.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ας μάθουμε νά Προσευχώμαστε σάν Χριστιανοί....


Χριστιανοί: Ας μάθουμε κάποτε να είμαστε Χριστιανοί. 
Αν δε γνωρίζουμε να προσευχόμαστε , πράγμα που είναι εύκολο και πολύ απλό, τι θα μάθουμε από τα άλλα;

Ας μάθουμε να προσευχώμαστε σαν Χριστιανοί˙ εκείνες οι προσευχές είναι των ειδωλολατρών, εκείνες οι δεήσεις είναι των Ιουδαίων, ενώ του Χριστιανού είναι αντίθετες ˙ με αυτές ζητάμε άφεσι και αμνηστία των σφαλμάτων που έγιναν σε μας.

«Όταν μας βρίζουν», λέγει, «ευλογούμε, όταν μας καταδιώκουν, δείχνουμε ανοχή, όταν μας βλασφημούν , παρακαλούμε» ( Α΄Κορ. 4, 12-13 ) . Άκου τον Στέφανο που λέγει˙ «Κύριε, μη λογαριάσης σ’ αυτούς αυτό το αμάρτημα» ( Πραξ. 7,60 ) . Όχι μόνο δεν καταριόταν ,αλλά και προσευχόταν γι’ αυτούς˙ ενώ εσύ όχι μόνον δεν προσευχήθηκες γι’ αυτούς αλλά και τους καταράστηκες. Όσο λοιπόν πιο υπέροχος ήταν εκείνος, τόσο χειρότερος είσαι εσύ.

Ποιόν θαυμάζουμε; Πες μου. Εκείνους για τους οποίους προσευχήθηκε ή αυτόν που προσευχόταν γι’ αυτούς; Οπωσδήποτε αυτόν. Εάν εμείς, πολύ περισσότερο ο Θεός. Θέλεις να πλήξης τον εχθρό; Προσευχήσου γι’ αυτόν˙ όχι όμως με τέτοια διάθεσι, όχι σαν να πλήττης˙ αυτό βέβαια γίνεται, εσύ όμως μην το κάνης με το σκοπό αυτό.

Αν και βέβαια εκείνος ο μακάριος τα πάθαινε άδικα ,και όμως προσευχόταν γι’ αυτούς, ενώ εμείς πολλά δικαιολογημένα τα παθαίνουμε από τους εχθρούς. Αν λοιπόν αυτός που άδικα έπασχε, δεν τόλμησε να μην προσευχηθή γι’ αυτούς , εμείς που πάσχουμε δίκαια και όχι μόνο δεν προσευχόμαστε, αλλά και καταριόμαστε , ποιάς τιμωρίας δεν είμαστε άξιοι; Νομίζεις βέβαια ότι δίνεις το χτύπημα σ’ εκείνον, η αλήθεια είναι όμως ότι τραβάς το ξίφος εναντίον σου, μη αφήνοντας το δικαστή να γίνη πράος για τα αμαρτήματά σου με τα οποία τον εξοργίζεις εναντίον των άλλων.

Διότι λέγει: «Με όποιο μέτρο μετρείτε, με το ίδιο θα μετρηθείτε και σεις, και με όποιο κριτήριο κρίνετε, θα κριθήτε» ( Ματθ. 7,2 ) . Ας γίνουμε λοιπόν συγχωρητικοί για να έχουμε τέτοιο και τον Θεό…

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»