.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ἀλήθειες πού σήμερα παραβλέπονται ἀπό τούς πιστούς!


Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος συνδέει τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου, «Προσέχετε δέ ἀπό τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρός ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες» (Ματθ. 7, 15), μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Ἐπισκόπους (καὶ τοὺς ἄλλους ρασοφόρους), οἱ ὁποῖοι δροῦν μέσα στὴν Ἐκκλησία ὡς κανονικοὶ Ἐπίσκοποι, ὅπως σήμερα οἱ Οἰκουμενιστές. Γράφει:

«Ἐὰν οὖν τινὰ ἴδης, ἀδελφέ, ὅτι ἔχει σχῆμα σεμνοπρεπές, μὴ πρόσχῃς, ὅτι ἐνδέδυται κώδιον προβάτου, ὅτι ὄνομα ἔχει πρεσβυτέρου ἢ ἐπισκόπου ἢ διακόνου ἢ ἀσκητοῦ, ἀλλὰ τὰς πράξεις αὐτοῦ περιέργασαι. Εἰ ἔστι σώφρων, εἰ ἔστι φιλόξενος ἢ ἐλεήμων ἢ ἀγαπητικός ἢ ἐν προσευχαῖς καρτερικός ἢ ὑπομονητικός. Εἰ ἔχει κοιλίαν θεόν, καὶ τὸν φάρυγγα ἅδην, νοσῶν χρήματα καὶ καπηλεύων τὴν θεοσέβειαν, ἄφες αὐτόν. Οὐ γὰρ ἐστι ποιμὴν ἐπιστημονικός, ἀλλὰ λύκος ἁρπακτικός.

Εἰ δὲ οἶδας τὰ δένδρα δοκιμάζειν ἀπὸ τῶν καρπῶν, ποῖα ἐστὶ τῇ φύσει, τῇ γεύσει, τῇ πιότητι, πολλῷ μᾶλλον ἀπὸ τῶν ἔργων ὀφείλεις δοκιμάζειν τοὺς Χριστεμπόρους, ὅτι, φοροῦντες φημάριον εὐλαβείας, ψυχὴν κέκτηνται διαβολικήν. Εἰ δὲ καὶ ἀπὸ ἀκανθῶν οὐ συλλέγεις σταφυλάς ἤ ἀπὸ τριβόλων σύκα, τί ὑπολαμβάνεις ὅτι ἀπὸ παραβατῶν ἔχεις τι ἀγαθὸν ἀκοῦσαι ἢ ἀπὸ προδοτῶν μαθεῖν τι χρήσιμον; Ἐκείνους τοίνυν ἀποστρέφου ὡς λύκους Ἀραβικούς, καὶ ἀκάνθας παρακοῆς, καὶ τριβόλους ἀδικημάτων, καὶ δένδρα πονηρά. Ἐὰν ἴδῃς συνετόν, κατὰ τὴν συμβουλεύουσαν σοφίαν, ὄρθριζε πρὸς αὐτόν, καὶ σταθμοὺς θυρῶν αὐτοῦ ἐκτριβέτω ὁ πούς σου, ἵνα παρ’ αὐτοῦ διδαχθῇς νόμου σκιαγραφήματα, καὶ χαρίτων δωρήματα» (P.G. 26.1253).

Καὶ ἀλλοῦ γράφει:

«Ὧν τό φρόνημα ἀποστρεφόμεθα, τούτους ἀπό τῆς κοινωνίας προσήκει φεύγειν» (ΒΕΠΕΣ 33, 182, 20).


Ὅσοι δέν ἀντελήφθησαν τήν ἀπάτην μέ τόν Κορωνοϊόν, ἀκόμη καί ἕνα ἔτος μετά, ἔχουν τήν ψευδαίσθησιν ὅτι θά ἀντιληφθοῦν τήν ἔλευσιν τοῦ Ἀντιχρίστου;



Ἂν ναί, πλανῶνται πλάνην οἰκτράν! Ὅταν δὲν ἀντιλαμβάνονται τὰ εὔκολα, πῶς εἶνε δυνατὸν νὰ ἀντιληφθοῦν τὰ δύσκολα;

Μία ὑστερική παραθρησκεία μέ προδιαγεγραμμένο μέλλον…

Συνεχίζεται και κλιμακώνεται ο καιρός τῶν ἀποκαλυπτηρίων. Κλιμακώνονται οἱ μέρες τοῦ διωγμοῦ τῆς πίστης μας, τῶν κλειστῶν ἐκκλησιῶν, τῶν χυδαίων διακρίσεων, τῶν βιαίως κατηργημένων δικαιωμάτων, τῶν ἀπαγορευμένων ἐλευθεριῶν, τοῦ ξεδιάντροπου ἐμπαιγμοῦ τῆς νοημοσύνης μας. Οἱ μέρες ὅπου οὔτε τα προσχήματα δέν τηροῦνται πιά, ἀπό ἕνα καθεστώς πού ἔχει πετάξει ὅλες τίς μάσκες καί μᾶς πνίγει σε ἕνα δύσοσμο βοῦρκο ἀκραίου φασισμοῦ καί ἀπροκάλυπτου ὁλοκληρωτισμοῦ.

Εἶναι ἕνα μωσαϊκό φρίκης, στό ὁποῖο μπαίνουν καθημερινα νέες ψηφῖδες. Καί βεβαίως τό ὅτι ἐνῶ Μόσιαλοι, Δερμιτζάκηδες καί ἅπας ὁ ἐγκάθετος συρφετός τῶν μέσων μαζικῆς ἐξηλιθίωσης καθυβρίζουν συστηματικά καί ἐν χορῷ ἐδῶ καί τόσους μῆνες κάθε ἱερό καί ὅσιο αὐτοῦ τοῦ τόπου (μέ ἀνατριχιαστικό ἀποκορύφωμα τή συνεχῆ βλασφημία κατά τῆς Θείας Κοινωνίας) καί δέν ἔχει κουνηθεῖ οὔτε φύλλο στόν «γενναῖο νέο κόσμο» τῆς φερόμενης ὡς Ἑλληνικῆς Δικαιοσύνης, ἀλλά ὅποτε λέγεται κάτι κατά τοῦ ἐμβολίου, σηκώνονται ἀνεμοστρόβιλοι καί σπεύδουν ἀσθμαίνοντες οἱ εἰσαγγελεῖς, εἶναι μία τέτοια πολύ χαρακτηριστική ψηφῖδα. Ἡ ἔρευνα πού διατάχτηκε πρό ἡμερῶν, ἐπειδή ὁ πρόεδρος τοῦ ΠΟΕΔΗΝ ἀποτόλμησε τό…μέγα κακούργημα, νά πιθανολογήσει τήν αἰτιακή σχέση τῆς μερικῆς παράλυσης μίας νοσηλεύτριας μέ τόν προηγηθέντα ἐμβολιασμό της, εἶναι τό πιό πρόσφατο παράδειγμα, ἀλλά σίγουρα ὄχι καί τό τελευταῖο.

Ὅμως μοιραῖα θά ἐπαναλάβω στό σημεῖο αὐτό κάτι πού ἔγραψα σέ πρό ἑβδομάδων ἄρθρο μου γιά τήν ψυχωσική κορωνολατρεία: ἐδῶ πρόκειται πιά γιά ἕνα ξεκάθαρο εἶδος νέας θρησκείας, κρατικά προστατευόμενης καί βιαίως ἐπιβαλλόμενης, πού ἐπιχειρεῖται ἀπό τό φασιστικό καθεστώς –ἰσοκρατούσης δυστυχῶς καί μίας μεγάλης χορείας ρασοφόρων– νά ἀντικαταστήσει (ἔτσι τουλάχιστον θέλουν νά νομίζουν οἱ ταλαίπωροι) τήν παλαιά πίστη, ἡ ὁποῖα διώκεται καί συκοφαντεῖται, γιά νά ἐκπέσει μέσα στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων ἤ ἔστω νά ὑποχωρήσει διά τοῦ φόβου. Μιλᾶμε γιά μία μανιχαϊστική μεσσιανική παραθρησκεία μέ τήν πολύωρη καθημερινή λατρεία της (ἤτοι τή χαύνωση μπροστά στό ἀποβλακοκούτι καί την μεθοδικά ὑποβαλλόμενη ἐθιστική τρομοϋστερία), τό ἱερατείο της (τούς «εἰδικούς» ἐκ τοῦ ὑγειονομικοῦ χώρου καί τούς συνοδοιπόρους τους ἐκ ταῦ κυβερνητικοῦ), τούς φανατικούς πιστούς της (σέ ἀντιδιαστολή πρός τούς συνεχῶς ἐξουθενούμενους καί πλέον ὁλοένα καί περισσότερο διωκόμενους «ἀπίστους»), τά ἱερά της ἀντικείμενα (τουτέστιν τά ἀντισηπτικά, τή μάσκα – μονή καί διπλή, τά κόβιντ τέστ καί πάνω ἀπό ὅλα φυσικά τό ἐμβόλιο).

Τό ἐμβόλιο μάλιστα δέν εἶναι ἀπλῶς ἱερό ἀντικείμενο, ἀλλά ἀναδεικνύεται προφανῶς στό (Θεέ μου ἥμαρτον) «Ἅγιο Δισκοπότηρο» ὅλης αὐτῆς τῆς ἀπόνοιας. Τό ὁποῖο συνεπῶς δέν τό ἀγγίζει κανείς, ἐνῶ ἀκόμη καί ἀπλός ὑπαινιγμός γιά τήν ἀναποτελεσματικότητα καί τούς κινδύνους του (χώρια τό μεῖζον θεολογικό καί βιοηθικό ζήτημα μέ τό ὁποῖο δεδομένα συνδέεται –ὅ,τι καί ἄν λένε οἱ γνωστοί νανουριστές τῆς ἐνδοεκκλησιαστικῆς μεταπατερικῆς παράκρουσης) ἐπισύρει τήν ἄμεση καθεστωτική ἐπέμβαση, μέ στόχο νά παταχθεῖ ἤ ἔστω νά τρομοκρατηθεῖ (καί τοιουτοτρόπως νά ἐξαναγκαστεῖ ἐφ’ ἑξῆς σέ σιωπή) ὁ θρασύτατος ἐγκληματίας/δράστης.

Μία δαιμονική παράνοια ἀντεστραμμένης πίστης λοιπόν, πού ὁλοένα καί ἐξαπλώνεται. Ἐμεῖς δέν φοβόμαστε ὡστόσο. Ἐπειδή εἰπώθηκε κάποτε ἀπό τά ἴδια τά χείλη Του γιά τό πόσο σκληρό καί μάταιο εἶναι τό «πρός κέντρα λακτίζειν», εἶναι γνωστή σέ ὅλους μας ἡ τελική κατάληξη ὅλου αὐτοῦ τοῦ βέβηλου συστήματος καί τῆς ἀνοσιουργίας του. Εἶναι γνωστή, ὅσο καί ἄν μοιάζει αὐτή τή στιγμή νά θριαμβεύει. Ἐμεῖς γνωρίζουμε. Καί ἀναμένουμε.

«Ἀναστήτω ὁ Θεός καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ. Καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν. Ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν· ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός»…

Του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας

Τί ἄλλο μᾶς ἐπιφυλάσσουν οἱ Ἱεράρχες μας; ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ «ΕΘΝΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ» ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ


ΕΘΝΙΚΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ

«ΙΣΤΑΜΕΘΑ ΑΓΡΥΠΝΟΙ»

Τ.Θ. 67250,

Τ.Κ. 15102, Μελίσσια Ἀττικῆς

Τηλ.: 210 5248000

Ἠλ. Διεύθυνσις: info@ethnikoiphylakes.org

Ἱστοσελίς: https://ethnikoiphylakes.org



Ἐν Ἀθήναις, τῇ 19ῃ Φεβρουαρίου 2021

Ἀρ. Πρωτ.: Φ1/24/19-02-21


Πρός:

Τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος


ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΘΕΜΑ: Τί ἄλλο μᾶς ἐπιφυλάσσουν οἱ Ἱεράρχες μας;


Στὶς ἡμέρες αὐτὲς τῆς ὀδύνης, λόγῳ τῆς «ἐπιδημίας», ἡ ὁποία ἔπληξε καὶ τὴν Ἑλλάδα μας, ἧλθε νὰ προστεθῇ καὶ ὁ ἀποτροπιασμὸς τοῦ κόσμου, ἀπὸ τὴν εἰκόνα, ποὺ ἀντίκρυσε, μὲ τοὺς σεπτοὺς Ἱεράρχες του νὰ δέχωνται τὸν ἐμβολιασμό: ὁ ἀπόλυτος εὐτελισμὸς τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος.

Ὁ πολιτισμὸς σὲ ὅλες τὶς ἐμφανίσεις του (ἐπιστῆμες, τέχνες κ.λπ.) ὑπάρχει καὶ προοδεύει μέσα ἀπὸ τὴν ἀνεμπόδιστη ἔκφρασι γνώμης καὶ τὸν ἐλεύθερο διάλογο. Ὅταν ὄμως ἡ ἐλευθερία, καὶ κυρίως ἡ ἐλευθερία λόγου, δεσμεύεται, ξεκινῶντας μὲ τὴν έπιβολὴ μάσκας-φιμώτρου σὲ ἕναν Μητροπολίτη (φιμωμένους καὶ ἡμίγυμνους, ὑπὸ τὸ φῶς τῆς δημοσιογραφικῆς κάμερας, τοὺς εἷδε ἔντρομος ὁ λαός τους νὰ δέχωνται τὴν ἱατρικὴ πρᾶξι ἐπάνω στὸ ἀνθρώπινο σῶμα τους), τότε ἡ δημοκρατία, ὅσο καὶ ἡ ἐλευθερία, ποὺ γεννήθηκαν στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν χώρα ἁπλώθηκαν στὴν Οἰκουμένη, ἔχουν καταλυθῇ.

Αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρθηκαν γιὰ τὸ αἴσιον τῆς ὑγείας τῶν Ποιμεναρχῶν μας, εἶχαν χρέος προηγουμένως νὰ τοὺς ἐνημερώσουν ὅτι εἶναι:

· ἕνα ΕΜΒΟΛΙΟ, τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι σὰν ὅλα τὰ ἄλλα,

· ἕνα ΕΜΒΟΛΙΟ, ἀπὸ τὸ ὁποῖο πεθαίνουν ἄνθρωποι,

· ἕνα ΕΜΒΟΛΙΟ, τὸ ὁποῖο ἀλλάζει τὴν δομὴ τοῦ ἀνθρωπίνου RNA καὶ DNA,

· ἕνα ΕΜΒΟΛΙΟ, τὸ ὁποῖο περιέχει γενετικὸ ὑλικὸ ἀπὸ κύτταρα ἐμβρύων, ποὺ προέρχονται ἀπὸ ἐκτρώσεις,

· ἕνα ΕΜΒΟΛΙΟ, ἡ σύνθεσις τοῦ ὁποίου δίδει τὴν δυνατότητα βιομετρικῆς παρακολουθήσεως,

· ἕνα ΕΜΒΟΛΙΟ, τὸ ὁποῖον προηγουμένως δὲν ἔχει δοκιμασθῇ σὲ ...ποντίκια καὶ ἔτσι ἔγινε πειραματόζωο ὁ ἄνθρωπος,

· ἕνα ΕΜΒΟΛΙΟ καινούργιας τεχνολογίας, τοῦ ὁποίου ἡ κατεπείγουσα ἀδειοδότησις προκάλεσε σάλο στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, καθὼς καὶ πολλὰ ἐρωτηματικὰ σχετικῶς μὲ τὴν στέρησι τῶν προσωπικῶν ἐλευθεριῶν τοῦ ἀνθρώπου.

Τὸ τραγικότερο ὅλων τῶν ἀνωτέρω δεδομένων, τὰ ὁποῖα κορυφαῖοι ἰατροὶ καὶ ἐπιστήμονες ἔκαναν γνωστά, εἶναι, πὼς γιὰ νὰ κινηθῇς ἐλεύθερα ὡς πολίτης, ὡς ἄνθρωπος, θὰ ἀπαιτηθῇ ὁσονούπω νὰ ἐπιδεικνύῃς τὸ ΨΗΦΙΑΚΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ τοῦ ἐμβολιασμοῦ. Αὐτό, τὸ ὁποῖον λειτουργεῖ ὡς ἐργαλεῖο καὶ καθιστᾷ τὸν ἄνθρωπο ἀριθμό, ἀκυρώνοντας τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ὄνομά του!

Τραγικὴ καὶ ἡ δήλωσις προβεβλημένου Μητροπολίτου μας σχετικῶς μὲ τὰ κύτταρα δολοφονημένων ἐμβρύων, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχονται στὰ ἐμβόλια: «Στὰ δύο ἐν χρήσει ἐμβόλια στὴν χώρα μας, τῆς Pfizer καὶ τῆς Moderna, δὲν ὑπάρχουν τέτοια παράγωγα κυτταρικῶν σειρῶν καὶ ὅπου ἐνδεχομένως ὑπάρχουν, αὐτὰ προέρχονται ἀπὸ ἐμβρυϊκὸ ἱστὸ ἤδη νεκρωμένων ἐμβρύων. Ὁπότε δὲν προσκρούει σὲ κάποιο ἠθικὸ ἐμπόδιο, διότι δὲν ὑπάρχει ἡ σκοπιμότης τῆς ἀμβλώσεως.»

Τίποτε ἀπὸ ὅλα αὐτὰ δὲν πρόλαβαν νὰ γνωστοποιήσουν οἱ φιλάνθρωποι αὐλικοί τους, στοὺς Μητροπολῖτες μας, γιὰ νὰ μὴ γκρεμισθοῦν στὸ βάραθρο; Τώρα, γκρεμίσθηκαν καὶ ἀπὸ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, ποὺ εἶχαν βρῇ παρηγοριὰ στὰ πρόσωπά τους.

Θεωροῦμε περίεργο νὰ μὴ κατάλαβαν οἱ Ἰεράρχες μας τὸν ὕπουλο καὶ ἐγκληματικὸ τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖον κινοῦνται οἱ ἐξουσιαστὲς γιὰ τὴν καθυπόταξι κλήρου καὶ λαοῦ.

Εἶναι, τέλος, ἀπίστευτο νὰ χαρακτηρίζουν Συνταγματολόγοι παράνομη καὶ ἐγκληματικὴ πρᾶξι τὴν ὑποχρεωτικότητα τοῦ ἐμβολίου καὶ τῆς μάσκας, καὶ ραδιοφωνικὸς σταθμὸς Μητροπόλεως νὰ προπαγανδίζῃ τὸν ἐμβολιασμὸ καὶ τὴν ἠλεκτρονικὴ διακυβέρνησι.
Δὲν ξεχνᾶμε τί ἔγραψαν πρὸ ἡμερῶν οἱ Βέλγοι στὴν ἐφημερίδα La Libre: «ΒΟΡΕΙΟΣ ΚΟΡΕΑ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ»!

Μεγίστη βλασφημία από την Ι. Μητρόπολη Φλωρίνης


ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ… 
Η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΗ ΓΙΩΡΓΗ ΜΕ ΦΙΜΩΤΡΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΜΒΟΛΙΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΝΑ «ΣΚΟΤΩΝΕΙ»… ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΌ !




Ἡ ἐχεμύθεια τῶν Πιστῶν σέ θέματα ἐκκλησιαστικά ἐν καιρῷ διωγμοῦ!

Ερωτώ: ανάμεσα στους πιστούς υπάρχει η εχεμύθεια; Όταν ο Απόστολος Πέτρος τούς κάνει να ησυχάσουν και τούς είπε ό,τι τούς είπε, μπορούσε κανείς να πάει από αυτούς την άλλη μέρα στο σπίτι του, στη γειτονιά, και να πει “ξέρετε, είδαμε τον Πέτρο, κτλ κτλ!!!”; Τσιμουδιά!! Τσιμουδιά!! Φερμουάρ!! Τ’ ακούτε;

Δυστυχώς, ανάμεσα στους πιστούς μας υπάρχουν επιπόλαιοι άνθρωποι, ακριτόμυθοι, αβαθείς και ανεύθυνοι, που μπορούν αυτοί, χωρίς να λογαριάσουν το βάθος των πραγμάτων, να δημιουργήσουνε πάρα πολύ κακό στην Εκκλησία!

Μαζεύονται 50 άνθρωποι και κάνουνε κρυφά κάποια Λειτουργία. Κρυφά από αρχές κι εξουσίες!! Και πάει κάποιος/-α και το λέει στη γειτονιά: “Αχ, να δεις μια ωραία Λειτουργία!!”. “Πού, πώς, τι;”.

Ξέρετε! Κρατιέται μυστικό; Κυκλοφορεί! Και μετά, άμα ξαναπάμε δεύτερη φορά εκεί, έρχονται και μας συλλαμβάνουν. Και τι κάνουμε παρακάτω; Τι κάνουμε παρακάτω; Εμένα αυτό το πρόβλημα μου ήταν πάντοτε!

Αν έλθουν δύσκολες ημέρες, πώς θα μπορούσε κανείς να ασκήσει ποιμαντικήν, όταν οι άνθρωποι έχουν αυτήν την επιπολαιότητα; Γιατί πρέπει να σας πω ότι, σε καιρό διωγμού, το θέμα αυτό, ως πρόβλημα, είναι σχεδόν αξεπέραστο. Είναι πρόβλημα. Γι’ αυτό οι πιστοί πρέπει, αγαπητοί μου, να αποκτούν μίαν εκκλησιαστική συνείδηση και μίαν υπευθυνότητα έναντι της Εκκλησίας, ώστε να μη φθάσουν να βλάψουν την Εκκλησία. Και μην ξεχνάμε ότι, στις έσχατες ημέρες, που δε θα είναι εύκολη η Θεία Λειτουργία, τι πιστεύετε; Όταν θα πάρουν τα βουνά οι Χριστιανοί, στις ημέρες Αντιχρίστου ή παραμονών Αντιχρίστου, αυτό το θέμα δε θα υπάρχει; Είναι πάρα πολύ σπουδαίο θέμα. Πάρα πολύ! Το πώς μπορείς να κάνεις μία Θεία Λειτουργία κρυφά, πώς ν’ ασκείς τα πνευματικά σου καθήκοντα κρυφά! Τότε, ο αποτέλεσμα θα είναι: εκείνοι, που δε θα είναι σοβαροί και θα είναι ακριτόμυθοι, έτοιμοι κάτι να τους φύγει από τα δόντια τους, να πουν, δηλαδή, από το έπος των δοντιών τους, όπως λέγεται, τότε θα παραχωρήσει ο Θεός (έτσι το καταλαβαίνω) να προσκυνήσουν οι άνθρωποι αυτοί τον Αντίχριστον. Θα μου πείτε “γιατί;” . Είναι πολύ απλό. Είναι πολύ απλό. Διότι θα συλληφθούν. Και τότε, επειδή έφθασαν σ’ αυτή την επιπολαιότητα, για να μην κακοποιηθούν από τις αρχές κι εξουσίες, θα αρνηθούν τον Χριστό!! Συνεπώς, θα προσκυνήσουν τον Αντίχριστον. Αυτό έχουν να πάθουν εκείνου που δεν κρατάνε ένα μυστικό.

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου


Ἀνησυχητικόν: Ἡ κατάπτωσις τοῦ κλήρου «χτυπᾶ κόκκινο»!

ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ἐτοῦτο τὸ ἐπιτυχημένο σχόλιο, γιὰ τὴν συνεχιζόμενη κατάπτωση τοῦ κλήρου καὶ ἰδιαίτερα τῶν Ἐπισκόπων:

«Τὸ ποτήρι τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕτοιμο νὰ ξεχειλίσει καὶ μεγάλοι ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν καταστροφὴ ποὺ θὰ ἐπακολουθήσει δὲν θά ’ναι μόνο ὁ ἁπλὸς πιστός, ἀλλὰ μεγάλοι ὑπεύθυνοι θὰ εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ Ἱεράρχες ποὺ παίρνουν τὶς μεγάλες ἀποφάσεις, αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν δείχνουν τὸ μέγεθος τῆς σήψης ποὺ ἔχει εἰσχωρήσει στὸ σῶμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. 

Διαβάστε τί εἶπαν κάποιοι Ἱεράρχες Ὀρθόδοξοι:

«-Μητροπολίτης Τορόντο: Μὴ προσεύχεστε μὲ τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με καὶ μὴ πηγαίνετε στὰ μοναστήρια τοῦ Ἐφραὶμ ποὺ τὸ διδάσκουν.

–Μητροπολίτης Μεσογαίας: Εἶναι νεκρὰ ἔμβρυα, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν ἔγινε μὲ σκοπὸ νὰ μποῦν στὸ ἐμβόλιο δὲν ὑπάρχει ἠθικὸ ζήτημα.

–Μητροπολίτης Νιγηρίας: Ὅποιος πιστεύει ὅτι δὲν μεταδίδονται ἰοὶ ἀπὸ τὴ Θεία Κοινωνία εἶναι ἀναλφάβητος.

-Μητροπολίτης Ἰλίου: Τὸ κουταλάκι μιᾶς χρήσης δὲν εἶναι θέμα δογματικό.

-Μητροπολίτης Μεσσηνίας: Ὅποιος εἶναι ἀρνητὴς τοῦ ἐμβολίου εἶναι αὐτόχειρας.

-Μητροπολίτης Ἀργολίδος: Ὅποιος κοινωνάει, ἐνῷ ἐμεῖς τὸ ἀπαγορεύουμε, δουλεύει γιὰ τὸν διάβολο, τὸ ἴδιο καὶ ὅποιος ἱερέας τὸ κάνει»


Συνεχίζουμε νὰ ἐπισημαίνουμε τὴν προφητικὴ ἐπαλήθευση τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ, ὅτι «θὰ ἔρθει καιρός, ποὺ οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων». Δυσ­τυχῶς αὐτὸς ὁ καιρὸς εἶναι οἱ τραγικὲς ἡμέρες μας!

Το τέλος της αμαρτίας

Ὦ ἀδελφοί μου, νὰ σᾶς δείξω τὸ τέλος τῆς ἁμαρτίας; Ποῖον εἶνε τὸ τέλος; Γλέντα, ἄνθρωπε, διασκέδαζε, πιὲς ἀπ᾿ ὅλα τὰ ποτήρια τῆς ἁμαρτίας. Τὸ τέλος εἶνε -ὦ Θεέ μου, ἂς μὴ φθάσῃ κανείς μας στὸ τέλος τῆς ἁμαρτίας, διότι ἡ ἁμαρτία δὲν εἶνε παιχνίδι-, τὸ τέλος εἶνε καταστροφή. Ἐπάνω σ᾿ ἕνα βράχο εἶνε στημένη μιὰ ἀγχόνη, μιὰ κρεμάλα. 
Τὸ τέλος τῆς ἁμαρτίας εἶνε τὸ τέλος τοῦ Ἰούδα. Ἔτσι καὶ ὁ Ἰούδας, κατρακυλώντας κατρακυλώντας ἔφθασε στὸ τέλος.
Ἐξαπατᾶ ὁ σατανᾶς τὸν ἄνθρωπο λέγοντας· Δὲν εἶνε τίποτα ἡ ἁμαρτία, προχώρα, προχώρα καὶ μὴ φοβᾶσαι… Κι ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνῃ τὴν ἁμαρτία καὶ ὁ σατανᾶς τὸν ὁδηγήσῃ στὴν ἄβυσσο, τότε τοῦ λέγει· Τί ἔκανες! τώρα γιὰ σένα δὲν ὑπάρχει σωτηρία, δὲν ὑπάρχει ἔλεος… Αὐτὸ εἶπε καὶ στὸν Ἰούδα, καὶ «μεταμεληθεὶς …ἀπελθὼν ἀπήγξατο» (Ματθ. 27,3-5).
Αὐτὸ εἶνε τὸ τέλος τῆς ἁμαρτίας, ἡ ἀπελπισία καὶ ἡ καταστροφή.

ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΘΕ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

Ὁ Χριστὸς συγχωρεῖ τ’ ἁμαρτήματά μας. Ἂν κανένα κορίτσι ἢ κανένας ἄνδρας ἢ καμμιὰ γυναίκα στὸν μάταιο καὶ ἀπατηλὸ καὶ ἀπατεῶνα αὐτὸ κόσμο γλυστρήσῃ καὶ πέσῃ, ὄχι, νὰ μὴ ἀπελπισθῇ.
Τί νὰ κάνῃ; Νὰ τρέξῃ στὸ Χριστό.
Τί νὰ κάνωμε; Σὰν τὸν ἄσωτο, σὰν τὴν πόρνη, σὰν τὸ λῃστή, νὰ πέσωμε στὰ ματωμένα πόδια τοῦ Χριστοῦ μας καὶ νὰ τοῦ ποῦμε· Χριστέ, συχώρεσέ μας. 
Καὶ ἂν τὸ ποῦμε ὄχι μὲ τὰ χείλη μας, ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μας, ἅμα κλαύσωμε καὶ πονέσωμε, ὅπως ἡ πόρνη, τότε ἀπὸ τὰ οὐράνια θ᾿ ἀκουστῇ μιὰ φωνή, στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας· «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2). 
Παιδί μου, παίρνω σφουγγάρι καὶ σβήνω τ᾿ ἁμαρτήματά σου. Ἀλλὰ πρόσεχε ἀπὸ ἐδῶ κ᾿ ἐμπρός, νὰ μὴν πέσῃς στὴν ἁμαρτία. 
Νὰ φυλάγεσαι ἀπὸ αὐτὴν ὅπως φυλάγεσαι ἀπὸ τὸ φίδι. 
Ὅπως φεύγεις ἀπὸ τὸ φίδι, ὅπως φεύγεις τὸ ἀστροπελέκι, ὅπως φεύγεις τὴ φωτιά, ὅπως φεύγεις τὴν ἀρρώστια, φεῦγε τὴν ἁμαρτία καὶ σῴζου.
Ναί, ἀδελφοί μου! Μὴν ἀπελπίζεστε. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ τὰ ἅγια χείλη τοῦ Χριστοῦ εἶπαν τὴν παραβολὴ τοῦ ἀσώτου, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ἐπάνω στὸ Γολγοθᾶ ἄνοιξε τὰ χέρια του ὁ Χριστὸς καὶ ἔχυσε τὸ τίμιόν του αἷμα, ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη χιλιάδες ἁμαρτωλοὶ ἐλούσθησαν καὶ λούζονται μέσα στὰ δάκρυα τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως καὶ σῴζονται.
Μετὰ τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ, δὲν ὑπάρχει πλέον ἁμαρτία καὶ ἔγκλημα ποὺ νὰ μὴ τὴ νικᾶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἀκριβῶς αὐτὴ τὴ μεγάλη ἐλπίδα καὶ παρηγοριὰ δίνει ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο.




ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΥΝΟΔΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΕΙΕΣ ΓΡΑΦΕΣ ΑΝΑΦΩΝΟΥΝ ΟΤΙ, ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!


Αδελφοί Χριστιανοί,μετά τη Σύνοδο της Κρήτης (2016), χωρίς πιθανόν να το γνωρίζετε – αφού εσκεμμένα κάνεις δεν μας το λέει -ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΕΟΝ, ΕΠΙΣΗΜΩΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ, ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΛΕΓΟΜΕΝΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, με έδρα τη Γενεύη (Π.Σ.Ε.), ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ. 
(κείμ. συν. Κρήτης,κεφ. ε΄. άρθρο. 16 επ.)

ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΜΑΣ, ΜΑΛΙΣΤΑ, ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ για την παγκόσμια εξάπλωση του έργου του θηρίου και του υπέρ-μασονικού αυτού οργανισμού, στον οποίο συμμετέχουν μαζί με εμάς και άλλες περίπου 370 αιρέσεις με 600.000.000 μέλη από 110 χώρες με σκοπό τους να γίνουν όλοι ένα! 
(κειμ. συν. Κρήτης, κεφ. ε΄. αρθ. 18. και 24.)

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ. Διανύουμε ήδη τον τρίτο κατά σειρά χρόνο,χωρίς να έχει εμφανισθεί καμία ουσιαστική αντίδραση από τους καλούμενους επισκόπους για το φθοροποιό έργο που έχει κορυφωθεί διά της αποστασίας της αυτοαποκαλουμένης «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου», η οποία έχει αλλοιώσει και καταπατήσει επίσημα, με λόγο και με γράμμα, τα Αιώνια Όρια των Αγίων Πατέρων, Δόγματα και Παραδόσεις. Όσα υπεγράφησαν στη ληστρική αυτή σύνοδο, με αποκορύφωμα την ένταξη της Εκκλησίας της Ελλάδος, και των άλλων Τοπικών Εκκλησιών στο λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, αποτελούν τη μεγαλύτερη βλασφημία όλων των εποχών!

Το ιερότατο απόφθεγμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού λέει ότι «Κάθε αμαρτία και βλασφημία θα συγχωρεθεί στους ανθρώπους, όποιος όμως, βλασφημήσει κατά του Αγίου Πνεύματος, δεν θα συγχωρεθεί ούτε στον παρόντα αιώνα ούτε στον μέλλοντα». 
(Ματθ. ιβ΄. 31-32. βλ. και Μάρκ. γ΄. 28-30. Λουκ. ιβ΄. 10).

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, εντέλλεται προς τους Πιστούς να απομακρυνονται απο καθετί βδελυρό και μολυσμένο:
«ΕΞΕΛΘΕ ΕΞ ΑΥΤΗΣ Ο ΛΑΟΣ ΜΟΥ, ΙΝΑ ΜΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΗΣΕΤΕ ΤΑΙΣ ΑΜΑΡΤΙΑIΣ ΑΥΤΗΣ, ΚΑΙ ΙΝΑ ΕΚ ΤΩΝ ΠΛΗΓΩΝ ΑΥΤΗΣ ΜΗ ΛΑΒΗΤΕ» 
(Αποκαλ.ιη΄.4.)

Επίσης, στο κεφ. κα΄. της αποκάλυψης, παρ. 8. μας προειδοποιεί ότι πρώτοι στην κόλαση θα πάνε οι ΔΕΙΛΟΙ, δηλαδή αυτοί που δεν θα τολμήσουν να ομολογήσουν τον Ιησού Χριστό στα χρόνια του ιδίου του αντιχρίστου και των ανά τους αιώνες υπηρετών του:

«ΤΟΙΣ ΔΕ ΔΕΙΛΟΙΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΙΣ… ΕΝ ΤΗ ΛΙΜΝΗ ΤΗ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΕΝ ΠΥΡΙ ΚΑΙ ΘΕΙΩ, Ο ΕΣΤΙΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ» 
(Αποκαλ. κα΄. 8)

Χριστιανοί μου, ζούμε τα έσχατα χρόνια. Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι δεν είμαστε αμέτοχοι ευθύνης όταν εφησυχάζουμε και αδιαφορούμε, την ώρα που προδίδεται η Ορθοδοξία. Ας αποδείξουμε την πίστη μας στον ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, με ομολογία έμπροσθεν των ανθρώπων χωρίς φόβο και δειλία,

α) ΔΙΑΚΟΠΤΟΝΤΑΣ ΚΑΘΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΙΣ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ “ΓΝΗΣΙΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ” (Γ.Ο.Χ.) ΚΑΙ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ.

β) ΔΙΑΚΟΠΤΟΝΤΑΣ ΚΑΘΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (Π.Σ.Ε.) ΚΑΙ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ.

γ) ΖΗΤΩΝΤΑΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΥΤΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΑΥΤΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ.

Ευχόμαστε από εδώ και στο εξής, με όπλο την συνεχή επίκληση του Ονόματος του Θεού μας -ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ- να μην βρεθεί κανείς μεταξύ των Ορθοδόξων, σιωπηλός και αμέριμνος, άλλως ο κίνδυνος είναι μεγάλος δια την σωτηρία της Αιώνιας ψυχής του.




Ο “Άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός γράφει: "οί κληρικοί τών εσχάτων καιρών θα γίνουν οί χειρότεροι καί ασεβέστεροι όλων"



Ο “Άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός γράφει:"οί κληρικοί τών εσχάτων καιρών θα γίνουν οί χειρότεροι καί ασεβέστεροι όλων". ‘

Ο “Άγιος Κύριλλος λέγει:
«Θα ξεσηκωθούν επίσκοποι κατά επισκόπων καί κληρικοί κατά κληρικών»
Το μίσος καί ό ξεπεσμός τών κληρικών θα είναι Τόσο μεγάλος, 
ώστε μόνον ελάχιστοι άπό τούς Ιερείς θα διατηρήσουν ακμαία τήν πίστιν των, θα τρέχωμε χιλιόμετρα νά συναντήσωμε καλό κληρικό. 
«τότε σκανδαλισθήσονται Πολλοί καί αλλήλους παραδώσουσι καί μυνήσωσι άλλήλους (Ματθαίος).

‘Ο έκπεσών Εωσφόρος θά πολεμήση μέ μανία τούς ήγέτας τής έκκλησίας θά έκσπείρη ζιζάνια άπιστίας εις αύτούς ούτοι δέ θά ένδιαφέρονται μόνο διά τάς κοσμικάς προβολής.. 
καί θά μεταβληθουν άπό ‘Άγγελοι τού Θεου όπως τούς αποκαλεί ό ‘Ιωάννης στην Άποκάλυψη σέ πύλας του “Αδου, όπου θά περάσουν γιά νά κολασθουν.

Αύτό όμως δέν θά πρέπει νά θορυβήση τό Χριστιανό, άλλά νά τόν δυναμώση νά άναλάβη τήν σκυτάλη τής ένημέρωσης τών συνανθρώπων του γιά νά μή σφραγισθούν μέ τό χάραγμα τού Άντιχρίστου.

‘Ο Άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός γράφει:
«Κατά τάς έσχάτας ήμέρας ‘έχομεν άνάγκη άπό άποστόλους καί άπόστολοι είσαστε όλοι εσείς». 

ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΕΡΗΜΩ




Συγγνώμη Θεέ μου!

Συγγνώμη Θεέ μου,

και συ Χριστιανικέ Ορθόδοξε λαέ μου

Ο τάλας εγώ:

Εκφωνούσα το «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ…» και άνοιγαν οι πύλες του Ουρανού, μα είχα κλειδώσει πρότερα τις πόρτες του Ιερού Ναού για τους πιστούς.

Ευχόμουν στα Ειρηνικά «Ὑπὲρ τοῦ ἁγίουοἴκου τούτου…» μα έβαζα κορδέλα απαγορευτική του στασιδιού εκείνου και ετούτου.

Ευχόμουν φωναχτά «Ὑπὲρ… τῶν εἰσιόντων ἐν αὐτῷ(στον Ιερό Ναό) μετάφόβου Θεοῦ», μα «σιωπηλά» διαλαλούσα μετά φόβου…Κορωνοϊού.

Στεκόμουν στην Άγια Τράπεζα μπροστά και ομού παρέστεκαν Αγγέλων τάγματα φοβερά, Χερουβείμ και Σεραφείμ… μα, για μεγάλη μου ντροπή, το φίμωτρο δεν έβγαλα στιγμή.

Στάθηκα με τα Τίμια δώρα ανερυθριάστως και ευθυτενής να μεταδώσω την όντως ΖΩΗ, μα με διέψευδε το φίμωτρο, του φόβου και του θανάτου η απειλή.

«Ἐν εἰρήνῃ…Ἔτι καὶ ἔτι,…» εκφωνούσα συνεχώς, μα στην ωραία πύλη πεταγόμουν εμμανώς, τα τεκνά του Θεού ελέγχοντας δεινώς, που δεν φορούσαν το φίμωτρο επαρκώς.

Αχ! και τα κηρύγματα από τον άμβωνα λαλούσα, πατρικώς και πατερικώς, τις Άγιες Εικόνες τις χαριτόβρυτες θύμιαζα επαναληπτικώς, τα λείψανα προσκυνούσα… από κοντά και ο φακός, μα τώρα ο δόλιος «προσκυνώ» εκ του μακρόθεν, νοερώς, με φίμωτρο μη και μιανθώ και εξ αυτών πάνυ μολυνθώ.

Χρόνια αφιέρωνα, δαψιλώς, στο κατηχητικό: «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ  πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε...», «Εδραίοι και αμετακίνητοι…», «Στα χνάρια των Αγίων…», το «Εκκλησία πύλη του Ουρανού» τραγουδούσα μελωδικώς, ωραία και υπέροχα όλα αυτά, μα στο «κακό» ετούτο βγήκα και είπα: «Ναι μεν, αλλά…», «… δεν κρίνουμε παιδιά…κρυφά και μυστικά,… μη μας πάρουν μυρωδιά».

Με άνεση κήρυττα, συμμετοχή και έργο του Λαού μοναδικό η Θ. Λειτουργιά, μα πως το κατάντησα έργο νεωκόρου, ψάλτου και της δικής μου αφεντιάς;

Συνέδρια γινόντουσαν κληρικών και λαϊκών, και λέγαμε ότι θέλει κατήχηση ο λαός, μα τώρα καταλαβαίνω πως την κατήχηση την έχω ανάγκη πρώτος, ο ταλαίπωρος ο παπάς, εγώ.

Συγχώρα με Θεέ μου, ΜΕΤΡΗΘΗΚΑ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΑ ΟΛΙΓΟΣΤΟΣ.

Ο αναπολόγητος παπάς

π. -Παύλος Καλλίκας 

(Αφιερωμένο στις ευσεβείς ψυχές που σκανδαλίζονται και ταλαιπωρούνται όλο αυτό το διάστημα από τους εντολοδόχους των Κ.Υ.Α. και των Εγκυκλίων)


Εκ του ιστολογίου...
- το συγνώμη πρωτίστως θα έπρεπε να το πει ο παπούλης για την αφωνία του και την υπακοή του στις αχαρακτήριστες αποφάσεις της εν Κολυμπαρίω ψευδοσυνόδου όπου συναινέσαι σιωπηρά και άφησε τις πόρτες της Εκκλησίας ανοικτές να μπει ο δαιμονικός άνεμος της ασεβείας και της αιρέσεως να σαρώσει τα πάντα, ώστε να φθάσει να εξευτελιστεί και ο ίδιος παριστάνοντας τον ιερέα της Ορθόδοξου Εκκλησίας του Υψίστου!
Τι να πει κανείς;
Καλή μετάνοια σε όλους μας...

Τί πρέπει νά θυμώμαστε όταν σηκώνουμε τόν Σταυρό μας...

«Υπάρχουν διάφοροι σταυροί. 

Υπάρχουν σταυροί, που έχουν εξαιρετικά μεγάλο βάρος, όπως οι σταυροί των Αγίων μαρτύρων, των Οσίων και των μεγάλων Ιεραρχών. 
Τέτοιοι σταυροί προορίζονται από τον Θεό για τους λίγους και εκλεκτούς Του, για τους οποίους γνωρίζει ότι είναι αρκετά ισχυροί και μπορούν να σηκώσουν και τον πιο βαρύ Σταυρό.


Για μας όμως, τους αδύναμους Χριστιανούς, που δίνουμε λίγη προσοχή στην πνευματική ζωή και είμαστε γεμάτοι πάθη και επιθυμίες της σάρκας, ο Θεός προετοίμασε πολύ πιο ελαφρούς σταυρούς.

Μας στέλνει στην οδό της ζωής μας παρά πολλές θλίψεις και μας δίνει την εντολή να υπομένουμε ταπεινά τις συκοφαντίες, τις προσβολές και τις ύβρεις από τους ανθρώπους.

Να υπομένουμε, λοιπόν, τις θλίψεις που μπορεί να προκύψουν από την αποτυχημένη οικογενειακή ζωή ή από έναν αταίριαστο γάμο. Να υπομένουμε τη ζηλοτυπία στο γάμο. 

Μας δίνει την εντολή να υπομένουμε τις προσβολές και να μην αποδίδουμε προσβολή αντί προσβολής, να δείχνουμε εδώ υπομονή, επειδή αυτός είναι ο σταυρός μας.

Να τα δέχεστε και να τα υπομένετε όλα σαν σταυρό. Να σηκώσουμε τον σταυρό σημαίνει ήρεμα και με ευχαριστία να υπομένουμε όλα αυτά που μας στέλνει ο Θεός, τον πόνο και τις θλίψεις, τις ασθένειες και τις αδικίες.

Αυτό σημαίνει να βαδίζουμε αγόγγυστα την θλιμμένη οδό, με τη στενή πύλη, που οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών. Σ’ αυτήν ακριβώς την οδό, πρέπει να ακολουθήσουμε τον Χριστό μας. 

Πρέπει να θυσιάσουμε τα πάθη, τις επιθυμίες και τα θελήματά μας στον Θεό και στους ανθρώπους.

Και όπως ο Κύριος ανέβηκε στον φοβερό Σταυρό του Γολγοθά, έτσι και εμείς όταν σηκώνουμε τον Σταυρό μας, πρέπει να θυμόμαστε ότι ακολουθούμε την οδό της διακονίας του Θεού και των ανθρώπων και αυτή η οδός είναι η μόνη, που μας οδηγεί μέσω του Γολγοθά στην Ανάσταση.

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας

Ἀκόμη και τυχαία να ξυπνήσεις τη νύχτα, μην ξανακοιμηθείς ἀμέσως..."

Πολὺ ὠφελεῖ νὰ σηκώνεστε τὴ νύχτα γιὰ προσευχή.

Καλύτερη εἶναι ἡ προσευχὴ τῆς νύχτας.

Εἶναι μία συνήθεια, μόλις ξυπνήσεις, νὰ πεταχτεῖς ἀμέσως ὄρθιος.

Μπορεῖ βέβαια, νὰ γυρίσεις ἀπ' τὴν ἄλλη μεριὰ καὶ νὰ σὲ πάρει ὁ ὕπνος μέχρι τὸ μεσημέρι.

Πολὺ κακό!

Γι' αυτό μόλις ξυπνήσεις, ἀμέσως νὰ σηκωθεῖς.

Νὰ διαλέγεις τὶς ὧρες τῆς νύχτας.

Μπαίνεις εὐκολώτερα στὴν προσευχή.

Αὐτὸς πού ἀγρυπνεῖ τὴ νύχτα στὴν προσευχή, τὴν ἄλλη μέρα μπορεῖ νὰ ἐργαστεῖ πιὸ καλά.

Διότι τὸν χαριτώνει ὁ Θεὸς καὶ ἀνανεώνεται ψυχικά.

Ἀντίθετα, ὅποιος δὲν ἔχει διάθεση νὰ κάνει θυσίες γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἴδιος ἀποκλείει τὸν ἑαυτὸ του ἀπ' τὴν Χάρη.

Ἀκόμη καὶ τυχαία νὰ ξυπνήσεις τὴ νύχτα, μὴν ξανακοιμηθεῖς ἀμέσως.

Εἶναι μία εὐκαιρία πού σοῦ δίνει ὁ Θεὸς νὰ προσευχηθεῖς, ὅσο μπορεῖς μὲς στὴν ἡσυχία.

Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Ο Χριστός δέχεται τα εκατό, δέχεται και τα τριάντα, δέχεται και τα πέντε που θα Του δώσεις

«Ο Χριστός δέχεται τα εκατό, δέχεται και τα τριάντα, δέχεται και τα πέντε που θα Του δώσεις.

Αν δεν μπορείς να Τον θυμηθείς χίλιες φορές, εκατό φορές, πενήντα φορές την ημέρα, θυμήσουτον δέκα φορές και πες του με αγάπη: «Χριστέ μου!»

Όχι νά Τόν παρακαλέσεις γιά τήν φτώχεια σου, γιά τήν μάνα σου, γιά τήν αρρώστια σου, για τήν επιτυχία σου...

Όχι!

Νά Τόν παρακαλέσεις νά μπεί στήν καρδιά σου.

Δέν μπορείς δέκα φορές τήν ημέρα; 

Πέντε φορές δεν μπορείς;

΄Αν τό νοιώσεις καί Τόν καλείς έστω δυο φορές τήν ημέρα, θά γλυκαθείς καί θά Τόν ζητάς δέκα φορές, ύστερα είκοσι φορές, καί ύστερα θά αρχίσεις νά Τόν νοιώθεις στήν καρδιά σου».

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Κάθε λάθος δεν είναι αμαρτία…

Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που να έζησε σε αυτή την γη και να μην έκανε λάθη; Που να μην έχει πέσει σε αμαρτίες; Σαφέστατα και όχι. Κι αυτό οφείλεται στο ότι είμαστε κτιστοί, φθαρτοί και τρεπτοί. 

Μονάχα ο Θεός είναι έξω από την αμαρτία, είναι Άγιος και αμετάβλητος. 
Εμείς οι άνθρωποι μεταβαλλόμαστε, κινούμαστε μεταξύ του καλού και του κακού, του αγαθού και πονηρού, έχουμε αρετές και πάθη, χαρίσματα και αδυναμίες. Αυτή είναι η πραγματικότητα μας, γι’ αυτό και το απροϋπόθετο της Θείας ενανθρωπίσεως, κατά τον Άγιο Μάξιμο Ομολογητή. 

Διότι από μόνος του ο άνθρωπος ......δεν μπορούσε να οδηγήσει τον ίδιο του τον εαυτό και την κτίση στην ένωση με τον Θεό. Αυτό δηλαδή που έκανε ο Χριστός. 'Ενωσε το άκτιστο(Θεό) με το κτιστό(άνθρωπο κ' κτίση).

Όλοι λοιπόν στην ζωή μας, κάναμε και κάνουμε λανθασμένες κινήσεις. Εδώ όμως πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι σημαντικό. Δεν είναι όλα τα λάθη αμαρτίες. Το λάθος μέσα στην ζωή μας έχει μια εξελικτική αξία. Δηλαδή μέσα από τα λάθη μαθαίνουμε. 
Είναι η μουσούδα της ύπαρξης. Μυρίζουμε την ζωή, την ιχνηλατούμε, μαθαίνουμε μέσα από τα λάθη και τις αστοχίες. Αυτό σημαίνει ότι κάθε λάθος δεν είναι απαραίτητα και αμαρτία. 
Η αμαρτία δεν είναι ηθικό μέγεθος αλλά υπαρξιακό και οντολογικό. Τι σημαίνει αυτό; 
Ότι όταν αμαρτάνω δεν κάνω απλά μια λάθος επιλογή, που ίσως να κοστίσει, αλλά αυτοκαταστρέφομαι και αυτοακυρώνομαι ως ον, ως ύπαρξη. 

Όταν αμαρτάνω:
1. Δεν ζω συμφωνά με τις οντολογικές μου προδιαγραφές. Σύμφωνα με τον τρόπο που ο Θεός με έχει δημιουργήσει, ώστε να έχω χαρά και πληρότητα ζωής. Οι εντολές του Θεού, π.χ αγάπη, συγχώρεση, πίστη κ.ά. δεν είναι διαταγές ενός εξουσιομανούς, αλλά προτάσεις ζωής. 
Οι εντολές του Θεού είναι ένα υπαρξιακό manual, το οποίο περιγράφει τον τρόπο ζωής που οδηγεί στην χαρά και την πληρότητα. 

2. Όταν αμαρτάνω πληγώνω μια σχέση. Την σχέση μου με τον Θεό, τον άλλο και την κτίση. 

3. Η αμαρτία έχει μέσα απόφαση, ελεύθερη επιλογή, πράξη και κίνηση. Δεν είναι όλα τα λάθη με πρόφαση και στόχο να βλάψουμε και να κάνουμε κακό. 
Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι κάθε λάθος δεν είναι αμαρτία, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν λάθη που είναι και αμαρτίες. 
Το λέω αυτό διότι πολλοί άνθρωποι ταυτίζουν ενοχικά το ανθρώπινο λάθος, που είναι συστατικό της παρούσας φάσης ζωής, με την αμαρτία ενοχοποιώντας τα πάντα στην ζωή τους. 

Ας είμαστε πνευματικά και θεολογικά ρεαλιστές. Η Αγία Γραφή αναφέρει ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος θα ζήσει σε αυτόν το κόσμο, στην παρούσα φάση ζωής, και δεν θα αμαρτήσει. Ακόμη και οι άγιοι έκαναν αμαρτίες. Όμως αυτό δεν μας απελπίζει, διότι ως χριστιανοί δεν πιστεύουμε στις αρετές ή την ηθική μας, αλλά το μέγα έλεος του Θεού. Διότι οι αμαρτίες, μας βυθίζουν στην κόλαση αλλά η αγάπη του Θεού μπορεί μέσα από την μετάνοια να μας βάλει στον παράδεισο.

plibyos.blogspot.com

«Εἶναι ἀνόητο νὰ ὑποστηρίζεις ὅτι εἶναι "π ρ ο α ι ρ ε τ ι κ ή" ...ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό αἱρετικούς»!

ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Τοῦ ἱερομονάχου π. Εὐφρόσυνου Σαβαΐτη

«Είναι ανόητο κάποιος να υποστηρίζει, 
ότι το να απομακρυνθώ 
από τον αιρετικό μου επίσκοπο 
είναι θέμα προαιρετικό!»


«Με αφορμή το Αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας από την Β΄ προς Κορινθίους επιστολή του Απ. Παύλου και την θεία προσταγή που περιέχει: “διό εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε και ακάθαρτου μή άπτεσθε…επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού” (κεφ. στ΄ 17, ζ΄ 1), ας θυμηθούμε αγαπητοί φίλοι με πόση έμφαση σε πάμπολλες περιπτώσεις η Αγία Γραφή, μας διατάζει να φεύγουμε εντελώς την κοινωνία και τη συναναστροφή με τους “αλλοτρίους” ποιμένες, δηλ. με τους μη έχοντας ορθή πίστη, φρόνημα και πράξεις!

Είναι διαχρονική εντολή του Χριστού, των Αποστόλων και όλων των Αγίων Πατέρων! Είναι πολύ ανόητο κάποιος να υποστηρίζει, ειδικά στις μέρες μας, ότι το να απομακρυνθώαπό τον αιρετικό μου επίσκοπο δεν είναι ανάγκη, ή είναι θέμα προαιρετικό! Όχι αγαπητοί! Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε την Πίστη μας, όταν τόσο δόλια αλλοιώνεται, με τον πιο δυναμικό και κραυγαλέο τρόπο ομολογίας, διακοπής κοινωνίας και μνημοσύνου των παναιρετικών!

Εδώ δεν μιλάμε με κανόνες και ερμηνείες, αλλά εκφράζουμε απλά το χρέος υπακοής στα ίδια τα λόγια του Χριστού και όλων των Αγίων! Καθήκον επομένως επιτακτικό έχουμε, να αποφεύγουμε σαν φίδια τους μισθωτούς λυκοποιμένες σήμερα! Να καταλάβουμε, πως υπέταξαν αναίσχυντα την Ορθοδοξία στη Μασονική θρησκεία, όλοι αυτοί οι συμμορίτες Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι!

Δεν φτάνει που το έκαναν, που πούλησαν πολλοί την ψυχή τους στο διάβολο, παριστάνουν και τις αθώες περιστερές οι ψεύτες, όποτε το θελήσουν να κάνουν κάποιες ορθόδοξες θεατρικές παραστάσεις, μας κοροϊδεύουν δηλ. όλους μπροστά στα μάτια μας, με δυο λόγια εμπαίζουν Χριστό και Αγίους!

Επαναλαμβάνουμε, ας απομακρυνθούμε αδελφοί ειδικά ΤΩΡΑ,για όσους νομίζουν ότι έχουν ακόμα καιρό και χρόνια να το σκεφθούν και να πράξουν! “Ιδού νύν καιρός ευπρόσδεκτος!” Ξεκάθαρα πράγματα! Δεν κάνουμε κανένα Σχίσμα, εκείνοι έσχισαν τον άρραφο χιτώνα της αληθείας! Εμείς μένουμε στην μία, αγία, καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, μένουμε ενωμένοι σφιχτά με την μόνη αλήθεια, και την ορθή ομολογία της! Αυτό είναι η Εκκλησία ανέκαθεν, και αυτήν την αλήθεια οφείλουν να υπηρετούν οι Επίσκοποι της! Τώρα, που έγιναν προδότες βγήκαν αμέσως και εκτός αυτής!Στην Αλήθεια δεν κάνουμε εκπτώσεις ποτέ, δεν παίζουμε!».

(Ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο ἐδῶ). 

Σχόλιο: Ὁ π. Εὐφρόσυνος διέκοψε τὸ μνημόσυνο τῶν Οἰκουμενιστῶν ἐδῶ καὶ λίγους μῆνες. Κατάλαβε ὅμως αὐτὰ ποὺ χρόνια δὲν εἶχε καταλάβει ὁ π. Θ. Ζήσης, ἀλλὰ καὶ ὁ π. Ν. Μανώλης· ὅτι δηλαδή, «είναι πολύ ανόητο κάποιος να υποστηρίζει, ειδικά στις μέρες μας, ότι το να απομακρυνθώ από τον αιρετικό μου επίσκοπο δεν είναι ανάγκη, ή είναι θέμα προαιρετικό! Όχι αγαπητοί! Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε την Πίστη μας»! Καὶ τώρα ἡ «Κατάνυξη» τοῦ π. Νικολάου ἀποδέχεται καὶ γράφει ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα, ὅταν τὰ ἔγραφαν κάποιοι ἄλλοι, τοὺς ὀνόμαζε «δαιμονισμένους», γιατὶ τάχα γράφοντάς τα, τοῦ ἐξασκοῦσαν …πίεση!

Καὶ τὸ χειρότερο, ἀρνεῖται σὲ αὐτοὺς καὶ τώρα ἀκόμα τὴν συμφιλίωση!

Ἄκρως χριστιανικὰ πράγματα!