.
Δός μας,
Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;
Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.
Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων
Άγιε Σπυρίδωνα σύντριψε και τη νοητή πανούκλα που πλάκωσε τις ψυχές μας
Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι τις οικουμενιστικές θέσεις!
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ COVID_19...
Ασ’ τα, δεν είναι για σένα. Μοναστήρι είναι καί τό σπίτι σου, άν θές..
Με αυτές και περισσότερες σκέψεις, πήγα μια μέρα στον Παππούλη και αφού εξομολογήθηκα τις διάφορες αμαρτίες που είχα, γιατί όλο αμαρτίες έκανα και κάνω, μου λέει, χωρίς να του πω τίποτα γι’ αυτό το θέμα:
“Άντε φύγε τώρα και μη τα σκέπτεσαι αυτά. Ασ’ τα, δεν είναι για σένα. Μοναστήρι είναι και το σπίτι σου, αν θες. Δεν διαφέρει σε τίποτα απ’ αυτό. Αρκεί να κάνεις αυτά που σού λέω. Δεν είναι ο χώρος που κάνει το Μοναστήρι. Είναι ο τρόπος. Πήγαινε, να προσεύχεσαι και να κάνεις υπομονή σε όλα”.
Κάποιοι αδελφοί από ένα μοναστήρι στον κόσμο ρώτησαν τον Γέροντα αν μπορούσαν να προκόψουν στον κόσμο η θα ήταν καλύτερα γι’ αυτούς και πιο συμφέρον για την ψυχή τους να βρίσκονται στον Άθωνα, που είναι κατ’ εξοχήν τόπος ησυχαστικός.
Εκείνος τους απάντησε: “Αν κανείς βρίσκεται στην Ομόνοια κι έχει περιμαζωμένο τον νού του, είναι σαν να βρίσκεται στον Άθωνα. Κι αν κανείς βρίσκεται στον Άθωνα, και δεν έχει περιμαζωμένο τον νού του, είναι σαν βρίσκεται στην Ομόνοια”.
π. Νικολάι Ραγκόζιν: «Θά ἔρθει μία καταστροφή καί ὁ κλῆρος θά διασπασθεῖ (διχασθεῖ)»
π. Σεραφείμ Ρόουζ: Το Πνεύμα των εσχάτων καιρών
Ὁ Θεός ὅμως πάντα ἔχει καί πρόσεχε...
Έρχεται θύελλα…! Θα μας στερήσει ο Θεός τη Θεία Λειτουργία!
Προφητική αναφορά για τη μη σύναξη των πιστών στις εκκλησίες!
Όταν ο λαός δεν αντιδράσει, θα τιμωρηθούν και οι άρχοντες και ο λαός!
Όταν ξεκίνησαν να ανοίγουν τα εμπορικά καταστήματα τις Κυριακές...
– Γέροντα, βλέπω ότι δεν προχωράω πνευματικά και στενοχωριέμαι
– Γέροντα, βλέπω ότι δεν προχωράω πνευματικά και στενοχωριέμαι.
– Μια φορά κάποιος είχε φυτέψει ένα κλήμα και, ενώ δεν είχε πιάσει ακόμη ρίζες, είχε την απαίτηση να βγάλη σταφύλια, να κάνη άφθονο κρασί, για να πίνη, να ευφραίνεται και να μεθάη. Έτσι κάνεις κι εσύ. Φύτεψες μια κληματσίδα και θέλεις αμέσως να πιης κρασί. Αυτό δεν γίνεται. Το κλήμα δεν το φυτεύεις σήμερα και αύριο πίνεις κρασί. Σε έναν χρόνο μπορείς να φας μερικά τσαμπιά. Σε δυο χρόνια θα φας ένα κοφίνι σταφύλια και σε πέντε χρόνια θα πιης και κρασί. Να αγωνίζεσαι λοιπόν και να κάνης υπομονή, αν θέλης να απολαύσης καρπούς πνευματικούς.
Με λίγη υπομονή που θα κάνη ο άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές μπορεί να αποκτήση την Θεία Χάρη.
Ο Χριστός δεν μας έδειξε άλλον τρόπο σωτηρίας, παρά την υπομονή.
Την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή.
Βλέπεις τί είπε; “Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται”.
Δεν είπε “ο υπομείνας είς … θέρος!”
Μέχρι το καλοκαίρι εύκολο είναι να υπομείνης, αλλά μέχρι τέλους;…
Να προσέχουμε να μή χάνουμε την υπομονή μας, για να μη χάσουμε τελικά την ψυχή μας.
“Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών”, λέει το Ευαγγέλιο.
Όταν μας βρίσκη μια αρρώστια, καλά είναι να αφηνώμαστε στον Χριστό εν λευκώ. Να σκεφτώμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.
– Γέροντα, νοιώθω να βρίσκομαι στην καρδιά του πνευματικού χειμώνα.
– Αν θέλης ν΄αλλάξει ο καιρός, να γίνη γλυκός, να ανθίσης και να καρπίσης, να παράγης καρπούς αρετής, πρέπει να χαίρεσαι και την παγωνιά και τις λιακάδες, γιατί όλα βοηθούν για το καλό. Τον πνευματικό χειμώνα τον περνάμε με υπομονή και την υπομονή την δίνει η ελπίδα της πνευματικής ανοίξεως. Ύστερα, το καλοκαίρι αναγνωρίζουμε το καλό του χειμώνα πού γέμισε τις δεξαμενές με νερό και εξαφάνισε με τις παγωνιές όλα τα μικρόβια.
Ο Καλός Θεός όλα τα οικονόμησε σοφά για την σωτηρία μας και μας βοηθάει σαν Καλός Πατέρας, από μας χρειάζεται μόνο λίγη υπομονή.
Από το βιβλίο “Πάθη & Αρετές”, Λόγοι Ε΄, Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, σ. 292-294
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Ο ΙΔΙΩΤΥΠΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ
Όλα περνούν και μένουν πίσω σου...
Είπε ο αββάς Φορτάς:
Δεν δεχόταν τίποτε από κανένα, αν και ήταν κρεββατωμένος. Και έλεγε:
«Εάν προσφέρει κανείς κάποια φορά κάτι σε μένα και δεν το κάνει για τον Θεό, ούτε εγώ έχω κάτι να του δώσω ούτε θα ᾿χει μισθό από τον Θεό, εφόσον δεν το πρόσφερε για τον Θεό, και έτσι αδικείται αυτός που πρόσφερε.
Όσοι έχουν αφιερωθεί στον Θεό και σ᾿ Αυτόν αποβλέπουν μόνο, πρέπει να έχουν τέτοια ευλάβεια, ώστε τίποτε να μην εκλαμβάνουν ως καταφρόνια, έστω κι αν συμβεί άπειρες φορές να αδικούνται».
ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ