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρης δημοσίευσε την πλήρη αιρέσεων Καλβινική «Ομολογία» του; Δεν χρειάζεται νομίζω να συνεχίσω για να φανεί, το που οδηγεί το τμήμα της σκέψης του που μας παρουσίασε ο κ. Παντατζής.

Στο δεύτερο ζήτημα τα πράγματα είναι πολύ επιβαρυντικά για τον κ. Πανταζή.

Λέει ο κ. Πανταζής ότι όταν κλήθηκε ο Διόσκορος στην Δ΄ Οικουμενική (451 μ.Χ.) και προσφωνήθηκε ως «Θεοφιλέστατος και ευσεβέστατος επίσκοπος» η αίρεση του δεν ήταν «κατεγνωσμένη», ήταν ακόμα υπό διερεύνηση.

Ουδέν ψευδέστερον τούτου.

Το 448 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη γίνεται σύνοδος με πρόεδρο τον άγιο Φλαβιανό. Σε αυτήν καταδικάζεται ο μονοφυσιτισμός και ο εκφραστής του Ευτυχής, στενός φίλος και ομοϊδεάτης του Διοσκόρου καθαιρείται. Ο Διόσκορος, ως πατριάρχης Αλεξανδρείας εγείρει την ληστρική (λόγω της βίας που ασκούσε) σύνοδο στις 8 Αυγούστου του 449 στην Έφεσο, και αποκαθιστά τον Ευτυχή και την διδασκαλία του. Τα βίαια επεισόδια που προκάλεσαν οι μονοφυσίτες με τις οδηγίες του Διοσκόρου γίνονται αιτία να βρει θάνατο ο άγιος Φλαβιανός.

Παρόλα αυτά, η Δ΄ Οικουμενική σε τρείς επιστολές της που προσκαλούσαν τον Διόσκορο να προσέλθει στη Σύνοδο (επειδή αρνούνταν να παραστεί), τον ονομάζει «θεοφιλέστατο και οσιότατο επίσκοπο», πράγμα που αποδεικνύει ότι κατά τους θεοφόρους Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής, δεν είχε εκπέσει της ιεροσύνης και τα μυστήρια που τελούσε ήταν έγκυρα.Το κείμενο της καθαιρέσεως του Διοσκόρου από την Δ΄ Οικουμενική, με ημερομηνία 13 Οκτωβρίου του 451, γράφει:«καθαιρείσθε της επισκοπής και παντός εκκλησιαστικού θεσμού υπάρχειν αλλότριον».

Η Σύνοδος έγραψε στα πρακτικά της ότι την ιεροσύνη του Διοσκόρου την αφαίρεσε «ο Δεσπότης Χριστός και η πληθύς των επισκόπων …δια ειδικής ψήφου» (Σ. Μήλια, Πρακτικά , τ. Β΄, σελ. 130-131, εκδ. Ι. Σκήτη Αγίας Άννης).

«Η πληθύς των επισκόπων …δια ειδικής ψήφου»· τότε χάθηκε η ιεροσύνη κ. Πανταζή, κι όχι όποτε κρίνετε εσείς και ο μοναχός Μακάριος. 

Γι’ αυτό και όταν συνέβη αυτή η απώλεια της ιεροσύνης, ο Διόσκορος με επιστολή του προς την Σύνοδο πριν ακόμα λήξουν οι εργασίες της ζήτησε να του αποδοθεί η ιεροσύνη!!

Ακόμα μια επιβεβαίωση των θέσεων που προβάλλει η «Πατερική Παράδοση» στο θέμα αυτό έχουμε και από την Γ΄ Οικουμενική.

Στο κείμενο καθαιρέσεως του Νεστορίου η Σύνοδος γράφει: «…ο βλασφημηθείς παρ΄ αυτού [δηλ. του Νεστορίου] Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ώρισε δια της αγιωτάτης Συνόδου αλλότριον είναι αυτού του Νεστορίου του τε επισκοπικού αξιώματος και παντός συλλόγου ιερατικού» (MANSI IV, 1212 και Ιω. Καρμίρη «Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου πίστεως, σελ. 140)

Ενώ ο Νεστόριος και η αίρεση του είχε καταδικαστεί, (ήταν δηλαδή «κατεγνωσμένη») από το Πάπα Κελεστίνο και την Σύνοδο της Ρώμης το 430 μ.Χ. και από την Σύνοδο της Αλεξάνδρειας την ίδια χρονιά υπο τον άγιο Κύριλλο, λαμβάνει χώρα η Γ΄ Οικουμενική το 431 μ.Χ. για να εξετάσει την «κατεγνωσμένη» αίρεση. Σύμφωνα με τον κ. Πανταζή, πολύ κακώς οι άγιοι Πατέρες της Γ΄ Οικουμενικής προχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου, αφού η αίρεση του Νεστορίου ήταν ήδη καταδικασμένη.

Επιπλέον, ο Νεστόριος απέρριπτε ότι ο Χριστός ήταν ομοούσιος του Πατρός κατά την θεότητα κάτι προφανώς αρειανικό. Ο Αρειανισμός όμως είχε καταδικαστεί από την Α΄ Οικουμενική. Σύμφωνα με τον κ. Πανταζή πολύ κακώς οι άγιοι Πατέρες της Γ΄ Οικουμενικής προχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου, αφού η αίρεση του Νεστορίου εμπεριείχε κακοδοξία που ήταν ήδη καταδικασμένη από την Α΄ Οικουμενική.

Αλλά μπορούμε να προσθέσουμε και το εξής: Η Β΄ Οικουμενική καταδίκασε την αίρεση του Απολλινάριου, η οποία ήταν θεωρητικό τμήμα και βάση του μονοφυσιτισμού με εκφραστή τον Διόσκορο. Άρα, κατά τον κ. Πανταζή, πολύ κακώς οι άγιοι Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής προχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου, αφού η αίρεση του Διοσκόρου ήταν ήδη καταδικασμένη.

Συμπέρασμα

Ναι μεν η αναγνώριση της κακοδοξίας –και ειδικά της «κατεγνωσμένης»– μας επιτρέπει ασφαλώς και χωρίς την ανάγκη συνόδου (προ συνοδικής διαγνώμης) να αποτειχιστούμε, αλλά η αναγόρευση της ακυρότητας της ιεροσύνης και των μυστηρίων των κακοδόξων γίνεται μόνοσυνοδικά.

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση στις 8/17/2018 12:24:00 π.μ.

Ανταπάντηση στην απάντηση του Ιωάννη Ρίζου και στο κακό συναπάντημα…

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/08/blog-post_38.html#more

Αγαπητέ μου αδελφέ Ιωάννη,

Σου μιλώ στον Ενικό, σου γράφω με αγάπη. Απίστευτο; Κριτά Δικαιότατε Χριστέ, Εσύ μόνο γνωρίζεις!

Εσύ όμως, Ιωάννη, θέλοντας να υπερασπιστείς την ενορχηστρωμένη και συστηματική διαφθορά της Πατερικής Παραδόσεως καθώς και τον πληγωμένο σου εγωϊσμό, καταφεύγεις σε ειρωνείες και στην ανεπίτρεπτη εκ μέρους σου δολιοφθορά των λόγων μου. Ομολογώ, δεν το περίμενα, ιδίως από σένα.

Δηλώνω ευθύς εξ΄ αρχής στους αγαπητούς μας αναγνώστες πως δεν γνωριζόμαστε προσωπικώς ούτε είχαμε τίποτε να μοιράσουμε μεταξύ μας. Μοιραστήκαμε την ίδα πίστη, τον ίδιο ενθουσιασμό και αγωνιστικό παλμό της Αγιοπατερικής Αποτειχίσεως. «Πολύ καλό παιδί, ο Ιωάννης» μου δήλωναν αυτοί που σε γνωρίζουν και σε αγαπούν. Και εγώ σ΄ αγαπώ χωρίς να σε γνωρίζω.

Ξαφνιάζομαι όμως και συνεχίζω να μαθαίνω από τα λάθος μου να πιστεύω στην ομοψυχία των ομοπίστων – υποτίθεται – αδελφών μου. Μόλις «τολμήσεις» θεολογικώς να διαφωνήσεις μαζί τους σε κάποια θέση τους την οποία εκφράζουν δημοσίως, αμέσως το εκλαμβάνουν σαν επίθεση, ύβρι και προσβολή στο άτομό τους, λες και πρόκειται για το άτομό τους. Όμως «περί πίστεως πρόκειται…» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

Εν πρώτοις, θλίβομαι για το ότι και εσύ πέφτεις τόσο χαμηλά να απαντάς σε κάποιον χωρίς να γίνεται πρωτίστως και απαραιτήτως η δίκαιη ανάρτιση της αρχικής του θέσεως ώστε να δύναται επί ίσοις όροις να φανεί ή πιθανή ορθότητα και δικαιότητα της δικής σου αντι-θέσεως.

Έτσι, το δήθεν «αντικειμενικό και αμερόληπτο» ιστολόγιο «Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση» υφαρπάζει την κρίση των αναγνωστών και προδιαθέτει την διαίσθησή τους, κατευθύνοντάς τους εκεί που θέλεις να καταλήξεις εσύ με την δική σου απάντηση, στην παραπλάνηση και διαστροφή των λόγων μου, χωρίς αυτοί οι λόγοι μου να έχουν πρωτίστως αναρτηθεί.

Θα μου πεις, αυτό είναι θέμα του ιστολόγου και είναι εκτός δικού σου ελέγχου. Είσαι όμως συνεργάτης του και όπως ο άλλος λίαν αγαπητός και σεβαστός, ο Λαυρέντιος, ήσκησε έλεγχο δριμύτατο και δικαιότατο, όφειλες και εσύ να επικαλεστείς την ίδια αυτή δικαιότητα και δεοντολογία ώστε να μην καταντάς εμπλεκόμενος στην δέσμευση και φίμωση συναποτεισθέντων σου εν Χριστώ αδελφών.

Πριν όμως απαντήσω σε σένα, θα απαντήσω πρώτα στον ίδιο τον ιστολόγο ο οποίος παιδιαρίζει και υποβαθμίζει επαίσχυντα τον εαυτό του. Κλαίγεται (πάγεια η τακτική του) στην απάντησή του στο ελεγκτικό σχόλιο του σεβαστού και αγαπητού μας αδελφού Λαυρεντίου (τον οποίο ευχαριστώ δημοσίως διότι ενήργησε αυτοβούλως και ενσυνειδήτως), και διαμαρτύρεται ο Παναγιώτης Σημάτης πως δεν δημοσιεύω καμία από τις δικές του αναρτήσεις. Γράφει λοιπόν στο μοιρολόϊ του αυτό:

Πατερική Παράδοση17/8/18, 9:03 μ.μ.

«Αγαπητέ Λαυρέντιε, Ο κ. Πανταζής ΟΧΙ μόνο δεν δημοσιεύει καμιά δική μας ανάρτηση…» (ήθελες;)….

Ο «δίκαιος» ιστολόγος απολογείται: Δεν αναρτεί το κείμενό μου επειδή εγώ δεν δημοσιεύω δικές του αναρτήσεις. Μάλιστα με στόμφο, πετάει κι ένα «ΟΧΙ» με γράμματα κεφαλαία για να΄ ναι το «ΟΧΙ» πιο ηρωϊκό, εκδικητικό και αποκαλυπτικό συνάμα.

Δεν αποκαλύπτει τίποτε άλλο όμως παρά την δική του ρηχότητα και φτώχεια. Θέτει παιδιαριώδη προϋπόθεση, πλάθει απαραιτήτους αλληλοδιαφημιστικούς όρους. Σαν να μας λέει: «Βάλε και συ δικές μας αναρτήσεις για να δημοσιεύουμε και μεις τα δικά σου άρθα!»

Ξέρει πολύ καλά όμως και θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το ιστολόγιό μου δεν δημιουργήθηκε για δική μου διαφήμηση ή υποστρήριξη, ούτε για αποθέωση σχολιαστών και σχολίων. Δεν λειτουργεί καθόλου ως χώρος φιλοξενίας διαφόρων αρθρογράφων, αλλιώς θα επέλεγα άλλους σπουδαιοτέρους από αυτόν «τον οδυρόμενο μετά σπουδής»…

Το ιστολόγιό μου στήθηκε ως ελεύθερο και αδέσμευτο Αρχείο δικών μου μόνο άρθρων, πολλών των οποίων ο ίδιος απέρριπτε συστηματικώς (και πάλι δικαίωμά του) τα οποία ήταν «αυστηρώς ακατάλληλα» για το «επίπεδό του» και την δική του υπερκόσμια ανωτερότητα.

Και συνεχίζει ο Παναγιώτης Σημάτης:

«αλλά έχει και άδικες και υβριστικές αναρτήσεις στο ιστολόγιό του εναντίον μας, και μάλιστα μας συκοφαντεί ως βλάσφημους και αιρετικούς, ως δεχομένους μυστήρια στους Παπικούς!!! Εδώ: http://www.wallingoff.com/1002

Αδέλφια μου αγαπητά, δεν είναι αλήθεια αυτά που λέγει. Εγώ μίλησα για «απαράδεκτο, βλάσφημο και αιρετικό άρθρο» το οποίο δεν ήταν καν «δικό του» αλλά το πήρε από εδώ:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2018/04/blog-post_95.html, το διαφήμισε και το προώθησε. Έβαλε στο τέλος και ένα σύνδεσμο «Πηγή», μία τόση δα μικρή λεξούλα, μικροσκοπική, σχεδόν αόρατη η λέξη (και αυτό πάλι σκοπίμως). Ω της σκοπιμότητος!

Το άρθρο εκείνο μιλάει για το Ορθόδοξο Μυστήριο του Ευχελαίου και το συγκρίνει με αυτό των Λατίνων, με μόνη διαφορά ότι το Παπικό τελείται σε διαφορετικό χρόνο:

“Οἱ Λατίνοι τὸ μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου τὸ κάνουν μόνο σὲ ὅσους εἶναι βαριὰ ἀσθενεῖς καὶ ἑτοιμοθάνατοι.” 

Το δέχεται αυθύπαρκτα ως έγκυρο με μόνη διαφορά την διαφορετική στιγμή τελέσεώς του. Η θέση μου λοιπόν (η οποία θέλω να πιστεύω ότι είναι και δική σου θέση, φίλτατε Ιωάννη, αλλά και όλων των Ορθοδόξων) ήταν ότι οι Λατίνοι δεν έχουν έγκυρα μυστήρια, ούτε αγιαστικό και ιαματικό «Ευχέλαιο», οπότε δεν έχει καμία σημασία σε ποιά χρονική στιγμή το τελούν, μιας και είναι ευθύς εξ΄αρχής άκυρο. Δεν μας ενδιαφέρει πότε το κάνουν. Η χρονική στιγμή τελέσεως δεν έχει καμία σημασία. Αίρεση και διαίρεση σε όλο της το μεγαλείο…

Οι Παπικοί (και οι αιρετικοί Οικουμενιστές οι οποίοι κοινωνούν μαζί τους) είναι αιρετικοί. Η ίδια η δημοσίως κηρυσσομένη αίρεσή τους αλλά και αυτή η Αποτείχισή μας, τους καταδικάζει ως αιρετικούς. Εάν δεν είναι αιρετικοί, τότε κακώς Αποτειχιστήκαμε από αυτούς. Απλά τα πράγματα.

Ο αιρετικός δεν έχει Άγιο Πνεύμα. Δεν έχει «το Πνεύμα της Αληθείας» αλλά Πνεύμα ψεύδους, πνεύμα πλάνης και αιρέσεως. Εάν ο αιρετικός έχει «Άγιο Πνεύμα» τότε βλασφημούμε το Άγιο Πνεύμα, βλάπτουμε ακριβώς την φήμη του Αγίου Πνεύματος, διότι έχει αποκλειστική φήμη να επαναπαύεται και να κατοικεί στην Αλήθεια, όχι στην αίρεση!

Εάν ο Παναγιώτης Σημάτης (όχι Π.Σ.) είχε την στοιχειώδη ευγένεια και το παραμικρό ταπεινό φρόνημα ώστε να παραμένει στον ασφαλή χώρο της «Πατερικής Παραδόσως», θα συμφωνούσε αντικειμενικώς μαζί μου ως προς την σύγκριση του Ευχελαίου, θα αποδεχόταν τον αναγκαίο έλεγχό μου και θα σεβόταν την οποιαδήποτε διαφωνία. Επί τέλους εάν δεν κατέβαζε το άρθρο, τουλάχιστον θα έπρεπε να διαχώριζε την θέση του έναντι της θέσεως του άρθρου, για την οποία συνεχίζει να σιωπά. Τώρα, υποχωρεί και αποχωρεί στο αποχωρητήριο της ανασφάλειάς του, εκ του ασφαλούς: «Οπότε δεν έχουμε κάτι να συζητήσουμε μαζί του.»

Υπεκφυγή, διαφυγή, μεταστροφή. «Στρίβειν διά του αρραβώνος…» Συναδελφικός διπλωματικός ελιγμός με στόχο τον αποκλεισμό προσώπου, περιορισμό αντιδράσεων και απάληψη διαφωνιών. Όλα στο «δι΄ ευχών» της αποθεώσεως του πείσματός μας να επιμένουμε πως οι αιρετικοί έχουν Άγιο Πνεύμα, επειδή αυτή η διδασκαλία μας καλύπτει, μας βολεύει και αποτρέπει το διωγμό. Κουκουλώνει τον κατατρεγμό των οικείων. Προλαμβάνει διαζύγια.

Οπότε… δαίμονας και αποδιοπομπέος τράγος ο Πανταζής, ο οποίος ξεσκεπάζει το λάθος μας. Κάτσε να βρούμε και κάνα άρθρο από το Γεροντικό να αναρτίσουμε με ειδική αφιέρωση και να του κάνουμε κάνα κήρυγμα ηθικής αφ΄ υψηλού ώστε να του τσακίσουμε «την επηρμένην οφρύν…»

Και επειδή ο Παναγιώτης Σημάτης απαξιεί να απαντήσει στα ερωτήματά μου, «καλύπτεται» και δικαιολογείται λέγοντας:

«Αναρτήσαμε το άρθρο του κ. Ρίζου, επειδή εθίγετο έμμεσα και αυτός από όσα γράφει, ενώ εγώ προσωπικά δεν απαντώ, παρότι απαντά σε μένα, χωρίς εγώ δια των άρθρων μου να αναφέρομαι σ’ αυτόν. Και απαντά ΟΧΙ μόνο σε αυτά που γράφω αλλά σε αυτά που υπονοεί ότι γράφω.»

Δηλώνει ότι θίγεσαι ιδιατέρως, θα το δούμε και αυτό. Σιχαμερή νοοτροπία να θίγεται κάποιος από θεολογικές τοποθετήσεις συναδέλφων και ενδεχόμενες (πως τολμούν!) διαφωνίες μαζί του. Εδώ πετάει κι άλλο ένα δεύτεο «ηρωϊκό» ΟΧΙ ώστε να αυτοαναδειχθεί η «Μπουμπουλίνα» νοοτροπία του ως θριαμβευτής (του κάκου) και κακίστου αντιπάλου. Βαράτε με διά ροπάλου, να ξεθιμάνετε.

Παρεπιπτόντως, ευχαριστώ πολύ τον αγαπητό Τηλέμαχο Τσακαλίδη για την Αγιοπατερική του διαύγεια, αφοπλιστική απλότητα και ορθότη τα διατυπώσεως στο σχόλιό του εδώ:tilemaxos tsakalidis18/8/18, 12:36 π.μ. «δεν μπορούμε δογματικα να αποδεχτούμε μυστήρια έγκυρα από μη καθηρημένους συνοδικά διότι έτσι βλαστημούμε τον Τριαδικό Θεό μας . Αν αποδεχτούμε τα λεγόμενα του κ. Ρίζου, γινόμαστε βλάσφημοι του Αγίου Πνεύματος, δεν μπορεί ένας ιερωμένος να κοινωνεί με αιρετικούς, να τους αποδέχεται συνοδικώς και να έχει έγκυρα μυστήρια, είναι αδύνατο. Εκκλησία – ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝΑ, άρα όλοι αυτοί είναι εκτός Εκκλησίας και δεν έχουν ούτε μηστήρια έγκυρα, ούτε ιερωσύνη, δεν μπορεί να δεσμευτεί η χάρη του Θεού.»

Δυστυχώς λοιπόν, συναποτειχισθέντες αδελφοί επιδίδονται στην διαβολή, διαβάλουν την Αλήθεια, προκειμένου να προωθηθεί η δική τους διαβρωμένη ιδέα και κατευθυνόμενη γραμμή. Αλήθεια, θεωρείτε το αναγνωστικό κοινό τόσο ηλίθιο, ώστε να μην δύναται να αντιληφθεί την υπουλότητα και διαστροφή σας;

Φοβάμαι ότι έχει δίκαιο τελικώς ο π. Σάββας Λαυρεώτης για «δαιμονικής εμνπεύσεως συκοφαντία.» Αυτήν διαβλέπω και εδώ, κατάδηλη και διάσπαρτη στο κείμενό σου, αδελφέ Ιωάννη!

Βάζεις λόγια στο στόμα μου ώστε να εξασφαλίσεις την ανατροπή καθοδηγώντας τους αναγνώστες στο δικό σου συμπέρασμα. Καλύτερο και αντικειμενικότερο είναι να αφήνουμε τους αναγνώστες να φτάνουν στον δικό τους συμπέρασμα, όπως ακριβώς κάνουν. Νουν και ηλικίαν έχουν.

Θα απαντήσω λοιπόν σε όλα τα θέματα που θίγεις και σε όλες τις διαστροφές της αληθείας εκ μέρους σου, είτε εσκεμμένες, είτε όχι. Ο Θεός κι η ψυχή σου.

Ξεκινάς την απάντησή σου λέγοντας ότι το άρθρο μου «καταφέρεται εμμέσως εναντίον μου, αλλά και συνολικά κατά της «Πατερικής Παράδοσης».

Αυτά δεν είναι ορθά και αληθινά. Μην τα παίρνετε όλα τόσο προσωπικά. Πρώτον, δεν καταφέρθηκα εναντίον σου. Ήσκησα κριτική στην προσωπική, δική σου δημόσια διδασκαλία (και όχι των Αγίων Πατέρων όπως διατείνεστε) ότι οι αιρετικοί «έχουν έγκυρα μυστήρια.»

Δεν καταλαβαίνω γιατί δηλαδή απαγορεύεται η οποιαδήποτε θεολογική διαφωνία στις θέσεις σας και όταν κάποιος «τολμήσει» να το κάνει, αμέσως τον δαιμονοποιείτε και συκοφαντείτε ως υβριστή και χυδαιολόγο…

Ευτυχώς, οι αναγνώστες μας είναι δίκαιοι και αντικειμενικοί. Παρουσιάζω λοιπόν ακριβώς τί είπα:

«Ξάφνου, του κάκου, γινόμαστε εμείς οι «ληστές της Θείας Χάριτος» κι ας γράψαμε κάποτε βιβλία για τους κλέπτες και τους λωποδύτες της χάριτος Αυτού «εν τω ηγαπημένω γέροντι».

Αναφέρθηκα, όχι «εμμέσως» όπως γράφεις, αλλά άμεσα στον τίτλο του λίαν αξιόλογου και ομολογιακού σου βιβλίου: «Οι ληστές της Θείας Χάριτος». Το βιβλίο σου ομολογώ, μου άρεσε πολύ. Ωφέλησε πολύ πάρα πολλούς πιστούς και δεν σε κολακεύω.

Στηλιτεύω την μετατόπιση και μεταφορά των εννοιών. Στιγματίζεις τους αιρετικούς οικουμενιστές ως «κλέπτες και ληστές» της Θείας Χάριτος (λόγια του Χριστού) αλλά δυστυχώς και συ τώρα, «κλέβεις» – αρπάζεις την Θεία Χάρη και την αποδίδεις άπλετα και απλόχερα πάλι στους αιρετικούς.

Αυθαιρέτως διατείνεστε ότι «δεν έχουμε εμείς δικαίωμα να θεωρούμε άκυρα τα μυστήρια των αιρετικών», ενώ παράλληλα εσείς έχετε το δικαίωμα να τα θεωρείτε έγκυρα και να «μουτζουρώνετε» εμάς (εκ του ασφαλούς βέβαια) ως δήθεν «βλασφήμους του Αγίου Πνεύματος», δηλαδή μας αποκλείετε και εξωκλείετε της σωτηρίας διότι διαπράττουμε την ασυγχώρητη εις τον αιώνα βλασφημία…

Μακάρι, αδέλφια μου, να κολαστούμε εμείς προκειμένου να σωθείτε εσείς. Δεν το λέγω με ειρωνικά, μιλάω σοβαρά και εύχομαι να το ακούσει ο Θεός. Λέγοντας και εμείς αυτό το Αποστολικό «ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου» (Ρωμ. 9, 3) δεν σημαίνει ότι εξισώνουμε τον αμαρτωλό και αχρείο εαυτό μας με τον Απόστολο Παύλο, αλλά ομολογούμε ότι έχουμε απόλυτη συναίσθηση της αναξιότητός μας και αναγνωρίζουμε την μηδαμινότητά μας. «Και οι λίθοι κεκράξωνται!»

Μην κράζετε όμως υπέρ των αιρετικών από τους οποίους αποτειχιστήκαμε και τους οποίους διά της Αποτειχίσεώς μας αναθεματίζουμε και καταδικάζουμε ως αιρετικούς.

Ανάθεμα σημαίνει χωρισμός από Θεού και εκτός Εκκλησίας Χριστού. Εσείς, γνώστες ικανοί των Πατέρων, δεν δικαιολογείστε να συγχέετε την Εκκλησία του Χριστού με την «εκκλησία του Βαρθολομαίου!»

Με το να αποδίδετε έγκυρα μυστήρια στους αιρετικούς Οικουμενιστές, όχι μόνο φάσκετε και αντιφάσκετε, αλλά επιτελείτε το άκρον άωτον της Εκκλησιολογικής υποκρισίας και αυτοσυνειδησιακής σχιζοφρενείας.

Με την Αποτείχισή σας τοποθείτε τους αιρετικούς Οικουμενιστές εκτός Εκκλησίας, αλλά με απόδωση εγκύρων μυστηρίων και κατοχής Αγίου Πνεύματος, τους επανατοποθετείτε εντός πάλιν Εκκλησίας. Δεν μπορεί κάποιος να είναι «εκτός» και να έχει «έγκυρα μυστήρια», ούτε πάλι να είναι «εντός» και να εκτοπίζεται αυτομάτως «εκτός» διά της Αποτειχίσεώς μας.

«Τυχεράκιας» ο κάθε αιρετικός οικουμενιστής. Είναι «εντός», είναι και «εκτός». Το «παίζει δίπορτο» με ουσιαστική αναγνώριση και επίσημη εξουσιοδότηση από Αποτειχισμένους. Εντός, εκτός και επί ταυτά! Λόγια όμορφα και παρδαλά, για ν΄αγαπιόμαστε. Και τρωγόμαστε και τσακωνόμαστε και δεν ξέρουμε για ποιόν τελικά λόγο αγωνιζόμαστε.

Μου θυμίζετε το ανέκδοτο (είμαστε για γέλια και για κλάματα) με εκείνον το μεθυσμένο που έλαβε μέρος σε διαμαρτυρία εναντίον της Χούντας του Παπαδόπουλου κι όταν έπιασαν τον Παπαδόπουλο και τον χειροκλωτσούσαν κάτω στο έδαφος, έριχνε καμία μπουνιά και ο μεθυσμένος με λόξιγκα ασυγκράτητο κι όταν τον ρώτησαν οι άλλοι «Εσύ γιατί βαράς;» Αυτός απήντησε: «Μπισκότα είν΄ αυτά που φτιάχνει;;;!!»

Υπερασπίζοντας λοιπόν κι εσύ τον Παναγιώτη Σημάτη, λέγεις: «Ο κ. Σημάτης ισχυρίστηκε ότι, αφού η Δ΄ Οικουμενική απέδιδε ιεροσύνη (άρα έγκυρα μυστήρια) στον Διόσκορο προσφωνώντας τον «θεοφιλέστατο και ευσεβέστατο επίσκοπο» στα επίσημα γράμματα πριν την καταδίκη του…»

Αυτά δεν είναι αλήθεια αλλά ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ. Ας το δούμε αυτό ξανά:

«αφού η Δ΄ Οικουμενική απέδιδε ιεροσύνη (άρα έγκυρα μυστήρια) στον Διόσκορο».

Αυτό το άρα, το λέτε εσείς, έτσι το συμπεραίνετε εσείς. Και σας το είπε ο αγαπητός Λαυρέντιος: «η απόδοση τίτλων δεν σημαίνει αυθύπαρκτα και εγκυρότητα μυστηρίων!» Αλλιώς και τον «Πάπα», δεν θα πρέπει ποτέ να τον λέμε «Πάπα» διότι προσφωνώντας τον με τον τίτλο, αναγνωρίζουμε το Πρωτείο και το Αλάθητο ως «Πατήρ, Πατέρων» και «Πρώτου της Οικουμένης» με «έγκυρα μυστήρια.»

Και αποφαίνεσαι και εσύ, Ιωάννη: «Ο κ. Πανταζής όμως με δριμύτητα και βαριές κατηγορίες αντέτεινε ότι οι περιπτώσεις είναι ανόμοιες και η παράθεση τους από τον κ. Σημάτη είναι «πλάνη»

Βαριές και όμως αληθινές. Δεν θα μετατρέψω το βαρύτατο αδίκημα της δολιοφθοράς της Διδάσκαλίας των Οικουμενικών Συνόδων σε ελαφρούτσικο σφαλματάκι, απλά επειδή τον αγαπώ… (σας φαίνεται παράξενο ε; Και όμως τον αγαπώ αλλά όπως λέγει ο Χρυσόστομος «καλύτερα τα χτυπήματα του φίλου παρά τα φιλήματα του εχθρού!) Δεν θα τον κολακέψω λοιπόν για να τα΄ χω καλά με τον αδελφό, τον γέροντα, τον πνευματικό, την σύζυγο ή τα τέκνα.

Είναι ΠΛΑΝΗ να αποδίδεις εγκυρότητα μυστηρίων σε ΗΔΗ καταδικασμένο από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικό (όπως ο Πάπας) και ταυτοχρόνως να τον συγκρίνεις με εθιμοτυπικούς τίτλους και προσφωνήσεις των Αγίων Πατέρων σε αιρετικό ΠΡΙΝ από την καταδίκη του ή έστω κατά την διάρκεια των διεργασιών της Συνόδου (υπ΄ όψιν οι δειργασίες αυτές σε μερικές περιπτώσεις κράτησαν ολόκληρες εβδομάδες και μήνες ακόμη και έτη, όπως η Αγία Έκτη Οικουμενική).

Είναι ΠΛΑΝΗ και μάλιστα τιτάνια και εωσφορική να επιστρατεύεις τους Αγίους Πατέρες, για το πώς αντιμετώπισαν κάποιον αιρετικό ΠΡΙΝ αυτός καταδικαστεί από την Οικουμενική Σύνοδο και το πώς να αντιμετωπίσουμε εμείς έναν Αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο ο οποίος κοινωνεί και αναγνωρίζει ως «Εκκλησίες του Χριστού» αιρέσεις οι οποίες είναι ΗΔΗ (μετά, όχι πριν) αναθεματισμένες και καταδικασμένες από Οικουμενική Σύνοδο, όπως ο Αρειανισμός, ο Νεστοριανισμός, ο Μονοφυσιτισμός, ο Παπισμός και οι Εικονομάχοι Πρωτεστάντες.

ΤΙ ΔΕΝ καταλαβαίνετε από αυτό και ΤΙ ΔΕΝ θεωρείτε αίρεση από αυτές τις προαναφερθείσες αιρέσεις οι οποίες αποτελούν τις επί μέρους ουσιαστικές και «ακρογωνιαίες» αιρέσεις του Οικουμενισμού; Και έχετε την αξίωση να συγκληθεί για χάρη σας άλλη μία Σύνοδος, να σας πει τί;

Και για να σας το πω ΠΙΟ ΑΠΛΑ:

Ο Διόσκορος, πριν να καταδικαστεί, βεβαίως είχε έγκυρα μυστήρια.

ΜΕΤΑ όμως από την Συνοδική του καταδίκη, είχε έγκυρα μυστήρια;;; 

Αναμφισβήτητα όχι.

Όσοι δεν δέχτηκαν την Απόφαση της Δ΄ Οικουμ. Συνόδου

και συνέχισαν να διατηρούν κοινωνία με τον Διόσκορο

και να τον θεωρούν ακόμη και «ΑΓΙΟ» και να απορρίπτουν

και να βλασφημούν ως ΑΚΥΡΗ και ΛΗΣΤΡΙΚΗ την Αγία

Δ΄ Οικουμ. Σύνοδο, ΑΥΤΟΙ, είχαν έγκυρα μυστήρια;;; 

Και ο διάδοχος του Διόσκορου, είχε έγκυρα μυστήρια;;; 

Ή έπρεπε και με αυτόν ΠΑΛΙ να συγκληθεί και ΑΛΛΗ ΜΙΑ

Οικουμ. Σύνοδος να ξανακαταδικάσει και αυτόν

και τον μεθεπόμενο από αυτόν;;;

Και ο διάδοχος του διαδόχου Διόσκορου, είχε και εκείνος

έγκυρα μυστήρια;;; Ή έπρεπε και με αυτόν ΠΑΛΙ

να συγκληθεί και ΑΛΛΗ ΜΙΑ Οικουμ. Σύνοδος

να ξανακαταδικάσει και αυτόν και κάθε βλασφημο

ο οποίος αρνούνταν την Ανωτάτη Θεϊκή Αρχή

και ασπαζόταν την αίρεση του Μονοφυσιτισμού;;;

Ή μήπως υπάρχει σοβαρός και λογικότατος λόγος που

η Οικουμ. Σύνοδος καταδίκασε όχι μόνο τα πρόσωπα

αλλά και την αίρεση, ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΣΥΝΕΥΔΟΚΟΥΣΙΝ ΑΥΤΟΙΣ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΝΤΑΣ ΑΥΤΗ;

Μήπως υπάρχει λόγος που η Σύνοδος αναφέρεται και σε μελλοντικούς

βλαμμένους και μανιασμένους Λύκους βαρείς, και λέγει ότι ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ

«ὑποκείσθωσαν τῇ ἀποφάσει τῆς ἁγίας ταύτης καὶ οἰκουμενικῆς συνόδου·

ὥστε δηλονότι, τὸν μὲν ἐπίσκοπον, ἁπαλλοτριούσθαι τῆς ἐπισκοπῆς,

καὶ εἶναι καθῃρημένον· τὸν δὲ κληρικόν, ὁμοίως ἐκπίπτειν τοῦ κλήρου·

εἰ δὲ λαϊκός τις εἴη, καὶ οὗτος ἀναθεματιζέσθω, καθὰ προείρηται.»

ΠΟΙΟΣ αφαιρεί εδώ, η ΣΥΝΟΔΟΣ ή εγώ; ΤΙ ΔΕΝ καταλαβαίνετε από αυτό; Γιατί σας αρέσει να «κάνετε τον κουτό» για να μην σας καταλάβουν αυτοί που δεν κατάλαβαν και έτσι είστε όλοι «ανεύθυνοι;» από αυτήν την εσχάτη προδοδία του Αγώνος;

Ώστε λοιπόν, «οι θέσεις του κ. Πανταζή κουτσαίνουν και από τα δύο πόδια;»

ΠΡΩΤΟΝ δεν είναι θέσεις δικές μου! Σας παραθέτω Αγίους Πατέρες και Οικουμενικές Συνόδους και σεις μου παραθέτετε φιλοφρονήσεις, προσφωνήσεις και τίτλους!

Σας παρακάλεσα να μας παρουσιάσετε ΕΝΑ Άγιο Πατέρα, έστω και ΜΙΣΟ, ο οποίος να λέει ότι

«Οι αιρετικοί έχουν Άγιο Πνεύμα και έγκυρα μυστήρια…»

Και σεις μου απαντάτε «κουτσαίνω!» Σας ευχαριστώ πολύ! Καλύτερα λοιπόν να κουτσαίνω από τα δύο πόδια ΠΑΡΑ να είμαι τυφλός όχι μόνο από τα δύο μάτια αλλά και από «τα ώτα, τον τε νουν και τα όμματα» επίσης!

Προτιμώ να ακούσω τον Μέγα Βασίλειο ο οποίος μας λέει «ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΟΥΚ ΕΧΟΥΣΙΝ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟΝ» παρά να ακούσω τον Ιωάννη Ρίζο που ριζώνει και στεριώνει στην πλάνη λέγοντας ότι:

«Ναι, βεβαίως έχουν! Μας το είπε ο Παναγιώτης και ο π. Ευθύμιος! Αυτοί ξέρουν!»

Τότε ας πετάξουμε τους Πατέρες κι ας διαγράψουμε την «Πατερική Παράδοση» την οποία τόσο πολύ επικαλείσθε! Ας ξεκινήσουμε νέα Παράδοση Γεροντιακή, Σηματική, Ριζοϊκή. Παράδοση Οικονομιακή. Ας ακούσουμε εσάς με τα «συνεπώς» και «συμπερασματικώς» στις προσφωνήσεις έναντι των αιρετικών.

Κι έρχεσαι στην αντεπίθεση, διότι ο Παναγιώτης Σημάτης παριστάνει τον κωφάλαλο και δεν μπορεί να μιλήσει. Και μιλάς εσύ και με κατηγορείς μετά πάσης «μαθηματικής ακριβείας» για «νοητικό πνιγμό!»

Και πάλι, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Εύχομαι για σένα, την οικογένειά σου, τα αγαπητά και συγγενικά σου πρόσωπα, ευημερία, πρόοδο, υγεία και κάθε ευλογία Θεού! Ευχαριστώ με όλη μου την ψυχή για την δοκιμασία αυτή. Επίσκεψη και ευλογία Θεού.

Παρ’ όλο που με θεωρείς “διανοητικώς πνιγμένο” και μάλιστα «με μαθηματική ακρίβεια» (αυτή μας κατάστρεψε διότι αντικαταστήσαμε την Αγιοπατερική Ακρίβεια με την «μαθηματική ακρίβεια» και πουλάμε εντυπώσεις), παρ΄ όλα αυτά, δεν απέδειξες τον «διανοητικό πνιγμό μου.»

Αναφέρθηκες στην άρση των Αναθεμάτων το 1965. Έκανες αράδα διαφόρων ενδεχομένων συλλογισμών: «Κάποιος άλλος θα πει ότι επήλθε το 1920, άλλος το 1922, άλλος το 1902 κι άλλος το 1629». Την Εκκλησιολογική Κολοκυθιά θα παίξουμε τώρα; Ο κάθε σεβαστός και έντιμος συζητητής ας θέσει οποιαδήποτε χρονολογία θέλει, αρκεί να την υποστηρίξει με επιχειρήματα και γεγονότα.

Εσύ, Ιωάννη, δεν υποστηρίζεις τίποτε παρά στηρίζεσαι στον ορθολογισμό σου: «Δεν χρειάζεται νομίζω να συνεχίσω για να φανεί, το που οδηγεί το τμήμα της σκέψης του που μας παρουσίασε ο κ. Παντατζής.» Όσο για «το τμήμα της σκέψεώς μου», ας το κρίνει ο Θεός και ο Πιστός Λαός του Θεού.

Δεν επιβάλλω τις θέσεις μου σε κανέναν. Δεν καταδικάζω κανέναν. Δεν είναι όμως «δικές μου» θέσεις. Είναι Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων. Σε αυτήν παραπέμπω και όταν δω ότι καταπατείται η Αγιοπατερική Παράδοση με κρυφή αιτία τις διαπροσωπικές φοβίες, τους συμβιβασμούς συνδειδήσεως και τις γεροντολατρευτικές τάσεις, τότε μιλώ παρρησία και ξεσπώ αυθορμήτως.

Στην συνέχεια, αγαπητέ Ιωάννη, με κατηγορείς για «πράγματα πολύ επιβαρυντικά…» και ότι έγραψα για την αίρεση του Διοσκόρου ότι δεν ήταν κατεγνωσμένη. Πετάς και το βεγγαλικό φθηνού εντυπωσιασμού: «Ουδέν ψευδέστερον τούτου.» Ρίχνεις άδεια για να πιάσεις γεμάτα. Δεν αποδεικνύεις όμως το «ψευδέστερον..»

Αναφέρεσαι στην πατριαρχική σύνοδο του 448 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη όπου «καταδικάζεται ο Μονοφυσιτισμός και ο εκφραστής του Ευτυχής, στενός φίλος και ομοϊδεάτης του Διοσκόρου καθαιρείται.» Και επιμένεις πολύ πεισματικά και αποτυφλωτικά ξανά στις προσφωνήσεις ΠΡΙΝ από την Συνοδική καταδίκη του Διοσκόρου!!!

Γράφεις και πάλι:

«Παρόλα αυτά, η Δ΄ Οικουμενική σε τρείς επιστολές της που προσκαλούσαν τον Διόσκορο να προσέλθει στη Σύνοδο (επειδή αρνούνταν να παραστεί), τον ονομάζει «θεοφιλέστατο και οσιότατο επίσκοπο», πράγμα που αποδεικνύει ότι κατά τους θεοφόρους Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής, δεν είχε εκπέσει της ιεροσύνης και τα μυστήρια που τελούσε ήταν έγκυρα.»

Όχι, Ιωάννη, οι προσφωνήσεις δεν αποδεικνύουν τίποτα! Αλλά ΓΙΑΤΙ επιμένεις στα ΠΡΙΝ από την καταδίκη λόγια;;

ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ διότι γίνεται πλέον φανερό, κάτι (αυτό το «κάτι») δεν σου επιτρέπει να καταλάβεις την απλή λογική και Συνοδική, Αγιοπατερική Αλήθεια:

Δεν χρειάζεται να διακυματίζετε πανηγυρικά τις προσφωνήσεις τίτλων! «Θεοφιλέστατο…. Θεοφιλέστατο και Θεοφιλέστατο!» Κόλλησε η βελόνα σας εκεί! ΔΕΝ είναι όμως το θέμα μας εκεί! Ο Διόσκορος, πριν να καταδικαστεί, είχε βεβαίως έγκυρα μυστήρια.

ΜΕΤΑ όμως από την Συνοδική του καταδίκη, είχε έγκυρα μυστήρια;;; Αναμφισβήτητα όχι! Είναι αυτό το ΜΕΤΑ που έχει σημασία. Είναι αυτό το ΜΕΤΑ που αφορά την «ταμπακιέρα» για την οποία… ΟΥΔΕΙΣ ΛΟΓΟΣ!

Ο άσχετος λόγος δεν έχει λόγο να λέγεται και στην προκειμένη περίπτωση ματαιοπονείτε. Και συ, Ιωάννη, πάλι επιμένεις λέγοντας:

«Η Σύνοδος έγραψε στα πρακτικά της ότι την ιεροσύνη του Διοσκόρου την αφαίρεσε «ο Δεσπότης Χριστός και η πληθύς των επισκόπων …δια ειδικής ψήφου» (Σ. Μήλια, Πρακτικά , τ. Β΄, σελ. 130-131, εκδ. Ι. Σκήτη Αγίας Άννης). «Η πληθύς των επισκόπων …δια ειδικής ψήφου»· τότε χάθηκε η ιεροσύνη κ. Πανταζή, κι όχι όποτε κρίνετε εσείς και ο μοναχός Μακάριος. 

Αδελφέ μου, αυτό λέγεται εμπάθεια και κακοήθεια! Λέγεται δολιότητα και διαφθορά. Λέγεται ΑΤΙΜΙΑ. Μη γίνεσαι άτιμος, τίμιε Ιωάννη. ΠΟΤΕ δεν είπα ούτε καν διανοήθηκα ότι «η ιεροσύνη χάνεται όποτε το κρίνω εγώ!»

ΣΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ που πιστεύεις, πες μου σε παρακαλώ, ΠΟΥ και ΠΟΤΕ ΕΙΠΑ εγώ κάτι τέτοιο; Θέλω ακριβώς αυτά τα λόγια, λέξη προς λέξη! Αν τα είπα, υπόδειξέ τα. Εάν δεν τα είπα, ΜΗΝ βάζεις λόγια στο στόμα μου! ΔΕΝ είναι καθόλου τίμιο αυτό!

Θα ήμουν δαιμονικότερος από τον ίδιο τον Εωσφόρο εάν πίστευα κάτι τέτοιο! Ανατριχιάζω που το λες και το πιστεύεις κιόλας! Δεν με γνωρίζεις καθόλου. Εάν δεν με προδίκαζες από τα γραπτά και μόνο, τα οποία ερμηνεύεις εσύ όπως εσύ νομίζεις, εάν είχες την στοιχειώδη ευγένεια να επικοινωνήσεις μαζί μου, δεν θα έφτανες ποτέ στα εμπαθή σου και προεξοφλημένα σου συμπεράσματα.

ΒΕΒΑΙΩΣ και αφαιρείται η ιεροσύνη από τον Θεό και από Συνόδους και ΟΧΙ από μένα! Ίσα ίσα αναφέρθηκα σε Συνόδους και μάλιστα Οικουμενικές. Επικαλέστηκα αυτές και όχι την δική μου αρμοδιότητα ή την πεπερασμένη κρίση. Κρίση συνειδήσεως θα έπρεπε να έχεις με αυτήν την δεινοτάτη και κακοηθεστάτη συκοφαντία.

ΔΕΝ ΥΦΑΡΠΑΖΩ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! ΔΕΝ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΩ ΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΘΕΣΜΟ! ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΠΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΚΑΛΩ ΝΑ ΤΟ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ – ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΙΣ ΠΑΡΑΥΤΑ.

Και είναι μεγάλο λάθος σου, ταλαίπωρε και ταλαιπωρημένε από την εμπάθεια Ιωάννη, αποτελεί παραπληροφόρηση και ανευθυνότητα ανεπίτρεπτη να με συμψηφίζεις με τον μοναχό Μακάριο, ασχέτως εάν κάπου συμφωνούμε…

Ο μοναχός Μακάριος δεν έχει να κάνει τίποτε με μένα, με θεωρεί πλανεμένο και ΚΑΘΟΛΟΥ δεν με ενδιαφέρει η διδασκαλία του. Μία μόνο φορά μίλησα μαζί του τηλεφωνικώς και έκτοτε παραιτήθηκα. Δεν επικοινωνούμε πλέον και ούτε διατηρούμε κάποια εκκλησιολογική κοινωνία. Δεν έμαθα να τιμώ ιερείς και μοναχούς οι οποίοι από τη μια παρουσιάζονται συναγνωιστές και από την άλλη αρέσκονται να σε μαχαιρώνουν πισόπλατα

Η μεαλύτερη όμως ΑΤΙΜΙΑ σου, η βαρύτατη αδικία σου και απανωτή ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ είναι αυτό το οποίο ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ επαναλαμβάνεις, ΧΩΡΙΣ να είναι αλήθεια, ΧΩΡΙΣ να έχω πει κάτι τέτοιο, ΧΩΡΙΣ να έχω καν ευπονοήσει κάτι τέτοιο. Γράφεις:

«Σύμφωνα με τον κ. Πανταζή, πολύ κακώς οι άγιοι Πατέρες της Γ΄ Οικουμενικής προχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου, αφού η αίρεση του Νεστορίου ήταν ήδη καταδικασμένη. Επιπλέον, ο Νεστόριος απέρριπτε ότι ο Χριστός ήταν ομοούσιος του Πατρός κατά την θεότητα κάτι προφανώς αρειανικό. Ο Αρειανισμός όμως είχε καταδικαστεί από την Α΄ Οικουμενική.

Σύμφωνα με τον κ. Πανταζή πολύ κακώς οι άγιοι Πατέρες της Γ΄ Οικουμενικής προχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου, αφού η αίρεση του Νεστορίου εμπεριείχε κακοδοξία που ήταν ήδη καταδικασμένη από την Α΄ Οικουμενική. Η Β΄ Οικουμενική καταδίκασε την αίρεση του Απολλινάριου, η οποία ήταν θεωρητικό τμήμα και βάση του μονοφυσιτισμού με εκφραστή τον Διόσκορο.

Άρα, (αυτό το «άρα» είναι κατάρα) κατά τον κ. Πανταζή, πολύ κακώς οι άγιοι Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής προχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου, αφού η αίρεση του Διοσκόρου ήταν ήδη καταδικασμένη.»

Τελικώς, δεν είσαι μόνο συκοφάντης, είσαι και συστηματικός ΚΑΚΟΗΘΗΣ! Η εμπάθειά σου δεν έχει όρια! Ξεπερνάς τα περιθώρια ντροπής και πέφτεις πολύ μα πάρα πολύ χαμηλά, απλά και μόνο για να αυτο-αναδειχθείς «θριαμβευτής» κακόβουλος και κακεντρεχής.

Διάβασα και ξαναδιάβασα προσεκτικά το άρθρο μου. ΠΟΥΘΕΝΑ δεν βρήκα αυτήν την φράση: «πολύ κακώς οι Άγιοι Πατέρες…». Εσύ όμως εκεί, τρεις φορές δίχως ντροπή, το επαναλμβάνεις και το υπογραμμίζεις: «Σύμφωνα με τον κ. Πανταζή, πολύ κακώς οι Άγιοι Πατέρες…».

Τέτοια ΚΑΚΟΤΗΤΑ και μοχθηρία δεν την περίμενα από συναποτειχισμένο αδελφό! Να βάζει λόγια στο στόμα μου και θηλειά ασυγχωρήτου βλασφημίας στο λαιμό μου! Να με παρομοιάζει, ΘΟΥ ΚΥΡΙΕ, με τον βλασφημότατο και αισχρότατο Βαρθολομαίο ο οποίος και αυτός κατηγόρησε τους Αγίους Πατέρες ότι είναι ένοχοι και θύματα του αρχεκάκου όφεως, οι οποίοι μας κληρονόμησαν την διάσπαση και κακώς προέβησαν σε αλληλοαφορισμούς…

Εάν τολμούσα και επέτρεπα στον εαυτό μου να ξεστομίσει αυτή την κατά πάντα ΒΛΑΣΦΗΜΗ φράση «πολύ κακώς οι Άγιοι Πατέρες…», τότε καλύτερα να έβαζα τεράστιο λίθο στο σβέρκο μου και να πηδούσα από τον υψηλότερο ουρανοξύστη της Μελβούρνης!

Όποιος τολμήσει και ξεράσει τέτοια κόλαση από το αδηφάγο στόμα του ότι «πολύ κακώς οι Άγιοι Πατέρες μίας Οικουμενικής Συνόδου…» είπαν αυτό ή έκαναν εκείνο, αυτός δεν θα συγχωρεθεί εις τον αιώνα τον άπαντα ποτέ, διότι βρίζει και βλασφημεί ολόκληρη την Αγία Τριάδα και την Ανωτάτη Εξουσία στην Ορθοδοξία!

Δεν με λυπεί τόσο, που έβαλες τέτοια αισχρή και πολύ βρώμικη ρετσινιά στο στόμα μου και έτσι έντεχνα και λογοτεχνικά μουτζούρωσες θανασίμως τον αδελφό σου, όσο με λυπεί το ότι πιστεύεις ότι πράγματι θα μπορούσα τόσο εύκολα να ξεστομίσω κάτι τέτοιο…

Ιωάννη, ΔΕΝ τρελάθηκα! ΔΕΝ δαιμονίστηκα! Σύνελθε Ιωάννη! Σοβαρέψου και ξεπέρασε την προσωπική σου προσβολή. Δείξε ανωτερότητα και μην πέφτεις στα χαμηλά και χαμερπή για να κερδίσεις εντυπώσεις.

Κάνω λοιπόν ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ όχι της τιμής μου αλλά της τιμής των Αγίων Πατέρων και διαφθοράς της διδασκαλίας των Οικουμενικών Συνόδων! Διαβάζω ξανά και μετρώ στο άρθρο μου, ξεκινώντας μάλιστα ακόμη στο Τίτλο:

«Ο ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ… δεν χρειάζεται άλλη μία νέα Συνοδική Καταδίκη!»

ΔΕΝ ΕΙΠΑ «ο ήδη καταδικασμένος από τοπική σύνοδο αιρετικός… δεν χρειάζεται άλλη μία νέα συνοδική καταδίκη» αλλιώς θα ήταν όντως αληθινή και υποστατή η κατηγορία σου.

Το ξανατονίζω ιδιαιτέρως: «ο ήδη καταδικασμένος ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ αιρετικός…» Πάνω από 20 φορές το γράφω και τα επαναλαμβάνω διάσπαρτα στο κείμενό μου: «ο ήδη καταδικασμένος ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ αιρετικός…»

Η όλη ουσία του κειμένου μου, βρίσκεται στην παράγραφο αυτή:

«Η διαφωνία μας έγκειται στην άκρως κρίσιμη στιγμή μετά (όχι στα λόγια τα πρωτινά, στους τίτλους τους εθιμοτυπικούς) αλλά ΜΕΤΑ από την Συνοδική τους καταδίκη καθώς και η υποτιθέμενη “εγκυρότητα μυστηρίων” όσων αρνούνται να αναγνωρίσουν την Συνοδική καταδίκη και παραμένουν πεισματικά σε κοινωνία με ήδη καταδικασμένους από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικούς!»

Για πολλοστή και εικοστή φορά τα ξαναλέγω: «με ήδη καταδικασμένους από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικούς!»

Εσύ, περισπούδαστε Ιωάννη, ανέφερες δύο-τρεις τοπικές και είπες ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ και ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΑ ότι εγώ είπα τάχα ότι αυτές οι τοπικές είναι αρκετές και «πολύ κακώς» έλαβαν χώρα οι Οικουμενικές Σύνοδοι:

«Σύμφωνα με τον κ. Πανταζή, πολύ κακώς οι άγιοι Πατέρες της Γ΄ Οικουμενικής προχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου!»

Μήπως πάσχεις από σχιζοφρένεια και αμέλησες τα πάρεις τακτικά τα ψυχοφάρμακά σου;

Θα κάτσω να τολμήσω εγώ να κατηγορήσω, να βλασφημίσω και να καταδικάσω τον Θεό, το Άγιο Πνεύμα και πλειάδα Αγίων Θεοφόρων Πατέρων ότι «πολύ κακώςπροχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου;;;» Μήπως εξέστημεν; Και ΠΟΙΟΣ είμαι εγώ που θα πώ «πολύ κακώς»;

Εγώ μίλησα και είπα καθαρά και ξάστερα:

«Ο ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ… δεν χρειάζεται άλλη μία νέα Συνοδική Καταδίκη!»

Και επειδή κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις, θα σου το ΕΞΗΓΗΣΩ, αν και δεν θα΄ πρεπε…

Όταν μία ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ, πρόσεξε, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ Σύνοδος καταδικάζει κάποιον Διόσκορο και όσους κοινωνούν μαζί του, εμείς δεν είναι φρόνιμο και φιλότιμο να λέμε, ότι πρέπει να συνέλθει και άλλη μία ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ Σύνοδος να ΞΑΝΑ-καταδικάσει ένα ΗΔΗ καταδικασμένο από ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ; Το κάταλαβες, Ιωάννη; Και για να το καταλάβεις καλύτερα, θα μετατρέψω τον Τίτλο σε ερώτηση:

Ένας αιρετικός ο οποίος είναι ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ, χρειάζεται αυτός άλλη μία νέα Συνοδική Καταδίκη;;;

ΑΥΤΗ είναι η αλήθεια η απλή την οποία επί τούτου περιφρονεί ο Ιωάννης Ρίζος, ο Παναγιώτης Σημάτης αλλά και ο π. Ευθύμιος, τους οποίους παρεκάλεσα πολλές φορές να μου παρουσιάσουν παραδείγματα προσώπων τα οποία απαρνήθηκαν την απόφαση μίας Οικουμενικής Συνόδου και συνέχισαν να κοινωνούν με ήδη καταδικασμένο από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικό και να τον τιμούν ακόμη και ως «Άγιο» και αυτοί να έχουν «έγκυρα μυστήρια!»

ΠΟΤΕ και ΠΟΥΘΕΝΑ δεν είπα ότι «δεν χρειάζεται να συνέλθει Οικουμενική Σύνοδος, εφ΄ όσον μία τοπική καταδίκασε μία αίρεση!» ΑΥΤΑ, εμπαθέστατε Ιωάννη, είναι λόγια ΔΙΚΑ ΣΟΥ, δολιοφθορά ΔΙΚΗ ΣΟΥ, ατιμία ολόδική σου! Ντροπή σου!

Και εάν θέλεις να ξέρεις ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ λόγο δεν ήταν αρκετές (ενώ θα έπρεπε πάντως να ήταν ΥΠΕΡ-αρκετές) οι Τοπικές Σύνοδοι τις οποίες ανέφερες, δεν ήταν λοιπόν ικανές διότι κάποιοι βλάσφημοι, τρελλοί και αμετανόητοι ΔΕΝ αποδέχτηκαν τις αποφάσεις αυτές των τοπικών συνόδων (τις οποίες ανέφερες) και συνέχισαν να ασπάζονται την εκάστοτε κατεγνωσμένη αίρεση και συνέχισαν πεισματικά να διατηρούν κοινωνία με τον αιρετικό αυτό!

Στην ουσία, οι εκάστοτε αιρετικοί (όπως ο Νεστόριος και ο Διόσκορος που ανέφερες) ήταν αληθώς χωρίς ιεροσύνη και χωρίς έγκυρα μυστήρια από εκείνη ακριβώς την στιγμή της καταδίκης τους από Τοπική Σύνοδο.

Αλλά η ΕΩΣΦΟΡΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ μερικών οι οποίοι δεν αναγνώριζαν την όντως επαρκή και καθοριστική καταδίκη των τοπικών συνόδων, με την άρνησή τους αυτή, έκαναν αναγκαία την Σύγκληση Οικουμενικών Συνόδων!

Αλλά ούτε και αυτές τους ήταν αρκετές. Πολλοί αρχιερείς και ιερείς περιφρόνησαν την απόφαση Οικουμενικής Συνόδου και την καταδίκη ενός αιρετικού αλλά συνέχισαν να έχουν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του, όπως στην περίπτωση του Αρείου με τον οποίο ασχολήθηκε και η Β΄ Αγία Οικουμενική Σύνοδος. Ασχολήθηκε με τον Άρειο διότι ο Αρειανισμός συνέχισε να επεκτείνεται από αυτούς οι οποίοι αρνήθηκαν τις αποφάσεις της Α΄Οικουμ. Συνόδου.

Οι Αρειανοί ήταν αυτομάτως καταδικασμένοι και δεν χρειαζόταν να ξανασχοληθεί μαζί τους άλλη μία νέα Σύνοδος και να τους ξανακαταδικάσει έναν-έναν, κάθε φορά. Κατακλείδα σου κουφή, «εν νεφέλη κούφη» κι η καραμέλα σου αυτή, σταματημό δεν έχει:

«Συμπέρασμα: (άσε καλύτερα τα συμπεράσματα για τους ακροατές μας…)

Ναι μεν η αναγνώριση της κακοδοξίας –και ειδικά της «κατεγνωσμένης»– μας επιτρέπειασφαλώς και χωρίς την ανάγκη συνόδου (προ συνοδικής διαγνώμης) να αποτειχιστούμε, αλλά η αναγόρευση της ακυρότητας της ιεροσύνης και των μυστηρίων των κακοδόξων γίνεται μόνο συνοδικά.»

Στέκομαι λιγάκι σε αυτό το περίεργο «μας επιτρέπει ασφαλώς και χωρίς την ανάγκη συνόδου (προ συνοδικής διαγνώμης) να αποτειχιστούμε…» Πως το είπες; «Μας επιτρέπει;»

Μπα; Έχει ο καιρός γυρίσματα…. Κάποτε διαλαλούσες για το «υποχρεωτικόν» του ΙΕ΄ Κανόνος… Τώρα «αλλάζεις δίσκο…» Σαν άλλος Μανωλιός, «βάζεις «την κάπα σου αλλιώς…» Το γυρίζεις τώρα στο δυνητικό και στο «επιτρέπει». Μένω εκεί. Δεν θα ρωτήσω «γιατί».

Επικεντρώνομαι στο «συμπέρασμά σου»:

«η αναγόρευση της ακυρότητας της ιεροσύνης και των μυστηρίων των κακοδόξων γίνεται μόνο συνοδικά.»

Δεν μου λες, Ιωάννη, «έστιψες το νου σου πολύ για να καταλήξεις σε αυτό το «συμπέρασμα;» Είμαι απολύτως σίγουρος ότι οι αγαπητοί αναγνώστες μας το ξέρουν πάρα πολύ καλά αυτό και δεν είναι καθόλου «νέο» ούτε συμπέρασμα επίπονο και επιγνωστικό, καινούργιο και αποκαλυπτικό.

Από την νειότη μας γνωρίζουμε πως μόνο μία Οικουμενική Σύνοδος έχει εξουσία να ακυρώνει μυστήρια. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ: επικαλούμαστε διαχρονικές αποφάσεις Αγίων Οικουμενικών Συνόδων!

ΒΕΒΑΙΩΣ, ΙΩΑΝΝΗ, ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ, Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΙΡΟΣΥΝΗΣ ΓΊΝΕΤΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΑ!

Θα σε ρωτήσω όμως κάτι πάρα πολύ σημαντικό, απολύτως καθοριστικό και αποκαλυπτικό της τραγικά λαθεμένης σας εκκλησιολογίας:

ΕΑΝ, λέγω, ΕΑΝ γίνει τελικώς αυτή η «Σύνοδος Αποτειχισμένων» (ΕΧΕΤΕ ΜΕ ΠΑΡΗΤΗΜΕΝΟΝ), η Σύνοδος αυτή, την οποία τόσο πολύ και κατά κόρον (συνάμα δίχως κορεσμόν) επικαλείσθε, η περίφημη, πολυπόθητη και περισπούδαστη αυτή «Σύνοδος των Αποτειχισμένων», η «Σύνοδος των Αποτειχισμένων», η «Σύνοδος των Αποτειχισμένων» και η «Σύνοδος των Αποτειχισμένων» και η «Σύνοδος Αποτειχισμένων»….. ΑΜΑΝ ΠΙΑ μας τρελάνατε με αυτήν την «Σύνοδο Αποτειχισμένων», πείτε μου, ειλικρινά:

έχετε την αξίωση και την οίωση την εωσφορική ότι θα αντικαταστήσετε κάποια Αγία Οικουμενική Σύνοδο;

έχετε την κρυφή υπερηφάνεια ότι αυτή η «Σύνοδος των Αποτειχισμένων» θα υφαρπάσει την εξουσία της Ανωτάτης Αρχής στην Ορθοδοξία η οποία είναι ΜΟΝΟ μία Οικουμενική Σύνοδος, και θα προβείτε σε «αναγόρευση της ακυρότητας της ιεροσύνης και των μυστηρίων των κακοδόξων η οποία γίνεται μόνοσυνοδικά;;;» Πάτε καλά;;;; Και μετά σας φταίει ο Πανταζής; «Μή σώσετε να μας δείτε συνοδικούς και συνοδοιπόρους σε μία τέτοια εξευτελιστική ΠΑΡΩΔΙΑ συνόδου!

Έφ΄ όσον μία Οικουμενική Σύνοδος, σύμφωνα με την Δογματική, αποτελείται μόνο από Θεούμενους ανθρώπους (οι οποίοι έφθασαν στην Θέωση), από Θεοφόρους και Θεοφωτίστους Αγίους Πατέρες, μπορείς σε παρακαλώ να μας πεις («για να΄χουμε καλό ρώτημα») ΠΟΙΟΣ από όλους σας θα τολμήσει να ορθώσει το ανάστημά του και να πεί το «ιδού εγώ και ακολουθάτε με όλοι;;;;;;;;;;;»

Μπορείς να προτείνεις έναν (έστω και μισό) Θεωμένο και Θεόπνευστο «γέροντα» ο οποίος θα σταθεί εν μέσω συνοδικών μελών ως «Πρόεδρος» της Συνόδου;

Και…. «δε μου λες;»… Ποιός αυτοκράτορας θα την συγκαλέσει; Ο ΣΑΤΑΝΟΠΡΟΒΛΗΤΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ; η Χρυσή Αυγή ή η 17 Νοέμβρη; Καλύτερα βάλτε τον Λεβέντη για να΄ στε σίγουροι. Θα πρότεινα τον Στέφανο Χίο μιας και μ΄έχετε «βαφτίσει» υβριστή… Σας βολεύει αυτή η ρετσινιά… Αλλά, ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ, δεν έχω ενδόμυχες τάσεις για πρωτεία ούτε με ενδιαφέρουν οι αποκλειστικές εκπροσωπήσεις της παραφθαρμένης «Πατερικής Παραδόσεως». Σας την χαρίζω. Δεν αναγνωρίζω Άγιο Πνεύμα σε αιρετικούς. ΑΠΑΓΕ!

Τελειώνω με το «συμπέρασμά σου». Αλλάζω, επεκτείνω και διορθώνω το συμπέρασμά σου και κλείνω εδώ με αυτό:

«Η αναγόρευση της εγκυρότητος της ιεροσύνης και των μυστηρίων των ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ (ΟΧΙ «των κακοδόξων» σα πολύ ελαφρυντικά τους δίνεις…. ύποπτο και αυτό!) γίνεται μόνο Συνοδικά και τέτοια Συνοδική Απόφασις ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ διότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ εκ μέρους των αιρετικών οικουμενιστών, ούτε υποφραφή Λιβέλλου Μετανοίας, ούτε καταδίκη εκ μέρους τους των προκατόχων τους ως αιρετικών!

Οπότε ΚΑΜΙΑ Οικονομία δεν δικαιούνται ΟΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ!

Εφ΄ όσον οι αιρέσεις οι οποίες συναποτελούν τον Οικουμενισμό (όπως ο Αρειανισμός, ο Νεστοριανισμός, ο Μονοφυσιτισμός και ο Παπισμός» είναι ΗΔΗ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΕΣ, τότε είναι μάταιο να κοπτόμαστε για νέα Σύνοδο «Αποτειχισμένων», «Καινότερη Διαθήκη» διότι η Καινή «πεπαλαίωται» και μεις οι «οι νεοαποτειχισθέντες», οι νέοι, είμαστε πιό ωραίοι και συγκαλούμε Συνόδους πέντε αστέρων!

Αστέρες κακόφωτοι του παρανοϊκού στερεώματος να αποδίδουμε ύπαρξη Αγίου Πνεύματος στους αιρετικούς και συνάμα να φεύγουμε από αυτούς αλλά όχι από τους οίκους τους, (ε ρε ταλαίπωρε Άγγελε, που πας, μη φεύγεις, μην εγκαταλείπεις τον οίκο, ο Ένοικος είναι ακόμη μέσα, δεν τον βλέπεις, τόσο αλλήθωρος είσαι και τρέχει το μάτι σου στης Ακριβείας τον κατήφορο;

ΕΜΕΙΣ τον βλέπουμε, να΄ τος πετιέται στης Οικονομίας το Στερέωμα, να΄τος ο Παράκλητος, παρακαλεί τους αιρετικούς να Τον αποδεχτούν και να Τον επιτρέψουν να κατοικήσει και να εμπεριπατήσει ανάμεσά τους. Λαός Του, το Π.Σ.«Ε» και μεις οι λαϊκοί θεολόγοι, πως τολμούμε να αφαιρούμε την ιεροσύνη από τους αιρετικούς;

ΩΣ ΑΦΡΩΝ ΕΛΑΛΗΣΑ. ΑΦΡΟΣΥΝΗ ΑΛΛΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ: ΝΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΕΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΟΛΛΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΩΣΤΙΚΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΤΗΣ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ…

Πηγή: http://www.wallingoff.com/1026