.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Στους καθρέπτες και στα προσόψια γράψτε το «Καλήμερα» και το «Δόξα Σοι ο Θεός»! ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΝ ΣΑΝ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΣΕ ΚΕΝΟ


Κάποτε ένας φωτισμένος Μοναχός έλεγε:


Προσέξτε μη γκρινιάζετε.


Η γκρίνια κουράζει αυτούς που ζουν κοντά σας και δυσαρεστεί τον Θεό.


Αρχίζετε την ημέρα σας με προσευχή και με χαμόγελο!


Θυμηθείτε ότι αυτό έκαναν οι παλαιότεροι.


Στους καθρέπτες και στα προσόψιά τους γράφανε το «Καλήμερα» και το «Δόξα Σοι ο Θεός»!


Ξέρανε να ζήσουνε!


Μήπως δεν είχανε και τότε βάσανα, αρρώστιες και φτώχεια;


Κι όμως τα περνούσαν όλα με ψυχική λεβεντιά!


Ήταν φτωχοί, αλλά αξιοπρεπείς, άρχοντες.


Είχαν συνεχώς στο στόμα τους και στην καρδιά τους το


«Έχει ο Θεός»…!


Γνώριζαν να προσεύχονται,


να καρτερούν


και να νικούν!


Ελέγαν!


«Και να θέλω δεν μπορώ να στενοχωρηθώ.


Όταν στενοχωριόμαστε είναι σαν να λέμε στον Θεό:


«Δεν συμφωνώ.


Δεν τα κάνεις καλά».


…..Ύστερα είναι κι αχαριστία…
( μας στάλθηκε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο)