.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Σε άκουσα αδερφέ μου να λες πως τα πάντα γλιστρούν τόσο γρήγορα μέσα από τα χέρια σου



Σε άκουσα αδερφέ μου να λες πως τα πάντα γλιστρούν τόσο γρήγορα μέσα από τα χέρια σου.

Ο χρόνος...
Οι καταστάσεις...
Οι ανθρώπινες σχέσεις...

Η δουλειά, η εργασία...
Τα όνειρά σου...
Οι σκέψεις...
Τα συναισθήματά σου...
Και τόσα άλλα...

Και σε νιώθω, γιατί το έχω νιώσει κι εγώ. Να μοιραστώ μαζί σου ένα μυστικό;

Τρεις κινήσεις... Βάλε αντικρυστά τις παλάμες σου. Τη μία πάνω στην άλλη. Τώρα πλέξε τα δάχτυλά σου. Σφίξε τα χέρια σου. Δεν μπορεί πλέον τίποτα να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια σου.

Τα ασφαλίζει η προσευχή σου…

Ετικέτες