.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η παναίρεση του Οικουμενισμού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η παναίρεση του Οικουμενισμού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Μιὰ ἀπὸ τὰ ἴδια. Περὶ «ἐλέῳ Θεοῦ» Ἐπισκόπων καὶ ἱερέων


Μιὰ ἀπὸ τὰ ἴδια.

Περὶ «ἐλέῳ Θεοῦ» Ἐπισκόπων καὶ ἱερέων.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 

Βλέπουμε μὲ ποιὸν τρόπο προσπαθοῦν οἱ ἐπίσκοποι (καὶ κατ᾿ ἀναλογίαν οἱ ὁμόφρονὲς τους ἱερεῖς) νὰ ἐπιβάλλουν στοὺς ἀνθρώπους τὶς αὐθαίρετες δικὲς τους γνῶμες καὶ ἐπιλογὲς. 

Στὴν παροῦσα περιπέτεια μὲ τοὺς κορωνοϊοὺς καὶ τὰ ἐμβόλια ποὺ τείνῃ νὰ ξεθεμελιώσῃ τὴν ὅποια πίστι μᾶς ἔχει ἀπομείνει, εἶναι κραυγαλέα ἡ προδοτικὴ στάσις τους γιὰ τὴν Ἐκκλησία. 

Τὸ ἀποκαρδιωτικὸ ὅμως εἶναι ὅτι ἀντὶ νὰ ποῦν μιὰ συγνώμη γιὰ ὅσα ἔκαναν, ἤ, ἔστω, νὰ μὴν μιλήσουν καθόλου, κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς συνεχίζουν καὶ ἐπιμένουν καὶ θέλουν νὰ βγοῦν καὶ ἀπὸ πάνω. 

Τέτοια τύφλωσις, τέτοια ἔπαρσις καὶ τέτοια ἀνοησία -καὶ μάλιστα δημοσίως κατατεθημένη- προκαλεῖ ἀπορία καὶ ὑποψία, γιὰ νὰ μὴν πῶ βεβαιότητα, ὅτι κάτι ἄλλο συμβαίνει μὲ αὐτούς. 

Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι τόσο ἄσχετοι ἤ πλανεμένοι. Μάλλον εἶναι στρατευμένοι. 

Ὑπηρετοῦν ἄλλον ἀφέντη, ἄλλον κύριο· καὶ δὲν διακονοῦν, ἀλλὰ πουλοῦν τὸν λαό τοῦ Θεοῦ.

Κατ᾿ ἀρχὴν δουλειά τους εἶναι νὰ ἐπιβάλλουν τὶς δικὲς τους γνῶμες καὶ ἀπόψεις, ἤ - ἀκόμη χειρότερα - τὶς ἀπόψεις καὶ τὶς μεθόδους ἀνθρώπων προφανῶς ἀντιθέων καὶ ἐωσφορικῶν, ὅπως οἱ νῦν παγκοσμίως κρατοῦντες καὶ οἱ πάτρωνές τους; 

Αὐτοὶ (οἱ δοκοῦντες ἄρχειν καὶ ὅλο τὸ σκυλολόϊ ποὺ τοὺς ἀκολουθῇ) ὡς κοπρῖτες καὶ ὑλιστὲς καὶ σαρκολάτρες μιλοῦν μόνο γιὰ τὰ γήϊνα καὶ μάλιστα διαστρέφοντας τὴν φυσικὴ τάξι τοῦ Θεοῦ. 

Αὐτοὶ, ὡς ἐπίσκοποι, πῶς παπαγαλίζουν τὴν ρητορία τους καὶ λένε αὐτὰ ποὺ ἀκοῦμε καὶ κάνουν αὐτὰ ποὺ ὑφιστάμεθα , χωρὶς καμμιὰ Πατερικὴ μαρτυρία;

«Αὐτοὶ μὲν ὡς ἐκ κοπρίας ὄντες, ἐλάλησαν ἀληθῶς ἀπὸ γῆς· οἱ δὲ ἐπίσκοποι, οὐχ ἑαυτοῖς εὑρόντες τὰς λέξεις, ἀλλ' ἐκ Πατέρων ἔχοντες τὴν μαρτυρίαν, οὕτως ἔγραψαν». ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ PG26 1040

Ὁ ἄνθρωπος δὲν πρέπει, κατ᾿ αὐτοὺς (τοὺς πλανεπισκόπους), νὰ ἐμπιστεύεται οὔτε τὸν ἑαυτό του, οὔτε τὰ μάτια του, οὔτε τ᾿ αὐτία του, οὔτε τὸν νοῦ του, οὔτε τὴν κρίσι του, οὔτε τὸν πνευματικό του -ἄν ἔχει. 

Γιατί τὰ ἔδωσε τὸτε ὁ Θεός; 

Τί τὰ χρειαζόμαστε; 

Γιατὶ δὲν μᾶς εἶπε ὅταν ἦρθε «Τέρμα, ξεχάστε τὰ ὅλα, δὲν χρειάζεται τίποτα, θὰ κάνετε ὅτι σᾶς λένε οἱ ἱερεῖς μου»; 

(Παρεπιπτόντως ἔτσι μιλάει στὸ Κοράνι –τὸ ὁποῖο τὸ θεωροῦν ἱερό- ὁ προφήτης τοῦ ἐωσφόρου, ἀλλὰ εἶναι ἄλλο κεφάλαιο αὐτό) 

Γιατὶ ἔλεγε ὁ Χριστός: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθεια καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» «Τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνετε» κλπ; 

Γιατὶ ἐνῷ Αὐτὸς μᾶς λέει φίλους αὐτοὶ μᾶς θέλουν δούλους; Μᾶς θέλουν δούλους γιατὶ οἱ ἴδιοι εἶναι δοῦλοι τῆς ὑπερηφανείας τους καὶ τῆς ἐξουσιομανίας τους καὶ καταλήγουν δοῦλοι τοῦ πατρὸς τῆς ὑπερηφανείας καὶ τοῦ διαχειριστὴ καὶ «δοτῆρος» τῶν ἐξουσιῶν, σὲ ὅσους τὸν προσκυνοῦν. 

Βλέπετε, ἐπειδὴ τὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα εἶναι πράγμα Θεϊκὸ καὶ ἀνώτερο ἀπὸ κάθε ἀξία καὶ κάθε ἀνθρώπινη πολιτεία, ἀξίζει μόνο σὲ λίγους. 

Σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τὸ θεωροῦν πατρικὴ κηδεμονία καὶ ὄχι τυραννική αὐτονομία. 

Κάποιοι ὅμως τὸ ἔχουν μετατρέψει σὲ ἐξουσία, ἤ -γιὰ νὰ μιλήσουμε μὲ θάρρος, ξεκάθαρα- σὲ τυραννία:

«Τὸ μὲν τῆς ἐπισκοπῆς καὶ ὄνομα καὶ πράγμα θεῖον ὄν, καὶ κρεῖττον πάσης πολιτείας τε καὶ ἀξίας, ὁλίγοις δή τισι πρέπει, τοῖς πατρικὴν κηδεμονίαν, ἀλλ᾿ οὐ τυραννικὴν αὐτονομίαν, εἶναι αὐτὸ οἰομένοις. Ἐπειδὴ δὲ εἰς ἀρχὴν, μᾶλλον δὲ, εἰ χρὴ μετὰ παρρησίας εἰπεῖν εἰς τυραννίδα αὐτὸ μετερρύθμισαν τινες· ...» ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78 564

Αὐτὰ εἶναι, νομίζω, φανερὰ ἀκόμη καὶ σ᾿ αὐτοὺς ποὺ κλείνουν τὰ μάτια τους μπροστὰ στὴν πραγματικότητα ποῦ ζοῦμε , ἀσχέτως ποὺ δὲν θέλουν νὰ τὰ παραδεχτοῦν. 

Αὐτὸ τὸ ξέρουν οἱ πονηροὶ ποὺ βρίσκονται σὲ ἐπισκοπικοὺς θρόνους καὶ ἀπαιτοῦν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νὰ μὴν ἐμπιστεύονται οὔτε τὰ μάτια τους, οὔτε τ᾿ αὐτιά τους, οὔτε τὸ νοῦ τους, παρὰ μόνον τοὺς ἐπισκόπους σὲ ὅσα τοὺς διατάζουν καὶ τοὺς ἐκβιάζουν. 

Ξέρουν ὅμως ὅτι ὁ βίος τους καὶ ἡ μαρτυρία τους, συνήθως, εἶναι ἀποτρόπαια καὶ βδελυκτὴ στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. 

Προσπαθοῦν νὰ τὸ ξεπεράσουν λέγοντας ὅτι ὑπάρχουν «ἐλέῳ Θεοῦ» καὶ ὅτι ἡ ἐξουσία τους εἶναι ἐπιλεγμένη ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. 

Ἐπειδὴ βέβαια ὁ κάθε ἄνθρωπος κάτι γνωρίζει ἀπὸ τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία τοῦ ἐπισκόπου τῆς περιοχῆς του οἱ πονηροὶ δὲν μιλοῦν προσωπικὰ γιὰ τὸν κάθε ἕνα τους ἀλλὰ γιὰ τὸ σύνολο τῶν ἐπισκόπων, τὴν Σύνοδο. 

Λὲς καὶ ἕνα σάπιο μῆλο ἄν τὸ βάλλῃς σὲ ἕνα τελάρο ποὺ ὑπάρχουν πολλὰ καλά θὰ πάψῃ νὰ εἶναι σάπιο.

Ἕνα παράδειγμα :

«Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ αὐτονομεῖται ἀπὸ τὴν «ἐλέῳ Θεοῦ» ἐκλεγμένη καὶ ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπιλεγμένη Συνοδικὴ ἐξουσία». ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ «Ἀχιλλίου Πόλις» τ. 07, Μάϊος 2022 σελ.37-38

Θέλει νὰ πῇ δηλαδὴ ὅτι ὁ κάθε ἐπίσκοπος εἶναι ἐπιλεγμένος καὶ ἐκλεγμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ ὅποιος δὲν ὑπακοῦει στὴν ἐξουσία του στὴν οὐσία δὲν ὑπακοῦει στὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ ἀντιθέτως ὅποιος ὑπακοῦει σὲ ὅσα λέει, ὑπακοῦει στὸ Ἅγιο Πνεῦμα!!! 

Τόσο ἀπλὰ εἶναι γι᾿ αὐτοὺς τὰ πράγματα. 

Καὶ, εἶναι ἀξιοπρόσεχτο, χρησιμοποιεῖ τὴν λέξι «αὐτονομεῖται», ἐνῷ αὐτοὶ (οἱ ἐπίσκοποι) εἶναι ποὺ ἔχουν αὐτονομηθῇ, ὅπως λέγει παραπάνω ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης καὶ ἔχουν μετατρέψει τὴν διακονία σὲ τυραννία (τυραννικὴν αὐτονομίαν) . Ἔτσι ἀντιστρέφουν τὴν πραγματικότητα αὐτοὶ οἱ «ποιμένες».

Ἄς κάνουμε ὅμως τὸν προφανὴ, ἀλλὰ ἀναγκαῖο διαχωρισμό. 

Ἄλλο πράγμα ἡ ἱερωσύνη, ἄλλο αὐτοὶ ποὺ τὴν μεταχειρίζονται κακῶς. 

Ἡ ἱερωσύνη εἶναι Θεία καὶ τὸ τιμιώτερο ἀπὸ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν. 

Καὶ περισσότερο ἀπὸ ὅλους τὴν ὑβρίζουν αὐτοὶ ποὺ τὴν μεταχειρίζονται κακῶς, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ χειροτονοῦνται καθόλου, γιὰ νὰ μὴν τολμοῦν οἱ διάφοροι ἀνόητοι, ἤ βαλτοί, τὰ ἐγκλήματα ποὺ αὐτοὶ διαπράττουν (οἱ ὑβρίζοντες κληρικοί) νὰ τὰ ἀποδίδουν στὴν ἱερωσύνη.

«Θεῖον μὲν χρῆμα ἡ ἱερωσύνη, καὶ τῶν ὅντων ἀπάντων τὸ τιμιώτατον. Ὑβρίζουσι δὲ εἰς αὐτὴν μάλιστα πάντων οἱ κακῶς αὐτὴν μεταχειριζόμενοι· οὕς ἱερᾶσθαι παντάπασιν οὐκ ἐχρῆν ἵνα μὴ οἱ ἀνόητοι τὰ τῶν κακῶν αὐτὴν μετιόντων ἐγκλήματα εἰς αὐτὴν τρέπειν τολμῷεν.» ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78 493 

(Στὶς ἡμέρες μας βλέπουμε νὰ σκανδαλίζονται ἄνθρωποι ἀλλόθρησκοι καὶ νὰ κλαῖνε γιὰ τὸ κατάντημα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ λαοῦ μας. 

Φαντάζομαι θὰ εἴδατε τὸν Μπακντί νὰ κλαίει καὶ νὰ ρωτάει «Γιατὶ Ἕλληνες; Ἐσεῖς ἔχετε ἁγίους ποὺ ἐμεῖς οἱ ἰνδουϊστὲς δὲν ἔχουμε. Γιατί τὸ κάνετε αὐτό;»)

Ἐμεῖς μιλοῦμε γιὰ τοὺς προδότες ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς ποὺ ἔκλεισαν τοὺς ναοὺς, ποὺ μασκοφόρεσαν τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ τοὺς προτρέπουν καὶ τοὺς ἐκβιάζουν νὰ γίνουν πειραματόζωα μὲ τοὺς ἐμβολιασμοὺς, ποὺ καλλιεργοῦν τὸν φόβο, ποὺ ἔγιναν συνεργάτες τῶν νεοεποχιτῶν σατανοφασιστῶν ἐναντίον τῆς ἐλευθερίας τῶν ἀνθρώπων.

Οἱ ἅγιοι λένε ὅτι αὐτοὶ δὲν ἔπρεπε κἄν νὰ ἔχουν χειροτονηθῇ. 

Δυστυχῶς ἔχουν χειροτονηθῇ. Πάντα συνέβαινε αὐτὸ. 

Καὶ πάντα οἱ τοιοῦτοι ἰσχυριζόταν ὅτι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τοὺς χειροτόνησε. 

Καὶ πάντα ἀποροῦσαν ὅσοι τοὺς ἔβλεπαν: Καλὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἔχει χειροτονήσει ὁ Θεός; Καὶ τοὺς ἀνάξιους; 

Καὶ ἀπαντᾶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀντιμετώπιζε τέτοιες ἀπορίες: Δὲν τοὺς χειροτονεῖ ὅλους ὁ Θεὸς, ἀλλὰ δι᾿ὅλων ἐνεργεῖ, ἀκόμα καὶ ἄν εἶναι ἀνάξιοι, γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ λαοῦ, γιὰ νὰ σωθῇ ὁ λαός.

«Τί οὖν; φησί· πάντας ὁ Θεὸς χειροτονεῖ, καὶ τοὺς ἀναξίους; Πάντας μὲν ὁ Θεὸς οὐ χειροτονεῖ, διὰ πάντων δὲ αὐτὸς ἐνεργεῖ, εἰ καὶ αὐτοὶ εἶεν ἀνάξιοι, διὰ τὸ σωθῆναι τὸν λαόν». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG62.610

Καὶ ὅλη αὐτὴ ἡ θεία ἀνοχή γίνεται γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ λαοῦ. 

Διὰ τὸ σωθῆναι τὸν λαόν. 

Διότι ἄν ἔχεις ἕναν τέτοιο παπά ἤ Δεσπότη τί θὰ κάνῃς; 

Θὰ σταματήσῃς νὰ κοινωνᾶς, νὰ μετέχης στὰ μυστήρια; Ἄντε τώρα παίρνεις καὶ τὸ ἀμάξι καὶ πᾶς ἀλλοῦ (ὅσο ἀκόμη θὰ ἐπιτρέπεται). 

Παλαιώτερα; Τὸ «διὰ πάντων ἐνεργεῖ» ἀναφέρεται βέβαια στὴν τέλεσι τῶν Θείων μυστηρίων. 

Αὐτὰ δὲν ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὶς ἀρετὲς τοῦ ἱερέως. Ἀλλοίμονό μας, ἀλλοιῶς...

«Οὐκ ἔστι τοιαῦτα ἃ χαρίζεται ὁ Θεὸς, ὡς ὑπὸ ἱερατικῆς ἀρετῆς ἀνύεσθαι· τὸ πᾶν τῆς χάριτός ἐστι· τούτου ἐστὶν ἀνοῖξαι μόνον τὸ στόμα, τὸ δὲ πᾶν ὁ Θεὸς ἐργάζεται· σύμβολον οὗτος πληροῖ μόνον». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 62.612

Ὅλα γίνονται ἀπὸ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὸ ἅγιον Πνεῦμα. 

Ὁ Θεὸς κάνει τὰ πάντα. 

Ὁ ἱερεῦς δανείζει τὸ σῶμα του καὶ τὸ στόμα του.

Εἶναι σύμβολο ὁ ἱερεῦς.

Ὅποιος καὶ νὰ λειτουργήσῃ ἡ προσφορὰ εἶναι ἡ ἴδια μὲ αὐτὴν ποὺ ἔδωσε ὁ Κύριος στοὺς μαθητὲς κατὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο. 

Δὲν ὑστερεῖ σὲ τίποτα ἀπὸ ἐκείνη διότι καὶ αὐτὴν δὲν τὴν ἁγιάζουν ἅνθρωποι, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ ἁγίασε τὴν προσφορὰ στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο.

«Ἡ προσφορὰ ἡ αὐτή ἐστι, κἂν ὁ τυχὼν προσενέγκῃ, κἂν Παῦλος, κἂν Πέτρος· ἡ αὐτή ἐστιν, ἣν ὁ Χριστὸς τοῖς μαθηταῖς ἔδωκε, καὶ ἣν νῦν οἱ ἱερεῖς ποιοῦσιν· οὐδὲν αὕτη ἐλάττων ἐκείνης, ὅτι καὶ ταύτην οὐκ ἄνθρωποι ἁγιάζουσιν, ἀλλ' αὐτὸς ὁ καὶ ἐκείνην ἁγιάσας». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 62.612

Αὐτὸς ποὺ ἁγίασε τὴν προσφορὰ κατὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο, Αὐτὸς ποὺ ἐνεργεῖ καὶ ἀγιάζει διὰ τῶν -ἔστω καὶ κάποιων ἀναξίων- ἱερέων σήμερα στοὺς ναούς μας, 

Αὐτὸς τιμᾶται στοὺς ναοὺς μας, ἡ Χάρις του πληρεῖ ὅλο τὸν ναό, τὶς ἅγιες εἰκόνες τὰ ἱερὰ σκεύη. 

Αὐτὸν ὑβρίζουμε ὅσοι μπαίνουμε στὸν ναό του μὲ ἔγνοιες καὶ φόβους γήϊνους ἐνῷ ὑποτίθεται ὅτι «πάσαν τὴν βιοτικὴν ἀποθώμεθα μέριμνα ὡς τὸν Βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι». 

Αὐτὸν προσβάλουμε ὅταν στεκόμαστε μὲ τὰ μουρόπανα μπροστὰ στὶς ἅγιες εἰκόνες καὶ κάνουμε ὑποκλίσεις. Αὐτὸν προσβάλουν καὶ οἱ ἱερεῖς ποὺ λειτουργοῦν ἤ κοινωνοῦν τοὺς ἀνθρώπους φορῶντας «μάσκες». 

Αὐτὲς εἶναι σύμβολα τῆς ὑποταγῆς στὸ ἀλλότριον πνεῦμα, ἀλλὰ αὐτοὶ (οἱ ἱερεῖς) εἶναι σύμβολα τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης. 

Πῶς μποροῦν νὰ συμβολίζουν τὸν Θεὸ καὶ ταυτοχρόνως νὰ φέρουν πάνω τους τὰ σύμβολα τοῦ διαβόλου; 

Πως μποροῦν νὰ ἐργάζονται σὲ δύο κυρίους; 

Ποιὸν θὰ προτιμήσουν τελικά; 

Ἤ μᾶλλον, δείχνουν ξεκάθαρα ποιὸν προτιμοῦν ἀφοὺ καινοτομοῦν τέτοιες βέβηλες πρακτικές, ἄν ἔχουν συναίσθησι τῶν πράξεῶν τους.

Ὁπότε οἱ ἐπίσκοποι αὐτοὶ ἄς κοιτάξουν καὶ ἄς ἀναλογιστοῦν τὶς πράξεις τους συγκρίνοντάς τις μὲ τὸν λόγο καὶ τὰ ἔργα τῶν Πατέρων γιὰ νὰ δοῦν τί ἔχουν διαπράξει. 

Ἄλλὰ καὶ πιὸ ἀπλά, ἄν δὲν ἔχουν διάθεσι γιὰ τέτοιους ἐλέγχους, ἄς ἀναλογιστοῦν τὶ ἀποτέλεσμα ἔφεραν στὴν ἐκκλησία μὲ τὶς πράξεις τους. 

Εἶναι τὰ πράγματα καλύτερα ἤ χειρότερα συγκρινόμενα μὲ τὴν κατάστασι πρὶν τρία χρόνια. 

Αὐξήθηκαν ἤ λιγόστεψαν οἱ χριστιανοί; Αὐξήθηκε ἤ μειώθηκε ἡ πίστις δηλαδὴ ἡ ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ; Δὲν νομίζω νὰ δυσκολευτοῦν νὰ ἀντιληφθοῦν τὴν πραγματικότητα.

Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς πιστοὺς ποὺ ἀβασάνιστα, ἀπερίσκεπτα, δίκην τετραπόδων, ἀκολουθοῦν τὸν κάθε καινοτόμο ἱερωμένο στὴν ὁποιαδήποτε ἀλλόκοτη προτροπή του. 

Διότι πράγματι, ὅπως εἴδαμε, ἡ ἱερωσύνη εἶναι τὸ μέγιστο τῶν ἐπὶ γῆς πραγμάτων. 

Τὰ μυστήρια τελοῦνται ὑπὸ τοῦ ἁγίου πνεύματος ἀναξαρτήτως τῆς πιθανῆς ἀναξιότητος τοῦ ἱερέως. Δὲν χρειάζεται νὰ πολυπραγμονῇ κανεὶς γιὰ τὸν βίο τοῦ ἱερέως, ἀλλὰ μέχρι ἐκεῖ. 

Δὲν χρειάζεται νὰ τὸν καταφρονῇ διότι καταφρονεῖ τὴν ἱερωσύνη, δηλαδὴ τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ ποὺ τὸν χειροτόνησε.

«Οὐκ οἶδας τί ἐστιν ὁ ἱερεύς; Ἄγγελος Κυρίου ἐστί. Μὴ γὰρ τὰ ἑαυτοῦ λέγει; Εἰ καταφρονεῖς αὐτοῦ, οὐκ αὐτοῦ καταφρονεῖς, ἀλλὰ τοῦ χειροτονήσαντος αὐτὸν Θεοῦ». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 62.610

Ἀπὸ ἐδὼ ξεκίνησε ὁ προβληματισμὸς, ποὺ παρουσιάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, καὶ ἡ ἀπορία κάποιων ἄν ὁ Θεὸς χειροτονεῖ καὶ τοὺς ἀναξίους -ποὺ ἀναφέραμε παραπάνω- καὶ κατέληξε ὅτι δὲν τοὺς χειροτονεῖ ὅλους, ἀλλὰ δι᾿ὅλων ἐνεργεῖ.

Ὑπάρχουν ὅμως καὶ τὰ ὅρια, μέχρι ποὺ δηλαδὴ καὶ μέχρι πότε θὰ πείθεσαι καὶ θὰ ἀκολουθῇς αὐτὰ ποὺ λένε οἱ ἱερωμένοι. 

Ἄν οἱ περὶ πίστεως καὶ ζωῆς ἀπόψεις του, τὸ «δόγμα» του, εἶναι διεστραμμένες, μὴν πείθεσαι σ᾿ αὐτὸν ἀκόμη καὶ ἄν φαίνεται ἄγγελος. 

Ἄν ὅμως διδάσκει σωστὰ τότε νὰ ἀκολουθῇς τὰ λόγια του καὶ μὴν πολυπραγμονῇς περὶ τοῦ βίου του.

«Εἰ μὲν γὰρ δόγμα ἔχει διεστραμμένον, κἂν ἄγγελος ᾖ, μὴ πείθου· εἰ δὲ ὀρθὰ διδάσκει, μὴ τῷ βίῳ πρόσεχε, ἀλλὰ τοῖς ῥήμασιν». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 62.610

Τί πιὸ ξεκάθαρο χρειάζεται; 

Ἡ πίστις διώκεται, ὁ κιναιδισμὸς καὶ ἡ διαφθορὰ διαφημίζονται ἀπὸ δεσποτάδες ἐντὸς τῶν ναῶν, οἱ ἐκτρώσεις-δολοφονίες τῶν παιδιῶν ἔχουν γίνει καθεστῶς καὶ ἱερωμένοι προτρέπουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ χρησιμοποιοῦν ἀνεπιφύλακτα τὰ «προϊόντα» τέτοιων φόνων, τὰ σχολεία διδάσκουν κάθε ἀνωμαλία καὶ ἀπιστία, οἱ ναοὶ θεωροῦνται μολυντήρια, οἱ αἱρετικοὶ θεωροῦνται ἐκκλησίες, ὅλα ἔχουν γίνει ἄνω κάτω. 

Τί δόγμα ἔχουν ὅσοι διαπράττουν ἤ ἀνέχονται ὅλα αὐτά. Πῶς τὸ βλέπετε; 

Ὀρθὸν ἤ διεστραμμένον δόγμα; Ἀπαιτοῦν ὅμως νὰ τοὺς ὑπακοῦμε. 

Διαφορετικὰ λένε ὅτι «αὐτονομούμεθα». 

Καὶ ποιοὶ τὸ λένε; 

Αὐτοὶ ποὺ ἔχουν οἱ ἴδιοι αὐτονομηθῇ ἀπὸ τὴν πίστι, ἔχουν τελείως ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ ὁτιδήποτε ὀρθὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ καὶ ἔχουν εἰσάγει κάθε καινοτομία στὴν ἐκκλησία καὶ καμαρώνουν κιόλας καὶ κατηγοροῦν ὅσους δὲν τοὺς ἀκολουθοῦν ὡς ὁπισθοδρομικοὺς καὶ συντηρητικοὺς καὶ φονταμενταλιστὲς καὶ παληομοδὶτες. 

Αὐτοὶ εἶναι ποὺ ἀπαιτοῦν πλήρη ὑπακοὴ καὶ ὑποταγή. 

Αὐτοὶ ποὺ δὲν θἄπρεπε κἄν νὰ ἔχουν χειροτονηθῇ καὶ ποὺ ἀποτελοῦν στίγματα δυσέκπλητα στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας. 

Αὐτοὶ ποὺ ἔπρεπε νὰ ὀρθοτομοῦν, δηλαδὴ νὰ ἀποκόβουν τὰ νόθα μὲ μεγάλη σφοδρότητα μὲ τὴν μάχαιρα τοῦ πνεύματος.

«Ὀρθοτομοῦντα· τουτέστι, Τέμνε τὰ νόθα, καὶ τὰ τοιαῦτα μετὰ πολλῆς τῆς σφοδρότητος ἐφίστασο καὶ ἔκκοπτε· καθάπερ ἐπὶ ἱμάντος τῇ μαχαίρᾳ τοῦ πνεύματος πάντοθεν τὸ περιττὸν καὶ ἀλλότριον τοῦ κηρύγματος ἔκτεμνε». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 62.626

Αὐτοὶ ἀντὶ νὰ κάνουν αὐτὸ, νὰ ὀρθοτομοῦν, διδάσκουν ὅλες τὶς σιωνιστικομασονικὲς καὶ σατανικὲς διδασκαλίες ἐν ἐκκλησίαις καὶ ξεδιάντροπα κάνουν τὰ κηρύγματά τους γιὰ νέες ἐποχὲς καὶ νέες ἀντιλήψεις καὶ ὅλα τὰ νέα καὶ καινὰ ποὺ ἐτοιμάζουν τὰ ἀνὰ τὴν οἰκουμένη ἐργαστήρια τῶν σατανιστῶν. 

Λὲς καὶ δὲν ξέρουν ὅτι ὅταν κάτι καινὸ εἰσαχθῇ θὰ γεννᾶ συνεχῶς καινοτομίες. 

Καὶ θὰ εἶναι ἀτελείωτη ἡ πλάνη ὅποιου βγεῖ ἀπὸ τὸ καλὸ λιμάνι καὶ δὲν θὰ σταματήσῃ πουθενά. 

Ἡ ἀσέβειά τους συνεχῶς θὰ αὐξάνει καὶ ὁ ἀσεβὴς λόγος τους σὰν γάγραινα θὰ προχωρεῖ. Κακὸ ἀκάθεκτο, μὲ τίποτα δὲν θὰ μπορεῖ νὰ γιατρευτῇ ἀλλὰ θὰ μολύνει τὸ πᾶν.

«Ὅταν γάρ τι καινὸν ἐπεισενεχθῇ, ἀεὶ καινοτομίας τίκτει· καὶ ἄπειρος ἡ πλάνη τοῦ ἐξελθόντος τὸν λιμένα τὸν εὔδιον, καὶ οὐδαμοῦ στήσεται. Ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας, φησὶ, καὶ ὁ λόγος αὐτῶν, ὡς γάγγραινα, νομὴν ἕξει. Ἀκάθεκτον κακὸν, οὐκέτι ἰατρείᾳ κατασχεθῆναι δυνάμενον, ἀλλὰ τὸ πᾶν λυμαίνεται». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 62.626

Δὲν βρισκόμαστε σ᾿ αὐτὴ τὴν κατάστασι ἔτσι τυχαία, διότι κάτι πῆγε κακὰ, κάπου φάγαν .. μιὰ νυχτερίδα ποὺ εἶχε φάει κάτι ἄλλο καὶ ... δυστυχῶς ἁρρωστήσαμε ὅπως μᾶς δουλεύουν τὰ χαλκεῖα τῶν νεοεποχιτῶν γιὰ τὸ ὑγειονομικὸ ζήτημα ποὺ δημιούργησαν. 

Δὲν βρέθηκε ἡ ἐκκλησία σ᾿ αὐτὴ τὴν ἀθλία κατάστασι ἀπὸ τὴ μιὰ στιγμὴ στὴν ἄλλη. 

Τώρα γιὰ πάνω ἀπὸ ἕναν αἰώνα δουλεύουν μεθοδικὰ μέσα στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα μεταξάκηδες καὶ ἀθηναγόρες καὶ βαρθολομαῖοι καὶ ὅλος ὁ ὑπόλοιπος ἐσμὸς τῶν καινοτόμων καὶ τῶν πουλημένων. Τώρα νοιώθουν ὅτι πατοῦν καλὰ στὰ πόδια τους καὶ στήνουν κολυμπάρια καὶ σπρώχνουν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ στὴν νεοεποχήτικη πανθρησκεία, ὅσους ἐπιζήσουν ἀπὸ τὴν ἐκτελούμενη γενοκτονία. 

Καὶ καλὰ αὐτοὶ τὴν δουλειά τους κάνουν. 

Ἐμεῖς τί κάνουμε; 

Ὅλοι ἐμεῖς ποὺ δὲν εἴμαστε στρατευμένα ὄργανα ἤ χαφιέδες τῶν σχεδιασμῶν τοῦ κάθε προδρόμου τοῦ ἀντιχρίστου ἤ χρήσιμοι ἡλίθιοι.

Ποτέ δὲν εἶναι ἀργά. 

Χρειάζεται ἀληθὴς μετάνοια καὶ προσευχή (ὅπως λένε οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ποὺ φυσικά ὑπάρχουν) καὶ ἀπόλυτη ἀνυπακοὴ στὶς προσταγὲς τῶν καινοτόμων (ὅπως ἐπιβάλλει ἡ λογικὴ καὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες). 

Ἐπίσης χρειάζεται μὲ θάρρος καὶ πεποίθησι νὰ καταγγέλεται μὲ λόγια καὶ πράξεις ἡ συνοδοιπορία τῶν ποιμένων μας μὲ τοὺς ἐχθροὺς τῆς ἐκκλησίας ὥστε νὰ διαφωτίζονται ὅσοι συνάνθρωποί μας ἀγνοοῦν τὰ ἰσχύοντα, νὰ ἐνισχύονται οἱ ἀμφιταλανευόμενοι καὶ νὰ παίρνουν θάρρος ὅσοι πτοοῦνται ἀπὸ τὸ μέγεθος τῆς ἀποστασίας. 

Γιὰ νὰ γίνῃ κάτι τέτοιο μάλλον χρειάζεται νὰ ξεχάσουμε χρήματα, κτήματα, θελήματα, ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια τὴν ζωή μας, ἐνδεχομένως. 

Δύσκολο; Φυσικά, ἀλλὰ μὴν ξεχνᾶμε 

Αὐτὸν ποὺ εἶπε: «Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη' 20) Θὰ εἶμαι μαζί σας κάθε μέρα τῆς ζωῆς σας καὶ μὴν φοβάστε αὐτοὺς ποὺ μποροῦν νὰ σᾶς σκοτώσουν. «Μή φοβεῖσθε ἀπὸ τῶν ἀποκτενόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι» (Ματθ.ι΄ 28) Ὁ χωρῶν χωρεῖτο. 

Ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μας. 

Οἱ πατέρες μᾶς ἄφησαν παραδείγματα ἀντιστάσεως, ἀγώνων καὶ θυσιῶν. Μᾶς ἔχουν δείξει τὸν δρόμο...

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 17 Αὐγούστου 2022

Παιχνίδια με τα «βαθέα του σατανά»!


Ζητοῦνται πράξεις Ὁμολογίας ἀπὸ τοὺς "ἐντὸς τῶν τειχῶν" Ὀρθοδόξους!

Τοῦ Παναγιώτη Σημάτη

Ὁ καταστροφικὸς ρόλος τῆς αἱρέσεως στὴν ἀπώλεια ὀρθοδόξων πιστῶν, δὲν ἔχει κατανοηθεῖ ἀπὸ τοὺς συγχρόνους Χριστιανούς. Κι αὐτὸ συμβαίνει γιατὶ ἡ ἐκκοσμίκευση καὶ ἡ αἵρεση, κυρίως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔχουν διαβρώσει τὶς συνειδήσεις, ἔχουν σχεδὸν ἐξαφανίσει τὸν εὐαγγελισμὸ καὶ τὴν κατήχηση καὶ ἔτσι ἔχουν ὑποβαθμίσει μέχρι ἐξαφανίσεως τὴν διδασκαλία, ὄχι μόνο τῶν Ἁγίων, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ τῶν Ἀποστόλων καί ‒ἀκόμα‒ τὴν ἴδια διδασκαλία τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν αἵρεση.

Τὸ ἀκόμα τραγικότερο: Καὶ οἱ ὀλίγοι εὐσεβεῖς ποιμένες καὶ θεολόγοι ποὺ ἔχουν ἀπομείνει, ἐνῶ μὲ ὀρθόδοξο λόγο διαπιστώνουν τὰ ὀλέθρια ἀποτελέσματα ἐκ τῆς αἱρέσεως, παρὰ τὴν ξεκάθαρη καὶ ἱστορικὰ ἀποδεδειγμένη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἀπομακρύνονται, καὶ οἱ ἴδιοι, καὶ τὰ πνευματικά τους τέκνα, ἀπὸ τὸ Οἰκουμενιστικὸ περιβάλλον, ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὰ δύο δεκανίκια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸν ἐπισκοποκεντρισμὸ καὶ τὸν γεροντισμό!

Καὶ ἐρχόμαστε νὰ ἐξετάσουμε κατ' ἀρχὰς κάποια καθοδηγητικὰ σημεῖα τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν αἵρεση. Τὸ ἴδιο τὸστόμα τοῦ Κυρίου μᾶς πληροφορεῖ ὅτι σὲ μιὰ "μικρότερη" (καὶ μὴ καταδικασμένη ἀπὸ Σύνοδο) αἵρεση τὸν Νικολαϊτισμό, κρύπτονται τὰ «βαθέα τοῦ σατανᾶ» (Ἀποκ. 2,24).

Κι αὐτὸ συμβαίνει βέβαια σὲ κάθε αἵρεση, ἀφοῦ πίσω ἀπὸ κάθε αἵρεση βρίσκεται ὁ διαστρεβλωτὴς τῆς ἀλήθειας διάβολος.

Τί συμβαίνει λοιπὸν στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Ἄραγε σ' αὐτὴν καὶ τοὺς ἀρχηγούς της ἀποκαλύπτονται, ἔστω τὰ ἀβαθῆ τοῦ Θεοῦ ἢ κρύπτονται τὰ «βαθέα τοῦ σατανᾶ»;

Ὁ Κύριος, ὄχι μόνο στὸ παραπάνω χωρίο, ἀλλὰ καὶ σ' ἄλλα σημεῖα ‒π.χ. συνομιλῶντας μὲ τοὺς Ἰουδαίους‒ ἀποκαλύπτει ὅτι, ὅποιος δὲν εἶναι μὲ τὴν ἀλήθεια, (ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ σήμερα οἱ Οἰκουμενιστές), ἔχει πατέρα καὶ ἐμπνευστή του τὸν διάβολο: «Ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστέ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ' ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ» (Ἰωαν. 8,44).

Καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος μας διασώζει τοὺς ἑξῆς Κυριακοὺς λόγους: «Ἐγερθήσονται ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆτες καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς» (Ματθ. κδ' 24). Πίσω ἀπὸ αὐτοὺς πάλι κρύβεται ὁ σατανᾶς. Παρατηρεῖ ὁ ἱ. Χρυσόστομος:

«Δὲς λοιπὸν πὼς μὲ τὰ παραπάνω καὶ μ' αὐτὰ προειδοποιεῖ γιὰ τοὺς ψευδοπροφῆτες καὶ τοὺς ψευδοδιδασκάλους καὶ τοὺς ψευδαποστόλους τοῦ Ἀντιχρίστου, τοῦ υἱοῦ τῆς ἀπώλειας, οἱ ὁποῖοι διὰ τῶν ἀκάθαρτων πνευμάτων προβαλλόμενοι καὶ ὑπ' αὐτῶν ὑποκινούμενοι, γίνονται οἱ πρόδρομοι τοῦ Ἀντιχρίστουκαὶ τοῦ ἐχθροῦ. Μὲ τὰ δικά τους δόγματα θὰ ἐξαπατήσουν καὶ θὰ προετοιμάσουν λαὸ κατάλληλο γιὰ νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν υἱὸ τῆς ἀπώλειας» (P.G. 59.62). 

Σὲ ἄλλο πάλι σημεῖο ὁ Κύριος, βεβαιώνει (προτρέπει) ὅτι οἱ δικοί Του πιστοὶ ἀκόλουθοι «οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν ἀλλοτρίῳποιμένι (αἱρετικὸ ποὺ καθοδηγεῖται ἀπὸ ἀκάθαρτα πονηρὰ πνεύματα), ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν» (Ἰωαν. 10,5).

Ἐπίσης Ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ εἶναι, νὰ δείχνουμε ἔμπρακτα καὶ συμβολικά, ὅτι δὲν ἔχουμε καμιὰ σχέση μὲ τοὺς ἀσεβεῖς. Σὲ τέτοιο σημεῖο μάλιστα, ποὺ νὰ τινάζουμε ἀπὸ τὰ παπούτσια τὴν σκόνη ποὺ ἐπικάθησε σὲ αὐτά, ὅσο χρόνο βρισκόμαστε στὸ χῶρο τους! (Ματθ. 10,14).

Ἀκούγεται βροντερὴ καὶ στὴν Π. Διαθήκη ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου (ὡς τοῦ ἀσάρκου Λόγου). Λέγει ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς διὰ τοῦ προφήτου Ἡσαΐα: «ἀπόστητε, ἀπόστητε, ἐξέλθατε ἐκεῖθεν καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε» (Ἡσαΐα 52,11). Καὶ ἐπαναλαμβάνει ὁ ἀπ. Παῦλος. «Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς» (Β΄ Κορ. 6,17). «Δὲν ἐπιτρέπεται, λέγει ὁ ἀπ. Παῦλος, ὁ Χριστιανὸς νὰ πηγαίνει ἐκεῖ ὅπου εἶναι τὰ κέντρα τοῦ διαβόλου, δὲν ἐπιτρέπεται ὁ Χριστιανὸς νὰ ἔχει σχέσεις καὶ ἐπικοινωνίας μὲ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἔχουν προδώσει τὴν πίστην των τὴν ἱεράν» (Μητροπ. Αὐγουστίνου Καντιώτη). (Δεῖτε ἐδῶ).

Ἐδῶ ὁ Κύριος θέτει προϋποθέσεις: Ἐὰν «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν», τότε «κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς». Καὶ τὸ ἐρώτημα ποὺ προκύπτει: Δέχεται χωρὶς παράπονο ἢ μομφὴ ὁ Κύριος ὅσους δὲν ἀπομακρύνονται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐμπλέκονται μὲ τὰ «βαθέα τοῦ σατανᾶ»; Τὸ ἴδιο ἐρώτημα γιὰ ὅσους δὲν ψήφισαν, ἔχουν ὅμως ἀποδεχθεῖ διὰ τῆς σιωπῆς («ὁ σιωπῶν δοκεῖ συναινεῖν») τὴν αἱρετικὴ Κολυμπάριο Σύνοδο, ἡ ὁποία ἐπὶ δεκαετίες προετοιμαζόταν ἐν ἀγνοίᾳ τῶν πιστῶν, ἀπὸ τοὺς ἀρχιμάγειρους τῶν Οἰκουμενιστῶν, τὰ «βαθέα τοῦ σατανᾶ».

Εἶναι ὁλοφάνερο, λοιπόν, ὅτι ὁ Κύριος (κι ὄχι κάποιος διαφοροτρόπως ἑρμηνευόμενος Κανόνας), ἐντέλλεται τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ αἱρετικοὺς ψευδεπισκόπους καὶ μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ σατανᾶς βρίσκεται πίσω ἀπὸ κάθε αἵρεση. Ὅσο εὐσεβὴς καὶ νὰ παρουσιάζεται ὁ Ποιμένας δὲν θὰ ἀποφύγει τὴν δίκαια φωνὴ τοῦ Κυρίου, ἐφ' ὅσον εἶναι «ἐργάτης τῆς ἀνομίας» (δηλαδὴ ἀσεβής, αἱρετικός): «Πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν» (Ματθ. 7, 23-24).

Αὐτὰ ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου. Ὅπως ἦταν ἑπόμενο ὅμως καὶ οἱ μαθητές Του στὸ ἴδιο πνεῦμα κινήθηκαν.

Στὴν δεύτερη ἐπιστολή τοῦ ἀπ. Πέτρου, διαβάζουμε: «Ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ, ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας, καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην ἀρνούμενοι, ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι' οὓς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται» (Β' Πετρ. 2, 1-2). 

Οἱ ψευδοπροφῆτες λοιπὸν καὶ οἱ ψευδοδιδάσκαλοι, καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὶς σατανικὲς δυνάμεις, ὁδηγοῦν στὴν ἀπώλεια. Πῶς, λοιπόν, οἱ εὐσεβεῖς ποιμένες ἀφήνουν τοὺς πιστοὺς νὰ κοινωνοῦν μὲ τὴν αἵρεση, νὰ παίζουν μὲ τὴ φωτιά, νὰ χαριεντίζονται μὲ ἐκείνους ποὺ κολυμποῦν στὰ «βαθέατοῦ σατανᾶ»;

«Υμεῖς οὖν, ἀγαπητοί, προγινώσκοντες φυλάσσεσθε, ἵνα μὴ τῇ τῶν ἀθέσμων πλάνῃ συναπαχθέντες ἐκπέσητε τοῦ ἰδίου στηριγμοῦ» (Β' Πετρ. 3,17). Σεῖς λοιπόν, λαμβάνετε τὰ μέτρα σας δια νὰ μὴ συναρπασθῆτε ἀπὸ τὴν πλάνην τῶν ἀσεβῶν ψευδοδιδασκάλων. 

Πόσο, ἀλήθεια, εἶναι τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Ἀποστόλου γιὰ τὴν προφύλαξη τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν πλάνη τῶν ὀργάνων τοῦ σατανᾶ καὶ πόσο, ἀλήθεια, ἀπέχει ἀπὸ τὴν τραγικὴ σημερινὴ ἔλλειψη ποιμαντικοῦ ἐνδιαφέροντος; Ἂς ἀναρωτηθοῦμε: Πόσοι ἀπὸ τοὺς 80 περίπου Δεσποτᾶδες καὶ τοὺς 10.000 ἱερωμένους ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴ λαίλαπα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

Καὶ ὁ ἀπ. Παῦλος μιλῶντας στοὺς Θεσσαλονικεῖς γιὰ τὸν Ἀντίχριστο γράφει ὅτι ἡ παρουσία του θὰ εἶναι «κατ' ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους» (Β΄ Θεσσ. β΄ 9). Καὶ ἐπειδὴ «νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν» (Α΄ Ἰωαν. β΄ 18), ἕνας ἐκ τῶν ἐσχάτων ἀντιχρίστων δυνάμεων «κατ' ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ» εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός.

Στήν ἴδια ἐπιστολὴ ὁ ἀπ. Παῦλος γράφει: «Παραγγέλλομεν δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, στέλλεσθαι ὑμᾶς (=ἀπομακρύνεσθε) ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἣν παρέλαβον παρ' ἡμῶν. εἰ δέ τις οὐχ ὑπακούει τῷ λόγῳ ἡμῶν διὰ τῆς ἐπιστολῆς, τοῦτον σημειοῦσθε, καὶ μὴ συναναμίγνυσθε αὐτῷ, ἵνα ἐντραπῇ· καὶ μὴ ὡς ἐχθρὸν ἡγεῖσθε, ἀλλὰ νουθετεῖτε ὡς ἀδελφόν» (Β΄ Θεσσ. γ΄ 6, 14-15). Ὁ Ἀπόστολος ἐντέλλεται τὴν ἀπομάκρυνση γιὰ μικρότερη αἰτία, κι ὄχι γιὰ τὰ «βαθέα τοῦ σατανᾶ», τὴν ἐσχατολογικὴ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Κι ὅμως οἱ εὐσεβεῖς ἀκόμα προβληματίζονται ἂν πρέπει νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴν Παναίρεση!

Ἀλλὰ καὶ οἱ Ἅγιοι ὁμιλοῦν πολὺ αὐστηρά. Ὀνομάζουν «ἐχθροὺςτοῦ Θεοῦ» καὶ «θεοστυγεῖς» ἐκείνους ποὺ κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς (καὶ τοὺς μὴ καταδικασμένους ἐννοεῖται), καὶ διδάσκουν ὅτι «ὁ ἐπινοὼν τὰς αἱρέσεις εἶναι ὁ διάβολος» (Μ. Ἀθανάσιος).

Θὰ ἀφήσουμε τὶς ἑκατοντάδες παρόμοιες θέσεις τῶν Ἁγίων τοῦ παρελθόντος γιὰ νὰ ἔρθουμε σ΄ αὐτὸ ποὺ μᾶς προκαλεῖ κατάπληξη καὶ θλίψη. Ἐνῶ οἱ οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι ἔχουν καταγγείλει καὶ περιγράψει τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ μαῦρα ἐρεβώδη χρώματα, οἱ αὐτοὺς ἀκολουθοῦντες ἱερωμένοι, μοναχοὶ καὶ θεολόγοι κοινωνοῦν μὲ αὐτὴ τὴ «μαύρη χάρι»!

Ἄς δοῦμε τὶς θέσεις τους (ὅπως καὶ τὶς θέσεις συγχρόνων Ἁγίων). 

Ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης ‒ὅπως μᾶς διαβεβαίωσε ὁ καθηγητὴς Τσελεγγίδης‒ εἶπε: «Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει πνεῦμα πονηρίας καὶ κυριαρχεῖται ἀπὸ ἀκάθαρτα πνεύματα». (Δεῖτε ἐδῶ).

Ὁ π. Στεφ. Ἀναγνωστόπουλος γράφει: «Ὁ συγκριτισμὸς μὲ τὸν οἰκουμενισμὸ θὰ μποροῦσαν νὰ χαρακτηρισθοῦν δίδυμα ἀδελφάκια ποὺ τὰ γέννησε ὅμως ἡ μαύρη χάρις μὲ σκοπὸ νὰ πολεμήσει καὶ νὰ διαλύσει τὴν Ὀρθοδοξία», ἀφοῦ «κινδυνεύει ἡ πανάμωμος Ὀρθοδοξία μας νὰ πέσει σὲ σατανικὰ δίχτυα» καὶ ἀφοῦ ἀποτελεῖ «τρομακτικὴ ἀπειλὴ γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας», καὶ ἄλλα πολλά. (Δεῖτε ἐδῶ).

Ἐνῶ δηλαδὴ περιγράφει ὁ π. Στέφανος μὲ τὰ μελανότερα χρώματα τὰ περὶ Οἰκουμενισμοῦ (ἀπὸ τὸ 2002), μένει ὁ ἴδιος καὶ κρατᾶ ἀκόμα τὰ πνευματικά του τέκνα σὲ κοινωνία μετὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παρὰ τὴν «τρομακτικὴ ἀπειλὴ γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας», τὴν τεράστια φθορὰ στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν καὶ στὴν «πανάμωμη Ὀρθοδοξία»! 

Ὁ πρ. Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος καταδίκαζε (τοὐλάχιστον λεκτικά) τὸν ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ἐξισώνοντάς τον μὲ τὸν ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ:

«Οἰκουμενισμός=σατανισμός. ‒Οικουμενισμός=δαιμονικὴΚΙΝΗΣΗ! Ἀρχηγὸς καὶ Ἐμπνευστὴς τῆς προσπάθειας αὐτῆς, δυστυχῶς, δυστυχέστατα, εἶναι ὁ Πατριάρχης, ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ! στρώνει μὲ ροδοπέταλα τὸ στρατὶ τῆς προδοσίας!». (Δεῖτε ἐδῶ).

Βαρυσήμαντη πνευματικὴ ὑποθήκη εἶναι ὅσα γράφει ὁ π. Ἀθαν. Μυτιληναῖος: Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου (Δεῖτε ἐδῶ).

Ἀφοῦ «θὰ ὁδηγηθῆ ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα στὸν Ἀντίχριστο διὰ τῆς λεωφόρου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχουν ὁμάδες ἀντιδράσεως, τότε ὁ Ἀντίχριστος αὐτὸ τὸ σχῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ θὰ τὸ καταργήση καὶ θὰ πῆ ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες περίμεναν νὰ φτάσουν νὰ βροῦν τὸν Μεσσία, ὁ Μεσσίας εἶμαι ἐγώ (βλ. Β΄ Θέσ. 2,3-4)». (Δεῖτε ἐδῶ).

Ὁ οἰκουμενισμὸς εἶναι μία ΠΡΟΔΟΣΙΑ τοῦ Χριστιανισμοῦ, εἶναι ὁ πιὸ γνήσιος πρόδρομος τοῦ ἐρχομένου Ἀντιχρίστου. (Δεῖτε ἐδῶ).

Ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ (ὁ ὁποῖος δυστυχῶς ‒αὐτός κυρίως‒ ἀποδείχτηκε ὡς οἰκουμενιστικὴ «πέμπτη φάλαγγα») υἱοθετεῖ καὶ παρουσιάζει τὴν θέση τοῦ π. Χαράλαμπου: Φοβερὰ λαῖλαψ ὁ Οἰκουμενισμός.

«Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι μιὰ φοβερὰ λαῖλαψ. Εἶναι ἄγριος τυφών τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, ποὺ συγκεντρώνει τὴν καταστροφικήν του μανία ἐναντίον κυρίως τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ τὸν σκοτεινὸ πόθο νὰ τὴν ἐκμηδενίση καὶ νὰ τὴν ἀφανίση»(ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ὁ Οἰκουμενισμὸς χωρὶς μάσκα, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Τύπος, Ἀθήνα 1988, σσ. 23, 25)».

Γράφει ο Καθηγητής τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου Κών/νος Μουρατίδης: «Ὁ Οἰκουμενισμός-συγκρητισμὸς δὲν εἶναι ἁπλῶς μία αἵρεσις, ἀλλὰ παναίρεσις, διότι κατ΄ οὐσίαν ὁδηγεῖ εἰς τὴν ἄρνησιν τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς μοναδικῆς καὶ ἀποκλειστικῆς ἀπολύτου ἀληθείας ἐξ ἀποκαλύψεως καὶ εἰς τὸν ὑποβιβαμὸν αὐτοῦ εἰς μίαν μεταξὺ τῶν πολλῶν θρησκειῶν... εἶναι ἡ μεγαλυτέρα ἀπειλὴ κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, διότι δι΄ αυτὴς δὲν πλήττεται ἁπλῶς ἓν δόγμα ἢ μία θεμελιώδης ἀλήθεια, ἀλλὰ σύμπασα συλλήβδην ἡ δογματικὴ καὶ κανονικὴ τάξις τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας» (Ὀρθόδοξος Τύπος 20-5-1970).

Ὁ Μουρατίδης θεωρεῖ ὅτι «αὐτὴ καθ' ἑαυτὴν ἡ ἔνταξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸ Π.Σ.Ε. καὶ ἡ συνύπαρξη καὶ συνεργασία της μὲ τὸ συνονθύλευμα τῶν αἱρέσεων τοῦ Π.Σ.Ε., ἡ προσχώρησή μας στὸ Οἰκουμενιστικὸ στρατόπεδο συνιστᾶ "μίξιν ἄμικτον καὶ τέρας ἀλλόκοτον" («Οἰκουμενικὴ Κίνησις. Ὁ σύγχρονος μέγας πειρασμὸς τῆς Ὀρθοδοξίας)».

Ὁ καθηγητὴς Ἀνδρ. Θεοδώρου βλέπει τὸν οἰκουμενισμὸ «ὄχι ἁπλῶς ὡς αἵρεση ἢ παναίρεση ἀλλὰ εἶναι κάτι ἀκόμα χειρότερο "μίξη ἀλλόκοτη", ἀφοῦ φιλοξενεῖ ποικίλα ἑτερόκλιτα στοιχεῖα δογματικά, λατρευτικά, θρησκειακά. Ἡ αἵρεση τοῦ αἰῶνα μας θὰ καταντήσει τὴν Ὀρθοδοξία "καρνάβαλο ἐκκλησιολογικό". Ὁ Οἰκουμενισμὸς δὲν πιστεύει σὲ δόγματα. Τὶς αἰώνιες ἀλήθειες ποὺ φανέρωσε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο, ἡ αἵρεση αὐτὴ τὶς "ἐλαχιστοποιεῖ" καὶ τὶς "ὑποβαθμίζει" σύμφωνα μὲ τὸν καθηγητὴ Θεοδώρου». (Δεῖτε ἐδῶ).

Ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων τῆς ἐν διασπορᾷ ΡωσικῆςἘκκλησίας, στὴν ὁποία συμμετεῖχε καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς, ἀφοῦ πρῶτα διαμαρτυρήθηκε ἐντόνως καὶ κατ΄ ἐπανάληψιν γιὰ τὴν οἰκουμενιστικὴ πορεία ἡγετῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, χωρὶς ἀποτέλεσμα, ἐξέδωσε τὸ κάτωθι συνοδικὸ ἀνάθεμα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ:

Τὸ Συνοδικό ἀνάθεμα ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Τοῖς βάλλουσι κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ διδάσκουσιν ὅτι ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία μεμέρισται ἐν οὕτω καλουμένοις «κλάδοις»... ἢ ὑπεραμυνομένοις τῆς καινοφανοῦς αὐτῶν αἱρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἐν προσχήματι ἀδελφικῆς ἀγάπης, ἢ ὑποτιθεμένης ἑνώσεως τῶνδιαχωρισθέντων Χριστιανῶν, ΑΝΑΘΕΜΑ»! (Δεῖτε ἐδῶ).

Λέγει καὶ τὰ ἑξῆς βαρυσήμαντα ὁ Ἅγιος:

«Πρέπει νὰ προβοῦμε σὲ ἀποφασιστικὴ ρήξη μὲ τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ τοὺς συνοδοιπόρους του. Πρέπει νὰ τὸ ποῦμε αὐτὸ μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ νὰ τὸ δείξουμε μὲ τὶς πράξεις μας. Μία ἐποχὴ πραγματικῆς ὁμολογίας ἔρχεται γιὰ μᾶς, μία ἐποχὴ ποὺ ἴσως παραμείνουμε μόνοι καὶ διωκόμενοι. Στὸ βαθμὸ ποὺ ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Τοπικὲς Ἐκκλησίες ἔχουν πλέον εἰσέλθειστὶς τάξεις τοῦ "Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν" καὶ ἔχουν ὡς ἐκ τούτου προδώσει τὴν Ὀρθοδοξία, ἔχει ἔρθει ἡ ὥρα τῆς πλήρους ἀπομονώσεώς μας. Δὲν μποροῦμε καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ ἀποστάτες τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι, ἐὰν ἀπαιτηθεῖ, νὰ ἀναχωρήσουμε στὶς "κατακόμβες"». (Δεῖτε ἐδῶ).

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς παρατηρεῖ: «Ὁ Οἰκουμενισμὸςεἶναι κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανισμούς... Ὅλοι δὲ αὐτοὶ οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία αἵρεσις... Ἦτο ἄραγε ἀπαραίτητον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ...νά ταπεινωθεῖ τόσον τερατωδῶς, ὥστε οἱ ἀντιπρόσωποί της θεολόγοι καί ἱεράρχαι, νά ἐπιζητοῦν τὴν «ὀργανικήν» μετοχήν καί συμπερίληψιν εἰς τὸ Π.Σ.Ε., τὸ ὁποῖον, κατ' αὐτόν τὸν τρόπον γίνεται εἷς νέος ἐκκλησιαστικὸς «ὀργανισμός», μία «νέα Ἐκκλησία; Ἀλοίμονον, ἀνήκουστος προδοσία!

Ἀπορρίπτομεν τὴν ὀρθόδοξον θεανθρωπίνην πίστιν, καί θέλομεν νά γίνωμεν «ὀργανικὰ μέλη» τοῦ αἱρετικοῦ Π.Σ.Ε. ποὺ ἀποτελεῖται ἀπό 263 αἱρέσεις, ἡ δέ κάθε μία ἀπό αὐτὰς εἶναι πνευματικὸς θάνατος! Ὡς Ὀρθόδοξοι, εἴμεθα «μέλη Χριστοῦ». «Ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ, ποιήσω πόρνης μέλη; Μὴ γένοιτο»!». (Δεῖτε ἐδῶ).

Ἀλλὰ καὶ στὴν "Ὁμολογία Πίστεως" Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν διαβάζουμε τὰ ἑξῆς σημαντικά, τὰ ὁποῖα οἱ 40.000 περίπου πιστοὶ ποὺ τὰ ὑπέγραψαν δὲν τὰ ἐφάρμοσαν. (Ἀλήθεια, πότε ἔκαναν καλά, ὅταν τὰ ἔγραφαν καὶ τὰ ὑπέγραφαν, ἢ ὅταν τὰ ἀθετοῦσαν;).

Ἡ νέα παναίρεση τοῦ 20ου αἰῶνος, ὁ Οἰκουμενισμός, προτεσταντικῆς κατ' ἀρχὴν προελεύσεως, τώρα δὲ καὶ παπικῆς ὼς καὶ «ὀρθοδόξου» ἀποδοχῆς εἶναι ἡ χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν αἰώνων.

Στὴν διαχριστιανική του διάσταση προσβάλλει τὸ δόγμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, διότι δέχεται ὅτι καὶ οἱ αἱρέσεις εἶναι ἐκκλησίες, νομιμοποιεῖ δηλαδὴ ἐκκλησιαστικὰ τίς αἱρέσεις. Στὴν διαθρησκειακή του διάσταση ὁ Οἰκουμενισμὸς θεωρεῖ ὅτι καὶ οἱ θρησκεῖες τοῦ κόσμου ἀποτελοῦν ὁδοὺς σωτηρίας. Ὁ ἄνθρωπος σώζεται ὄχι μόνον ἐν Χριστῷ μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ ἐκτὸς αὐτῆς. Προσβάλλεται ἑπομένως τὸ θεμελιῶδες δόγμα τῆς μοναδικῆς ἐν τῷ κόσμῳ Ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς δια τοῦ ἔργου Αὐτοῦ μοναδικῆς δυνατότητος σωτηρίας.

Ὅσοι ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων, κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, δέχονται καὶ κηρύσσουν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» θέτουν οὐσιαστικῶς ἑαυτοὺς ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι αὐστηρὴ στὴ ρύθμιση τῶν σχέσεων μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἀπὸ ἀγάπη καὶ γιὰ θεραπευτικοὺς λόγους ἐν πρώτοις γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουν τὴν πλάνη καὶ νὰ ἰαθοῦν, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μὴ νοσήσουν τὰ ὑγιῆ μέλη της. Ἐφ' ὅσον ἐξακολουθοῦν νὰ παραμένουν στὴν πλάνη, ἀποφεύγουμε τὴν μετ' αὐτῶν πνευματικὴ κοινωνία, ἰδιαίτερα τίς συμπροσευχές. Οἱ ἱεροὶ κανόνες ἀπαγορεύουν ὄχι μόνο τὰ συλλείτουργα καὶ τίς ἐντὸς τῶν ναῶν συμπροσευχές, ἀλλὰ καὶ τίς ἁπλὲς συμπροσευχὲς σὲ ἰδιωτικοὺς χώρους. [Μεταξὺ αὐτῶν ποὺ συνέταξαν καὶ προσυπέγραψαν τὴν "ὁμολογία Πίστεως" εἶναι καὶ οἱ π. Γ. Μεταλληνός, π. Σ. Σαράντος, π. Θ. Ζήσης, π. Ν. Μανώλης, Δ. Τσελεγγίδης κ.ἄ. Καὶ μετὰ τὰ ...ἀθέτησαν!].

Ὅταν κινδυνεύει ἡ πίστη μὲ τὴν ὑποστήριξη παλαιῶν ἢ νέων αἱρέσεων, τὶς ὁποῖες ὑποψιθυρίζει ὁ Διάβολος, γιὰ νὰ ἀποκόψει τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, τότε ὅλοι οἱ πιστοὶ ὀφείλουν νὰ ὁμολογοῦν καὶ νὰ διακηρύσσουν τὴν ἀλήθεια τῶν δογμάτων, ἰδιαίτερα ὅμως οἱ ποιμένες, ποὺ ὀφείλουν νὰ ἐκδιώκουν τοὺς λύκους ἀπὸ τὴν αὐλὴ τῶν προβάτων, καὶ οἱ μοναχοί, οἱ ὁποῖοι, μὲ τὴν δικαιολογημένη εὐαισθησία τους σὲ θέματα πίστεως, ἀναδείχθηκαν σὲ στύλους καὶ προμάχους της Ὀρθοδοξίας. (Δεῖτε ἐδῶ).

Ἂν λοιπὸν καὶ οἱ εὐσεβεῖς ἱερωμένοι κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς, ποὺ εἶναι ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἂν δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ‒ἐκτὸς ἀπὸ τὶς προσωπικές μας ἁμαρτίες‒ ἡ ἀδιαφορία μας γιὰ τὴν παναίρεση δὲν ἑλκύει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἀντίθετα τὴν ὀργή Του, ποιά ἐλπίδα διαφυγῆς ἔχουμε σήμερα ἀπὸ τὸ σύγχρονο ἀδιέξοδο; Πῶς ὁ Θεὸς νὰ εἰσακούσει τὶς παρακλήσεις μας, ὅταν ἔχουμε κοινωνία μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, αἱρετικοὺς ποὺ σχετίζονται μὲ τὰ «βαθέα τοῦ σατανᾶ».

Εἶναι ἴσως ἡ ἑνδεκάτη ὥρα (ἂν δὲν ἔχει παρέλθει), ὄχι μόνο γιὰ θεολογικὲς διαπιστώσεις καὶ καταγγελίες τῶν αἱρετικῶν πεπραγμένων τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ γιὰ πράξειςπραγματικῆς ὄχι μόνο ρητορικῆς ἀλλὰ καὶ ἔμπρακτης ὁμολογίας ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους!

Παναγιώτης Σικάτης



Και όμως παρά τις τόσες αποκαλύψεις ποιμένες και ποιμενομενοι κοινωνούν με τους αιρετικούς και βλάσφημους

Ας μάθουμε και κάτι άλλο που δεν ξέραμε από θεολογικής απόψεως και μας το διδάσκει ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος. Δεν ξέρω αν το καταλάβατε: η πανθρησκεία επι θύρας!!!


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

“Όταν εξυψώνεις μια Θρησκεία πάνω από όλες τις άλλες, είναι σαν να αποφασίζεις ότι υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του βουνού. 
Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να δεις τα μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν στην ίδια κατεύθυνση, γιατί περιστοιχίζεσαι από ογκόλιθους προκατάληψης που βρωμίζουν (εμποδίζουν) την οπτική σου”…!!!

Έργα και ημέρες του οικουμενιστού "αγαπητού συστρατιώτου" του π. Στυλιανού Καρπαθίου Αργολίδος Νεκταρίου



Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος: «ένας άθεος καθηγητής μπορεί να διδάξει καλύτερα το μάθημα αυτό από ένα ζηλωτή θεολόγο» (Επιστολή της ΠΕΘ προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμον και άπαντας τους Ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Αριθμ. Πρωτ.: 34, Αθήνα, 14 Φεβρουαρίου 2014).

«Το λέω με πλήρη επίγνωση: Αν ο Χριστός ήρθε να κάνει τέτοιους μίζερους, φοβικούς, διεστραμμένους, φανατισμένους, ανελεύθερους χριστιανούς, καλύτερα να μην ερχόταν...» (Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος, ''Μια απάντηση για τους καλοπροαίρετους'').

Συμμετοχή του Αργολίδος σὲ παπικὴ ἐκδήλωση παρουσίασης τοῦ βιβλίου «Γιά μιά Ἐκκλησία φτωχή τῶν φτωχῶν» τοῦ αἱρεσιάρχη καταληψία τοῦ σεβάσμιου Πατριαρχείου τῆς Δύσεως «πάπα» Φραγκίσκου, στὴν ὁποία ὑπήρξε συμπαρουσιαστὴς στό Ἰνστιτοῦτο Ἀνθρωπιστικῶν Ἐπιστημῶν ὄργανο τοῦ ἐν Ἀθήναις Παπικοῦ Τάγματος τῶν Ἰησουϊτῶν μαζί μέ τόν Ἰησουΐτη κ. Θεόδωρο Κοντίδη καί τόν συγγραφέα κ. Σταῦρο Ζουμπουλάκη πού ζητεῖ, ἄμοιρος νομικῆς γνώσεως, τήν ἀποποινικοποίηση τῆς κακόβουλης βλασφημίας τῶν θείων (εδώ).

«Με μαγνήτισε ο τίτλος του βιβλίου του Πάπα Φραγκίσκου... Με άγγιξε βαθειά, γιατί διέκρινα ότι πολλά πράγματα με εκφράζουν. Ακολούθησε η πρόσκληση του αγαπητού μου Σταύρου (Ζουμπουλάκη). Δίστασα γιατί ένιωσα ότι μπαίνω σε βαθειά νερά. Οι δισταγμοί μου κάμφθηκαν χάρις στην αγάπη και εκτίμηση που τρέφω στον αγαπητό μου φίλο Σταύρο... Το βιβλίο έχει και ένα ποιμαντικό περιεχόμενο. Ήθελα να το προσεγγίσω από αυτή την οπτική γωνιά. Πως δηλαδή βλέπει ένας ορθόδοξος Επίσκοπος και ποιμένας, αυτά που λέει, κηρύττει και πράττει ένας καθολικός ποιμένας και επίσκοπος και δη ο προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας Πάπας Φραγκίσκος» (εδώ). 

«δὲν εἶναι ὁ πάπας τὸ πρόβλημα, δὲν εἶναι οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις»! (εδώ).

«Θυμᾶμαι, ἤμουν νέος φοιτητής στὴ δεκαετία τοῦ ᾿70, ὅταν ὁ οἰκουμενισμός βρισκόταν σὲ ἔξαρση καὶ κάποιοι θὰ ἔπρεπε νὰ ἀναλάβουν τὴν εὐθύνη τοῦ ἀντιοικουμενισμοῦ. Κάποιος εὐλαβής ἐπίσκοπος, ἀλλά μᾶλλον ἐκτός πραγματικότητος, ἀνέλαβε τὸν ″τιτάνιο ἀγῶνα„ νᾶ ἐνημερώσει τὸ ποίμνιό του καὶ νὰ τὸν προφυλάξει ἀπό τὸν κίνδυνο τῆς «παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ». Ἡ ἐπαρχία του ἦταν μικρή. Πήγαινε, λοιπόν, στὰ χωριά τῆς ἐπαρχίας του καὶ μιλοῦσε γιὰ τὸν οἰκουμενισμό. Δὲν ὑπῆρχε ἄλλο θέμα. Οἱ ἄνθρωποι εἶχαν λύσει ὅλα τὰ θέματα, ἦταν, ὅπως πίστευε, βαθύτατα ὀρθόδοξοι καὶ ἀπό τὸ μόνο ποὺ κινδύνευαν ἦταν ὁ οἰκουμενισμός! Τὸν ἄκουγαν οἱ ἀγράμματοι ψαράδες, ἀγρότες, κτηνοτρόφοι καὶ νόμιζαν πῶς τοὺς μιλοῦσε κινέζικα. Στὸ τέλος ἀντέδρασαν οἱ ἄνθρωποι καὶ εἶπαν: «καλός ὁ Δεσπότης μας, ἀλλά συνεχῶς γιὰ τὸν κομμουνισμό μᾶς μιλάει… Τὸ ξέρω, ἐσεῖς θὰ θέλατε σὲ ὅλα τὰ κηρύγματα νὰ κατακεραυνώνω τὸν πάπα καὶ τὸν οἰκουμενισμό. Ὅμως σᾶς ἐρωτῶ καὶ πάλι: Αὐτά εἶναι τὰ θέματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ; Πέστε μου εἰλικρινά, πιστεύετε ὅτι τὸ μεγάλο ποιμαντικό πρόβλημα καὶ ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος στὴν Ἀργολίδα, ἀλλά καὶ σ᾿ ὅλη τὴν Ἑλλάδα εἶναι ὁ πάπας; Κινδυνεύει κανείς νὰ προσυλητιστεῖ στὸν παπισμό;… Πρὶν ἀπό λίγες μέρες κάποια νέα κοπέλα ἀπό τὴ νεανική σύναξη τοῦ Ἄργους καλοπροαίρετα μὲ ρώτησε: «Πῶς παρεβρεθήκατε σὲ μία ἐκδήλωση γιὰ τὸν πάπα; Δὲν εἶναι ὁ πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου; Δὲν ἔλεγε ὁ ἅγ. Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ὅτι ὁ πάπας εἶναι ἀντίχριστος καὶ αὐτόν νὰ καταρρᾶσθε;» Ἡ νέα ἐπανέλαβε μία φράση ποὺ, ὑποτίθεται τὴν εἶπε ὁ ἅγ. Κοσμᾶς. Καὶ πάνω σ᾿ αὐτή τὴ φράση στηρίχτηκαν πλῆθος συγχρόνων ἀντιπαπικῶν. Καὶ συνεχῶς αὐτή ἡ φράση ἀναπαράγεται δεκαετίες τώρα. Εὐτυχῶς, ὅμως, ποὺ ἕνας σοβαρός ἐπιστήμονας καὶ ἐρευνητής, ὁ κ. Ἰ. Μενοῦνος, ποὺ ἀσχολήθηκε χρόνια μὲ τὸν ἅγιο Κοσμᾶ καὶ τὶς διδαχές του, ἀπέδειξε ὅτι αὐτή ἡ φράση δὲν ὑπάρχει. Εἶναι παρέμβλητη. Προσθήκη κάποιας εὐσεβοῦς ἀλλά φανατικῆς χειρός… Θέλετε νὰ πάμε καὶ λίγο μακρύτερα; Στὸ γνωστό γιὰ τοὺς ἀντιδυτικούς ἀγῶνες του, τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό. Ὁλοι τὸν ἐπαινοῦν, ποὺ δὲν ὑπέγραψε τὴν Ἕνωση, καὶ πολύ καλά ἔκανε, ἀφοῦ δὲν ὑπῆρχαν οἱ προϋποθέσεις. Ὅμως, ὁ ἅγιος Μᾶρκος δὲν ἀρνήθηκε τὸ διάλογο, δὲν ἀρνήθηκε νὰ πάει στὶς συνόδους Φεράρας-Φλωρεντίας. Ἴσως, ἄν ζούσατε τότε, θὰ τὸν κατηγορούσατε, ποὺ τόλμησε νὰ πάει στὸν «ἀντίχριστο πάπα»… λήθεια τὶ θὰ λέγατε κύριε Τελεβάντε ἄν ἀκούγατε σήμερα τὸν ἅγ. Μᾶρκο νὰ ἀποκαλεῖ τὸν πάπα «ἁγιώτατο» καὶ «πρωτεύοντα». Τὶ θὰ λέγατε ἄν ἀκούγατε τὸν ἅγ. Μᾶρκο, μετά τὴν ἀποτυχία τῆς συνόδου, νὰ προτρέπει τοὺς ὀρθοδόξους νὰ δέχονται τοὺς ρωμαιοκαθολικούς στοὺς κόλπους τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησίας ὄχι μὲ βάπτισμα ἀλλά μὲ χρίσμα; Τὸ ξέρετε ὅτι σ᾿ ὅλες τὶς σλαβικές ἐκκλησίες ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ὀρθοδόξων εἶναι βαπτισμένοι διὰ ραντίσματος ἤ δι᾿ ἐπιχύσεως; Θὰ τοὺς καταδικάσετε καὶ αὐτούς;»! (εδώ)


ΕΚΚΛΗΣΙΑ και ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ - Όλη η Αλήθεια σε λίγα λεπτά - Ένας υπέροχος λόγος από το εξωτερικό.!

 

Βίντεο Ορθοδοξίας

Οὔτε τὴν σκόνη τῶν Οἰκουμενιστῶν!


Ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος σὲ ὁμιλία του στὶς "Πράξεις τῶν Ἀποστόλων", μᾶς ἐξηγεῖ τὴν Ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία, πρέπει νὰ δείχνουμε ἔμπρακτα καὶ συμβολικά, ὅτι δὲν ἔχουμε καμιὰ σχέση μὲ τοὺς ἀσεβεῖς. Σὲ τέτοιο σημεῖο μάλιστα, ποὺ νὰ τινάζουμε ἀπὸ τὰ παπούτσια τὴν σκόνη ποὺ ἐπικάθησε σὲ αὐτά, ὅσο χρόνο βρισκόμαστε στὸ χῶρο τους! (Ματθ. 10,14).

Σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ Κύριος, μὲ ἄλλο τρόπο, ἔχει φανερώσει τὸ ἴδιο πνεῦμα, λέγοντας ὅτι οἱ δικοί Του πιστοὶ ἀκόλουθοι «οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν ἀλλοτρίῳ (ποιμένι), ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν» (Ἰωαν. 10,5). 

Σκεφτεῖτε τώρα τί θὰ ἔλεγε γιὰ ὅσους δέχονται, ὄχι μόνο τὴν ἀδρανῆ σκόνη, ἀλλὰ δέχονται ἀδιάφορα, ἀδιαμαρτύρητα ἢ σιωπῶντες τὴν ἀσεβῆ δράση τῶν Οἰκουμενιστῶν, συμπορεύονται καὶ κοινωνοῦν μαζί τους καὶ ἔτσι ἐπικάθηται ἐπὶ τῶν συνειδήσεών τους ‒ἀναλόγως‒ ὁ δυσδιάκριτος ἢ ὁ εὐδιάκριτος Οἰκουμενιστικὸς αἱρετικὸς ἰός. Δὲν θὰ ἦταν παράτολμο ‒καὶ στηριζόμενοι σὲ πολλὲς ὁμιλίες του‒ νὰ ὑποθέσουμε ὅτι θὰ ἔλεγε, ὅτι, ὅσοι διώκονται ἢ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, μοιάζουν μὲ αὐτοὺς ποὺ τινάζουν ἀπὸ τὰ παπούτσια τους τὴν Οἰκουμενιστικὴ σκόνη καὶ δὲν ἀκολουθοῦν «ἀλλοτρίῳ ποιμένι».

Ὁ ἀπ. Παῦλος ‒στὸ ἴδιο πνεῦμα μὲ τὸν Κύριο ‒ λέγει γιὰ τοὺς ἀσεβεῖς στὸ ἦθος καὶ τὸ δόγμα: «Παραγγέλλομεν δὲ ὑμῖν... στέλλεσθαιὑμᾶς (=ἀπομακρύνεσθε) ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτωςπεριπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἣν παρέλαβον παρ᾿ ἡμῶν» (Β Θεσ. 3, 6). Καί· «Ἔγραψα ὑμῖν μὴ συναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος ᾖ πόρνος ἢ πλεονέκτης ἢ εἰδωλολάτρης ἢ λοίδορος ἢ μέθυσος ἢ ἅρπαξ, τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν» (Α' Κορ. 5,11).

Ἀλήθεια, ποῦ χωρᾶνε σὲ ὅλα αὐτὰ οἱ θεωρίες περί, ὄχι σύντομης, ἀλλὰ ἀτέρμονης «οἰκονομίας» τῶν δυνητιστῶν;

Παναγιώτης Σημάτης



π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία 146 εἰς τὰς Πράξεις

«Οἱ δὲ ἐκτιναξάμενοι τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν αὐτῶν ἐπ' αὐτοὺς, ἦλθον εἰς Ἰκόνιον» (Πράξεις 13:42).

Οἱ δυὸ Ἀπόστολοι (Παῦλος καὶ Βαρνάβας), ἀφοῦ ἐκτίναξαν τὴν σκόνη ἀπὸ τὰ παπούτσια τους, ἔφυγαν, ἀφοῦ τοὺς ἔδιωξαν οἱ Ἀντιοχεῖς τῇ προτροπῇ τῶν Ἰουδαίων. Ἔβγαζαν τὰ σκονισμένα πέδιλά τους καὶ τὰ τίναζαν γιὰ νὰ δείξουν τὸν ἀποτροπιασμόν τους, ὅτι νά, καὶ ἡ σκόνη ἀπὸ τὸ δικό τους χῶρο (τῶν ἀσεβῶν), ποὺ κάθησε ἐπάνω στὰ παπούτσια μας, δὲν τὸν θέλουμε νὰ τὸν πάρουμε μαζί μας, τὸν τινάζουμε καὶ δὲν θέλουμε τίποτα, τίποτα, τίποτα ἀπὸ σᾶς. Πῶς σᾶς φαίνεται αὐτὴ ἡ συμβολικὴ πράξη τῶν Ἀποστόλων; Ἦταν αὐθαίρετη; Ὄχι ἀγαπητοί μου, δὲν ἦταν αὐθαίρετη. Εἶχαν Ἐντολὴ ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ τὸ κάνουν αὐτό. Σχολιάζει ὁ Οἰκουμένιος:

«Ἐνταῦθα πληροῦσιν (οἱ μαθηταί) ὃ προσέταξεν αὐτοῖς ὸ Κύριος, λέγων· Ἐὰν μή τις ὑμᾶς δέξηται, ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν ὑμῶν (Ματθ. 10,14). Οὗτοι δὲ οὐ μόνον οὐκ ἐδέξαντο, ἀλλὰ ἀπήλασσαν αὐτοὺς τῶν ὁρίων αὐτῶν (τοὺς ἔβγαλαν ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν ἐπαρχία), ὅπερ ἐστιν χεῖρον. Οὐδὲ γὰρ κονιορτὸν θέλει ἔχειν τοὺς μαθητὰς ὁ Κύριος ἐπὶ τῶν ποδῶν ἐκ τῆς τῶν ἀνοσίων ἀνθρώπων γῆς, δεικνύντας διὰ τούτου ὅτι οὐδὲν ἐκομίσαντο ὑπὸ τῶν ἀπειθῶν».

Θέλοντας ὁ Κύριος νὰ δείξει μὲ αὐτὸ ὅτι τίποτα δὲν πῆραν ἢ δὲν θὰ ἔπαιρναν οἱ Ἀπόστολοι ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς. Εἶναι πολὺ ἔτσι χαρακτηριστικὸ αὐτό. Βρίσκομε μιὰ ἀνάλογη πράξη εἰς τὸν Ἀβραάμ. Ὅταν ὁ βασιλιᾶς τῶν Σοδόμων, ποὺ ἦταν διεφθαρμένοι ἄνθρωποι, ρώτησε τὸν Ἀβραάμ: «γιὰ τὸ καλὸ ποὺ μᾶς ἔκανες, τί νὰ σοῦ δώσω;» ὁ Ἀβραὰμ εἶπε: «δὲν θέλω οὔτε κορδόνια τῶν παπουτσιῶν νὰ μοῦ δώσεις». Γιατί; Ἦτο ἀσεβὴς βασιλιᾶς. 

Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέγει καὶ ὁ ἅγιος Ἀδελφόθεος Ἰούδας: «Οὔτε ροῦχα νὰ μὴν πάρετε ἐκ τοῦ χρωτὸς αὐτῶν», ἀπὸ τὸ δέρμα ποὺ ἀκουμπάει τὸ ροῦχο. Εἶναι μιὰ πράξη συμβολικὴ γιὰ νὰ δείξει ὅτι δὲν θὰ θέλαμε νὰ ἔχομε καὶ τιμωρία ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ κακὸ τὸ ὁποῖο ἐσεῖς κάνετε. Γιατί ἂν πάρουμε πράγματα ἀπὸ σᾶς, τότε μήπως κι ἐμεῖς τιμωρηθούμε!

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΣΤΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡ-ΩΚΕΑΝΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΜΕΡΙΚΗΣ κ. ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ


ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΕΛΛΙΩΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 5//18.7.2022
Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀθωνίτου

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΣΤΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ
ΤΟΥ ΥΠΕΡ-ΩΚΕΑΝΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΜΕΡΙΚΗΣ 
κ. ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ

Ἱερὴ ἀγανάκτηση καὶ πολλὰ ἐρωτηματικὰ ἐγείρονται ἀπὸ τὴν ὑπερατλαντικὴ ἔλευση τοῦ Ἀρχιεπ. Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρου στὴ Βουλιαγμένη Ἀττικῆς. Τέλεσε βάπτιση παίδων φερομένων ὡς «τέκνα» ὁμοφυλοφίλων καὶ μάλιστα μὲ ἐπιδεικτικὸ τρόπο συνοδευόμενη ἀπὸ ἰδιάζουσα καὶ εὐρεῖα δημοσιότητα.

Ἡ θλιβερὰ παρουσία του γιὰ τὸ συγκεκριμένο λόγο, ὅπως εὔστοχα σκιαγραφεῖ ὁ Μέγας Βασίλειος, «ὁμοιάζει μὲ ναυτικὸ ( καὶ πειρατικὸ πόλεμο), τὸν ὁποῖο διοργάνωσαν φιλοπόλεμοι καί ναυμάχοι ἄνδρες» 1 ( αὐτὸς καὶ οἱ ἐνταῦθα ὁμόφρονές του ). Ἐκ τῶν συμβεβηκότων φαίνεται πὼς εἶχε τὴ στήριξη, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ ἐγχωρίων «ἀπογόνων» τοῦ Ἄννα καὶ τοῦ Καϊάφα.

Ἡ δίκην ποντοπόρου πειρατοῦ ἐμφάνισί του ἀπὸ τὴ μακρυνὴ Βαβυλώνια ἤπειρο στὴν Ἑλλάδα, σκοπὸ εἶχε, δυστυχῶς, τὴ στήριξη καὶ ἀναγνώριση τῆς ὁμοφυλόφιλης «ἐπιλογῆς», τὸν γάμο καὶ τὴν ἀπ' αὐτοὺς παράλογη καὶ ἐπικίνδυνη υἱοθεσία, πράγματα ποὺ ἀντίκεινται στὰ πιστεύματα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεώς μας.

Ἡ μετὰ πολλοῦ κομπασμοῦ, λόγῳ θέσης (καὶ ἰδεολογίας) ἐνέργειά του αὐτὴ, δηλώνει μεγάλο θράσος καὶ ἀνάλογη περιφρόνηση ἀναμεμιγμένη μὲ ἀπείθεια στὶς ἐντολὲς τοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ, Προφητῶν, Ἀποστόλων καὶ Ἁγίων Πατέρων. Ἐνδεικτικά : Μία ἀπὸ τίς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀναφέρεται στὸ Λευϊτικὸ ἀπαγορεύει νά συνευρίσκονται οἱ ἄνδρες μὲ ἄνδρες, ὅπως μὲ γυναῖκα 2, ἐνῶ διαχρονικὸ καί παγκόσμια γνωστό παραμένει τὸ παράδειγμα τῶν Σοδόμων, Γομόρρων καὶ τῶν πέριξ αὐτῶν πόλεων3.

Γνωστή ἐπίσης εἶναι καὶ ἡ διακήρυξη τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου. «μὴ πλανᾶσθε . οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται (=ὁμοφυλόφιλοι) ούτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι».4

Σήμερα ὅμως ἔχουμε «ἐφευρέτας νέου εὐαγγελίου»,5 ὅπως εὐστόχως στηλίτευε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, καὶ οἱ «νεοκήρυκες» δὲν πτοοῦνται ἀπό τό . «ἐπικατάρατοι οἱ ἐκκλίνοντες ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου»,6 ὅπως ἀναφέρει ὁ προφητάναξ Δαβίδ. Δὲν λογαριάζουν τὴν ἀπειλὴ τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸ ἄκαρπο δένδρο τὸ ὁποῖο «εἰς πῦρ βάλλεται»7 οὔτε συγκινοῦνται ἀπὸ τὴν προειδοποίησή του ὅτι «ὅποιος σκανδαλίσει ἕνα τῶν μικρῶν τούτων....»8. Δυστυχῶς, καὶ ὁ προαναφερθεὶς Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ ὅμοιοί του ὑποστηρίζουν ἀπροκάλυπτα ἔργῳ τε καὶ λόγῳ ἀντίθεα καὶ ἀντίθετα.

«Τὰ πρόβατα ποὺ εἶναι πολυάριθμα, τὰ σπαράζουν ἕνας ἢ δυὸ λύκοι»9 εἶχε πεῖ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος. Δυστυχῶς, σήμερα πολλοὶ ἄλλοι λύκοι ὑπερμαχοῦν, συμφωνοῦν καὶ ἐνθαρρύνουν αὐτοὺς τοὺς «ἕνα ἢ δύο λύκους». Ὅμως μὴ πτοεῖσθε, γιατί αὐτὸ ποὺ κάνουν ἰσοδυναμεῖ μὲ τὸ «πρὸς κέντρα λακτίζειν»10 ἰσοδυναμεῖ δηλαδὴ μὲ τὸ νὰ κλωτσᾶνε τὰ καρφιά, ὅπως εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν διώκτη Παῦλο, καὶ γιατί τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ «πύλαι ἅδου οὐ κατησχύσουσι»11 βεβαιώνει τὸ ἀδιάψευστο στόμα τοῦ Χριστοῦ μας.

Οἱ κατὰ Θεὸν ἐναπομείναντες ποιμένες ἂς ἐνθαρρύνουν τοὺς πιστοὺς νὰ μὴν ἀπογοητεύονται, καὶ ὅπως τονίζει ὁ ἔνδοξος Ὁμολογητὴς Ἅγιος Μάξιμος «νὰ μὴν παρασύρονται ἀπὸ τὴν ψευτιὰ ποὺ ὑποκρίνεται μὲ κακουργία τὴν ἀλήθεια.»12

Ἄν καὶ μὲ ἰσχνὴ φωνὴ φωνάξαμε καὶ ἐμεῖς οἱ εὐτελεῖς «ὑπολογίζοντας τὴν ἀπὸ τὴ σιωπὴ ζημιά. Μὴ τυχὸν ἡ κακία τροφοδοτηθεῖ ἀπὸ τὴ σιωπή μας»13 ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης.

Ἐγράφησαν ταῦτα πρὸς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Πνεύματος Ἁγίου, τοῦ ἑνὸς ἀληθινοῦ Θεοῦ 5/18.7.2022 ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, ὁ ὁποῖος συνέβαλε μὲ τίς προσευχὲς καὶ τίς συμβουλές του νὰ λυτρωθεῖ ἡ Κρήτη καὶ ἡ εὐρύτερη περιοχὴ ἀπὸ τοὺς ἀδίστακτους λήσταρχους πειρατές. Εἴθε μὲ τίς ἀέναες πρεσβεῖες τῆς Ἀειπαρθένου Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν ὑπὸ πειρατῶν ἀναιρεθέντων νὰ εὐσπλαχνιστεὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καὶ νὰ ναυαγίσουν τὰ σχέδια τῶν ὅποιων πειρατῶν καὶ πάντων τῶν ἀντίθεων δυνάμεων. 

Ἀ μ ή ν !

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΕΛΛΙΩΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ


«Δυστυχῶς ἐπίσκοποι καὶ ποιμένες

τῶν λογικῶν προβάτων.... περιφρονῶντας τίς φωνές των Πατέρων,

ἀφοῦ ἐξόπλισαν τοὺς ἑαυτούς τους ἐναντίον τῆς πίστεως,

διδάσκουν σύμφωνα μὲ τὸ φτωχὸ καὶ θολωμένο μυαλό τους»14.

( Ἅγιος Ἰωάν.Δαμασκηνός ).

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ :

1.Μεγ.Βασίλειος, ΕΠΕ Τόμ.10 σελ.491 

2.Λευϊτικό 18,22

3.Γένεση 19, 1-29 

4. Α΄ Κορ. 6,9-10

5.Μεγ. Ἀθανασίου Ἀλεξανδρ.ΕΠΕ Τόμ.12 σελ.144 

6.Ψαλμ. 118 (119), 21

7.Ματθ.7,19 Λουκ.3,9 

8.Ματθ.18,6 Μάρκ.9,42 Λουκ.17,1-2

9. Ἅγιος Μάξιμος ὁμολογ. ΦΕΠΕ Τόμ.15Ε σελ. 487 

10.Πράξ. 26,14

11.Ματθ. 16,18 

12. Ἅγ.Μάξιμος Ὁμολογ.ΦΕΠΕ Τόμ.158 σελ.261

13. Ἅγ.Γρηγόριος Παλαμᾶς ΕΠΕ Τόμ.5 σελ.153 

14. Ἅγ. Ἰωάν.Δαμασκηνός ΕΠΕ Τόμ.2 σελ. 409


Έκαναν την νέα «εκκλησία» τους κουρέλι!


tasthyras 
Συνεχίζει να έχει κάποιο νόημα πλέον το αξίωμα του Επισκόπου; Αν έχει ας το δούμε.

Ο ένας προωθεί την ατζέντα των ΛΟΑΤΚΙ !!

Ο άλλος κάνει πως δεν πήρε χαμπάρι τί έγινε στην Επισκοπή του!!

«Ο Μητροπολίτης Γλυφάδας για την βάπτιση από τον Αμερικής Ελπιδοφόρο»

Υπόμνημα προς την Ιερά Σύνοδο και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, απέστειλε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Αντώνιος μετά τον θόρυβο που προκλήθηκε με την βάπτιση των δύο παιδιών από ζευγάρι του ιδίου φύλου.

Ο Σεβασμιώτατος στο υπόμνημά του, τονίζει ότι ο Αμερικής Ελπιδοφόρος ζήτησε εγγράφως άδεια για να τελέσει το μυστήριο, χωρίς αναφορά ότι πρόκειται για τέκνα ομοφυλόφιλου ζευγαριού.

Επίσης ο κ. Αντώνιος υπογραμμίζει ότι «ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος ενήργησε αυτοβούλως, αυθαιρέτως και αντικανονικώς εντός της Μητροπόλεως μου».

Ακολουθεί το σχετικό υπόμνημα του Σεβασμιώτατου:





ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΝΟΗΜΑ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ; ΑΝ ΕΧΕΙ ΑΣ ΤΟ ΔΟΥΜΕ.

(σ.σ. Ο επιτυχημένος τίτλος και αναδημοσίευση από τον amethystos)

Πηγή εδώ.


Αὐτὰ δὲν τὰ ἔκανε οὔτε ὁ Ἄρειος!!!

Ὁ Ἐλπιδοφθόρος Ἀμερικῆς βάπτισε "παιδιὰ ὁμοφυλοφίλων" στὴν Ἀθήνα!!!
Ἡ Ὀρθοδοξία κατήντησε πιὰ ἕρμαιο τοῦ κάθε οἰκουμενιστοῦ ὑβριστοῦ τῶν Θείων. Καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι τί διαλέγουν γιὰ ἀπάντηση; Τὴν δυνητικότητα καὶ τὸ ἄχρι καιροῦ διαρρηγνύοντας παράλληλα φαρισαϊκὰ τὰ ἱμάτιά τους γιὰ τὰ αἴσχη, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα συμμετέχοντας μὲ τὴν ἄρνησή τους νὰ ἐφαρμόσουν τοὺς Ἱ. Κανόνες ἐμμέσως στὴν ἀποθράσυνση τῶν αἱρετικῶν.


O Ευάγγελος Μπούσης και ο Πίτερ Ντούντας επέλεξαν να έρθουν στην Ελλάδα για τη βάφτιση των παιδιών τους, η οποία πραγματοποιήθηκε αυτό το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα.

Νονές των παιδιών είναι το μοντέλο Μπιάνκα Μπραντολινί και η χρυσή κληρονόμος, Ευγενία Νιάρχου, η οποία διατηρεί στενή φιλία με τους διάσημους σχεδιαστές μόδας. Τα παιδιά του ζευγαριού πήραν τα ονόματα Αλέξιος και Ελένη. Το βράδυ του Σαββάτου πραγματοποιήθηκε το πάρτι της βάφτισης στην Αθηναϊκή Ριβιέρα, όπου επίτιμη καλεσμένη ήταν η Άννα Βίσση, η οποία τραγούδησε τις μεγάλες επιτυχίες της. Αυτός ήταν και ο λόγος που η Σοφία Καρβέλα και ο (πρώην) σύζυγός της Θανάσης Πανουργιάς ταξίδεψαν στην Ελλάδα, ώστε να παρευρεθούν στη βάφτιση! Το παρών στη βάφτιση έδωσε και η στενή φίλη του ζευγαριού Βίκυ Καγιά, η οποία δεν σταμάτησε να μοιράζεται φωτογραφίες και βίντεο από το πάρτι!\


O Ευάγγελος Μπούσης και ο Πίτερ Ντούντας βάφτισαν τα παιδιά τους στην Αθήνα. Επέλεξαν τη χώρα μας για αυτή την ξεχωριστή στιγμή φέρνοντας στην Ελλάδα. Μάλιστα, νονές των παιδιών είναι το μοντέλο Μπιάνκα Μπραντολινί και η χρυσή κληρονόμος, Ευγενία Νιάρχου. Η εγγονή του αείμνηστου Στάυρου Νιάρχου και το μοντέλο έγιναν οι πνευματικές μητέρες των δύο παιδιών που πήραν -και επίσημα- τα ονόματα Αλέξιος και Ελένη.



«Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία»;



Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΑΡΑ ΓΕ 
(ΑΝΩΤΕΡΩ) ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ 
ΠΡΑΤΤΕΙ, Ή ΟΧΙ;
ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ 
ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ
ΠΕΦΤΟΥΝ ΒΡΟΧΗ....

«Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία»;

Χρίστος Παναγιώτου

Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς ἐν Λαρίσῃ τοπικῆς μας Ἐκκλησίας θεώρησε καλό καί ἐνδιαφέρον γιά τούς ἀναγνῶστες τοῦ «ἐπιστημονικοῦ» περιοδικοῦ τῆς Μητροπόλεως «Ἀχιλλίου Πόλις»[1], νά δημοσιεύει τίς ἐπισκοπικο-χρονικές του κινήσεις, ὑπό τόν τίτλο: «Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία[2]»! 

Ποῦ καί πότε λειτούργησε, ποῦ καί πότε τέλεσε τόν ἑσπερινό, Δοξολογίες, μνημόσυνα, ἁγιασμούς, ὁμιλίες, ἑσπερινά κηρύγματα καί διάφορες ἐπισκέψεις καί ἐκδηλώσεις.

Τό μήνυμα αὐτοῦ τοῦ συνδυασμοῦ: χρονικῶν καί ρήσης τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ, εἶναι οὐσιαστικά ἡ διακήρυξη τῆς ἐνοχῆς τοῦ ἐπισκόπου πρός τό ποίμνιό του καί ταυτόχρονα προσπάθεια «ἐκκλησιοποίησης» ἀντορθοδόξων ἐνεργειῶν καί ἔμμεσης ὑποταγῆς τῶν πιστῶν, οἱ ὁποίοι ἀντιδροῦν στήν ἐμμονή του νά ταράσσει τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, μεταστρέφοντας «τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ»[3]. Γι’ αὐτό χρησιμοποιεῖ τή συγκεκριμένη φράση! 

Σά νά λέγει: «Μήν ἀντιδρᾶτε, ὅπου βρέθηκε ὁ ἐπίσκοπός σας, στά “Χρονικά” τῶν δώδεκα σελίδων[4] καί ἐκτός αὐτῶν, ἐκεῖ ἦταν καί ἡ Ἐκκλησία».

Τί νά ὑποθέσουμε: ὅτι ὁ ἐπίσκοπός μας ταυτίζεται, χωρίς προϋποθέσεις, μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος στίς «27 Ἰανουαρίου ἀπόγευμα: Παρευρέθηκε στίς ἐκδηλώσεις μνήμης τοῦ ὁλοκαυτώματος τῶν Ἑβραίων στήν Πλατεία Ἑβραίων Λαρίσης»[5], βρίσκονταν ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία; 

Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος παρευρέθηκε στή συναγωγή[6], ἐκεῖ παρευρίσκονταν καί ἡ Ἐκκλησία; Ὅτι στίς μουσικές ἐκδηλώσεις[7] μέ μουσικά ὄργανα καί φιλαρμονικές, ἐντός τῶν ἱερῶν ναῶν βρίσκονταν ἡ Ἐκκλησία ἀφοῦ ἦταν παρών ὁ ἐπίσκοπος; 

Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος ἀνάβει ἑπτάφωτη λυχνία συμμετέχοντας σέ θρησκευτικές τελετές ἀλλοθρήσκων, βρίσκεται παροῦσα καί ἡ Ἐκκλησία; Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος ὑποκλίθηκε ἐγκαρδίως, κατά τή διάρκεια τοῦ πανηγυρικοῦ ἑσπερινοῦ γιά τήν ἑορτή τῆς Παναγίας στόν αἱρετικό παπικό «ἀρχιεπίσκοπο»[8], ὑποκλίθηκε μαζί του καί ἡ Ἐκκλησία;

Τί ἄλλο νά ὑποθέσουμε; Ὅτι ὅλα ὅσα διδάσκει ὁ ἐπίσκοπος, αὐτά ἀποτελοῦν αὐθωρεί καί διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας; Τά κηρύγματα περί μασκῶν καί μολύνσεως στούς ἱερούς ναούς, περί σωτηριωδῶν ἐμβολίων, περί ροταριανῶν καί ΑΗΕΡΑ, περί τῆς κοινωνίας μας μέ τίς ἀπόψεις τῶν Ἐβραίων[9], περί φιλειρηνικοῦ Ἰσλάμ, ὅτι «ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν τήν προοπτική τῆς εἰρήνης» καί ὅτι «οἱ θρησκεῖες μόνες τους εἶναι παράγοντες εἰρήνης»[10], εἶναι καί θέσεις τῆς Ἐκκλησίας; 

Ὅτι ὅταν ὁ ἐπίσκοπος δέν ἐπιτρέπει τήν λιτανεία τοῦ ἁγίου σκηνώματος τοῦ προστάτου καί πολιούχου τῆς τῶν Λαρισαίων Πόλεως, Ἁγίου Ἀχιλλίου, λόγῳ «πανδημίας», αὐτή εἶναι καί ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας;

Μία ἀπό τίς προϋποθέσεις τῆς θεολογίας τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ, εἶναι ἡ καί ἐμμονή στήν Παράδοση, ὡς συνέπεια τῆς Παύλειας ἐντολῆς «ἄρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι᾽ ἐπιστολῆς ἡμῶν»[11], ἐνῶ στή θεολογία περί τῆς σημασίας τοῦ ἐπισκόπου καί τῆς σχέσεως, τήν ὁποία οἱ πιστοί πρέπει νά ἔχουν μέ αὐτόν, ὁ ἅγιος ἀκολουθεῖ ἀπόλυτα τόν ἅγιο Ἰγνάτιο, πού ἤδη εἶχε γίνει Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας[12].

Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας, ἀντιμετωπίζοντας κάποιες κακοδοξίες σχετικές μέ τό ἐπισκοπικό ἀξίωμα καί τήν Θεία Εὐχαριστία, συνέδεσε «τήν ἐγκυρότητα τῆς Εὐχαριστίας μέ τόν ἐπίσκοπο, πού εἶναι “ἐγκεκραμένος” μέ τό Χριστό, ὅπως πρέπει νά εἶναι μέ τόν ἐπίσκοπο καί οἱ πιστοί.»[13]. 

«Ὅπου ἄν φανῇ ὁ ἐπίσκοπος, ἐκεῖ τό πλῆθος ἔστω· ὥσπερ ὅπου ἄν ᾖ Χριστός Ἰησοῦς, ἐκεῖ ἡ καθολική ἐκκλησία»[14] διδάσκει, μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ Θεοφόρος ἐπίσκοπος στήν ἐπιστολή του πρός τούς Σμυρναίους.

Πρίν ὅμως, ἀναφερθεῖ στόν ἐπίσκοπο, στήν ἴδια ἐπιστολή ὀριοθέτησε τά ἀναγκαῖα σημεία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Δοξάζει τόν Θεό γιά τή σοφία τῶν Σμυρναίων, διότι κατάλαβε ὅτι εἶναι κατηρτησμένοι «ἐν ἀκινήτῳ πίστει»[15]. Τούς συμβουλεύει νά προσέχουν τούς ἔχοντες πλανεμένες διδασκαλίες:

«Προφυλάσσω δέ ὑμᾶς ἀπό τῶν θηρίων τῶν ἀνθρωπομόρφων, οὔς οὐ μόνον δεῖ ὑμᾶς μή παραδέχεσθαι, ἀλλ’ εἰ δυνατόν ἐστι, μηδέ συναντᾷν, μόνον δέ προσεύχεσθαι ὑπέρ αὐτῶν, ἐάν πως μετανοήσωσιν, ὅπερ δύσκολον»[16]. 

«Ὅν (τόν Χριστό) τινες ἀγνοοῦντες ἀρνοῦνται, μᾶλλον δέ ἠρνήθησαν ὑπ’ αὐτοῦ, ὅντες συνήγοροι τοῦ θανάτου μᾶλλον ἤ τῆς ἀληθείας· οὕς οὐκ ἔπεισαν αἱ προφητεῖαι, οὐδ’ ὁ νόμος Μωϋσέως, ἀλλ’ οὐδέ μέχρι νῦν τό Εὐαγγέλιον, οὐδέ τά ἡμέτερα τῶν κατ’ ἄνδρα παθήματα. 

Καί γάρ περί ἡμῶν τό αὐτό φρονοῦσιν. Τί γάρ με ὠφελεῖ τις, εἰ ἐμέ ἐπαινεῖ, τόν δέ Κύριόν μου βλασφημεῖ, μή ὁμολογῶν αὐτόν σαρκοφόρον[17]; Ὁ δέ τοῦτο μή λέγων, τελείως αὐτόν ἀπήρνηται, ὤν νεκροφόρος. Τά δέ ὀνόματα αὐτῶν, ὄντα ἄπιστα, οὐκ ἔδοξέ μοι ἐγγράψαι. 

Ἀλλά μηδέ γένοιτό με αὐτῶν μνημονεύειν, μέχρις οὗ μετανοήσωσιν εἰς τό πάθος, ὅ ἐστιν ἡμῶν ἀνάστασις.»[18]. «Πρέπον οὖν ἐστιν ἀπέχεσθαι τῶν τοιούτων καί μήτε κατ’ ἰδίαν περί αὐτῶν λαλεῖν, μήτε κοινῇ· προσέχειν δέ τοῖς προφήταις, ἐξαιρέτως δέ τῷ Εὐαγγελίῳ, ἐν ᾦ τό πάθος ἡμῖν δεδήλωται, καί ἡ ἀνάστασις τετελείωται.»[19]. 

Ἀμετακίνητοι στήν Πίστη, ἀποφυγή τῶν «ἀνθρωπομόρφων θηρίων» καί «νεκροφόρων», δηλ. τῶν αἰρετικῶν καί προσευχή γι’ αὐτούς. Ἡ ἀλήθεια μαζί μέ τήν ἀγάπη! Ἔχει τήν αὐτή Πίστη ὁ ἐπίσκοπός μας;

«Ἀχιλλίου Πόλις», πῶς κατάντησες! Πόσο πολύ θά θέλαμε νά ὑπερηφανευόμαστε κατά Χριστόν γιά τόν ἐπίσκοπό μας, ὅπως γιά τόν πολιοῦχο Ἅγιό μας! Νά νοιώθουμε τήν πατρική σιγουριά καί τήν ἁγιοπνευματική ἀσφάλεια πού νοιώθει κανείς πλάι σέ κάποιον ἅγιο! 

Πόσο θά θέλαμε νά διακήρυττε σέ ὅλους αὐτούς μέ τούς ὁποίους συναναστρέφεται καί τήν ἄλλη ρήση τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ: «salus extra ecclesiam non est»[20] ἔτσι ὥστε νά ἴσχυε τό «Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί ἡ Ἐκκλησία»! Τελευταία ἀπορία: οἱ Ἱερεῖς τῆς μητροπόλεως συμφωνοῦν μέ τίς ἐνέργειες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τους;


[1] «Ἀχιλλίου Πόλις», https://imlarisis.gr


[2] Ἁγίου Κυπριανοῦ, Ἐπιστολή 66,8


[3] Γαλ. 1, 7


[4] «Ἀχιλλίου Πόλις» Τεῦχος 7, https://imlarisis.gr


[5] Ὅπως ἀνωτέρω


[6] «ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ», https://www.jcl.gr


[7] «Συναυλία Θρησκευτικής Μουσικής στον Άγιο Νικόλαο Λαρίσης», https://imlarisis.gr, «Μουσική Ἐκδήλωση Στόν Τύρναβο», https://www.tirnavitikanea.com/2022/04/17/moysiki-ekdilosi-ston-tyrnavo/


[8] «14 Αυγ 2021 - Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός - «Από την Μεγαλόχαρη της Τήνου», https://www.youtube.com/watch?v=OnRa3YN7SCE, (52:24).


[9] Μετά τήν πανελλήνια κατακραυγή γιά τή δημοσίευση ὑβριστικοῦ κειμένου Ραββίνου στο «Ἀχιλλίου Πόλις» Τεῦχος 6ο, συνεχίζει ὁ ἐπίσκοπός μας μέ νέα δημοσίευση στό 7ο Τεῦχος κειμένου τοῦ ἴδιου Ραββίνου, γιά νά μᾶς κατηχήσει περί προσευχῆς καί Θείας Κρίσεως!!! Μένω ἄναυδος!


[10] «Ἀχιλλίου Πόλις» Τεῦχος 4, https://imlarisis.gr


[11] Θεσ. Β΄ 2, 15


[12] Στυλιανοῦ Γ. Παπαδοπούλου, Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, «Πατρολογία» Τόμος Α΄


[13] Ὅπως ἀνωτέρω


[14] Πρός Σμυρναίους 8 Migne P.G. 5, 713


[15] Πρός Σμυρναίους 1 Migne P.G. 5, 708


[16] Πρός Σμυρναίους 4 Migne P.G. 5, 709


[17] Αἱρετική διδασκαλία σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ Χριστός φαινομενικά σαρκώθηκε καί φαινομενικά σταυρώθηκε.


[18] Πρός Σμυρναίους 5 Migne P.G. 5, 712


[19] Πρός Σμυρναίους 7 Migne P.G. 5, 713


[20] «Δέν ὑπάρχει σωτηρία ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία», ἁγ. Κυπριανοῦ, Ἐπιστ. 73, 21.