.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Οι δυσκολίες της ζωή μας...



Ξέρεις τι είναι οι δυσκολίες στη ζωή μας;


Ένας τρόπος, για να γυμνάζεται η ψυχή μας. Ένας τρόπος για να μένει υγιής.


Όπως, όταν το σώμα μας, μένει για καιρό αγύμναστο πλαδαρεύει, γίνεται αδύναμο και έπειτα αρρωσταίνει, το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή…


Όταν δεν την προσέχουμε, όταν δεν την γυμνάζουμε, κινδυνεύει να αρρωστήσει.


Έρχονται όμως οι δυσκολίες της ζωής και μας ταρακουνάνε.
Μας ξυπνάνε.


Έρχονται οι δυσκολίες και όλο μας το σύστημά ξαναενεργοποιείται.


Και έτσι και η ψυχή βρίσκει τη φόρμα της ξανά και ο άνθρωπος πάλι τον προορισμό του.


Τα λέω σε σένα, για να τα ακούω εγώ.


Να ξέρεις.