ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ
Ἔκτρωση = ἔγκλημα
«Ὁρᾶτε µὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν µικρῶν τούτων· λέγων γὰρ ὑµῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός µου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 18, 10). (Δηλ.: Προσέχετε νὰ µὴ καταφρονήσετε οὔτε ἕνα ἀπὸ τοὺς µικροὺς αὐτούς· διότι σᾶς λέγω, ὅτι οἱ φύλακές των ἄγγελοι εἶναι ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ ἔχουν πολλὴν παρρησίαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Διότι εἶναι ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀποτελοῦν τὸ ἄµεσον περιβάλλον καὶ βλέπουν πάντοτε τὸ πρόσωπον τοῦ Πατρός µου, ποὺ εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς).
Ὁ Ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστὴς ἐτόνιζε:
«Τὸ ἔγκλημα αὐτὸ παίρνει ὁλοένα καὶ μεγαλύτερες διαστάσεις, ἐπικίνδυνες καὶ πρέπει ἐπιτέλους νὰ συνειδητοποιήσουν οἱ γυναῖκες πόσο φοβερὸ εἶναι καὶ νὰ κάνουν ἕνα ἀγῶνα νὰ τὸ σταματήσουν ἢ νὰ ἐμποδίσουν ἄλλες γυναῖκες ποὺ πρόκειται κατὰ διαβολικὴ ἐνέργεια νὰ τὸ διαπράξουν. Γιατί συνήθως φθάνουν στὸ ἔγκλημα αὐτὸ εἴτε ἀπὸ ἄγνοια εἴτε ἀπὸ πίεση εἴτε ἀπὸ πάλη ἐσωτερική.
Κυρίως συμβάλλει ἡ συνέργια τοῦ διαβόλου μὲ αἰτίες καὶ ἀστήρικτες δικαιολογίες καὶ προφάσεις καὶ ἀδυναμίες, ὅπως π.χ. δὲν φθάνουν τὰ οἰκονομικά, μὲ πιέζει ὁ ἄντρας μου κ.λπ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ εἶναι καὶ ἡ ἄγνοια καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐκμεταλλεύεται ὁ διάβολος καὶ κατορθώνει νὰ παρασύρη τὶς μητέρες σ’ αὐτὸ τὸ τραγικὸ ἁμάρτημα.
Δὲν ξέρω, ἂν γνωρίζετε ὅτι αὐτὰ τὰ παιδάκια, αὐτὰ τὰ ἔμβρυα, αὐτὲς οἱ ὑπάρξεις δὲν καταλήγουν στὴν ἀνυπαρξία μὲ τὴν ἔκτρωση, ἀλλὰ τὸ κάθε ἔμβρυο εἶναι κι ἕνας τέλειος ἄνθρωπος, καὶ μάλιστα στὴν ψυχή. Αὐτὰ τὰ παιδάκια ζοῦν στὸν ἄλλο κόσμο, κι ὅπως καταλαβαίνετε τόσα ἑκατομμύρια παιδιὰ ἔχουν ἀποτελέσει ἕνα ὁλόκληρο στρατὸ στὸν οὐρανό. Ὅλα αὐτὰ διαμαρτύρονται· τὸ ἀθῷο αἷμα τους βοᾶ πρὸς τὸν Θεὸ ὅτι ἀδικοσκοτώθηκαν καὶ ὅτι δὲν ἔλαβαν τὸ Ἅγιον Βάπτισμα, ὅτι δὲν εἶναι Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι. Καὶ ἡ εὐθύνη σὲ ποιοὺς πηγαίνει; Τὰ εὐκόλως ἐννοούμενα παραλείπονται· δίπλα στὸ αἷμα αὐτὸ ποὺ χύνεται, στὸ «κομπιοῦτερ» τοῦ Θεοῦ, γράφεται «ἔγκλημα». Καὶ αὐτὸ τὸ αἷμα πῶς θὰ ξεπλυθῆ; Ὅταν λερώνεται κάποιος μὲ τί καθαρίζεται; Μὲ τὸ ὕδωρ, μὲ τὸ νεράκι τὸ καθαρό. Κι ἐδῶ χρειάζεται ὕδωρ νὰ βγαίνη συνεχῶς ἀπὸ δύο βρύσες, ποὺ εἶναι τὰ δύο μάτια. Ἡ μετάνοια ἡ ἐσωτερικὴ νὰ ἐξωτερικεύεται μὲ μία ἀκένωτη πηγὴ δακρύων ἐφ’ ὅρου ζωῆς!».Ρώτησαν τὸν Ἅγιο Παΐσιο:
«- Γέροντα, κάποια κυρία σαράντα χρόνων, ποὺ ἔχει μεγάλα παιδιά, εἶναι ἔγκυος τριῶν μηνῶν. Ὁ ἄνδρας της τὴν ἀπειλεῖ πώς, ἂν δὲν κάνη ἔκτρωση, θὰ τὴν χωρίση.
– Ἂν κάμη ἔκτρωση, θὰ τὴν πληρώσουν τὰ ἄλλα παιδιά τους μὲ ἀρρώστιες καὶ ἀτυχήματα. Σήμερα οἱ γονεῖς σκοτώνουν τὰ παιδιὰ μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ δὲν ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Παλιά, ἂν γεννιόταν ἕνα παιδάκι ἄρρωστο, τὸ βάπτιζαν, πέθαινε ἀγγελούδι, καὶ ἦταν πιὸ ἀσφαλισμένο.
Εἶχαν οἱ γονεῖς καὶ ἄλλα γερὰ παιδιά, εἶχαν καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τώρα γερὰ παιδιὰ τὰ σκοτώνουν μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ διατηροῦν στὴν ζωή ἄλλα ποὺ εἶναι ἀρρωστημένα. Τρέχουν οἱ γονεῖς στὴν Ἀγγλία, στὴν Ἀμερικὴ νὰ τὰ θεραπεύσουν.
Καὶ συνεχίζεται μετὰ νὰ γεννιοῦνται πιὸ ἄρρωστα, γιατί καὶ αὐτά, ἂν ζήσουν καὶ κάνουν οἰκογένεια, μπορεῖ νὰ γεννήσουν πάλι ἄρρωστα παιδιά, ὁπότε τί βγαίνει; Ἐνῷ, ἂν γεννοῦσαν μερικὰ παιδιά, δὲν θὰ ἔτρεχαν τόσο πολὺ γιὰ τὸ ἕνα, τὸ ἄρρωστο, θὰ πέθαινε καὶ θὰ πήγαινε ἀγγελούδι…».Ἔλεγε ὁ μακαριστὸς Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «Ἐπάνω στὴν Μακεδονία, σὲ κάποιον προσκυνηματικὸ ναό, μὲ θαυματουργὸ Ἅγιο, θὰ ἐγίνετο ἡ πανήγυρη τοῦ Ναοῦ. Ἐκεῖ ἦταν μία ἐνάρετη «καντηλανάφτισσα» -καλογριά, ὅπως λέει ὁ λαός. Αὐτὴ ἐργάσθηκε πολύ, γιὰ νὰ καθαρίση, νὰ περιποιηθῆ τὸν ναὸ καὶ τὸ ἀπογευματάκι ξάπλωσε λίγο νὰ κλείση τὰ μάτια της, γιὰ νὰ μπορέση κατόπιν νὰ συνεχίση τὰ ὑπόλοιπα.
Ἔπεσε νὰ κοιμηθῆ, ἀλλὰ ποῦ νὰ ξυπνήση; Κοιμόταν γιὰ μέρες. Φώναξαν τὸν γιατρό, γιὰ νὰ δοῦν τί συμβαίνει, καὶ τοὺς λέει: «Μὴ τὴν ξυπνᾶτε· κάτι τῆς συμβαίνει, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ἑρμηνεύσουμε ἰατρικῶς. Πάντως κάποια στιγμὴ θὰ ξυπνήση». Μετὰ ἀπὸ ἡμέρες -δὲν θυμᾶμαι πόσες- ἦλθε στὸν ἑαυτό της, ξύπνησε καὶ ρώτησε:
—Μήπως ἄρχισε ἡ ἀγρυπνία; Αὐτὴ νόμιζε ὅτι κοιμήθηκε λίγες ὧρες. Τῆς ἀπαντοῦν:
—Ὄχι, δὲν ἄρχισε· σὲ λίγο θὰ ἀρχίση! Αὐτὴ τὸ πίστεψε.
Ὅταν συνῆλθε καλά, εἶπε στοὺς προϊσταμένους ἐκεῖ τοῦ Ναοῦ:
—Σᾶς παρακαλῶ, φωνάξτε ὅλες τὶς γυναῖκες τοῦ χωριοῦ νὰ ’ρθοῦν ἐδῶ. Πράγματι μαζεύτηκαν ὅσες ἦταν δυνατὸν νὰ πᾶνε, καὶ τοὺς εἶπε:
—Ἀκοῦστε τί εἶδα: Ἐμένα μὲ ὁδήγησε ἕνας λαμπρὸς ἄνθρωπος πρὸς τὰ κάτω. Κατέβαινα, κατέβαινα στὸ βάθος τῆς καρδιᾶς τῆς γῆς. Εἶδα ἐκεῖ φύλακες, εἶδα σκοτάδι, εἶδα φυλακισμένους, εἶδα πολλὰ πράγματα. Καὶ ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς ποὺ μοῦ ἔδειχνε, εἶδα καὶ τὶς γυναῖκες ποὺ εἶχαν κάνει ἔκτρωση νὰ τρῶνε ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν ἐκτρώσεών τους! Ἔφριξα ἀπὸ τὴν θέα αὐτὴ καὶ ἄκουσα τὸν ἄγγελο νὰ μοῦ λέη: «Τώρα ποὺ θὰ σὲ ἐπιστρέψω ἐπάνω στὴν γῆ, νὰ καλέσης ὅλες τὶς γυναῖκες καὶ νὰ διηγηθῆς τί εἶδες νὰ τὶς ἀποτρέψης, ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα. Γιατί ἂν δὲν μετανοήσουν ἀνάλογα, σ’ αὐτὴν τὴν κατάσταση θὰ ἔλθουν ἐδῶ κάτω!».
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος