.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Άνευ ταύτης, δέν δύναται νά έχει χάριν καί ευλογίαν ( Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης )


Ένα κρίσιμο σημείο που τόνιζε ο γέροντας στη πνευματική ζωή, ήταν η εν τω κρυπτώ προσευχή και πνευματική εργασία. 

Απεχθανόταν τις εξωτερικές εκδηλώσεις ψευτοευλάβειας και τα ψευδή εξωτερικά σχήματα σεμνοπρέπειας. 

Αγαπούσε την ταπείνωση και την νοερά προσευχή που μόνα τους στολίζουν τον έξω άνθρωπο με την γνήσια συστολή και σεμνότητα.

Πιο κάτω παραθέτουμε ένα πολύ ωραίο γράμμα του γέροντος ως πνευματικού, προς το τέκνο του Ι.Κ, που το 1955 είχε καταταγεί στην αστυνομία. 

Πριν φύγει είχε επισκεφθεί τον γέροντα και πήρε την ευχή του . 

Λίγο αργότερα ο Ι. του έστειλε ένα γράμμα, στο οποίο ο γέροντας του απάντησε με πολύ ωραίες συμβουλές και παραινέσεις :

Ταξιάρχαι 22.03.1955

Αγαπητό μου πνευματικό τέκνον μου χαίρε την χαρά του Κυρίου!*
Μεθαύριο Θεού θέλοντος, θα αναχωρήσω διά το Λειβαδερό, οπότε θα κατέβω την Μεγάλην Εβδομάδα.

Τα λόγια που σου είχα γράψει δεν ήτο δικά μου αλλά του Χριστού, ο Οποίος μας καλεί να είμεθα πάντοτε κοντά Του. 

Για να είμεθα κοντά Του όμως, χρειάζεται ο χριστιανός να έχει ταπείνωσιν, μετάνοιαν και εξομολόγησιν. 

Άνευ ταύτης δεν δύναται να έχει χάριν και ευλογίαν. 

Δι αυτό σε συνιστώ, το μόνο πρώτον σου βήμα που έχεις να κάνεις, είναι να τρέξης να βρεις τον κατάλληλο γιατρό που θεραπεύει τας ψυχάς. 

Εννόησες; 

Τον πνευματικό γιατρό, τον εξομολόγο.

Θα κάμεις μιαν γενική εξομολόγησιν, τα όσα έχεις πράξει μέχρι σήμερα, δια να αναπαυθή η ψυχή σου και ανάλογα τον κανόνα που θα λάβης, έπειτα θα ετοιμασθείς με φόβο Θεού, πίστη και ευλάβεια να κοινωνωνήσης των Αχράντων Μυστηρίων.

Έτσι θα κατοική μέσα στη φάτνη της ψυχής σου ο Χριστός. 

Θα ελαφρώσης, διότι θα τινάξης το βάρος των πεπραγμένων δεινών και θα ανακουφισθής, όπως όταν το σώμα σου είναι ακάθαρτο και πηγαίνεις στο λουτρό και καθαρίζεσαι και αλλάζης πλυμμένα και καθαρά ρούχα, έτσι και η εξομολόγησις. 

Μην εντραπής να παρουσιασθής στον πνευματικόν και κρύψης έστω και το παραμικρόν. 

Μην βιάζεσαι, μόνο κάθε μέρα να κρατής ένα σημειωματάριο και όσα θυμάσαι ένα ένα γράφε τα. 

Και όταν πλέον θα έχεις συμπληρωμένα του παρελθόντος σπεύσον στον ιατρό για να μη προχωρήση η πληγή και θα χρειασθεί μεγάλη εγχείρησιν. 

Μην φοβήσαι, έχε θάρρος. 

Προπαντός να αποφεύγης την αμαρτίαν. 

Έχε εγκράτειαν, πρόσεχε τας συναναστροφάς, φυλάξου. 

Να προσεύχεσαι, να είσαι ενάρετος και να δώσεις το καλόν παράδειγμα.

Με την ευλογία του Χριστού και την προστασίαν της Θεοτόκου και τας ευχάς μου. Χαίρε εν Κυρίω.

Γεώργιος Καρσλίδης
ιερομόναχος

Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας (Ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων)