.
"Εκείνος που έχει μέσα του τη Βασιλεία του Θεού θα τη μεταδώσει ανεπαίσθητα και στους άλλους."
Η ζωή μας εξαρτάται από το είδος των λογισμών που καλλιεργούμε. Αν οι λογισμοί μας είναι ειρηνικοί και ήρεμοι, αν έχουν πραότητα και καλοσύνη, τότε έτσι είναι και η ζωή μας. Αν η προσοχή μας είναι στραμμένη στις συνθήκες του βίου μας, τότε μας καταπίνει μια δίνη λογισμών, και δεν μπορούμε να έχουμε ούτε ειρήνη ούτε γαλήνη.
Το σημείο εκκίνησής μας είναι πάντοτε εσφαλμένο. Αντί να ξεκινούμε με τον εαυτό μας, εμείς θέλουμε πάντοτε να αλλάξουμε
πρώτα τους άλλους και τελευταίους εμάς. Αν ο καθένας ξεκινούσε πρώτα με τον εαυτό του, θα είχαμε παντού τριγύρω ειρήνη! Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι κανείς δεν μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο εκείνο που δεν βλάπτει τον εαυτό του — ούτε κι ο ίδιος ο διάβολος. Βλέπετε; Εμείς είμαστε οι αρχιτέκτονες, οι μοναδικοί αρχιτέκτονες, του μέλλοντός μας.
Με τους λογισμούς του ο άνθρωπος αναστατώνει ενίοτε την τάξη της Δημιουργίας. Έτσι καταστράφηκαν οι πρώτοι άνθρωποι —με έναν κατακλυσμό— εξαιτίας των κακών λογισμών και προθέσεών τους. Αυτό αληθεύει ακόμα και σήμερα — οι λογισμοί μας είναι κακοί και γι’ αυτό δεν αποκομίζουμε καλή καρποφορία. Πρέπει να αλλάξουμε. Καθένας μας πρέπει να αλλάξει, αλλά είναι κρίμα που δεν έχουμε παραδείγματα να μας καθοδηγήσουν, ούτε στις οικογένειές μας ούτε στην κοινωνία μας.
Ο Κύριος πήρε πάνω του όλες μας τις οδύνες και τις μέριμνες, και είπε ότι θα μας παράσχει καθετί που χρειαζόμαστε. Και παρόλα αυτά εμείς κρατιόμαστε τόσο σφιχτά από τις μέριμνές μας, που δεν αφήνουμε το νου και την καρδιά μας, τις οικογένειες και καθένα τριγύρω μας, να βρει ανάπαυση.
Όποτε τα προβλήματα πέφτουν πάνω μου σαν άχθος δυσβάσταχτο κι εγώ προσπαθώ να σηκώσω όλες τις μέριμνες του μοναστηριού και της αδελφότητας μόνος μου, συσσωρεύω μπελάδες σε μένα και την αδελφότητα. Ακόμα και το ευκολότερο έργο επιτελείται με τεράστια δυσκολία. Όταν όμως εναποθέτω τον εαυτό μου, την αδελφότητα και καθετί άλλο στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία. Δεν υπάρχει πίεση και βασιλεύει ειρήνη στην αδελφότητα.
Ο άνθρωπος εκείνος που ζει μέσα του τη Βασιλεία των Ουρανών ακτινοβολεί άγιους λογισμούς. Θείους λογισμούς. Η Βασιλεία του Θεού δημιουργεί μέσα μας μια ατμόσφαιρα παραδείσου, εν αντιθέσει προς την ατμόσφαιρα της κολάσεως, την οποία ακτινοβολεί όποιος έχει τον Άδη στην καρδιά του. Ο ρόλος των χριστιανών στον κόσμο είναι να φιλτράρουν την ατμόσφαιρα της γης, ώστε να κερδίζει διαρκώς έδαφος η ατμόσφαιρα της Βασιλείας του Θεού.
Mπορούμε να περιφρουρούμε ολόκληρο τον κόσμο περιφρουρώντας την ατμόσφαιρα του παραδείσου μέσα μας, διότι αν χάσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών, δεν θα σώσουμε ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους. Εκείνος που έχει μέσα του τη Βασιλεία του Θεού θα τη μεταδώσει ανεπαίσθητα και στους άλλους. Οι άνθρωποι θα ελκύονται από την εντός μας ειρήνη και ζεστασιά˙ θα θέλουν να είναι κοντά μας, και η ατμόσφαιρα του ουρανού θα περάσει σταδιακά και σε κείνους. Σχεδόν δεν είναι καν απαραίτητο να μιλάμε στους ανθρώπους γι’ αυτή. Η ατμόσφαιρα του παραδείσου θα ακτινοβολεί από μέσα μας ακόμα κι όταν σιωπούμε ή μιλάμε για πράγματα καθημερινά. Θα ακτινοβολεί από μέσα μας ακόμα κι αν δεν έχουμε συναίσθηση ότι το κάνει.
Ο Κύριος κάλεσε τον καθένα από μας στην ύπαρξη με ένα συγκεκριμένο στόχο και σχέδιο. Και το παραμικρό χορταράκι αυτού του πλανήτη έχει ένα είδος αποστολής εδώ στη γη. Και πόσο αληθεύει αυτό για τα ανθρώπινα όντα! Ωστόσο, εμείς διαταράσσουμε ενίοτε και εμποδίζουμε το σχέδιο του Θεού. Έχουμε την ελευθερία είτε να αποδεχτούμε το θέλημά Του είτε να το απορρίψουμε˙ ο Θεός που είναι αγάπη, δεν θέλει να άρει αυτή την ελευθερία από μας. Μάς δόθηκε απόλυτη ελευθερία, αλλά εμείς, πάνω στην τρέλα μας, ποθούμε συχνά άχρηστα πράγματα.
Δεν μπορούμε να επιτύχουμε τη σωτηρία με κανέναν τρόπο πέρα από τη μεταμόρφωση του νου μας, τη μεταμόρφωσή του σε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν. Ο νους μας θεώνεται από μια ιδιάζουσα ενέργεια της χάριτος του Θεού. Γίνεται απαθής και άγιος. Ένας θεωμένος νους ζει ακατάπαυστα με τη μνήμη του Θεού. Γνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι μέσα μας κι εμείς εν Αυτώ, ο θεωμένος νους είναι ολότελα οικείος με τον Θεό. Ο Θεός είναι παντού κι εμείς είμαστε σαν ψάρια μέσα στο νερό όταν είμαστε εν Θεώ. Τη στιγμή που οι λογισμοί μας Τον εγκαταλείπουν, αφανιζόμαστε πνευματικά.
Γέροντα Θαδδαίου
Ο Θεός είναι βραδύς στο να τιμωρή και γρήγορος στο να σώζη
Πρόσεξε, σε παρακαλώ, ότι ο Θεός είναι βραδύς στο να τιμωρή και γρήγορος στο να σώζη∙ και πρώτα σκέψου ότι ο φιλάνθρωπος Κύριος άσκησε έλεγχο ύστερα από αρκετό χρονικό διάστημα. Αμάρτησε ο Δαυίδ , κυοφόρησε η γυναίκα και ο έλεγχος για την αμαρτία δεν έγινε, αλλά μετά την γέννησι του παιδιού, που προήλθε από την αμαρτία εκείνη, αποστέλλεται ο γιατρός , για να θεραπεύση την αμαρτία. Και γιατί δεν τον διώρθωσε αμέσως , μετά την διάπραξι της αμαρτίας; Επειδή γνωρίζει ότι είναι τυφλή η ψυχή αυτών που αμαρτάνουν , όταν βρίσκονται στο αποκορύφωμα της αμαρτωλής τους πράξεως και ότι είναι εντελώς κουφοί, όσοι είναι βυθισμένοι στην αμαρτία. Αναβάλλει, λοιπόν, την αποστολή της βοήθειας ,όσο διάστημα το πάθος βρισκόταν σε έξαρσι, και μετά από τόσον καιρό ασκεί τον έλεγχο∙ και τότε μέσα σε μία στιγμή πραγματοποιείται η μετάνοια και συγχρόνως προσφέρεται η συγχώρησις . « Και ο Κύριος συγχώρεσε την αμαρτία σου».
Ω, πόση η οικονομία αυτού που απείλησε! Βλέπεις πόσο γρήγορος είναι, όταν πρόκειται να σώση; Το ίδιο κάνει και με πολλούς άλλους∙ αργεί βέβαια να εξαλείψη την αμαρτία, αλλά επιταχύνει την βοήθειά Του.
Να το πω με παράδειγμα. Εμείς οι άνθρωποι , για να χτίσουμε τα κτίρια, θέλουμε πολύν χρόνο και οικοδομούμε ένα σπίτι μέσα σε μεγάλο χρονικό διάστημα∙ και της ανοικοδομήσεως ο χρόνος είναι πολύς, της κατεδαφίσεως όμως είναι λίγος. Με τον Θεό όμως συμβαίνει το αντίθετο. Όταν κτίζη, κτίζει γρήγορα, κι όταν καταστρέφη, καταστρέφει αργά, επειδή και τα δύο αυτά ταιριάζουν σ’ Αυτόν∙ διότι το γρήγορο χτίσιμο φανερώνει την δύναμί Του , ενώ το αργό γκρέμισμα την αγαθότητά Του∙ λόγω της μεγάλης Του δύναμης είναι ταχύς, λόγω της μεγάλης Του αγαθότητας είναι αργός και τα λόγια αυτά αποδεικνύονται με τα ίδια πράγματα.
Μέσα σε έξι ημέρες δημιούργησε ο Θεός τον ουρανό και την γη, τα ψηλά βουνά, τις πεδιάδες, τα φαράγγια, τις κοιλάδες, τα δένδρα, τα φυτά, τις πηγές ,τα ποτάμια, τον παράδεισο, όλο το πλήθος του ορατού κόσμου, την θάλασσα αυτή την μεγάλη και ευρύχωρη, τα νησιά, τα παραλιακά μέρη και τα μεσογειακά∙ όλον τούτον τον κόσμο, που βλέπουμε και που τον χαρακτηρίζει τέτοια ομορφιά, τον δημιούργησε ο Θεός μέσα σε έξι ημέρες∙ ακόμη και τις λογικές υπάρξεις που ζουν μέσα στον κόσμο κι όλες τις άλογες κι όλα τα στολίδια , που βλέπουμε , τα δημιουργεί μέσα σε έξι ημέρες.
Αυτός, λοιπόν, ο γρήγορος στο κτίσιμο, όταν αποφάσισε να γκρεμίση μια πόλι, αποδείχθηκε αργός λόγω της καλωσύνης Του. Αποφασίζει να γκρεμίση την Ιεριχώ και λέει στους Ισραηλίτες∙ «Να την περικυκλώσετε για επτά ημέρες και την έβδομη ημέρα θα πέσουν τα τείχη της». ( Ιησ. Ναυή 6, 3-8 ) . Δημιουργείς όλο τον κόσμο σε έξι ημέρες και μία πόλι την εξαφανίζεις σε επτά ημέρες; Τί είναι αυτό , Κύριε, που εμποδίζει την δύναμί Σου; Γιατί δεν την καταστρέφεις αμέσως; Για σένα ο προφήτης δεν λέει με δυνατή φωνή ∙ «Εάν ανοίξης τον ουρανό , θα τρομάξουν τα βουνά , θα λειώσουν σαν κερί εμπρός στην φωτιά» ( Ησ 64, 1-2 )∙ Δεν λέγει ο Δαυίδ περιγράφοντας τα έργα σου∙ « Δεν θα φοβηθούμε , όταν ταράζεται η γη και μετακινούνται όγκοι ορεινοί μέσα στα βάθη των ωκεανών» ( Ψαλμ. 45, 3 ) . Μπορείς να μετακινής βουνά και να τα τοποθετής μέσα στη θάλασσα και μία πόλι, που σου αντιστέκεται , δεν μπορείς να την καταστρέψης, αλλά παρατείνης για επτά ημέρες την καταστροφή της; Γιατί; Όχι, απαντά ,γιατί η δύναμίς μου είναι μικρή , αλλά γιατί η φιλανθρωπία μου με κάνει μακρόθυμο. Δίνω επτά ημέρες προθεσμία στην Ιεριχώ, όπως έδωσα στην Νινευί τρεις, μήπως δεχθή το κήρυγμα για μετάνοια και σωθή.
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
-Θεέ μου, «ἐλέησόν με, τόν παραπεσόντα»*!
«ἐλέησόν με, τόν παραπεσόντα»*!
Μή μ’ ἀποστραφεῖς,
τόν ταπεινωμένο καί ντροπιασμένο,
τόν φτωχό, τόν ταλαίπωρο, τόν μετανοημένο,
ἀλλά σπλαχνίσου με,
σάν πολυέλεος καί πολυεύσπλαχνος.
Ἐσύ βέβαια ξέρεις, ἀγαθέ, καί φιλάνθρωπε,
τήν ἀνθρώπινη ἀσθένεια
καί τήν εὐτέλεια καί τήν ταλαιπωρία.
«Ἴασαί με, Κύριε, καὶ ἰαθήσομαι»31,
και μέ τή χάρη Σου θά διορθωθῶ στό νοῦ
καί θ’ ἀποκτήσω διάκριση τῶν λογισμῶν,
γιά νά μπορέσω νά ξεφύγω
ἀπ’ τ’ ἄνομα κρυφά μου πάθη-
«καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου»32.
32.Ψαλμ. 18:1.
* Βλ. Κοντάκιο Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς
Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος
Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς
(σελ.82-88)
Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου
Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004
Το κύπελλο των απολαύσεων.
Εάν σου προσέφεραν ένα χρυσό κύπελλο με το καλύτερο κρασί του κόσμου και έλεγαν: "πιες, όμως να ξέρεις, ότι στον πάτο υπάρχει σκορπιός", θα έπινες;
Σε κάθε κύπελο της γήινης απόλαυσης βρίσκεται στον πάτο ένας σκορπιός. Και συνάμα, δυστυχώς, αυτά τα κύπελλα είναι τόσο ρηχά, ώστε ο σκορπιός είναι πάντα κοντά στα χείλη.
Σε κάθε κύπελο της γήινης απόλαυσης βρίσκεται στον πάτο ένας σκορπιός. Και συνάμα, δυστυχώς, αυτά τα κύπελλα είναι τόσο ρηχά, ώστε ο σκορπιός είναι πάντα κοντά στα χείλη.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ἡ Ἐκκλησία ἀνώτερη ἀπό τήν κιβωτό τοῦ Νῶε
Δεν θα έσφαλλε κανείς, εάν χαρακτήριζε την Εκκλησία ανώτερη από την κιβωτό του Νώε. Γιατί η κιβωτός έπαιρνε τα ζώα και τα διατηρούσε ζώα, ενώ η Εκκλησία παίρνει τα ζώα και τα μεταβάλλει. Να εξηγήσω τι εννοώ. Εκεί, στην κιβωτό, μπήκε γεράκι και βγήκε γεράκι, μπήκε λύκος και βγήκε λύκος∙ εδώ μέσα μπήκε κάποιος γεράκι και βγαίνει περιστέρι, μπαίνει λύκος και βγαίνει πρόβατο, μπαίνει φίδι και βγαίνει αρνί, όχι επειδή αλλάζει η φύσι του, αλλά επειδή απομακρύνεται η κακία του με την μετάνοια.
Η μετάνοια , το φάρμακο των αμαρτημάτων η αναίρεσις της απογνώσεως.
Γι’ αυτό ομιλώ συνεχώς για την μετάνοια. Γιατί η μετάνοια , που είναι φοβερή και τρομερή για τον αμαρτωλό, θεραπεύει τα κακά, εξαλείφει τις παρανομίες, σβήνει τα δάκρυα ,γεννά παρρησία προς τον Θεό, είναι όπλο κατά του διαβόλου, μαχαίρι που τον αποκεφαλίζει, αφαιρεί την απελπισία και χαρίζει την ελπίδα της σωτηρίας∙ αυτή ανοίγει τον ουρανό, αυτή εισάγει στον παράδεισο, αυτή νικά τον διάβολο (γι’ αυτό συνεχώς ομιλώ γι’ αυτήν ) , όπως αντίθετα η υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό μας μας οδηγεί στην πτώσι. Είσαι αμαρτωλός;
Μη απελπίζεσαι. Δεν παύω να χορηγώ διαρκώς αυτά τα φάρμακα , γιατί γνωρίζω πόσο μεγάλο όπλο κατά του διαβόλου είναι τι να μην απελπιζώμαστε. Αν σε βαρύνουν αμαρτίες, μην απελπίζεσαι∙ δεν παύω να τα λέω αυτά συνέχεια ∙ κι αν ακόμη κάθε μέρα αμαρτάνης, κάθε μέρα να μετανοής∙ και εκείνο που κάνουμε στα παλιά τα σπίτια, όταν γίνωνται ετοιμόρροπα, που αφαιρούμε δηλαδή τα σαθρά υλικά και τα ανακαινίζουμε και καθόλου δεν σταματάμε να τα φροντίζουμε, αυτά ας κάνουμε και στους εαυτούς μας. Εάν σήμερα πάλιωσες από την αμαρτία, γίνε καινούριος με την μετάνοια.
Πώς σώζει η μετάνοια.
Σπίθα είναι η μετάνοια, πέλαγος η θεία φιλανθρωπία.
Και είναι δυνατόν, θα μου πης, να μετανοήση κάποιος και να σωθή; Και βέβαια είναι. Πέρασα όλη μου την ζωή στην αμαρτία∙ εάν μετανοήσω, θα σωθώ; Οπωσδήποτε. Ποιος μας βεβαιώνει γι’ αυτό; Η φιλανθρωπία του Κυρίου σου. Νομίζεις ότι στηρίζομαι στην μετάνοιά σου, και τα λέω αυτά; μήπως η μετάνοιά σου από μόνη της μπορεί να εξαλείψη τόσα κακά; Όχι. Εάν ήταν μόνη η μετάνοιά σου, δικαιολογημένα τα φοβόσουν∙ επειδή όμως με την μετάνοιά σου αναμιγνύεται η φιλανθρωπία του Θεού, να έχης θάρρος, διότι είναι αμέτρητη η φιλανθρωπία Του και ανέκφραστη η αγαθότητά Του. Η αμαρτία σου έχει μέτρο, το φάρμακο όμως δεν έχει. Η αμαρτία σου, όποια κι αν είναι, είναι ανθρώπινη, η φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απερίγραπτη∙ και γι’ αυτό να έχης θάρρος, διότι αυτή υπερνικά την κακία σου. Σκέψου μια σπίθα που έπεσε στο πέλαγος∙ μήπως μπορεί να σταθή ή να φανή; Όσο αδύναμη είναι μία σπίθα μπροστά στο πέλαγος , τόσο είναι και η αμαρτία μπροστά στην φιλανθρωπία του Θεού∙ ή καλύτερα ούτε τόσο, αλλά πολύ περισσότερο, γιατί το πέλαγος , όσο μεγάλο κι αν είναι, έχει κάποια όρια, ενώ η φιλανθρωπία του Θεού είναι απεριόριστη.
Πηγή: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
ΣΤ΄»
2η Έκδοσις
( Επηυξημένη και βελτιωμένη)
Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους 2008
http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/
Για να κερδίσουμε την σωτηρία μας, θα πρέπει να βάλουμε μία τάξι στη ζωή μας.
Όπως ο χειμώνας φέρνει το χιόνι και το χιόνι σκεπάζει το χορτάρι, δεν το ξεραίνει όμως, μάλλον το διατηρεί και το ζωογονεί έως την άνοιξι, οπότε φεύγει το χιόνι και πάλιν το χορτάρι είναι ανθηρό, ούτω πως συμβαίνει και στον πνευματικό αγώνα.
Ο χειμώνας των πειρασμών και των βιοτικών μεριμνών έρχεται να ψυχράνη τον αγωνιστικό ζήλο. Κάθε όμως πνευματική συγκέντρωσι με σκοπό την πνευματική βοήθεια της σποράς του λόγου του θεού, τον οποίον με την χάρι Του σαν τιποτένιοι διάκονοι προσφέρουμε, ζωντανεύει το πνευματικό χορτάρι, δηλαδή τον αγωνιστικό ζήλο για τη μεγάλη σωτηρία, για την απόκτησι της βασιλείας του Θεού.
Ο σπόρος σπείρεται και ανάλογα με την γη που θα τον δεχθή και θα τον συλλάβη, ανάλογη θα είναι και η γέννησις του φυτού και η ποιότητα και η ποσότητα του καρπού. Έτσι και ο λόγος του Θεού που σπείρεται∙ ανάλογα με το πώς θα τον πάρουν οι καρδιές μας και το πώς θα τον επεξεργασθούν , θα αποδώση την μεγάλη ευλογία να επιτύχουμε την άλλη ζωή.
Για να κερδίσουμε την σωτηρία μας, θα πρέπει να βάλουμε μία τάξι στη ζωή μας. Διότι όπου τάξις, εκεί και ειρήνη, εκεί και ο Θεός∙ όπου αταξία, εκεί και σύγχυσις∙ όπου σύγχυσις, εκεί και ο διάβολος. Για να έχουμε όμως τάξι, θα πρέπει να ακολουθούμε τις οδηγίες του πνευματικού πατρός. Ο κάθε αμαρτωλός ,που έτυχε της μεγάλης ευλογίας να προσέλθη στο άμισθον ιατρείον που λέγεται Ιερά Εξομολόγησις, θα πρέπει να τηρήση τις οδηγίες και τους κανόνες του πνευματικού, ώστε να διορθωθή ,να διατηρηθή ή και να αυξηθή η ψυχική του υγεία.
Γέροντας Εφραίμ
από το βιβλίο: Η τέχνη της Σωτηρίας
τόμος Α', σελ.142
ΟΥΑΙ ΚΑΙ ΑΛΟΙΜΟΝΟ!!! Η ΕΝΤΑΞΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΟΚ ….ΠΡΟΦΗΤΕΥΩ ΑΠΟ ΤΗΣ ΘΕΣΕΩΣ ΤΑΥΤΗΣ· ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
«…Oυαί και αλοίμονο· Η ένταξή μας στην ΕΟΚ όχι απλώς εμπορική, αλλά ιδεολογική, ηθική, οικογενειακή, προφητεύω από της θέσεως ταύτης, ότι θα γίνει ο τάφος της Ελλάδος και της ορθοδοξίας [στο Εθνος μας] και η εξομοίωσή μας προς τα άλλα έθνη τα μακράν ημών.
Τί είναι το Έθνος μας; Θα το πω με όλη την σημασία της λέξεως και διαμαρτύρομαι μέχρι του ουρανού και μέχρι τ” άστρα· Το έθνος το δικό μας δεν είναι πλέον ιεραποστολικό, αλλά μασονικό. Αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις έχουν βραχυκυκλώση το ταλαίπωρον Έθνος μας και είναι σαν αετός στο κλουβί.... Εμπρός να σπάσουμε την φυλακήν αυτή και ο αετός να πετάξει πάλι ψηλά, πολύ ψηλά, μέχρι τα άστρα του ουρανού…..
ΠΑΠΙΣΜΟΣ
Εδώ στην Ελλάδα εκτός των άλλων κακών… θέλουν να μας φέρουν ένα καινούργιο φρούτο! Τον παπισμό…..
Ο παπισμός είναι θηρίο της Αποκαλύψεως….Τί εστί παπισμός; Σύνολο αιρέσεων. Και φοβούμαι δυστυχώς, ότι θα δούμε στη Μητρόπολη [των Αθηνών], -εγώ δεν πηγαίνω στη Μητρόπολη-, θα δείτε την επίσημη εορτή της 25 Μαρτίου…, μπροστά-μπροστά, πρώτον …σαν κόκορα, με τα φτερά του τα κολωτά να στέκεται δίπλα στον πρωθυπουργό, δεν ξέρω ποιος θα είναι τότε, ένας καρδινάλιος. Από ώρα σε ώρα ετοιμάζουν να μας φέρουν καρδινάλιο, για να φορέσουμε κουστούμι!
Η Ελλάς τους μοιρίζει χωριατίλα και θέλουν να μας φορέσουν Ευρωπαϊκό κουστούμι!… Μα, χίλιες φορές με φουστανέλα, χωριάτες, με χωριάτικο κουστούμι και Ελλάδα στην καρδιά…Θέλει η κυβέρνηση να μας αλλάξει την φορεσιά μας! Θέλει να μας φορέσει το κουστούμι που ονομάζεται ΕΟΚ. Να γίνουμε Ευρωπαίοι. Να μιλούμε όπως οι Ευρωπαίοι, να ζούμε όπως οι Ευρωπαϊοι, να διώχνουμε τις γυναίκες όπως οι Ευρωπαίοι, να κάνουμε τα όργια των Ευρωπαίων!…..Εμείς όμως θέλουμε να μείνουμε Ελληνες και μόνον Ελληνες, Ορθόδοξοι Χριστιανοί..
Αλλά όπως πάμε αδέλφια μου, παρ” όλες τις διαμαρτυρίες του ευσεβούς Ελληνικού λαού, που δυστυχώς, είναι αδιοργάνωτος και γι” αυτό δεν φταίει ο λαός, φταίνε οι πνευματικοί ηγέτες, που τον αφήσαν αδιοργάνωτο, εις τρόπον ώστε οι αρουραίοι να ροκανίζουν τας ρίζας του δένδρο της Ορθοδοξίας….Όπως πηγαίνουμε στην ευλογημένη πατρίδα μας…σε 50 χρόνια και λιγότερο, θα υπάρχουν όλων των λογιών καρύδια, μόνο έλληνες ορθόδοξοι δεν θα υπάρχουν. Μάλιστα, αυτού θα καταντήσουμε εαν δεν δημιουργήσουμε ένα ρεύμα αντιστάσεως….
Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου.
Η ομιλία έγινε στην Αθήνα, στις 6-7-1972. Και σήμερα βλέπουν τα λόγια του να πραγματοποιούνται μέχρι κεραίας, ακούστε τον·
http://www.augoustinos-kantiotis.gr
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΚΑΚΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ
“Τὸν διεσκορπισμένον μου νοῦν συνάγαγε, Κύριε,
καὶ τὴν χερσωθεῖσαν μου καρδίαν καθάρισον,
ὡς τῷ Πέτρῳ δὸς μοι μετάνοιαν, ὡς τῷ τελώνῃ στεναγμόν,
ὡς τῇ πόρνῃ δάκρυα,
ἵνα κραυγάζω σοι,
βοήθει μοι, ἐκ τῶν ρυπαρῶν λογισμῶν ρῦσαι με,
ὅτι ὡς κύματα θαλάσσης ἐπανέστησαν ἐπ᾽ ἐμὲ αἱ ἀνομίαι μου,
ὡς σκάφος ἐν πελάγει χειμάζομαι ὑπὸ τῶν λογισμῶν μου,
ἀλλ᾽ εἰς εὔδιον λιμένα ὁδήγησόν με, Κύριε,
διὰ τῆς μετανοίας καὶ σῶσον με.
Σφοδρῶς γὰρ θλίβομαι διὰ τὴν ἀσθένειαν τοῦ νοός μου,
ὡς μὴ θέλων πάσχω τὴν ἀκούσιον πρὸς τὴν ἀλήθειαν ἀλλοίωσιν.
Διό κράζω σοι, Θεαρχικὴ Τριὰς Ἁγία, βοήθει μοι,
ἐν τῇ στάσει τῶν ἀγαθῶν κατάταξόν μοι”.
Ἁγία Τριάς ἐλέησον ἡμᾶς!
Ὅσιος Νεῖλος τοῦ Σόρσκυ
"Χριστέ μου, πού είσαι; Χριστέ μου, πού είσαι;"
"Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός μέσα στην Ιστορία για να αποδώσει το δίκαιον;
Πού είναι ο Θεός;
Γιατί δεν βοήθησε αυτό το αεροπλάνο που έπεσε με τους 63 ανθρώπους;
Γιατί εκείνο, γιατί εκείνο…;
Γιατί αφήνει να πεθαίνουν παιδιά και να γίνονται σκέλεθρα τα παιδιά από την πείνα;
Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός; "και λέγεται Θεοδικία, ως να καλείται σε δίκη ο Θεός, για αυτήν την κατάσταση της Ιστορίας. Γιατί δηλαδή ο Θεός δεν επεμβαίνει μέσα εις την Ιστορία.
Αυτό το πρόβλημα είναι ψευδοπρόβλημα, διότι αν μελετήσει κανείς καλύτερα το λόγο του Θεού, δεν υπάρχει το θέμα της Θεοδικίας, γιατί παρέδωσε στα χέρια μας ο Θεός τη διαχείριση του εαυτού μας και των κοινωνιών μας, και της Ιστορίας.
Ο Θεός αγαπητοί μου δεν είναι χωροφύλακας, να κάθεται απο πάνω και να λέει:
Α! Έλα εδώ, έλα εδώ... τι έκανες; τι έκανες; ΜΠΑΠ, Άρπα την!!!
Δεν είναι ο Θεός χωροφύλακας. Θυμηθείτε κάποιες παραβολές που φεύγει, παραδίδει λέγει τα τάλαντα ας πούμε και φεύγει.
Γυρίζει..., για να λογαριαστεί. Θα έρθει ο Κύριος, αλλά τώρα σε αφήνει διαχειριστή! Διαχειριστή της Ιστορίας!!!
Μην λοιπόν φορτώνουμε στον Θεό το γιατί δεν επεμβαίνει. Ο Θεός είναι πανταχού παρών, βλέπει τα πάντα, ξέρει τα πάντα, ξέρει και τους δικούς του.
Αλλά... αλλά δεν επεμβαίνει γιατί δεν είναι χωροφύλακας και ακόμη είναι εκείνο το φοβερό που λέει ο ψαλμωδός:
"Ινα τι ευοδούται ο ασεβής". Για πιο λόγο προκόβει ο ασεβής;
Ο ευσεβής όλο άρρωστος είναι, φτωχός είναι, τούτο, κείνο... Ενώ ο ασεβής; Προκόβει, έχει υγεία. Ξέρετε πόσα σημεία λέγεται αυτό εις την Παλαιά Διαθήκη και ιδίως εις τους ψαλμούς;
Γιατί λοιπόν ο Θεός δεν επεμβαίνει μέσα στην Ιστορία για να αποδώσει το δίκαιον;
"Ινα τι ευοδούται ο ασεβής;" Είναι ο πειρασμός της "απουσίας" του Θεού.
Τη λέξη απουσία τη βάζω εντός εισαγωγικών. Δεν απουσιάζει ο Θεός, έτσι εμείς το καταλαβαίνουμε ότι απουσιάζει ο Θεός.
Θα ήθελα να σας έλεγα ένα πολύ ωραίο παράδειγμα με τον Μέγα Αντώνιο:
Όταν πρωτοξεκίνησε να γίνει ασκητής είχε πάρα πολλούς πειρασμούς, φοβερούς πειρασμούς. Ήταν 18 χρονών παιδί και πήγε σε ενα τάφο, θολωτόν εννοείται, όπως ήταν την εποχή εκείνη πολλοί θολωτοί τάφοι, για να μείνει εκεί κάποιο καιρό.
Εκεί οι δαίμονες τον ετάραξαν. Μέχρι τον έδερναν, μέχρι τον εξεφόβιζαν με πολλούς τρόπους, με φωνές, με τούτα, με κείνα.
Ο Άγιος Αντώνιος έμενε σταθερός. Τον τρομοκρατούσαν για να γυρίσει πίσω.
Εκεί λοιπόν στον τάφο, που ηγωνίζετο και έτρωγε ξύλο και τα λοιπά, φώναζε: "Χριστέ μου, που είσαι; Χριστέ μου, που είσαι;"Ούτε φωνή ούτε ακρόασης. Πέρασαν αρκετές ημέρες και οι πειρασμοί πέρασαν.
Κάποια στιγμή λέγει:
- Χριστέ μου, που είσαι;
- Εδώ είμαι, Αντώνιε, ακούει μια φωνή, του Χριστού.
- Που ήσουν όταν σε φώναζα;
- Σε έβλεπα να αγωνίζεσαι.
Βλέπετε παρακαλώ; Αυτό το παράδειγμα του Μεγάλου Αντωνίου είναι εύγλωττη απάντηση στο πρόβλημα της Θεοδικίας!
Αρχιμ. Αθαν. Μυτιλιναίου (ομιλία)
Συ που διδάσκεις άλλον, τον εαυτό σου δεν διδάσκεις;
Ας αφυπνισθούμε κάποτε, ας μετατρέψουμε τους εαυτούς μας, ας τους συγκροτήσουμε, ας αγαπήσουμε το Θεό όπως πρέπει, για να αξιωθούμε τα αγαθά που υποσχέθηκε σε εκείνους που τον αγαπούν, με τη χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού".
"Οικοδομείτε ο ένας τον άλλον" (Α Θεσ. ε 11). Ούτε βεβαίως θέλει ο Θεός να βοηθεί οχριστιανός μόνον τον εαυτό του, αλλά να οικοδομεί και άλλους όχι μόνο με τη διδασκαλία, αλλάκαι με τη συμπεριφορά του, διότι τίποτε δεν φέρει τόσον προς το δρόμο της αληθείας, όσον ησυνέπεια της συμπεριφοράς, ούτε βεβαίως προσέχουν τόσον εις τα λόγια μας, όσον εις τα έργαμας...
Και ο Χριστός εμακάρισε αυτούς λέγων "είναι μακάριος εκείνος που θα εκτελέσει τας εντολάς και θα διδάξει" (Ματθ. ε 19). Πρόσεξε ότι πρώτα έθεσε την πράξιν και μετά την διδασκαλίαν. Διότιόταν προηγείται η πράξις, και αν ακόμη δεν ακολουθεί η διδασκαλία, είναι αρκετόν να διδάξουν τα έργα λαμπρότερα από την φωνήν εκείνους που μας παρακολουθούν. Αυτό λοιπόν ας επιζητούμεν, παντού να διδάσκωμεν πρώτα με τα έργα μας και ύστερα με τα λόγια, δια να μηνακούσωμεν και ημείς από τον Παύλον, "Συ που διδάσκεις άλλον, τον εαυτό σου δεν διδάσκεις;" (Ρωμ. β 21).
Και όταν θέλωμεν να συμβουλεύσωμεν κάποιον, δια να επιτύχει κάτι αναγκαίον, προηγουμένωςας προσπαθούμεν να επιτύχωμεν ημείς αυτό, ώστε να διδάσκωμεν με μεγαλυτέραν παρρησίαν και κάθε μας μέριμνα ας αποβλέπει εις την σωτηρίαν της ψυχής και αφού ημπορέσωμεν να χαλιναγωγήσωμεν τας σαρκικάς ορμάς, να επιδείξωμεν την αληθινή νηστεία, εννοώ βεβαίως τηναποχή από τα κακά, διότι αυτό είναι νηστεία.
Διότι και η αποχή από τα φαγητά δια τούτο έχει ορισθεί, δια να χαλιναγωγήσει την δύναμη της σάρκας και να καταστήσει ευπειθή τον ίππον των επιθυμιών μας. Εκείνος που νηστεύει πρέπει περισσότερο από όλους να χαλιναγωγεί τον θυμόν, να διδάσκει την επιείκειαν και την πραότητα, να έχει συντετριμμένη την καρδίαν, να απομακρύνει τας σκέψεις των νοητών επιθυμιών, έχων υπ' όψιν του τον άγρυπνον εκείνον οφθαλμόν και το αδέκαστον δικαστήριον, πρέπει να γίνεταιανώτερος από τα χρήματα, να επιδεικνύει με μεγάλη γενναιοδωρία την ελεημοσύνη και ναεκδιώκει από την ψυχή του κάθε κακία προς τον πλησίον."
Γίνε αόρατος... ώστε να σε βλέπει και να σε ευλογεί ο Θεός.
Θα στο ξαναπώ άλλη μια φορά. Μάθε να σιωπάς.Μην αφήνεις να βλέπουν οι άλλοι τι κρατάς στα χέρια σου. Δουλεύεις για τον Αόρατο. Ας είναι και το έργο σου αόρατο.
Όταν σκορπίζει κανείς γύρω του ψίχουλα, μαζεύονται τα πουλιά που στέλνει ο διάβολος, λένε οι άγιοι. Πρόσεξε την αυτοϊκανοποίηση. Γι'αυτό οι άγιοι δίνουν την συμβουλή:
Να ενεργείς με διάκριση. Βρίσκεσαι κάπου και σου προσφέρουν κάτι. Διάλεξε το μικρότερο κομμάτι. Αν, όμως, κάποιος ή κάποιοι βλέπουν τι θα κάνεις, τότε προτίμησε ν'ακολουθήσεις τη μέση οδό που θα προκαλούσε την πιο μικρή αίσθηση στους άλλους.
Προσπάθησε, δηλαδή, με κάθε τρόπο να μένεις αφανής. Να περνάς όσο πιο πολύ μπορείς απαρατήρητος. Να το έχεις αυτό σαν ένα κανόνα πάντοτε. Μη μιλάς για τον εαυτό σου, πώς κοιμήθηκες, τι ονειρεύτηκες, τι σου συνέβη. Μη λες τη γνώμη σου ευκαίρως ακαίρως χωρίς να ρωτηθείς.
Μην κάνεις λόγο για τις ανάγκες σου και τις υποθέσεις σου. Όταν διαρκώς μιλάς γι'αυτά, τρέφεις απλούστατα τον ναρκισσισμό σου με την αυτοαπασχόλησή σου."
Μάθε να γίνεσαι αόρατος... ώστε να σε βλέπει και να σε ευλογεί ο Θεός.
ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΛΘΕΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ; ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙ;
Θα μείνει για πάντα ο αντίχριστος;
Άραγε θα μείνει για πάντα ο αντίχριστος; Όχι, δεν θα βασιλεύσει για πολύ καιρό. Σύντομα θα καταστραφεί.
Θα καταλύσει τις βασιλείες του κόσμου. Αλλά από την τρομακτική εκείνη πάλη νικητής θα εξέλθει ο Χριστός. Και τότε θα έλθει η βασιλεία του Θεού.
Αυτά είναι απίστευτα. Ποιος τα πιστεύει; Και όμως είναι αληθινά. Θα γίνουν όπως τα είπε ο απόστολος Παύλος. Και σήμερα τα βλέπουμε εξελισσόμενα.
Αυτό λοιπόν είναι «το κατέχον».
Θα τον συντρίψει σύντομα ο Θεός.
«Ον ο Κύριος αναλώσει πνεύματι του στόματος αυτού
και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού»
Αλλά δε θα μπορέσει να σταθεί για πολύ ο αντίχριστος. Δεν θα είναι παντοκράτορας, δεν θα είναι αιώνιος. Θα τον συντρίψει ο Θεός.
Είδατε τι έγινε όταν το μεγάλο δάσος πάρει φωτιά; Οι λύκοι, οι αλεπούδες, οι αρκούδες, κάτω στην Αφρική τα λιοντάρια, οι λεοπαρδάλεις, οι καμήλες, που ζούνε επί γενεές γενεών μέσα σ’ αυτά τα δάση και έχουν εκεί τις φωλιές τους, όταν πιάσει φωτιά τα βλέπεις τσούκ, τσούκ, τσούκ, φεύγουν όλα. Όπως λοιπόν μπροστά στη φωτιά όλα τα θηρία του δρυμού φεύγουν, έτσι – λέει η Αγία Γραφή -, όταν έρθει ο Χριστός, όταν γίνει η εμφάνιση της παρουσίας του, δεν θα μπορέσουν αυτοί να σταθούν. Θα εξαφανιστούν και θα συντριβεί ο αντίχριστος. Και «αναλώσει τω πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού». Στην εμφάνιση του Χριστού δεν θα μπορεί να σταθεί «ο άνομος», θα εξαφανιστεί και θα συντριβεί.
Γιατί να έρθει ο αντίχριστος;
Γιατί ο Θεός δεν τον καταργεί;
Θα πει κάποιος· Γιατί να έρθει ο αντίχριστος; Δεν μπορεί ο Θεός να τον καταργήσει αμέσως; Γιατί θα τον αφήσει να πάρει εξουσία; (Λένε εδώ, ότι τρισήμισι χρόνια θα κυβερνήσει την ανθρωπότητα, άλλοι λένε περισσότερα άλλοι λιγότερα). Γιατί λοιπόν ο Θεός θα τον αφήσει; Για να τυραννήσει την ανθρωπότητα; Δεν είναι αυτό φοβερό;
Απαντώ. Το πιο σπουδαίο προσόν του ανθρώπου είναι η ελευθερία. Αφού δεν θέλει ο άνθρωπος να τον κυβερνά ο Χριστός, θα τον κυβερνήσει ο αντίχριστος. Είναι μυστήριο πράγμα· δεν θέλει η ανθρωπότης τον Σωτήρα της, το Χριστό θέλει το Βαραββά.
Εκείνη η Μεγάλη Παρασκευή είναι ένα δράμα συγκλονιστικό. Ο καημένος ο Πιλάτος, που κρατούσε το ρωμαϊκό δίκαιο, «Ε» σου λέει, «που πάνε αυτοί; Τους έθρεψε, τους πότισε, τους θεράπευσε, τους ανέστησε και νεκρούς. Τέλος πάντων, τόσο σκληροί θα μείνουν απέναντι του· θα τον λυπηθούν». Γι’ αυτό τους παρουσίασε έναν κακούργο, το Βαραββά, που τα χέρια του ήταν βουτηγμένα μέσα στο αίμα, και τους είπε· – Έχω το Χριστό, έχω και το Βαραββά, ποιόν από τους δύο προτιμάτε, ποιόν να ελευθερώσω; Φώναξαν όλοι· –Το Βαραββά…
Και εμείς το ίδιο ζητάμε. Θέλουμε οι Βαραββάδες να μας κυβερνήσουν. Και αφού τους Βαραββάδες διαλέγουμε, αυτοί θα μας κυβερνούν. Έχω πολλά σχετικά παραδείγματα να σας παρουσιάσω. Τέτοιος είναι ο κόσμος.
Όταν πριν από τριάντα χρόνια περιόδευα την επαρχία των Γρεβενών, έφτασα σ’ ένα χωριό.
Τότε ήμουν ιεροκήρυκας. Δεν είχα ούτε αυτοκίνητο για να με κατηγορούν (μολονότι το αυτοκίνητο το έχω δωρεάν και δεν ξοδεύει πολλά καύσιμα, γιατί είναι με πετρέλαιο δεν έδωσα δραχμή για να αγοράσω αυτοκίνητο). Τότε είχα το υπ’ αριθμόν ένα αυτοκίνητο, περπατούσα χιλιόμετρα με τα πόδια.
Πάω λοιπόν σ’ ένα χωριό, χτυπώ την καμπάνα και δεν έρχεται κανένας. Ξέρανε ότι πήγα να τους κηρύξω το ευαγγέλιο και να τους μιλήσω για το Χριστό. Το βράδυ κοιμήθηκα στο καμπαναριό…
Σε λίγο έρχεται στα πράγματα ένας «Βαραββάς» ήταν του κόμματος. Είπα μέσα μου· «Αφού δε θέλετε το Χριστό, από δαύτους θα κυβερνηθείτε». Μετά αναστέναζαν παρέλαβε αυτός την εξουσία στο χωριό, κι άρχισε το ξύλο και την τυραννία.
Τον είδα μετά στα Γρεβενά. Σ’ ελεεινή κατάσταση. Μπήκαν σε κάτι παράγκες. Πήγα, τους βρήκα· τους κατάλαβα. «Δεν είστε», τους λέω, «από το τάδε χωριό;». «Α», λένε, «παπούλη, εμείς, όταν ήρθες πήγαμε να βρούμε αυτόν γιατί ελπίζαμε ότι αυτός θα μας σώσει και θα μας βοηθήσει…»
Έτσι λοιπόν σκότος και Βαραββάν εκλέγει η ανθρωπότης. Δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο…
Θα παρουσιαστεί ένας –όπως ένας ήταν και ο Χριστός– θα παρουσιαστεί μέσα στους αιώνες ένα πρόσωπο που θα έχει τεράστια δύναμη. Θα συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του. Θα κάνει τέρατα και σημεία. Θα διαλύσει και θα εξευτελίσει την ανθρωπότητα. Και «άξια ων επράξαμε θ’ απολαμβάνωμεν»
Πολλοί είναι οι αντίχριστοι. Αλλά ο καθαυτό αντίχριστος δεν ήρθε ακόμα. Όπου να ᾽ναι εμφανίζεται. Αυτή είναι η γνώμη μου. Όλα αυτά τα προμηνύματα (διαφθορά, αναρχία, εκφυλισμός) δεν είναι καλά…
Η αναρχία ξαπλώνεται παντού. Όταν θα επικρατήσει, θα έρθει ο αντίχριστος και θα πει· Εγώ είμαι το κράτος, εγώ είμαι ο Θεός· δεν σου χρειάζεται, δεν έχεις ανάγκη από άλλο Θεό…
«Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ουκ έστι σωτηρία» (Ψαλμ.145,3). Μη στηρίζετε τις ελπίδες σας σε ανθρώπους, ατελείς, αμαρτωλούς, γεμάτους ελαττώματα. Ελπίζετε μονάχα στον Κύριο.
Θα εκλέξουμε λοιπόν εμείς, η ανθρωπότης, Ιησούν τον Ναζωραίον; Αν τον εκλέξουμε, χαρά και ευτυχία. Δεν τον εκλέγουμε; «Άξια ων επράξαμεν απολαμβάνομεν». Και η μεγαλύτερη μας τιμωρία θα είναι ο αντίχριστος, ο οποίος έρχεται και θα τους ταπεινώσει όλους.
+ Αυγουστίνος Καντιώτης
Η βασιλεία του Θεού έχει πόρτα χαμηλή
Η βασιλεία του Θεού έχει πόρτα χαμηλή·
για να μπεις μέσα πρέπει ή να σκύψεις ή να είσαι παιδί...
Ιερὸς Αυγουστίνος
Ἡ ἄσκηση ὡς ἡ μέθοδος τῆς ὀρθοδόξου εὐσεβείας καί ζωῆς
ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ
Γ΄. ΕΚΚΛΗΣΙΑ – ΕΝΟΡΙΑ : ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
«Ἡ ἄσκηση–ἡ ἐπιτεταμένη διά τῆς ἐγκρατείαςκαί τῆς ἀγάπης, διά τῆς ὑπομονῆςκαί τῆς ἡσυχίας– ἀναιρεῖ τά πάθηπού ὑπάρχουν μέσα στόν ἄνθρωπο»31.
Τί ὅμως σημαίνει ἄσκηση;
Ὁ Ἅγιος Νικήτας ὁ Στηθάτος, μαθητὴς τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, περιγράφει καί ὁριοθετεῖ αὐτὴν τὴν ἄσκηση.
Ὁ ἄνθρωπος ἔχει πέντε αἰσθήσειςγι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἀσκήσειςεἶναι πέντε, ἡ ἀγρυπνία, ἡ μελέτη, ἡ εὐχή, ἡ ἐγκράτεια καὶ ἡ ἡσυχία. Ὁ ἀσκούμενος θὰ πρέπει νὰ ἐπισυνάψει τὶς αἰσθήσεις μὲ τὶς πέντε αὐτὲς ἀσκήσεις. Δηλαδὴ τὴν ὅραση μὲ τὴν ἀγρυπνία, τὴν ἀκοὴ μὲ τὴν μελέτη, τὴν ὄσφρηση μὲ τὴν εὐχή, τὴν γεύση μὲ τὴν ἐγκράτεια καὶ τὴν ἁφὴ μὲ τὴν ἡσυχία.
Ἡ ἀγρυπνία ἁγιάζει τούς ὀφθαλμούς καί τούς κάνει νά βλέπουν πρός τόν Χριστό καί ὄχι πρός τήν ματαιότητα.
Ἡ μελέτη ἐξαγνίζει τήν ἀκοή καί κάνει τόν ἄνθρωπο νά ἔχει ἀνοικτά τά πνευματικά του αὐτιά για νά ἀκούει καί νά ὑπακούει στόν Θεό.
Ἡ εὐχή κάνει τόν ἄνθρωπο νά εὐωδιάζει μέ τήν εὐωδία τοῦ Χριστοῦ καί νά ὀσφραίνεται τό οὐράνιο ἄρωμα τῆς Θείας Χάρης, μή παρασυρόμενος ἀπό τά ἐπίγεια φθαρτά κτιστά ἀρώματα.
Ἡ ἐγκράτεια εἶναι αὐτή πού χαρίζει στόν ἄνθρωπο τήν οὐράνια θεία τρυφή, τοῦ γλυκαίνει τήν γεύση μέ θεϊκή γλυκύτητα καί τόν ἀποσπᾶ ἀπό τίς γήϊνες τροφές καί ἀπολαύσεις.
Ἡ ἡσυχία ἀκινητοποιεῖ τήν ἁφή ἡ ὁποία τυφλά καί μέ αὐθάδεια ἕλκει τόν ἄνθρωπο πρός τά χαμερπῆ καί σαρκικά.
Ἐλευθερώνεται ἔτσι ὁ ἄνθρωπος καί εἶναι ἕτοιμος νά «πετάξει» στά οὐράνια.
Ὅταν ἐπιτύχει αὐτὴν τὴν σύναψη, τότε «γρήγορα καθαρίζει τόν νοῦ τῆς ψυχῆςτου καί, ἀφοῦ τόν λεπτύνει διά μέσου αὐτῶν, τόν καθιστᾶ ἀπαθή καί διορατικό»32.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνόςμᾶς διδάσκει περί τῶν σωματικῶν ἀρετῶνπού συνιστοῦν τήν ἄσκηση: «Σωματικὲς ἀρετὲς ἢ μᾶλλον ἐργαλεῖα τῶν ἀρετῶν, ποὺ, ὅταν γίνονται μὲ γνώση κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ μακριὰ ἀπὸ κάθε ὑποκρισία καὶ ἀνθρωπαρέσκεια, κάνουν τὸν ἄνθρωπο νὰ προκόβει στὴν ταπείνωσηκαὶ τὴν ἀπάθεια, εἶναι οἱ ἑξῆς: Ἐγκράτεια, νηστεία, πεῖνα, δίψα, ἀγρυπνία, ὁλονύκτια στάση στὴν προσευχή, συνεχὴς γονυκλισία, ἀλουσία, χρήση ἑνὸς μόνου ἐνδύματος, ξηροφαγία, τὸ νὰ τρώει κανεὶς ἀραιά, νὰ πίνει μόνο νερό, χαμαικοιτία, φτώχεια, ἀκτημοσύνη, τὸ ἀποξηραμένο (σῶμα), ἡ ἀποφυγὴ τοῦ καλλωπισμοῦ, ἀφιλαυτία, μόνωση, ἡσυχία, τὸ νὰ μὴν βγαίνει κανεὶς ἔξω (ἀπό τό σπίτι του ἤ τό Μοναστήριτου), στέρηση,αὐτάρκεια, σιωπή, τὸ νὰ κάνει κανεὶς ἐργόχειρομὲ τὰ χέρια του, καὶ κάθε κακοπάθεια καὶ σωματικὴ ἄσκηση, καὶ ἄλλα τέτοια, τὰ ὁποῖα, ὅταν τὸ σῶμα εἶναι εὔρωστο καὶ ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὰ σαρκικὰ πάθη, εἶναι ἀναγκαιότατα καὶ ὠφελιμότατα.
Ὅταν βέβαια τὸ σῶμα εἶναι ἐξασθενημένο καὶ ἔχει –μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ– νικήσει τὰ πάθη, τά ἐργαλεῖα τῶν ἀρετῶν (δηλαδή οἱ σωματικές ἀρετές) δὲν εἶναι ἀναγκαῖα, γιατί (ἔχουν ἤδη ἐπιτελέσει τό ἔργοτους καί πλέον) ἡ ἁγία ταπείνωση καὶ ἡ εὐχαριστία τὰ ἀναπληρώνουν ὅλα»33.
Συνοπτικὰ μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἄσκησηνοεῖται ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος –διά τῆς μετανοίας καί τῆς τήρησης τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ– καθαρίζεται καί ἐπανενεργοποιεῖ τήν Βαπτισματική θεία Χάρη.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης διδάσκει ὅτι ἡ ἐργασία τῶν ἐντολῶν εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο βασικοὺς τρόπους με τούς ὁποίους ἀνευρίσκεται καὶ ἐνεργοποιεῖται ἡ Θεία Χάρις, πού εἶναι κρυμμένη μέσα στην καρδιά τοῦ βαπτισμένου ἀνθρώπου.
Δηλαδή: «κατὰ τὸν βαθμὸ πού ἐνεργοῦμε τὶς ἐντολές, τόσο φανερώτερα λάμπει (τὸ Ἅγιο Πνεῦμα) τὶς δικές Του μαρμαρυγὲς»34.
Ὁ ἄλλος τρόπος, πού εἶναι ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή, οὐσιαστικά δέν διαφέρει ἀπό τόν πρῶτο ἀφοῦ τηρώντας τήν ἀδιάλειπτη προσευχή τηροῦμε τήν πρώτη ἐντολή τό: «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίαςσου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆςσου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου· αὕτη πρώτη ἐντολὴ»35 καί δι’ αὐτῆς ὅλες τίς ἄλλες.
Οἱ βασικὲς ἐντολὲς-ἀσκήσεις ποὺ ἀπεργάζονται τὴν πνευματική μας ἴαση, εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχή.
Ἡ ἀγάπη - ἐλεημοσύνη θεραπεύει τὸ θυμικὸ μέρος τῆς ψυχῆς, ἡ προσευχὴ τὸν νοῦ καθαίρει, καὶ ἡ νηστεία - ἀγρυπνία τὴν ἐπιθυμία36. Διὰ μέσου αὐτῶν ὅλη ἡ ψυχὴ προσφέρεται θεραπευμένη στὸν Θεό.
Ἡ νηστεία ταπεινώνει τὸ σῶμα. «Ἡ ἔλλειψη τοῦ ἄρτου λυώνει τό σῶμα τοῦ μοναχοῦ»37.
Διά τῆς ταπεινώσεως τοῦ σώματος συνταπεινώνεται καί ἡ ψυχή· διότι, ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος στά Ἀσκητικά του, ἡ κατάσταση τοῦ σώματος ἐπηρεάζει τήν κατάσταση τῆς ψυχῆς. Ἡ ψυχή συν-διαμορφώνεται ἀνάλογα μέ τήν κατάσταση τοῦ σώματος. «Διαφορετικά αἰσθάνεται ὅποιος κάθεται σέ θρόνο καί διαφορετικά ὅποιος κάθεται στήν κοπριά»38, λέγει ὁ Ἀββᾶς Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης στήν «Κλίμακα». Ὁ σωματικός κόπος ἑπομένως καί μάλιστα ὁ κόπος τῆς νηστείας εἶναι ἀγώνας πνευματικός.
Ἰσχύει βέβαια καί τό ἀντίστροφο: Ἡ κατάσταση (διάθεση) τῆς ψυχῆς ἐπηρρεάζει τό σῶμα. Ἐτσι ἐξηγεῖται ἡ ὕπαρξη τῶν λεγομένων ψυχοσωματικῶν νοσημάτων, τά ὁποῖα δημιουργοῦνται κατά κανόνα ἀπό τό ὑψηλό ἄγχος (stress) πού ὑπάρχει στήν ψυχή καί ἔχει ὡς ὑπόβαθρο τήν ἀπιστία στόν Θεό.
Ἡ ὑπερβολή στην ἄσκηση καί μάλιστα στην νηστεία ἐξουθενώνει τό σῶμα, τό ὁποῖο ἀτονεῖ ἀλλά καί ἡ ψυχή σκυθρωπάζει.
«Ἡ νηστεία»διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, «εἶναι βία τῆς φύσεως καί περιτομή τῆς γλυκύτητας τοῦ λάρυγγα· ἐκτομή τῆς πυρώσεως, ἐκκοπή τῶν πονηρῶν λογισμῶν· ἐλευθερία ἀπό τούς ἐνυπνιασμούς· καθαρότηςτῆς προσευχῆς· φωστῆρας τῆς ψυχῆς· φυλακή τοῦ νοῦ· διάλυση τῆς πώρωσης· θύρα τῆς κατάνυξης· ταπεινός στεναγμός· ἱλαρός συντριμμός· ἀργία τῆς πολυλογίας· ἀφορμή τῆς ἡσυχίας· φύλακας τῆς ὑπακοῆς· ἐλαφρότης τοῦ ὕπνου· ὑγεία τοῦ σώματος· πρόξενος τῆς ἀπάθειας· ἄφεση τῶν ἁμαρτημάτων· θύρα τοῦ Παραδείσου καί ἀπόλαυση»39.
Βέβαια ἡ νηστεία εἶναι μέσο καὶ ὄχι σκοπός, εἶναι «ἐργαλεῖο πού ρυθμίζει (ὁδηγεῖ) αὐτούς πού θέλουν, σέ σωφροσύνη»40. Χωρὶς αὐτὴν εἶναι σχεδὸν ἀδύνατον ὁ ἄνθρωπος νὰ νικήσει τὰ πάθη καὶ νὰ φθάσει στὴν ἀπάθεια. Γι’ αὐτὸ ὁ τῆς Κλίμακος Ἅγιος εἶναι σαφής. Ὅπως οἱ ἑβραῖοι ἐλευθερώθηκαν ἀπὸ τὸν Φαραὼ καὶ βίωσαν τὸ Πάσχα, ἀφοῦ ἔφαγαν πικρίδες καὶ ἄζυμα, ἔτσι καὶ ἐμεῖς θὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὸν νοητὸ Φαραὼ μὲ τὴν νηστεία καὶ τὴν ταπείνωση: «Μήν πλανᾶσαι·» διδάσκει, «δέν θά ἐλευθερωθεῖς ἀπό τόν Φαραώ, οὔτε θά δεῖς τό ἄνω Πάσχα ἄν δέν φᾶς συνεχῶς πικρίδες καί ἄζυμα· πικρίδες εἶναι ἡ βία τῆς νηστείας καί ἡ κακοπάθεια· ἄζυμα δέ (εἶναι) τό μή φουσκωμένο (ὑπερήφανο-ἀλαζονικό) φρόνημα»41.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν νηστεία ἕνα ἄλλο μέσο θεραπείας εἶναι ἡ ἀγρυπνία. Ὁ Κύριος ἀγρυπνοῦσε, διανυκτέρευε στίς προσευχές. «Καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ’ ἰδίαν προσεύξασθαι, ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ» (Ματθ.ιδ’, 23).
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ Κύριος ἦρθε γιά νά μᾶς καλέσει σέ νηστεία, σε ἀγρυπνία καί σέ δάκρυα. «Διότι δέν ἦλθα» λέγει, «γιά νά καλέσω δίκαιους, ἀλλά ἁμαρτωλούς σέ μετάνοια· ὄχι σέ γέλια, ἀλλά σέ δάκρυα· ὄχι σέ αἰσχρολογία, ἀλλά σέ δοξολογία· ὄχι σέ γεύματα καί δεῖπνα καί μέθη, ἀλλά σέ νηστεία καί ἀγρυπνία καί δάκρυα· ὄχι σέ χορούς καί κιθαρισμούς καί μοιρολόγια, ἀλλά σέ πένθος καί θλίψη καί στενοχώρια λέγοντας: Μακάριοι εἶναι αὐτοί πού πενθοῦν καί κλαῖνε, ἐννοώντας γιά τίς ἁμαρτίες τους καί ὄχι γιά κάποιον ἄλλον λόγο»42.
Μαζὶ μὲ τὴν ἀγρυπνία συμβαδίζει καὶ ἡ προσευχή. Αὐτὴ εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχὴν μέθοδος γιά την θεραπεία τῶν ψυχικῶν νοσημάτων. Γιατὶ διὰ τῆς προσευχῆς ἔρχεται πολλὴ Χάρη στήν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου43.
Μέ τήν προσευχή ταπεινώνεται τό ὑψηλό φρόνημα τοῦ ἀνθρώπου· διότι ὁ ἄνθρωπος δοξάζει τον Θεό καί ὄχι τόν ἑαυτό του, ὅταν βεβαίως δέν προσεύχεται φαρισαϊκά, ἀλλά τελωνικά. Μέ τήν προσευχή, ἐπίσης, εὐχαριστεῖ τόν Θεό καί ὄχι τόν ἑαυτό του, ἀναγνωρίζοντας ὅτι τά πάντα πηγάζουν ἀπ΄ Αὐτόν, ἐνῶ ἀπό τόν ἑαυτό του μόνο ἡ ἁμαρτία. Τέλος, μέ τήν προσευχή παρακαλεῖ τόν Θεό νά τόν ἐλεήσει, ὅπως ἕνας ζητιάνος ἐκλιπαρεῖ γιά ἐλεημοσύνη.
Γι’ αὐτούς τους λόγους ἡ προσευχή συντελεῖ τά μέγιστα στήν καλλιέργεια ταπεινοῦ φρονήματος στην ψυχή τοῦ προσευχόμενου πιστοῦ. Ἀποδιώκεται ἡ ἀλαζονεία, ἡ αὐτοΰψωση, ἡ αὐτάρκεια, ἡ αὐταρέσκεια, ἡ αὐτοπεποίθηση, ἡ ἀχαριστία.
Ἀντίθετα καλλιεργεῖται ἡ δοξολογία καί ἡ εὐχαριστία πρός τόν Θεόγιά ὅλα, κατά τό «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν» τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Διά τῆς προσευχῆς πραγματώνεται ἡ καταφυγή στόν Θεό μέ πλήρη παράθεση-ἄφημα τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὅλων τῶν ἄλλων καί ὅλης μας τῆς ζωῆς σ’ Αὐτόν, σύμφωνα μέ τήν τόσο συχνά ἐπαναλαμβανόμενη λειτουργική προτροπή: «Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»44.
Ὁ ἀσκητικός κόπος εἶναι ἀπαραίτητος γιά την κάθαρση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τα πάθη καί μάλιστα ἀπό τήν φιληδονία. «Δέν εἶναι δυνατόν» γράφει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής «νά ξεφύγει τήν μελλοντική κρίση, αὐτός πού ἁμάρτησε, χωρίς τούς ἐδῶ ἑκούσιους πόνους ἤ τίς ἀκούσιες ἐπιφορές (ἐπερχόμενα δεινά)»45.
Εἶναι ἀναγκαῖος ὁ κόπος καί ὁ πόνος εἴτε σ’ αὐτή τήν ζωή εἴτε στήν μέλλουσα. Ὅταν ὑπάρχει ἑκούσιος ἀσκητικός κόπος τότε ἀποφεύγεται ὁ ἀκούσιος: «Ὅπως τίς ἡμέρες τίς διαδέχονται οἱ νύκτες καί τά καλοκαίρια οἱ χειμῶνες· ἔτσι τήν κενοδοξία καί την ἡδονή (τήν διαδέχονται) οἱ λύπες καί οἱ ὀδύνες εἴτε στήν παροῦσα ζωή, εἴτε στήν μέλλουσα (ἄν δέν μετανοήσουμε)»46.
Μαζί μέ τήν ἄσκηση εἶναι συνυφασμένη καί ἡ ἡσυχία.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:«Τά ἀσκητικά τῆς Ἐνορίας»
(Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) πού σύν Θεῶ θά ἐκδοθεῖ σύντομα
31 Ὁσίου Θαλασσίου, Φιλοκαλία Β’, σελ. 217, η’: «Ἄσκησις ἐπιτεταμένη δι’ ἐγκρατείας καὶ ἀγάπης,δι’ ὑπομονῆς καὶ ἡσυχίας, ἀναιρεῖ τὰ ἐγκείμενα» στό: Ἱεροθέου, Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ ἁγ.Βλασίου, Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία (πατερική θεραπευτική ἀγωγή), Ἔκδοση Ζ’ Ἱερὰ Μονὴ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου.
32 Φιλοκαλία Γ’, σελ. 295, κα’«ταχέως καθαίρει τὸν νοῦν τῆς ἰδίας ψυχῆς καί, λεπτύνας διὰ τούτων αὐτόν, ἀπαθή καὶ διορατικὸν αὐτὸν ἀπεργάζεται» στό: Ἱεροθέου, Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ ἁγ. Βλασίου, Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία (πατερική θεραπευτική ἀγωγή), Ἔκδοση Ζ’ Ἱερὰ Μονὴ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου.
33 Joannes Damascenus Scr. Eccl., Theol., De virtutibus et vitiis (fragmenta) [Sp.] Volume 95, page 88 (πρόγραμμα Diogenes): «Ἀρεταὶ δὲ σωματικαὶ αὗται, μᾶλλον δὲ ἐργαλεῖα ἀρετῶν, ἐν γνώσει καὶκατὰ Θεὸν γινόμεναι, ἔξω τε πάσης ὑποκρίσεως καὶ ἀνθρωπαρεσκείας, εἰς προκοπὴνταπεινώσεως, καὶ ἀπαθείας φέρουσαι τὸν ἄνθρωπον· ἐγκράτεια, νηστεία, δίψα, ἀγρυπνία, στάσιςπαννύχιος, κάμψις γονάτων συνεχὴς, ἀλουσία, μονοχιτωνία, ξηροφαγία, βραδυφαγία,βραχυφαγία, ὑδροποσία, χαμευνία, πτωχεία, ἀκτημοσύνη τὸ αὐχμηρὸν, τὸ ἀκαλλώπιστον, τὸἀφίλαυτον, μεμονωμένον, τὸ ἥσυχον, τὸ ἀπρόϊτον, τὸ ἐνδεὲς, τὸ αὐταρκὲς, τὸ σιωπηλὸν, τὸ ταῖςοἰκείαις χερσὶν ἐργόχειρον μετέρχεσθαι, καὶ πᾶσα κακοπάθεια, καὶ ἄσκησις σωματική· ἅπερἅπαντα, τοῦ σώματος ῥωστοῦντος, καὶ ὑπὸ τῶν σαρκικῶν παθῶν ὀχλουμένου, ἀναγκαιότατα καίὠφελιμώτατα· ἀσθενοῦντος δέ, καί Θεοῦ βοηθείᾳ τούτων περιγενομένου, οὐ τοσοῦτον ἀναγκαῖαεἰσιν, ὡς τῆς ἁγίας ταπεινώσεως, καί εὐχῆς τά πάντα ἀναπληρούσης».
34 Ἁγίου Γρηγορίου Σιναΐτου, Φιλοκαλία Δ’, σελ. 67, γ’: «Καὶ καθόσον τὰς ἐντολάς ἐνεργοῦμενκατὰ τοσούτον ἐμφανέστερον ἐκλάμπει ἠμὶν τὰς οἰκείας μαρμαρυγᾶς» στό: Ἱεροθέου,Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ ἁγ. Βλασίου, Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία (πατερική θεραπευτική ἀγωγή), Ἔκδοση Ζ’ Ἱερὰ Μονὴ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου.
35 Μαρκ. 12, 30.
36 Ἁγίου Μαξίμου, Φιλοκαλία Β’, σελ 11, οθ’, στό: Ἱεροθέου, Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ ἁγ. Βλασίου, Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία (πατερική θεραπευτική ἀγωγή), Ἔκδοση Ζ’ Ἱερὰ Μονὴ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου.
37 Ἀββᾶ Θεοδώρου, Γεροντικό, ἐκδ. Παπαδημητρίου, σελ. 42, β’«ἡ ἔνδεια τοῦ ἄρτου, τήκει τὸ σῶμα τοῦ μοναχοῦ» στό: Ἱεροθέου, Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ ἁγ. Βλασίου, Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία (πατερική θεραπευτική ἀγωγή), Ἔκδοση Ζ’ Ἱερὰ Μονὴ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου.
38 Ἁγίου Ἰω. Σιναΐτου, Κλῖμαξ, Λόγος 25ος Περί Ταπεινοφροσύνης, στ. 56.
39 Ἁγίου Ἰω. Σιναΐτου, Κλῖμαξ, ἐκδ. Παπαδημητρίου, Λόγος ΙΔ’, λα’, σελ. 85: «Νηστεία ἐστί, βία φύσεως, καὶ περιτομὴ ἡδύτητος λάρυγγος· πυρώσεως ἐκτομή· πονηρῶν ἐννοιῶν ἐκκοπή· ἐνυπνιασμῶν ἐλευθερία· προσευχῆς καθαρότης· ψυχῆς φωστήρ· νοὸς φυλακή· πωρώσεως λύσις· κατανύξεως θύρα· στεναγμὸς ταπεινός· συντριμμὸς ἱλαρός· πολυλογίας ἀργία· ἡσυχίας ἀφορμή· ὑπακοῆς φύλαξ· ὕπνου κουφισμός· ὑγεία σώματος· ἀπαθείας πρόξενος· ἁμαρτημάτων ἄφεσις· Παραδείσου θύρα καὶ τρυφὴ».
40 Ἁγίου Διαδόχου Φωτικῆς, Τά ἑκατόν γνωστικά κεφάλαια, ἐπιμ. μoν. Θεοκλήτου Δονυσιάτου, Θεσσαλονίκη 1977 , κεφ. μζ’, σελ. 109: «ἐργαλεῖον ὥσπερ εἰς σωφροσύνην ῥυθμίζον τοὺς θέλοντας», στό: Ἱεροθέου, Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ ἀγ. Βλασίου, Ὀρθοδόξῃ Ψυχοθεραπεία (πατερικὴ θεραπευτικὴ ἀγωγή), Ἔκδοση Ζ’ Ἱερὰ Μονὴ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου.
41 Ἁγίου Ἰω. Σιναΐτου, Κλῖμαξ,Λόγος ΙΔ’, κθ’, σελ. 84: «Μὴ πλανῶ· οὐ μὴ τοῦ Φαραὼ ἐλευθερωθήσῃ, οὐδὲ τὸ ἄνῳ Πάσχα θεάσῃ, ἂν μὴ πικρίδας καὶ ἄζυμα φάγῃς διαπαντός· πικρίδες εἰσίν, ἡ τῆς νηστείας βία καὶ κακοπάθεια· ἄζυμα δέ, τὸ μὴ φυσώμενον φρόνημα».
42 Joannes Chrysostomus Scr. Eccl., De pseudoprophetis [Sp.] (2062: 237); MPG 59. Vol 59, pg 566 «Οὐγὰρ ἦλθον, φησὶ, καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν· οὐκ εἰς γελοῖα, ἀλλ' εἰςδάκρυα· οὐκ εἰς αἰσχρολογίαν, ἀλλ' εἰς δοξολογίαν· οὐκ εἰς ἄριστα καὶ δεῖπνα καὶ μέθην, ἀλλ' εἰςνηστείαν καὶ ἀγρυπνίαν καὶ δάκρυα· οὐκ εἰς χορεύματα καὶ κιθαρισμοὺς καὶ καταλέγματα, ἀλλ' εἰςπένθος καὶ θλίψιν καὶ στενοχωρίαν, λέγων· Μακάριοι οἱ πενθοῦντες καὶ κλαίοντες, δηλονότι, τὰςἁμαρτίας αὐτῶν».
43 Βλάχου Ἱερόθεου Μητροπολίτου, Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία, Ζ΄ ἔκδοση, Ἱερά Μονή Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας).
44 Βλ. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Θεία Λειτουργία.
45 Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Κεφάλαια περί ἀγάπης (ἑκατοντάς δευτέρα), TLG, Work #008 2.66.t to Work #008 2.66.2 2.66 1Ξ.1: «Οὐκ ἔστιν ἁμαρτήσαντα ἐκφυγεῖν τὴν μέλλουσαν κρίσιν ἄνευ ἑκουσίων ἐνταῦθα πόνων ἢ ἀκουσίων ἐπιφορῶν».
46 Ὅ.π. Work #008 2.65.1 to Work #008 2.65.3: «Ὥσπερ τὰς ἡμέρας διαδέχονται αἱ νύκτες καὶ τὰ θέρη οἱ χειμῶνες· οὕτω κενοδοξίαν καὶ ἡδονὴν λύπαι καὶ ὀδύναι͵ εἴτε ἐν τῷ παρόντι εἴτε ἐν τῷ μέλλοντι».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)