Γεώργιος Κ. Τζανάκης, Αγάπη ή Απάτη; Α΄. Περὶ ὁμοφύλων

ΑΓΑΠΗ ἤ ΑΠΑΤΗ;

Α΄. Περὶ ὁμοφύλων.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης, Ἀκρωτήρι Χανίων

Ἔχουν ἀνοίξει οἱ ὀχετοὶ τῆς προπαγάνδας καὶ ὅλα τὰ πετσωμένα μεγάφωνα τῆς πληροφόρησης, δημοσιογράφοι, «ἰνφλουένσερς», καὶ κάθε ἄλλο νυκτερινό, πρωϊνὸ, ἤ μεσημβρινὸ δαιμόνιο ἐπὶ εἰκοσιτετραώρου, ἀπὸ τὰ παράθυρα τῶν τηλεοράσεων, ἀπὸ τὶς συχνότητες τῶν ραδιοφώνων, ἀπὸ κάθε σημεῖο τοῦ διαδυκτίου, ἀπὸ τὶς σελίδες τῶν ἐφημερίδων, ἀπὸ τὶς ταμπέλες τῶν διαφημήσεων, ἀπὸ παντοῦ· ὅλα μαζὶ, μὲ μία οὐρανομήκη φωνὴ προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλλουν τὸν «γάμο τῶν ὁμοφύλων».

Ἐπιστήμονες, εἰδικοὶ, ψυχολόγοι, ἰδρύματα, ΜΚΟάδες, καὶ φυσικὰ οἱ λεγόμενοι πολιτικοί, ἐν χορῷ ἐξαπολύουν συνεχῶς ἀκατάσχετες ὁμοβροντίες κραυγῶν καὶ λόγων, ἐπιχειρημάτων καὶ σοφιστειῶν, ἐπιδιώκοντας τὴν ἀπόλυτη κυριαρχία καὶ ὁλοκληρωτικὴ ἐπικράτησι τους. Μέσα στὴ βία καὶ στὴ βουὴ, ξεχωρίζουν λέξεις γνωστὲς μὲν, ἀλλὰ ντυμένες πλέον μὲ ρὸζ ἤ πολύχρωμο μανδύα: Γάμος, δικαιώματα, ἱσότητα, παιδιά, ὁμόφυλοι, ἀγάπη. Ὅλοι ξέρουν αὐτὲς τὶς λέξεις, ἀλλὰ τὶς ξέρουν ἀλλοιῶς. Ἡ πείρα , ἡ ζωὴ, οἱ αἰῶνες ποὺ πέρασαν, τὰ ἐκατομύρια ἀνθρώπων ποὺ βίωσαν τὸ περιεχόμενό τους καὶ διαμόρφωσαν τὴν μορφή τους καὶ τὴν σημασία τους, τώρα θεωροῦνται ἄχρηστα καὶ ὀπισθοδρομικὰ πράγματα. Οἱ λέξεις αὐτὲς ποὺ ὑπηρέτησαν τὸν ἄνθρωπο τόσους αἱῶνες τώρα πρέπει νὰ ἀλλάξουν χρῆσι. Εἶναι σὰν νὰ παίρνεις τὰ γλυπτά καὶ τὶς κολῶνες τῆς Ἀκροπόλεως γιὰ νὰ φτιάξεις τὸ χοιροστάσιό σου ἤ τὸ βόθρο τοῦ σπιτιοῦ σου.

Σ᾿ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα ἐπιδόθηκε τελευταῖα καὶ ὁ κ.Πρωθυπουργὸς, ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ξεπούλημα κάθε Ἐθνικοῦ καὶ παραδεδομένου, πρωτοστατεῖ καὶ σ᾿ αὐτὴ τὴν σύλησι λέξεων καὶ ἐννοιῶν προκειμένου νὰ διαλύσῃ τὰ πάντα. Ἐδῶ συνεργάστηκαν τὰ πολιτικὰ δαιμόνια μὲ τὰ δημοσιογραφικά, τὰ ὁποία εἶναι, ὡς γνωστὸν, ἐξαγορασμένοι πετσωμένοι ὑπηρέτες τους, καὶ στήθηκε μιὰ πράστασι ἀγάπης καὶ εὐαισθησίας ὥστε νὰ πεισθοῦν οἱ ἀφελεῖς καὶ οἱ ἐπιπόλαιοι.

Ὁ Δημοσιογράφος τῆς Κρατικῆς Τηλεοράσεως κ. Γεώργοις Κουβαρᾶς, ὅσον ἀφορᾶ τὸ θέμα τοῦ «γάμου» ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου (ἄνδρας μὲ ἄνδρα καὶ γύναίκα μὲ γυναίκα), ξεκίνησε ρωτῶντας εὐθέως τὸν κ. Πρωθυπουργὸ:

«Τὸ θέμα τῆς ἰσότητος στὸν γάμο. Αὐτὸ ποὺ λέμε στὸν δημόσιο διάλογο «Τὸ δικαίωμα τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν στὸν γάμο καὶ τὴν τεκνοθεσία». Ἔχετε δεσμευθῇ ὅτι θὰ τὸ νομοθετήσετε , πρὶν τὶς ἐκλογὲς θυμᾶμαι τὶς συνεντεύξεις σας, καὶ θέλω σήμερα νὰ ξεκαθαρίσουμε τὰ πράγματα. Πρῶτον , Τί ἀκριβῶς σκοπεύετε νὰ νομοθετήσετε; Δηλαδὴ θὰ δώσετε στὰ ὁμόφυλα ζευγάρια ἀκριβῶς ἵσα δικαιώματα μὲ τὰ ἐτερόφυλα στὸν γαμο καὶ στὴν τεκνοθεσία; Στὴν ἐκπομπή μου προχθὲς τὸ βράδυ -δὲν ξέρω ἄν εἴχατε τὴν εὐκαιρία νὰ τὴν παρακολουθήσετε- εἴχαμε ὁμόφυλα ζευγάρια καὶ νομικοὺς οἱ ὁποῖοι μᾶς ἔλεγαν ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ἀποσυνδεθῇ ἡ τεκνοθεσία ἀπὸ τὸν γάμο. Ἰσχύει αὐτὸ ἤ ὄχι;» Γ. Κουβαρᾶς. ΕΡΤ. Ἐκπομπή ΕΡΤNEWS 10/1/2024 [1]

Ὁ Πρωθυπουργὸς ἀπαντῶντας εἶπε τὴν ἐπιθυμία του μὲ δυὸ λόγια :

«Αὐτὸ ποὺ θέλω νὰ νομοθετήσουμε εἶναι τὴν ἱσότητα στὸν γάμο. Δηλαδὴ τὴν ἀπαλοιφὴ ὁποιασδήποτε διάκρισης ἀνάλογα μὲ τὸν σεξουαλικὸ προσανατολισμό, στὸ ζήτημα τῆς σύναψης μίας σχέσης γάμου» Κ. Μητσοτάκης (ὅ.π.) [1]

Εἶπε καὶ τὴν ἄποψί του γιὰ τὸ πῶς (θεωρεῖ ὅτι) βλέπουν οἱ «συμπολῖτες» του τὸ θέμα:

«Νομίζω, ὅτι οἱ συμπολῖτες μας δὲν ἔχουν ἐπὶ τῆς οὐσίας ἀντίρησι στὸν γάμο». Κ. Μητσοτάκης (ὅ.π.) [1]

Ὁπότε ἀφοὺ τὸ νομίζει ὁ Πρωθυπουργὸς, σίγουρα (θεωρεῖ ὅτι) εἶναι ὅπωσδήποτε ἔτσι καὶ τίποτε ἄλλο δὲν χρειάζεται, καὶ ἔκλεισε ἐκεῖ τὸ θέμα αὐτό!!! Τίποτε ἄλλο γιὰ τὴν «γάμο»!!!

Καὶ ἀρχίζει μία μαραθώνιος ἀναφορά ὄχι στοὺς «ὁμοφιλόφιλους» καὶ στὸν «γάμο» τους, ἀλλὰ στὰ «παιδιά» καὶ στὰ δικαιώματά τους.

Ἀποτέλεσμα: στὴν ὅλη συζήτησι γίνεται δύο (2) φορὲς ἀναφορὰ στὸ δικαίωμα στὸν γάμο, δύο(2) φορὲς στὴν ἱσότητα στὸν γάμο καὶ εἰκοσιέξ (26) φορὲς στὰ «παιδιά»!!!

Πολλοὶ , μπορεῖ νὰ ἔχουν τὴν ἐντύπωσι, ὅτι ὁ κ. Πρωθυπουργὸς εἶναι ἕνας σκληρὸς καὶ ἀμείλικτος ἄνθρωπος, ἕνας ἐντολοδόχος, ποὺ στέρησε ἐλευθερίες, ἄνθρωποι ἔχασαν τὶς δουλειὲς τους καὶ οἰκογένειες δὲν μποροῦσαν οὔτε νὰ ἐπιβιώσουν, ἐπέβαλε τὰ ἐμβόλια τῶν φαρμακεμπόρων, ἀδιαφόρησε γιὰ τὸ ἔγκλημα τῶν Τεμπῶν, ξεπούλησε τὶς πλουτοπαραγωγικὲς πηγὲς τῆς χώρας μέχρι καὶ τὸ Αἰγαῖο, ἄφησε ἀσύδοτους τοὺς κερδοσκόπους τῆς ἀγορᾶς (τρόφιμα-ἐνέργεια-ὑγεία), διέλυσε τὴν δημόσια ὑγεία καὶ τὰ τόσα ἄλλα ποὺ ζοῦμε καὶ ἀκοῦμε.

Ἐδῶ ὅμως φαίνεται ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος. Ἕνας ἄνθρωπος εὐαίσθητος σὲ τέτοιο σημεῖο ποὺ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν πολιτικὴ του καριέρα, μόνο καὶ μόνο γιατὶ ἄκουσε τὶς ἱστορίες κάποιων παιδιῶν:

«Ἐγὼ πρέπει νὰ σᾶς πῶ ὅτι πῆρα ὁριστικὰ τὴν ἀπόφασι ὅτι θέλω νὰ προχωρήσω ὅταν ἄκουσα τὶς ἱστορίες τῶν παιδιῶν». Κ. Μητσοτάκης (ὅ.π.) [1]

Ἀποφάσισε νὰ προχωρήσῃ στὴν νομοθέτησι τῶν «κουκλοπαντρειῶν», ποὺ ἔλεγε ὁ Παπαδιαμάντης, γιατὶ ἄκουσε ἱστορίες παιδιῶν. Καὶ αὐτὲς τὶς ἱστορίες ποὺ ἄκουσε καὶ τὸν συγκίνησαν τὶς λέει μήπως καὶ συγκινηθοῦν καὶ οἱ ὑπόλοιποι σκληρόκαρδοι ἤ ἐπιπόλαιοι ἤ καθυστερημένοι καὶ πεισθοῦν:

«Μία μητέρα ἡ ὁποία συζεῖ μὲ τὴ σύντροφό της, ἔχει καρκίνο καὶ μπορεῖ νὰ πεθάνῃ. Ἐὰν συμβεῖ αὐτὸ ἡ σύντροφός της δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα στο παιδί. Τὸ παιδὶ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ πάῃ σὲ ἵδρυμα. Καὶ ρωτῶ. Κοιτάω στὰ μάτια ὅλους αὐτοὺς ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχουν κάποια ἐπιφύλαξι γιὰ τὸ θέμα αὐτό». Κ. Μητσοτάκης (ὅ.π.) [1]

Βλέπετε πιὰ εἶναι ἡ ἀφετηρία τῶν προβληματισμῶν καὶ τοῦ ἀγώνα τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ; Βλέπετε τὰ ὑψηλά κίνητρά του; Βλέπετε τὴν λεπτότητα μιᾶς εὐαίσθητης ψυχῆς ποὺ κονταροχτυπιέται μὲ συντηρητικὰ κατεστημένα αἰώνων, μόνο καὶ μόνο γιατὶ κουβέντιασε μὲ τέτοιους ἀνθρώπους καὶ ἄκουσε τὶς ἰστορίες τους; Νὰ πῶς γεννήθηκε μέσα του τὸ μεγάλο ἐρώτημα: «Τί θὰ γίνῃ μὲ τὰ δικαιώματα αὐτῶν τῶν παιδιῶν;»

«Τί θὰ γίνῃ μὲ τὰ παιδιά. Πᾶμε νὰ δοῦμε λοιπὸν τί θὰ γίνῃ, τί πρέπει νὰ γίνῃ. Παιδιὰ ὑπάρχουν σήμερα, καὶ δὲν νομίζω ὅτι κανεὶς ἀμφισβητεῖ μιὰ πραγματικότητα, ὅτι τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια ἔχουν παιδιά καὶ δὲν θὰ σταματήσουν αὐτὰ τὰ παιδιὰ νὰ ὑπάρχουν. Δὲν θὰ ἐξαφανιστοῦν. Καὶ ὅμως αὐτὰ τὰ παιδιὰ ξερετε δὲν ἔχουν ἵσα δικαιώματα. Γιατὶ δὲν ἔχουν ἵσα δικαιώματα;» Κ. Μητσοτάκης (ὅ.π.) [1]

Ἄν ὅλα τὰ παραπάνω ἦταν διάλογοι κωμικῆς ταινίας τοῦ ᾿60, θὰ γελοῦσε κανείς γιὰ τὴν φαντασία καὶ τὴν εὑρηματικότητα τοῦ σεναριογράφου, γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς ἠθοποιούς ποὺ ἐπέλεξε. Καὶ ὁ Μητσοτάκης προσπάθησε νὰ παίξῃ καλὰ τὸν ρόλο τοῦ εὐαίσθητου χαμηλῶν τόνων χαζοῦ, καὶ ὁ δημοσιογράφος τὸν ρόλο τοῦ (ξε)πετσωμένου ὑπαλλήλου του.

Ὅμως ὁ ἕνας εἶναι πρωθυπουργὸς τῆς χώρας, κρατᾶ τὰ ἡνία, καὶ οἱ νόμοι καὶ οἱ ἀποφάσεις του ἐπηρεάζουν τὸ μέλλον της, ὁ δὲ ἄλλος εἶναι ἕνας «διαμορφωτὴς τῆς κοινῆς γνώμης», ὅπως λένε. Ὁπότε τὸ πράγμα μόνο γιὰ γέλια δὲν εἶναι.

Ἄς δοῦμε δυό τρία ἀπὸ τὰ πολὺ «χοντρά» αὐτῆς τῆς παραστάσεως.

Πρώτα-πρώτα ὁ τίτλος τῆς ταινίας, ὅπως τὸν ἔθεσε ὁ δημοσιογράφος, συνοψίζοντας, ὅπως εἶπε, «τὸν δημόσιο διάλογο»: «Τὸ δικαίωμα τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν στὸν γάμο καὶ τὴν τεκνοθεσία».

Ξεκινοῦμε ἀπὸ τὸ ὑποκείμενο τῆς προτάσεως. Ὁμόφυλα ζευγάρια. Δηλαδὴ; Θέλουν νὰ ποῦν ἄνδρας ποὺ σεξουαλικὰ προτιμᾶ ἄνδρα καὶ ἀντιστοίχως γυναίκα ποὺ προτιμᾶ γυναίκα.[2] Αὐτὴ ἡ κατάστασι δὲν εἶναι πρωτόγνωρη οὔτε ἀχαρακτήριστη. Ὑπάρχουν πάμπολλες λέξεις τῆς Ἐλληνικῆς γλώσσας ποὺ περιγράφουν τὴν ὕπαρξι, τὴν παρουσία, τὶς ροπὲς, καὶ τὴν δράσι τέτοιων προσώπων. Κίναιδοι, θυληδρίες, ἀνδρόγυνοι, θηλυπρεπεῖς, γυναικώδεις, ἀρσενοκοῖτες, γυναικιζόμενοι, ἔκφυλοι, σοδομῖτες, λεσβίες, μέχρι τὰ πιὸ πρόσφατα λαϊκά πούστης, λούγκρα, πισωγλέντης, κουνιστὸς , ἀδελφή, ξεφωνημένος καὶ μύρια ὅσα. [βλέπε LEXIGRAM Λεξικὸ συνωνύμων-ἀντιθέτων. Λέξη: κίναιδος] Καὶ φυσικὰ ἡ συνήθης λέξι ποὺ ἔχει ἐπικρατήσει τοὺς δύο τελευταίους αἰῶνες: ὁμοφυλόφιλοι.

Γιατὶ δὲν χρησιμοποιεῖται κάποια ἀπὸ αὐτὲς τὶς λέξεις ἤ ἔστω ἡ ἐπικρατήσασα τελευταῖα (ὁμοφυλόφιλοι) ποὺ εἶναι πλέον καὶ συνήθης;

Ὁ κ. Πρωθυπουργὸς καὶ τὴν λέξι γνωρίζει καὶ τὰ περὶ ὁμοφυλοφίλων, ὅπως (τοῦ εἶπαν καὶ) λέει:

«Νὰ πῶ καὶ κάτι ἀκόμα, ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν εἶναι μιὰ μόδα τῶν καιρῶν. Ὑπάρχει ἀπὸ καταβολῆς τοῦ ἀνθρώπινου γένους». Κ. Μητσοτάκης (ὅ.π.)[1]

Γιατί τότε δὲν μιλοῦν γιὰ «γάμο» ὁμοφυλοφίλων; Ποιό εἶναι τὸ πρόβλημα; Ἐπειδὴ ἡ λέξις ἔχει ζωὴ περίπου δύο αἰώνων ἔχει καὶ τὴν ἀνάλογη φόρτισι, ἀπὸ τὶς ἐποχὲς ποὺ ἐθεωρεῖτο πάθος. Δηλ, πρὶν παρουσιαστοῦν οἱ χρηματοδότες καὶ προπαγανδιστὲς κάθε διαστροφῆς καὶ κάθε ΛΟΑΤΚίας.

«Ὁμοφυλόφιλος: ὁ ἐπιδιώκων τὴν ἰκανοποίησιν τοῦ γενετησίου αὐτοῦ ἐνστίκτου ἐπὶ προσώπων τοῦ αὐτοῦ φύλου, ὁ πάσχων ἐξ ὁμοφυλοφιλίας»

«Ὁμοφυλοφιλία: γενετήσιος διαστροφή, καθ’ἦν ἐπιδιώκει τις τὴν ἰκανοποίησιν τοῦ ἐρωτικοῦ αὐτοῦ ἐνστίκτου ἐπὶ προσώπου τοῦ αὐτοῦ φύλου, ἐρωτικὴ σχέσις πρὸς ἄτομον τοῦ αὐτοῦ φύλου, πρβλ. ἀρσενοκοιτία, λεσβιασμός». Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΙΚΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ τομ 10 σελ.5144

Ὁπότε, ὅπως ἀντιλαμβάνεστε, ἡ μὲν ὁμοφυλοφιλία ὁρίζεται ὡς γενετήσιος διαστροφή, ὁ δὲ ὁμοφυλόφιλος ὡς πάσχων ἐξ αὐτῆς. Ἐπειδὴ αὐτὰ εἶναι γνωστὰ, ἔστω στοὺς κάποιας ἡλικίας, ἡ λέξις δὲν βοηθᾶ στὴν παρουσίασι αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ὡς ἀδικημένων καὶ στερημένων δικαιωμάτων, ὅπως τοῦ γάμου καὶ τῆς υἱοθεσίας παιδιῶν. Βρήκαν ἄλλη λέξι. Ὁμόφυλος. Μόνο ποὺ αὐτὴ ἡ λέξι, ἔχει μιὰ τεράστια εὐρύτητα σημασιῶν καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ποὺ τώρα ἐπιχειρεῖται νὰ χρησιμοποιηθῇ (ὁμόφυλα ζευγάρια-γἀμος ὁμοφύλων) καὶ ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα κακοποιεῖται καὶ ἀπόλυτη σύγχισις προκαλεῖται. Ἔτσι νομίζω εγὼ, ἀπὸ τὰ λίγα ποὺ ἔχω ἀκούσει.

Ἡ πρώτη συνήθης ἔννοια τῆς λέξεως σημαίνει τὸ ἴδιο γένος, τὴν ἴδια φυλή. Ἄς ποῦμε Ἕλληνες σὲ ἀντιπαραβολὴ μὲ τοὺς βαρβάρους ἤ τοὺς ξένους.

«Ἐμοὶ δὲ κρείσσων ὁ ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος θάνατος τοῦ μοναρχεῖν τῶν ὁμοφύλων». ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ. Ἀποφθέγματα Λακωνικά. Stephanus 225, C

«Τὸν μὲν γὰρ ὁμόφυλον εἶναι καὶ πολλοῖς συνήθη δι' Ἀλέξανδρον, ἔπηλυν δὲ καὶ ξένον ἄνδρα τὸν Πύρρον» ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ. Βιογραφία Δημητρίου 44,6

Οἱ Ἀθηναῖοι π.χ. καὶ οἱ Θηβαῖοι δὲν ἔνοιωθαν ξένοι , ἀλλὰ ὁμόφυλοι.

«Ἔτι δὲ οὐδὲ ἀλλότριον ἡγεῖται εἶναι ὁ Ἀθηναίων δῆμος τὸν Θηβαίων δῆμον οὔτε τῇ συγγενείᾳ οὔτε τῷ ὁμοφύλῳ». ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ, ΥΠΕΡ ΚΤΗΣΙΦΩΝΤΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ 186,2

Δηλαδὴ ὅταν ἀνάφεραν τὸ ὁμόφυλον ἐννοοῦσαν τὸ ἴδιο ἔθνος μὲ τὸ πολίτευμα τοὺς νόμους τὰ ἤθη καὶ τὸν θεό (καὶ ὄχι μόνο οἱ Ἕλληνες).

«Προϋπέλαβε γάρ, ὡς εἰκός, τὸν ὁμόφυλον καὶ συγγενῆ μετέχοντα τῆς πρὸς τὴν ἀνωτάτω συγγένειαν οἰκειότητος – ἡ δ' ἀνωτάτω συγγένειά ἐστι πολιτεία μία καὶ νόμος ὁ αὐτὸς καὶ εἷς θεός, ᾧ πάντες οἱ ἀπὸ τοῦ ἔθνους προσκεκλήρωνται» ΦΙΛΩΝ ΙΟΥΔΑΙΟΣ: ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ Βιβλίο 4, 159,1

«Τήν τε γὰρ φύσιν τὴν αὐτήν τινας εἰληχότας καὶ ὁμοφύλους ἀλλήλοις ὄντας, ἔν τε τοῖς αὐτοῖς ἤθεσι τεθραμμένους καὶ ἐν τοῖς ὁμοίοις νόμοις πεπαιδευμένους, καὶ κοινὴν καὶ τὴν τῶν σωμάτων καὶ τὴν τῶν ψυχῶν χρῆσιν τῇ πατρίδι παρέχοντας» ΔΙΩΝ ΝΙΚΑΕΥΣ ΡΩΜΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Βιβλίο 52,4,1

Ἀπὸ τὰ παραπάνω, τὰ ὁποία εἶναι ἐλάχιστα ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντα, φαίνεται καθαρά πῶς ἀντιπαραβάλλονται οἱ γηγενεῖς, οἱ ἐντόπιοι τοῦ ἰδίου γένους, οἱ ὁμοεθνεῖς, οἱ ὁμόφιλοι δηλαδὴ, μὲ τὰ ἴδια ἤθη, τοὺς ἰδίους θεσμούς, τὴν ἴδια πίστι, μὲ τοὺς ἐπήλυδες, τοὺς ξένους. Σήμερα ποὺ πραγματοποιεῖται ὁ ἐποικισμὸς τῆς χώρας ἀπὸ τοὺς μεταφερόμενους λαθροεισβολεῖς, τοὺς ξένους δηλαδὴ, τοὺς ἐπήλυδες, γίνεται μανιώδης προσπάθεια νὰ ἐξαφανιστῇ ἡ ἔννοια καὶ ἡ αἴσθησι τοῦ ὁμοφύλου. Γι᾿ αὐτὸ μεταφέρουν τὴν λέξι στοὺς κιναίδους ( ὁμοφιλόφιλους) καὶ ἔχουν διπλό κέρδος. Καὶ αὐτοὺς τοὺς ντύνουν μὲ λέξι καθαρὴ καὶ τίμια καὶ ταυτόχρονα γδύνουν τοὺς γηγενεῖς ἀπὸ τὴν παραδεδομένη στολή τους, προκειμένου νὰ τοὺς ἐξισώσουν μὲ τοὺς ἀναμαζωξιάρηδες ποὺ κουβαλοῦν ἐδῶ.

Βλέπει κανεὶς πῶς γκρεμίζεται ὅ,τι ἔχει παραδοθῇ, ὅ,τι ἔχει βιωθῇ, ὅ,τι ἔχει δοκιμαστῇ αἰῶνες τώρα, ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ἡγέτες, πνευματικοὺς καὶ πολιτικούς, τῆς χώρας.

Ἔχει ὅμως, ἡ λέξις ὁμόφυλος, πολλάκις καὶ εὐρύτερη τοῦ ἔθνους ἔννοια καθῶς περιλαμβάνει πολλὰ κοινὰ χαρακτηριστικά γνωρίσματα:

«τὸ γὰρ τῶν Ἀρμενίων ἔθνος καὶ τὸ τῶν Σύρων καὶ Ἀράβων πολλὴν ὁμοφυλίαν ἐμφαίνει κατά τε τὴν διάλεκτον καὶ τοὺς βίους καὶ τοὺς τῶν σωμάτων χαρακτῆρας, καὶ μάλιστα καθὸ πλησιόχωροί εἰσι». ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ . Βιβλίον1 κεφ.2 παρ.34

Χρησιμοποιεῖται ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ ζώα. Κάθε εἶδος θεωρεῖται ὁμόφυλον. Ὁ Ξενοφὼν μιλάει γιὰ ὁμόφυλα πουλιά (καὶ δὲν ἐννοεῖ βέβαια ὁμοφυλόφιλα πουλιά, ὅπως μπορεῖ νὰ τὸ μεταφράζουν σὲ λίγο διάφοροι ΛΟΑΤΚισμένοι)

«Ὄρνιθες δ' ἐπεπαίδευντό σοι ὥστε σοὶ μὲν τὰ συμφέροντα ὑπηρετεῖν, τὰς δὲ ὁμοφύλους ὄρνιθας ἐξαπατᾶν»· ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ, ΠΕΡΙ ΚΥΡΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Βιβλίον 1,6,39,9

Χρησιμοποιεῖται σπανίως καὶ γιὰ τὴν περιγραφὴ τῶν φύλων ἀρρένων καὶ θηλέων, ὅπως λέει κάπου ὁ Ἀριστοτέλης, μόνο ποὺ τὸ λεει γιὰ νὰ περιγράψῃ τὴν κατὰ φύσιν ἔνωσι ἄρρενος καὶ θήλεως καὶ ὄχι μεταξύ τῶν ὁμοφύλων, ὅπως φρονοῦν οἱ νῦν διεστραμμένοι:

«Ἡ φύσις γλίχεται καὶ ἐκ τούτων ἀποτελεῖ τὸ σύμφωνον, οὐκ ἐκ τῶν ὁμοίων, ὥσπερ ἀμέλει τὸ ἄρρεν συνήγαγε πρὸς τὸ θῆλυ καὶ οὐχ ἑκάτερον πρὸς τὸ ὁμόφυλον, καὶ τὴν πρώτην ὁμόνοιαν διὰ τῶν ἐναντίων σηνῆψεν, οὐ διὰ τῶν ὁμοίων». ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ. ΠΕΡΙ ΚΟΣΜΟΥ. Bekker 396b

Δυστυχῶς ἀκούω καὶ ὀρθοδόξους χριστιανοὺς καὶ μάλιστα ἱερωμένους νὰ λένε καὶ νὰ ξαναλένε γιὰ «ὁμόφυλα ζευγάρια», ( διότι ἄλλο ὁ Κουμπαρᾶς καὶ ὁ Μητσοτάκης -ἀφορισμένος καὶ ἀφ᾿ἑαυτοῦ καὶ ἀπὸ ὀρθόδοξο ἀρχιερέα· καὶ ἄλλο νὰ δηλώνῃς χριστιανός καὶ μάλιστα ἱερωμένος) ὁπότε πρέπει νὰ δοῦμε λίγο πῶς χρησιμοποιοῦν τὸν ὅρο οἱ πραγματικοί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς θύραθεν συγγραφεῖς ποὺ παραθέσαμε. (Περιττὸν νὰ πῶ ὅτι ὅλοι οἱ Πατέρες ἀναφέρουν καὶ ὅσα λένε οἱ θύραθεν, καθότι πανανθρώπινα, καὶ ἔτσι δὲν τὰ παρουσιάζουμε).

Ὁ ἅγιος Κλήμης Ρώμης, ἀποστολικὸς πατήρ, παρουσιάζει ἐπιστολή Πέτρου πρὸς Ἰάκωβον ὅπου ὁ ἀποστολεῦς της γράφει σὲ ἀδελφὸ χριστιανὸ νὰ μὴν δώσῃ τὰ βιβλία ποὺ ἔχει στείλει οὔτε σὲ εἰδωλολάτρη, ἀλλὰ οὔτε καὶ σὲ ὁμόπιστο χωρὶς νὰ τὸν ἔχει δοκιμάσει. Τὸν ὁμόπιστο τὸν λέει ὁμόφυλο:

«Ἀξιῶ καὶ δέομαι τῶν ἐμῶν κηρυγμάτων ἃς ἔπεμψά σοι βίβλους μη-

δενὶ τῶν ἀπὸ τῶν ἐθνῶν μεταδοῦναι μήτε ὁμοφύλῳ πρὸ πείρας, ἀλλ' ἐάν τις δοκιμασθεὶς ἄξιος εὑρεθῇ, τότε αὐτῷ κατὰ τὴν ἀγωγὴν παραδοῦναι» ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ ΡΩΜΗΣ PG 2.25

Καὶ διευρύνοντας τὴν ἔννοια ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι ὁμόφυλοι ὅπως καὶ ὅλοι οἱ ἄγγελοι.

«Μετὰ ἀνθρώπων ἄνθρωποι καὶ μετὰ ἀγγέλων ἄγγελοι καὶ πάντα μετὰ τῶν ὁμοφύλων ἐπιγινώσκεται» ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ ΚΑΤΑ ΜΑΚΕ∆ΟΝΙΑΝΩΝ PG45.1321

Καὶ ἀκόμα, πηγαίνοντας πιὸ πέρα, ὅλη ἡ κτίσης εἶναι ὁμόφυλος ἐν ἀντιδιαστολῇ μὲ τὴν ἄκτιστον Θεϊκὴ φύσιν.

«Εὑρίσκεται γὰρ ἐκ τῆς ἀκολουθίας τοῦ λόγου οὐκ ὂν ἐκ τῆς κτίσεως τὸ τῇ ἀκτίστῳ συνθεωρούμενον φύσει· ἢ εἰ ἐντεῦθεν εἴη, μηδὲν πλέον τῆς ὁμοφύλου ἰσχύειν κτίσεως μηδὲ δύνασθαι τῇ ὑπερκειμένῃ συναρμόζεσθαι φύσει». ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ ΚΑΤΑ ΜΑΚΕ∆ΟΝΙΑΝΩΝ PG45.1321

Βλέπει κανεὶς τὴνεὐρύτητα τοῦ ὅρου ὁμόφυλος. Τὰ παραπάνω, ὅμως, πῶς θὰ γίνουν ἀντιληπτά σὲ ὅποιον ἀσπαστεῖ τὴν ἐπιχειρούμενη παραποίησι τῶν ἐννοιῶν; Ὁλόκληρη ἡ κτίσις εἶναι ὁμοφυλόφιλη; Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι , ἀλλὰ καὶ οἱ ἄγγελοι, εἶναι ὁμοφυλόφιλοι;

Ἄλλος εἶναι ὁ ὁμόφυλος, ἄλλος ὁ ὁμοφυλόφιλος, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ λίγα ποὺ παρετέθησαν. Ἐγὼ μὲ τὴ γυναίκα μου εἴμαστε ὁμόφυλοι (ἵδιας φυλῆς, ἀλλὰ διαφορετικοῦ φύλου) καὶ ἔχουμε κάνει γάμο. Ἄρα γάμος ὁμοφύλων ὑπῆρχε καὶ ὑπάρχει. Ὁ Μῆτσος μὲ τὸν Σάκη ποὺ συμβιώνουν εἶναι καὶ αὐτοὶ ὁμόφυλοι, ἀλλὰ ὁ καινοφανὴς «γάμος» ποὺ θέλουν νὰ κάνουν δὲν περιγράφεται μὲ τὸν ὅρο γάμος ὁμοφύλων, διότι ἀποτελοῦν ὑποσύνολο τοῦ συνόλου ὁμόφυλοι, τὸ ὁποῖο ὑποσύνολο ὀνομάζεται ὁμοφιλόφιλοι, καὶ αὐτοὺς στοχεύει δῆθεν νὰ ἐξυπηρετήσῃ ἡ προτεινομένη νομοθεσία, χρησιμοποιῶντας ὅμως ἕνα ὑπάρχοντα γενικώτερο ὅρο. Δὲν εἶναι δύσκολο. Σ᾿ αὐτὲς τὶς ἀκαδημίες καὶ στὰ Πανεπιστήμια δὲν ὑπάρχει κανένας νὰ πῇ τὴν διαφορά; Μὲ τί ἀσχολοῦνται αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, ποὺ βέβαια γνωρίζουν τὰ παραπάνω ἀπλά;

Θὰ μποροῦσε νὰ γραφτοῦν πολλὰ μόνο γιὰ τὸ ὁμόφυλον. Ἐνδεικτικῶς παραθέτω αὐτὰ διότι τὸ μέγεθος τῆς διαστρεβλώσεως κάθε λέξεως καὶ ἔννοιας ποὺ ἐπιχειρεῖται στὶς μέρες μας εἶναι ἀπέραντο καὶ χρησιμοποιοῦνται χιλιάδες στόματα καὶ γραφίδες εἴτε ἀφιονισμένων, εἴτε πληρωμένων, εἴτε ἐλαυνομένων ἀπὸ τοὺς ἐπιβούλους, ἐκμεταλευόμενα τὴν δειλία καὶ τὸν φόβο ὅλων μας καὶ ἰδιαιτέρως τὴν ἀνικανότητα καὶ τὴν παραίτησι πολλῶν ταγμένων νὰ ἐπισκοποῦν καὶ νὰ καθοδηγοῦν τὸν λαό.

Συγνώμη γιὰ τὸ μέγεθος τοῦ γραφτοῦ, ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν γίνεται διαφορετικά. Ὅταν ὁ λόγος προσπαθεῖ νὰ εἶναι στοιχειωδῶς ἀποδεικτικὸς ἀπαιτεῖται παράθεσις τεκμηρίων. Χωρὶς κούρασι δὲν ἀποκτᾶται τίποτε. Ὅποιος ἐνδιαφέρεται πρέπει νὰ ὁπλιστῇ μὲ τὴν πίστι πρωτίστως καὶ μὲ τὴν γνὠσι δευτερευόντως γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἀντιδίκου· ἔτσι λένε οἱ ἅγιοι. Καὶ ἄς μὴν ἀγανακτεῖ κανεὶς ἀπὸ τὸ μῆκος διότι δὲν μπορεῖ ἀλλοιῶς νὰ σαφηνιστῇ τὸ ζητούμενο.

«Μή τοίνυν μηδ᾿ αὐτὸς, εἰ ἀγωνιστικὸς καὶ ἀποδεικτικός ἐμπέσοι λόγος, αἰτιῶ τὸ μῆκος, ἀλλ' ἐκεῖνο σκόπει, ὅτι σαφηνίσαι ἄλλως οὐχ οἷόν τε ἦν τὸ ζητούμενον, εἰ μὴ πολλῇ περιδρομῇ ἐχρήσατο». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ 78.768-9

Αὐτὰ βέβαια τὰ λέει ὁ ἄγιος γιὰ ἀνθρώπους ποὺ γραφουν σοβαρά, ἀλλὰ ἰσχύει καὶ στὴν δική μας τὴν περίπτωσι ποὺ ἀπλῶς ψελίζουμε ἤ φωνάζουμε ἀγανακτισμένοι, ἀλλὰ ἔρημοι πνευματικῆς ἰκμάδας.

Ὅταν λοιπὸν μέχρι σήμερα ἀναφερόταν «γάμος ὁμοφύλων» σημαίνει γάμος ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἀπὸ τὴν ἰδία φυλή ἤ εθνος ἤ πίστι. Τώρα θὰ σημαίνει τὴν συμβίωσι τῶν ἐκφύλων, τῶν ἀνωμάλων. Οἱ ΛΟΑΤΚΙσμένοι θὰ ἑννοοῦν ἀνθρώπους τοῦ ἱδίου φύλου. Φανταστεῖται τί θὰ καταλάβῃ ὅποιος διαβάσει τὸν Πλούταρχο νὰ λέει:

«Γυνὴ δ' ὁμόφυλος οὖσα τοῦ Σπαρτάκου». ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΚΡΑΣΣΟΣ 8,4,3

Πῶς θὰ τὸ μεταφράσει; Μιὰ γυναίκα ποὺ ἦταν ὁμόφυλη μὲ τὸν Σπάρτακο, ποὺ εἶναι ὅμως ἄντρας. Μάλλον, μὲ τὰ μυαλὰ ποὺ κυκλοφοράνε, θὰ θεωρήσῃ ὅτι ἔχει σύγχισι φύλου ἡ γυναίκα, ἄν ἔνοιωθε αὐτὴ ἔτσι, καὶ ἄν ζοῦσε σήμερα θὰ ἔπρεπε νὰ πάῃ γιὰ ἀλλαγὴ φύλου· ἤ ὅτι ὁ Πλούταρχος δὲν ξέρει τί λέει, ὁ ἔρμος.

Αὐτὰ γιὰ τὸ ἕνα μέρος τοῦ ὑποκειμένου τῆς προτάσεως. Τὰ «ὁμόφυλα ζευγάρια». Ἄν πάει ἔτσι τὸ πράμα, μὲ τέτοιο μῆκος, μέχρι νὰ γραφτοῦν ὅλα θὰ ἔχει περάσει ὁ Μητσοτάκης τὸ νομοσχέδιο καὶ θὰ ἔχει πείσῃ τοὺς νωθροὺς ὁμοφύλους μας γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν λεγομένων του γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ ποὺ ὅπως λέει:

«Ἐγὼ ὁ ἴδιος μὲ δικηά μου πρωτοβουλία τὸ ἔχω ἀνοίξει, ἔχω ἀσχοληθῇ πάρα πολὺ μὲ τὸ θέμα αὐτό. Ἔχω διαβάσει, ἔχω μελετήσει πολὺ, ἔχω συζητήσει μὲ πολλοὺς συμπολῖτες μας τοὺς ὁποίους τοὺς ἀφορᾶ αὐτὴ ἡ ἐπικείμενη νομοθέτησι» . Κ. Μητσοτάκης (ὅ.π.)[1]

Διαβασμένος καὶ μελετημένος πολύ, δηλώνει ὁ πρωθυπουργός μας. Φαίνεται ἐξ ἄλλου ἀπὸ ὅσα λέει, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ σπινθηροβόλο βλέμμα του, ἡ σοφία ποὺ ἀπέκτησε ἀπὸ τὰ διαβάσματά του. Φαντάζομαι ὅτι ἡ φλόγα τῶν διανοημμάτων του θὰ κάψει ἀκαριαίως τὰ ἄχυρα ποὺ παραθέσαμε σ᾿αὐτό τὸ γραφτό, κάτω ἀπὸ τὶς ἐπευφημίες καὶ τὶς ζητωκραυγὲς τῶν κιναιδόφιλων ὁμοφύλων μας ἀπ᾿ τὰ κανάλια τοῦ ψεύδους καὶ τὶς στοὲς τοῦ διαδικτύου.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 12 Ἰανουαρίου 2024

…………………………………………..

[1] https://www.youtube.com/watch?v=_o18T8vaXWw&t=1969s

https://agonasax.blogspot.com/

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝΥΜΟ! ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΑΒΒΑΣ ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ

 

https://www.youtube.com/@FocusFM1036

Με λένε Lewis και μεγάλωσα με γκέι γονείς. Έχω λόγους να λέω ΟΧΙ στον «γάμο» των ομοφυλόφιλων + Σχόλιο

Είμαι ο Lewis από την Αυστραλία, ένα παιδί “γκέι γονιών” και αυτή είναι η εμπειρία μου από τους γκέι γονείς. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου δεν ήταν ποτέ παντρεμένοι και ενώ ο πατέρας μου ήταν ομοφυλόφιλος, η μητέρα μου ήταν “bi”, και είχε περάσει αρκετά χρόνια έχοντας σχέση με γυναίκα, πριν γεννηθώ εγώ. Γεννήθηκα σαν ένα "one night stand" όταν η μαμά και ο μπαμπάς είχαν πιει. 

Οι γονείς μου δεν έζησαν ποτέ μαζί, και ήμουν συνεχώς σε ανάδοχη φροντίδα μέχρι που ήμουν περίπου 8 ετών, και μόνο περιστασιακά ζούσα ή έμενα με τη μητέρα μου. Μέχρι τα 13 μου, ήμουν συνεχώς σε ανάδοχους. Από την ηλικία των 2 ετών δεν είχα γνωρίσει τον πατέρα μου, μέχρι που έγινα 13 χρονών. Τότε πήγα να ζήσω με τον πατέρα μου και τον ομοφυλόφιλο εραστή του, καθώς η μητέρα μου ήθελε να περάσω λίγο χρόνο μαζί του, καθώς αυτός δεν είχε δείξει κανένα ενδιαφέρον όταν ήμουν παιδί.

Ποτέ δεν μου άρεσε να ζω μαζί τους. 

Η "ομοφυλοφιλία" τους (“gayness”) ήταν κάτι σαν θρησκεία, και συνεχώς έδειχναν σαν να ήθελαν να επιβεβαιώνουν το ότι ήταν "γκέι" μέσω των πράξεών τους. 

Φαινόταν λες και έπρεπε να μου αποδείξουν ότι ήταν γκέι. 

Ήταν σαν μια θρησκεία, η μόνη τους ταυτότητα, το σήμα της τιμής τους. Μιλούσαν συνέχεια γι’ αυτό. 

Η "ομοφυλοφιλία" τους ήταν το νούμερο ένα θέμα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. 

Έβλεπαν ανθρώπους και τους συστήνονταν ως "γεια, με λένε Σάιμον και είμαι γκέι". 

Οι στρέιτ άνθρωποι δεν το κάνουν αυτό. Δεν βγαίνουν έξω και λένε: "γεια, είμαι ο Σάιμον και είμαι στρέιτ", αλλά ο μπαμπάς και ο σύντροφός του το ανακοίνωναν και το επιδείκνυαν στους ανθρώπους.

Τα σεξουαλικά υπονοούμενα υπήρχαν παντού. 

Πάντα "έκοβαν" τους άλλους άνδρες, παρόλο που ήταν μαζί 13 χρόνια. 

Δεν φαινόταν ότι ήταν ενωμένοι, αλλά έμειναν μαζί και δεν κατάλαβα ποτέ το γιατί. 

Ήμασταν π.χ. στο σουπερμάρκετ και αυτοί κοιτούσαν άλλους άντρες και σχολίαζαν "δεν είναι όμορφος αυτός;" 

Ένιωθα ότι δεν μπορούσα να φέρω στο σπίτι τους φίλους μου, επειδή όλα στο σπίτι ήταν "γκέι". 

Η συμπεριφορά τους ήταν γκέι, ο τρόπος που μιλούσαν ήταν γκέι, οι πράξεις τους ήταν γκέι, τα πάντα ήταν γκέι. 

Όλα έμοιαζαν πολύ υπερβολικά και αφύσικα και φοβόμουν τι θα σκεφτούν οι φίλοι μου. 

Δεν μπορούσα να συστήσω τον πατέρα μου γιατί ντρεπόμουν γι’ αυτόν. 

Συχνά έκαναν σεξουαλικά σχόλια για τους φίλους μου όταν έφευγαν από το σπίτι και αυτό το έβρισκα αποκρουστικό.

Ο μπαμπάς και ο σύντροφός του με φιλούσαν στο μάγουλο. Πάντα το έβρισκα άβολο. Αυτοί το έκαναν συνεχώς, ακόμα και όταν μπήκα στην εφηβεία μου. Ήξερα από τους φίλους μου και από ταινίες και από την τηλεόραση ότι οι πατεράδες συνήθως δεν φιλούν τους γιούς τους όταν είναι έφηβοι.

Υπήρχαν ελάχιστα όρια. Κάθε δυο μήνες με χτυπούσαν σαν μικρό παιδί. Τα πάντα ήταν εύθραυστα. Πάντα υπήρχαν διαμάχες μεταξύ του μπαμπά και του συντρόφου του, τσακώνονταν και εκτόξευαν ο ένας στον άλλον πιάτα και φαγητά. Ποτέ δεν ένιωθα ασφαλής. Ήμουν συνεχώς σε επαγρύπνηση για τον εαυτό μου μέσα στο σπίτι. 

Ένιωθα σεξουαλικά ευάλωτος. Είχαν βάλει κρυμμένες κάμερες στο σπίτι ακόμα και στους ιδιωτικούς μου χώρους. Βρήκα ακόμα και βίντεο με μένα σε έναν από τους υπολογιστές τους.

Οι άλλοι νόμιζαν ότι ήμουν κι εγώ γκέι, και αυτό το πράγμα με έκανε να ντρέπομαι. Ένιωθα ότι αυτό δεν ήταν σωστό. Ένιωθα ότι υπήρχε μιαπροσδοκία για μένα ότι θα έπρεπε να είμαι γκέι, παρόλο που δεν ένιωθα καμία έλξη για τους άντρες. Θα έπρεπε να είμαι γκέι από τους γκέι γονείς μου. Αυτό με έκανε να έχω μεγάλη σύγχυση μέσα μου.

Δεν έδιναν καμία σημασία για τα συναισθήματά μου. Μου έκαναν φαγητό για το σχολείο που δεν άντεχα να τρώω. Δεν τους ένοιαζε για μένα, για το τι ήθελα ή για το πώς ένιωθα για το οτιδήποτε.

Πήγαμε μια φορά σε ένα πάρτι ενός 40άρη. Νόμιζα ότι ήμασταν απλώς καλεσμένοι. Δεν ήξερα ότι ο μπαμπάς ήταν «η διασκέδαση». Τον είδα ντυμένο “drag queen” να τραγουδάει Abba... δεν μου είχαν πει τίποτα. Ένιωσα να γελοιοποιούμαι δημοσίως.

Δεν μπορούσα να τους πω τίποτα για αυτά που περνούσα στην εφηβεία μου, επειδή δεν ήταν "άνδρες" αρκετά στη συμπεριφορά τους και στους τρόπους τους. Ήταν σαν να μιλάω σε γυναίκες. Τελικά έκανα αυτή τη συζήτηση μεμια λειτουργό.

Έμενα μαζί τους μέχρι που ο πατέρας μου παράτησε τον σύντροφό του όταν ήμουν 17 ετών και ο πατέρας μου με έδιωξε.

Καθώς δεν είχα πουθενά αλλού να πάω, συνέχισα να ζω με τον πρώην σύντροφό του μέχρι τα 21 μου. Ήταν εξαιρετικά καταπιεστικός και ήθελε να έχει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής μου και με έκανε ακόμα να υπογράψω μια έγγραφη συμφωνία ότι του παρείχα το δικαίωμα να έχει σχεδόν απόλυτη εξουσία πάνω μου, όπως να έχει τον απόλυτο έλεγχο για τον τραπεζικό μου λογαριασμό. Ακόμα κι όταν έφυγα για να ζήσω την δική μου ζωή, προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί μου και να ασκήσει έλεγχο πάνω μου μέχρι που τον απείλησα ότι θα καταφύγω σε νομικές ενέργειες.

Η εμπειρία μου να ζω με γκέι γονείς με σημάδεψε συναισθηματικά και με έκανε να νιώθω ότι η ανατροφή μου ήταν πολύ μπερδεμένη. Υπήρχε ένα μεγάλο κενό στη ζωή μου που έπρεπε να γεμίσει και ποτέ δεν γέμιζε, καθώς δεν ένιωθα ότι αγαπήθηκα σε κανένα στάδιο.

Ωστόσο, όπως και άλλοι που προέρχονται από ένα πολύ άσχημο υπόβαθρο, έχω αρχίσει να επιδιώκω μια καλύτερη σχέση και με τους δύο γονείς μου, και επίσης έχω βρει την ειρήνη μέσα μου με τις συντηρητικές αξίες που έχω τώρα. Οι αξίες τους δεν είναι οι αξίες μου, αλλά εξακολουθώ να τους τιμώ επειδή είναι οι γονείς μου. Για να είμαι ειλικρινής αν δεν είχα αυτές τις εμπειρίες, δεν θα είχα τη σαφήνεια των πραγματικών ζητημάτων που εμπλέκονται σε αυτό το θέμα.

Οι γκέι θεωρούν τους στρέιτ «ομοφοβικούς» εάν δεν συμφωνούμε με τον τρόπο ζωής τους. 

Ύστερα από τόσα χρόνια που έμεινα μαζί τους, μου δημιουργήθηκε η άποψη ότι το να είσαι γκέι είναι συχνά ένας τρόπος ζωής. Είναι ένα lifestyle. Είναι ένα show. Όλα έχουν να κάνουν με το "εγώ, εγώ, εγώ" και όχι με το ιδανικό περιβάλλον για την ανατροφή των παιδιών.

Κατά συνέπεια, ψήφισα κατά του «γάμου» ατόμων του ιδίου φύλου στο δημοψήφισμα, και σας καλώ επίσης και εσάς να ψηφίσετε όχι, για το καλό της προστασίας των παιδιών.

Lewis

Campaign Manager

Vote No Australia

https://opaidagogos.blogspot.com

Ἀποδομητές νεοταξίτες μέ…παραδοσιακές προβιές. + ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ bonus

Ἔγραφα σὲ παλαιότερο ἄρθρο μου μὲ τίτλο «Ἀρχαιοταξίτες» γιὰ τὴ χρήση τῆς περίφημης Θείας Λειτουργίας τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου Ἀδελφοθέου ὡς δούρειου ἵππου στὴν πραγματικότητα ἀπὸ κάποιους ἐπισκόπους ποὺ μόνο παραδοσιακοὶ δὲν μποροῦν νὰ χαρακτηριστοῦν, στὴν προσπάθεια νὰ ἐξοικειωθοῦμε μὲ λατρευτικὲς συνήθειες τῶν παπικῶν (ὅπως ἡ ἀπουσία τοῦ τέμπλου, ἡ στάση τοῦ λειτουργοῦ κληρικοῦ πρὸς δυσμὰς καὶ κατὰ μέτωπον πρὸς τὸ ἐκκλησίασμα, ἡ θεατράλε ἐκφώνηση τῶν εὐχῶν, ἡ κατάργηση τῆς ἱερῆς λαβίδας κλπ).

Στὴν πραγματικότητα δηλαδὴ οἱ ἐπίσκοποι αὐτοὶ εἶναι νεοταξίτες, ποὺ καινοτομοῦν ἐνεργώντας μὲ οἰκουμενιστικὴ ὑστεροβουλία (στὴν πλειονότητά τους τοὐλάχιστον, γιατί φυσικὰ ὑπάρχει πάντα καὶ ἡ γνωστὴ μερὶς τῶν «χρησίμων ἠλιθίων» ποὺ ἁπλῶς ἐντυπωσιάζονται ἀπὸ τὴν κάθε ἰλουστρασιὸν καινοτομία καὶ τὴν κάθε φαντασμαγορικὴ ἀνοησία καὶ τὴν υἱοθετοῦν ἀκρίτως καὶ ἀσκέπτως) καὶ ἂς ἐπικαλοῦνται τὴν παράδοση καὶ τὴν ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ τάξη (πρόκειται λοιπὸν γιὰ φαινομενικὰ μόνο ὀξύμωρο, γιατί ἀκριβῶς ἡ ἐν λόγῳ ἐπίκληση εἶναι καθαρὰ προσχηματική). Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένας οὐσιαστικὸς λόγος νὰ ἀνασύρονται μουσειακὰ ἀρχαῖες ἀκολουθίες ποὺ οὔτε κἂν γνωρίζουμε πῶς ἀκριβῶς τελοῦνταν πρίν ἀπό 17 αἰῶνες καὶ ποὺ ἔχουν οὕτως ἢ ἄλλως περιπέσει ἔκτοτε σὲ πλήρη ἀχρηστία, καθὼς ἀπὸ τὸν 4ο καὶ 5ο αἰῶνα ἀντικαταστάθηκαν ἀπὸ ἄλλες πολὺ πιὸ ἐμπλουτισμένες καὶ ὁλοκληρωμένες.

Καὶ ἂν αὐτὸ ἰσχύει μία φορὰ γιὰ τὴν προαναφερθεῖσα «Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου», φανταστεῖτε πόσες περισσότερες μπορεῖ νὰ ἰσχύει γιὰ κάποια Θεία Λειτουργία, λέει, τῶν «Ἀποστολικῶν Διαταγῶν», ἤτοι μία παλαιοχριστιανικὴ ἀκολουθία ποὺ βρέθηκε μέσα σὲ κείμενο τοῦ 4ου αἰῶνα μὲ αὐτὸν τὸν τίτλο, θεωρήθηκε ὅτι ἀποτυπώνει τὴ λειτουργικὴ πράξη τῆς περιοχῆς τῆς Ἀντιόχειας ἐκείνης τῆς ἐποχῆς καὶ ἐκδόθηκε πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν ἀπὸ γνωστὸ καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς. Αὐτὴν ἀκριβῶς ἐπέλεξε λοιπὸν νὰ τελέσει προσφάτως (2 Ἰανουαρίου) γιὰ τοὺς νέους καὶ νέες τῆς μητρόπολης Κατερίνης, Κίτρους καὶ Πλαταμῶνος ὁ γνωστὸς γιὰ τὶς πλάνες του (καὶ πρόσφατα μάλιστα ἐνεργὰ παρὼν καὶ σὲ ψευτοχειροτονία κατεγνωσμένων αἱρετικῶν) τοπικὸς μητροπολίτης μὲ ἀρκετοὺς ἀκόμη κληρικοὺς καὶ μὲ ὅλη φυσικὰ τὴν ἤδη γνωστὴ ἀτζέντα (ἔλλειψη τέμπλου, πλάτη πρὸς τὴν Ἀνατολή), ἀλλὰ καὶ μὲ ἐπιπλέον «κατορθώματα» (ὅπως ἡ χρήση νεαρῶν ἀναγνωστριῶν γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἀναγνώσματα), ἐνῷ ἀκολούθησε μάλιστα καὶ δεῖπνο σὲ παρακείμενη αἴθουσα τὸ ὁποῖο παραλληλίστηκε ἐπισήμως μὲ τὶς περίφημες «Ἀγάπες» τῶν πρωτοχριστιανικῶν χρόνων!

Ἐξαιρετικὰ χαρακτηριστικὲς οἱ φωτογραφίες, ἀποτυπώνουν εὔγλωττα μία ἀκόμη ἀχαρακτήριστη παρεκτροπή, γιὰ τὴν ὁποία βεβαίως οἱ γνωστοὶ «θεολόγοι τῶν μαύρων σκοταδιῶν» καὶ λοιποὶ τσανακογλεῖφτες τῆς ἐπισκοπικῆς καμαρίλας μποροῦν νὰ λένε ὅποια ἀστεία σοφιστεία θέλουν, γιὰ νὰ πείσουν ἕνα ἀκατήχητο ποίμνιο ποὺ συνεχίζει νὰ μένει ἔκθαμβο, ὡς χάσκαξ, ἀπέναντι σὲ τέτοιες ἐφετζίδικες δῆθεν ἐπιστροφὲς στήν…ἐκκλησιαστική παράδοση. Δὲν μποροῦν ὅμως φυσικὰ νὰ πείσουν καὶ ὅσους γνωρίζουμε ὅτι παράδοση (ἀκριβῶς δηλαδὴ ὅπως τὸ λέει ἡ λέξη) ἀποτελεῖ αὐτὸ ποὺ μᾶς παρεδόθη διὰ ζώσης καὶ ὄχι κάτι ποὺ ἀνασύρθηκε βιαίως ἀπὸ τὶς μουσειακὲς ναφθαλίνες καὶ δὲν ξέρουμε ἀπολύτως τίποτε ἄλλο περὶ αὐτοῦ. Καὶ ποὺ γνωρίζουμε μάλιστα καὶ ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ τὸ ἀνασύρουν καὶ γιὰ ποιούς ἀκριβῶς στόχους. Νεοταξίτες λέγονται – καί ἂς φέρουν ἐνίοτε καί…ἀρχαιοταξικά προσωπεῖα. Τοὺς λὲς ἐπίσης καὶ μαύρους λύκους μὲ λευκὲς προβιές. Καὶ αὐτοὺς ἀρνούμαστε νὰ τοὺς ἀκολουθήσουμε στὰ δυσώδη καὶ ψυχολέθρια παιχνίδια τους, ἀκόμη καὶ ἂν κρατοῦν στὰ χέρια τους χάντρες καὶ φαινομενικὰ ἀθῶα μπιχλιμπίδια.

Εἶναι πολὺ ἁπλὰ θέμα ἐμπιστοσύνης…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας

πηγή: ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

Α-φο-ρί-στε τους!

Την ώρα που ο αφορισμένος Μητσοτάκης ετοιμάζεται να διαπράξει μεγίστη Εθνική Προδοσία και να παραδώσει το Αιγαίο στους τούρκους, καθόμαστε και συζητάμε πράγματα που θα έπρεπε να είχανε λήξει από την πρώτη ημέρα.

Βγαίνουνε διάφοροι ιεράρχες και κάνουν δηλώσεις του τύπου… να μην το κάνει ο Μητσοτάκης… να μην ψηφίσει τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων…. δεν είναι σωστό… δεν συμφωνούμε… δεν κάνει… ο γάμος είναι μόνο μεταξύ ανδρών και γυναικών…. δεν πρέπει να γίνει.. τα παιδιά πρέπει να έχουνε πατέρα και μητέρα… μη… μη…

Όποιος βαριέται να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει λένε στο χωριό μου. 

Ρέ, σα δεν ντρέπεστε λιγάκι. 

Ετοιμάζονται να παραδώσουν τα αθώα παιδιά σε ομοφυλόφιλους και αντί να συνεδριάσετε εκτάκτως και να τους πείτε όλοι ομοφώνως ότι ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΨΗΦΙΣΕΙ ΑΦΟΡΙΖΕΤΑΙ, κάθεστε και μας κοροϊδεύετε με σκετσάκια τύπου Φθιώτιδος. 

Και μας λέτε ότι θα συνεδριάσετε μετά αφού πρώτα το ψηφίσουν! 

Και τώρα κάνετε πως διαφωνείτε μαζί τους, ενώ παράλληλα συντρώγετε και συναγελάζεστε με αυτούς.

Έχετε ξεφτιλίσει την Εκκλησία. 

Έχει γυρίσει ο κόσμος ανάποδα, η κοινωνία βυθίζεται στο βούρκο κι εσείς δεν έχετε κάνει ούτε μισό βήμα μπρος. 

Να σας καθαιρέσει ο Θεός.

ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

https://tasthyras.wordpress.com

Βαρύτατος σκανδαλισμὸς ἀπὸ συνέντευξιν τοῦ Νέας Ἰωνίας

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος

Ἀνήμερα τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ Σεβ. Νέας Ἰωνίας κ. Γαβριὴλ (Παπανικολάου) παρεχώρησε τηλεοπτικὴν συνέντευξιν εἰς τὸν φίλον αὐτοῦ καὶ δημοσιογράφον κ. Μάνον Νιφλῆν, διὰ τὴν ἐκπομπὴν «Στιγμὲς» εἰς τὸν τηλεοπτικὸν δίαυλον «One».

Ἀρχικῶς ἀπήντησεν εἰς ἐρωτήσεις περὶ τῆς προσωπικῆς του διαδρομῆς, αἱ ὁποῖαι προεκάλεσαν σύγχυσιν. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐδήλωσεν ὅτι συνεπλήρωσεν 29 ἔτη ὡς κληρικός. Εἰς τὸ ἐπίσημον βιογραφικόν του, ὅπως εἶναι ἀνηρτημένον ἀπὸ τὴν Ἱ. Μ. Νέας Ἰωνίας, φέρεται χειροτονηθεὶς ὡς διάκονος τὸ 1996, εἰς ἡλικίαν 20 ἐτῶν, ἂν ὅμως εἶναι 29 ἔτη κληρικός, τότε ἐχειροτονήθη εἰς ἡλικίαν 18 ἐτῶν. Ποία ἡ ἀλήθεια; Εἰς κάθε περίπτωσιν ἡ χειροτονία του καὶ εἰς διάκονον καὶ εἰς πρεσβύτερον (τὸ 2002) εἶναι ἀντικανονική, καθότι ἐκτὸς ἡλικιακῶν ὁρίων. Ὡσαύτως, ἐξέπληξεν ἡ τοποθέτησίς του σχετικῶς μὲ τὴν πορείαν του εἰς τὴν ἱερωσύνην ἕως τὴν κατάστασίν του εἰς Ἀρχιερέα:

«…αὐτὸ τὸ ὁποῖο λέω πολὺ συχνὰ γιὰ τὸν ἑαυτό μου καὶ δοξολογῶ τὸν Θεό, ὅτι ξεκίνησα ἀπὸ τὰ σκαλιὰ τῆς ἐκκλησίας ἀπέξω καθαρίζοντάς τα καὶ ἔφτασα μέχρι τὴν ἁγία τράπεζα, πέρασα ὅλα τὰ στάδια, τὶς βαθμίδες ποὺ ἔχει ὁ ἱερὸς ναός, ὁ χῶρος τοῦ ναοῦ μέχρι νὰ φτάσω ἐδῶ ποὺ ἔφτασα»

Ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ὅτι ὑπάρχει μία θεολογικὴ ἀποσύνδεσις τοῦ ἐπισκοπικοῦ βαθμοῦ ἀπὸ τὴν πνευματικὴν κατάστασιν. Ὁ Ἐπίσκοπος πρέπει νὰ εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔχει διέλθει κατὰ δύναμιν μέ τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὰ στάδια τῆς καθάρσεως, τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς θεώσεως, καὶ ὄχι ἁπλῶς τὰ ἐπίπεδα τοῦ ναοῦ. Ἡ χωροταξικὴ ἀντίληψις ἀνήκει εἰς τὰς εἰδωλολατρικὰς τελετάς, ὅπου ἡ «μύησις» ἦτο διαδικασία διελεύσεως τῶν ἱερῶν χώρων, ἕως ὅτου ἀποκαλυφθοῦν εἰς τὸν προσερχόμενον τὰ ἀπόκρυφα σύμβολα. Τὸ πνευματικὸν αὐτὸ διαζύγιον ἐπιβεβαιώνουν ὄχι μόνον διάφοροι φράσεις του κατὰ τὴν συνέντευξιν, π.χ. «ὁ ἱερέας μπορεῖ νὰ εἶναι πιὸ ἁμαρτωλὸς ἀπὸ κάποιον ποὺ τοῦ ζητᾶ βοήθεια» ἀλλὰ καὶ ὅσα ἀνέφερε διὰ τὴν ἐκλογήν του:

«…Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἶδε ὅτι μοῦ ἀρέσει πάρα πολὺ νὰ ἐργάζομαι κοντά του νὰ ἐργάζομαι γιὰ τὴν Ἐκκλησία, εἶδε ὅτι αὐτὸ τὸ ὁποῖο μοῦ ἔδωσε νὰ κάνω γιὰ τὴν Ἐκκλησία προσπάθησα νὰ τὸ κάνω μὲ ὅλη μου τὴν καρδιὰ καὶ μετὰ τὴν πρωτοσυγκελλία -διαδέχτηκα τὸν μετέπειτα Μητροπολίτη Χίου Μᾶρκο καὶ- πῆρα τὴ θέση τῆς ἀρχιγραμματείας τῆς Ἱ. Συνόδου, μία θέση ἡ ὁποία εἶναι κομβικὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ΦΥΣΙΚΑ μετὰ ἀπὸ αὐτὴν εἶναι ΦΥΣΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ γιὰ ἕνα κληρικὸ νὰ μπορέσει νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ μία Μητρόπολη… Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μὲ πρότεινε στὴν Ἱ. Σύνοδο, ἡ ὁποία μὲ ἐξέλεξε… Δὲν εἶχα ποτὲ πάει στὴ Νέα Ἰωνία… Δὲν εἶχα ποτέ μου μεταβεῖ σὲ αὐτὴ τὴν περιοχή, πῆγα πρώτη φορὰ ὡς Μητροπολίτης…».

Δὲν θὰ σταθῶμεν οὔτε εἰς τὸ ὅτι ἡ Ἱ. Σύνοδος ψηφίζει τὸν προτεινόμενον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, οὔτε ὅτι κριτήριον ἦτο ἡ ὑπακοὴ πρὸς τὸν προϊστάμενόν του, διότι αὐτὰ μᾶλλον δυσφημίζουν τὸ συνοδικὸν σύστημα, ἀποδεχόμενοι δίκην σουλτανάτου ὅτι ὁ ὑπάκουος γραφειοκράτης προάγεται. Ὀφείλομεν ὅμως νὰ ἑστιάσωμεν εἰς τὴν «φυσιοκρατικὴν» ἀντίληψιν ἀναδείξεως Ἐπισκόπων, πλήρως ἀντίθετον μὲ τὴν ἁγιοπνευματικὴν πρακτικήν. Ὁ Σεβασμιώτατος παρουσιάζεται πεπεισμένος ὅτι εἶναι σχεδὸν ὑποχρεωτικὸν –ἂν δὲν πρόκειται περὶ αὐτοματοποιημένης διαδικασίας- ὅτι ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιγραμματεὺς θὰ γίνη Μητροπολίτης, ἀνεξαρτήτως πνευματικῆς καταστάσεως, ἀρκούσης μόνης τῆς διοικητικῆς θέσεως. Ἐπίσης, θεωρεῖ δεδομένον ὅτι ἡ οἱαδήποτε σχέσις μὲ τὴν πρὸς διαποίμανσιν Ἐπαρχίαν δὲν ἀποτελεῖ προϋπόθεσιν, καίτοι οἱ Ἱ. Κανόνες καὶ ἡ Ἱ. Παράδοσις ὑπαγορεύουν τὴν ἀνάδειξιν τοῦ Ἐπισκόπου ἀπὸ τὸν κλῆρον καὶ τὸν λαὸν τῆς Ἐπαρχίας διὰ τῆς ἐκλογῆς ἑνὸς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων αὐτῆς. Ὅλα λοιπὸν ἔχουν διαστραφῆ εἰς τὴν σκέψιν τοῦ Σεβασμιωτάτου!

«Τὸ Φανάρι δίδει στὴν Ἐκκλησία

τὴν Οἰκουμενικὴ διάσταση»!

Ποῦ νὰ ἀναζητήση κανεὶς τὴν πηγὴν τῶν στρεβλώσεων, ἐὰν ὄχι εἰς τὰς σπουδάς; Πράγματι, ἐμαθήτευσεν εἰς τὸ Οἰκουμενιστικὸν Κέντρον τοῦ Φαναρίου εἰς τὸ Σαμπεζὺ τῆς Ἑλβετίας. Ἀναφερόμενος εἰς τὴν ἐκεῖ παραμονήν του μεταξὺ ἄλλων ἐδήλωσεν:

«…εἴχαμε καθηγητὲς προτεστάντες, καθηγητὲς ρωμαιοκαθολικοὺς καὶ πήραμε αὐτὸ τὸ μεγάλο δῶρο, τὸ ὁποῖο προσφέρει αὐτὴ ἡ δυνατότητα σὲ ἕνα κληρικό, νὰ ἀνοίξει ὁ ὁρίζοντάς του καὶ νὰ ἀποκτήσει τὴν οἰκουμενικότητα ποὺ ἔχει ὁ λόγος τοῦ εὐαγγελίου»

Ἐρωτώμενος μάλιστα διὰ τὸ διδακτορικόν του εἰς τὶς «Πολιτικὲς Ἐπιστῆμες τοῦ Διεθνοῦς ΕΜΠΟΡΙΟΥ» καὶ πῶς αὐτὸ συνδυάζεται μὲ τὸ λειτούργημα ἑνὸς κληρικοῦ, ἀπήντησεν:

«…εἶναι κάτι τὸ ὁποῖο καταλαβαίνω πὼς συνδυάζεται πάρα πολὺ μὲ τὴν ἔννοια τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος, ἐφ’ ὅσον μίλησα γιὰ οἰκουμενικότητα. Τὸ «διεθνεῖς σχέσεις» συνδέεται ἄμεσα μὲ τὴν οἰκουμενικότητα τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου, ἄλλωστε ὁ χῶρος τοῦ Πατριαρχείου εἶναι χῶρος ποὺ κατ’ ἐξοχὴν διακονεῖ τὴν οἰκουμένη. Ὁ πρῶτος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Κων/λεως, σήμερα εἶναι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, καὶ γενικότερα ὁ θεσμὸς τοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἕνας θεσμός, ὁ ὁποῖος δίδει στὴν Ἐκκλησία αὐτὴ τὴν οἰκουμενικὴ διάσταση ποὺ πρέπει νὰ ἔχει τὸ μήνυμα τοῦ εὐαγγελίου»

Ὡς καθίσταται ἀντιληπτὸν ἡ οἰκουμενικότης τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος συνδέεται, ἀφ’ ἑνὸς μὲ τὸν οἰκουμενισμὸν (ἐν προκειμένῳ μαθητείαν εἰς αἱρετικοὺς) καὶ ἀφ’ ἑτέρου μὲ «τὸν θεσμὸ τοῦ Πατριαρχείου», ὁ ὁποῖος βεβαίως ὑπηρετεῖ τὸν οἰκουμενισμόν. Εἶναι τραγικὸν ἂν ὄχι ἐξωφρενικὸν νὰ διατυπώνωνται τοιαῦτα ἀπὸ Ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας! Ἴσως διὰ κάποιους Ἀρχιερεῖς λόγῳ ἀγνοίας, ἐπιπολαιότητος, συμφέροντος κ.λπ. δὲν ἀποτελεῖ πρόβλημα ὁ οἰκουμενισμός. Εἰς τὰ λεχθέντα ὅμως ὑπὸ τοῦ Σεβ. Γαβριὴλ φανερώνονται βαθύταται θεολογικαὶ πλάναι, διότι δι’ ὀλίγων μᾶς λέγει:

α) ὅτι δὲν εἶναι ὁ λόγος τοῦ εὐαγγελίου καθ’ ἑαυτός, ὁ ὁποῖος –ὅταν βιώνεται Ὀρθοδόξως- καθιστᾶ τὸν κληρικὸν μέτοχον τῆς οἰκουμενικῆς του διαστάσεως, ἀλλὰ αἱ παραχαράξεις αὐτοῦ, δηλ. διὰ τῆς συναναστροφῆς μὲ αἱρετικούς! Ἄραγε διατί οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι χαρακτηρίζονται ὡς «Οἰκουμενικοὶ Διδάσκαλοι», ἐπειδὴ ἐθήτευσαν εἰς οἰκουμενιστικὰ κέντρα; Πῶς ἤνοιξαν οἱ ὁρίζοντές των, πολεμοῦντες ἢ διδασκόμενοι ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς;

β) ὅτι τὸ Φανάρι ὑπηρετεῖ κατ’ ἐξοχὴν τὴν οἰκουμένην, ὄχι αἱ ὑπόλοιποι Ἐκκλησίαι! Εἶναι ἡ οἰκουμενικότης ζήτημα γεωγραφικὸν ἢ μήπως εἶναι ζήτημα ἀληθείας; Ἀπὸ ποῖα στοιχεῖα συνάγεται ὅτι ἡ ὑπηρεσία τῆς οἰκουμενικότητος ἀποτελεῖ ἰδιαίτερον λειτούργημα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κων/λεως; Ἡ διακονία τῆς οἰκουμενικότητος δὲν ἀποτελεῖ καθῆκον ὄχι ἁπλῶς ἑκάστου Ἐκκλησίας ἀλλὰ ἑκάστου Ἱεράρχου; Ἡ ἄποψίς του ἀντιστρατεύεται πλήρως τὴν ἔννοιαν τῆς καθολικότητος τῆς ἑκασταχοῦ Ἐκκλησίας.

γ) ὅτι ὁ «πρῶτος τῆς Ὀρθοδοξίας» εἶναι ὁ Πατριάρχης Κων/λεως. Ἔστω κατὰ τὸν κ. Φειδᾶν, εἰς τὸν ὁποῖον ἀναφέρεται ἐκθύμως ὡς διδάσκαλόν του ὁ Σεβ. Γαβριήλ, ὑπάρχει συλλογικὸς «πρῶτος», δηλ. ἡ «Πενταρχία τῶν Πατριαρχῶν». Δὲν τοῦ τὸ ἐδίδαξεν αὐτό; Ὡστόσον, «πρῶτος» δὲν ὑφίσταται, ἐφ’ ὅσον δὲν ὑφίσταται πλέον ἡ ἀρίθμησις τῶν βυζαντινῶν ἐπαρχιῶν. Ἄλλωστε, «πρῶτος» Ὀρθοδόξως εἶναι ὁ Ἅγιος, τὸν ὁποῖον ἀναδεικνύει ὁ Θεὸς εἰς δυσκόλους καιρούς, ὄχι κάποιος ὑποτιθέμενος «θεσμὸς» ἢ πρόσωπον, τὸ ὁποῖον ἀπολαμβάνει τῶν τιμῶν τῆς ὑψηλῆς του θέσεως.

δ) ὅτι κάποιος «πρῶτος» καὶ κάποιος «θεσμὸς» δίδει εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τὴν οἰκουμενικὴν διάστασιν! Ἂν αὐτὸ δὲν εἶναι παπισμός, τί εἶναι; Δηλαδή, ἄνευ τοῦ «Πατριαρχείου» ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι οἰκουμενική; Ἀφοῦ δὲν εἶναι οἰκουμενικὴ δὲν εἶναι Ἐκκλησία; Ὁ «πρῶτος» μὲ τὸν «θεσμόν» του εὑρίσκονται ὑπεράνω τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ προσδίδουν κάποιο γνώρισμα εἰς αὐτὰ (π.χ. τὴν οἰκουμενικὴν διάστασιν); Οὔτε τὰ στοιχειώδη θεολογικῶς δὲν γνωρίζει;

Πάντως, εἶναι βέβαιον ὅτι οὐδεὶς ἐκ τῶν τηλεθεατῶν κατενόησε πῶς συνδέεται τὸ διδακτορικόν του εἰς τὸ «Διεθνὲς Ἐμπόριον» μὲ τὸ σχῆμα τοῦ κληρικοῦ…

Αὐτὸ «θὰ ἤθελα νὰ ζητήση

ἡ ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα»

Δὲν χωλαίνει ὅμως μόνον ἡ ἐκκλησιολογία τοῦ Σεβασμιωτάτου, ἀλλὰ καὶ ἡ ἠθική του διδασκαλία. Τοποθετούμενος διὰ τὸν «γάμον ὁμοφυλοφίλων» εἶπε:

«…μπορεῖ νὰ ἔχουμε μία διαφορετικὴ σεξουαλικὴ ταυτότητα, νὰ ἔχουμε ἕνα ἄλλο προσανατολισμό, δὲν θὰ μπῶ νὰ κρίνω τὸ κρεβάτι τοῦ ἄλλου, ξέρω ὅτι αὐτὸ τὸ ξέρει καὶ ὁ ἴδιος, ἐὰν ἔλθει νὰ μὲ ρωτήσει, ὅτι εἶναι μία ἁμαρτία. Δὲν θὰ τοῦ κουνήσω τὸ δάκτυλο. Θὰ ἔλθω νὰ τοῦ πῶ «ἔλα νὰ βροῦμε ἕνα τρόπο νὰ μπορεῖς καὶ ἐσὺ νὰ εἶσαι κοντὰ στὴν Ἐκκλησία, κοντὰ στὸ Θεό». Δὲν θὰ τὸν βγάλω ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Δὲν μπορῶ ὅμως καὶ νὰ ἐπιβραβεύσω τὴν ἐπιλογή του νὰ ζεῖ ἕνας ἄντρας μὲ ἕνα ἄντρα, μία γυναίκα μὲ μία ἄλλη γυναίκα. Εἶναι ἐπιλογή τους καὶ φυσικὰ δὲν εἶμαι ἐγὼ αὐτὸς -ὡς Ἐκκλησία- ποὺ θὰ ἔλθω νὰ κουνήσω τὸ δάκτυλο σὲ ἕνα ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἐπιλέγει αὐτό… Θὰ καταδίκαζε ἡ Ἐκκλησία (τούς ἀνθρώπους), ἐὰν μιλούσαμε γιὰ στίγμα (στιγματισμό)… Ἡ Ἐκκλησία δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ βγεῖ νὰ πεῖ μπράβο στὸν ὁποιοδήποτε θὰ ἐπιλέξει νὰ κάνει ἕνα ἄλλο σεξουαλικὸ δεσμό… (Ἡ Ἐκκλησία) δὲν θὰ ἔλθει νὰ πεῖ σὲ ἕνα ἄνδρα, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ ζήσει μὲ ἕνα ἄλλο ἄνδρα «μπράβο γιὰ τὴν ἐπιλογή σου καλὰ ἔκανες, προχώρα ἅμα θέλεις καὶ δημιούργησε αὐτὴ τὴ στιγμὴ μία οἰκογένεια», διότι δὲν μποροῦμε νὰ λογίσουμε ὡς οἰκογένεια μεταξὺ ἀνθρώπων τοῦ ἰδίου φύλου, δὲν μποροῦμε νὰ δεχθοῦμε ὅτι αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ὁδηγεῖ σὲ μία ὑγιῆ σχέση, ὑπὸ τὴν ἔννοια τῆς πυρηνικῆς οἰκογένειας, ποὺ ξέρουμε διαχρονικὰ στὴν πατρίδα μας, καὶ ὑπὸ τὴν ἔννοια ὅτι, ὅπως ἀντιλαμβάνεστε, αὐτὸ τὸ ὁποῖο περισσότερο ἀπὸ ὅλα θὰ ἤθελα νὰ ζητήσει ἡ ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα ἀπὸ ἐμᾶς νὰ κάνουμε, εἶναι νὰ βοηθήσουμε τὸν κόσμο νὰ πάψει νὰ ἔχει ἐκδηλώσεις βίας, ἐκδηλώσεις «μπούλινγκ», νὰ τὸ ποῦμε μὲ τὴν ἔννοια τὴ σύγχρονη ἀπέναντι στὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἔχουν διαλέξει μία διαφορετικὴ σεξουαλικὴ ταυτότητα… Οὔτε ἡ πλειοψηφία νὰ ἐπιβάλλει στὴ μειονότητα οὔτε ἡ μειονότητα νὰ ἐπιβάλλει στὴν πλειοψηφία. Νὰ ὑπάρχει ἐπιτέλους μία ἰσορροπία»

Πρῶτον, ἡ υἱοθέτησις τοῦ «πολιτικὰ ὀρθοῦ» λεξιλογίου (σεξουαλικὴ ταυτότητα, προσανατολισμός, σεξουαλικὸς δεσμός, ΛΟΑΚΤΙ κ.ἄ.) εἶναι ἀπαράδεκτος, διότι ὄχι μόνον ἀναπαράγει τὴν προπαγάνδα ἑνὸς κινήματος, ἀλλὰ κεῖται εἰς τὴν ἀντιδιαμετρικὴν κατεύθυνσιν ἀπὸ τὴν θεολογικὴν γλῶσσαν (πάθος, πτῶσις, ἀρσενοκοιτία κ.λπ.).

Δεύτερον, ὁ Σεβασμιώτατος ἰσχυρίζεται ὅτι δὲν ἔχει ρόλον νὰ ἐπέμβη εἰς τὰ «προσωπικὰ» τοῦ καθενός. Μήπως ὁ Ἀπ. Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἀφώρισε τὸν αἱμομείκτην, ἔσφαλεν, ἐπειδὴ δὲν τοῦ εἶπεν «ἔλα νὰ βροῦμε ἕνα τρόπο νὰ μπορεῖς καὶ ἐσὺ νὰ εἶσαι κοντὰ στὴν Ἐκκλησία»;

Τρίτον, συνεχῶς ἐπαναλαμβάνει ὅτι δὲν θὰ τοὺς πεῖ ἡ Ἐκκλησία «μπράβο». Ἀντὶ νὰ ἐκκινήση ἀπὸ τὴν θέσιν τῆς διορθώσεως τῆς πνευματικῆς ἀνωμαλίας, ἔχει ὡς ἀφετηρίαν τὴν ἄρνησιν τῆς ἐπιβραβεύσεως, δηλ. ὡς νὰ τίθεται ἁπλῶς ζήτημα ἐὰν ὑφίσταται λόγος ἐπαίνου ἢ μή.

Τέταρτον, ὡσαύτως ἀναφέρεται καὶ ἐπανέρχεται εἰς τὸ ζήτημα τῆς «ἐπιλογῆς». Εἰς τὴν πρόσφατον ἐγκύκλιον ἡ Ἱ. Σύνοδος ὁμιλεῖ περὶ ἐκ γενετῆς ὁμοφυλοφιλίας! Ἂν εἶναι ἐκ γενετῆς, τότε δὲν εἶναι ἐπιλογή, εἶναι φυσική! Ἂν πάλι εἶναι «ἐπιλογή», τότε πρόκειται δι’ ἀνατροπὴν τῆς φύσεως. Δύο θέσεις ἀντικρουόμεναι (τῆς Ἱ. Συνόδου καὶ τοῦ Σεβ. Νέας Ἰωνίας)… Προφανέστατα, εἶναι ἐντελῶς λανθασμέναι ἀμφότεροι, καθώς, ἐπειδὴ ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι παρὰ φύσιν, εἶναι ἀδύνατον νὰ κατατάσσεται εἰς τὸ εὖρος τῶν ἐπιλογῶν (π.χ. δὲν εἶναι δυνατὸν ἡ αὐτοχειρία νὰ χαρακτηρίζεται «ἐπιλογή»).

Πέμπτον, ὁ Σεβασμιώτατος συνδέει μονομερῶς τὸ πρόβλημα μὲ τὸ ζήτημα τῆς οἰκογενείας. Διαπράττει μάλιστα μέγα ἀτόπημα, λέγων ὅτι δὲν «ὁδηγεῖ σὲ μία ὑγιῆ σχέση ὑπὸ τὴν ἔννοια τῆς πυρηνικῆς οἰκογένειας». Οὔτε ἡ πυρηνικὴ οἰκογένεια εἶναι τὸ πρότυπον οἰκογενείας, οὔτε ἡ κατάδειξις τοῦ νοσηροῦ τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀπαιτεῖ ἀναφορὰ εἰς τὴν οἰκογένειαν. Δὲν εἶναι ὑγιὴς σχέσις, ἀφοῦ προσκρούει εἰς τὴν φυσιολογίαν.

Ἕκτον, ἀποδέχεται ὅτι ὑπάρχει ἰδιαιτέρα «κοινότητα» ὁμοφυλοφίλων, τὴν ὁποίαν μάλιστα ἀναγνωρίζει καὶ ὡς «μειονότητα». Αἱ κοινότητες καὶ αἱ μειονότητες ὅμως δικαίως ἔχουν δικαιώματα. Ἂν λοιπὸν κανεὶς τοὺς ἀποδέχεται ὡς «μειονότητα», ὁδηγεῖ εὐθέως πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσιν. Οἱ φοροφυγάδες ὑπάρχουν, ἀλλὰ εἶναι «κοινότης» καὶ «μειονότης»; Μήπως εἰς τὸ μέλλον θὰ εἶναι καὶ οἱ «κτηνοβάτες», (οἱ ὁποῖοι καὶ αὐτοὶ διεκδικοῦν δικαιώμτα) κοινότης; Οἱ κάθε εἴδους παραβάται ἀποτελοῦν «κοινότητα» καὶ «μειονότητα»;

Ἕβδομον, τί εἴδους «ἰσορροπία» ἐπιθυμεῖ ὁ Σεβασμιώτατος; Εἶναι δυνατὸν τὸ ἀσθενὲς πνευματικὰ νὰ ἔλθη εἰς εἰρήνην μὲ τὸ κατὰ φύσιν; Ἔχει μελετήσει τὰς διεκδικήσεις (μεταξὺ τῶν ὁποίων ἡ πολυγαμία) τοῦ «κινήματος»; Πιστεύει ὅτι θὰ παύσουν νὰ ἀπαιτοῦν, ἐὰν δὲν ἱκανοποιηθοῦν ὅλα τὰ αἰτήματά των, καθὼς εἰς τὰ πάθη δὲν ὑπάρχει κορεσμός;

Τέλος, τὰ ὅσα εἶπεν εἰς τὴν παροῦσαν συνέντευξιν δὲν διαφέρουν οὐσιωδῶς ἀπ’ ὅσα εἶχε δηλώσει εἰς τὴν σειρὰν ἐκπομπῶν «Τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία;» (ἐπεισόδιο 115 – «Πίστη καὶ Ὁμοφυλοφιλία» τῆς 16ης Δεκεμβρίου 2021):

«Ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ Θεὸς ἔχει δώσει σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ αἰσθάνονται τὴν ἕλξη πρὸς τὸ ἴδιο φῦλο, δὲν μπορῶ νὰ ξέρω γιατί, δὲν θὰ κατηγορήσω ἐγὼ τὸν Θεό… Ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ξέρει κάτι ξέρει περισσότερο ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους. Δὲν μπορῶ νὰ δεχθῶ ὅτι εἶναι οἰκογένεια ἡ σχέση ἑνὸς ὁμοφυλόφιλου. Εἶναι μία σχέση. Τὸ σέβομαι. Εἶναι μία σχέση, ἡ ὁποία, ἐὰν ὑπάρχει μέσα ὁ Χριστός, νὰ λειτουργεῖ λίγο πιὸ πνευματικά. Νὰ ὑπάρχει ἀξιοπρέπεια. Νὰ ὑπάρχει ἡ δυνατότητα ὄχι πολλῶν συντρόφων, ἀλλὰ ὅσο τὸ δυνατὸν νὰ ἔχει ἕνα σύντροφο, μὲ τὸν ὁποῖο νὰ περνάει μαζί του τὴ ζωή του καὶ νὰ αἰσθάνεται ὅτι μαζί του μπορεῖ νὰ ἔχει καὶ μία πνευματικὴ πορεία. Δὲν μπορῶ νὰ πῶ σὲ ἕνα ὁμοφυλόφιλο ὅτι δὲν ἔχει θέση καὶ χῶρο μέσα στὴν Ἐκκλησία… Ἡ Ἐκκλησία ἐπίσημα δὲν ἔχει τοποθετηθεῖ γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Καὶ εἶναι καλό, γιατί ἡ Ἐκκλησία περιμένει… Ἡ ὁρμὴ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸ ἴδιο φῦλο ὑπάρχει… Ὅταν τὴν δίνει ὁ Θεός, θὰ πολεμήσω αὐτήν;…»

Καῦσις καὶ Σχολικὸς Ἐκκλησιασμὸς

Διὰ τὴν καῦσιν τῶν νεκρῶν ἐδήλωσεν:

«Ἡ Ἐκκλησία ἔχει πάρει μὲν μία ἄποψη, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἕνα θέμα, τὸ ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία ὁριστικὰ ἔχει κλείσει, γιατί πιστεύω γιὰ πρακτικοὺς καθαρὰ λόγους, ὅταν θὰ ἔχουμε τεράστια προβλήματα στὴν ταφὴ τῶν ἀνθρώπων, δὲν θὰ ὑπάρχει ἡ δυνατότητα χωροταξικὴ νὰ δημιουργηθοῦν νέα κοιμητήρια, ἐνδεχομένως νὰ προκύψει μία πίεση καὶ νὰ πρέπει ἡ Ἐκκλησία νὰ δεῖ τὸ θέμα καὶ πάλι σὲ μία τελείως διαφορετικὴ βάση. Δὲν θέλω νὰ πῶ ὅτι εἶναι ἕνα κομμάτι δογματικό…».

Ὁ Σεβασμιώτατος δὲν ἔχει κἄν «ψυχανεμισθῆ» τὰς προεκτάσεις τῆς καύσεως, διὰ τὰς ὁποίας πρέπει νὰ ἐπανέλθωμεν μὲ ἕτερον ἄρθρον. Ἡ μόνη παράμετρος, τὴν ὁποίαν θέτει, εἶναι καθαρὰ «οἰκονομιστική», ὡς θὰ ἐσκέπτετο κάποιος νεκροθάπτης καὶ ὄχι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἶναι μάρτυς ἐν τῷ κόσμῳ τῆς Ἀναστάσεως, τοῦ κατ’ ἐξοχὴν δογματικοῦ θέματος, τὸ ὁποῖον σχετίζεται μὲ τὴν ταφήν. Ἀπογοητευτικὸς ἦτο καὶ διὰ τὸν σχολικὸν ἐκκλησιασμόν:

«Δὲν θὰ μὲ ἐνοχλήσει, ἐὰν ὑποχρεωτικὰ (τὸ σχολεῖο) δὲν πηγαίνει τὸ παιδὶ στὴν Ἐκκλησία, θὰ μὲ ἐνοχλήσει ἐὰν τὸ σχολεῖο πάψει νὰ μιλάει γιὰ τὴν Ἐκκλησία».

Δὲν γνωρίζει ὅτι αὐτὸ ἤδη ἔγινε μὲ τὴν ἐξομολόγησιν; Ποῖον ἦτο τὸ ἀποτέλεσμα; Ἡ ἐνδοσχολικὴ βία ἔχει ἐκτιναχθῆ! Ἐπιπλέον, ἂς διερωτηθῆ: ὁ φιλόλογος ὑποχρεοῦται νὰ συνοδεύση τοὺς μαθητὰς εἰς ἕνα μουσεῖον, ὁ φυσικὸς νὰ ἐπισκεφθῆ μὲ τὴν τάξιν του π.χ. τὸν «Δημόκριτον», ἀλλὰ ὁ θεολόγος νὰ μὴ ὁδηγήση τὰ παιδιὰ εἰς τὸν Ἱ. Ναὸν τῆς γειτονιᾶς;

Ὁ Σεβασμιώτατος δὲν εἶναι ἁπλῶς κατώτερος τῶν περιστάσεων, ἀλλὰ εἰσάγει καινὰ δαιμόνια εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Φαντασθεῖτε ἀντὶ διὰ «τσοπάνον» τὰ πρόβατα νὰ ποιμαίνη εἷς ἀστός… Δυστυχῶς, τὸν καλύπτουν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἔνιοι Ἱεράρχαι. Σκέπτονται τὰς διαπροσωπικάς των σχέσεις περισσότερον ἀπὸ τὸ καλὸν τῆς Ἐκκλησίας καί… ἂς λέη ὅ,τι θέλη… ἡ «ΛΟΑΚΤΙ κοινότης» νὰ εἶναι καλά, διὰ νὰ ἔχη πεδίον διαλόγου…

https://orthodoxostypos.gr/%

Και ποια η αντίδραση των εκκλησιαστικών ταγών στη δαιμονική αυτή επιδρομή σε βάρος των εύπλαστων ψυχών των νεαρών βλαστών του Έθνους;

Λυκούργος Νάνης, Ιατρός

Και ποια η αντίδραση των εκκλησιαστικών ταγών στη δαιμονική αυτή επιδρομή σε βάρος των εύπλαστων ψυχών των νεαρών βλαστών του Έθνους; Δεν έπρεπε εδώ και καιρό να έχουν χαλάσει τον κόσμο κατά το δη λεγόμενο;

Δεν συντελείται πνευματικό έγκλημα ιδιαζόντως ειδεχθές και κολοσσιαίων διαστάσεων σε βάρος του εύθραυστου ψυχικού κόσμου αλλά και σε βάρος της βιολογικής υποστάσεως των παιδιών μας; Γιατί δεν εξαπολύουν κεραυνούς από άμβωνος; Γιατί δεν συντάσσουν και εξαποστέλλουν διαφωτιστικές προς το λαό εγκυκλίους; Γιατί δεν κατεβάζουν τον κόσμο στο πεζοδρόμιο; Γιατί δεν αποκόπτουν από την εκκλησιαστική κοινωνία τους ενόχους; Γιατί συναγελάζονται με τους ενόχους πολιτικούς εξουσιαστές και φωτογραφίζονται μαζί τους;

Τα συγκεκριμένα αίσχη δεν λαμβάνουν χώρα και υλοποιούνται με τη συγκατάθεση και έγκριση του αμαρτωλού Υπουργείου α-παιδείας;

Ως πότε θα σιωπά σκανδαλωδώς η εκκλησιαστική διοίκηση; Δεν καταλαβαίνουν ότι κατ αυτόν τον τρόπο εγκληματούν; Τόσο πολύ τρέμουν το αμαρτωλό και δαιμονοκίνητο κατεστημένο;

Ας το ομολογήσουμε ευθαρσώς, η πλειοψηφία των συγχρόνων ποιμένων είναι άνθρωποι συστολής ενώπιον των ισχυρών της ημέρας και υποστολής της σημαίας του αγώνα που προώρισται να διεξάγει η στρατευομένη Εκκλησία του Χριστού εναντίον του παντοειδούς και πολυειδούς κακού.

Και οι μεγάλοι ένοχοι της ψύξεως του ιερού ζήλου και του μαρασμού της αγωνιστικής διαθέσεως των πιστών. Με άλλα λόγια είναι φλογοσβέστες!

Να τη "χαιρόμαστε" τέτοιου είδους εκκλησιαστική "ηγεσία"ή μάλλον ουρά των ισχυρών με τον τρόπο που πολιτεύεται..

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

...Είδε τό "φώς του" στήν ....Ελβετία!

Νέας Ιωνίας Γαβριήλ, οικουμενικότητα μέσα από τις ....αιρέσεις.

[από το 9:24 Ο Μητροπολίτης Γαβριήλ στις «Στιγμές» με τον Μάνο Νιφλή | One Channel]

Στην δική μου την περίπτωση, όταν έγινα κληρικός και μπήκα στην Εκκλησία, είχα ήδη περάσει στην Θεολογική Σχολή Αθηνών μέσα από τις πανελλαδικές εξετάσεις. 

Τότε είχαμε την τρίτη δέσμη που εγώ είχα ακολουθήσει. 

Και όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο αποφάσισα ότι δεν πρέπει να παραμείνω εδώ και ο καθηγητής μου ο κ. Φειδάς με πήρε κοντά του, και εκείνος μου άνοιξε τους ορίζοντες να μπορέσω να βγω εξωτερικό.

Και πήγα στο ινστιτούτο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ελβετία, στο Σαμπεζύ, μία περιοχή της Ελβετίας όπου ο αείμνηστος Μητροπολίτης Δαμασκηνός Ελβετίας είναι εκείνος ο οποίος ίδρυσε το 1997 αυτό το ινστιτούτο.

Με τί στόχο;

Ο στόχος ήτανε να μπορέσουν οι χριστιανικές ομολογίες Ρωμαιοκαθολικοί, Προτεστάντες -κυρίως προτεστάντες γιατί η Ελβετία είναι προτεσταντική χώρα- μαζί με Ορθοδόξους φοιτητές να συνυπάρχουν. 

Να μπορούνε να κάνουνε μαθήματα τα οποία έχουνε να κάνουνε σε μεταπτυχιακό επίπεδο, σε κάθε χριστιανική ομολογία. 

Να βλέπεις πώς ο χριστιανισμός ήρθε να εδραιωθεί στη Δύση, και να αλλάξει πολλές φορές την καθημερινότητα των ανθρώπων της Δύσης. 

Άλλωστε είναι ξεκάθαρο και μακάρι να είχαμε την δυνατότητα να δούμε ότι ο χριστιανισμός στη Δύση είναι άλλος από τον χριστιανισμό της Ανατολής, και αυτό φαίνεται στην καθημερινότητα των ανθρώπων.

Κι εκεί είχα την δυνατότητα, έμεινα τρία χρόνια γεμάτα, πάνω απ’ όλα να μάθω μία ξένη γλώσσα, να μπορέσω να δω τη νοοτροπία των ανθρώπων. Έκανα γαλλικά στην Μπαζανσόν. 

Έμεινα στην Μπεζανσόν περίπου τέσσερις μήνες και μετά συνέχισα να τα εξασκώ στην Γενεύη.

Το πανεπιστήμιο ήτανε, το πανεπιστήμιο της Γενεύης και το πανεπιστήμιο του Φριβούργου. 

Ένα κοινό πρόγραμμα, το οποίο το Οικουμενικό Πατριαρχείο, μέσα από πρόταση του Δαμασκηνού του Μητροπολίτου Ελβετίας, είχε συστήσει. 

Και οι καθηγητές τότε, ο καθηγητής που ανέφερα ο κύριος Φειδάς και ο Μητροπολίτης Αθανάσιος σήμερα Αχαΐας, ήταν τα πρόσωπα που από Ορθοδόξου πλευράς μας έκαναν Ορθόδοξη θεολογία...

Είχαμε όμως καθηγητές Προτεστάντες, καθηγητές Ρωμαιοκαθολικούς και πήραμε αυτό το μεγάλο δώρο (!!!!!) το οποίο προσφέρει αυτή η δυνατότητα σε έναν κληρικό, να ανοίξει (;) ο ορίζοντάς του (!!!!!) και να αποκτήσει την οικουμενικότητα που έχει ο λόγος του Ευαγγελίου.

https://aktines.blogspot.com

Ο ΛΟΓΟΣ ΕΥΘΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΟΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΒΟΥΛΟΣ

…«δίδασκε θρησκευτικὰ στό Κολλέγιο Ἀθηνῶν. Ἀνάμεσα στοὺς μαθητὲς του ἦταν τὰ παιδιὰ τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ, ἐνῶ οἱ ἐπαφές του μὲ τόν Γιῶργο Παπανδρέου ἦταν θερμότατες. Καὶ αὐτά, ἀφοῦ ὑπηρέτησε καὶ ὡς συνεργάτης στὸ γραφεῖο τῆς κ. Ἄννας Διαμαντοπούλου». gkanellakis.blogspot.com

Ὅταν ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας δέν ἔχη καθαρότητα, ἐνισχύονται αἱ κοσμικαί τάσεις, πού σχετικοποιοῦν τήν ἔννοιαν τῆς ἁμαρτίας

Ο ΛΟΓΟΣ ΕΥΘΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΟΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΒΟΥΛΟΣ

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δέν ἀντιλαμβάνεται ὅτι οἱ λόγοι του ἀποτελοῦν ἔμμεσον προπαγάνδα καί στήριγμα τῆς ΛΟΑΤΚΙ ἰδεολογίας, ἡ ὁποία προσπαθεῖ νά ἐπιβληθῆ παγκοσμίως;

Τοῦ κ. Γεωργίου Κ. Τραμπούλη, Θεολόγου

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος σέ δηλώσεις του, σχετικά μέ τήν πρόθεση τῆς κυβερνήσεως τοῦ κ. Μητσοτάκη νά φέρη πρός ψήφιση στήν βουλή νομοσχέδιο, μέ τό ὁποῖο θά ἐπιτραπῆ ὁ γάμος τῶν ὁμοφύλων ζευγαριῶν, ἀνέφερε ὅτι «ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει λάβει ἀκόμη ἐπίσημη θέση γιά τό ζήτημα αὐτό. Πιστεύουμε στήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου νά ζῆ, ὅπως ἐπιθυμεῖ, ὅμως δέν θά ἐπιτρέψουμε τήν ἀλλαγή στήν σύνθεση τῆς κοινωνίας» καί συνέχισε λέγοντας ὅτι «ἕνα παιδί πού θά ἔχη δύο μπαμπάδες ἤ δύο μαμάδες τί δικαιώματα θά ἔχη».

Στήν συνέχεια ἡ Δ.Ι.Σ., μετά τίς ἀμφίσημες δηλώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, οἱ ὁποῖες προκάλεσαν ἀντιδράσεις στούς πιστούς, ἐξέδωσε ἐγκύκλιο, πού ἐστάλη σέ ὅλες τίς Μητροπόλεις καί μέ τήν ὁποία ἐτάχθη τόσο κατά τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων ὅσο καί κατά τῆς υἱοθεσίας παιδιῶν ἀπό αὐτούς.

Κατά κοινή ὁμολογία, ἄν καί οἱ ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες εἶναι μικρές σέ μέγεθος παρ’ ὅλα αὐτά λόγῳ τοῦ ὅτι ἡ ἀτζέντα τῆς ὁμοφυλοφιλίας εἶναι μέρος τῆς ἰδεολογίας πού προτάσσει ἡ παγκοσμιοποίηση, μέ στόχο τήν καταστροφή τῆς παραδοσιακῆς οἰκογένειας, οἱ κυβερνήσεις τῶν δυτικῶν χωρῶν καί ἡ ἑλληνική, προχωροῦν στήν ψήφιση νόμων πού ἀπαγορεύουν τίς διακρίσεις εἰς βάρος ὁμοφυλοφίλων καί ἀναγνωρίζουν τόν γάμο καί τήν υἱοθέτηση παιδιῶν ἀπό ὁμόφυλα ζευγάρια. Γιά τόν λόγο αὐτό, ἐάν δέν εἶναι ἰσχυρή ἡ ἀντίδραση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας ξεκάθαρος καί ἀποτρεπτικός στήν νομιμοποίηση τῆς ἁμαρτίας, θά ἐπιτευχθῆ ἡ προσπάθεια τῆς κυβέρνησης καί τοῦ πολιτικοῦ κόσμου νά ψηφισθῆ ὁ νόμος.

Ἀνάχωμα καί ἀπώθησις τῶν βεβήλων

Ἄς ὑπογραμμίσουμε ἕνα περιστατικό ἀπό τήν ζωή τοῦ Κυρίου μας, τό ὁποῖο ἔχει ἰδιαίτερη βαρύτητα καί ἀποτελεῖ ὑπόμνηση καί μήνυμα πρός ὅλους τούς Ἐπισκόπους καί ἰδιαίτερα πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο. Εἶναι ἡ ἀντίδραση τοῦ Θεανθρώπου στήν βέβηλη συμπεριφορά τῶν ἐμπόρων τοῦ Ναοῦ. Ὅπου στόν ἱερό περίβολο εἶχαν θρονιασθῆ οἱ κολλυβιστές καί οἱ πωλητές τῶν βοδιῶν, τῶν προβάτων καί τῶν περιστεριῶν καί εἶχαν μετατρέψει τόν οἶκο τοῦ Θεοῦ σέ οἶκο ἐμπορίας. Σημειώνει τό ἱερό Εὐαγγέλιο «καί ποιήσας φραγγέλιον ἐκ σχοινίων πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ, τά τε πρόβατα καί τούς βόας καί τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεε τό κέρμα καί τάς τραπέζας ἀνέτρεψε».

Σκληρή θά μποροῦσε νά πῆ κάποιος ἡ ἀντίδραση τοῦ Χριστοῦ στήν πράξη τῆς ἐμπορίας μέσα στην αὐλή τοῦ Ναοῦ, βαρύς ὁ ἔλεγχος καί ἀπροσδόκητη ἡ χρήση τοῦ μαστιγίου. Ὅμως ἡ ἄκριτη μετατροπή τοῦ ἱεροῦ περιβόλου σέ χῶρο ἐμπορίας καί συναλλαγῆς, ἦταν μία ἀνίερη καταπάτηση ἀπό μέρους τῶν ἀνθρώπων τῆς ἱερότητας τοῦ οἴκου τῆς προσευχῆς, ἦταν μία προκλητική κατασπίλωση καί ὁ Κύριος τήν ἀνέκοψε μέ μία κίνηση βίαιη καί ἀποφασιστική καί μέ ἕνα λόγο πού φανέρωνε τήν βαθειά θλίψη του καί τόν ἄμεσο καταλογισμό μεγάλης εὐθύνης. Μάλιστα οἱ Πατέρες λέγουν χαρακτηριστικά γιά αὐτό τό περιστατικό ὅτι τό μαστίγιο τό χρησιμοποίησε ὁ Χριστός μᾶλλον ὡς ἔμβλημα καί σημεῖο ἐξουσίας καί κρίσεως παρά ὡς ὄργανο τιμωρητικό. Δέν ἀναφέρεται ὅτι κατέφερε ἔστω καί ἕνα ἁπλό κτύπημα κατά τῶν ἀνθρώπων, ἔφερε εἰς πέρας τόν σκοπό του μέσῳ τοῦ φόβου πού ἐνέπνευσε. Ἔτσι ἡ αὐλή τοῦ Ναοῦ ἔπρεπε νά εἶναι ἀπόλυτα καθαρή καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μέ τήν πράξη του ἔστησε ἀνάχωμα καί ἀπώθησε τούς βεβήλους καί κράτησε τόν χῶρο στήν καθαρότητα καί στήν ἀποκλειστική χρήση τῆς λατρείας, ἀφοῦ ὁ χῶρος τοῦ περιβόλου τοῦ Ναοῦ ἦταν χῶρος τῆς παρουσίας καί τῆς ἐνέργειας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Κατά παρόμοιο τρόπο, ἐάν οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι ἐνδιαφέρονται εἰλικρινά γιά τήν ἀκεραιότητα καί τό ἀπαραβίαστο αὐτοῦ τοῦ χώρου, δηλαδή τοῦ χώρου τῆς Ἐκκλησίας, τότε τό πρῶτο χρέος τους εἶναι νά διαφυλάξουν τήν καθαρότητά του, γιά νά τόν κρατήσουν ἀβεβήλωτο καί ἄσπιλο.

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἔχουν τονίσει ὅτι στήν Ἐκκλησία ἀπαιτεῖται εὐταξία καί εὐθυγράμμιση πρός τόν Νόμο καί τήν Παράδοση, ὥστε «ὅς ἐάν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καί διδάξῃ οὔτω τούς ἀνθρώπους ἐλάχιστος κληθήσεται», γιά τόν λόγο αὐτό ὀφείλουμε νά παραδώσουμε καί τήν ἐλάχιστη ἐντολή, ὅπως ἀκριβῶς τήν παραλάβαμε. Ἔτσι τίθεται τό ἐρώτημα, ὑπάρχει ἆραγε αὐτό τό κλίμα σήμερα, πρυτανεύει ὁ σεβασμός πρός τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν Ἱερά Παράδοση; Λειτουργοῦν οἱ νόμοι τῆς εὐταξίας ἤ ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας προσαρμόζεται στήν κοσμική πραγματικότητα καί ὁδηγεῖται στήν ἀποξένωση ἀπό τό ἠθικό πλαίσιο, μέσα στό ὁποῖο ζοῦσαν καί ἀνέπνεαν οἱ Πατέρες μας;

Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας σήμερα ἐναντιώνεται εἰς τήν ἐκτροπήν;

Ἆραγε, ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας σήμερα ἐναντιώνεται στήν σύγχρονη πραγματικότητα, ὅπου ἡ ἐκτροπή ἔχει καταστῆ τρόπος ζωῆς; Ἀποτελεῖ ὁ λόγος της σκάνδαλο γιά τόν κόσμο ἤ πορεύεται στήν κοσμικά προσαρμοσμένη ἐκδοχή του; Ὁ λόγος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, «πιστεύουμε στήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου νά ζῆ, ὅπως ἐπιθυμεῖ», δέν ἀμνηστεύει τήν ἁμαρτία; Δέν συναινεῖ στόν γάμο τῶν ὁμοφύλων ζευγαριῶν; Στήν περαιτέρω ἠθική ἐκτροπή καί στίς ὅποιες διεκδικήσεις τῶν δικαιωματιστῶν;

Τό ὅτι ἡ κυβέρνηση ἔθεσε ζήτημα ψήφισης τοῦ νόμου γιά τόν γάμο τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν δέν καταδεικνύει ὅτι ἡ Ἐκκλησία στήν Ἑλλάδα, μία χώρα στήν ὁποία λίγες δεκαετίες πρωτύτερα, ὁ λαός της βίωνε τήν ἐκκλησιαστική ζωή στήν καθημερινότητά του, ἔχει χάσει τήν θέση της μέσα στήν κοινωνία; Ἄν καί ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων θεωρεῖ τόν ἑαυτό της ὀρθόδοξους Χριστιανούς, παρ’ ὅλα αὐτά ὁ πολιτικός κόσμος δέν λαμβάνει ὑπόψη του καθόλου τήν γνώμη τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό δέν πρέπει νά μᾶς προβληματίση;

Ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία ἀδυνατεῖ σήμερα νά ἐνεργήση ἐκ θέσεως ἰσχύος καί γι’ αὐτό ἀναγκάζεται νά κάνη συμβιβασμούς καί νά μιλᾶ μέ ἀμφίσημο τρόπο. Τήν ἴδια στιγμή, ἐπειδή ὁ λόγος της δέν ἔχει καθαρότητα καί δέν εἶναι εὐθυγραμμισμένος μέ τήν Παράδοση καί τούς Ἱεροὺς Κανόνες ἐνισχύονται οἱ κοσμικές τάσεις, οἱ ὁποῖες σχετικοποιοῦν τήν ἔννοια τῆς ἁμαρτίας καί εἶναι ἕτοιμες νά συμβιβασθοῦν μέ τήν κοσμική ἀντιχριστιανική ἰδεολογία σέ θεμελιώδη ζητήματα. Νά μή ξεχνᾶμε τούς λόγους τοῦ Σεβ. Νέας Ἰωνίας Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος δήλωσε μέ περισσή ‘αὐθάδεια’ ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει ἐπίσημη διδασκαλία γιά τήν ὁμοφυλοφιλία. Δυστυχῶς, ἀδυνατοῦμε νά κατανοήσουμε ὅτι ὁ δρόμος τοῦ συμβιβασμοῦ καί ὁ μή ξεκάθαρος λόγος ὁδηγοῦν στήν ἀποδυνάμωση τῆς θέσεως τῆς Ἐκκλησίας μέσα στήν ἑλληνική κοινωνία.

Στήν νεοειδωλολατρική περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα, σέ μία κοινωνία πού εἶναι τόσο μεταχριστιανική ὅσο καί παγανιστική, ὅπου ὁ χριστιανισμός ἀποκαθηλώνεται καί ἀμφισβητοῦνται οἱ παραδοσιακές κοινωνικές δομές, ὅπως εἶναι καί ἡ οἰκογένεια, καί ὁ κόσμος γίνεται ὅλο καί πιό ἐχθρικός ἀπέναντι στήν πίστη, οἱ Ἐπίσκοποι ὀφείλουν νά προτάξουν τό παράδειγμα στούς πιστούς τόσο μέ τόν λόγο ὅσο καί μέ τίς πράξεις τους. Νά μή παραμένουν οὐδέτεροι καί σιωπῶντες ὡς πρός τίς κοσμικές ἀξίες, νά στιγματίζουν τό ἀπελευθερωμένο ἦθος, νά θεωροῦν τήν ὑποτιθέμενη οὐδετερότητα ὡς ἀπατηλή καί νά στέκωνται κριτικά ἀπέναντι σέ ὅ,τι ἡ κοινή γνώμη θεωρεῖ κοσμικά οὐσιῶδες.

Θά θεωρεῖται ἔγκλημα ὅτι ἡ φυσική οἰκογένεια, εἶναι τό κύτταρο τῆς ἀνθρωπίνης κοινωνίας

Νομίζουμε ὅτι τόσο οἱ ἱερεῖς ὅσο καί οἱ ἁπλοί πιστοί ἔνιωσαν βαθειά προδομένοι ἀπό αὐτά πού δήλωσε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Δέν χρειάζεται νά εἶναι κανείς θεολόγος, γιά νά καταλάβη ὅτι ἡ ψήφιση τοῦ νόμου γιά τόν γάμο τῶν ὁμοφύλων ζευγαριῶν ἔρχεται σέ σαφῆ ἀντίθεση μέ τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Ἆραγε, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δέν ἀντιλαμβάνεται ὅτι οἱ λόγοι του ἀποτελοῦν ἔμμεση προπαγάνδα καί στήριγμα στήν ΛΟΑΤΚΙ ἰδεολογία, ἡ ὁποία προσπαθεῖ νά ἐπιβληθῆ παγκοσμίως; Ἐάν ψηφισθῆ ὁ ἐν λόγω νόμος θά ἔχη ὡς ἐπακόλουθο, μεταξύ τῶν πολλῶν, ὅτι στό ὄνομα τῆς προστασίας τῶν ὁμοφυλοφίλων θά θεωρεῖται ἔγκλημα νά δηλώνη κανείς ὅτι ἡ φυσική οἰκογένεια, ἑνός ἄνδρα καί μίας γυναίκας, εἶναι τό κύτταρο τῆς ἀνθρωπίνης κοινωνίας καί ὅποιος δηλώνει ὅτι ὁ σοδομισμός εἶναι ἁμαρτία καί ὅτι ὁ Θεός τόν βδελύσεται, θά ἐπιτρέπη ὁ νόμος νά τιμωρῆται.

Ὁ λόγος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου σέ ὅλα τά ζητήματα, πόσο μᾶλλον στά ἠθικά, πρέπει νά εἶναι ξεκάθαρος καί εὐθυγραμμισμένος μέ τόν Νόμο τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι νά ἐπιδέχεται πολλές ἑρμηνεῖες. Διότι, ἐάν τά πρωτοσέλιδα τῶν ἐφημερίδων γράψουν ὅτι «ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐγκρίνει τούς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων», ἀκόμα καί ἐάν αὐτό δέν εἶναι ἀλήθεια καί ὁ λόγος του ἔχει διαστρεβλωθῆ, ἐπειδή εἶναι ἀμφίσημος, τότε τό κακό θά ἔχη γίνει καί ἡ ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα θά εἶναι ἰδιαίτερα εὐχαριστημένη γιά αὐτό, ἀφοῦ θά ἔχη ἐπιτύχει τήν ὑποστήριξη τῶν αἰτημάτων της ἀπό ὑψηλά θεσμικά ἱστάμενο πρόσωπο, ὅπως εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος.

Ἴσως τότε τό Γραφεῖο Τύπου τῆς Ἐκκλησία θά δηλώση ὅτι «παρεξηγήθηκαν οἱ λόγοι τοῦ Μακαριωτάτου» καί ὅτι «ἡ Δ.Ι.Σ. ἔχει καταδικάσει τόν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων», ὅμως ἡ ζημιά θά ἔχη γίνει. Διότι ἀκόμη καί τυχόν βήματα πρός τά πίσω σέ σύγκριση μέ τό σκάνδαλο πού προκλήθηκε θά ἐξακολουθῆ νά εἶναι βῆμα πρός τά ἐμπρός, πρός τήν κατεύθυνση πού θέλει νά ἐπιβληθῆ ἡ ἰδεολογία τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί ἡ καταστροφή τῆς παραδοσιακῆς οἰκογένειας. Ἄς μή ξεχνᾶμε τήν ἀρχή τῆς προπαγάνδας, «ὅσο ἐπαναλαμβάνεται κάτι» καί μάλιστα ἀπό ὑψηλά ἱστάμενο πρόσωπο «τόσο πιό πιστευτό γίνεται».

Στόχος τῆς ΛΟΑΤΚΙ κοινότητος ἡ ἐπιβολή τῆς ἁμαρτίας

Ἄλλωστε, στόχος τῆς ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας εἶναι ἡ ἐπιβολή τῆς ἁμαρτίας, τοποθετώντας σέ καίριες θέσεις εἴτε ἀνθρώπους ἐπιρρεπεῖς πρός τήν ἁμαρτία αὐτή εἴτε ἐλέγχοντας τους μέ διαφόρους τρόπους, ὥστε νά ἀλλοιωθοῦν τά παραδοσιακά φυσικά μοντέλα ζωῆς, τά ὁποῖα ἔχουν ὡς ἀναφορά τους τήν πίστη καί τόν ἠθικό τρόπο ζωῆς.

Ὁ Σεβ. Νέας Ἰωνίας Γαβριήλ σέ ἐπιστολή του ἔχει υἱοθετήσει ἀντιεκκλησιαστικές θέσεις, (ὅπως ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἡ αἰτία τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ὅτι ἐντός τῆς ἁμαρτίας (ὁμοφυλοφιλικὴ σχέσις) δύναται νὰ ὑπάρχη ὁ Χριστός, ὅτι διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι καί ἡ μονογαμικὴ σχέση τῶν ὁμοφυλοφίλων, ὅτι ὑφίστανται δύο γενετήσιοι κατευθύνσεις, ἀπὸ τίς ὁποῖες μπορεῖ ἕνας νέος νὰ ἐπιλέξη ἐλεύθερα, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐπίσημος διδασκαλία-τοποθέτηση τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία), παρ’ ὅλα αὐτά κανείς ἀπό τούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δέν ἔχει θέσει θέμα τῶν θέσεών του.

Στήν ἱστορική καμπή πού διέρχεται σήμερα ἡ ἀνθρωπότητα καλεῖται ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σέ ὑπευθυνότητα καί γνησιότητα, σέ μαρτυρία ἤθους, τόσο πρός τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅσο καί πρός τόν κόσμο. Καλεῖται νά στήση ἀνάχωμα καί νά ἀπωθήση τούς βεβήλους, τόσο αὐτούς πού τήν ἐπιβουλεύονται ἐξωτερικῶς, ὅσο καί αὐτούς πού τήν ἐπιβουλεύονται ἐσωτερικῶς καί μάλιστα μέ λόγο καθαρό καί εὐθύ καί νά σταθῆ ἀπέναντι σέ κάθε κοσμικό ἦθος. Ἕνας Ἐπίσκοπος, ἕνας ἱερέας, ἕνας ἁπλός πιστός πού δέν μιλάει, πού σιωπᾶ καί δέν ἀγωνίζεται νά ἐκδιώξη τούς βεβήλους εἶναι συναυτουργός τῆς ἀνωμαλίας καί συν­εργάτης τῆς φθορᾶς.

Ο ΛΟΓΟΣ ΕΥΘΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΟΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΒΟΥΛΟΣ - 

Ορθόδοξος Τύπος (orthodoxostypos.gr)

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗ ΣΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

«ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΡΑΤΤΟΜΕΝΑ,

ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ»

(Ιωαν. Χρυσόστομος, ΕΠΕ 23, 393)

Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου

Όπως πληροφορούμαστε από την ιστοσελίδα “ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ”, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης, μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη για τον εορτασμό των Θεοφανίων. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, τον δέχθηκε, στις 4 Ιανουαρίου 2024, στις 15:30 στο Φανάρι.

Το Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2024 ο κ. Ανδρουλάκης και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης παρέστησαν στην Πατριαρχική και Συνοδική θεία Λειτουργία στον Άγιο Γεώργιο και στη συνέχεια στην κατάδυση του Τιμίου Σταυρού στον Κεράτιο Κόλπο.

Ο Στέφανος Κασσελάκης δήλωσε :«Είμαι ευγνώμων στον Πατριάρχη για την πρόσκλησή του»

Η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε από τον υφυπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Κώτσηρα, ο οποίος είχε και συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Χρέος του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου ήταν πέραν της τυπικής υποδοχής η “διακονία του λόγου” προς τους ανωτέρω πολιτικούς άνδρες. 

Ήταν επομένως χρέος του για το αναφυέν από τον Πρωθυπουργό ζήτημα στην Ελλάδα της θεσμοθέτησης “γάμου” ομόφυλων ζευγαριών και τεκνοθεσίας από τα ζευγάρια αυτά, υπέρ της οποίας έχουν ταχθεί η ηγεσίες της Ν.Δ. του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., δημόσια να επισημάνει στους ανωτέρω πολιτικούς ηγέτες ότι ένα τέτοιο νομικό θέσπισμα αντίκειται στην χριστιανική πίστη των Ορθοδόξων Χριστιανών.

Είναι λυπηρό για έναν απλό πιστό μέλος της Εκκλησίας του Χριστού να διαπιστώνει ότι ο έχων τα πρωτεία τιμής μεταξύ όλων των Επισκόπων, δεν αντιλαμβάνεται το χρέος του αυτό.

Είναι λυπηρό ένας απλώς πιστός να είναι υποχρεωμένως από την πίστη του να του υπενθυμίσει ότι. Στο βιβλίο “ Λευϊτικό” της Παλαιάς Διαθήκης Κεφ. 18 στ. 22 αναφέρεται ως βαρύτατο αμάρτημα η ομοφυλοφιλία.

Ότι την ίδια θέση στα βιβλία της Καινής Διαθήκης διατυπώνει και ο Απόστολος Παύλος στις επιστολές του προς Ρωμαίους (Κεφ.Α στ. 26-28), Α΄ προς Τιμόθεον (κεφ. Α στ. 8-11) και Α΄ προς Κορινθίους (κεφ. Ε στ. 9-13) όπως και οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας Μ.Βασίλειος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος, για τους “αρσενοκοίτες” και τους έχοντες “παρά φύσιν” σεξουαλικές σχέσεις.

Είναι λυπηρό για ένα απλό μέλος της Εκκλησίας του Χριστού να του υπενθυμίσει το πως υλοποιούσε ο έχων ηρωικό φρόνημα Αγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων την διακονία του λόγου:

Όταν ασκησε δριμύ έλεγχο στον πανίσχυρο αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄ το 390 μ.Χ. για την ηθική αυτουργία του στην δολοφονία στη Θεσσαλονίκη των εγκλεισθέντων στον ιππόδρομο πολιτών.

Ο Αμβρόσιος όταν πληροφορήθηκε την προσέλευση του αυτοκράτορα στον Ιερό Ναό, πήρε το Ιερό Ευαγγέλιο και τον περίμενε στη θύρα του ναού. 

Όταν εκείνος πλησίασε τον έλεγξε δριμύτατα για το αποτρόπαιο έγκλημά του και του απαγόρευσε την είσοδο! Του ζήτησε να μετανοήσει ειλικρινά και να ζητήσει δημόσια συγνώμη για το κρίμα του! Μάλιστα δε τον συγκατάλεξε μεταξύ των μετανοούντων! 

Ο έλεγχος του Αμβροσίου λειτούργησε λυτρωτικά. Ο Αυτοκράτορας άρχισε να συνειδητοποιεί το μεγάλο αμάρτημά του, μετανόησε.

Ο Αμβρόσιος του επέβαλε επιτίμιο οκτάμηνης αποχής από τη Θεία Ευχαριστία. Τον κοινώνησε τα Χριστούγεννα, ύστερα από δημόσια εξομολόγηση!

Τι επιτίμιο επέβαλε ο Βαρθολομαίος στον κ. Κασσελάκη για το δημόσια ομολογούμενο αμάρτημά του να ζεί ως αρσενοκοίτης; Να του θυμήσουμε το, “Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα, δημοσίως να ελέγχονται”; (Ιωαν. Χρυσόστομος, ΕΠΕ 23, 393)

Είναι λυπηρό ο απλός πιστός της Εκκλησίας του Χριστού του 21ου αιώνα να διαπιστώνει την ανυπαρξία “διακονίας του λόγου” από τον έχοντα τα πρεσβεία τιμής Επίσκοπο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης για σοβαρότατα ζητήματα.

Η πίστη μας βάλλεται πλέον ευθέως από τους ευαγγελιζομένους την εωσφορική παγκοσμιοποίηση, που προωθείται από αφανές κέντρο (όργανο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος).

Το βεβαιώνεται αυτό ο οποιοσδήποτε καλόπιστος άνθρωπος όταν πληροφορείται ότι προπαγανδίζεται η αποκαλούμενη "ανθρωπιστική ηθική" που έχει το δόγμα “ηθικό είναι να κάνεις ότι σε κάνει να νιώθει καλά”.

Για τους δύσπιστους συνιστώ να ανατρέξουν στις σελίδες 229-233 του βιβλίου με τον τίτλο "Homo Deus" έκδοση “αλεξάνδρεια” του Yuval Noah Harari καθηγητή στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, που ευαγγελίζεται τον "Μεγάλο Αδελφό" που στο μέλλον θα παίρνει τις "καλύτερες" αποφάσεις για λογαριασμό των ανθρώπων.!!! 

Νικήτας Αποστόλου

https://oimos-athina.blogspot.com/

Η Προφητεία του στάρετς Ανατόλιου για τον Οικουμενισμό

 

https://www.youtube.com/@AmartolonSotiria.

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου - Γιὰ μιά καλή χρονιά!

Θά σοῦ πάει καλά ὅλη ἡ χρονιά, ὄχι ἄν μεθᾶς τήν πρώτη τοῦ μηνός, ἀλλά ἄν καί τήν πρώτη τοῦ μηνός καί κάθε μέρα κάνεις αὐτά πού ἀρέσουν στόν Θεό. 

Διότι ἡ ἡμέρα γίνεται κακή, ἤ καλή, ὄχι ἀπό τή δική της φύση, ἀφοῦ δέν διαφέρει ἡ μιά μέρα ἀπό τήν ἄλλη, ἀλλά ἀπό τή δική μας ἐπιμέλεια, ἤ ραθυμία.

Ἄν κάνεις τήν ἀρετή, σοῦ ἔγινε καλή ἡ μέρα. 

Ἄν κάνεις τήν ἁμαρτία, ἔγινε κακή καί γεμάτη κόλαση. 

Ἄν ἐμβαθύνεις σ’ αὐτά κι ἔχεις αὐτές τίς διαθέσεις, θά ’χεις καλή ὅλη τή χρονιά κάνοντας κάθε μέρα προσευχές, ἐλεημοσύνες. 

Ἄν ὅμως ἀμελεῖς τήν προσωπική σου ἀρετή κι ἐμπιστεύεσαι τήν εὐφροσύνη τῆς ψυχῆς σου στίς ἀρχές τῶν μηνῶν καί στούς ἀριθμούς τῶν ἡμερῶν, θά ἐρημωθεῖς ἀπ’ ὅλα τά ἀγαθά σου.

Αὐτό, λοιπόν, ἐπειδή τό ἀντιλήφθηκε ὁ διάβολος κι ἐπειδή φροντίζει νά καταλύσει τούς κόπους μας γιά τήν ἀρετή καί νά σβήσει τήν προθυμία τῆς ψυχῆς, μᾶς ἔμαθε νά βάζουμε στίς μέρες τήν ἐτικέτα τῆς εὐτυχίας ἤ τῆς δυστυχίας. 

Ἕνας... πού ἔπεισε τόν ἑαυτό του ὅτι ἡ ἡμέρα εἶναι κακή ἤ καλή, οὔτε στήν κακή θά φροντίσει γιά καλά ἔργα, διότι τάχα ἄδικα τά κάνει ὅλα καί χωρίς σέ τίποτα νά ὠφελήσει, ἐξ αιτίας τῆς κακορρίζικης ἡμέρας· οὔτε στήν καλή πάλι θά τό κάνει αὐτό, διότι τάχα σέ τίποτα δέν τόν ἐμποδίζει ἡ προσωπική του ραθυμία, ἐξαιτίας τῆς καλορρίζικης ἡμέρας, κι ἔτσι καί ἀπό τίς δύο πλευρές θά προδώσει τή σωτηρία του. 

Κι ἄλλοτε μέν διότι δῆθεν ἀνώφελα κοπιάζει, ἄλλοτε διότι δῆθεν περιττά, θά ζήσει μέσα στήν ἀργία καί τήν πονηριά. 

Γνωρίζοντας, λοιπόν, αὐτό πρέπει νά ἀποφεύγουμε τίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου καί νά βγάλουμε ἀπό τό νοῦ μας αὐτήν τήν ἰδέα καί νά μή προσέχουμε τίς μέρες οὔτε νά μισοῦμε τή μιά καί ν’ ἀγαποῦμε τήν ἄλλη…

Ὁ χριστιανός δέν πρέπει νά γιορτάζει μόνο μῆνες οὔτε πρωτομηνιές οὔτε Κυριακές, ἀλλά σ’ ὅλη του τή ζωή νά ἔχει τή γιορτή πού τοῦ πρέπει. 

Καί ποιά γιορτή τοῦ πρέπει;

Ἄς ἀκούσουμε τόν Παῦλο πού λέει· «Ὥστε ἑορτάζωμεν μή ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδέ ἐν ζύμῃ κακίας καί πονηρίας, ἀλλ’ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καί ἀληθείας» (Α΄ Κο 5,8).

Ὅταν λοιπόν ἔχεις καθαρή τή συνείδηση, ἔχεις πάντα γιορτή· τρέφεσαι μέ καλές ἐλπίδες καί ἐντρυφᾶς στήν προσδοκία τῶν μελλόντων ἀγαθῶν· ὅπως, ὅταν δέν ἔχεις παρρησία κι ἔχεις πέσει σέ πολλά ἁμαρτήματα, ἀκόμη κι ἄν εἶναι μύριες γιορτές καί πανηγύρια δέν θά ’σαι σέ καθόλου καλύτερη θέση ἀπό ἐκείνους πού πενθοῦν. 

Διότι, τί ὄφελος ἔχω ἐγώ ἀπό τή λαμπρή μέρα, ὅταν τήν ψυχή μου τή σκοτίζει ἡ συνείδηση;

Ἄν λοιπόν θέλεις νά ’χεις καί κάποιο κέρδος ἀπό τήν πρωτομηνιά, κάνε τό ἑξῆς. 

Ὅταν βλέπεις ὅτι συμπληρώθηκε ὁ χρόνος, εὐχαρίστησε τόν Κύριο, διότι σέ ἔβαλε σ’ αὐτήν τήν περίοδο τῶν ἐτῶν. Δημιούργησε κατάνυξη στήν καρδιά σου, ξαναλογάριασε τόν χρόνο τῆς ζωῆς σου, πές στόν ἑαυτό σου: 

Οἱ μέρες τρέχουν καί περνοῦν, τά χρόνια συμπληρώνονται, πολύ μέρος τοῦ δρόμου προχωρήσαμε. 

Ἄρα γε τί καλό κάναμε; 

Μήπως ἄρα γε φύγουμε ἀπό δῶ ἄδειοι κι ἀπογυμνωμένοι ἀπό κάθε ἀρετή; 

Τό δικαστήριο εἶναι κοντά, ἡ ζωή μας τρέχει πρός τό γῆρας.

agiazoni

MH ΦΟΒΑΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

H oμιλία είναι παλαιά (έγινε στην Αθήνα στις 1-5-1958), αλλά είναι πολύ επίκαιρη.

Aξίζει κάθε χριστιανός να την ακούσει ολόκληρη από τον ίδιο τον γενναίο Μητροπολίτη

Ο άνθρωπος που πιστεύει στο Χριστό δεν φοβάται τα εμπόδια, δεν δειλιάζει στις δυσκολίες, αντιμετωπίζει τον εχθρό με θάρρος… «Εχουμε ανάγκη ανδρείας, διότι δυστυχώς ο διάβολος κατορθώνει να κάνει τους χριστιανούς προδότας… Κάθε φορά που πρόκειται να κάνουμε το καθήκον μας, έρχεται και σκορπίζει μέσα μας τον φόβο. Θέλετε παραδείγματα;… (Ακούστε τα ηχητικά)

…Οταν λέμε ανδρεία, δεν ενοούμε την σωματικήν ανδρεία, αλλά την ψυχικήν ανδρείαν· ενοούμεν την χριστιανική ανδρεία, που νικάει κάθε εμπόδιο στον κόσμο αυτό. Μπορεί ένας να είναι ασθενικός και να μη μπορεί να κρατήσει το κουτάλι του, αλλά μέσα στην ψυχή αυτή να κατοικεί μια ουρανομήκης ψυχή…

Εάν φοβάσαι δεν είσαι χριστιανός. Χριστιανός και φόβος δεν συμβιβάζονται…. Τι φοβάσαι; Τους ανθρώπους;…, Τον κόσμο;…. Τον διάβολο;… Τον θάνατο;… Ο χριστιανός δεν φοβάται τίποτε… 

Ψηλά τα λάβαρα… Τίποτε να μη φοβάσαι ούτε τους ανθρώπους ούτε τον διάβολο, μόνο το Θεό, μόνο τον Χριστό. Να είσαι πάντα σύντροφος των γενναίων μαχητών του κόσμου τούτου…

Εάν είστε δειλοί, να το θυμάστε· να το θυμάστε και γράψατέ το…, θα επικρατήσουν οι άθεοι. Εάν εμείς οι χριστιανοί δεν ξυπνήσουμε και δεν γίνουμε ήρωες, θα χάσουμε και την πατρίδα και τα σπίτια και τα πάντα. Ανδρείοι να είστε και να κοιτάτε ψηλά, προς τον ουρανό. Μόνον έτσι θα κατορθώσουμε να κυβερνήσουμε τον τόπο, να καθαρίσουμε την Εκκλησία από τα ανάξια στελέχη της και να βαδίσουμε ψηλά προς έναν μεγάλο προορισμό που έχει η Εκκλησία και η φυλή μας.

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Γάμοι λαγνείας στήν κόλαση της διαφθοράς...

Γράφει ο Μέτοικος

Με «τὸ μέτρον τοῦ κανόνος οὗ ἐμέρισεν ἡμῖν ὁ Θεὸς» θα ζυγισθεί από τους Ορθοδόξους Έλληνες ο ελλιποβαρής περί τα πατρώα δόγματα αποδομητής πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης.

Ο αναγγελμένος «γάμος» των παρά φύση ερωμένων, ξεπερνά το μέτρο που ο Ελληνικός λαός έχει ενσταλαγμένο εδώ και χιλιετίες στο εθνικό αισθητήριο επιβίωσής του.

Η Διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος απαξιωμένη στη συνείδηση του χριστεπώνυμου πληρώματος, με εγκύκλιό της ματαίως προσπαθεί να διακρίνει τόσο τη θέση της από την ολέθρια κυβερνητική επιλογή, όσο και να τονίσει τα ολοφάνερα προβλήματα που οι «γάμοι» λαγνείας στην κόλαση της διαφθοράς θα δημιουργήσουν στην ελληνική κοινωνία.

Οι Ορθόδοξοι Έλληνες δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στους ταγούς της Εκκλησίας τους. Επειδή δεν έχουν ξεχάσει το παράλογο κλείσιμο των Εκκλησιών, την προδοσία του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και της κουστωδίας του στους αγώνες ενάντια στο πούλημα των δικαίων της Μακεδονίας στους βουλγαροσλάβους σκοπιανούς, την προδοσία των Ορθοδόξων Δογμάτων στην ψευτοσύνοδο στο Κολυμπάρι, είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί σε κάθε «παλικαρισμό» των υψηλόβαθμων θρησκευτικών υπαλλήλων, ενάντια στα σχέδια αποδόμησης των πατρίων δογμάτων.

Πάντως και, επί της ουσίας, τα εγκύκλια γράμματα της Δ.Ι.Σ και η δημόσια τοποθέτηση του επισκόπου του «Άστεως των Αθηνών» Ιερώνυμου, κάνουν σαφές στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι η Διοικούσα Εκκλησία «εν τη ανυστάκτω μερίμνη Αυτής» απλά διαφωνεί τόσο με την «ομόφυλη γονεϊκότητα» όσο και με τον «ομόφυλο γάμο» «και εφ’ όσον χρειασθή, θα [εξετάσει το θέμα] υπό της συγκληθησομένης Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος».

Κοντολογίς, Χριστιανοί, λέει το εγκύκλιο γράμμα της Δ.Ι.Σ και του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, ως Εκκλησία δεν προτιθέμεθα να κάνουμε κάτι περισσότερο από ό,τι κατά πάγια τακτική μας κάνουμε μέχρι σήμερα σε όλα τα Εθνικά και Δογματικά θέματα, τουτέστιν, ΤΙΠΟΤΑ!

Η εγκύκλιος της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος ενάντια στο «γάμο» των ομοφυλοφίλων και, ειδικά η πρόταση :«Τα παιδιά δεν είναι ούτε κατοικίδια ζώα συντροφιάς για όποιον θέλει να νιώσει κηδεμόνας ούτε αξεσουάρ, που θα επισημοποιήσουν ή θα καταστήσουν κοινωνικά αποδεκτή μια ομόφυλη συμβίωση» ενεργοποίησε τα «προοδευτικά» αντανακλαστικά της γραίας κυρίας του συριζα+ Έλενας Ακρίτα ή οποία με ανακοίνωσή της διερωτήθηκε «Πώς γίνεται [ η Εκκλησία] να παραλληλίζει με «αξεσουάρ» τα παιδία»;

Η Έλενα Ακρίτα εάν «Διάβασε, σίγουρα δεν κατάλαβε [το εγκύκλιο γράμμα της Δ.Ι.Σ, διότι] αν καταλάβαινε, δεν θα καταδίκαζε» αυτό που διάβασε. 

Εάν η μεστωμένη από τον αδυσώπητο χρόνο κυρία, είχε καλύτερη πολιτική αντίληψη θα καταλάβαινε ότι η Εγκύκλιος της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ομολογία αποδοχής των κυβερνητικών σχεδίων, αφού, όχι μόνο δεν προτίθεται να αντιδράσει δυναμικά σε αυτά, μα ούτε και κατά τον τρόπο που το 1987 ο κυρός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ματαίωσε τα σχέδια του Ανδρέα Παπανδρέου και Αντώνη Τρίτση.

Για την ιστορία αξίζει υπομνήσεως ότι, ο ένας από τους τρεις Μητροπολίτες που ο τότε Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ανέθεσε την υποστήριξη των δικαίων της Εκκλησίας, ο Θηβών Ιερώνυμος, «διακρίθηκε» για τη χλιαρή και επαμφοτερίζουσα στάση του απέναντι στην πολιτεία που, δυστυχώς, επανέλαβε έως του βαθμού της ενδοτικότητας τόσο στο τραγικό εθνικό λάθος της συμφωνίας των Πρεσπών, όσο και στο ξεπούλημα των συμφερόντων του Ιερού κλήρου.

Πάντως, από τους υποστηρικτές της παρά φύση απαιτήσεως των ομοφυλοφίλων να «αποκτούν» παιδιά και, μάλιστα, κατά παραγγελία, αξίζει απαντήσεως το ερώτημα για το πώς ένα παιδί με ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς θα αισθανθεί όταν δει τον έναν «μπαμπά» να μασκαρεύεται σε γυναίκα για να πάρει μέρος σε παρέλαση περηφάνιας; 

Ποιο θα ‘ναι το μέγεθος της απογοήτευσης και της ντροπής που, ένα παιδί θα νιώσει όταν κάποτε καταλάβει ότι, η μια από τις «μαμάδες» του ήταν «μπαμπάς μυτούσης»;

Ωστόσο, το θέμα του «γάμου» των ομοφυλοφίλων έδωσε την ευκαιρία σε διάφορους υψηλόβαθμους θρησκευτικούς υπαλλήλους να κάνουν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, «φιγούρα» με δηλώσεις που αντήχησαν στο πηγάδι της γελοιότητας : «ναι ρε! Είμαστε συντηρητικοί»!

Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος συνεντευξιαζόμενος δήλωσε ότι «το Σώμα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, [πρέπει] να αντισταθεί»!

Όμως, πότε αυτό το Σώμα αντιστάθηκε;

Πριν δύο χρόνια οι επίσκοποι εν Συνόδω δεν ενέκριναν τα σχέδια Βαρθολομαίου για τον εμφύλιο εκκλησιαστικό πόλεμο στην Ουκρανία και, ο Μεσσηνίας που ζητά «αντίσταση», πόσο αντιστάθηκε στο «Πολυαρχιερατικό συλλείτουργο» στα Καλάβρυτα στον/στην Κασσελάκης;

Για το «γάμο» των ομοφυλοφίλων γνώμη εξέφρασε και το θεολογικό δεκανίκι του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου. Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος με κείμενο, όπως πάντα υποστηρικτικό της χλιαρής έως εμετού θέσης του Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου δήλωσε πως : «… ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι …ἀφ’ ἑνός μέν νά ὁμολογῆ τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως, ὅπως ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Χριστό, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά ἀσκῆ ποιμαντική διακονία στούς πιστούς, στούς ἀθέους, τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἡλικιῶν, τούς ἑτεροφύλους, τούς ὁμοφύλους κλπ.»!

Στα χρόνια της απογοητευτικής ποιμαντορίας Ιερώνυμου επίσκοπε Ναυπάκτου, πότε η Εκκλησία ομολόγησε «την αλήθεια της πίστεως»; Ο Πατέρας της Εκκλησίας, Άγιος Αμβρόσιος επίσκοπος Μεδιολάνων το δικό σας «τύπο» ποιμαντικής διακονίας άσκησε σε όσους παράβαιναν το λόγο του Θεού επίσκοπε Ιερόθεε;

Πάντως και, στο πολιτικό σκέλος του γάμου της λαγνείας στην κόλαση της διαφθοράς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πληρώσει την πολιτική του έπαρση. Ο Ελληνικός Λαός θα υποστείλει την επηρμένη οφρύν του αλαζόνα «αποδομητή» των πατρίων δογμάτων.

Μόλις προχθές στη συνάντησή του με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας καυχήθηκε για τις επερχόμενες αποδομήσεις-«μεταρρυθμίσεις», με κορυφαία αυτή του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών.

Αλλά «οὐχὶ εἰς τὰ ἄμετρα καυχησόμεθα, ἀλλὰ κατὰ τὸ μέτρον τοῦ κανόνος οὗ ἐμέρισεν ἡμῖν ὁ Θεὸς μέτρου» λέγει η Ορθόδοξη Εκκλησία.

Με αυτό «τὸ μέτρον τοῦ κανόνος οὗ ἐμέρισεν ἡμῖν ὁ Θεὸς» θα ζυγισθεί από τους Ορθοδόξους Έλληνες ο ελλιποβαρής περί τα πατρώα δόγματα αποδομητής πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης

https://tasthyras.wordpress.com

Πήρε την ταυτότητα ο Ιερώνυμος | Μάχη για τα ομόφυλα - υιοθεσία, τι λέει η επίσημη εκκλησία

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ | APOCALYPSE