H ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΤΟΥ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Από τό ημερολόγιό μου

Μάς αφηγείται σήμερα ένας ιερέας του Βελιγραδιού τό ασυνήθιστο γεγονός μέ μία εκδιδόμενη γυναίκα στους δρόμους του Βελιγραδιού. Μία μέρα λίγο πριν βραδιάσει βάδιζε στους δρόμους γιά τή «δουλειά» της. Καθώς περνούσε δίπλα σ’ έναν κήπο βλέπει έναν άνθρωπο να ετοιμάζεται να απαγχονιστεί. Έδεσε τό σχοινί στο κλαδί του δέντρου καί μέ μιας τό έβαλε γύρω από τό λαιμό του.

Ή γυναίκα σβέλτα πήδησε πάνω από την περίφραξη, τράβηξε τό μικρό της μαχαίρι από την τσέπη κι έκοψε τό σχοινί, οπότε ό άνθρωπος έπεσε στο χώμα λιπόθυμος. Του έκανε μαλάξεις ώσπου συνήλθε. Τότε της είπε ό αυτόχειρας: «Γιατί τό ’κανες; Εγώ δεν μπορώ να ζήσω, δεν έχω στον ήλιο μοίρα. Εξαιτίας της φτώχιας μου, ήθελα να τελειώσω μ’ αυτή τή μίζερη ζωή». Ή γυναίκα έβγαλε όσα χρήματα είχε μαζί της καί του τά έδωσε, υποσχόμενη ότι θα τόν βοηθά κι άλλο ώσπου να βρει δουλειά. Καί συνέχισε ή γυναίκα τή δική της άπρεπη δουλειά καί μέρος από τά κέρδη της άπ’ αυτή τή δουλειά, πήγαινε σ’ εκείνον φτωχό καί του έδινε γιά να συντηρηθεί. Όμως μετά από έξι βδομάδες ή γυναίκα έπεσε στο κρεβάτι βαριά άρρωστη. Της κάλεσαν τόν ιερέα. Στήν παρουσία του ιερέα εκείνη, ήδη ετοιμοθάνατη, άρχισε να λέει: «Ω, άγγελοι του Θεού, γιατί ήρθατε σ’ εμένα; Μα δεν ξέρετε, πόσο βρώμικη καί αμαρτωλή γυναίκα είμαι εγώ;».

Λίγο μετά πάλι φώναξε: «Ώ, Κύριε Χριστέ, μα κι ΕΣΥ ήρθες σ’ εμέ να την αμαρτωλή; Γιά ποιο λόγο τό αξιώθηκα αυτό; Μα μόνο με τό ότι έσωσα εκείνον τό φτωχό άπ’ τό θάνατο; Αλίμονο σ’ έμενα την ανάξια! Ώ πόσο είναι μεγάλο το έλεος του Θεού!». Λέγοντας αυτό άφησε την ψυχή της, καί τό πρόσωπό της έλαμψε σα να φωτιζόταν μέ κερί. Να, τί σημαίνει να σώσεις την ψυχή ενός ανθρώπου. Να, πως μία πράξη ελέους προς τόν πλησίον σκεπάζει πολλές αμαρτίες!

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΟΕΣ

https://missionanatolis.wordpress.com

Οι Κληρικοί και Μοναχοί στα έσχατα χρόνια

Στὰ ἐνταλτήρια γράμματα μὲ τὰ ὁποῖα ἐφοδίαζε ἡ Ἐκκλησία τοὺς χειροτονηθέντες Ἀρχιερεῖς, τὸ πρῶτο καθῆκον ποὺ τοὺς ὑπενθύμιζε ἦταν ἡ φύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.

Διὰ τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης «τὰ τῆς καθαρᾶς καὶ ἀμωμήτου πίστεως διαφυλάττεται γνωρίσματα καὶ ἀνόθευτον ταύτης ἐναστράπτει τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ κάλλος». 

Καί «τὰ θεῖα καὶ ἀποστολικὰ θεσπίσματα, χερσὶν ὑπτίαις, εἰσδέχεσθαι καὶ ὡς θεοχαράκτους πλάκας ταῦτα τιμᾶν καὶ φυλάττειν».[1] Καὶ μόνον τὸ ὄνομα τοῦ Ἐπισκόπου -παρατηρεῖ ὁ Ζωναρᾶς στὴν ἑρμηνεία τοῦ ΝΗ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνα- πρέπει νὰ εἶναι μία διαρκὴς ὑπόμνηση τοῦ πνευματικοῦ χρέους τοῦ ἐπισκόπου ἀπέναντι στὸν λαό. 

Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ὁ φρουρός, ποὺ ἀπὸ ὑψηλὸ μέρος ἐπισκοπεῖ, μηπως ἀντιληφθεῖ ἔγκαιρα κάποια ἐχθρικὴ ἐνέργεια. Ἀλλοίμονο ἐὰν ὁ Ἐπίσκοπος κοιμηθεῖ. Ἡ πόλη θὰ καταστραφεῖ ἐξ αἰτίας του. Πρὸς αὐτὸν ἀπευθύνεται ἡ φωνὴ τοῦ Ἰεζεκιήλ: «Υἱὲ ἀνθρώπου, σκοπὸν τέθεικά σε τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα· εἰ μὴ διαστείλῃ, μηδὲ λαλήσῃς ἀποθανεῖται ὁ ἄνομος ἐν τῇ ἀνομίᾳ αὐτοῦ καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρός σου ἐκζητήσω».[2] 

Ὅταν ὁ ὕπαρχος τοῦ αὐτοκράτορα Οὐάλεντα (304-378), ὁ Μόδεστος, πίεζε τοὺς Ἐπισκόπους νὰ ὑπογράψουν ὑπὲρ τοῦ ἀρειανισμοῦ, ὁ Μ. Βασίλειος ἀπτόητος ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς γιὰ δήμευση τῆς περιουσίας του, ἐξορία καὶ θανατικὴ καταδίκη, ἀρνοῦνταν. 

Ὁ Μόδεστος ἐξοργισμένος τοῦ εἶπε ὅτι κανεὶς Ἐπίσκοπος δὲν τοῦ μίλησε ἔτσι. Καὶ ὁ Μ. Βασίλειος ἀπάντησε: «Φαίνεται ὅτι δὲν συνάντησες πραγματικὸ Ἐπίσκοπο». 

Τέτοιοι ἦταν οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ Χριστοῦ. Πῶς θὰ εἶναι ὅμως οἱ Κληρικοὶ καὶ Μοναχοὶ τῶν ἐσχάτων χρόνων; Τί λένε οἱ Ἅγιοί μας;

Ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος

«Οἱ ποιμένες ὡς λύκοι γενήσονται. Οἱ Ἱερεῖς τὸ ψεῦδος ἀσπάσονται. 

Οἱ Μοναχοὶ τὰ τοῦ κόσμου ποθήσουσιν…».[3]

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός

«Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων»[4]

Ὁ ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἁγιορείτης

«Ὅταν πλησιάσῃ ὁ καιρὸς τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ σκοτισθῇ ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰ πάθη τῆς σαρκὸς καὶ θὰ πληθυνθῇ σφόδρα ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ ἀνομία… 

Οἱ ποιμένες τῶν Χριστιανῶν Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς θὰ εἶναι ἄνδρες κενόδοξοι, μὴ γνωρίζοντες παντελῶς τὴν δεξιὰν ὁδὸν ἀπὸ τὴν ἀριστεράν… 

Αἱ Ἐκκλησίαι δὲ τοῦ Θεοῦ θὰ στερηθοῦν εὐλαβῶν καὶ εὐσεβῶν Ποιμένων καὶ ἀλλοίμονον τότε εἰς τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ εὑρισκομένους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι θὰ στερηθοῦν τελείως τὴν πίστιν, διότι δὲν θὰ βλέπουν ἀπὸ κανένα φῶς ἐπιγνώσεως…».[5]

Ὁ Ἀββὰς Μωϋσῆς

«Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις… θέλουν προχειρίζεσθαι Ἡγούμενοι καὶ ποιμένες ἄνδρες ἀδόκιμοι ἀρετῆς, ἄπιστοι… μὴ διακρίνοντες τὴν δεξιὰν ὁδὸν ἐκ τῆς ἀριστερᾶς, ἀμελεῖς, φιλομέριμνοι, τὰ πρωτεῖα μὲ δῶρα ἁρπάζοντες… μὴ γνωρίζοντες κατηχεῖν καὶ νουθετεῖν τὸ ποίμνιον… ἐκ τῆς τοιαύτης δὲ ἀμελείας καὶ κατάφρονήσεως τῶν ποιμένων ἀπολοῦνται οἱ ἀδελφοί...».[6]

Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων

«Ζητᾶμε σημεῖο τῆς [Β΄] παρουσίας τοῦ Κυρίου. Ἐμεῖς οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ζητᾶμε ἐκκλησιαστικὸ σημεῖο, καὶ ὁ Κύριος λέγει· “καὶ τότε θὰ σκανδαλισθοῦν πολλοὶ καὶ θὰ παραδώσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ θὰ μισήσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο”».[7] «Ἂν ἀκούσῃς ὅτι Ἐπίσκοποι στρέφονται ἐναντίον Ἐπισκόπων καὶ κληρικοὶ ἐναντίον κληρικῶν καὶ λαοὶ ἐναντίον λαῶν καὶ φτάνουν μέχρι νὰ χυθεῖ αἷμα, νὰ μὴν ταραχθεῖς. 

Διότι κάτι τέτοιο εἶναι ἤδη γραμμένο».[8]

Ὁ Ἀββὰς Ἰσχυρίων

Κάποτε, (τὸν 4ο αἰώνα), ὅταν ρωτήθηκαν κάποιοι Μονα-χοὶ γιὰ τὸ πῶς θὰ ζοῦν καὶ θὰ εἶναι οἱ Μοναχοὶ καὶ Κληρικοὶ τὶς ἑπόμενες γενεὲς καὶ τὰ ἔσχατα χρόνια, ὁ Ἀββὰς Ἰσχυρίων εἶπε τὰ ἑξῆς: «Αὐτοὶ πρόκειται νὰ ἐργασθοῦν καὶ νὰ φθάσουν στὰ μισὰ ἀπ’ ὅ,τι μπορέσαμε καὶ φθάσαμε ἐμεῖς». Καὶ ἐρώτησαν πάλι. «Καὶ μετὰ ἀπ’ αὐτοὺς οἱ μετέπειτα τί θὰ κάνουν;» 

Καὶ ἀπήντησε: «Ἐκεῖνοι δὲν πρόκειται νὰ ἔχουν κανένα πνευματικό ἔργο καὶ καμία οὐσιαστικὴ ἀρετή. Πρόκειται δὲ νὰ τοὺς ἔλθει πολὺ μεγάλος πειρασμὸς καὶ ὅσοι μπορέσουν νὰ ἀντέξουν καὶ νὰ τὸν ὑπομείνουν μέχρι τέλους, θὰ φανοῦν ἀνώτεροι ἀπὸ ὅλους ἡμᾶς καὶ τοὺς Ἁγίους μας ».[9]

Ἀββὰς Παμβώ

«Ἀλήθεια γέροντα, θὰ ἀλλάξουν οἱ συνήθειες καὶ οἱ παραδόσεις τῶν χριστιανῶν καὶ δὲν θὰ ὑπάρχουν Ἱερεῖς στὶς ἐκκλησιές; Καὶ ὁ Γέροντας ἀπάντησε: «Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ θὰ ψυχραθεῖ ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν καὶ θὰ πέσει μεγάλη θλίψη. Θὰ γίνουν ἐπιδρομὲς ἐθνῶν. 

Μετακινήσεις λαῶν, ἀστάθεια στοὺς βασιλεῖς, ἀνωμαλία στοὺς κυβερνῆτες, οἱ Ἱερεῖς θὰ γίνουν ἄσωτοι καὶ οἱ Μοναχοὶ θὰ ζοῦν μὲ ἀμέλεια. Οἱ Ἡγούμενοι θὰ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴ δική τους σωτηρία ἀλλὰ καὶ τοῦ ποιμνίου τους. Θὰ εἶναι ὅλοι τους πρόθυμοι καὶ πρῶτοι στὰ τραπέζια καὶ ἐριστικοί. Ὀκνηροὶ στὶς προσευχὲς ἀλλὰ πρόθυμοι στὴν καταλαλιά, ἕτοιμοι γιὰ κατηγορία. Δὲν θὰ θέλουν οὔτε νὰ μιμοῦνται οὔτε νὰ ἀκοῦνε βίους καὶ λόγους Γερόντων, ἀλλὰ κυρίως θὰ φλυαροῦν καὶ θὰ λένε «ἂν ζούσαμε κι ἐμεῖς στὶς μερες τους, θὰ ἀγω-νιζόμασταν καὶ ἐμεῖς». 

Οἱ Ἐπίσκοποι πάλι τῶν καιρῶν ἐκείνων θὰ δείχνουν δουλικότητα πρὸς τοὺς ἰσχυρούς, θὰ βγάζουν τὶς ἀποφάσεις ἀνάλογα μὲ τὰ δῶρα ποὺ θὰ παίρνουν καὶ δὲν θὰ ὑπερασπίζονται τοὺς φτωχούς, ὅταν θὰ κρίνονται. Θὰ θλίβουν τὶς χῆρες καὶ θὰ καταταλαιπωροῦν τὰ ὀρφανά. Ἀκόμη θὰ εἰσχωρήσει καὶ στὸν λαὸ ἀπιστία, ἀσωτία, μίσος, ἔχθρα, ζήλεια, φιλονικία, κλεψιά, μέθη, ἔξαλλες διασκεδάσεις, μοιχεία, πορνεία, φόνοι καὶ διαρπαγές». Εἶπε τότε ὁ ἀδελφός: «Καὶ τί θὰ μπορεῖ νὰ κάνει κανεὶς σὲ τέτοιους δύσκολους καιρούς;» Καὶ ὁ Γέροντας ἀπάντησε: «Παιδί μου, σὲ τέτοιες ἡμέρες θὰ σωθεῖ ἐκεῖνος ποὺ θέλει καὶ προσπαθεῖ νὰ σώσει τὴν ψυχή του καὶ αὐτὸς θὰ ὀνομαστεῖ μέγας στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».[10]

Στάρετς Ἀνατόλιος 

«Ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θὰ δρᾷ μὲ πανουργία γιὰ νὰ ὁδηγήσει στὴν Αἵρεση, ἂν ἦταν δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Δὲν θὰ ξεκινήσει μὲ τὴν ψυχρὴ ἀπώθηση τῶν δογμάτων τῆς Ἁγίας Τριάδος, τῆς Θεότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τῆς παρθενίας τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ θὰ ξεκινήσει ἀνεπαίσθητα νὰ καταστρέφει τὶς διδασκαλίες καὶ τὶς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν μεγάλη τους πνευ-ματικότητα, ποὺ ἔφτασε σὲ μᾶς μέσῳ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Λίγοι θὰ παρατηρήσουν αὐτὰ τὰ καλοπιάσματα τοῦ ἐχθροῦ, μόνον ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι πολὺ πεπειραμένοι στὴν πνευματικὴ ζωή. Οἱ Αἱρετικοὶ θὰ ἀποκτήσουν ἰσχὺ πάνω στὴν Ἐκκλησία καὶ θὰ τοποθετήσουν τοὺς ὑπηρέτες των παντοῦ. 

 Οἱ εὐλαβεῖς θὰ ἀτενίζονται καταφρονητικά. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε ὅτι ἀπὸ τοὺς καρπούς των θὰ τοὺς ἀναγνωρίσετε καὶ ἔτσι, ἀπὸ τοὺς καρποὺς των καθὼς καὶ ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τῶν Αἱρετικῶν, προσπαθῆστε νὰ τοὺς διακρίνετε ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς ποιμένες. Αὐτοὶ εἶναι πνευματικοὶ κλέφτες, διαρπάζοντες τὴν πνευματικὴ ποίμνη, καὶ θὰ εἰσέλθουν στὸ μαντρί (τὴν Ἐκκλησία), σκαρφαλώνοντας μὲ κάποιο ἄλλο τρόπο, χρησιμοποιῶντας δύναμη καὶ καταπατῶντας τοὺς ἱεροὺς κανόνες.

Ὁ Κύριος καλεῖ αὐτοὺς ληστές.[11] Πράγματι, ἡ πρώτη τους ἐνέργεια θὰ εἶναι ἡ καταδίωξη τῶν ἀληθινῶν ποιμένων, ἡ φυλάκιση καὶ ἡ ἐξορία τους, διότι χωρὶς αὐτὸ θὰ εἶναι ἀδύνατο γι’ αὐτοὺς νὰ διαρπάσουν τὸ ποίμνιο. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, παιδί μου, ὅταν βλέπεις τὴν καταπάτηση τῆς Πατερικῆς παραδόσεως καὶ τῶν θείων ἐντολῶν στὴν Ἐκκλησία, τῶν ἐντολῶν ποὺ ὁρίσθηκαν ἀπὸ τὸ Θεό, γνώριζε ὅτι οἱ Αἱρετικοὶ ἔχουν ἤδη ἐμφανισθεῖ, ἂν καὶ κατὰ τὸ χρόνο δράσης τους μπορεῖ νὰ κρύβουν τὴν ἀσέβειά τους, ἢ νὰ καταστρέφουν τὴν Ἁγία Πίστη ἀνεπαίσθητα, προκειμένου νὰ ἐπιτύχουν καλύτερα στὴν σαγήνευση καὶ προσκόλληση τῶν ἀπείρων στὰ δίχτυα τους. 

Ἡ καταδίωξη θὰ κατευθύνεται ὄχι μόνον ἐναντίον τῶν ποιμένων ἀλλὰ ἐναντίον ὅλων τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, διότι ὅλοι ὅσοι θὰ καθοδηγοῦνται ἀπὸ τὴν αἵρεση δὲν θὰ ὑποφέρουν τὴν εὐσέβεια. Ἀναγνωρίστε αὐτοὺς τοὺς λύκους μὲ ἔνδυμα προβάτου ἀπὸ τὶς ὑπερήφανες διαθέσεις τους καὶ τὴν ἀγάπη τῆς ἰσχύος. 

Θὰ εἶναι συκοφάντες, προδότες, παντοῦ δεικνύοντες ἔχθρα καὶ κακοήθεια. 

Γι’ αὐτὸ ὁ Κύριος εἶπε ὅτι οἱ καρποί τους θὰ τοὺς κάνουν γνωστούς.[12]

Οἱ ἀληθινοὶ ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ εἶναι ταπεινοί, ἀγαποῦν τὸν συνάνθρωπό τους καὶ εἶναι ὑπάκοοι στὴν Ἐκκλησία.Οἱ Μοναστὲς θὰ ταλαιπωρηθοῦν ὑπερβολικὰ ἀπὸ τοὺς Αἱρετικούς, καὶ ἡ μοναστικὴ ζωὴ θὰ καταφρονηθεῖ. 

Τά [ἐνεργά] Μοναστήρια θὰ σπανίζουν, ὁ ἀριθμὸς τῶν μοναχῶν θὰ ἐλαττωθεῖ καὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ παραμείνουν, θὰ ὑποφέρουν ἀπὸ βία. 

Αὐτοὶ ποὺ μισοῦν τὴν μοναστικὴ ζωή, ἐντού-τοις, ἔχοντας μόνο τὴν ἀμφίεση τῆς εὐσεβείας, θὰ ἀγωνίζονται νὰ προσελκύσουν τοὺς μοναχοὺς μὲ τὸ μέρος τους, ὑποσχόμενοι σ’ αὐτοὺς προστασία καὶ κοσμικὰ ἀγαθά, καὶ ἀπειλῶντας αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἀντιτίθενται μὲ ἐξορία. Αὐτὲς οἱ ἀπειλὲς θὰ προκαλέσουν μεγάλη ἀπόγνωση στοὺς μικρόψυχους, ἀλλὰ ἐσὺ παιδί μου, νὰ χαίρεσαι γιὰ τὸ ὅτι ἔχεις ζήσει μέχρι αὐτὸ τὸν καιρό, διότι τότε οἱ πιστοὶ ποὺ δὲν θὰ ἔχουν δείξει ἄλλες ἀρετές, θὰ λάβουν στέμματα, μόνο διότι θὰ ἔχουν μείνει σταθεροὶ στὴν πίστη, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου: “Κάθ΄ ἕνας πού, ὄντας μαζί Μου (ἐν Ἐμοί), θὰ μὲ ὁμολογήσει μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, θὰ τὸν ὁμολογήσω καὶ Ἐγώ, ὄντας μαζί του (ἐν αὐτῷ), μπροστὰ στὸν Πατέρα μου τὸν ἐν Οὐρανοῖς”.[13]

Φοβοῦ τὸν Κύριο τέκνο μου. Φοβοῦ νὰ χάσεις τὸ στέμμα ποὺ ἑτοιμάστηκε γιὰ σένα, φοβοῦ τὸ νὰ ριχτεῖς ἀπὸ τὸ Χριστὸ στὸ ἐξώτερο σκότος καὶ στὰ αἰώνια βάσανα. Στάσου γενναῖος στὴν πίστη, καὶ ἂν εἶναι ἀναγκαῖο, ὑπόμεινε καταδίωξη καὶ ἄλλες λύπες, διότι ὁ Κύριος θὰ εἶναι μαζί σου καὶ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες καὶ πνευματικοὶ θὰ κοιτάζουν σὲ σένα καὶ τὸν ἀγῶνα σου μὲ εὐχαρίστηση.

Ἀλλὰ ἀλλοίμονο στοὺς μοναχοὺς ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες ποὺ θὰ καθηλωθοῦν ἀπὸ ἰδιοκτησίες καὶ πλούτη, οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῆς ἀγάπης τῆς εἰρήνης [ἀνάπαυσης] θὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ὑποταχθοῦν στοὺς αἱρετικούς. Θὰ ἀποκοιμίζουν τὴν συνείδησή τους, λέγοντας: «Ἐμεῖς διατηροῦμε καὶ σώζουμε τὸ Μοναστήρι καὶ ὁ Κύριος θὰ μᾶς συγχωρήσει». 

Οἱ ἀτυχεῖς καὶ τυφλοὶ αὐτοὶ δὲν λογαριάζουν καθόλου ὅτι διὰ τῆς αἱ-ρέσεως οἱ δαίμονες θὰ εἰσέλθουν στὸ Μοναστήρι, καὶ κατόπιν δὲν θὰ εἶναι ἕνα Ἅγιο Μοναστήρι, ἀλλὰ μόνο τοῖχοι, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἡ Χάρη θὰ ἔχει ἀπομακρυνθεῖ. 

Ὁ Θεὸς ἐντούτοις εἶναι ἰσχυρότερος ἀπὸ τὸν ἐχθρό καὶ δὲν θὰ ἐγκαταλείψει ποτὲ τοὺς δούλους του. Οἱ ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ θὰ παραμείνουν μέχρι τὸ τέλος αὐτῆς τῆς περιόδου, μόνο θὰ προτιμήσουν νὰ ζοῦν σὲ ἀπομονωμένα ἐρημικὰ μέρη».

Ἅγιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

«Μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος, παιδί μου, δὲν θὰ ἐκλείψουν οἱ προφῆτες Κυρίου τοῦ Θεοῦ, καθὼς ποτὲ δὲν θὰ λείψουν καὶ οἱ ἐργάτες τοῦ σατανᾶ. Στὶς ἔσχατες ὅμως ἡμέρες, ὅσοι θὰ δουλέψουν ἀληθινὰ στὸ Χριστό, θὰ κρύψουν ἔξυπνα τοὺς ἑαυτούς τους ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ ἂν δὲν κάνουν σημεῖα καὶ τέρατα ὅπως σήμερα, θὰ βαδίζουν πάντα στὸ δύσκολο δρόμο μὲ κάθε ταπείνωση. 

Αὐτοὶ θὰ βρεθοῦν στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μεγαλύτεροι ἀπὸ τοὺς σημειοφόρους πατέρες. Διότι στὴν ἐποχή τους δὲν θὰ ὑπάρχει κανεὶς ποὺ νὰ τὸν βλέπουν νὰ κάνει σημεῖα θαυμαστά, ὥστε νὰ ἀναζωπυρώνεται τὸ φρόνημά τους, γιὰ νὰ προχωροῦν σὲ πνευματικοὺς ἀγῶνες. Διότι ὅσοι θὰ κατέχουν τοὺς ἱερατικοὺς θρόνους σὲ ὅλον τὸν κόσμο, θὰ εἶναι ἐντελῶς ἀκατάλληλοι καὶ δὲν θὰ ἔχουν ἰδέα ἀπὸ ἀρετή.

Ἀλλὰ καὶ οἱ ἡγέτες τῶν μοναχῶν θὰ εἶναι ὅμοιοι. Θὰ ἔχουν καταβληθεῖ ἀπὸ τὴ γαστριμαργία καὶ τὴν κενοδοξία, ὥστε θὰ ἀποτελοῦν μᾶλλον σκάνδαλο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὄχι ὑπογραμμό. Γιὰ αὐτὸ θὰ παραμεληθεῖ ἡ ἀρετή. Θὰ βασιλεύει παντοῦ ἡ φιλαργυρία. Ἀλλοίμονο ὅμως στοὺς μοναχοὺς ποὺ θὰ εὐποροῦν σὲ χρυσάφι. Διότι αὐτοὶ θὰ εἶναι ὄνειδος στὰ μάτια τοῦ Κυρίου καὶ δὲν πρόκειται νὰ δοῦν Θεοῦ πρόσωπο. 

Μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ θὰ τοκίζουν τὰ χρήματά τους. Δὲν θὰ προτιμοῦν νὰ τοὺς τὰ πολλαπλασιάζει ὁ Θεὸς μὲ τὴν ἐλεημοσύνη στοὺς φτωχούς. Γιὰ αὐτὸ καί, ἂν δὲν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ αὐτὴ τὴν πλεονεξία, θὰ καταποντιστοῦν στὸν τάρταρο. Τότε, λοιπόν, καθὼς εἶπα καὶ προηγουμένως, ἀπὸ ἄγνοια θὰ πλανηθοῦν οἱ πιὸ πολλοὶ στὸ χάος τῆς πλατείας καὶ εὐρύχωρης ὁδοῦ τῆς ἀπωλεί-ας».[14]

Ἡ προειδοποίηση τοῦ Ἀπ. Παύλου γιὰ τὴν ἀποστασία ποὺ θὰ συμβεῖ πρὶν ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος,[15]ἀναφέρεται προφανῶς στὴν ἀποστασία τῆς διοικούσας Ἐκκλησίας καὶ ὄχι κάποιων ἀτόμων. Γιατὶ ἡ ἀποστασία ἀτόμων καὶ μεγάλων ὁμάδων ἀνθρώπων εἴτε μέσῳ τῶν αἱρέσεων, εἴτε μέσῳ τῆς γενικῆς ἀσέβειας καὶ ἀπιστίας ὑπῆρχε πάντα, θὰ ὑπάρχει πάντα καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ προδρομικὸ σημάδι τῆς ἔλευσης τοῦ Ἀντιχρίστου. 

Ἐπιπλέον, ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου θὰ διαψεύδονταν μέχρι τώρα χιλιάδες φορές, γιατὶ ἀποστασίες ἀν-θρώπων ὑπῆρξαν ἄπειρες, ἀλλὰ ὁ Ἀντίχριστος δὲν ἦρθε. Ὁ Οἰκουμενισμὸς ὡς ἐσχατολογικὴ παναίρεση ἀπομακρύνει –ἤδη καὶ μέσῳ πλέον ὀρθοδόξων κληρικῶν καὶ Ἐπισκόπων– τὸ ποίμνιο ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ καὶ σωτηριώδη διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ κηρύττοντας διαβολικὲς ἰδέες δημιουργεῖ τὸν καινούργιο «νέο-ταξικό» τύπο τοῦ «χριστιανοῦ».

Αὐτὸς ὁ τύπος ἀδιαφορεῖ γιὰ τὸ ἂν οἱ κληρικοὶ ποὺ ἀκολουθεῖ, καὶ οἱ διδασκαλίες ποὺ ἀκούει ἀπὸ αὐτούς, εἶναι Ὀρθόδοξες ἢ κακόδοξες, ἀλήθειες ἢ ψέματα, ἀρκεῖ νὰ εὐφραίνεται μὲ λόγια ἀγάπης καὶ εἰρήνης. Ὅμως «Εἰ καὶ γλυκέα τὰ λόγια τῶν ψευδοπροφητῶν, ἀλλὰ οὐδὲν αὐτῶν πικρότερον». Αὐτοὺς τοὺς κληρικοὺς ποὺ ὁ κόσμος θὰ ἀκολουθεῖ, ὁ Κύριος «θὰ τοὺς ρίξει στὸν κοπρῶνα» [ἀποχωρητήριο].[16] 

Ὁ κλῆρος λοιπὸν θὰ γίνει ὄργανο τοῦ Ἀντιχρίστου. Θὰ διδάσκει τὴν τυφλὴ ὑπακοὴ ὡς ἀρετὴ εἰρήνης καὶ σωτηρίας. Μία ὑπακοὴ σατανικὴ ποὺ θὰ ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν «πιστὸ» ἄγνοια, περιφρόνηση τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων, ἀδιαφορία γιὰ τὴν Ἀλήθεια καὶ ἐπιφανειακὴ εὐσέβεια. «Οἱ ψευδόμενοι [ποιμένες] πρῶτα [θά] λένε τὴν ἀλήθεια καὶ τὰ ἀποδεκτὰ ἀπὸ ὅλους καὶ μετά [θά]παρουσιάζουν τὰ ψευδῆ καὶ ἀμφιβαλλόμενα».[17]

Ὁ Ἀντίχριστος δὲν θὰ κλείσει τὶς Ἐκκλησιές, οὔτε θὰ τὶς κάψει ὅπως ἔκανε παλιά, ἀλλὰ θὰ τὶς γεμίσει ἀπὸ Χριστιανοὺς ποὺ θὰ βαπτίζονται, θὰ ἐξομολογοῦνται, θὰ κοινωνοῦν, θὰ κάνουν εὐλαβῆ ἔργα, ἀλλὰ στὴν οὐσία δὲν θὰ πιστεύουν στὸν Χριστὸ ἀλλά στὸν ἴδιο τὸν Ἀντίχριστο. Θὰ παραπλανήσει τὸν κόσμο προσποιούμενος τὸν Χριστό καὶ θὰ προσπαθεῖ νὰ τὸν μιμηθεῖ σὲ ὅλα. Γράφει ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος: «…θὰ κάνει θαύματα πολλὰ κατὰ φαντασίαν, θὰ εἶναι στὴν ἀρχὴ ταπεινός, ἥσυχος, ἀγαπημένος μὲ ὅλους, εὐλαβής, εἰρηνοποιός, θὰ μισεῖ τὴν ἀδικία, θὰ ἀποστρέφεται τὰ δῶρα, θὰ ἀγαπᾶ τὴν Ἁγία Γραφή, θὰ ἀγαπᾷ τοὺς Ἱερεῖς καὶ θὰ τιμᾶ τοὺς γέροντες, τὴν νεολαία θὰ καλοπιάνει, τὴν μοιχεία θὰ συ-χαίνεται τὴν κατάκριση θὰ ἐχθρεύετα, τοὺς ξένους θὰ ἀγαπᾷ, τοὺς φτωχοὺς θὰ βοηθᾷ, τοὺς ὀρφανοὺς θὰ ἐλεεῖ, τὶς χῆρες θὰ φροντίζει, θὰ προφητεύει τὰ μέλλοντα, νεκροὺς θὰ ἀνασταίνει, σὲ τυφλοὺς θὰ δώσει τὸ φῶς, ἀφιλάργυρος θὰ εἶναι, τοὺς ἀνθρώπους θὰ μονιάζει καὶ ὅλοι θὰ τὸν τιμοῦν καὶ θὰ τὸν ἀγαποῦν. 

Ὅλοι θὰ λένε αὐτὸν νὰ κάνουμε βασιλιά μας γιατὶ τέτοιος Ἅγιος καὶ δίκαιος δὲν ὑπάρχει στὶς μέρες μας. 

Καὶ αὐτὸς θὰ ἀρνῆται τὴν βασιλεία γιὰ νὰ δείξει ταπείνωση καὶ ἁγιότητα. 

Ὅταν ὅμως τελικὰ γίνει βασιλιὰς καὶ θὰ φανερωθεῖ τὸ ἀληθινὸ τῆς κόλασης πρόσωπο, ἀλίμονο σὲ αὐτοὺς ποὺ τὸν πίστεψαν. Τότε ὅλη ἡ γῆ θὰ οὐρλιάζει… 

Θὰ καλοτυχίζουν αὐτοὺς ποὺ πέθαναν καὶ θὰ παρακαλοῦν νὰ ἀνοίξουν οἱ τάφοι γιὰ νὰ μποῦνε ἐκεῖνοι…».[18]

Λέει ὁ Νεομάρτυς Ἀνδρόνικος Ἐπίσκοπος Πέρμ: «…θὰ ἀκολουθήσει ἀναπόφευκτα ὁ διωγμὸς τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ ὄχι ἁπλῶς ἄθρησκο ἀλλὰ ἀντιχριστιανικὸ κράτος… εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι, μία τέτοια ἐξέλιξη δὲν εἶναι μακρυά. 

Πρέπει λοιπὸν νὰ ἑτοιμαζόμαστε, γιατὶ ἡ πίστη μας θὰ δοκιμαστεῖ σὰν σὲ φωτιὰ ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Ἀντίχριστου πρῶτα καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιο ἔπειτα …».[19]

Πρέπει λοιπὸν ὁ ἀληθινὰ ἐνδιαφερόμενος γιὰ τὴν σωτηρία του νὰ ἀρχίσει νὰ ἐξοικειώνεται μὲ τὴν ἰδέα τῆς Ἀποτείχισης, ὥστε ὅταν δεῖ ὅτι ποιμαίνεται ἀπὸ ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ νὰ προφυλαχθεῖ γιὰ νὰ μὴν βρεθεῖ ὡς ἀνόητος.

Τοῦ Ἰωάννου Ρίζου

(Απόσπασμα από το βιβλίο: «Οι ληστές της Θείας διδασκαλίας» Μέρος β΄)

[1] Σύνταγμα Ράλλη-Ποτλῆ, Ἀθῆναι 1855, τομ. 5, σ. 544.

[2] Ἰεζεκιὴλ 3,15.

[3] Ἅγιος Ἱππόλυτος, ΒΕΠΕΣ 6, 278.

[4] «Ὁ Πατροκοσμᾶς», Προφητεία 57η, σελ. 39.

[5] Προφητεία ἅγίου Νείλου. Πιστὸ ἀντίγραφο ἀπὸ τὸ Βιβλίο «Εὐαγγελικὸς Κῆπος», τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου.

[6] Δ. Παναγόπουλου, «Ἅγιοι καὶ Σοφοὶ περὶ τῶν μελλόντων νὰ συμβῶσι»,Προφητεία Ἀββᾶ Μωϋσέως, σελ. 6.

[7] Ματθ. κ’, 16.

[8] Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, Ε.Π.Ε. 2, 130.

[9] Ἀββὰς Ἰσχυρίων, Γεροντικόν, σελ. 53.

[10] Μέγα Γεροντικό, Ἀββὰς Παμβώ.

[11] Ἰω. 10,1.

[12] Οἱ ἀπειλὲς καὶ οἱ διώξεις τῶν Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν ποὺ ἐλέγχουν τὴν ἀσέβεια εἶναι στὶς μέρες μας σὲ πλήρη ἐφαρμογή.

[13] Ματθ. ι΄ 32.

[14] «ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ», Ι.Μ. Παρακλήτου, ἀπὸ ἀνέκδοτο χειρόγραφο τοῦ 1334.

[15] Β΄Θες. Β΄3 .

[16] Μαλαχ. Β΄6.

[17] Ε.Π.Ε. 30,264.

[18] «Θησαυρὸς» Δαμασκηνοῦ , Λόγος ΚΓ΄, εκδ. Ρηγόπουλος.

[19] Ἱερομάρτυς Ἀνδρόνικος, Ἕνας ἀσυμβίβαστος ἱεράρχης, σ. 88, ἐκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου.

ΠΗΓΗ.ΑΚΤΙΝΕΣ

ALEA JACTA EST

Alea jacta est! Ας μην προσπαθούμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας.

H ελληνική ιεραρχία με τις τελευταίες έκτακτες συνόδους της αποφάσισε τελικά να συμπλεύσει με την αίρεση του Οικουμενισμού και το πιο θλιβερό, με ακατανόητες ευφυολογίες να ρίχνει στάχτη στα μάτια και να προσπαθεί να αιτιολογήσει τα αναιτιολόγητα.

Το δηλητήριο του Οικουμενισμού έχει πλέον κυκλοφορήσει στους ιεράρχες και η ασθένεια έχει απλωθεί σε όλο το σώμα. Η παγκοσμιοποίηση επελάυνει ακάθεκτη.

Το ερώτημα που τώρα τίθεται αμείλικτο είναι το τι θα πράξουν οι χιλιάδες ιερείς της ελληνικής Ορθόδοξης εκκλησίας. Θα σκύψουν το κεφάλι στην αίρεση, ή θα αντισταθούν όπως έκαναν οι αληθινοί Ποιμένες σε όλη την ιστορία της Ανατολικής Ορθοδοξίας ?

Τα πολλά λόγια είναι περιττά και η δραματοποίηση δεν ωφελεί.

Ο καθείς ας πράξει σύμφωνα με την συνείδηση του. Ή με τους αιρετικούς, ή με την Μια, Αγία Αληθινή και Αποστολική Εκκλησία του Ιησού Χριστού.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Αὐτός πού μπορεῖ νά συμβουλεύσει καί δέν τό κάνει

Μη λοιπόν τα επιρρίπτετε όλα στους διδασκάλους, μη όλα στους προϊσταμένους. Μπορείτε, λέγει, κι' εσείς να οικοδομήτε ο ένας τον άλλο. Αυτό έλεγε ο Παύλος και στους Θεσσαλονικείς γράφοντας· «να οικοδομήτε ο ένας τον άλλο, όπως και κάνετε»· και πάλι· «να προτρέπετε ο ένας τον άλλον με τα λόγια αυτά». Αυτό και εμείς τώρα σας συμβουλεύουμε. Διότι περισσότερα από εμάς θα προσφέ­ρετε ο ένας στον άλλον, εάν θέλετε· διότι και περισσότερο χρόνο είσθε ο ένας με τον άλλο, και περισσότερο από εμάς γνωρίζετε ο ένας τα προβλήματα του άλλου και δεν αγνοείτε ο ένας τα ελαττώματα του άλλου, και περισσότερο θάρρος και αγάπη και οικειότητα έχετε μεταξύ σας· και αυτά δεν είναι μικρά για να σας οδηγήσουν στην αμοιβαία διδασκαλία, αλλά μεγάλα προνόμια και ευκαιρίες· και περισσότερο από εμάς μπορείτε να επιπλήξετε και να προτρέψετε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και ότι εγώ είμαι ένας, ενώ εσείς πολλοί, και θα μπορέσετε όλοι όσοι είστε, να γίνετε διδάσκαλοι...

Γι' αυτό, σας παρακαλώ, μην παραμελήτε αυτό το χάρισμα· καθέ­νας έχει την γυναίκα του, τον φίλο του, τον υπηρέτη του, τον γείτονά του· αυτόν ας επιπλήττη, αυτόν ας νουθετή. Διότι πώς δεν είναι παράλογο, για την τροφή σας να κάνετε συσσίτια και συμπόσια και να έχετε ωρισμένη ημέρα συναντήσεως μεταξύ σας, και αυτό που λείπει από τον καθένα όταν είναι μόνος του να το αναπληρώνετε με την κοινωνία μεταξύ σας (όπως είτε χρειάζεται να πάτε στην κηδεία, είτε στα γεύματα, είτε να βοηθήσετε σε κάτι τον διπλανό σας), και για τη διδασκαλία τής αρετής να μην το κάνετε; Ναι, σας παρακαλώ, κανείς να μην το παραμελή αυτό· διότι πολύ μισθό θα λάβη από τον Θεό.

Και για να το μάθης, αυτός που εμπιστεύθηκε τα πέντε τάλα­ντα, είναι ο διδάσκαλος· και αυτός που πήρε το ένα, είναι ο μαθη­τής. Εάν όμως πη ο μαθητής, 'εγώ είμαι μαθητής, δεν διακινδυ­νεύω', και τον λόγο που πήρε από τον Θεό, αυτόν που είναι κοινός και απλός, τον κατακρύψη και δεν παροτρύνη, δεν μιλήση με θάρ­ρος, δεν ελέγξη, δεν νουθετήση, εάν μπορή, αλλά τον κρύψη μέσα στη γη (διότι πράγματι γη είναι και στάχτη η καρδιά που κατακρύβει το χάρισμα του Θεού)· αν λοιπόν τον κατακρύψη ή από τεμπε­λιά ή από αμέλεια, δεν θα μπορέση να δικαιολογηθή με το να πη, 'ένα τάλαντο είχα'. Ένα τάλαντο είχες· έπρεπε, κι' αν ακόμα είχες ένα τάλαντο, να το προσφέρης και να το διπλασιάσης· εάν πρόσφερνες το ένα δεν θα ήταν δυνατό να κατηγορηθής. Διότι ούτε σ' εκείνον που πρόσφερε τα δύο είπε· 'γιατί δεν μου έφερες πέντε τά­λαντα;' αλλά τον θεώρησε άξιο της ίδιας αμοιβής με εκείνον που του πρόσφερε τα πέντε τάλαντα. Γιατί; Διότι εργάσθηκε εκείνο που πήρε· και δεν έπεσε σε ραθυμία επειδή έλαβε λιγώτερα από εκείνον που πήρε τα πέντε τάλαντα, ούτε εξ αιτίας τής ολιγότητας έμεινε αργός. Ούτε εσύ έπρεπε να βλέπης αυτόν που πήρε τα δύο· ή καλύ­τερα εκείνον έπρεπε να κοιτάς, και όπως ακριβώς εκείνος μιμήθηκε αυτόν που πήρε τα πέντε, αν και είχε δύο, έτσι κι' εσύ έπρεπε να μιμηθής αυτόν που είχε τα δύο τάλαντα. Διότι, εάν επιφυλάσσεται τι­μωρία για εκείνον που έχει χρήματα και δεν βοηθάει τους άλλους, αυτός που μπορεί να συμβουλεύση και δεν το κάνει πώς δεν θα υποστή μεγαλύτερη τιμωρία; Εκεί τρέφεται σώμα, εδώ ψυχή· εκεί εμποδίζεις τον προσωρινό θάνατο, εδώ τον αιώνιο.

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

https://agiameteora.net/

«Ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί... περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταῦροι πίονες περιέσχον με...»!

«Ο ΘΕΟΣ, ὁ Θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα τί ἐγκατέλιπές με; μὴ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι θλῖψις ἐγγύς, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν.

περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταῦροι πίονες περιέσχον με· ἤνοιξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος.

ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με»

Ψαλμὸς κα΄.

Ο ΘΕΟΣ, ὁ Θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα τί ἐγκατέλιπές με; μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου. ὁ Θεός μου, κεκράξομαι ἡμέρας, καὶ οὐκ εἰσακούσῃ, καὶ νυκτός, καὶ οὐκ εἰς ἄνοιαν ἐμοί. σὺ δὲ ἐν ἁγίῳ κατοικεῖς, ὁ ἔπαινος τοῦ ᾿Ισραήλ. ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἤλπισαν, καὶ ἐῤῥύσω αὐτούς· πρὸς σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν, ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν. ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα λαοῦ. πάντες οἱ θεωροῦντές με ἐξεμυκτήρισάν με, ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν, ἐκίνησαν κεφαλήν· ἤλπισεν ἐπὶ Κύριον, ῥυσάσθω αὐτόν· σωσάτω αὐτόν, ὅτι θέλει αὐτόν. ὅτι σὺ εἶ ὁ ἐκσπάσας με ἐκ γαστρός, ἡ ἐλπίς μου ἀπὸ μαστῶν τῆς μητρός μου· ἐπὶ σὲ ἐπεῤῥίφην ἐκ μήτρας, ἐκ κοιλίας μητρός μου Θεός μου εἶ σύ· μὴ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι θλῖψις ἐγγύς, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν. περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταῦροι πίονες περιέσχον με· ἤνοιξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος. ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην, καὶ διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου· ἐξηράνθη ὡσεὶ ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου, καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγές με. ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας. ἐξηρίθμησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου, αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με. διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον. σὺ δέ, Κύριε, μὴ μακρύνῃς τὴν βοήθειάν μου ἀπ᾿ ἐμοῦ, εἰς τὴν ἀντίληψίν μου πρόσχες. ρῦσαι ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐκ χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενῆ μου· σῶσόν με ἐκ στόματος λέοντος καὶ ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων τὴν ταπείνωσίν μου. διηγήσομαι τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε. οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, αἰνέσατε αὐτόν, ἅπαν τὸ σπέρμα ᾿Ιακώβ, δοξάσατε αὐτόν, φοβηθήτωσαν αὐτὸν ἅπαν τὸ σπέρμα ᾿Ισραήλ, ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ προσώχθισε τῇ δεήσει τοῦ πτωχοῦ, οὐδὲ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτὸν εἰσήκουσέ μου. παρὰ σοῦ ὁ ἔπαινός μου ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ, τὰς εὐχάς μου ἀποδώσω ἐνώπιον τῶν φοβουμένων αὐτόν. φάγονται πένητες καὶ ἐμπλησθήσονται, καὶ αἰνέσουσι Κύριον οἱ ἐκζητοῦντες αὐτόν· ζήσονται αἱ καρδίαι αὐτῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος. μνησθήσονται καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸς Κύριον πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιον αὐτοῦ πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, ὅτι τοῦ Κυρίου ἡ βασιλεία, καὶ αὐτὸς δεσπόζει τῶν ἐθνῶν. ἔφαγον καὶ προσεκύνησαν πάντες οἱ πίονες τῆς γῆς, ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦνται πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς γῆν. καὶ ἡ ψυχή μου αὐτῷ ζῇ, καὶ τὸ σπέρμα μου δουλεύσει αὐτῷ· ἀναγγελήσεται τῷ Κυρίῳ γενεὰ ἡ ἐρχομένη, καὶ ἀναγγελοῦσι τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ λαῷ τῷ τεχθησομένῳ, ὃν ἐποίησεν ὁ Κύριος.

Ἰεζεκιὴλ 34

Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ὦ ποιμένες ᾿Ισραήλ, μὴ βόσκουσι ποιμένες ἑαυτούς; οὐ τὰ πρόβατα βόσκουσιν οἱ ποιμένες; ἰδοὺ τὸ γάλα κατέσθετε καὶ τὰ ἔρια περιβάλλεσθε καὶ τὸ παχὺ σφάζετε καὶ τὰ πρόβατά μου οὐ βόσκετε. τὸ ἠσθενηκὸς οὐκ ἐνισχύσατε καὶ τὸ κακῶς ἔχον οὐκ ἐσωματοποιήσατε καὶ τὸ συντετριμμένον οὐ κατεδήσατε καὶ τὸ πλανώμενον οὐκ ἐπεστρέψατε καὶ τὸ ἀπολωλὸς οὐκ ἐζητήσατε καὶ τὸ ἰσχυρὸν κατηργάσασθε μόχθῳ. καὶ διεσπάρη τά πρόβατά μου διὰ τὸ μὴ εἶναι ποιμένας καὶ ἐγενήθη εἰς κατάβρωμα πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ ἀγροῦ. καὶ διεσπάρη τά πρόβατά μου ἐν παντὶ ὄρει καὶ ἐπὶ πᾶν βουνὸν ὑψηλὸν καὶ ἐπὶ προσώπου πάσης τῆς γῆς διεσπάρη, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐκζητῶν οὐδὲ ὁ ἀποστρέφων. διὰ τοῦτο, ποιμένες, ἀκούσατε λόγον Κυρίου· ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος Κύριος, εἰ μὴν ἀντὶ τοῦ γενέσθαι τὰ πρόβατά μου εἰς προνομὴν καὶ γενέσθαι τὰ πρόβατά μου εἰς κατάβρωμα πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ πεδίου, παρὰ τὸ μὴ εἶναι ποιμένας, καὶ οὐκ ἐξεζήτησαν οἱ ποιμένες τὰ πρόβατά μου, καὶ ἐβόσκησαν οἱ ποιμένες ἑαυτούς, τὰ δὲ πρόβατά μου οὐκ ἐβόσκησαν, ἀντὶ τούτου, ποιμένες, τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ τοὺς ποιμένας καὶ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ ἀποστρέψω αὐτοὺς τοῦ μὴ ποιμαίνειν τὰ πρόβατά μου, καὶ οὐ βοσκήσουσιν ἔτι οἱ ποιμένες αὐτά· καὶ ἐξελοῦμαι τὰ πρόβατά μου ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν. καὶ οὐκ ἔσονται αὐτοῖς ἔτι εἰς κατάβρωμα. διότι τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου καὶ ἐπισκέψομαι αὐτά.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Αντί για λέοντες, αλώπεκες!

Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος μᾶς παρέδωσε μία ἱστορία, ἡ ὁποία ἀναδεικνύει τοὺς ψευδοποιμένες, ποὺ λυμαίνουν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ: Ἕνας ἄνθρωπος ἔπασχε ἀπὸ βαρειὰ μορφῆς πνευμονία. Ἦρθανλοιπὸν οἱ γιατροί, τὸν ἐξέτασαν στὰ χέρια καὶ στὰ πόδια, τὸν βρῆκαν ἀρτιμελῆ, συμφώνησαν, ὅτι εἶναι ὑγιῆς καὶ ἔφυγαν ἱκανοποιημένοι μὲ τὸ ἔργο τους.

Ἔτσι καὶ ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας συνεδρίασε καὶ οἱ Ἱεράρχες ἀνακάλυψαν, ὅτι ὑπῆρχε ἀπαρτία, ὅτι εἶναι ὁμόφωνοι καὶ ἑνωμένοι, ὅτι χρειάζεται νὰ μελετήσουν τὰ κείμενα, ὅσον ἀφορᾶ ὅμως τὴν πνευμονία τῶν καιρῶν μας, τουτέστιν τὸν Οἰκουμενισμό, τὴν ζηζιούλεια αἵρεση τῆς βαπτισματικῆς θεολογίας, τὸν θρησκευτικὸ συγκρητισμό, ποὺ λυμαίνουν ἐδῶ καὶ δεκαετίες τὴν Ἐκκλησία, οὐδεμία διάγνωση. Λὲς καὶ δὲν γνωρίζουν οἱ Ἱεράρχες, τί γράφεται τόσον καιρὸ ἀπὸ Ἱερεῖς, Μοναχούς, θεολόγους καὶ λαϊκούς. Λὲς καὶ δὲν γράφθηκαν παρακλητικὲς ἐπιστολὲς πρὸς αὐτούς, νὰ πάρουν ἐπιτέλους ξεκάθαρη θέση καὶ νὰ βοηθήσουν τὸ ποίμνιο, ποὺ ἔχει κατασκανδαλισθεῖ καὶ τελεῖ σὲ πλήρη σύγχυση. Ἡ δῆθεν ἀγωνιστικότητα, ἡ δῆθεν ὁμολογία, ἡ δῆθεν Ὀρθοπραξία θυσιάστηκε ὡς δυσῶδες θυμίαμα στὸν θεομίσητο βωμὸ τῆς σκοπιμότητας, τῆς ἐξουσίας, τῆς ἐπαγγελματικῆς ἐξασφάλισης, τῆς ἄνετης ζωῆς καὶ τῆς εὔνοιας τῶν δυνατῶν καὶ τῶν συμφερόντων τοῦ κόσμου τούτου. Ὡς ἐκ τούτου σύμφωνα μὲ τὶς ἀναποφάσιστες ἀποφάσεις τῆς Ἱ. Συνόδου καὶ τὴν μετάθεση τοῦ θέματος ἀπὸ τὸν Ἄννα στὸν Καϊάφα οἱ Ἱεράρχες ἀπέδειξαν:

Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἐξακολουθεῖ γι’ αὐτοὺς νὰ μὴν εἶναι παναίρεση –γιατὶ ἂν ἦταν θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν εἴχαν καταδικάσει– ἀλλὰ ἡ σύγχρονη καὶ «νέα» δῆθεν ὁδὸς σωτηρίας. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο καὶ ἀποφάσισαν τὴν μελέτη –μὰ καλὰ τόσο καιρὸ τί ἔκαναν, πῶς πῆγαν στὴν σύνοδο χωρὶς νὰ ἔχουν μελετήσει– τῶν κειμένων, τὴν καταλλαγὴ καὶ τὴν συνύπαρξη σὲ ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο μὲ ὅλους αὐτούς, ποὺ καινοτομοῦν καὶ κακοδοξοῦν ἀσεβῶς σὲ θέματα Πίστεως καὶ παραχαράσσουν τὸ Εὐαγγέλιο.

Ἀποδέχθηκαν οἱ ἐκπρόσωποί μας ἐπίσκοποι, μετὰ μάλιστα τὴν διευθυντήρια ἐπιστολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου διὰ χειρὸς τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ὅτι ἡ Σύνοδος τῶν ἀκριβῶν ξενοδοχείων, τῶν σωματοφυλάκων, τῶν λουκουλείων γευμάτων, τῶν συναυλιῶν καὶ ὅλων τῶν ἄλλων καινοτομιῶν εἶναι ὀρθόδοξη μεγάλη καὶ ἁγία.

Καὶ ἀφοῦ ἀποδέχθηκαν τὴν Σύνοδο ἐκ τῶν πραγμάτων ἀποδέχθηκαν, ὅτι οἱ αἱρέσεις εἶναι Ἐκκλησία –καὶ ἂς ψευδοθεολογεῖ ὁ Μεσσηνίας περὶ terminus technicus, ἀφοῦ μᾶς θεωρεῖ τόσο ἀφελεῖς– πρᾶγμα ἐκκλησιαστικὰ ἀνήκουστο καὶ τερατῶδες (κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς καὶ ὅλους τοὺς προηγουμένους Ἁγίους), ὅτι ἡ Μία Ἐκκλησία εἶναι ἕνα μικρὸ καὶ ἀσήμαντο κομματάκι τοῦ πολύχρωμου “ἐκκλησιαστικοῦ πάζλ” τῶν Παπικῶν, τῶν Ἀγγλικανῶν καὶ τῶν τριακοσίων πενήντα περίπου (350) προτεσταντικῶν αἱρέσεων τοῦ ΠΣΕ, πιστοὶ στὴν ἀπόφαση τοῦ Porto Alegre, ὅτι ἡ πληθώρα τῶν κακοδοξιῶν τῶν “ἐκκλησιῶν” τοῦ Π.Σ.Ε., εἶναι “διαφορετικοὶ τρόποι διατυπώσεως τῆς ἰδίας Πίστης καὶ ποικιλία Χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνευματος” καὶ ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁριοθετεῖ τὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἡ κοινὴ ὀρθὴ Πίστη, ἡ Παράδοση καὶ ἡ Ἀποστολικὴ διαδοχή, ἀλλὰ τὸ “κοινὸ βάπτισμα”!

Ἕνα καλὸ ὅμως εἶχε αὐτὴ ἡ σύνοδος. Ἐπιτέλους τελείωσε τὸ ἴσως καλοπροαίρετο ἀλλὰ δυστυχῶς μὴ πειστικὸ ἐπιχείρημα περὶ ἀγωνιστῶν Ἐπισκόπων, λιονταριῶν, ἀφόβων ποιμένων περιφρουρόντων τὴν Ἐκκλησία. Οἱ λέοντες ἔγιναν ἀλώπεκες πονηρὲς καὶ δειλές. Τελείωσε ὁ χρόνος τῶν προφάσεων καὶ τῶν ἀδόξων ψευτοδάφνεων. Ἀμετανόητοι καὶ τυφλοὶ ἀπὸ τὴν ἐκκοσμίκευση, τὸ συμφέρον καὶ τὴν ἔπαρσή τους οἱ ἱεράρχες ἀποκαλύφθηκαν μόνοι τους. Ἦρθε πλέον ἡ ὕστατη ὥρα τῶν ἀποφάσεων: Ἢ ἀκολουθοῦμε τὸν δύσκολο, μαρτυρικὸ ἀλλὰ θεάρεστο δρόμο τῶν πατέρων πάντα μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἢ τασσόμεθα πιὰ χωρὶς ὑπεκφυγὲς μὲ τοὺς ψευδοποιμένες, ποὺ θεωροῦν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πεδίο ἀτέρμονων καὶ συνεχῶν συνεδριάσεων, διεκδικοῦν ποσοστὰ τηλεθέασης καὶ μὲ τὶς ἀποφάσεις τους θέτουν τὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας –τὸν πραγματικὸ καὶ ὕστατο θεματοφύλακα τῆς πίστεως– ἀπροστάτευτο ἀπέναντι στὴν αἵρεση ἀλλὰ καὶ πρὸ τῶν εὐθυνῶν του.

Ἰδοὺ λοιπὸν πεδίον δράσης λαμπρόν. Ἂς ἀποδείξουμε, ποιόν Χριστὸ πρεσβεύει ὁ καθένας μας.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Κλασσικὸς φιλόλογος, Ἱστορικός

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Γιατί, σεβασμιώτατοι, περιφρονήσατε την έμπονη και αγωνιώδη κραυγή αγωνίας του ποιμνίου σας υπέρ του οποίου υπάρχετε;

Πρόκειται για αποφράδα ημέρα που θα χαραχθεί με μελανά γράμματα στις δέλτους της Ιστορίας της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος.

Με μία οικτρή, άφρονα και προδοτική απόφασή τους οι υποτιθέμενοι θεματοφύλακες της Ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως και παραδόσεως παρέπεμψαν το όλο φλέγον, ακανθώδες, χρήζον αμέσου αντιμετωπίσεως και μη επιδεχόμενο χρονοτριβής και μεταθέσεως στο απώτερο μέλλον ζήτημα στις καλένδες διά της παγίας και δοκιμασμένης πρακτικής της συγκροτήσεως επιτροπών με προφανέστατο σκοπό να καθησυχάσουν τις δεινώς ταραχθείσες συνειδήσεις των αγωνιούντων και αλγούντων ψυχικώς πιστών, να αμβλύνουν την ένταση και έκταση των άχρι τούδε προκληθεισών αντιδράσεων και να προετοιμάσουν το έδαφος για την αναγνώριση, στο μέλλον, από την πλευρά του εκκλησιαστικού σώματος των αποφάσεων της επαράτου και ολεθρίας ψευδο-συνόδου του Κολυμπαρίου διά της “διαφωτίσεως”, γράφε δια-σκοτίσεως του πομνίου την οποία θα αναλάβουν να υλοποιήσουν και θα “αβαντάρουν” εκκλησιαστικοί και θεολογικοί παράγοντες, κατηχητικά σχολεία, συνάξεις κύκλων μελέτης Αγίας Γραφής κ.λ.π.

Η σημερινή εξέλιξη αποκαλύπτει εναργώς το μέγεθος της αλλοτριώσεως του εκκλησιαστικού φρονήματος από το οποίο μαστίζεται η πλεονότητα των μελών του ιεραρχικού σώματος της Αυτοκεφάλου (υποτίθεται) Εκκλησίας της Ελλάδος.

Αλήθεια, μπορεί κανείς να ισχυρισθεί με το αζημίωτο ότι οι πλείστοι των ποιμένων και διδασκάλων μας τυγχάνουν άξιοι των περιστάσεων και του υψηλού αξιώματός τους και δεν προδίδουν τη θεία και ιερή αποστολή τους;Ότι “ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας” και δεν καινοτομούν;

Γιατί, σεβασμιώτατοι, περιφρονήσατε την έμπονη και αγωνιώδη κραυγή αγωνίας του ποιμνίου σας υπέρ του οποίου υπάρχετε;

Γιατί δεν διακηρύξατε στεντορεία τη φωνή και ομοθυμαδόν την ακλονήτου κύρους αλήθεια επί τη βασει της οποίας μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία διαθέτει εκκλησιαστική υπόσταση και δύναται να ονομάζεται με τον όρο Εκκλησία εν εντιθέσει με τις εκτός Ορθοδοξίας αιρετικές κοινότητες και ομάδες της δυτικής χριστιανοσύνης που στερούνται εκκλησιαστικότητος και επ ουδενί δύνανται να ονομάζονται Εκκλησίες;

Γιατί δεν αποδοκιμάσατε την αήθη και αντιεκκλησιαστική “εισπήδηση” του Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου στα εσωτερικά ζητήματα της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας μας;

Γιατί πυροδοτείτε σχίσματα και διαιρέσεις; Δεν μας φθάνει το παλαιοημερολογητικό σχίσμα; Έχουμε την “πολυτέλεια” και για άλλα;

Γιατί διευρύνατε ακόμη περισσότερο το ψυχικό χάσμα που σας χωρίζει από το ποίμνιο που δεν ανέχεται να προδίδεται ελαφρά τη καρδία και άνευ αιδούς και συστολής η πίστη των πατέρων του;

Σκεφθήκατε, άραγε, το σάλο που θα εγερθεί από τη σημερινή άφρονα απόφασή σας;

Αναλογισθήκατε τις συνέπειες των πράξεών σας;

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Υ.Γ. Αύριο ολοκληρώνεται η θλιβερή συνεδρία του ανωτάτου διοικητικού σώματος της Ελλαδικής Εκκλησίας. Και την επομένη κάποιοι αρχιερείς θα πάνε στα πανηγύρια εορταζόντων ναών σαν να μη συμβαίνει τίποτε για να συνευωχηθούν και παράσχουν την αρχιερατική ευλογία τους στον πιστό λαό. Έτσι απλά…

https://fdimathan.wordpress.com

Η Βασιλεία του Θεού

(Κατά Ματθαίον Εὐαγγέλιον)

(Κεφ.4, στ.17 και Κεφ.7, στ.21 και Κεφ.11, στ.12)

"…μετανοῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν"

δηλαδή: "…μετανοείτε, διότι έχει πλησιάσει πλέον η Βασιλεία των Ουρανών"

"Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς"

δηλαδή: "στη Βασιλεία των Ουρανών δεν θα εισέλθει ο καθένας, που απλώς με επικαλείται και με προσφωνεί, Κύριε, Κύριε, αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του Ουρανίου Πατέρα μου"

"...ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν"

δηλαδή: "η Βασιλεία των Ουρανών αποκτάται με αγώνα και όσοι αγωνίζονται εναντίον της αμαρτίας, που υπάρχει μέσα τους και μέσα στον κόσμο, την αρπάζουν και την κρατούν σφικτά"

(Κατά Ματθαίον Εὐαγγέλιον Κεφ.18, στ.3-4)

"… ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν"

δηλαδή: "εάν δεν αλλάξετε φρονήματα και πορεία στη ζωή σας και δεν γίνετε απλοί και άδολοι σαν τα παιδιά, δεν θα εισέλθετε στη Βασιλεία των Ουρανών. Όποιος λοιπόν ταπεινώσει τον εαυτό του σαν αυτό το παιδάκι, αυτός είναι μεγαλύτερος στη Βασιλεία των Ουρανών"

(Κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον Κεφ.17, στ.20-21)

"… οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως, οὐδὲ ἐροῦσιν ἰδοὺ ὧδε ἢ ἰδοὺ ἐκεῖ· ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν"

δηλαδή: "η Βασιλεία του Θεού δεν έρχεται με εξωτερική πομπή και εντυπωσιακά γεγονότα, ώστε να προκαλεί την προσοχή και παρατήρηση των ανθρώπων. Ούτε όταν έλθει θα πουν οι άνθρωποι: ιδού εδώ είναι, ή ιδού εκεί είναι. Διότι στην πραγματικότητα η Βασιλεία του Θεού βρίσκεται μεταξύ σας, εφόσον εγώ, ο Μεσσίας και αρχηγός της Βασιλείας του Θεού, βρίσκομαι ενώπιων σας. Και όμως εσείς δεν το έχετε αντιληφθεί"

http://dromosorthodoxiasmaint.blogspot.gr

Τα εσωτερικά αίτια

Όλα είναι του Θεού. Κι αφού είναι όλα του Θεού, να τα ζητάμε όλα απ' το Θεό. 

Αλλά πρώτα να ζητάμε τη βασιλεία του Θεού και όλα τα άλλα θα προστεθούν. 

Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και πάντα ταύτα προστεθήσεται υμίν.

Τί σημαίνει ότι δεν ζητάμε πρώτον την βασιλείαν του Θεού; Σημαίνει ότι δεν πιστεύουμε στη βασιλεία του Θεού. Κι αφού δεν πιστεύουμε στη βασιλεία του Θεού, ούτε στον Κύριον Ιησού πιστεύουμε.

Κάποιος πήγε στον Ιησού και ζήτησε να λύσει τη διαφορά που είχε με τον αντίδικό του. 

Ο Κύριος του είπε: Ποιός με διόρισε δικαστή σας;

Τώρα ανησυχούμε μην πεθάνουμε από την πείνα και δικαίως γιατί η πατρίδα μας βρίσκεται υπό εχθρική κατοχή. Αλλά δεν ανησυχούμε που πεθαίνουμε με τις αμαρτίες μας. 

Μήπως η ανησυχία μας δεν είναι για τον θάνατο από την πείνα, αλλά για το θάνατο από τη λήθη του Θεού;

Θάνατος είναι η λήθη του Θεού. Τα εξωτερικά αίτια δεν τα φοβάμαι, είπε κάποιος γέρος αγρότης. Τα εσωτερικά φοβάμαι.

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

moschoblog.blogspot.gr

Ο Κύριος περιμένει

Είτε πέντε χρόνια ζήσει κανείς, είτε εκατόν πέντε δεν έχει σημασία. Αξία έχει η υγεία της ψυχής. Χαρά σ’ αυτούς που αντιμετωπίζουν την περίπτωση της ασθένειας με μετάνοια. Και είτε ζήσουν είτε όχι, θα είναι έτοιμοι. Ο Κύριος περιμένει. Περιμένει στο φρέαρ του Ιακώβ την κάθε ψυχή, όσο αμαρτωλή κι αν είναι. Περιμένει ν’ αδειάσει στο εξομολογητήριο το θολό νερό της ψυχής της και να γεμίσει με νερό καθαρό, ώστε να μη διψάσει στην αιώνια ζωή.

Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης

Ο ΠΑΣΤΟΡΑΣ, Ο ΙΜΑΜΗΣ ΚΑΙ… Η «ΩΡΑΙΑ» ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ!!! (βίντεο)

Μια πολύ «όμορφη» παρέα, παραγωγής της γνώστης στο διαδίχτυο Amazon, προβάλλει με πολύ έντεχνο τρόπο την αδελφοσύνη μεταξύ ενός πάστορα και ενός ιμάμη, που δεν… τους χωρίζει τίποτα, αφού… κάνουν το ίδιο δώρο ο ένας στον άλλο.

Στο βίντεο ο πάστορας δέχεται στο σπίτι του τον στενό του φίλο τον ιμάμη. Οι δυο φίλοι συζητούν για τις θρησκείες τους που δεν τις χωρίζει τίποτα.

Ο ιμάμης φεύγει, αλλά ο πάστορας και στη συνέχεια και ο ιμάμης σκέπτονται να κάνουν ένα δώρο ο ένας στον άλλο για την μεγάλη τους φιλία.

Και τι έκπληξη! Και οι δυο διάλεξαν το ίδιο δώρο! Ένα προστατευτικό για όταν γονατίζεις να προσευχηθείς.

Και αφού και οι δυο γονατίζουν τι τους χωρίζει ? Τι χωρίζει την θρησκεία του Ισλάμ από τον Χριστιανισμό ?

Το «ωραία» που όλα είναι ίδια και… στο βάθος η πανθρησκεία που μας ενώνει.

Το «έξυπνο» μήνυμα από την Amazon!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Τάδε έφη θεολόγος: Να καθαιρεθούν και να αφορισθούν οι αγωνισταί της Ορθοδοξίας!

Οἱ Οἰκουμενισταὶ προσπαθοῦν νὰ ὑπολογίσουν τὰς ἀπωλείας, τὰς ὁποίας ὑπέστησαν εἰς τὴν Κρήτην, ὅπου ἐπεχείρησαν ἀνεπιτυχῶς νὰ ἀναγνωρίσουν τὰς αἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἁλυσοδέσουν τὴν Ὀρθοδοξία στὸ ἅρμα τῆς πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου, διὰ τὴν ὑποδοχὴν τοῦ ὁποίου ἑτοιμάζεται ἡ Ἱερουσαλήμ. Πυρετώδεις αἱ προετοιμασίαι διὰ τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καὶ τὴν ἀναβίωσιν τῆς Ἰουδαϊκῆς λατρείας. Ἕτοιμος σχεδὸν καὶ ὁ βωμός, ὅπου θὰ τελοῦνται αἱ θυσίαι τῶν Ἑβραίων! Εἰδικὸς ἡγετικὸς ρόλος γιὰ τὴν ἑνοποίησι τῶν θρησκειῶν ἐν ὄψει Ἀντιχρίστου ἔχει ἀνατεθῆ εἰς τὸν Πάπαν!

κ. Χρήστου Κ. Λιβανοῦ

Διανύσαμε καὶ ἐφέτος, μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ, τὸν μῆνα Ὀκτώβριο, τοῦ ὁποίου ἡ 28η ἡμέρα γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες εἶναι ἀφιερωμένη στὴν Ἐθνική μας Ἑορτή, στὸ ἀνεπανάληπτο Ἔπος τοῦ 1940, στὴν ἐπέτειο τοῦ ΟΧΙ, στὴν γενναία δηλαδὴ ἄρνησι τῆς Ἑλλάδος, διὰ στόματος τοῦ τότε Πρωθυπουργοῦ της Ἰωάννου Μεταξᾶ, στὴν ἰταμὴ ἀξίωσι τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας νὰ ἐπιτραπῇ ἡ ἐλεύθερη διέλευσι τῶν στρατευμάτων της ἀπὸ τὴν Ἑλληνοαλβανικὴ μεθόριο διὰ τῆς Ἑλλάδος, καθὼς καὶ στὴ θαυμαστὴ ἀπόκρουσι τῶν ἐχθρικῶν στρατευμάτων τῶν εἰσβολέων, στὴν ἡρωικὴ ἀντεπίθεσι στὴ νικηφόρο προέλασι τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ στὰ Ἀλβανικὰ ἐδάφη, γεγονότα, ποὺ κατέπληξαν ὅλο τὸν κόσμο καὶ ποὺ θύμιζαν τὴ νίκη τοῦ ἀδυνάμου Δαυῒδ κατὰ τοῦ πανισχύρου Γολιάθ, καθὼς καὶ ἐκείνη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Νέστορος κατὰ τοῦ φοβεροῦ Λυαίου στὴ Θεσσαλονίκη!

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἂς μεταφερθοῦμε νοερῶς στὴν Ἑλλάδα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ ἂς ἀναρωτηθοῦμε καὶ ἂς ἀπαντήσωμε στὸ ἑξῆς ὑποθετικὸ ἐρώτημα: Πῶς θὰ ἀντιμετώπιζε ἡ συνείδησι τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ τότε ἕναν ἄνδρα, ὁ ὁποῖος, ἀντὶ νὰ καταταγῇ στὸ στρατὸ τῆς πατρίδος του, νὰ ἐπιβιβασθῇ σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ ὑπερφορτωμένα τραῖνα (ὅπως δείχνουν τὰ ντοκυμαντὲρ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης) καὶ νὰ μεταβῇ καὶ αὐτὸς μαζὶ μὲ χιλιάδες ἄλλους συμπατριῶτες του «μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη» στὶς πρῶτες γραμμὲς τοῦ πολεμικοῦ μετώπου, στὶς ἀφιλόξενες κορυφὲς τῆς Πίνδου, αὐτὸς ὅμως προτιμοῦσε νὰ κάθεται σὲ μία ἥσυχη καὶ ἀσφαλῆ γωνία τοῦ τόπου του καὶ νὰ προτείνῃ, ἀντὶ ἐπαίνων καὶ παρασημοφορήσεων, τὴν παραπομπὴ στὸ ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα τοῦ συνταγματάρχου Κωνσταντίνου Δαβάκη, καὶ ἄλλων ἡρώων ἀξιωματικῶν καὶ στρατιωτῶν, ποὺ ἐπέστρεφαν τραυματισμένοι, ἀκρωτηριασμένοι καὶ χιλιοβασανισμένοι, ἀλλ’ ὅμως νικηταὶ ἀπὸ τὸ μέτωπο; Τοιαύτη συμπεριφορὰ ἔχει παρατηρηθῆ, δυστυχῶς, πολλὲς φορὲς στὴν μακραίωνη Ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας.

Αἰώνιο στίγμα ἀποτελεῖ, ὡς γνωστόν, γιὰ τοὺς Ἑβραίους τὸ ὅτι οἱ πατέρες των ἐφόνευσαν τοὺς θεοπνεύστους Προφήτας τῆς Π.Δ καὶ ἄλλους δικαίους ἄνδρας, ποὺ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς ὁ Θεός (Ματθ. 23:37, Πράξ. 7:52), μὲ κορυφαῖο καὶ μοναδικὸ ἀργότερα τὸ στυγερώτατο ἔγκλημα τῆς Χριστοκτονίας.

Ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχομε, ἐκτὸς ἀπὸ χρυσές, καὶ τὶς δικές μας παρόμοιες μελανὲς σελίδες στὴν Ἱστορία μας. Πῶς νὰ τὸ ἀρνηθοῦμε, ἀναλογιζόμενοι τὸν ἐξοστρακισμὸ τοῦ Δικαίου Ἀριστείδου, τὸν διὰ κωνείου θάνατο τοῦ Σωκράτους, τη δολοφoνία του Καποδίστρια, τὴν φυλάκισι τοῦ Κολοκοτρώνη, τὴν φυλάκισι,περιφρόνησι καὶ ἐγκατάλειψι τοῦ Νικηταρὰ τοῦ Τουρκοφάγου, τὴν καταδίκη καὶ φυλάκισι γιὰ ἐσχάτη προδοσία τοῦ ἡρωικοῦ στρατηγοῦ Ἰωάννη Μακρυγιάννη;

Ποῖοι σπείρουν ζιζάνια;

Στὴ συνέχεια θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ μία ἄλλη παρομοία περίπτωσι, σύγχρονη αὐτὴ τὴ φορά, σὲ ἕναν ἄλλο ὅμως χῶρο, αὐτὸν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Ἐπειδὴ δὲ ἀναγκαζόμεθα νὰ κάνωμε λόγο γιὰ ἕνα συγκεκριμένο πρόσωπο, δηλώνουμε, ὅτι τὸ κάνομε αὐτὸ μὲ πολλὴ θλῖψι, εἰλικρινὴ ἀγάπη καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅτι μὲ τὸν ἐπιβεβλημένο θεολογικῶς καὶ ἐκκλησιαστικῶς αὐτὸν ἔλεγχο θὰ ἀναλογισθῇ ὁ ἀδελφός μας αὐτὸς τὶς εὐθῦνες του, ὡς θεολόγος, ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας, καὶ θὰ ἔλθῃ σὲ μετάνοια, ποὺ θὰ δυσαρεστήσῃ μὲν κάποιους μεγαλοσχήμους οἰκουμενιστάς, θὰ χαροποιήσῃ ὅμως τὸ Θεὸ καὶ ὅλη τὴν Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία, ποὺ παρακολουθεῖ ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς τὶς μάχες, ποὺ δίνει ἡ ἐπὶ τῆς γῆς Ἐκκλησία κατὰ τῶν ποικιλωνύμων ἐχθρῶν της, ποὺ τὴν ἐπιβουλεύονται καὶ τὴν πολεμοῦν λυσσωδῶς, γιὰ νὰ τὴν διαλύσουν, νὰ ἀκυρώσουν τὸ ἔργο της καὶ νὰ τὴν ἐμποδίσουν νὰ ὑπερισχύσῃ, , ὅλων τῶν σκοτεινῶν ἐπιγείων καὶ καταχθονίων Δυνάμεων. ὑπὸ τὴν ἀρχηγεία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε Στράτευμα εἶναι καὶ ἡ ἐπίγεια Ἐκκλησία, καὶ Στρατευομένη ὀνομάζεται. Μάλιστα δὲ εἶναι καὶ τὸ μοναδικὸ Στράτευμα, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του εὑρίσκεται συνεχῶς σὲ ἐμπόλεμη κατάστασι, διότι ὁ Σατανᾶς τὸ πολεμεῖ ἀπ’ ἀρχῆς τῆς ἱδρύσεώς του ἀδιαλείπτως. Στὶς δὲ χαλεπὲς ἡμέρες μας ἡ Ἐκκλησία δέχεται τὶς πιὸ ὕπουλες ἐπιθέσεις τοῦ αἰωνίου αὐτοῦ ἐχθροῦ της, μέσῳ τοῦ πλέον ἐπικινδύνου ὅπλου του, ποὺ χρησιμοποίησε ποτέ. Καὶ τὸ ὅπλο αὐτὸ τοῦ Σατανᾶ εἶναι ἡ παναίρεσι καὶ πανθρησκεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία ἐκμεταλλευομένη τὴν παχυλὴ ἄγνοια καὶ ἀδιαφορία τῶν περισσοτέρων Ὀρθοδόξων, κατάφερε νὰ εὑρίσκεται ἐδῶ καὶ δεκαετίες ἐντὸς τῶν τειχῶν καὶ νὰ ἔχῃ καταλάβει ἐπιτελικὲς καὶ στρατηγικὲς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἐξαπολύῃ τὶς ἐπιθέσεις της μέσα ἀπὸ Πατριαρχεῖα, Ἀρχιεπισκοπές, Ὀρθόδοξες Θεολογικὲς Σχολὲς καὶ ἄλλους νευραλγικοὺς χώρους, ποὺ κατέχει. Πρὸ ὀλίγων δὲ ἑβδομάδων ἐπιτελάρχες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ συνεκάλεσαν Σύνοδο στὸ Κολυμπάρι Χανίων στὴν Κρήτη, μὲ σκοπὸ νὰ πείσουν ἀξιωματικοὺς καὶ στρατιῶτες τῆς μαχομένης Ὀρθοδοξίας, ὅτι ὅλοι ἐκεῖνοι, ποὺ λιποτάκτησαν, ἀποστάτησαν καὶ ἀποκόπηκαν ἀπὸ τὴ Θεοΐδρυτη Μία καὶ Ἁγία Ἐκκλησία καὶ προσχώρησαν σὲ ἀντίθετα καὶ ἐχθρικὰ στρατεύματα, ἢ ἵδρυσαν δικά τους καὶ ἀπ’ αὐτὰ προσηλυτίζουν μὲ ἀθεμίτους πολλάκις τρόπους ἀνυποψίαστα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι αὐτοί, λοιπόν, δὲν διάκεινται ἐχθρικῶς ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως Αὐτὴ πιστεύει καὶ διδάσκει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ διὰ τῶν Πατέρων καὶ Ἁγίων Της, καὶ ἐπίσης, ὅτι δὲν εἶναι αἱρετικοὶ καὶ «λύκοι βαρεῖς», ὅπως τοὺς ὀνομάζει ἡ Ἁγία Γραφή, ἀλλ’ ἄκακα ἀρνία καὶ ἔμπιστοι φίλοι καὶ σύμμαχοι Αὐτῆς καὶ ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία πρέπει ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς, ὡς ἰσάξια καὶ ἰσότιμη τῶν ἀντάρτικων αὐτῶν ὁμάδων νὰ τὶς θεωρεῖ ἀγαπητὲς ἀδελφές της καὶ νὰ συνεργάζεται ἀγαστῶς μαζί τους! Συμφωνία, συνεργασία καὶ κοινωνία λύκων καὶ προβάτων, φωτὸς καὶ σκότους, Χριστοῦ καὶ Βελίαλ φιλοδοξοῦν νὰ ἐπιτύχουν οἱ ταλαίπωροι Οἰκουμενισταί! Ἔχουν τόσο πλανηθῆ ἀπὸ τὸν Διάβολο, ὥστε νὰ πιστεύουν, ὅτι αὐτοὶ δύνανται νὰ ἐπιτύχουν αὐτό, ποὺ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος θεωροῦσε ἀδύνατο νὰ ἐπιτευχθῇ! (Β΄ Κορ. 6:15).

Ὅσοι γνωρίζουν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία θεώρησαν τὴν πρόσφατη αὐτὴ Σύνοδο, ποὺ ὠνομάσθηκε ἀπὸ τοὺς ἐμπνευστάς της «Ἁγία καὶ Μεγάλη», ὡς τὴν πλέον ἐπικίνδυνη τῆς Ἱστορίας, ἡ ὁποία μπορεῖ κάλλιστα νὰ θεωρηθῇ καὶ ὡς μία ἀπεγνωσμένη (καί, εὐτυχῶς, ἀποτυχημένη) ἐπίθεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Εὐτυχῶς ὅμως τέσσαρες ἐκλεκτοὶ καὶ γενναῖοι κληρικοί, ἕνας εὔελπις μοναχὸς καὶ ἕνας ἀγωνιστὴς λαϊκὸς Πανεπιστημιακὸς Καθηγητὴς ἐπαγρυπνοῦσαν στὶς ἐπάλξεις καὶ ἐκήρυξαν γενικὴ πνευματικὴ ἐπιστράτευσι στὴν Ἐκκλησία, ἐνημερώνοντας τὸν Ὀρθόδοξο Κλῆρο καὶ λαό, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος, καὶ ἀγωνίσθηκαν γιὰ τὴν προάσπισι τῆς Πίστεώς μας ἀπὸ τὸν ὕπουλο αὐτὸν ἐχθρό. Γιὰ νὰ εἴμεθα δίκαιοι, ἐδῶ πρέπει νὰ σημειώσωμε, ὅτι ἐκτὸς τῶν προαναφερθέντων ἀγωνιστῶν, τῶν ὁποίων αἱ κεφαλαὶ ζητοῦνται ἐπὶ πίνακι, καὶ ἄλλοι κληρικοί (καὶ μάλιστα ἐπίσκοποι), μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἀντέδρασαν καὶ καταδίκασαν μὲ παρρησία δημοσίως τὴν λῃστρικὴΣύνοδο τῆς Κρήτης. Τὶς κρίσιμες ὅμως ἐκεῖνες ὧρες, μετὰ τὸ τέλος τῆς Συνόδου, ὅταν οἱ Οἰκουμενισταὶ προσπαθοῦσαν νὰ ὑπολογίσουν τὶς βαρειὲς ἀπώλειές των, κάποιος θεολόγος ἐφώναξε φωνῇ μεγάλῃ, ἐλπίζοντας, ὅτι ἡ φωνή του θὰ ἐμποδίσῃ νὰ ἀκουσθοῦν οἱ ἀφυπνιστικοὶ ἤχοι τῶν σαλπίγγων, ποὺ καλοῦσαν σὲ ἐπιστράτευσι ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους. Καὶ τί ἐφώναζε ὁ θεολόγος; «Νὰ “περάσουν” ἀπὸ Στρατοδικεῖο καὶ νὰ ἐκτελεστοῦν οἱ σαλπιγκταί»! Ἀπίστευτο φαίνεται; Ὁμολογοῦμε, ὅτι καὶ ἐμεῖς δυσκολευθήκαμε νὰ πιστεύσωμε σχετικὸ δημοσίευμα μὲ τίτλο «Ἑξαπτέρυγα τοῦ Φαναρίου ζητοῦν ἀφορισμὸ Ζήση, Τσελεγγίδη καὶ λοιπῶν γιὰ τὸ ταξίδι στὴ Γεωργία» (Ἠλεκτρ. Ἐφημερ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ Online, 27.8.2016), ποὺ μᾶς ἐστάλη διὰ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου ἀπὸ κάποιον ἀγανακτισμένο καὶ σκανδαλισμένο πνευματικὸ ἀδελφό. Ἡ ἴδια εἴδησι δημοσιεύθηκε καὶ στὴν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς «Ἁγίας & Μεγάλης Συνόδου» “ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ”, μὲ τὸν ἑξῆς προκλητικώτατο τίτλο: «Καθαίρεσι τῶν κληρικῶν, ποὺ σπείρουν ζιζάνια στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας». Καὶ μία ἀπαραίτητη σημείωσι: Τὴν εὐθύνη αὐτῆς τῆς ἱστοσελίδος ἔχει ὁ ἴδιος θεολόγος!

Ἀλλὰ γιατί ὁ θεολόγος αὐτὸς εἰσηγεῖται τὴν καθαίρεσι τοῦ εὐλαβεστάτου κληρικοῦ καὶ διακεκριμένου ὁμοτ. Καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ. π. Θεοδώρου Ζήση, τοῦ ἐφημερίου τῆς Ἐνορίας Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν π. Ἀναστασίου Γκοτσοπούλου,τοῦ ἐφημερίου τῆς Ἐνορίας Προφήτου Ἠλιοὺ Πετροκερασῶν Θεσσαλονίκης π. Πέτρου Χίρς, τοῦ ἐφημερίου τῆς Ἐνορίας Παναγίας Ὁδηγητρίας, Λόφου Βώκου, ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς π. Ματθαίου Βουλκανέσκου, τοῦ μοναχοῦ Σεραφεὶμ Ζήση καὶ τοῦ λαϊκοῦ Καθηγητοῦ Δημητρίου Τσελεγγίδη;

Ἁπλούστατα διότι, ὡς Ὀρθόδοξοι ποιμένες καὶ θεολόγοι καὶ ὑπακούοντας στὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεώς των, ἔπραξαν τὸ ἱερὸ καθῆκον τους, καὶ ἐπέλεξαν νὰ εἰσέλθουν ἀπὸ τὴν στενὴ πύλη καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὴν τεθλιμμένη ὁδὸ τοῦ σκληροῦ καὶ ἐπικινδύνου ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος καὶ τῆς ἄνισης ἀντιπαραθέσεως μὲ ἰσχυροὺς ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντας, ἐλέγχοντες αὐτοὺς μὲ ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματα, ἀντὶ τῆς πλατείας πύλης καὶ εὐρύχωρης καὶ ἀκίνδυνης ὁδοῦ τῆς δογματικῆς συνθηκολογήσεως καὶ τοῦ ἀνεπιτρέπτου συμβιβασμοῦ μὲ πάσης φύσεως Νεοεποχήτικες καὶ Οἰκουμενιστικὲς κακοδοξίες, ποὺ ἐπέλεξε ὁ κατήγορός των, τὸν ὁποῖο δὲν γνωρίζουμε προσωπικῶς, παρὰ μόνον ἀπὸ παλαιότερα ἐμπαθέστατα δημοσιεύματά του κατὰ τοῦ ἀειμνήστου θεολόγου καὶ ἱεροκήρυκος Νικολάου Σωτηροπούλου. Θύελλα διαμαρτυριῶν, ὅπως θὰ ἐνθυμοῦνται πολλοὶ ἀναγνῶσται, εἶχε προκαλέσει ὁ ἄδικος καὶ ἀντικανονικὸς ἀφορισμὸς τοῦ γίγαντος ἐκείνου τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας καὶ Ἱεραποστολῆς καί, ἐνῷ ἡ Πανελλήνια Ἕνωσι Θεολόγων, μὲ ὁμόφωνο ψήφισμα τῆς Πανελλήνιας Διάσκεψής της, ζητοῦσε τὴν ἄρσι τῆς ἄκυρης, οὐσιαστικῶς καὶ τυπικῶς, καταδίκης-ποινῆς, ὁ ἴδιος θεολόγος, ποὺ τώρα προτείνει νὰ καθαιρεθοῦν καὶ ἀφορισθοῦν καὶ ἄλλοι ἀγωνισταὶ κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποτελοῦσε ἐπὶ πολλὰ ἔτη τὴν μεγαλύτερη θεολογικὴ παραφωνία, ἐπικροτώντας τὴν κολοσσιαίων διαστάσεων ἐκείνη ἀδικία καὶ παρανομία κατὰ τοῦ Πνευματοφόρου καὶ χαρισματικοῦ συναδέλφου καὶ ἀδελφοῦ του! Τί κρίμα!

«Ὑπερβολές», θὰ εἰποῦν κάποιοι, μονίμως ἐφησυχάζοντες, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἔνοχη ἀδράνεια καὶ σιωπή τους. Ὄχι κύριοι, δὲν γράφουμε ὑπερβολές. Τὰ γεγονότα «τρέχουν», καὶ τὰ ἄψυχα ἀκόμη λιθάρια κράζουν, καὶ φωνάζουν, καὶ μαρτυροῦν, ὅτι ὁ Ἀντίχριστος εἶναι ἐπὶ θύραις, καὶ ὅτι ἐνώπιόν μας ἐκτυλίσσονται, ὡς σὲ κινηματογραφικὴ ταινία, οἱ τελευταῖες πράξεις τοῦ «μυστηρίου τῆς ἀνομίας» (Β΄ Θεσ. 2:7), σεῖς δὲ καθεύδετε, μὴ βλέποντες ποῦ ὁδηγεῖ ἡ οἰκουμενιστικὴ καὶ ὑποκριτικὴ ἀγαπολογία τοῦ Φαναρίου, καὶ μὴ ἀκούοντες κάποιους ὑπηρέτας-προδρόμους τοῦ «Ἀνόμου» (Β΄ Θεσ. 2:8), ποὺ ἀνυπομονοῦν νὰ ἔλθῃ ὁ κύριός των καὶ νὰ ὑποβάλλῃ τὸ συντομώτερο στὴν ἀνθρωπότητα τὰ διαπιστευτήριά του καὶ νὰ ἀρχίσῃ τὴν δημοσία δρᾶσι του. Αὐτοὶ λοιπὸν λέγουν: «Ὅλα εἶναι ἕτοιμα, οἱ συνθῆκες γιὰ τὴν ὑποδοχὴ καὶ ἀποδοχὴ τοῦ Παγκοσμίου Κυβερνήτου μας ἔχουν ὡριμάσει ἀρκετά». «Ὄχι ἀκόμη, κάποιοι Ὀρθόδοξοι ἀντιδροῦν στὴν ἕνωσι τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ δὲ πολλὰ ὑποσχομένη Σύνοδός τους στὴν Κρήτη ἐναυάγησε, ἑπομένως οὐδὲν μέχρι τώρα ἐποιήσαμε», τοὺς ἀπαντοῦν ἄλλοι συνυπηρέται των, ἐπαναλαμβάνοντας τὴν πικρὴ γιὰ τὸν Παπισμὸ καὶ ὅλων τῶν ἐποχῶν ὀνειροπόλους ἑνωτικοὺς ἱστορικὴ διαπίστωσι, ποὺ πρῶτος ἔκανε ὁ πάπας Εὐγένιος Δ΄, ὅταν τὸν πληροφόρησαν, ὅτι ὁ Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς δὲν ὑπέγραψε τὸν Ὄρο τῆς ἑνώσεως, ποὺ ἐπεχείρησαν Λατινόφρονες Ὀρθόδοξοι καὶ Λατῖνοι, στὴ Φερράρα καὶ τὴ Φλωρεντία, τὰ ἔτη 1438-1439.

Μετὰ μεγάλης σπουδῆς ἔσπευδαν οἱ Βυζαντινοὶ ἑνωτικοὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης νὰ ὑπάγουν στὸν Πάπα, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν πολυπόθητη ἕνωσι, ἐλπίζοντες σὲ οἰκονομικὴ καὶ στρατιωτικὴ βοήθεια, ποὺ δὲν ἔφθασε ποτὲ στὸ Βυζάντιο ἀπὸ τὸ Βατικανό! Σύμφωνα δὲ μὲ συγχρόνους των χρονογράφους, καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, ἀκόμη καὶ τὰ ζῷα, προσπαθοῦσαν μὲ τὸν δικό τους τρόπο νὰ ἀποτρέψουν τὸν Αὐτοκράτορα, τὸν Πατριάρχη καὶ τὴν πολυμελῆ συνοδεία τους νὰ ἀποπλεύσουν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολι καὶ νὰ πλεύσουν πρὸς τὴν Ἰταλία. Ἀλλ’ ἐκεῖνοι δὲν ἔδωσαν σημασία, καὶ προτίμησαν νὰ ταξιδεύσουν καὶ νὰ διακινδυνεύσουν τὴν δογματικὴ ἀκεραιότητα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλ’ εὐτυχῶς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἐξ αἰτίας τῆς ἀδιαλλαξίας καὶ ἀμετανοησίας τῶν Λατίνων ἡ Σύνοδος ἐκείνη ἐναυάγησε. Aὐτὸ νομοτελειακῶς εἶναι πάντοτε τὸ ἀποτέλεσμα, ὅταν ἐγωισταὶ καὶ ἰσχυρογνώμονες καπετάνιοι περιφρονοῦν τὰ δελτία θυέλλης καὶ τὰ ἀπαγορευτικὰ τοῦ Λιμεναρχείου, καὶ ὡς ἀλάθητοι πάπες καὶ σοφώτεροι πάντων ἐνεργοῦντες, μὲ τὸ καράβι τους δίχως πυξίδα, τὸ δὲ πηδάλιο πεταμένο ὡς ἄχρηστο σὲ μία ἄκρη τοῦ καταστρώματος, ἀλλὰ καὶ μὲ σοβαρὰ μηχανικὰ προβλήματα, χαλασμένο ἀσύρματο καὶ μηδενικὴ ὁρατότητα, ἀποφασίζουν νὰ διασχίσουν τρικυμιώδη καὶ ἀχαρτογράφητα πελάγη!

Ἡ Ἱερουσαλὴμ ἑτοιμάζεται νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Ἀντίχριστο!

«Tρέχουν» λοιπὸν τὰ γεγονότα, καὶ γνωστές-ἄγνωστες Σκοτεινὲς Δυνάμεις ἀναγκάζουν μὲ πολλοὺς τρόπους (καὶ διὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ μὲ πολέμους, καὶ ἐξοπλίζοντας ἀδιστάκτους τρομοκράτες, καὶ μὲ τεχνητὲς οἰκονομικὲς κρίσεις, καὶ μὲ προμελετημένες ὑπερχρεώσεις κρατῶν, καὶ τὴν ἐξαθλίωσι λαῶν), βοηθούσης καὶ τῆς πρωτοφανοῦς ἐλλείψεως ἀξίων ἡγετῶν, ἀναγκάζουν, λέγομε, τὴν ἀνθρωπότητα, νὰ ζητήσῃ ἕνα σωτῆρα, γιὰ νὰ τὴ σώσῃ ἀπὸ τὰ δεινά, ἐλπίζοντας, ὅτι αὐτός, ἐπιτέλους, θὰ τῆς προσφέρῃ εἰρήνη, ἀσφάλεια, οἰκονομικὴ ἄνεσι καὶ δικαιοσύνη. Καὶ ὁ σωτήρας αὐτός, σύμφωνα μὲ τὶς προφητεῖες, ποὺ ὅλοι λίγο-πολὺ γνωρίζουμε, γιὰ μὲν τοὺς Ἑβραίους, ποὺ δὲν ἐπίστευσαν στὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, θὰ εἶναι ὁ ἀναμενόμενος ἀκόμη ἀπ’ αὐτοὺς μεσσίας, ἀλλὰ καὶ παγκόσμιος βασιλέας, ποὺ θὰ κυβερνήσῃ, κατ’ αὐτούς, ὅλα τὰ ἔθνη ἐπὶ τῆς γῆς, γιὰ ἐμᾶς δὲ τοὺς Χριστιανοὺς θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος, «ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καθίσαι ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός» (Β΄ Θεσ. 2:3-4).

Ἑπομένως μᾶς ἀφοροῦν ἄμεσα πολλὰ (κάθε ἄλλο παρὰ τυχαῖα) γεγονότα-σημεῖα τῶν καιρῶν, ποὺ συμβαίνουν στὶς ἡμέρες μας, καὶ πρέπει νὰ τὰ παρακολουθοῦμε μὲ «καλὴ ἀνησυχία», ὅπως συμβούλευε ὁ Ἅγ. Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, μὲ προσοχὴ καὶ νηφαλιότητα, καὶ νὰ γρηγοροῦμε, καὶ νὰ ἑτοιμαζώμεθα νὰ ὑποδεχθοῦμε ὄχι τὸν Ἀντίχριστο, ἀλλὰ τὸν «ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός» ἐρχόμενο Νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν ψυχῶν μας καὶ «Βασιλέα τῶν ὅλων» Κύριο καὶ μεγάλο Θεὸ Ἰησοῦ Χριστό, «ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς» (Ματθ. 24:30). Ἰδοὺ ἕνα ἀπὸ τὰ σύγχρονα αὐτὰ γεγονότα, ποὺ πρέπει νὰ ἐνδιαφέρουν κάθε ἀληθινὸ καὶ συνειδητὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανό: Ὅπως ἀναφέρουν πολλὰ δημοσιεύματα, τὸν τελευταῖο καιρὸ στὴν Ἱερουσαλὴμ παρατηρεῖται ἕνας πρωτοφανὴς ὀργασμὸς ἐργασιῶν καὶ μία ἄνευ προηγουμένου κινητικότητα, μὲ ἐπίκεντρο τὴν προετοιμασία γιὰ τὴν σταδιακὴ καὶ ἄρτια μελετημένη ἀνοικοδόμησι τοῦ τρίτου Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος. Πράγματι, ἡ Ἁγία Πόλι, ποὺ ἐδῶ καὶ πολλοὺς μῆνες ἔχει φορέσει τὰ γιορτινά της φορέματα, γνωρίζει πάλι, ὅπως λέγουν χαρούμενοι οἱ Ἑβραῖοι, ἡμέρες δόξης καὶ ἔρχονται ἡμέρες ἐνδοξότερες, λέγουν, ὅπως ἐκεῖνες ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Δαυῒδ καὶ τοῦ Σολομῶντος! Μαζὶ δὲ μὲ πολλοὺς Ἑβραίους τῆς Διασπορᾶς, πολλὰ ἑκατομμύρια ἐπισκέπτες-ρεκὸρ κάθε ἐθνικότητος ἐπισκέπτονται τὰ τελευταῖα χρόνια τὸ Ἰσραὴλ καὶ ἰδιαιτέρως τὴν Ἱερουσαλήμ, γιὰ νὰ παρακολουθήσουν ποικίλες θρησκευτικὲς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις, ποὺ σχετίζονται μὲ πολλὲς Ἑβραϊκὲς ἑορτές, καὶ πολιτιστικὰ δρώμενα, ποὺ ἀναδεικνύουν τὸν μακραίωνο, σπάνιο καὶ σπουδαιότατο πολιτισμὸ τοῦ ἱστορικοῦ αὐτοῦ Ἔθνους. Ἰδιαιτέρα δὲ λαμπρότητα εἶχαν εἰδικὲς ἐκδηλώσεις, οἱ ὁποῖες εἶχαν σχέσι μὲ τὴν προαναφερθεῖσα προετοιμασία γιὰ τὴν ἀνέγερσι τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος. Ὡς γνωστόν, κατὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τὰ Ρωμαϊκὰ στρατεύματα τὸ 70 μ.Χ., καταστράφηκε ὁλοσχερῶς καὶ ὁ ἱστορικὸς Ναὸς τῶν Ἑβραίων, οἱ ὁποῖοι ἔκτοτε ἔμειναν ἐπὶ 20 ὁλοκλήρους αἰῶνες χωρὶς τὸν μοναδικὸ τόπο λατρείας των! Ἀλλὰ στὶς ἡμέρες μας ἦλθε, φαίνεται, τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, γιὰ νὰ ἀνοικοδομηθῇ λίαν προσεχῶς καὶ ὁ Ναός. Ὅταν δὲ γίνῃ αὐτό, θὰ ἀποτελέσῃ ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικώτερα ἐσχατολογικὰ σημεῖα, μετὰ τὴν ἵδρυσι τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραὴλ τὸ 1948, τὴν ἀνακατάληψι ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλῖτες τῆς Ἱερουσαλὴμ τὸ 1967 καὶ τὴν ἐμφάνισι στὶς ἡμέρες μας τοῦ γραμμωτοῦ κώδικος μὲ τὸ 666, σημεῖα προφητευμένα, τὰ ὁποῖα μᾶς προειδοποιοῦν, ὅτι συντόμως θὰ συμβοῦν καὶ τὰ ἄλλα δύο ἐναπομείναντα κοσμοϊστορικὰ καὶ συγκλονιστικὰ γεγονότα, δηλαδὴ ὁ ἐρχομὸς καὶ ἡ παγκοσμία διακυβέρνησι τοῦ Ἀντιχρίστου, καὶ ἡ Β΄ Παρουσία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀξίζει, νομίζομε, νὰ ἀναφέρωμε καὶ ὡρισμένες λεπτομέρειες, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ νέο Ἑβραϊκὸ Ναὸ καὶ τὶς προετοιμασίες γιὰ τὴν ἀναβίωσι τῆς Ἰουδαϊκῆς Λατρείας μέσα σ’ αὐτόν: 1) Διωρίσθηκε ἀπὸ τὸ Sanhedrin (Μέγα Ἑβραϊκὸ Συνέδριο) ὁ πρῶτος μετὰ ἀπὸ τόσους αἰῶνες ἀρχιερέας, καὶ καταρτίσθηκε ἕνα μητρῶο 300.000 Ἰουδαίων ἀνδρῶν, μὲ ξεκάθαρη Πατριαρχικὴ γενεαλογία καὶ ρίζα Ἀαρωνίτικη, ὥστε νὰ γίνουν ἀργότερα ἱερεῖς καὶ νὰ ὑπηρετήσουν στὸ Ναό. 2) Ἱδρύθηκε ἐπίσης Ἱερατικὴ Σχολὴ γιὰ τὴν μόρφωσι καὶ ἐκπαίδευσι τῶν ἱερέων. 3) Σύμφωνα μὲ λεπτομερεῖς περιγραφές, ποὺ διασῴζονται στὴν Π. Δ. καὶ γενικώτερα στὴν πλουσιωτάτη Ἑβραϊκὴ θρησκευτικὴ Παράδοσι, ἑτοιμάσθηκε βαρύτιμη ἀρχιερατικὴ στολὴ καὶ μία ἀπὸ πολυτίμους λίθους ἀρχιερατικὴ μίτρα, ράβονται δὲ πυρετωδῶς μὲ τὰ καλύτερα ὑφάσματα τοῦ κόσμου τὰ ἄμφια καὶ οἱ στολὲς τῶν ἱερέων. 4) Σύμφωνα μὲ ὅλες τὶς Νομικὲς διατάξεις καὶ θρησκευτικὲς Παραδόσεις τῶν Ἑβραίων ἀποκαταστάθηκαν ἐπίσης ἢ κατασκευάσθηκαν ἐξ ἀρχῆς ὅλα τὰ ἀπαραίτητα ἱερὰ σκεύη (χρυσά, ἀργυρά, χάλκινα ἢ ξύλινα, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ μουσικὰ ὄργανα), -ακριβέστατα ἀντίγραφα τῶν πρωτοτύπων-, συμφώνως πρὸς τὶς προδιαγραφές, ποὺ εἶχε ὀρίσει γιὰ τὴν κατασκευὴ τῶν πρωτοτύπων τους ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Μεταξὺ τῶν σκευῶν αὐτῶν ξεχωριστὴ θέσι ἔχει μία ὁλόχρυση Ἑπτάφωτη Λυχνία (Menorah), ἡ ὁποία ἐκτίθεται σὲ εἰδικὴ ἔκθεσι ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό. Στὴν ἔκθεσι αὐτὴ ἐκτίθενται καὶ πολλὰ ἄλλα ἱερὰ καὶ πολύτιμα σκεύη, ποὺ προορίζονται γιὰ τὸ Ναό. 5) Κατασκευάζεται ἐπίσης ὁ βωμός (θυσιαστήριο), ὅπου θὰ τελοῦνται καὶ θὰ προσφέρωνται οἱ θυσίες στὸ Θεό, ὅταν βεβαίως ὁ Ναὸς κτισθῇ καὶ ἀρχίσει νὰ λειτουργῇ κανονικά. 6)Μία ἀπὸ τὶς σημαντικώτερες νομικὲς προϋποθέσεις, κατὰ τοὺς Ἑβραίους, γιὰ τὴν ἀνέγερσι καὶ ἀπρόσκοπτη λειτουργία τοῦ Ναοῦ ἦταν καὶ ἡ ὕπαρξι ξανθοκόκκινων ἀγελάδων, οἱ ὁποῖες προσφέρονταν ἀπὸ τοὺς πιστοὺς στοὺς ἱερεῖς γιὰ θυσία. Σύμφωνα δὲ μὲ τὴν τελετουργικὴ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, κάθε ἀγελάδα (δάμαλις) ἔπρεπε νὰ εἶναι ἀρτιμελὴς καὶ ἄμωμος, μὲ ἀκέραια καὶ ὑγιὰ ὅλα τὰ μέλη της, καὶ ἐπάνω της νὰ μὴ ἔχῃ φορτωθῆ ποτὲ ζυγός, μετὰ δὲ τὴ σφαγή της (ἔξω ἀπὸ τὸ στρατόπεδο τῶν Ἰσραηλιτῶν) καὶ τὴ θυσία, ἡ στάχτη της ἔπρεπε νὰ ἀναμειχθῇ μὲ νερό, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ ἱερέας θὰ ράντιζε ἑπτὰ φορὲς κατὰ τὴν κατεύθυνσι τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, πρᾶξι, ἡ ὁποία ἀπήλασε, ὅπως ἐπιστεύετο, τὸν λαὸ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του καὶ τὴ νομικὴ ἀκαθαρσία, ἐφ’ ὅσον, βεβαίως, εἶχε προηγηθῆ εἰλικρινὴς μετάνοια καὶ ἐξομολόγησι τῶν ἁμαρτιῶν τους στὸν ἱερέα (Ἀριθμ. 19). Αὐτὴ τὴν τελετὴ (τοῦ Ἐξιλασμοῦ) γιὰ τὸν ἐξαγνισμὸ ὅλων τῶν Ἰσραηλιτῶν προσπαθοῦν νὰ ἀναβιώσουν στὶς ἡμέρες μας οἱ Ἑβραῖοι. Μέχρι σήμερα, ἐπὶ 20 αἰῶνες, ἑώρταζαν μὲν ἐθιμοτυπικῶς κάθε χρόνο τὴν Ἡμέρα-Εορτὴ τοῦ Ἐξιλασμοῦ (Yom Kippur), δίχως ὅμως Ναό, ἱερατεῖο καὶ θυσιαστήριο, ἡ τέλεσι τῆς τελετῆς μὲ τὸν τρόπο, ποὺ διέταξε ὁ Θεός, ἦταν ἀδύνατη. Ἔλειπε ὅμως καὶ κάτι ἄλλο. Τί ἦταν αὐτό; Ἦταν οἱ ξανθοκόκκινες δαμαλίδες! Εἶναι ἀξιοσημείωτο τὸ ὅτι, μετὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ Ναοῦ, καὶ ἐπὶ 2.000 ἔτη, τὸ εἶδος αὐτὸ ἀγελάδος εἶχε ἐξαφανισθῆ τελείως στὸ Ἰσραήλ! Τὸν τελευταῖο καιρὸ οἱ δαμαλίδες αὐτὲς ἔκαμαν καὶ πάλι τὴν ἐμφάνισί τους, χαρίζοντας μεγάλη χαρὰ στοὺς θρησκευομένους Ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι ἑρμηνεύουν τὴν ἐπανεμφάνισι αὐτῶν τῶν ζῴων ὡς σημαντικὸ σημεῖο, ὅτι δηλαδὴ ἐγγίζει καὶ ἡ ἐμφάνισι τοῦ μεσσίου των καὶ ἡ ἀνοικοδόμησι τοῦ Ναοῦ των. 7) Τὰ τελευταῖα ἔτη διάφοροι Οἰκουμενιστικοὶ φορεῖς διοργανώνουν στὴν Ἱερουσαλὴμ μεταξὺ Ἑβραίων, Χριστιανῶν καὶ Μουσουλμάνων μηνιαῖες διαθρησκειακὲς συμπροσευχές, στὶς ὁποῖες ὑπερέχει τὸ λαϊκὸ στοιχεῖο, ὥστε νὰ ἐξοικειώνωνται στὸ νέο πανθρησκειακὸ περιβάλλον, ποὺ προωθεῖται παγκοσμίως, οἱ πιστοὶ τῶν τριῶν αὐτῶν «Ἀβρααμικῶν θρησκειῶν» (δηλ. αὐτῶν, ποὺ τὶς ἑνώνει ἡ κοινὴ πίστι στὴν μεγάλη Πατριαρχικὴ μορφὴ τῆς Π. Δ., τὸν Ἀβραάμ). 8) Τὸ διάστημα μάλιστα 4-23.9.2016, διωργανώθηκαν πολλὲς ἐκδηλώσεις, γιὰ τὶς ὁποῖες ἔφθασαν στὴν Πόλι ἀπ’ ὅλο τὸν κόσμο ἑκατοντάδες, μουσικοί, ἠθοποιοί, τραγουδισταί, σκηνοθέτες, παραγωγοὶ καὶ ἄλλοι καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, τεχνικοὶ καὶ φοιτηταί, καθὼς καὶ πολλὲς διάσημες προσωπικότητες, ὥστε νὰ πραγματοποιηθοῦν μὲ ἐπιτυχία αὐτὲς οἱ ἐκδηλώσεις. 9) Στὸ πλαίσιο δὲ δύο ἐτησίων φεστιβάλ, τοῦ Mekudeshet καὶ τοῦ Jerusalem Season of Culture, διωργανώθηκε καὶ μία ἄνευ προηγουμένου διαθρησκειακὴ ἐκδήλωσι-τελετή, στὴν ὁποία εἶχαν προσκληθῆ νὰ συμμετάσχουν καὶ θρησκευτικοὶ ἡγέτες τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τοῦ Ἰσλάμ, «τῶν τριῶν δηλαδὴ μεγαλυτέρων καὶ μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖες», ὅπως ἀναφέρουν σχετικὲς ἀνακοινώσεις τῶν διοργανωτῶν, «μοιράζονται μία πίστι σὲ ἕνα Θεό, καὶ μία ἀγάπη δίχως ὅρια γιὰ τὴν Ἱερουσαλήμ». Οἱ δὲ θρησκευτικοὶ ἡγέτες ἐπρόκειτο «νὰ διαλεχθοῦν μεταξύ τους, νὰ μελετήσουν, νὰ τραγουδήσουν καὶ νὰ συμπροσευχηθοῦν». Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ἡ πληροφορία, ὅτι πίσω ἀπὸ τὴν Οἰκουμενικὴ αὐτὴ κίνησι τοῦ Φεστιβὰλ Mekudeshet εὑρίσκεται τὸ Βατικανό! (Steven DeNoon, Israeli News Live). Ἔτσι εἶναι πλέον φανερό, ὅτι μὲ τέτοιου εἴδους πρωτοβουλίες ὁ Πάπας θέτει σοβαρὴ ὑποψηφιότητα γιὰ νὰ παίξῃ τὸν ρόλο τοῦ Ψευδοπροφήτου-Ὑπασπιστοῦ τοῦ Ἀντιχρίστου! 10) Τὸ μεγαλύτερο μάλιστα ἐπίτευγμα τοῦ δευτέρου Φεστιβὰλ ἦταν ἡ μετατροπὴ ἐνὸς μεγάλου Κέντρου Μουσικῆς σὲ προσωρινὸ ναό, μὲ τὴν ὀνομασία «Ἀμήν». Ὁ νέος αὐτὸς ναός, στὸ Ὄρος τοῦ Ναοῦ, στὴν Παλαιὰ Πόλι τῆς Ἱερουσαλήμ, χαρακτηρίζεται ὡς «Οἶκος προσευχῆς γιὰ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ ὅλους τοὺς πιστούς»! Σ’ αὐτὸ τὸ ναὸ συμπροσευχήθηκαν οἱ ἡγέτες τῶν θρησκειῶν, ποὺ προαναφέραμε. Στὰ διάφορα δημοσιεύματα γίνεται λόγος περὶ προσωρινοῦ ναοῦ, ὁ ὁποῖος, ὅπως φαίνεται, δὲν εἶναι ὁ τρίτος Ναὸς τοῦ Σολομῶντος. Ὁ Ναὸς τοῦ Σολομώντος, ὅταν κτισθῇ, θὰ εἶναι, ὅπως δείχνουν οἱ ἀρχιτεκτονικὲς μακέτες, πολὺ μεγαλύτερος, μεγαλοπρεπὴς καὶ θὰ ἐξυπηρετῇ, μᾶλλον, ἀποκλειστικῶς τὶς λατρευτικὲς ἀνάγκες τῶν Ἑβραίων, καὶ δὲν θὰ προσφέρεται γιὰ διαθρησκειακοὺς σκοποὺς καὶ οἰκουμενιστικὲς συμπροσευχές, διότι ὁ πρῶτος καὶ δεύτερος Ναὸς ἐθεωρεῖτο μὲν ἀνέκαθεν ὡς τόπος ἱερός, ἡ δὲ εἴσοδος ἀλλοθρήσκων σ’ αὐτὸν ἐθεωρεῖτο ὡς βεβήλωσι αὐτοῦ (Πράξ. 21:28). Ἑπομένως, ὁποιαδήποτε εἴσοδος μὴ Ἰουδαίων στὸ μέλλον στόν τρίτο Ναὸ μᾶλλον θὰ πρέπει νὰ ἀποκλεισθῇ. Εἴθε παρομοία εὐαισθησία γιὰ τὴν προφύλαξι τῆς ἱερότητος τῶν ναῶν νὰ εἶχαν καὶ οἱ δικοί μας Ὀικουμενισταί, οἱ ὁποῖοι, παραβαίνοντες τοὺς Ἱ. Κανόνας, ἐπιτρέπουν τὴν εἴσοδο στοὺς Ὀρθοδόξους ναοὺς σὲ πάσης φύσεως ἀλλοδόξους κληρικούς, γιὰ νὰ τελέσουν μαζὶ ἀνίερα συλλείτουργα καὶ ἀπαγορευμένες ρητῶς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία συμπροσευχές! Στὸ Ὄρος τοῦ Ναοῦ, ὅπου σύμφωνα μὲ τὴν Ἰουδαϊκὴ Παράδοσι εὑρίσκετο ὁ πρῶτος καὶ δεύτερος Ναὸς τοῦ Σολομῶντος καὶ ὅπου πρόκειται νὰ ἀνεγερθῇ καὶ ὁ τρίτος Ναός, εὑρίσκονται σήμερα δύο Ισλαμικὰ οἰκοδομήματα, τὸ τέμενος τοῦ Ὁμάρ καὶ ὁ Θόλος τοῦ Βράχου, τὰ ὁποῖα μέχρι σήμερα ἐπιστεύετο, ὅτι γιὰ νὰ κτισθῇ ὁ Ἰουδαϊκὸς Ναός,ἔπρεπε νὰ κατεδαφισθοῦν, ἐνέργεια, ποὺ θὰ ἐθεωρεῖτο ἄκρως ἐχθρικὴ καὶ θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσῃ μεγάλη σύρραξι μεταξὺ τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὁλοκλήρου τοῦ Μουσουλμανικοῦ κόσμου. Πρόσφατες ὅμως πληροφορίες ἀναφέρουν, ὅτι, σύμφωνα μὲ νέες ἀρχιτεκτονικὲς μελέτες καὶ κατόπιν διαλόγου μεταξὺ τῶν ἐνδιαφερομένων μερῶν, δὲν θὰ χρειασθῇ νὰ κατεδαφισθῇ κάποιο ἀπὸ τὰ τεμένη αὐτά. Ἀξίζει δὲ νὰ σημειωθῇ, ὅτι, χαρακτηρίζοντας οἱ Ἑβραῖοι τὸν προσωρινὸ ναὸ «Ἀμήν» ὡς «Οἶκο Προσευχῆς ὅλων τῶν Ἐθνῶν», θεωροῦν, ὅτι ἔτσι ἐκπληρώνεται τὸ ρηθὲν διὰ τοῦ Προφήτου, «ἰσάξω αὐτοὺς εἰς τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου καὶ εὐφρανῶ αὐτοὺς ἐν τῷ οἴκῳ τῆς προσευχῆς μου· τὰ ὁλοκαυτώματα αὐτῶν, καὶ αἱ θυσίαι αὐτῶν ἔσονται δεκταὶ ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου μου· ὁ γὰρ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν, εἶπε Κύριος ὁ συνάγων τοὺς διεσπαρμένους ᾿Ισραήλ, ὅτι συνάξω ἐπ᾿ αὐτὸν συναγωγήν»! (Ἡσ. 56:7). Ἡ σύναξι ἐπίσης τῶν διεσπαρμένων σὲ ὅλο τὸν κόσμο Ἰουδαίων στὴ γῆ τῶν προγόνων τους, περὶ τῆς ὁποίας γίνεται λόγος στὴν προφητεία, ἔχει ἀρχίσει ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ συγχρόνου Κράτους τοῦ Ἰσραὴλ καὶ συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ἀποτελώντας μία ἀκόμη ἐσχατολογικὴ προφητεία, ἡ ὁποία ἐκπληρώνεται καὶ αὐτὴ στὶς ἡμέρες μας. Ἡ σύναξι αὐτὴ ἐπιταχύνθηκε περισσότερο, μετὰ τὸ προσκλητήριο, ποὺ ἐσήμανε ἕνας ἀπὸ τοὺς κορυφαίους ραββίνους τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Chaim Kanievsky, καλώντας πέρυσι ὅλους τοὺς Ἑβραίους τῆς Διασπορᾶς νὰ ἐπιστρέψουν στὴ Πατρίδα τους τὸ συντομώτερο, διότι ἐπέκειτο ἐντὸς ὀλίγου ἡ ἐμφάνισι τοῦ ἀναμενομένου μεσσίου των! 11) Ἐνδεικτικὸ τῆς ἀτμόσφαιρας, ποὺ ἐπικρατεῖ τὸν καιρὸ αὐτὸ στὸ Ἰσραὴλ εἶναι καὶ ἕνα ἀμφιβόλου ἐγκυρότητος διαδικτυακὸ δημοσίευμα, μὲ τὸν ἑξῆς κάθε ἄλλο παρὰ τιμητικὸ γιὰ κάποιους Χριστιανούς(;) τίτλο: «Χριστιανοὶ ἐπιστρέφουν στὶς Ἑβραϊκὲς ρίζες τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου»,ἀναφέροντας, ὅτι ὅλο καὶ περισσότεροι Χριστιανοὶ ἀναζητοῦν καὶ εὑρίσκουν τὶς Ἑβραϊκὲς ρίζες των, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μεταθέτουν τὴν ἑβδόμη ἡμέρα (ἀναπαύσεως) ἀπὸ τὴν Κυριακὴ στὸ Σάββατο! (Breaking Israel News, 26.7.2016). Πιθανὸν νὰ πρόκειται περὶ Ἀντβεντιστῶν τῆς Ἑβδόμης Ἡμέρας (ἀκραία Προτεσταντικὴ ἐσχατολογικοῦ χαρακτῆρος καὶ χιλιαστικῶν τάσεων Ὁμολογία, μὲ θεμελιώδη διδασκαλία τὴν ἀπόρριψι τῆς Κυριακῆς καί, ἀντ’ αὐτῆς, τὴν τήρησι τοῦ Σαββάτου). Παρόμοιες εἰδήσεις εἶναι ἐνδεικτικὲς τῆς προφητευμένης συγχύσεως, ποὺ θὰ ἐπικρατήσῃ κατὰ τοὺς ἐσχάτους καιρούς, κυρίως δὲ τὶς ἡμέρες τοῦ Ἀντιχρίστου.

Λευτεριᾶς λίπασμα οἱ πρῶτοι πεσόντες στὸν πόλεμο κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

«Πολλὰ τέρατα ἐγένησεν ἐν τοῖς καιροῖς ἡμῶν ὁ ᾍδης, ἀλλ’ ἰσομέγεθες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ οὐδέν», εἶπε κάποτε ὁ μακαριστὸς σοφὸς καὶ λόγιος ἀρχιμανδρίτης π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Ὅπως φαίνεται, τὸ ἀδηφάγο αὐτὸ τέρας δὲν χόρτασε μὲ τὴ θυσία τοῦ θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου, ποὺ τοῦ προσέφεραν οἱ Οἰκουμενισταί, ποὺ τὸ τρέφουν καὶ τὸ διατηροῦν στὴ ζωή. Καὶ τώρα ἀναζητοῦν νέα θύματα νὰ φονεύσουν πνευματικῶς καὶ νὰ τὰ ρίψουν στὸ κλουβί του! Φονεύσατε, αἱμοσταγεῖς ὑπηρέται τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ ἄλλους ἀγωνιστάς, καθαιρέσατε κληρικούς, ἀποσχηματίσατε μοναχοὺς καὶ ἀφορίσατε καὶ ἄλλους λαϊκούς, ποὺ ἀντιδροῦν στὶς κακοδοξίες σας καὶ ἐλέγχουν τὶς ἀνομίες σας! Ὦ ἀνόητοι Οἰκουμενισταί, φονεῖς τῶν δικαίων, δὲν ἐννοεῖτε, ὅτι φονεύοντας τοὺς δικαίους, εὐσεβεῖς καὶ ἀγωνιστάς, σὰν τὸ Νικόλαο Σωτηρόπουλο, τὸν π. Θεόδωρο Ζήση καὶ τὸν Δημήτριο Τσελεγγίδη, πλουτίζετε τὴν Ἐκκλησία μὲ νέους μάρτυρας, ὁμολογητὰς καὶ ἁγίους; Μωροὶ καὶ τυφλοί, δὲν βλέπετε, ὅτι οἱ ἄδικες καθαιρέσεις καὶ οἱ παράνομοι ἀφορισμοί, ποὺ ἐπιβάλλετε σὲ ἀθῴους ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, γίνονται, ὅπως λέγουν οἱ στίχοι γνωστοῦ τραγουδιοῦ, «πάλης (κατὰ τῆς σατανικῆς αἱρέσεώς σας) ξεκίνημα, ὁδηγοὶ τῆς ἐλπίδας, λευτεριᾶς λίπασμα οἱ πρώτοι νεκροί»; «Οἱ ἀδικοῦντεςἀδικησάτωσαν ἔτι… ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ», λέγει ὁ Χριστὸς στὴν Ἱ. Ἀποκάλυψι. Καὶ σεῖς, λοιπόν, συνεχίσετε νὰ ἀδικεῖτε, καὶ νὰ ἐξοντώνετε τοὺς δικαίους, καὶ νὰ λιπαίνετε μὲ αὐτοὺς τὸ ἀειθαλὲς δένδρο τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας, τῆς ἀληθείας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Μάθετε λοιπόν, ὅτι ἡ ἀπελευθέρωσι τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὸν σφικτὸ βρόχο τῆς παναιρέσεως, ποὺ ἔχετε περάσει στὸ λαιμό της, ἐγγύς ἐστιν. Ὑποκριταί, λέγετε, ὅτι ἔχετε ἀγάπη, ἀλλὰ οἱ καρδίες σας στεροῦνται αὐτῆς. Οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι τὰς αἱρέσεις Ἐκκλησίας ὠνομάσατε, καὶ ὅτι διαβεβαιοῦτε τοὺς αἱρετικούς, ὅτι ἀποτελοῦν καὶ αὐτοὶ Ἐκκλησίας, ποὺ ὁδηγοῦν στὴ σωτηρία, ἐνῷ οἱ παρασυναγωγές των ὁδηγοῦν στὴν αἰωνία ἀπώλεια. Οὐαὶ ὑμῖν, σκανδαλοποιοί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, ὅτι ὑπηρέται παναιρέσεως γεγόνατε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους (καλοπροαιρέτους ἑτεροδόξους) ἀφίετε εἰσελθεῖν.

https://fdimathan.wordpress.com

Ραγιαδισμός και νεοαποικιοκρατία

Η παθητική στάση του ελληνικού λαού προκαλεί την απορία πολλών. Ωστόσο η παθητικότητα αυτή αποτελεί συνισταμένη πολλών παραγόντων. Κάποιοι από αυτούς όπως είναι η χειραγώγηση και η οικονομική εξάρτηση και ο ρόλος κέντρου-περιφέρειας στην ΕΕ έχουν παρουσιασθεί σε προηγούμενα άρθρα μου.

Σε αυτό το άρθρο θα παρουσιάσω το φαινόμενο της νεοαποικιοκρατίας. Το νέο ελληνικό κράτος αποτελεί δημιούργημα των Μεγάλων Δυνάμεων. Οι σχέσεις όμως υποτέλειας υπήρξαν ήδη από την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ως δημιούργημα λοιπόν τρίτων (κατ’άλλους προτεκτοράτο) έχει δημιουργήσει σχέσεις εξάρτησης οικονομικές και πολιτισμικές.

Η νεοαποικιοκρατία είναι η εκμετάλλευση των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών από τις αναπτυγμένες με έμμεσους τρόπους. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η νεοαποικιοκρατία αποτελεί μία εξέλιξη του καπιταλισμού όπου οι καπιταλιστικές δυνάμεις (έθνη και επιχειρήσεις) επιβάλλονται στα πιο αδύναμα έθνη μέσω του ενεργειών του διεθνούς καπιταλισμού αντί με μεθόδους άμεσης επιβολής.

Η πολιτισμική αποικιοκρατία αποτελεί τμήμα της νεοαποικιοκρατικής θεωρίας μαζί με την παγκοσμιοποίηση. Στην πολιτισμική αποικιοκρατία το κυρίαρχο έθνος ελέγχει τις αξίες του κυριαρχούμενου μέσω των ΜΜΕ, της εκπαίδευσης, της θρησκείας και της γλώσσας με σκοπό πάντα την οικονομική υποδούλωση. Στη χώρα μας αυτό μπορεί να το παρατηρήσει κάποιος με τη μόδα των γκρήκλις, των ξένων πινακίδων στα καταστήματα κοκ. (γλώσσα), με την υποβάθμιση των ιστορικών στοιχείων του έθνους (εκπαίδευση), τα ΜΜΕ (με τις αμερικάνικες σειρές και πρόσφατα με τις τούρκικες) και της θρησκείας (υποβάθμιση κυρίαρχου δόγματος στα ΜΜΕ βλ. αντικληρικαλισμός, στην εκπαίδευση -αφαίρεση χριστιανικών συμβόλων, κατάργηση προσευχής κοκ).

Επιβάλλεται έτσι μία αποικιοκρατική νοοτροπία όπου ο κυριαρχούμενος αναπτύσσει συναισθήματα κατωτερότητας και ο κυρίαρχος θεωρείται ανώτερος γιατί ανήκει (ο κυρίαρχος) σε μία ανώτερη φυλή (θα μας σώσουν οι ξένοι που είναι «καλύτεροι» από εμάς).

Η πολιτισμική αποικιοκρατία αποκαλείται και «μαλακή ισχύς» (soft power) και γίνεται με τρόπο που είναι ελκυστικός στον κυριαρχούμενο. Για παράδειγμα οι τούρκικες τηλεοπτικές σειρές έχουν στοιχεία που να μπορεί να ταυτισθεί ο μέσος Έλληνας με τον τούρκο ηθοποιό βλ. ντύσιμο, οικογενειακά θέματα, κατοικία κτλ. Οι σειρές αυτές χρησιμοποιούνται ως εργαλείο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Η μη μεταγλώττισή τους έχει ως σκοπό το άκουσμα της τουρκικής γλώσσας να καταστεί οικείο στον Έλληνα οπότε σε μία πιθανή ενδεχόμενη στρατιωτική επίθεση της Τουρκίας να μην μπορεί να αντιδράσει γιατί δεν αντιδρούμε σε κάτι που έχουμε αποδεχθεί ως οικείο ή ακόμα και φιλικό.

Το ίδιο έχει συμβεί και με τις αμερικανικές σειρές με αποτέλεσμα την υιοθέτηση του αμερικανικού τρόπου ζωής και σκέπτεσθαι (τα γκρήκλις ακόμα και η αλλοίωση των σημείων στίξης της ελληνικής γλώσσας αποτελούν χαρακτηριστική περίπτωση).

Η αποικιοκρατική νοοτροπία στον καταπιεζόμενο αναπτύσσει συναισθήματα κατωτερότητας (David & Okazaki, 2006a) δημιουργώντας τα αντίστοιχα ψυχολογικά τραύματα (χαμηλή αυτοεκτίμηση, υψηλά επίπεδα αυτοκτονίας – περίπου 30-50.000 αυτοκτονίες στην Ελλάδα της κρίσης). Πόσοι δεν έχουν ακούσει Έλληνες να «αυτομαστιγώνονται» λέγοντας ότι είναι τεμπέληδες, διεφθαρμένοι κτλ. ;

Η νεοαποικιοκρατία και η αποικιοκρατική νοοτροπία εκδηλώνεται με πέντε βασικούς τρόπους που είναι (Decena, 2014): εσωτερικευμένη πολιτισμική και εθνική κατωτερότητα (οι Ευρωπαίοι είναι «καλύτεροι» από τους Έλληνες που είναι «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένοι»), πολιτισμική ντροπή (μετά την αρχαία Ελλάδα δεν υπήρξε τίποτα, οι νεοέλληνες δεν έχουν ιστορική συνέχεια κτλ.) διακρίσεις εντός του ίδιου του λαού (η μία κοινωνική τάξη στρέφεται εναντίον της άλλης μέσω του κοινωνικού αυτοματισμού που προωθείται από τα ΜΜΕ), τα φυσικά χαρακτηριστικά (η άρια φυλή είναι ανώτερη γιατί είναι ψηλή και ξανθιά) και το αποικιοκρατικό χρέος βάσει του οποίου οι Έλληνες θα πρέπει να είναι ευγνώμονες στους Ευρωπαίους που ήρθαν να τους «σώσουν».

Η λύση στο πρόβλημα είναι η «αντιαποικιοκρατία» του πνεύματος. Ο Έλληνας θα πρέπει να πάψει να αισθάνεται ντροπή και να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του. Μέσω της συλλογικότητας να αρχίσει να αποκτά κριτική σκέψη και έτσι να διασώσει όχι μόνο την εθνική του ταυτότητα αλλά και την πνευματική του υγεία. Διαφορετικά η επιβίωση θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη εάν όχι αδύνατη.

Φωτεινή Μαστρογιάννη – Οικονομολόγος, συγγραφέας, καθηγήτρια ΜΒΑ

Ενδεικτική βιβλιογραφία

David, E.J.R. & Okazaki, S. (2006a). Colonial mentality: A review and recommendation for filipino American psychology. Cultural Diversity and Ethnic Minority Psychology. 2006: 12 (1):1-16.

http://mastroyanni.blogspot.gr/

Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ

Σε απάντηση για το ποιο δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσουμε ύστερα από την κατάληψη της Εκκλησίας μας από το Σατανικό Οκουμενιστικό πνεύμα δεν είναι άλλος από την ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ!
Μην θέλουμε και την Ορθόδοξη πίστη μας να κρατήσουμε και την ταλαιπωρία να αποφύγουμε.
Η Ορθόδοξη στράτα είναι στενή και τεθλιμμένη και για τον κάθε Χριστιανό μοναδική. 

ΔΕΝ θα πάμε στον Παράδεισο με βολέματα και ασφάλειες!
Ας πάψουμε πλέον να είμαστε απλοι ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ και ας απομακρυνθούμε αμέσως με ότι αυτό μας κοστίσει από τους Οικουμενιστές Επισκόπους ή Πατριάρχες.

Χ.Κ. θεσσαλονίκη

http://proskinitesargolidas.blogspot.gr

Αρχ. Σαββας Αγιορειτης - Η «Σύνοδος» της Κρήτης - Το χρονικό μιας προμελετημένης εκτροπής

Στρατος Orthodox