.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«Να κρατάς γερά τα πηδάλια της ζωής!»


Να κυβερνάς τα μάτια σου, για να μην πέσει κάποτε πάνω σου ορμητικό το κύμα της επιθυμίας από τα μάτια.

Να κυβερνάς......τη γλώσσα, την ακοή για να μην δεχθείς κάτι το βλαβερό, για να μην πεις κάτι απ’ αυτά που απαγορεύονται.

Να μη σε αναποδογυρίσει η ζάλη απ’ το θυμό, να μη σε κατακλύσουν οι αιφνίδιοι φόβοι, ούτε να σε καταποντίσει βαριά λύπη.

Κύματα είναι τα πάθη.

Όταν κρατάς ψηλότερα τον εαυτό σου,θα σαι καλός κυβερνήτης της ζωής.

Εάν δε το καθένα απ’ αυτά δεν τον διακυβερνάς με εμπιστοσύνη και σταθερότητα, με το να περιφέρεσαι , σαν κάποιο ανερμάτιστο πλοίο, απ’ αυτά που συμβαίνουν κάθε φορά, θα εξαφανιστείς στο πέλαγος της αμαρτίας.

Μέγας Βασίλειος