"ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται, οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι".
.
Ἀπαύγασμα ὕβρεων οἰκουμενιστῶν ἐκπροσώπων ἤγουν οἰκουμενιστικῆς «ἀγάπης» τὸ ἀνάγνωσμα
Ὀργιάζουν οἱ αἱρετικοὶ οἰκουμενιστὲς καὶ ἡ ὀργή τους, ὅπως καὶ ἡ αἵρεση ποὺ πρεσβεύουν, προμηνύει τοὺς διωγμοὺς ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν, ἰσοπεδώνοντας τὰ πάντα.
Ὅποιος τολμήσει νὰ ἀμφισβητήσει τὴν «παντοδυναμία καὶ αὐθεντία» τους γίνεται στόχαστρο τῶν δηλητηριωδών βελῶν καὶ τῶν σχεδιασμένων συνεπειῶν τους. Αὐτὸ πάντως ποὺ κάνει τρομερὴ αἴσθηση - ἀλλὰ καὶ ἀποτελεῖ ἀπόδειξη τῆς αἱρετικῆς κακοδοξίας τους – εἶναι ἡ μεγάλη ἀντίφαση μεταξὺ τῆς ἐπίθεσης «ἀγάπης καὶ σεβασμοῦ τῆς ἑτερότητας, τὸ δικαίωμα τοῦ ἐλεύθερα πιστεύειν καὶ πρεσβεύειν» πρὸς τὰ ἔξω (τοὺς κακόδοξους) καὶ τοῦ μίσους καὶ τῆς ἄρνησης πρὸς τὰ μέσα (τοὺς Ὀρθόδοξους).
Ἂς ἀφήσουμε τοὺς ἑπόμενους λίγους ἀλλὰ ἐνδεικτικοὺς γιὰ τὸ εἶδος τους χαρακτηρισμοὺς ἐκ μέρους τῶν οἰκουμενιστῶν νὰ μιλήσουν ἀπὸ μόνοι τους. Ὅλες οἱ ἑπόμενες οἰκουμενιστικὲς ἐκφράσεις- στολίδια (μὲ τὶς πηγές τους) ἐκφράστηκαν γιὰ αὐτούς, ποὺ ἀντιστέκονται στὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ:
Καλοθελητές, νεροκουβαλητές Ορθόδοξοι, άρες κουκουνάρες;
http://panagiotisandriopoulos.blogspot.de/2014/12/blog.html
Οι ανεκκλησίαστοι! Εκείνοι που έχουν αναγάγει εαυτούς εις εκκλησία! Ελέγχουν τον Πατριάρχη για αντικανονικές ενέργειες οι συναγελαζόμενοι με εκείνους που έχουν αποκοπεί από την Εκκλησία, εκείνοι που έχουν ως πρότυπά τους αφορισμένους και καθηρημένους!
http://panagiotisandriopoulos.blogspot.de/2014/12/blog-post.html
«κουτοί καὶ ψυχοπαθεῖς», ὅσοι ἀγωνίζονται ἐναντίον τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
https://paterikiparadosi.blogspot.de/search/label/%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81.%20%CE%91%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%82%20%CE%9D%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82
«μεγαλοαπατεώνες του πνεύματος», «αγωνιστές της οκάς», τα κείμενα που δημοσιεύουν αναδύουν μια βοθρίλα
http://fanarion.blogspot.de/
«..Μπορεί η Σύνοδος να υιοθετήσει τέτοιου είδους ναζιστικές πρακτικές με αποχρώσεις χριστιανικής ηθικής της “αρίας φυλής” ή τέτοιου είδους αποκλεισμούς…»;
kaiomenivatos.blogspot.gr/2016/05/blog-post_51.html
Κοιτάξτε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σᾶς περιβάλλουν μὲ τὸ ἄγριο βλέμμα καὶ τὸν τζιχαντικοῦ τύπου φανατισμό, Μήπως πρέπει νὰ μετακομίσετε στὸ ISIS; www.pentapostagma.gr/.../ο-αργολίδος-νεκτάριος-για-το-ποίμνιό
«αγύρτης» και «θεομπαίκτης»
«Μᾶς ἔπρηξαν.., λαοπλάνοι.., αγύρτες...»
αρρώστια που εμφιλοχωρεί σαν βδέλλα φαρισαϊσμού μέσα στην σκέψη τους και την καρδιά τους... Δεν πρόκειται περί αγνού αγώνος αλλά περί ιδεοληψίας και φανατισμού, θρησκευτικού ‘’τζιχαντισμού’’ σε πιάνει αηδία Ο παπισμός που τους έγινε φοβική εμμονή και αρρωστημένη ψυχική μανία απομυζούν την δυσωδία της δικής τους βρώμικης φαντασίωσης.
οι έντονες και ακραίες αντιδράσεις μιας φωνασκούσας θεολογικής και εκκλησιαστικής μειοψηφίας, η οποία μετά το πέρας της Συνόδου δε θα έχει λόγο ύπαρξης, τουλάχιστον εντός των ορίων της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας
εκδηλώσεις ενός απαράδεκτου καιροσκοπισμού... προηγείται μέσα τους μια διαστροφή... γίνονται ανήθικοι, συνθηκολογούν με την κακοήθεια... μετατρέπονται μέσα στη κοινωνία μας σε αρρωστημένα κύτταρα... αρνητικά στοιχεία που προσπαθούν συνέχεια να ναρκοθετούν την ειρηνική πορεία των τίμιων ανθρώπων... Αδίστακτοι συκοφάντες... άνθρωποι χωρίς ανθρωπιά που ζούν για να κάνουν το κακό.
Η γλώσσα τους κρύβει θανατηφόρο δηλητήριο που όταν εκτοξευθεί δολοφονεί υπολήψεις, τραυματίζει ψυχές, γκρεμίζει έργα ποτισμένα με ιδρώτα και αίμα
Ἀπὸ τὸν καρπὸ ἀναγνωρίζουμε τὸ καλὸ δέντρο.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Eάν οι ανθρωποι γνώριζαν περί του διαβόλου...
“Eάν οι άνθρωποι γνώριζαν περί του διαβόλου, θά εκτιμούσαν τήν Εκκλησία καί τά Μυστήριά Της, πού τόν προστατεύουν από αυτόν. ΄Ετσι οι άνθρωποι, μή έχοντας γνώση περί του θέματος του διαβόλου, πολιτεύονται αμέριμνοι, χωρίς νά ξέρουν ποιοί είναι οι εχθροί του, προχωρούν στή ζωή τους απροστάτευτοι καί τά αποτελέσματα είναι καταστροφικά...”
Δημητρίου Παναγοπούλου †
Το ασφαλές μονοπάτι...
Πώς όταν θες να πας από μια πόλη σε μια άλλη, χρησιμοποιείς τις ταμπέλες... Λάρισα τόσα χιλιόμετρα, Θεσσαλονίκη τόσα. Στρίψε εδώ, πήγαινε από εκεί... Το ίδιο συμβαίνει και με τις εντολές του Χριστού. Δεν σε υποχρεώνουν να πας πουθενά. Αν, όμως, θες να είσαι κοντά του, καλό είναι να τις ακολουθήσεις...
Αυτές θα σε οδηγήσουν στην πορεία την προσωπικά κατάλληλη για σένα. Θα είναι οι οδοδείκτες σου. Το ασφαλές σου μονοπάτι προς Αυτόν. Θα είναι ο σταυρός σου. Η χαρά σου. Οι δυσκολίες σου. Οι δοκιμασίες σου. Η ίδια η ζωή σου.
Κάνε μια προσπάθεια να ακολουθήσεις, να ζήσεις τις εντολές Του κόντρα στον στυγνό ορθολογισμό της εποχής μας και θα αρχίσεις να τον πλησιάζεις. Κάνε μια προσπάθεια να ζήσεις τα όσα μας λέει και δε θα πεθάνεις ποτέ…
Μεγάλη συμφορά είναι η παραμονή του ανθρώπου σε θανάσιμη αμαρτία...
Μεγάλη συμφορά είναι η παραμονή του ανθρώπου σε θανάσιμη αμαρτία, μεγάλη συμφορά είναι η μετατροπή της θανάσιμης αμαρτίας σε συνήθεια!
Δεν υπάρχουν καλές πράξεις, που θα μπορούσαν να λυτρώσουν από τον Άδη μια ψυχή, αν αυτή, πριν χωριστεί από το σώμα, δεν καθαριστεί από κάθε θανάσιμο αμάρτημά της.
Στα χρόνια του αυτοκράτορα Δέοντος Α’ τού Μεγάλου (457-474) ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ένας άνθρωπος πολύ ένδοξος και πολύ πλούσιος, που ελεούσε γενναιόδωρα τούς φτωχούς. Δυστυχώς, όμως, από τα νιάτα του έπεφτε στο θανάσιμο αμάρτημα της μοιχείας, στο οποίο συνέχισε να πέφτει ως τα γηρατειά του, καθώς με τον καιρό η κακή αυτή συνήθεια εδραιώθηκε μέσα του. Έτσι, δίνοντας ακατάπαυστα ελεημοσύνη και διαπράττοντας ακατάπαυστα μοιχεία, ξαφνικά πέθανε.
Ο Aγιος Γεννάδιος, πατριάρχης τότε Κωνσταντινουπόλεως (458-471), και οι άλλοι επίσκοποι, συζητώντας γι` αυτόν, διχογνωμούσαν ως προς τη μεταθανάτια κατάστασή του. Μερικοί έλεγαν πώς είχε σωθεί, σύμφωνα με το ρητό της Γραφής: «Ο πλούσιος με τον πλούτο του μπορεί να λυτρώσει την ψυχή του». Άλλοι, όμως, διαφωνούσαν, υποστηρίζοντας ότι ένας άνθρωπος τού Θεού πρέπει να είναι καθαρός και άμεμπτος, καθώς η Γραφή, επίσης, αναφέρει: «Όποιος τηρήσει όλες τις διατάξεις του θείου νόμου και παραβεί μία, θεωρείται παραβάτης όλου του νόμου». «Αν ο δίκαιος αμαρτήσει, στηριγμένος στις καλές του πράξεις, τότε καμιά απ’ αυτές δεν θα υπολογιστεί». «Όπου σε βρω», είπε ο Θεός, «εκεί και θα σε κρίνω».
Διαβάστε εδώ: Η Προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής
Ο πατριάρχης τότε έδωσε εντολή σ’ όλα τα μοναστήρια και σ’ όλους τούς ασκητές να προσευχηθούν, ώστε ο Κύριος ν’ αποκαλύψει πού βρισκόταν η ψυχή του ελεήμονα εκείνου μοιχού. Και, πράγματι, ο Θεός το αποκάλυψε σ’ έναν ασκητή, ο οποίος στη συνέχεια διηγήθηκε την αποκάλυψη στον πατριάρχη:
— Την περασμένη νύχτα, καθώς προσευχόμουν, είδα έναν τόπο χωρισμένο στα δύο. Δεξιά ήταν ο παράδεισος, γεμάτος από ανέκφραστα αγαθά, και αριστερά μια πύρινη λίμνη, πού οι φλόγες της έφταναν ως τα σύννεφα. Ανάμεσα στον ευλογημένο παράδεισο και τη φοβερή φωτιά στεκόταν δεμένος ο νεκρός ήδη πλούσιος και στέναζε σπαρακτικά. Συχνά, στρέφοντας το βλέμμα του προς τον παράδεισο, ξέσπαγε σε πικρό θρήνο. Ξάφνου είδα έναν αστραπόμορφο άγγελο να τον πλησιάζει και να τού λέει: “Άνθρωπέ μου, γιατί θρηνείς μάταια; Να, χάρη στην ελεημοσύνη σου, γλίτωσες τα βάσανα της κολάσεως. Επειδή, όμως, δεν άφησες την αισχρή μοιχεία, στερήθηκες τον ευλογημένο παράδεισο”.
Ο πατριάρχης και οι συνοδοί του, ακούγοντας τα αυτά, είπαν με φόβο:
— Καλά λέει ο απόστολος Παύλος, «Μακριά από την πορνεία! Κάθε άλλο αμάρτημα πού μπορεί να διαπράξει κανείς, βρίσκεται έξω από το σώμα του’ αυτός πού πορνεύει, όμως, βεβηλώνει το ίδιο του το σώμα». Πού είναι εκείνοι πού λένε ότι, κι αν πέσουμε στη μοιχεία, θα σωθούμε με την ελεημοσύνη; Ο ελεήμων, αν είναι πράγματι ελεήμων, θα πρέπει να ελεήσει πρώτα τον ίδιο του τον εαυτό και ν’ αποκτήσει σωματική αγνότητα, χωρίς την οποία κανείς δεν θ’ αντικρίσει τον Κύριο δεν ωφελεί σε τίποτα το ασήμι που μοιράζεται με χέρι αμαρτωλό και ψυχή αμετανόητη.
Λόγος για τα πνεύματα-Λόγος για τον θάνατο
Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ.
Αγίου Ανδρέα Κρήτης: "Ο Λώτ, αν και κατοικούσε στα Σόδομα, κανέναν δὲν κατέκρινε"!
Δύο πράγματα ἀπαιτοῦνται ἀπὸ ὅλους τούς ἀνθρώπους, νὰ κατακρίνουμε τὰ ἰδικὰ μας ἁμαρτήματα καὶ νὰ συγχωροῦμε τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἄλλων. Διότι ἐκεῖνος πού βλέπει τὰ ἰδικὰ του ἁμαρτήματα, συγχωρεῖ πιὸ εὔκολα τούς ἄλλους· ἐνῶ ἐκεῖνος πού κατακρίνει τοὺς ἄλλους, τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του κατακρίνει καὶ καταδικάζει, ἔστω καὶ ἂν ἔχη πολλὲς ἀρετές. Ἀληθῶς μεγάλο πράγμα εἶναι τὸ νὰ μὴ κατακρίνουμε τοὺς ἄλλους, ἀλλά τούς ἑαυτούς μας, ἀδελφοί. Ἐμεῖς ὅμως, ἀφήνοντας τὶς δικὲς μας ἁμαρτίες, τοὺς ἄλλους ἰδίως κατακρίνουμε, τοὺς ἄλλους ἐξετάζουμε, μὴ γνωρίζοντας ὅτι ἀκόμη καὶ ἂν εἴμεθα δικαιότεροι ἀπὸ ὅλους, ἐὰν κατακρίνουμε τοὺς ἄλλους, γινόμεθα ἔνοχοι καὶ εἴμεθα ἄξιοι τῆς ἰδίας τιμωρίας καὶ τῶν ἰδίων βασάνων τῶν ὁποίων εἶναι ἄξιος καὶ αὐτός τὸν ὁποῖον κρίνουμε·«Ὧ γὰρ κρίματι κρίνετε» λέγει «τούτῳ καὶ κριθήσεσθε». Διότι αὐτός πού πορνεύει, παραβαίνει ἐντολή, ὅπως καὶ ἐκεῖνος πού τὸν κρίνει. Ὥστε καὶ οἱ δύο παραβαίνουν θείαν ἐντολή, καὶ αὐτός πού πορνεύει καὶ ἐκεῖνος πού κρίνει.
Ἀλλὰ ἂς μεταφέρουμε μᾶλλον τὴν ἐξέτασι τῶν ἄλλων καὶ τὴνλεπτομερῆ ἐνασχόλησι στοὺς ἑαυτούς μας, ἀγαπητοί. Καὶ ἐὰν δοῦμε κάποιους νὰ ἁμαρτάνουν, ἐμεῖς ἂς ἔχουμε τὶς δικὲς μας ἁμαρτίες ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν μας καὶ ἂς θεωροῦμε τὰ δικὰ μας χειρότερα ἀπὸ τῶν ἄλλων. Διότι ἐκεῖνος πού ἁμάρτησε, ἴσως καὶ τὴν ὥρα τῆς ἁμαρτίας νὰ μετενόησε, ἐνῶ ἐμεῖς μένουμε πάντοτε ἀδιόρθωτοι κατακρίνοντας καὶ ἐξετάζοντας ἄλλους. Ἐκεῖνος ὁ Λώτ, ἂν καὶ κατοικοῦσε στὰ Σόδομα, κανέναν δὲν κατέκρινε, κανέναν δὲν κατηγόρησε. Γιʼ αὐτό ἐδικαιώθη καὶ διεσώθη ἀπὸ τὴν φωτιὰ καὶ τὴν πανωλεθρία, στὰ ὁποῖα κατεδικάστησαν οἱ Σοδομίτες. Ἂς ταπεινωθοῦμε λοιπὸν καὶ ἐμεῖς κατακρίνοντας τοὺς ἑαυτούς μας, τοὺς ἑαυτούς μας νὰ ὀνειδίζωμε γιὰ νὰ ὑψωθοῦμε, νὰ γίνουμε ἀκατάκριτοι.
Ἂς ἀγαπήσουμε τὴν ταπεινοφροσύνη. Μὲ αὐτή ἐδικαιώθη ὁ Τελώνης καὶ ἀπέβαλε τὸ φορτίον τῶν ἁμαρτημάτων του. Ἂς μισήσουμε τὴν ὑψηλοφροσύνη, ἐπειδὴ ὁ Φαρισαῖος ἀπὸ αὐτή κατεκρίθη καὶ ἔχασε τὶς ἀρετές πού εἶχε. Ὁ Φαρισαῖος, ἐπειδὴ διέπραξε τὰ καλὰ μὲ ὄχι καλὸ τρόπο, κατεκρίθη. Ὁ Τελώνης ἀπορρίπτοντας μὲ καλὸ τρόπο τὰ μὴ καλὰ ἔργα, ἐδικαιώθη. Διότι ὁ Θεὸς εἶδε μὲ συμπάθεια τὸν στεναγμὸ τοῦ Τελώνου καὶ τὴν συντριβή του καὶ τὰ κτυπήματα τοῦ στήθους του καὶ ἀφοῦ ἐδέχθη τὸ «ἱλάσθητι» τὸν δικαίωσε μαζὶ μὲ τὸν Ἄβελ. Τὶς δὲ θυσίες καὶ τὶς ἀρετές καὶ τὰ κατορθώματα τοῦ καυχησιολόγου καὶ ὑπερήφανου Φαρισαίου τὶς ἐσιχάθη καὶ τὶς ἀπεστράφη καὶ τὸν κατεδίκασε, ὅπως τὸν ἀδελφοκτόνο Κάϊν, γιὰ τὴν ἴδια αἰτία. Νὰ μάθουμε, ἀδελφοί, καὶ νὰ διδαχθοῦμε νὰ κάνουμε μεγάλα κατορθώματα. Νὰ μὴν ὑψηλοφρονοῦμε ὅμως γιʼ αὐτά καὶ ἂν γίνουμε καλοί, δίκαιοι καὶ ἐπιεικεῖς καὶ πονόψυχοι καὶ ἐλεήμονες, καὶ ἔτσι νὰ εἶναι, ἐμεῖς νὰ ταπεινωνώμεθα καὶ νὰ μὴν ἔχουμε ὑπεροψία καὶ ἀλαζονεία, μήπως χάσουμε τοὺς κόπους καὶ τοὺς πόνους μας. Διότι λέγει ὁ Κύριος «ὅταν ταῦτα πάντα ποιήσητε, λέγετε ὅτι ἀχρεῖοι δοῦλοι ἐσμεν, ὅτι ὅ ὠφείλομεν ποιῆσαι, πεποιήκαμεν».
Εἶναι ἀναγκαῖο καὶ ἀπαραίτητο χρέος νὰ προσφέρουμε στὸν Θεὸ τῶν ὅλων τὴν δουλικὴ ταπείνωσι, τὴν ὑπομονή, τὴν ὑποταγή, τὴν ὑπακοή, τὴν εὐγνωμοσύνη, τὴν εὐχαριστία, καὶ νὰ μεγαλύνουμε καὶ νὰ προσκυνοῦμε τὸ πανάγιο θέλημά του, καὶ νὰ μὴν αἰσθανώμεθα σὰν δαγκώματα τοὺς ἐλέγχους καὶ τὶς ὕβρεις τῶν ἄλλων, οὔτε νὰ καταβαλλώμεθα στοὺς πειρασμούς, οὔτε νὰ δυσανασχετοῦμε, ὅταν μᾶς κατηγοροῦν, διότι καὶ ἀπὸ αὐτά καρπωνόμεθα πολλὴ ὠφέλεια.
Ἂς μάθουμε καὶ ἂς γνωρίσουμε, ἀδελφοί μου, τὴν δύναμι καὶ τὴν ἐνίσχυσι καὶ τὴν βοήθεια τῆς ταπεινώσεως. Ἂς μὰθουμε τὴν καταδίκη καὶ τὴν ζημία καὶ τὴν ἀπώλεια πού προξενεῖ ἡ ὑψηλοφροσύνη: ἡ σκιὰ τοῦ Βεεμώθ, κατὰ τὸν Ἰώβ, στοὺς ὑγρούς τόπους καὶ στὶς καλαμιὲς καὶ ἡ ἐκτροπή ἀπὸ τὴν ὁδὸ τῆς ἀλήθειας καὶ τοῦ φωτὸς τῆς δικαιοσύνης.
Καὶ ἐπειδὴ εἶναι μεγάλο ἀγαθό ἡ μετάνοια καὶ ἡ ἐξομολόγησις καὶ ἡ συντριβὴ καὶ τὰ δάκρυα καὶ οἱ ἀπὸ τὸ βάθος τῆς καρδίας μας στεναγμοὶ καὶ ἡ κατάνυξι, γιʼ αὐτό παρακαλῶ νὰ ἐξομολογῆσθε στὸν Θεὸ συνεχῶς καὶ νὰ τοῦ φανερώνετε τὰ ἁμαρτήματά σας. Διότι ἐὰν τοῦ παρουσιάζουμε γυμνὴ τὴν συνείδησί μας καὶ τοῦ δείχνουμε τὰ τραύματα τῶν ψυχῶν μας καὶ δὲν κρίνουμε τοὺς ἄλλους, οὔτε ἀποθηριωνόμεθα μὲ τὶς ὕβρεις τῶν συνανθρώπων μας, οὔτε λυπούμεθα γιὰ τὶς κατηγορίες καὶ τὶς ἀδικίες τους, θὰ μᾶς λυπηθῆ ὁ φιλάνθρωπος Κύριος καὶ θὰ μᾶς κεράση τὰ φάρμακα τῆς συμπαθείας καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας του· θὰ τὰ βάλη στὰ τραύματά μας καὶ θὰ μᾶς θεραπεύση. Ἂς δείξουμε τὰ ἁμαρτήματά μας στὸν Κύριο πού δὲν ντροπιάζει, ἀλλά θεραπεύει· διότι καὶ ἂν ἐμεῖς σιωπήσουμε, ἐκεῖνος τὰ γνωρίζει ὅλα.
Ἂς εἰποῦμε λοιπὸν τὰ ἁμαρτήματά μας, ἀδελφοί, καὶ ἂς ἐξομολογοηθοῦμε καθαρὰ στὸν Κύριο, γιὰ νὰ κερδίσουμε τὴν συμπάθειά του. Ἂς ἀφησουμε τὶς ἁμαρτίες μας ἐδῶ γιὰ νὰ πᾶμε ἐκεῖ καθαροὶ καὶ ἕτοιμοι καὶ νὰ εἰσαχθοῦμε ἀπὸ τὸν δίκαιο Κριτὴ στὴν Βασιλεία του τὴν ἀτελεύτητο καὶ αἰωνία καὶ νὰ κληρονομήσουμε τὶς μελλοντικὲς ἐκεῖνες καὶ ἀγέραστες διαμονὲς καὶ τὴν ἀπέραντη χαρὰ καὶ ἀπόλαυσι…
Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης
Πηγή: http://www.imaik.gr/
«Το μικρό Πηδάλιον»
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα και με την Χάρη του Θεού, οι Ιεροί Κανόνες που αφορούν τους λαϊκούς μεταφράζονται και διατίθενται στο οπλοστάσιο του κάθε πιστού για την αντιμετώ-πιση κάθε παραχάραξης της Ορθόδοξης διδασκαλίας.
Ο άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς είπε ότι: «Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχει τόσο εξαπλωθεί που οι πιστοί δεν θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει απο την πλάνη και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία. Τότε οι πιστοί, δεν θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες απο ανθρώπους άλλα οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των αγίων Πατέρων. Ιδίως σε αυτήν την εποχή ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Έκκλησίας».
Την έλευση αυτής της εποχής την ζούμε ήδη. Τα λόγια αυτά του Αγίου αναζωπύρωσαν το αίσθημα ευθύνης μας απέναντι στον πλησίον και στην Εκκλησία. Η παρούσα εργασία απόσκοπεί ακριβώς σε αυτό. Στο να κά-νουμε προσιτά τα κείμενα των αγίων Πατέρων και των αγίων Συνόδων σε όποιον θέλει να σωθεί.
Το πόνημα αυτό δεν αποτελεί ούτε επιστημονική εργασία, ούτε θεο-λογικό επιχείρημα. Δεν απευθύνεται στην θεολογική ακαδημαϊκή κοινό-τητα άλλα στον σημερινό πιστό.
Δεν προσθέσαμε ούτε αφαιρέσαμε τίπο-τα από το αρχικό κείμενο, δεν σχολιάσαμε, ούτε ερμηνεύσαμε οτιδήποτε. Κάθε σχόλιο είναι αντιγραφή του πρωτοτύπου κειμένου.
Κάποιοι ελάχι-στοι δικοί μας σχολιασμοί έγιναν μόνο σε γλωσσικό επίπεδο για την κατάνόηση του κειμένου. Η επιλογή των Κανόνων έγινε με βάση την θεματολογία που αφορά και πρέπει να γνωρίζει ο πιστός.
Δεν προσθέσαμε ούτε αφαιρέσαμε τίπο-τα από το αρχικό κείμενο, δεν σχολιάσαμε, ούτε ερμηνεύσαμε οτιδήποτε. Κάθε σχόλιο είναι αντιγραφή του πρωτοτύπου κειμένου.
Κάποιοι ελάχι-στοι δικοί μας σχολιασμοί έγιναν μόνο σε γλωσσικό επίπεδο για την κατάνόηση του κειμένου. Η επιλογή των Κανόνων έγινε με βάση την θεματολογία που αφορά και πρέπει να γνωρίζει ο πιστός.
Ιωάννης Ρίζος - Αδαμάντιος Τσακίρογλου
Το βιβλίο τιμάται 12 ευρώ, έχει 232 σελίδες και πρακτικό ευρετήριο θεμάτων .
Σύντομα θα ακολουθήσει η γερμανόφωνη και αγγλόφωνη έκδοση.
Αποκλειστική διάθεση:
Για Αθήνα και Κόρινθο 2105022073
Για την υπόλοιπη Ελλάδα 6976786356-2463027005 rzsster@gmail.com
Για Γερμανία και δυτική Ευρώπη 004921731067966 tsakiroglou.a@gmail.com
Από τον Στάρετς της Όπτινα, Άγιο Ανατόλιο
ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ:
Ας ακούσουμε τα λόγια του Άγιου Ανατόλιου. Είναι μία "πυξίδα" στην οικουμενιστική ομίχλη που βιώνουμε. Προσοχή παιδιά μου.
π. Φώτιος Βεζύνιας.
Προφητική επιστολή που γράφτηκε τό 1927 για τους προβατόσχημους λύκους την "μεταπατερική" αίρεση και τον Οικουμενισμό εντός της Εκκλησίας!
«Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θα ενεργεί με πονηρία, με σκοπό να ελκύσει εντός της αιρέσεως, εάν ήτο δυνατόν ακόμη και τους εκλεκτούς.
Δεν θα αρχίσει κατ’ ευθείαν ωμά να απορρίπτει τα δόγματα της Θεοτόκου, αλλά θα αρχίσει ανεπαίσθητα να διαστρεβλώνει τις διδασκαλίες και τους θεσμούς της Εκκλησίας και το πραγματικό νόημα τους, όπως μας παρεδόθησαν από τους Αγίους Πατέρες εν Αγίω Πνεύματι.
Ολίγοι θα αντιληφθούν αυτές τις πανουργίες του εχθρού, εκείνοι μόνον οι πλέον πεπειραμένοι εις την πνευματική ζωήν.
Οι αιρετικοί θα πάρουν την εξουσία της εκκλησίας και θα τοποθετήσουν ιδικούς τους υπηρέτες παντού, οι δε πιστοί θα καταφρονούνται…
γι΄ αυτό παιδί μου, όταν δεις την παράβαση της πατερικής παράδοσης και της Θείας τάξεως, που εγκαθιδρύθει από τον ίδιο τον Θεό γνώριζε ότι οι αιρετικοί έχουν ήδη εμφανισθεί, αν και προς τον παρόν μπορεί να αποκρύπτουν την ασέβειά τους.
Ακόμη θα διαστρέφουν τη Αγία Πίστη μας ανεπαίσθητα με σκοπό να παραπλανήσουν τους άπειρους στα δίκτυα τους. Να αναγνωρίζεις σ’ αυτούς τους λύκους με ένδυμα προβάτου απότις υπερήφανες διαθέσεις τους και από την αγάπη τους για εξουσία… οι αληθινοί υπηρέτες του Θεού είναι ταπεινοί και υπακούουν στην εκκλησία.
Οι πιστοί τότε που δεν έχουν δείξει τίποτε άλλες αρετές θα λάβουν στεφάνους μόνο και μόνον, επειδή στάθηκαν στέρεοι στην πίστη.
Να φοβάσαι τον Κύριο παιδί μου. Να φοβάσαι μην αποβληθείς στην αιώνια κόλαση. Στέκε ανδρείως στην πίστη και αν είναι αναγκαίο υπέμεινε διωγμούς και άλλες θλίψεις, διότι και ο Κύριος θα είναι μαζί και οι άγιοι μάρτυρες και ομολογητές θα βλέπουν με χαρά του αγώνες σου.
Να μη φοβάσαι τις θλίψεις αλλά μάλλον να φοβάσαι την ολέθρια αίρεση, διότι αυτό είναι που μας γυμνώνει από την Θεία Χάρη.»
Εἶπε Γέρων
«Ὅταν εἴμαστε ἀνίκανοι νὰ ἀναρριχηθοῦμε
στίς βουνοκορφὲς τῆς ἀρετῆς,
ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε
εἶναι νὰ κατεβοῦμε τουλάχιστον
στὸ φαράγγι τῆς ταπεινώσεως…»
Παιδί μου, φοβάσαι;
Να σκέφτεσαι τον Θεό πολύ. Να πηγαίνεις στην εκκλησία, όχι για μένα, για τον Θεό. Να κάνεις ο,τι ικανοποιεί την ψυχή σου.
Ο Θεός μόνο μπορεί να θεραπεύσει τους φόβους σου. Πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούν σήμερα να σε ξεδιψάσουν. Η σχέση μας με τον Θεό είναι μια συνεχής πάλη.
Να θεωρείς τυχερό τον εαυτό σου όταν προσεύχεσαι.Να ευχαριστείς τον Θεό που τώρα σου έτυχε αυτό και όχι νωρίτερα, που όπως καταλαβαίνεις, δεν θα μπορούσες να το σηκώσεις.
Η αδυναμία σου, παιδί μου, δεν έχει τόση σημασία πια, αφού ομολογείς αληθινά ότι είσαι αδύναμος. Είναι η αρχή της νίκης η παραδοχή.
+ Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ FILIOQUE
Ο Άγιος Φώτιος ανασκευάζοντας την αιρετική προσθήκη του Filioque, μεταξύ άλλων αναφέρει τα εξής : «Η μεν πρόοδος, ω βέλτιστε, άμα τε και αδιασπάστως εκ του Πατρός τω τε Υιώ και Πνεύματι θεολογείται, ουδείς δ’ αναγκάσει λόγος εις την του Υιού μεταπεσείν το Πνεύμα προσηγορίαν, ή την αδελφικήν αναδέξασθαι σχέσιν, ή την εκείνου σχέσιν εξιδιώσατο. Αλλά ταύτα μεν έκαστος των νουν έχειν ηξιωμένων Χριστού και φρονείν και διδάσκειν άλλους έτοιμον παρέχεται την χάριν. Ου γαρ, διότι εκ του αυτού θεολογούνται προϊέναι, ή εις υιότητα το Πνεύμα συνδιαστήσεται της ιδίας εξιστάμενον ιδιότητος, ή ο Υιός, της χαρακτηριζούσης αυτόν αποστάς γεννήσεως, εις το του Πνεύματος ιδίωμα συγχήσεται∙ εκ του αυτού γαρ άμφω, αλλ’ ουχ ωσαύτως ουδέ κατά την ιδιότητα την αυτήν η εκατέρου πρόοδος. Και γαρ ο μεν Υιός του Πατρός προήλθεν δια γεννήσεως, το Πνεύμα δε δι’ εκπορεύσεως»*.
Ο θεολογικός τρόπος ανασκευής του Αγίου Φωτίου, καταδεικνύει ότι αιρετική πλάνη ανασκευάζει, και δεν μπορεί να παρουσιάζεται η αιρετική προσθήκη του Filioque, σαν αποτέλεσμα μεταφραστικού λάθους ή σαν λεκτική παρεξήγηση, ούτε φυσικά μπορεί κάποιος να παρουσιάζει την κακόδοξη αυτή προσθήκη σαν ‘’αδυναμία’’ της λατινικής γλώσσας να αποδώσει τον ρηματικό τύπο ‘’εκπορεύεται’’.
Ο Άγιος Φώτιος που σημείωνε στην επιστολή προς τον Μιχαήλ το άρχοντα της Βουλγαρίας ότι «η του πλησίον στοργή και τελεία αγάπη των των άλλων εντολών ενεαυταίς περιέχουσι τας πράξεις» και ότι «ουδέν αγάπης, ως έοικε, κραταιότερον», υπεδείκνυε και τα ακόλουθα που φανερώνουν το μεγαλείο της χριστιανικής αγάπης : «…ων η τιμιωτάτη και των άλλων πρωτεύουσα χάρις προς το θείον εστίν απλανής και σωτήριος χειραγωγία, ην πρώτη και μόνη χαρίζεται της καθαράς και αμωμήτου πίστεως ημών των Χριστιανών η μάθησις και μυσταγωγία, αύτη γαρ της πολυμόρφου πλάνης τον άνθρωπον απαλλάττουσα και τα της καρδίας όμματα της εκείθεν αχλύος αποκαθαίρουσα, καθαρά ψυχής θεωρία τω καθαρωτάτω κάλλει της λατρείας καθαρώς ενατενίζειν παρέχεται· δι’ ης εις την υπέρ νουν ουσίαν και πάντων αιτίαν και δημιουργόν αναγόμενοι την ενοειδή και υπέρθεον της τριάδος θεότητα, καθ’ όσον εστίν ανθρώπω δυνατόν, ενοπτριζόμεθα».
Η εκτροπή από τη δογματική αλήθεια αποτελεί αιρετική πλάνη. Ο πόλεμος κατά των αιρέσεων, τόσο την τέλεια αγάπη προς τον Θεό φανερώνει, όσο και την τέλεια αγάπη προς τον πλανηθέντα αδελφό. Και στην προκειμένη περίπτωση η προσθήκη του Filioque, αποτελεί αιρετική πλάνη και συνεπώς ο έλεγχος της αίρεσης αποτελεί υποχρέωση προς τον πλανηθέντα αδελφό.
Η προσθήκη του Filioque αποτελεί αιρετική πλάνη. «Ο μεν γαρ Πατήρ αναίτιος και αγέννητος· ου γαρ εκ τινος, εξ εαυτού γαρ το είναι έχει. Ο δε Υιός εκ του Πατρός γεννητώς. Το δε Πνεύμα το Άγιον και αυτό μεν εκ του Πατρός, αλλ’ ου γεννητώς, αλλ’ εκπορευτώς», αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. «Και γαρ ο μεν Υιός του Πατρός προήλθεν δια γεννήσεως, το Πνεύμα δε δι’ εκπορεύσεως», τόνιζε ο Άγιος Φώτιος. Αυτά παραλάβαμε από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, αυτά διαφυλάσσομε, γι’ αυτό τονίζομε ότι ο Παπισμός είναι αίρεση και όχι ‘’ετερόδοξη εκκλησία’’.
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
*Αγίου Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ‘’Αμφιλόχια’’ (Απόκρισις εις ερώστησιν κη΄)
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ!!! - ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΑΠΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
ΓΕΡΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ,
ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ,
ΙΕΡΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Τετάρτη 1/02/2017 Αγίου Τρύφωνος μαρτ.
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ!!!
Ο χορός των ευλογημένων ηρώων και ομολογητών της ορθοδόξου ημών πίστεως, Αγιορειτών Πατέρων, που υπογράφουν την διακοπή μνημοσύνου του ονόματος του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου. 'Έλληνες, Ρουμάνοι και Σέρβοι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος αποτελούν το νέο Βυζάντιο του Χριστού μας.
Ο αριθμός των Αγιορειτών Πατέρων (33) που υπογράφουν, σηματοδοτεί νόημα υψηλό, αφού μας θυμίζει τον αριθμό των ετών στην γη, του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού μας, στο Όνομα και για Του Οποίου την Δόξα γίνεται η διακοπή μνημοσύνου.
Εύχομαι πολύ σύντομα ο αριθμός των λαών και των Αγιορειτών Πατέρων να πληθήνει.
Ευχαριστώ από καρδιάς τον Χριστό μας και την Υπεραγία Μητέρα Του Ζωοδόχο Πηγή, που η καλύβη μου ευρίσκεται ανάμεσα στις καλύβες και κελλιά, αυτού του πρώτου καταλόγου ομολογίας πίστεως.
Το άρθρο μαζί με τα ονόματα των Αγιορειτών Πατέρων ακολουθούν παρακάτω.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός
και η Υπεραγία Μητέρα Του
η επονομαζομένη
Παναγία Αρβανίτισσα
να σας ευλογούν.
Γέρων Νεκτάριος Μοναχός
Ὑπογραφὲς τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων διὰ τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τοῦ ὀνόματος τοῦ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου.
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει. 11.1.2017
Μνήμη Ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου.
Ὑπογραφὲς τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων διὰ τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τοῦ ὀνόματος τοῦ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου.
Ἀπεστείλαμεν πρὸς τὴν Ἱεράν Κοινότητα καὶ τοὺς Ἁγίους Καθηγουμένους τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους τὸ ἡμέτερον κείμενον ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ. (8 Νοεμβρίου 2016).
Εἰς τὸ ἐν λόγῳ κείμενον ἀποδεικνύεται ὅτι τόσο ὁ πατριάρχης, ὅσο καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς λεγομένης «Ἁγίας καὶ Μεγάλης» ἐν Κρήτῃ Συνόδου, ἔχουν ἐκπέσει εἰς τὴν παναίρεσιν τοῦ συγκρητιστικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ὡς Ἁγιορεῖτες Πατέρες αἰσθανόμενοι τὴν τεραστίαν πνευματικὴν εὐθύνην τὴν ὁποίαν ἔχομεν καὶ στοιχοῦντες εἰς τὴν διαχρονικὴν παράδοσιν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Τόπου, προβαίνουμε καθηκόντως καὶ νομίμως πρὸς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας εἰς τὴν ἐπιβεβλημμένην διακοπὴν τῆς μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ὅπως ἄλλωστε ἔπραξαν καὶ οἱ πρὸ ἡμῶν Ἁγιορεῖτες Ὁσιομάρτυρες, οἱ μαρτυρήσαντες ἐπὶ τοῦ λατινόφρονος πατριάρχου Βέκκου.
Δηλώνουμε καὶ πάλιν ὅτι ἡ διακοπὴ μνημοσύνου εἶναι ὑποχρεωτικὴ καὶ ἀπολύτως δικαιολογημένη βάσει τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καθὼς καὶ τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος (ΝΒ´ Συνεδρία, 13 Νοεμβρίου 1971).
Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης ἔδωσε συνοδικὴ ἔγκρισιν εἰς κατεγνωσμένας αἱρέσεις.
Ἡ «ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν» ἤδη διενεργεῖται διὰ τῶν ἀτελευτήτων συμπροσευχῶν, κοινῶν δηλώσεων κ.α. μετὰ πάντων τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν ἀλλοθρήσκων.
Ἑπομένως ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου δὲν εἶναι μία ἄκριτος σπουδή, ἀλλὰ εἶναι ἡ διαχρονικὴ ἁγιοπατερική-ἁγιορειτικὴ ἀντιμετώπιση τῆς ζῶσας καὶ γρηγορούσης συνειδήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καὶ αὐτῶν ποὺ τὶς πρεσβεύουν.
Δημοσιεύουμε τὶς πρῶτες ὑπογραφὲς τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων:
Γαβριὴλ Μοναχός. Ἱερὸν Κουτλουμουσιανὸν Κελλίον Ὁσίου Χριστοδούλου Καρυαί.
Γέρων Ἰλαρίων Μοναχός. Κάθισμα Ὁσίου Μαξίμου.
Δοσίθεος Μοναχός. Κάθισμα Ὁσίου Μαξίμου.
Γέρων Σάββας Λαυριώτης.
Γέρων Χαρίτων Ἱερομόναχος. Ἱ. Κελλίον Ἀναλήψεως (Βατοπεδίου) Καρυαί.
Μοναχὸς Χερουβείμ. Ἱ. Κ. Ἀρχαγγέλων-Κουκουζέλη.
Δαμασκηνός (Raus) Ἱερομόναχος. Ἱ.Σ. Τιμίου Προδρόμου.
Γέρων Ἐφραὶμ Μοναχός. Ἱ.Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.
Βαρσανούφιος Μοναχός. Ἱ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.
Νικόδημος Μοναχός. Ἱ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.
Μᾶρκος Μοναχός. Ἱ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.
Γεώργιος Μοναχός. Καλύβη Ὁσ. Βαρλαὰμ Βίγλα.
Γέρων Κύριλλος Καλύβη Εὐαγγελισμοῦ Κατουνάκια.
Γέρων Ἀθανάσιος Βουλευτήρια Ἁγ. Ἄννας
Μοναχὸς Παΐσιος. Ἱ.Κ. Ἁγ. Χαραλάμπους (Βατοπεδινό) Καρυαί.
Λουκᾶς Μοναχὸς Ἱ.Μ. Χιλανδαρίου.
Ὀνούφριος Μοναχὸς Ἱ.Μ. Χιλανδαρίου.
Δαμιανὸς Μοναχὸς Ἱ.Μ. Χιλανδαρίου.
Παΐσιος Μοναχός. Κελλί Ἁγ. Ἀρχαγγέλων «Σαββαίων».
Ἀγάθων Μοναχός. Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἀρχαγγέλων «Σαββαίων».
Ἰλαρίων Μοναχός. Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου.
Νεκτάριος Μοναχός. Ἱ.Κ. Ζωοδόχου Πηγῆς Ἱ.Σ. Κουτλουμουσίου.
Σπυρίδων Μοναχός. Ἱ.Κ. Ἁγ. Νικολάου Ἱ.Σ. Κουτλουμουσίου.
Μοναχὸς Μακάριος Κουτλουμουσιανός. Κάθισμα Ἁγίου Νικολάου.
Μοναχὸς Παΐσιος. Ἡσυχαστήριον Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου.
Γέρων Ἀλύπιος. Καλύβη Ἁγ. Νικολάου Καψάλα (Παντοκρατορινό).
Ἐπιφάνιος Μοναχός. Καψάλα Ἅγιον Ὄρος. (Παντοκρατορινό).
Ἀββακοὺμ Μοναχός. Καλύβη Ἁγ. Νικολάου Καψάλα (Παντοκρατορινό).
Γέρων Νεκτάριος Μοναχός. Ἱ.Μ. Ζωγράφου.
Σεραφεὶμ Ἱερομόναχος. Ἱ.Μ. Φιλοθέου.
Γέρων Ταξιάρχης. Ἱ.Μ. Φιλοθέου.
Νικόδημος Μοναχός. Ἱ.Κ. Ἁγ. Νεκταρίου Καψάλα.
Συμεὼν Μοναχός. Ἱ.Καλύβη Παναγίας Καζάν.
Ἡ συλλογὴ τῶν ὑπογραφῶν συνεχίζεται.
Ἁγιορεῖται Πατέρες.
π. Ανδρέας Κονάνος: Να δεχόμαστε ό,τι μας φέρνει ο Θεός
… Όλα μπορούν να συμβούν. Να είμαστε έτοιμοι κι ανοιχτοί για όλα. Και να κάνουμε τον σταυρό μας. Και να προχωράμε τη ζωή μας. Και να δεχόμαστε ό,τι μας φέρνει ο Θεός, με σιγουριά ότι θα ‘ναι για το καλό μας.
Όλα θα δουλέψουν για το καλό σου. Λέει κανείς τώρα, «καλά, και πως εξηγείται αυτό;
Μας τα λες τώρα έτσι, μας τα πας από κει, στο τέλος όλα καλά τα βλέπεις».
Μερικά πράγματα είναι ανεξήγητα με την πρώτη ματιά. Μα κάπου στο βάθος της ζωής κρύβεται μια ευλογία ∙σίγουρα.Βλέπεις φτωχούς μες στα βάσανα και τις ταλαιπωρίες. Το ένα χτύπημα πάνω στο άλλο. Χτύπημα, απελπισία σκέτη. Και λες, «βρε παιδί μου, τόσο καλός άνθρωπος! Κι όλα τα στραβά και τα δυσάρεστα πάνω του πέσανε. Τι είναι αυτό το πράγμα;».
Και βλέπεις τον άλλον, να ‘ναι μες στην ζωή την άνετη, την κοσμική κι αμαρτωλή∙ καμία σχέση με τον Θεό. Κι είναι υγιέστατος∙ γερνάει, πάει εκατό χρονών, δεν πεθαίνει με τίποτα. Τον βλέπουν οι άλλοι και λένε: «τι θα γίνει μ’ αυτόν; Κάνει τα πάντα, όλες τις αμαρτίες, ζει μακριά από τον Θεό και όλη μέρα καπνίζει και βρίζει∙ και να μην παθαίνει τίποτα». Και να σκας τώρα εσύ που τον βλέπεις και να λες: «μα πως εξηγείται; Μα τι Θεός είναι αυτός; Μα τι κάνει ο Θεός; Πώς τα ανέχεται;». Και ο Θεός , απ’ ό,τι βλέπω, και ίσως το ‘χεις καταλάβει κι εσύ, δεν επηρεάζεται απ’ το τι θα πεις εσύ και εγώ και όλοι μας. Σου λέει «πες ό,τι θες. Εγώ σιωπώ. Δεν μπορώ να σου πω αυτά που είναι τα μυστήριά μου».
Τώρα θυμήθηκα, ότι ο Θεός το ‘χε πει και στο μέγα Αντώνιο αυτό. Μια φορά που τον ρώτησε ο μέγας Αντώνιος αυτή την απορία. «Κύριε, γιατί συμβαίνουν αυτά σε μερικούς και σε άλλους τα άλλα;» Και του λέει ο Θεός, «Αντώνιε, σταμάτα να ρωτάς και θα σου πω κάτι πριν προχωρήσεις στα ερωτήματά σου. Μην προσπαθείς να μπεις μες στα μυστήρια που αφορούν εμένα. Αυτά όλα που ρωτάς , είναι τελείως δ ι κ ά μου θέματα. Θέματα είναι θεϊκά και υποθέσεις που σε ξεπερνούν εσένα. Είναι πέρα απ’ το μυαλό σου. Εσύ ασχολήσου με τον Αντώνιο και μην ασχολείσαι με το τι κάνει ο Θεός και πώς το κάνει. Είναι δικά μου θέματα αυτά».
Αυτό δεν το λέει ο Θεός στον άγιο από περιφρόνηση κι αδιαφορία. Μα είναι σαν να λέει , «Αντώνιε, δεν μπορείς να τα καταλάβεις αυτά. Πρέπει να σου πω πολλές ιστορίες. Πρέπει να σου πω μεγάλη ιστορία για να καταλάβεις του κάθε ανθρώπου την πορεία και το πώς και το γιατί. Εγώ που ξέρω και έχω πιο πολλή σοφία», λέει ο Θεός «από σένα, κι έχω κι αγάπη και δύναμη και όλες τις θεϊκές , άγιες ιδιότητες ξέρω κάτι περισσότερο από σένα».
Και κάτι άλλο:
να ξέρεις ότι αυτοί οι άνθρωποι που τα ‘χουν όλα αυτά και δεν έχουν καμιά σχέση με το Θεό, και παρόλα αυτά τους πάνε όλα καλά, και γι’ αυτούς, δε σημαίνει ότι η ζωή τους τελείωσε μέσα στην τελειότητα. Διότι ζουν ακόμα και το τέλος τους δεν το ξέρεις με λεπτομέρειες. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ‘ ναι μεν πλούσιοι, αλλά αν ο πλούτος, η ευημερία και η υγεία τους δεν γίνεται αφορμή ευγνωμοσύνης στο Θεό, ηρεμίας, δοξολογίας, ελεημοσύνης, όλα αυτά που έχουν θα γίνουν η καταστροφή τους.Υπάρχουν πλούσιοι που με τον πλούτο τους καταστρέφονται. Υπάρχουν άνθρωποι που με τα χαρίσματα που τους δίνει ο Θεός, γίνονται αιτία να βουλιάξουν.
Γι’ αυτό μη βγάζεις συμπεράσματα όταν βλέπεις τέτοια πράγματα. Και μην εκπλήσσεσαι…… Υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι, απλές ψυχές, που η φτώχεια τους τους κάνει τόσο συνεργάσιμους μεταξύ τους, τόσο ταπεινούς κι αγαπημένους με την οικογένειά τους, τόσο δεμένους και κλαμένους∙ αλλά με μια γλύκα στο πρόσωπο, που βγαίνει απ’ αυτό το κλάμα. Έχω δει ανθρώπους φτωχούς, πραγματικά αξιοζήλευτους. Έχω δει ζητιάνους, με αγιότητα και αρετή. Πραγματικά. Δίνεις σε κάποιο ζητιάνο κάτι, για να νιώσει κι αυτός μιας έκπληξη στη ζωή του και να νιώσει ωραία απ’ τη δική σου αγάπη, και να πει «Πω πω, τι ήταν αυτό το δώρο σήμερα!»…… Να θυμάσαι ότι όλα είναι καλά όπως γίνονται. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς και δεν πρέπει να κάνεις κάτι για να αλλάξεις τη ζωή σου.
Ό,τι μπορείς ν’ αλλάξεις, ά λ λ α ξ έ το. Ό,τι όμως βλέπεις ότι δεν γίνεται ν’ αλλάξει, αυτό δέξου το όπως γίνεται και θα ‘ναι ωραία η ζωή. Παρ’ όλο το σταυρό, τον πόνο και τα δάκρυα, ο Χριστός θα δώσει και σ’ εσένα τη δύναμη να δεις αλλιώς τα πράγματα, μεσ’ απ’ τα δικά του μάτια.Να θυμάσαι ότι κι ο ίδιος ο Χριστός δεν άλλαξε τον κόσμο! Διότι και σεισμοί π ά λ ι γίνονται και πόλεμοι π ά λ ι γίνονται , και κακίες και δυσκολίες α κ ό μ α υπάρχουν. Αυτά δεν άλλαξαν. Ίσχυαν και ισχύουν πάντα. Τι έκανε, όμως, ο Χριστός; Άλλαξε το β λ έ μ μ α μας. Άλλαξε τα μάτια μας και μας έμαθε να βλέπουμε α λ λ ι ώ ς τον κόσμο. Να βλέπουμε αλλιώς τα προβλήματα. Να δίνουμε νόημα και σκοπό και προοπτική σε αυτά που κάνουν του άλλους να απελπίζονται. Δεν θα ήθελα ποτέ ξανά να λάβω τέτοιο μήνυμα που μου ‘γραψε κάποιος πριν από καιρό: «Θέλω να πεθάνω. Τέλος».
Π ο τ έ δε θα το πεις εσύ αυτό, ποτέ δε θα ‘ρθει στο μυαλό σου, αν αγαπάς το Χριστό. Γιατί κοντά του θα κοιτάς πάντοτε την ελπίδα που θα ανατέλλει στην ψυχή σου.Εύχομαι τα λόγια αυτά, τα τόσο φτωχά, να κινήσουν κάπως την ψυχή σου και να σε δυναμώσουν. Να σε προβληματίσουν και να σε κάνουν να σταθείς δυνατός και δυνατή. Κι όταν προσεύχεσαι, κάνε προσευχή και για μένα τον αδύνατο, να συνεχίσουμε σωστά την πορεία της ζωής μας…
Από το βιβλίο : «Αγάπη για πάντα Αθέατα Περάσματα 2»
π. Ανδρέας Κονάνος
Θεός καθημερινός....
Κάθεσαι και περιμένεις να δεις τον Θεό κοιτώντας ψηλά στον ουρανό, κι αργεί τόσο που ραγίζουν τα στήθη. Μήπως τελικά δεν είναι τόσο μακριά;
Μήπως θα πρέπει να στρέψεις αλλού το βλέμμα σου;
Στο Γιάννη την Μαρία την Ελένη, το Νίκο; Στο παιδί σου; στο φίλο; στην φίλη; στους ήχους, τα χρώματα και αρώματα που γέμισε ο Θεός τον κόσμο του;
Μήπως πρέπει να ανακαλύψουμε τον Θεό του πλησίον μας, τον Θεό του έρωτα, της αγάπης, της συγνώμης, της χαράς και της ειρήνης; Τον Θεό του απλού, του καθημερινού και άμεσου;
Για κοίτα πιο καλά μέσα και γύρω σου, γιατί ο Θεός μπορεί να φανερώνεται στα απλά, τα πιο απλά καθημερινά πράγματα και πρόσωπα, περιστάσεις και καταστάσεις που προσπερνάς βιαστικά θεωρώντας τις μάταιες και πενιχρές να κρατούν μέσα τους την Παρουσία Του.
Τρέχεις να φύγεις μακριά από την ζωή, για να το συναντήσεις στην φαντασία σου, μα Εκείνος περπατά κάθε μέρα στο κήπο της καρδιάς σου, και αφήνει ηχηρά τα ίχνη μόνο που εσύ ακόμη ενώ κοιτάς δεν Βλέπεις. Μην ψάχνεις να βρεις αυτά που ήδη κρατάς στα χέρια σου…
«Αφού υπάρχει θεία ανταπόδοση, να κοιτάξουμε να βάλουμε καμιά δραχμή στο Ταμιευτήριο του Θεού»
– Γέροντα, στεναχωριέμαι ,όταν οι άλλοι δεν έχουν καλή γνώμη για μένα.
– Καλά που μου το είπες! Από σήμερα θα κάνω ευχή οι άλλοι να μην πουν ποτέ καλή γνώμη για σένα, γιατί αυτό σε συμφέρει, καλό μου παιδί. Οικονομάει ο Θεός να μας αδικήσουν οι άνθρωποι ή να μας πουν καμιά κουβέντα ,για να εξοφλήσουμε μερικές αμαρτίες μας ή για να αποταμιεύσουμε κάτι στην άλλη ζωή. Δεν μπορώ να καταλάβω, πως την θέλετε εσείς την πνευματική ζωή; Δεν έχετε καταλάβει ακόμη το πνευματικό σας συμφέρον και θέλετε εξόφληση εδώ. Για τον ουρανό δεν αφήνετε τίποτε. Πως τα παίρνεις έτσι τα πράγματα; Τι διαβάζεις; Ευεργετινό διαβάζεις; Εκεί δεν σου λέει τι πρέπει να κάνης; Ευαγγέλιο διαβάζεις; Να διαβάζης κάθε μέρα.
– Γέροντα, όταν κάνω ένα καλό , λυπάμαι, αν δεν το αναγνωρίσουν οι άλλοι.
– Καλά, εσύ τι θέλεις, αναγνώριση από τον Χριστό ή από τους ανθρώπους; Πιο πολύ όφελος δεν έχεις από την αναγνώριση του Χριστού; Σε το βοηθάει να σε προσέχουν οι άνθρωποι; Αν τώρα σου αναγνωρίζουν το καλό που κάνεις, στην άλλη ζωή θα ακούσης: «Απέλαβες συ τα αγαθά σου» . Πρέπει να χαιρώμαστε , όταν δεν αναγνωρίζουν οι άλλοι τους κόπους μας και δεν μας ανταμείβουν, γιατί αυτούς τους κόπους τους λαμβάνει υπ ’ όψιν του ο Θεός και θα μας ανταμείψη με πληρωμή αιώνια. Αφού υπάρχει θεία ανταπόδοση , να κοιτάξουμε να βάλουμε καμμιά δραχμή στο Ταμιευτήριο του Θεού. Πρέπει να δεχώμαστε την αδικία σαν μεγάλη ευλογία , γιατί αποταμιεύουμε από αυτήν ουράνια ευλογία.
– Όταν, Γέροντα, δέχεται κανείς την αδικία, όχι γιατί σκέφτεται την μέλλουσα Κρίση ,αλλά γιατί αυτό το θεωρεί καλό , είναι σωστό;
– Ε, και αυτό εκεί δεν καταλήγει; Μόνο να προσέξη να μην το κάνη, για να γίνη απλώς καλός άνθρωπος, γιατί έτσι κάνουν οι Ευρωπαίοι. Να σκέφτεται πως είναι εικόνα Θεού και πρέπει να μοιάση στον Πλάστη του. Αν υπάρχη αυτό το κίνητρο , βαδίζει σωστά. Διαφορετικά κινδυνεύει να πέσει στον ανθρωπισμό των Ευρωπαίων.
Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Γ΄ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ» ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2007
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)