Άπό Δωρόθεος Μοναχός
Καταπιανόμαστε μὲ κάτι ἀποτρόπαιο καὶ δύσθυμο, τὴν ὁμοφυλοφιλία, ἤγουν τὴν ἁμαρτωλὴ ἐπιθυμία πρὸς τὸ ὁμόφυλον. Μόλις πρέπει νὰ ποῦμε, ἡ ροπὴ καὶ τάση πρὸς τὸ ἄτομο τοῦ ἰδίου φύλου ἀποτελεῖ ἐκτροπὴ ἀπὸ τὴ φυσικὴ χρήση τοῦ ἑτέρου φύλου. Ἐπίσης ἀποτελεῖ ἀνατροπὴ τοῦ ἠθικοῦ ἀξιώματος τῆς σωφροσύνης, ἀλλὰ καὶ τῆς φρονήσεως, καὶ τῆς ἀνδρείας, καὶ τοῦ ἁγιασμοῦ, καὶ τοῦ ἀφθαρτισμοῦ.
Τίθεται τὸ ἐρώτημα: Πῶς ὁ ἀνώμαλος κατήντησε ὑπόδουλος τούτου τοῦ ἀνεκφράστου πάθους; Ποιὸς εἶναι ὁ αἴτιος; Ἡ φύση, λένε κάποιοι. Ἡ φύση εἶναι ποὺ ἔκτισε ἕνα ὄν ἑρμαφρόδιτο, αὐτὸν «ἀμφότερα ἔχοντα τὰ μόρια, ἀρρένων καὶ θηλειῶν, ἢ τὸν αἰσχρῶς καὶ ποιοῦντα καὶ πάσχοντα» (Μ.Φώτιος, Λεξικόν). Εἶναι ἕνα μυστήριο ποὺ χρήζει ἐπεξηγήσεως. Ὁ ἄνθρωπος, εἴτε ἄνδρας εἴτε γυναῖκα, τὴν ὁλοκληρωμένη εἰκόνα ποὺ ἐμφανίζει, εἶναι 2/3 τοῦ γονιδιώματος τοῦ οἰκείου φύλου καὶ 1/3 τοῦ ἑτέρου. Δηλαδὴ τὰ φυσιολογικὰ ἄτομα μετέχουν τοῦ ἀντιθέτου φύλου κατὰ τὸ 1/3. Ἐὰν ἀνατραπῆ αὐτὴ ἡ ἰσορροπία καὶ ὁ ἄνδρας ἔχει περισσότερα ἀπὸ τὸ 1/3 γυναικείου γονιδιώματος, τότε ἐπέρχεται ἡ ἀνωμαλία, ὁ ἄνδρας εἶναι θηλυπρεπής. Ὁμοίως καὶ στὴ γυναῖκα· ἐὰν σ’ αὐτὴν ὑπερέχει τὸ ἀνδρικὸ γονιδίωμα, τότε αὐτὴ εἶναι ἀντρογυναῖκα.
Ὅμως γι’ αὐτὰ τὰ φαινόμενα δὲν φταίει ἡ Φύση ποσῶς, ἀλλὰ ἡ ἀταβιστικὴ ἐνδελέχεια, ἡ κληρονομικότης. Οἱ γονεῖς τοῦ ἑρμαφρόδιτου ἔφεραν κάποια ἀνωμαλία, ἡ ὁποία καὶ μετεδόθη στὸν ἀπόγονο. Ἀλλὰ οἱ φυσικὲς παρενέργειες εἶναι μία περίπτωση στὶς χίλιες. Ὁ ὁμοφυλόφιλος γίνεται τέτοιος ἀπὸ τὶς κακὲς συναναστροφές, ἀπὸ κάποιον σοδομίτη κερατά. Πρέπει νὰ ἀναφερθεῖ ἐπισταμένως· γονεῖς ποὺ ἐκκλησιάζονται καὶ μετέχουν τῆς λατρείας γεννοῦν παιδιὰ ὑγιῆ.
Νὰ γνωρίσουμε τὸν ἀνώμαλο, ποὺ ἴσως μᾶς εἶναι ἄγνωστος; Ὁ ἀνώμαλος εἶναι φαῦλος καὶ ἀναιδής, διεφθαρμένος καὶ διεστραμμένος, πονηρὸς καὶ ἐκδικητικός, ἀνδρολάγνος καὶ μισογύνης, λυσσομανὴς καὶ σαρκόλυσσος, ἐμπαθὴς καὶ βοθρόβιος, τροτέζος καὶ νυκτερόβιος, εὐρύπρωκτος καὶ βρωμόστομος, σαπρολόγος καὶ ἡδονοθήρας. Ἐκτὸς καὶ εἶναι σεμνός, ὁ ὁποῖος καὶ αἰσχύνεται γιὰ τὸ πάθος του, ταλανίζοντας τὸν ἐαυτό του.
Οἱ ὁμοφυλόφιλοι, μάλιστα, κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη, ποὺ τὸ σαπρὸ πάθος τους ποδηγετεῖται ἀπὸ τὸν σιωνισμό (βλ. «Pride», «Οὐράνιο τόξο» κ.τ.τ.), χρησιμεύουν, ἐκτὸς ἀπὸ ὄργανα ἠθικῆς καταρρακώσεως, στὴν ἐξαφάνιση τοῦ πληθυσμοῦ, ἀφοῦ αὐτοὶ ὡς ἄκαρποι συντελοῦν στὴ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ. Σὲ μία εὐνομούμενη πολιτεία οἱ τοιούτοι πρέπει νὰ διώκωνται ἀπηνῶς, διότι ὑπηρετοῦν τὸ σχέδιο Σβὰμπ τοῦ ψυχανώμαλου: νὰ ἀποδεκατισθοῦν οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ τῆς γῆς!
Τὰ ἄτομα αὐτά, ἐὰν ἔχουν κάποια εὐαισθησία θὰ πρέπει νὰ κλαῖνε καὶ νὰ ὀδύρονται γιὰ τὴν κατάντια τους. Ἕνας εὐαἰσθητος ὁμοφυλόφιλος αἰσθάνεται μεγάλη ντροπὴ καὶ αἰσχύνη, γιὰ τὸ πάθος τῆς ἀτιμίας ποὺ τὸν κρατᾶ αἰσχρῶς δέσμιο. Αὐτὸς ὁ εὐλογημένος ἂς μελετήσει τὰ μυστικὰ ποιήματα τοῦ μεγάλου ποιητοῦ Κωνσταντίνου Καβάφη, πῶς ἔπασχε ὀδυρόμενος γιὰ τὸ πάθος ποὺ τὸν κατεῖχε.
Ἂς ἐγκύψει καὶ στὰ ἱερὰ τῆς Πίστεώς μας κείμενα. Τὶ λέγει ὁ Χριστός μας καὶ τὸ στόμα Αὐτοῦ, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; Οἱ σοδομίτες, εἴτε ἐνεργητικοὶ εἴτε παθητικοί, θὰ ἀποκλεισθοῦν τῆς σωτηρίας. Οἱ ἐκτεθηλυμένοι, θηλυπρεπεῖς καὶ θηλυδρίες, καλούμενοι «μαλακοί», κινδυνεύουν νὰ ἀπωλεσθοῦν: «Μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται… βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α’ Κορ. στ’ 9-10). Οἱ δύο λέξεις κατὰ παράταξιν («μαλακοί»-«ἀρσενοκοῖται») ἐννοοῦν τοὺς παθητικοὺς καὶ τοὺς ἐνεργοὺς σοδομίτες. Αὐτοὶ ποὺ ἐγκατέλειψαν «τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας» καὶ ξαναμμένοι «εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι» (Ρωμ. α’ 27). Ἀλλοῦ πάλι ὁ θεῖος Ἀπόστολος ὁρίζει, ὅτι «πᾶς πόρνος ἢ ἀκάθαρτος», «οὐκ ἔχει κληρονομίαν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ» (Ἐφ. ε’ 5). Καὶ ἐπεξηγεῖ, περὶ τῶν ἔργων τῆς σαρκὸς «ἅτινα ἐστι μοιχεία, πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια» (Γαλ. ε’ 19), ὅπου πορνεία εἶναι ἡ συνουσία πρὸς τὸ ἑτερόφυλο, ἀκαθαρσία πρὸς τὸ ὁμόφυλο, καὶ ἀσέλγεια ὁ κιναιδισμός.
Ἡ κιναιδαρία λοάτκι ἐπιβάλλει στὸν κόσμο τὴν σαπίλα τῆς ἀνωμαλίας της, μέσῳ τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, μὲ τρομοκρατία, βιαιότητα καὶ ὀργή. Τοῦτο ἔχει προγραφῆ στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἀγίου Ἰωάννου (ιδ’ 8· ιη’ 3), ὡς ἐκπόρνευση μὲ βιαία ἐπιβολή, ὅτι ἡ βαβυλὼν αὐτή, διὰ «τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς» πότισε ὅλα τὰ ἔθνη. Αὐτὰ εἶναι ἡ «πορνεία» της: ὁ σοδομισμός της καὶ ὁ λεσβιανισμός της. Ποιὸς δὲν ἀντιλαμβάνεται ὅτι τοῦτες τὶς ἐκτροπὲς τῆς ἀτιμίας προωθοῦν οἱ σιωνιστές. Κοιτάξτε τὰ ἰουδαιοκάναλα, πόσο ἐπιλεκτικοὶ εἶναι οἱ ἀφέντες τους: προσλαμβάνουν, κατὰ κανόνα, θηλυπρεπεῖς ὑπαλλήλους, ποὺ τοὺς προτρέπουν νὰ εἶναι ἀναιδεῖς καὶ ἀναίσχυντοι.
Ὅσοι γονεῖς πραγματικοί, καὶ ὄχι φιλοκίναιδοι λαπάδες, μιλῆστε εἰλικρινὰ καὶ ρεαλιστικὰ στὰ παιδιά σας, ὄχι ὅμως ὠμὰ καὶ νατουραλιστικά. Πῆτε σ’αὐτὰ ὅτι ὅποιο παιδὶ συγκατανεύσει νὰ δεχθῆ μέσα του ξένο ὄργανο, γίνεται ἄτιμο καὶ χάνει τὴν ψυχή του. Ἂν, ὦ τῆς συμφορᾶς, βρεθεῖ σὲ ἀδιέξοδο, τότε μὲ δυνατή, σπαρακτικὴ κραυγή, νὰ ἐπικαλεσθῆ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δείχνοντας ὅτι προτιμᾶ τὸν θάνατο παρὰ τὴν ἀτίμωση. Τὸ παιδὶ πρέπει νὰ διδαχθεῖ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέπει νὰ τὸ ἀκουμποῦν!
Καὶ μὲ τὴ Νίκη
δ.μ.
8 Αὐγούστου 2023