Στήν Ἡμερίδα τοῦ Ὡραιοκάστρου

Οἱ Ἁγιορεῖτες ἐτίμησαν τήν ἰδιότητά των

καί ἐστήριξαν τόν λαό τοῦ Θεοῦ

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Παρακολούθησα διαδικτυακῶς τήν Ἡμερίδα τοῦ Ὡραιοκάστρου. Δυστυχῶς, ὄχι ὁλόκληρη. Παρακολούθησα τίς εἰσηγήσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου (Ἁγιορείτου) καί τήν τελευταία κάποιου λαϊκοῦ θεολόγου. Ἦταν καί οἱ δύο ἐξαιρετικές. Ἡ τοποθέτηση τοῦ π. Χαρίτωνος (Ἁγιορείτου) στό περιβόητο ζήτημα περί τῆς δυνητικότητος ἤ τοῦ ὑποχρεωτικοῦ τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος τῆς ΑΒ΄ Συνόδου μέ ἀνέπαυσε γιά τήν σαφήνεια, ἁπλότητα, εὐθύτητα καί καθαρότητά της. Μή παρεξηγηθῶ, ἀλλά πρέπει νά ἐπισημάνω ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες σοφῶς καί σαφῶς ξεκαθάρισαν τό οὐσιωδέστερο τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγῶνος, κάτι πού δέν κατόρθωσαν οἱ Ἀκαδημαϊκοί θεολόγοι καί Καθηγητές μέχρι σήμερον. Ἔγινε μία ὄντως καλή ἀρχή διότι διευκρινίστηκαν δύο κεφαλαιώδους σημασίας πράγματα: 

Ἡ ὑποχρέωση διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου τῶν αἱρετιζόντων καί ἡ συνεπαγωγικῶς ὀφειλόμενη διακοπή κοινωνίας μετ' αὐτῶν καί κάθε κοινωνοῦντος αὐτοῖς. Τό ψήφισμα τῆς Ἡμερίδος ἦταν ἐπίσης ἐξαιρετικό, κυρίως, διότι ἦταν σαφές, σύντομο καί οὐσιαστικό. Αὐτό ἀκριβῶς πού ζητᾶ ὁ ἁπλός καί ἄδολος λαός τοῦ Θεοῦ πού ἐνδιαφέρεται γιά τήν Πίστη του καί εἶναι ἕτοιμος νά ἀγωνισθεῖ γι' αὐτήν. Ἡ λιτότητα καί ἡ σαφήνεια πρέπει νά εἶναι τά χαρακτηριστικά τοῦ λόγου τῶν ἀγωνιζομένων Πατέρων γιά νά μπορεῖ νά παρακολουθεῖ ὁ ἁπλός πιστός καί νά κατανοεῖ τί συμβαίνει καί τί καλεῖται νά πράξει. Ποιά ἡ ὠφέλεια τῆς παραθέσεως σειρᾶς στοιχείων καί ἐπιχειρημάτων κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅταν τό ζητούμενο δέν εἶναι ποιό τό κακό καί ἐσφαλμένο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ αὐτό ἔχει καλυφθεῖ καί κατανοηθεῖ ἐπαρκῶς, ἀλλά τό τί δέον γενέσθαι. Μάλιστα, τό τί μᾶς διδάσκουν σχετικῶς καί τί ἔπραξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πάντα ἁπλή καί δέν ἐπιβάλλεται ποτέ. Ἀκόμη καί οἱ πλέον μορφωμένοι καί δυνατοί στή διάνοια ἐκ τῶν Ἁγίων Πατέρων δέν ἐπεδίωκαν τήν προβολή τῶν γνώσεών των, ἀλλά τήν ὠφέλεια τῶν ἀκροατῶν-ἀναγνωστῶν καί πνευματικῶν τέκνων των πρός σωτηρίαν. 

Ὁ Οἰκουμενισμός ἐπενδύει πολλά στή σύγχυση καί τήν παραπλάνηση τῶν πιστῶν πού ἐξυπηρετεῖται ἀπό τήν πολυλογία καί τήν τεχνολογία. Οἱ Πατέρες, ὅμως, ὅπως γνωρίζουμε θεολογοῦσαν ἁλιευτικῶς καί ὄχι Ἀριστοτελικῶς. Οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες πού μιμοῦνται τή στάση τῶν πνευματικῶν προγόνων των, ἁγίων Ὁσιομαρτύρων καί Ὁμολογητῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων τῶν ἐπί Βέκκου μαρτυρησάντων, ἀπεδείχθησαν, τουλάχιστον μέχρι στιγμῆς ἄξιοι καί ἀσφαλεῖς ὁδηγοί τῶν ὀρθοδόξων αὐτές τίς κρίσιμες στιγμές γιά τήν Ὀρθοδοξία. Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι οἱ ἀπουσιάσαντες ἀδικαιολογήτως ἀπό τήν Ἡμερίδα Πατέρες, ἐκλεκτοί πάντως ἀγωνιστές, δέν θά σταθοῦν σέ παρεξηγήσεις καί θά συνασπισθοῦν ὅπως ὀφείλουν στόν κοινό ἀγώνα. Θά εἶναι μεγάλη ἀπογοήτευση νά ἐπιβεβαιωθεῖ ἡ ἀνησυχία μερικῶν καί ταυτοχρόνως ἡ εὐχή τῶν οἰκουμενιστῶν νά διαφοροποιηθοῦν ἀπό τούς Ἀγιορεῖτες Πατέρες στό ἐκκλησιολογικό κομμάτι. Ἡ διαφοροποίηση, μή γένοιτο, θά δηλώνει τρία τινά: Ἤ ὅτι δέν ἔχουν ὑγιεῖς ἐκκλησιολογικές βάσεις, ἤ ὅτι ἔχουν ὑπαναχωρήσει ἐκ τῶν ἀρχικῶν ἀποφάσεών των, ἤ ὅτι ἔχουν κάποιες προσωπικές σκοπιμότητες. 

Ὁ Οἰκουμενισμός καλπάζει καί περιθώρια ἐφησυχασμοῦ δέν ὑπάρχουν!

Υ.Γ. Παραδοξότητα ἀποτελεῖ ἡ ἐπιλογή διακόψαντος τό μνημόσυνο τοῦ ἐπισκόπου του, γιά λόγους Πίστεως, πατρός νά μή λειτουργεῖ πρός ἀποφυγή "διχασμοῦ" (;) ἤ νά λειτουργεῖται ὁ ἴδιος καί νά προτρέπει τούς πιστούς ἤ ἐπιτρέπει στά πνευματικά του τέκνα νά ἐκκλησιάζονται, ὅπου μνημονεύεται ὁ ἐπίσκοπός του ἤ ἄλλοι ὁμόφρονες αὐτοῦ καί συγ-κοινωνοῦντες, συνιστᾶ δέ ἀνορθοδοξία!

ομολογία

http://scripta---manent.blogspot.gr

Ενημέρωση- σύντομη ανασκόπηση της «Διορθόξης Επιστημονικής Ημερίδας για την καταδίκη του Οικουμενισμού & της “Συνόδου” της Κρήτης» στο Ωραιόκαστρο

Ευχαριστούμε τον Θεό γιατί με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε σήμερα 

η Εκδήλωση ενάντια στον Οικουμενισμό και την ψευδοΣύνοδο της Κρήτης.

η αίθουσα στο βάθος (αριστερή μεριά)

η αίθουσα (δεξιά μεριά)

Η αίθουσα του Nouvelle, χωρητικότητας 1000 ατόμων, γέμισε ασφυκτικά και νέα καθίσματα στηνόταν για να εξυπηρετήσουν ώστε να μην μείνει κανείς όρθιος (η εκδήλωση έληξε γύρω στις 9μμ).

Οι πιστοί χάρηκαν την παρουσία των δεκάδων αγιορειτών, ενώ παραβρέθηκαν επίσης δεκάδες ιερωμένοι, μοναχές, καθώς και πιστοί και ιερωμένοι από ορθόδοξα κράτη όπως Βουλγαρία, Ρουμανία, Γεωργία, Μολδαβία κλπ.

Στο τέλος της εκδήλωσης απαντήθηκαν ερωτήματα των πιστών(κυρίως αφορούσαν το αν είναι υποχρεωτική ή όχι η διακοπή μνημόνευσης και το αν επιτρέπεται να λειτουργούνται και σε ναούς όπου μνημονεύονται επίσκοποι που είτε αποδέχθηκαν (επίσημα ή μέσω της σιωπής τους) την σύνοδο της Κρήτης είτε κοινωνούν με οικουμενιστές). 

Χαιρόμαστε που παρουσιάστηκε ΞΕΚΑΘΑΡΗ η αγιοπατερική οδός. 

Στο τέλος διαβάστηκε και εγκρίθηκε ομόφωνα ψήφισμα.

Η εκδήλωση προβαλλόταν ζωντανά μέσω διαδικτύου.

Την ώρα που γράφεται αυτή η ανάρτηση (2 μόλις ώρες μετά την λήξη της εκδήλωσης, βλέπουμε 2000 προβολές του βίντεο της εκδήλωσης!)

Δείτε την :

https://youtu.be/IwVeruZv7yA

και ένα πρώτο σχόλιο που διαβάσαμε :

Μας συγκλόνισε η μαθήτρια στην Ρουμανία που ΔΕΝ ΔΕΧΤΗΚΕ να εκκλησιαστεί σε εκκλησία που μνημονευόταν αιρετίζοντας ιεράρχης!! 

3:05 Σύγχρονοι διωγμοί για την Ορθοδοξία! Το στάδιο άνοιξε... όσοι πιστοί προσέλθετε! Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε ΟΛΟΙ είναι ότι Η Ορθοδοξία μας αφορά όλους και έχουμε ευθύνη όλοι! Δεν είναι υπόθεση μόνο των μοναχών, των επισκόπων ή των ιερέων ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ του Θεού! 

Η Εκκλησία του Χριστού ΔΕΝ είναι ΜΟΝΟ οι Επίσκοποι, οι οποίοι έχουν πέσει σε ΑΙΡΕΣΗ γιατί έχουν ψηφίσει τις αιρετικές αποφάσεις της Κρήτης, αλλά ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ Ο ΛΑΟΣ. 

ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΝΑ ΑΔΕΙΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ! 

Η διακοπή μνημοσύνου αιρετικών επισκόπων για τους ιερείς, και το άδειασμα των εκκλησιών που μνημονευονται αιρετικοί επίσκοποι από τον λαό, είναι ο δρόμος που ακολούθησαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας για σωθούν από την αρρώστεια των αιρέσεων. 

(απόσπασμα από σχόλιο που είδαμε εδώ)

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

http://scripta---manent.blogspot.gr/

Ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως γίνεται γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του καὶ ὄχι γιὰ τὴν δόξα ἀτόμων ἢ παρατάξεων

Μετὰ ἀπὸ τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν γέροντα Σάββα καὶ τοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες καὶ τὶς τελευταῖες ἐξελίξεις, στὶς ὁποῖες προσφάτως «ἀποτειχισμένοι» ἱερεῖς ἀνέκρουσαν πρύμναν, ἐπιτάσσεται ἡ ἀνάγκη νὰ διευκρινιστοῦν κάποια πράγματα.

Ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως γίνεται γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του καὶ ὄχι γιὰ τὴν δόξα ἀτόμων ἢ παρατάξεων. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο καὶ δὲν ὑπάρχει διχασμὸς μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀλλὰ πόλεμος μεταξὺ τῆς αἱρέσεως καὶ τοῦ πιστοῦ ποιμνίου Του. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἐπεσήμανε, ὅτι δὲν ἦλθε γιὰ νὰ φέρει εἰρήνη ἀλλὰ μάχαιρα καὶ ὅτι θὰ χωρίσει ἀκόμα καὶ γονεῖς ἀπὸ τὰ παιδιά Του, γνωρίζοντας μόνο Ἐκεῖνος, ὅτι σὲ θέματα Πίστεως δὲν χωροῦν συγκαταβάσεις, διότι ἀπαιτεῖ μόνο Ἐκεῖνος νὰ ἔχει τὴν πρώτη θέση στὴν καρδιὰ τῶν ἀνθρώπων. Οἱ Ἅγιοι του, πιστοὶ στὸν Λόγο Του, δίδαξαν ὅτι ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ τὸν Λόγο Του.

Ἔτσι καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες καὶ οἱ μαχόμενοι λαϊκοί, πιστοὶ στὸν εὐαγγελικὸ λόγο Του, ναὶ μὲν οἰκονομοῦν ἀπὸ ἀγάπη στὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τους, ἀλλὰ δὲν κάνουν οὐδεμία συγκατάβαση σὲ θέματα πίστεως.

Ἔτσι κι οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες οἱ μαχόμενοι λαϊκοί, πιστοὶ στὸν εὐαγγελικὸ λόγο Του, δὲν ἔχουν ὀπαδοὺς οὔτε θέλουν νὰ ἀποκτήσουν, ἀλλὰ ἀγωνίζονται γιατὶ γνωρίζουν ὅτι ὁ καθένας μας καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, ἀπὸ τὸν μεγαλύτερο μέχρι τὸν μικρότερο ἀνεξαρτήτως ἐπαγγέλματος ἢ θέσης ἢ γνώσης, ὅτι θὰ δώσει λόγο στὸν Θεὸ γιὰ κάθε ψυχὴ ποὺ σκανδαλίζεται καὶ χάνεται.

Ἔτσι καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες καὶ οἱ μαχόμενοι λαϊκοί, πιστοὶ στὸν εὐαγγελικὸ λόγο Του, δὲν διεκδικοῦν πρωτεῖα, δὲν θέλουν τίτλους ὁμολογητῶν ἢ φάρων τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ διεκδικοῦν καὶ ἐπιθυμοῦν τὶς εὐλογημένες ἁλυσίδες τοῦ ἀποστόλου Παύλου παρὰ τὴν δόξα καὶ τὴν κοσμικὴ ἀναγνώριση καὶ προτιμοῦν νὰ λοιδωρηθοῦν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους παρὰ νὰ τοὺς γυρίσει τὸ πρόσωπο Του ὁ Θεός.

Ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως δὲν γίνεται ἐναντίον κάποιων συγκεκριμένων ἀτόμων ἀλλά, ὅπως λέει ὁ Πέτρος, ἐναντίον τοῦ ἄρχοντος τοῦ κόσμου τούτου, ὁ ὁποῖος καὶ πανοῦργος εἶναι καὶ τὴν πεῖρα χιλιάδων ἐτῶν κατέχει, ὥστε νὰ κάνει ἀκόμα καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς νὰ πλανηθοῦν. Χωρὶς ἀκρίβεια καὶ πιστὴ ὑπακοὴ στὶς Παρακαταθῆκες τῶν Ἁγίων δὲν κερδίζεται τέτοιος ἀγώνας. Οἰκονομίες τόσων ἐτῶν βοήθησαν τὸν Οἰκουμενισμὸ ὄχι μόνο νὰ ἑδραιωθεῖ, ἀλλὰ καὶ νὰ θεωρεῖται φυσιολογικός. Ἀντιθέτως οἱ οἰκονομίες αὐτὲς ἀνακήρυξαν τοὺς μὴ κλίναντες γόνυ τῷ Βάαλ ὡς ἀκραίους καὶ φανατικούς.

Ὅποιος θέλει νὰ ἀγωνιστεῖ πρέπει νὰ ἐπιθυμεῖ Χριστὸ καὶ μόνο Χριστό. Τίποτα ἄλλο δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργεῖ σὰν κίνητρο. Αὐτοὶ τὴν στιγμὴ ποὺ μιλοῦμε ὑπάρχουν ἀδελφοί, ποὺ δὲν ἔχουν ποῦ νὰ ἐκκλησιαστοῦν, ποὺ εἶναι ἀποκομμένοι ἀπὸ τὸν κοινωνικό τους περίγυρο, ποὺ ἔγιναν αποσυνάγωγοι μόνο γιὰ τὸ ὄνομά Του. Πῶς θὰ δικαιολογηθοῦμε στὸν Θεὸ γιὰ αὐτὲς τὶς ψυχές;

Γι’ αὐτὸ καὶ πρέπει ὅλοι νὰ παραβρεθοῦν στὴν κληρικολαϊκὴ σύναξη τοῦ Ὡραιοκάστρου, ὅσοι ἀκολουθοῦν μόνο Ἐκεῖνον καὶ ὄχι πρόσωπα ἢ παρατάξεις.

Καὶ ἐπειδὴ μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ λόγια θὰ ἀρχίσουν νὰ μαίνονται οἱ Ἡρωδιάδες παντὸς εἴδους, ἂς ἀκούσουμε τὸν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, ποὺ τόσο πολὺ ὅλοι μας ἐπικαλούμαστε, ὅταν πρόκειται γιὰ τὴν ἀνάδειξη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς αἵρεση, ἀλλὰ κάνουμε διπλωματίες, ὅταν πρόκειται γιὰ τὴν ἀδιασάλευτη στάση μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς:

«Σταθῆτε ὅλα τὰ σύμπαντα, ὅλοι οἱ ὑπάρχοντες κόσμοι, καὶ ὅλα τὰ ὄντα! Κάτω ὅλαι αἱ καρδίαι, ὅλοι οἱ νόες, ὅλαι αἱ ζωαί, ὅλαι αἱ ἀθανασίαι, ὅλαι αἱ αἰωνιότητες! Διότι, ὅλα αὐτὰ ἄνευ τοῦ Χριστοῦ εἶναι δι' ἐμὲ κόλασις ἡ μία κόλασις δίπλα εἰς τὴν ἄλλην κόλασιν, ὅλα εἶναι ἀναρίθμητοι καὶ ἀτελεύτητοι κολάσεις καὶ εἰς τὸ ὕψος καὶ εἰς τὸ βάθος καὶ εἰς τὸ πλάτος. 

Ἡ ζωὴ ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, ὁ θάνατος ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀλήθεια ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἥλιος ἄνευ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ σύμπαντα χωρὶς Αὐτόν, ὅλα εἶναι τρομερὰ ἀνοησία, ἀνυπόφορον μαρτύριον, σισύφειος βάσανος, κόλασις! Δὲν θέλω οὔτε τὴν ζωήν, οὔτε τὸν θάνατον ἄνευ Σού, Γλυκύτατε Κύριε! Δὲν θέλω οὔτε τὴν ἀλήθειαν, οὔτε τὴν δικαιοσύνην, οὔτε τὸν παράδεισον, οὔτε τὴν αἰωνιότητα. Ὄχι, ὄχι! Ἐσένα μόνον θέλω. Ἐσὺ μόνο νὰ εἶσαι εἰς ὅλα, ἐν πᾶσι καὶ ὑπεράνω ὅλων!.... Ἡ ἀλήθεια, ἐὰν δὲν εἶναι ὁ Χριστός, δὲν μοῦ χρειάζεται, εἶναι μόνο μία κόλασις. Τὸ ἴδιον εἶναι κόλασις καὶ ἡ δικαιοσύνη, καὶ ἡ ἀγάπη, καὶ τὸ ἀγαθόν, καὶ ἡ εὐτυχία καὶ αὐτὸς ὁ Θεός, ἐὰν δὲν εἶναι ὁ Χριστός, εἶναι κόλασις. 

Δὲν θέλω οὔτε τὴν ἀλήθειαν ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, οὔτε τὴν δικαιοσύνην ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, οὔτε τὴν ἀγάπην ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, οὔτε τὸν Θεὸν ἄνευ τοῦ Χριστοῦ. Δὲν τὰ θέλω ὅλα αὐτὰ κατ' οὐδένα τρόπον! Θὰ δεχθῶ κάθε εἴδους θάνατον ἂς μὲ θανατώσετε μὲ ὅποιον τρόπον θέλετε, ἀλλὰ χωρὶς τὸν Χριστὸν δὲν θέλω τίποτε. Οὔτε τὸν ἑαυτόν μου, οὔτε καὶ αὐτὸν τὸν ἴδιον τὸν Θεόν, οὔτε κάτι ἄλλο μεταξὺ τῶν δύο τούτων δὲν θέλω, δὲν θέλω, δὲν θέλω!» (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς 1979).

Ὁ διχασμός, ἐὰν ὑπάρχει, ἔγκειται στὸ ἑξῆς δίλλημα: Ἢ δὲν θέλουμε ζωὴ ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, θάνατο ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, ἀλήθεια ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, ἥλιο ἄνευ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ σύμπαντα χωρὶς Αὐτόν ἢ θέλουμε ἀνθρώπινη ἀναγνώριση καὶ κοσμικὲς δόξες πάλι ὅμως χωρίς Αὐτόν. Ἔχουμε πολὺ δρόμο ἀκόμα γιὰ νὰ φανοῦμε ἄξιοι τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ τῶν Ὁμολογητῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἐπειδὴ ἀκριβῶς δὲν ἀναλώθηκαν σὲ ἀτέρμονες καὶ ἀτελείωτες οἰκονομίες, ἔχασαν, μάτια, πόδια, χέρια, ἐλευθερία, μοναστήρια, ἀκόμα καὶ τὴν ζωή τους κέρδισαν ὅμως τὸν Παράδεισο.

Οὐδεὶς δύναται δυσὶ Κυρίοις δουλεύειν

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Δάσκαλε που δίδασκες περί ακοινωνησίας και επιχειρείς να ανατρέψεις μία Σύναξη, κοινωνώντας με τους ακοινώνητους!

π. Θεόδωρος Ζήσης:

«Ο Πατριάρχης που κοινωνεί με τον ακοινώνητο –τόν αιρετικό, πρέπει και αυτός να είναι ακοινώνητος· πρέπει και οιυπό τον Πατριάρχη Αρχιεπίσκοποι–Επίσκοποι, να κάνουν τον Πατριάρχη ακοινώνητο. Να μην επικοινωνούν. Να κόψουν το μνημόσυνο.

Επομένως, μία σειρά, αυτή η σειρά του παραπτώματος που αρχίζει από τον Πατριάρχη, αρχίζει σιγά-σιγά σαν συγκοινωνούν δοχείον, να φθάνει σαν ευθύνη μέχρις εμάς!

Είμαστε όλοι υπεύθυνοι.

Αν τελικώς καταλήξουμε να σταματήσουμε αυτήν την οικονομική ένωση και τηνοικονομική στάση,

➥ δεν ξέρω, πόσοι από εσάς θα μας ακολουθήσετε».

Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ εἶπε ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης σὲ ὁμιλία μὲ τίτλο «Καλὴ καὶ κακὴ ἕνωση» ποὺ ἔκανε στὸν Σοχὸ Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα εἶπε:

«...Στο θέμα τών σχέσεων πού υπάρχουν ανάμεσα στούςΠατριάρχας, τούς Επισκόπους και σε εμάς τούς Κληρικούς και σε εσάς τους Χριστιανούς, αυτές οι σχέσεις αποδίδονται με την εικόνα των “συγκοινωνούντων δοχείων”. Δηλαδή. Όταν ο Πατριάρχης συμπροσεύχεται με τoν πάπα και είναι υπόλογος απέναντι των αγίων Κανόνων, γιατί οι άγιοι Κανόνες λένε “Επίσκοπος, αιρετικοίς συνευξάμενος καθαιρήσθω” και υπάρχει και ένας άλλος Κανόνας, ο οποίος λέει “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”. Αυτός ο οποίος κοινωνεί, ο Πατριάρχης δηλαδή που κοινωνεί με τον ακοινώνητο –τόν αιρετικό, πρέπει και αυτός να είναι ακοινώνητος, τότε θα πρέπει και οι υπό τον Πατριάρχη Αρχιεπίσκοποι – Επίσκοποι, να κάνουν τον Πατριάρχη ακοινώνητο. Να μην επικοινωνούν. Να κόψουν το μνημόσυνο.

...Αφού οι Επίσκοποι μνημονεύουν τον Πατριάρχη και επομένως υπόκεινται και αυτοί στον κανόνα: “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”. Και εγώ όμως κοινωνώ με τον Επίσκοπό μου ο οποίος κοινωνεί. Και εγώ μνημονεύω τον Επίσκοπό μου, ο οποίος μνημονεύει τον Πατριάρχη, ο οποίος κοινωνεί με τον Πάπα. Και εσείς οι λαϊκοί έρχεστε από μένα, ο οποίος μνημονεύω τον Επίσκοπο και κοινωνάτε και με αποδέχεστε. Επομένως, μία σειρά –αυτή η σειρά του παραπτώματος που αρχίζει από τον Πατριάρχη, αρχίζει σιγά–σιγά σαν συγκοινωνούν δοχείον, να φθάνει σαν ευθύνη μέχρις εμάς! Γι΄ αυτό λένε οι Άγιοι: “Σέ θέματα πίστεως, δεν πρέπει να πείς, εγώ τί είμαι; 

Το λέει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης. Εγώ τί είμαι; Εγώ είμαι λαϊκός. 

Εγώ είμαι Επίσκοπος. Εγώ; Τί είμαι εγώ; Αυτοί έχουν την ευθύνη. Όχι. Οι λίθοι κεκράξονται και συ σιωπάς;”. Αλλά ποιός από τον κόσμο τα ξέρει αυτά; Οι περισσότεροι από τούς λαϊκούς, θα πούν: “Μα, αφού το κάνει ο Πατριάρχης, αφού το κάνει ο Πάπας, τί φταίω εγώ;”. 

Φταίς κι εσύ! Δεν δικαιολογείται η άγνοια... Αυτή λοιπόν είναι η “θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων”. Ότι είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δεν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δεν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά και η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι και εμείς οι Πρεσβύτεροι και μαζί με εμάς, είστε και σεις οι λαϊκοί, που έρχεστε μαζί με μας και δεν μας λέτε: “Φεύγουμε εμείς”. 

Και βέβαια, ξέρω ότι πολλοί από σας, μας ακολουθείτε σε μία διάκριση και σε μία οικονομία, δεν ξέρω αν το κάνετε γι΄ αυτό. Αν τελικώς καταλήξουμε να σταματήσουμε αυτήν την οικονομική ένωση και την οικονομικήστάση, δεν ξέρω, πόσοι από εσάς θα μας ακολουθήσετε. Αλλά, «ο εις και η αλήθεια». Ο ένας και η αλήθεια. Και αν είναι κανένας μόνος, αν είναι βέβαιος πώς είναι με την αλήθεια, πρέπει να το ρισκάρει και να μείνει με την αλήθεια.

Και μου τηλεφώνησε προχθές, για να δείτε τί συνέπειες έχουν όλα αυτά και δεν είναι εύκολο πράγμα να παίρνει κανένας θέση. Μου τηλεφώνησε προχθές, ένας πιστός από τον Βόλο. Συμπαθέστατος και αγωνιστικότατος. Μου τηλεφωνεί συχνά και μου στέλνει και κείμενα από άψογα κείμενα και με ήλεγξε. Πώς με ήλεγξε; Υπενθυμίζοντας αυτό πού λέω εγώ πάτερ Φώτιε. Με ήλεγξε και μου λέει. Μου το υπέβαλε δήθεν σαν ερώτηση, για να μου πει: “πάτερ Θεόδωρε, εγώ, αυτό από σας το άκουσα''. Και μου είπε: “πάτερ Θεόδωρε, σας ερωτώ. 

Αν απόψε εμένα με καλέσει ο Θεός και είμαι σε κοινωνία με τον Επίσκοπό μου, θά είμαι εντάξει απέναντι των Αγίων;”. Λέω: “αντιλαμβάνομαι γιατί το λες, γιατί αυτό είναι και η δική μου η αγωνία”. Είναι και η δική μου η αγωνία. Ας παρατείνουμε λοιπόν λίγο την αγωνία μας, μήπως από αυτή την μικρή οικονομία προκύψει κάτι μεγαλύτερο καλό…».

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Μπορεί να ψεύδεται ο Ιερέας ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΝ μπροστά στην Αγία Τράπεζα ;

Όποιου αντέχει η ιερατική συνείδηση, ΝΑΙ, όποιου δεν αντέχει, ΟΧΙ!!!

Γράφει ὁ π. Θεόδωρος στὴν «Δήλωση Διακοπῆς Μνημοσύνου»:

8. Δὲν πρέπει νὰ λέμε ψέμματα μπροστὰ στὴν Ἁγία Τράπεζα.

Ὡς πρὸς τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ πρὸ τῆς «Συνόδου» ἦταν δικαιολογημένη ἡ διακοπὴ μνημοσύνου, πολὺ περισσότερο μετὰ ἀπὸ αὐτήν, διότι αὐτὸς ἦταν ὁ πρωτουργὸς καὶ πρωτεργάτης… 

Πῶς εἶναι δυνατόν, ἐνῶ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς συνιστᾶ οὔτε στὸν δρόμο νὰ χαιρετοῦμε τοὺς αἱρετικούς, οὔτε νὰ τοὺς δεχόμαστε σὲ κοινὲς οἰκίες, ἐμεῖς νὰ τοὺς εἰσάγουμε μέσα στοὺς ναούς, ὅταν στὴν φρικτὴ καὶ μυστικὴ τράπεζα θύεται καὶ σφαγιάζεται ἀθύτως ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ; … 

Καὶ ἂν ὁ Χριστός, ὁ ἐπὶ τῆς Ἁγίας Τραπέζης κείμενος, εἶναι ἡ αὐτοαλήθεια, πῶς θὰ δεχθεῖ τὸ μεγάλο ψεῦδος, τὸ νὰ συμπαραθέτουμε τὸν πάπα ὡς ὀρθόδοξο πατριάρχη μὲ τοὺς λοιποὺς ὀρθοδόξους πατριάρχες; Τὴν ὥρα τῶν φρικτῶν μυστηρίων θὰ παίζουμε θέατρο καὶ θὰ παρουσιάζουμε τὸ ἀνύπαρκτο ὡς ὑπαρκτό, τὴν αἵρεση ὡς Ὀρθοδοξία; Πῶς θὰ τὰ ἀνεχθεῖ αὐτὰ ἡ ὀρθόδοξη ψυχὴ καὶ δὲν θὰ διακόψει τὴν κοινωνία πρὸς αὐτοὺς ποὺ μνημονεύουν καὶ δὲν θὰ τοὺς θεωρήσει ὡς καπήλους καὶ ἐκμεταλλευτὲς τῶν θείων; Καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἐξηγοῦν γιὰ ποιό λόγο μνημονεύουμε τὸ ὄνομα τοῦ ἀρχιερέως κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία. Αὐτὸ γίνεται, ὄχι γιατὶ χωρὶς τὴν μνημόνευση τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀρχιερέως δὲν ἐπιτελεῖται τὸ μυστήριο, κατὰ τὴν σφαλερὴ γνώμη μερικῶν συγχρόνων, ἀλλὰ γιὰ νὰ φανεῖ ἡ «τέλεια συγκοινωνία», ἡ ταυτότητα πίστεως τοῦ μνημονεύοντος καὶ τοῦ μνημονευομένου…

9. Ἡ διακοπὴ μνημοσύνου ἐπεκτείνεται καὶ στοὺς ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Μέχρι τώρα ἤμασταν ἐπιφυλακτικοὶ ὡς πρὸς τὴ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τῶν ἐπισκόπων τῶν «Νέων Χωρῶν» ποὺ μνημονεύουν τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο στὴν Θεία Λειτουργία· θὰ ἔπρεπε κανονικὰ νὰ τὸ εἶχαν διακόψει πολὺ πρὸ τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης μὲ βάση τὰ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» λεγόμενα καὶ πραττόμενά του…

Τώρα ὅμως μετὰ τὴν θετικὴ ἀποτίμηση καὶ ἀποδοχὴ ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀπὸ τὴν Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, μὲ τὸ ψευδέστατο κείμενο «Πρὸς τὸ Λαό», ἡ ἐκφώνηση ψεύδεται καὶ γιὰ τὸν πατριάρχη καὶ γιὰ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, διότι πλέον ἀμφότεροι δὲν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγο τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἀκόμη καὶ οἱ ἱερεῖς τῆς παλαιᾶς Ἑλλάδος, ὅπου οἱ ἀρχιερεῖς μνημονεύουν μόνο τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, ἔχουν τὸ κανονικὸ δικαίωμα νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου, διότι δὲν ἀντέχει ἡ ἱερατική τους συνείδηση νὰ τὸν ἀκούουν νὰ ψεύδεται μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ λέγει, «Ἐν πρώτοις μνήσθητι Κύριε τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου τῆς ὀρθοτομούσης τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας». Πολὺ περισσότερο δικαιοῦνται νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο ὅσων ἐπισκόπων ἔχουν οἱ ἴδιοι αἱρετικά-οἰκουμενιστικὰ φρονήματα, καὶ στὴν παλαιὰ Ἑλλάδα καὶ στὶς λεγόμενες «Νέες Χῶρες», καὶ διδάσκουν, λόγου χάριν, ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησία μὲ Χάρη, Μυστήρια καὶ ἀποστολικὴ διαδοχή…

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Ας υποθέσουμε…

Ὁ π. Νικόλαος Μανώλης ἔκανε μιὰ δήλωση στὴν «Κατάνυξι» (τὸ ἱστολόγιο ποὺ τὸν ἐκφράζει). 

Ἔγραψε:

Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης, 3 Απριλίου 2017 - 11:19 μ.μ.

Το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και ο πειρασμός πάρα πολύ μεγάλος. Ευχαριστούμε Τον Θεό που μας προφύλαξε από το να παραστούμε στην ημερίδα. Οι λόγοι είναι θεολογικοί και πάρα μα πάρα πολύ σοβαροί που έχουν σχέση με την Σωτηριολογία. Εμείς στηρίξαμε την ημερίδα και προσωπικά με μεγάλη προσπάθεια, αφού πρωτίστως είχαμε συνάντηση μαζί με τους αγιορείτες και αποφασίσαμε ορισμένα πράγματα και δώσαμε τα χέρια. Όμως σήμερα, εντελώς απρόκλητα άλλαξαν τη συμφωνία και μας έφεραν (τον π. Θεόδωρο Ζήση και μας τους υπόλοιπους) προ τετελεσμένων θεωρώντας πως τελευταία ημέρα και μάλιστα μετά από τόση προετοιμασία, δε θα μπορούσαμε ίσως να κάνουμε πίσω. Όμως Ο Κύριος μας φώτισεκαι αντισταθήκαμε. Όλοι όσοι γράφουν και κατηγορούν δεν γνωρίζουν την ανατριχιαστικήπραγματικότητα που θα την αναλύσω σε προσεχή μου Ομιλία. (Ἐδῶ) 

Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι στὴν συνεννόηση ποὺ ἔκαναν ὁ π. Θεὀδωρος καὶ ὁ π. Νικόλαος μὲ τοὺς οἱ Ἁγιορεῖτες, οἱ τελευταῖοι κάτι «άλλαξαν από τη συμφωνία». Τὸ ἐρώτημα εἶναι: ἡ «συμφωνία» εἶχε νὰ κάνει μὲ τὴν Ἁγιοπατερική μας Παράδοση; Δηλαδή, «συμφώνησαν» κι οἱ δυὸ πλευρὲς νὰ βάλλουν «κρασὶ στὸ νερό» τους; Αὐτό, ὡς ἐκδοχή, φαίνεται ἀδιανόητο καὶ μεμπτό (ἂν ἰσχύει) καὶ γιὰ τὶς δύο πλευρές· εἴτε ἔβαλαν κι οἱ δυὸ «νερὸ στὸ κρασί» τους, εἴτε ἀνέχτηκαν τὸ «νερωμένο» κρασὶ τοῦ ἄλλου. Γι’ αὐτὸ δὲν πιστεύουμε ὅτι αὐτὸ ἐννοεῖ ὁ π. Νικόλαος.

Τότε, τί ἐννοεῖ; Γιατί δὲν δίνει νὰ καταλάβουμε μὲ δυὸ λόγια τὴν αἰτία αὐτῆς τῆς ἀναδίπλωσης; Βέβαια ἐμᾶς, πέρα ἀπὸ τὶς προσωπικὲς συμφωνίες, μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ οὐσία.

Ἐπειδὴ παρακολουθοῦμε χρόνια τώρα τὶς θέσεις τοῦ π. Θεοδώρου καὶ τοῦ π. Νικολάου, καὶ ἐπειδὴ κάτι ὑπαινίσεται ὁ π.Γαβριὴλ ὁ Ἁγιορείτης στὴν μόλις ἀναρτηθὲν «Κατ’ ἐπεῖγον Μήνυμά» του, ὑποθέτουμε ὅτι ἡ διαφωνία εὑρίσκεται στὸ θέμα ὅτι οἱ μὲν ζητοῦν τὴν Ἀκρίβεια, δηλαδὴ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ ὅσους ἀποδέχονται τὶς ἀποφάσεις τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου, οἱ δὲ ζητοῦν τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Οἰκονομίας, δηλαδή, να διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν Ἐπίσκοπό τους, ἀλλὰνὰ κοινωνοῦν μὲ ἄλλους Ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς ποὺ ὑπάγονται καὶ σὲ Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους!

Γράφει ὅμως ὁ γ. Γαβριήλ:

«Οἱ ἅγιοι πατέρες μας ἐζήτησαν τήν ἀκρίβεια τῶν ἀποφάσεων τῶν συνόδων ἀλλά καί τήν οἰκονομία στό πρακτέο τῆς ζωῆς».

Αὐτό, μᾶλλον, σημαίνει: Οἱ ἀποφάσεις ποὺ θὰ παρθοῦν στὴν Ἡμερίδα, πρέπει νὰ ἐκφράζουν τὴν Ἀκρίβεια, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ ὑπάρχει Οἰκονομία στὴν κάθε ἐπὶ μέρους περίπτωση τῶν πιστῶν, ποὺ ἔχουν λόγους νὰ μὴν μποροῦν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν Ἀκρίβεια.

Διότι πράγματι· ἡ Ἡμερίδα πραγματοποιεῖται γιὰ τὴν καταδίκη τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου.

Ἡ καταδίκη, ὅμως, τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, σημαίνει τουλάχιστον καὶ ἀπομάκρυνση ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ψήφισαν τὶς ἀποφάσεις της· σημαίνει ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ποὺ ἀποδέχτηκε τὶς ἀποφάσεις, σύμφωνα μὲ τὰ γραφέντα ἀπὸ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση:

«Τώρα ὅμως μετὰ τὴν θετικὴ ἀποτίμηση καὶ ἀποδοχὴ ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀπὸ τὴν Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, …ἀκόμη καὶ οἱ ἱερεῖς τῆς παλαιᾶς Ἑλλάδος, ὅπου οἱ ἀρχιερεῖς μνημονεύουν μόνο τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, ἔχουν τὸ κανονικὸ δικαίωμα νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου, διότι δὲν ἀντέχει ἡ ἱερατική τους συνείδηση νὰ τὸν ἀκούουν νὰ ψεύδεται μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ λέγει, «“Ἐν πρώτοις μνήσθητι Κύριε τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου τῆς ὀρθοτομούσης τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας”». (Ἐδῶ). 

Ἂν δὲν συμβεῖ αὐτό, εἶναι φανερὴ ἡ ἀντίφαση: Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ καταδικάζεις τὴν Σύνοδο καὶ νὰ κοινωνεῖς ταυτόχρονα μὲ τοὺς καταδικασθέντας;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ θεωρεῖς λέει ὅτι ἀναθέματα ἀξίζουν σὲ ὅσους ἀναγνωρίζουν ὡς Ἐκκλησίες τὶς Ὁμολογίες τοῦ Π.Σ.Ε. καὶ ταυτόχρονα να κοινωνεῖς μὲ αὐτούς;

Γράφει ἀλλοῦ ὁ π. Θεόδωρος:

«Τοὺς ἀναγνωρίζουμε (τοὺς Προτεστάντες τοῦ Π.Σ.Ε.)ὡς Ἐκκλησίες. Ἑπομένως τὰ ἀναθέματα ἰσχύουν καὶ γιὰ τοὺς δικούς μας, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν στὸ Π.Σ.Ε. Διότι, ὅποιος κοινωνεῖ μὲ τοὺς Εἰκονομάχους, ὅποιος ἔχει κοινωνία μὲ τοὺς Προτεστάντες, καὶ γι΄ αὐτὸν ἰσχύουν τὰ ἀναθέματα αὐτά, καὶ γι’ αὐτὸ φοβοῦνται, γιατὶ ἀναθεματίζουν οἱ ἴδιοι τοὺς ἑαυτούς τους». (Ἐδῶ).

Πῶς εἶναι, ἐπίσης, δυνατὸν νὰ καταδικάζεις τὶς ἀποφάσεις καὶ συμφωνίες στὸ Μπάλαμαντ, στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, στὸ Πουσὰν καὶ ἀλλαχοῦ, καὶ νὰ κοινωνεῖς μὲ ὅσους τὶς ἀποδέχονται;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ διδάσκεις ὅτι πρέπει (ἢ μᾶλλον ὅτι ἔπρεπενὰ εἶχε γίνει ἀπὸ καιρὸ ἡ διακοπὴ Μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καὶ ταυτόχρονα νὰ ἐκκλησιάζεσαι σὲ Ἱ. Ναοὺς ποὺ μνημονεύεται ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὅπως ἔκανε ὁ π. Θεόδωρος, ἐκκλησιασθείς (μετὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἄνθιμου) στὸ Μοναστήρι τῆς Γουμένισσας;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ διακόπτεις τὸ μνημόσυνο τοῦ Θεσ/κης Ἄνθιμου καὶ νὰ ἐκκλησιάζεται ὁ π. Νικόλαος στὴν Ἐκκλησία ποὺ μνημονεύεται ὁ κ. Ἄνθιμος;

Δὲν μετατρέπεται ἔτσι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ σὲ Ἐκκλησία δύο ταχυτήτων; Δὲν ἀλλοιώνεται, ἔτσι ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση; Δὲν γνωρίζουν ὅτι ἡ Οἰκονομία ἔχει ὅρια; Δὲν γνωρίζουν ὅτι μποροῦν νὰ «οἰκονομησουν» ὡς πνευματικοὶ κάποιον πιστό, ὁ ὁποῖος ἔχει δυσκολία νὰ ἐφαρμόσει τὴν Ἀκρίβεια, ἀλλὰ δὲν ἔχουν δικαίωμα νὰ θέλουν σὲ Ἡμερίδα, νὰ ἐπιβάλλουν ὡς Ἀκρίβεια καὶ «ὁδὸ» πορείας, τὴν Οἰκονομία;

Σημάτης Παναγιώτης

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Ο Ηγούμενος Ι.Μ. Δοχειαρίου στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: Αιχμές για Θεολόγους

Σας παρακαλώ εύχεσθε στις καρδιές των νέων θεολόγων να υπάρχη έλλαμψη του Αγίου Πνεύματος και όχι εκλάμψεις του νού που ουδέποτε ηγεμόνευσε των παθών τους.

Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος

Μια μικρή συνέχεια από τα ανήκουστα

Πιστεύω πως η πίστη μας είναι εξ αποκαλύψεως. Έτι πιστεύω πως η κατανόηση της θείας αποκαλύψεως είναι έλλαμψη του Αγίου Πνεύματος. Η ευχή προ των θείων αναγνωσμάτων στην θεία Λειτουργία αυτό μας λέγει: «Έλλαμψον εν ταίς καρδίαις ημών το της σης θεογνωσίας ακήρατον φως». Συνεπώς, δεν είναι ούτε γνώμες δικές μας, ούτε συστήματα και τρόποι μεταφράσεως.

Οι σημερινοί μεγάλοι θεολόγοι, σίγουρα μετά από πολλή άσκηση, νηστεία και προσευχή, και σπουδή εις την Εσπερίαν και νούν πλούσιον, μας παρουσιάζουν ότι γνώρισαν τις σχέσεις των προσώπων της Αγίας Τριάδος! Και η ενότητα έπαυσε πιά να είναι στην απρόσιτη και ακατάληπτη ουσία του Θεού, αλλά στο πρωτείο του Πατρός! Και ότι η Εκκλησία είναι εικόνα της Αγίας Τριάδος! Κατά συνέπειαν, όπως στην Αγία Τριάδα υπάρχει ένας πρώτος, έτσι και στην Εκκλησία πρέπει να υπάρχη ένας πρώτος!

Αυτά ούτε στην θεία αποκάλυψη τα βρίσκουμε, ούτε στην θεία παράδοση. 

Είναι πάνυ άγνωστα και στους αγίους Αποστόλους και στους αγίους Πατέρες. Και όλα αυτά, για να φθάσουμε στην επάρατη διδασκαλία του πρωτείου και του αλαθήτου του παπισμού!

Ένας παλιός καρδινάλιος έλεγέ μας: «Θα βρούμε εμείς τρόπο να σας παρουσιάσουμε το πρωτείο έτσι που να το αποδεχθήτε». Και να, που είχε και προφητικά χαρίσματα ο Τιμπρέ. Ορίστε λοιπόν, να καταργηθή το δημοκρατικό πολίτευμα της Εκκλησίας και να θεσπιστή ο ένας με πρωτείο και αλάθητο. «Άκουε ουρανέ και ενωτίζου η γη» (ας επικαλεσθώ τον προφήτη Ησαία) «Η Οικουμενική Σύνοδος δεν είναι θεσμός της Εκκλησίας, αλλά είναι ένα συμπτωματικό γεγονός»! Αν οι Οικουμενικές Σύνοδοι δεν ήτανε θεσμός, πως θεσπίσανε νόμους και Κανόνες;

Ακούστε κι άλλα: Η Εκκλησία τον Αυγουστίνο τον επίσκοπο Ιππώνος τον είπε ιερό Αυγουστίνο, δεν τον είπε άγιο. Η διάκριση της Εκκλησίας δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία. Τον Ισαάκ τον Σύρο δεν τον είπε άγιο, τον είπε αββά. Ο πρώτος έχει φοβερές αποκλίσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται όλο το κατασκεύασμα της δυτικής θεολογίας. 

Και ο αββά Ισαάκ κάπου παρεκκλίνει. Σήμερα στον πρώτο κτίσαμε και ναούς και μοναστήρια και στον δεύτερο κατά θείαν αποκάλυψη που είχε ένας σύγχρονος ασκητής και προφήτης του Αγίου Όρους, του κολλήσαμε το «άγιος».

Έτσι, έχει πλήρη πιά εφαρμογή το «τα μεν οπίσω επιλανθανόμενοι, τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενοι», μέχρι του να γνωρίζουμε τις σχέσεις των προσώπων της Αγίας Τριάδος και να απορρίπτουμε ο,τι η Εκκλησία θέσπισε εν τη μεγίστη αυτής διακρίσει.

Όλα αυτά, να το πω λαικά, ίσως και λίγο άπρεπα, είναι κωλοτούμπες, που έχουνε δυστυχώς και θεατές και ακροατές. Ο Χριστός, που κρατάει το πηδάλιο της Εκκλησίας, και ουχί κάποιος πρώτος και αλάθητος, παρακαλούμε και δεόμεθα και ικετεύομε να το κρατήση σε σταθερή ρότα πορείας μέσα στα πελάγη του κόσμου. Ναυτία μας έπιασε και ζητούμε αντίδοτο, για να σταματήσουμε να αντραλιζώμαστε, και που; μέσα στο καράβι της Εκκλησίας.

Δεν έχω όραση, για να επεκτείνω τον λόγο. Γι᾽ αυτό σας δίνω, αγαπητοί μου χριστιανοί, αυτήν την φορά αυτά τα ολίγα, απλά και κατανοητά. Δεν τα παρουσιάζω στους καθηγητές των Πανεπιστημίων, αλλά στον λαό, τον θεματοφύλακα της πίστεως. Και σας παρακαλώ εύχεσθε στις καρδιές των νέων θεολόγων να υπάρχη έλλαμψη του Αγίου Πνεύματος και όχι εκλάμψεις του νού που ουδέποτε ηγεμόνευσε των παθών τους.

«Κατάστησον, Κύριε, τον νούν μας ηγεμόνα.»

Για να γίνη όμως αυτό, πρέπει να υπάρχη η προϋπόθεση της αγίας ασκήσεως…

http://agonasax.blogspot.gr

Η ανεκλάλητη χαρά "ημι-συλλείτουργου" με αιρετικό!

Β ί ν τ ε ο γιὰ ὅσους ...εὔκολα ξεχνοῦν τὴν "ἐν Ἐκκλησίᾳ" καὶ "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" διακήρυξη τῆς αἵρεσης καὶ τὴν μετονομάζουν ...παράπτωμα(!) ποὺ θὰ ἐξετάσει -ὅτανθὰ νικηθοῦν οἱ Οἰκουμενιστές- ἀπὸ Σύνοδο ποὺ τότε …θὰ συγκληθεῖ! Καὶ ἕως τότε, δηλώνουν ἀνερυθρίαστα, ὅτι θὰ μνημονεύουν τοὺς αἱρετικούς!

Πατρ. Βαρθολομαῖος: «Ἁγιώτατε καὶ ἠγαπημένε ἐν Χριστῷαδελφέ, Ἐπίσκοπε τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης, κ. Φραγκίσκε! Δόξαν καὶ αἶνον ἀναπέμπομεν τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ ἡμῶν τῷκαταξιώσαντι ἡμᾶς τῆς ἀνεκλαλήτου χαρᾶς καὶ τῆς ἐξιδιασμένης τιμῆς τῆς προσωπικῆς παρουσίας τῆς ὑμετέραςἉγιότητος κατὰ τὸν ἑορτασμὸν τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου».

Βαρθολομαιος-Παπας, «ΦΑΝΑΡΙ», 30-11-14: ΔΙΑΚΉΡΥΞΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Τότε και τώρα: Η αίρεση της εικονομαχίας και η παναίρεση του οικουμενισμού

Η αίρεση της εικονομαχίας, ως γνωστόν, ταλάνισε την αυτοκρατορία επί 120 ολόκληρα χρόνια! Αιρετικοί αυτοκράτορες και πατριάρχες διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, τρομοκρατώντας το Ορθόδοξο ποίμνιο με φυλακίσεις, με ξυλοδαρμούς, με εξορίες, με αφορισμούς και καθαιρέσεις. 

Το τίμημα της αντίστασης στις απαιτήσεις των αιρετικών εικονομάχων το πλήρωσε ολόκληρος ο λαός, αλλά τις πιο σφοδρές και απάνθρωπες διώξεις δέχθηκαν οι μοναχοί, οι παπάδες και οι Ορθόδοξοι επίσκοποι και πατριάρχες.

Ο Λέων ο Αρμένιοςυπήρξεν ένας από τους πλέον σκληρούς και ανάλγητους εικονομάχους αυτοκράτορες. Η μανία του εναντίον των ιερών εικόνων και κατά συνέπεια εναντίον των πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών περιγράφεται στις πηγές με τα μελανότερα χρώματα.

Στα 815 απομακρύνει διά της βίας από τον πατριαρχικό θρόνο τον Ορθόδοξο πατριάρχη Νικηφόρο και στην θέση του τοποθετεί τον εικονομάχο Θεόδοτο. 

Διατάζει όλους τους επισκόπους και τους ηγουμένους των μοναστηριών να κατεβάσουν τα εικονίσματα από τους ναούς και να πάψουν να μιλάνε στον λαό για το θέμα των εικόνων.

Οι επίσκοποι, που δεν συμμορφώνονται με τις αιρετικές του αποφάσεις, καθαιρούνται και όλοι εκείνοι οι μοναχοί, που αντιστέκονται στις αιρετικές του υποδείξεις, οδηγούνται στην εξορία.

Ειδικός απεσταλμένος μεταφέρει την βλάσφημη διαταγή του αυτοκράτορα και στον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη. Ο αγιασμένος εκείνος ηγούμενος ακούει ατρόμητος τον έπαρχο και με θάρρος αποκρίνεται στις απαιτήσεις του εικονομάχου αυτοκράτορα και του αιρετικού πατριάρχη με τα παρακάτω λόγια:

‘’... ὑμῶν ἤ τοῦ Θεοῦ ἀκούειν’’; Τί συμφέρει στην αθάνατη ψυχή μου; Να πω ναι στις διαταγές τις δικές σας ή να υπακούσω στο θέλημα του Θεού;

‘’Αἱροίμεθα γάρ, ἴστε, τάς γλώσσας πρότερον ἐκτμηθήσεσθαι, ἤ πίστει τῇ καθ’ ἡμᾶς μή ὡς ἔχει συνηγορεῖν...’’. Θέλουμε να ξέρετε, ότι προτιμάμε πρώτα να κοπούν οι γλώσσες μας, παρά να μην υπερασπίσουμε την Ορθόδοξη Πίστη μας.

‘’Ποῦ γάρ εὔλογον ὑμᾶς μέν τά χείρω σπεύδειν κρατύνειν, ἑαυτούς δέ σιωπῇ καθῆσθαι ἐπί τοῖς πολλῷ κρείττοσιν’’; Πού ακούστηκε, ενώ εσείς, που πασχίζετε για το κακό, να κάνετε το παν, εμείς, που κατέχουμε τα αληθινά και τα ανώτερα, να κλείνουμε τα στόματά μας και να μην μιλάμε; Ποιά λογική, μπροστά σε μια αιρετική απαίτηση, μπορεί να πείσει έναν Ορθόδοξο Πιστό να σιωπήσει;

Τότε, η αίρεση της εικονομαχίας. Τώρα, η παναίρεση του οικουμενισμού.

Πάντως τα γεγονότα φαίνεται, πως επαναλαμβάνονται σχεδόν απαράλλαχτα!

Αλήθεια, πόσο παρήγορο είναι, που και στην δική μας εποχή δεν μας έλειψαν οι Θεόδωροι Στουδίτες!

2/4/2017 

Φώτιος Μιχαήλ ιατρός

http://salpismazois.blogspot.gr

ΟΤΑΝ ΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΕΔΙΝΑΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ἐπικρατοῦσε μιὰ αἵρεση (ὅπως σήμερα ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) καὶ ἀσχέτως ἂν αὐτὴ εἶχε καταδικασθεῖ ἀκόμα, ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ —ἀδιάφορο ἂν αὐτοὶ ἦσαν λαϊκοί, μοναχοὶ ἢ ἱερωμένοι— ἀντιδροῦσε δυναμικά διαμαρτυρόμενος, ἀπομακρυνόμενος καὶ ἀποτειχιζόμενος ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Αὐτὸ συνέβη π.χ. μὲ τὶς αἱρέσεις τοῦ Ἀρειανισμοῦ, τοῦ Νεστοριανισμοῦ, τοῦ Μονοθελητισμοῦ, τοῦ Μοιχειανισμοῦ, στὴν περίπτωση τοῦ αἱρετιζόντων Πατριαρχῶν Καλέκα, Βέκκου κ. ἄ.

Συγκλονιστικὸ εἶναι τὸ γεγονὸς ποὺ διασώζεται στὴν «Ἔκθεσι πίστεως κατὰ ἀποκάλυψιν Γρηγορίου ἐπισκόπου Νεοκαισαρείας».

Ἐπὶ Πατριάρχου, δηλαδή, Κων/πόλεως Τιμοθέου τοῦ Α΄ (511–518) ὁ λαὸς τῆς Κων/πόλεως ἀποτειχίστηκε καὶ ἔμενε ἀκοινώνητος τῶνΘ. μυστηρίων γιὰ πολλὰ χρόνια, διότι ὁ Πατριάρχης Τιμόθεος δὲν ἤθελε νὰ ἀποδεχθῆ τὴν Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.

Ὅταν ἀνῆλθε στὸν θρόνο ὁ διάδοχός του, ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καππαδόκης (518–520), ὁ λαὸς μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀπαίτησε κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θ. Λατρείας νὰ ἀναγνωσθεῖ στὰ δίπτυχα ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ κατόπιν νὰ μεταλάβει ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ νέου Πατριάρχη.

Ὁ νέος Ὀρθόδοξος Πατριάρχης γιὰ κάποιους λόγους ἐδίσταζε νὰ πραγματοποιήσει τὴν ἀπαίτηση τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ οἱ πιστοὶ ἔμεναν ἀνένδοτοι καὶ ἀπαιτοῦσαν τὸ θέμα νὰ τακτοποιηθεῖ ἀμέσως.Στὴν προσπάθεια τοῦ Πατριάρχη νὰ ἀναβληθεῖ γιὰ λίγο αὐτὴ ἡ ἀναγνώριση, ὁ λαὸς τὸ ἀπαίτησε καὶ πάλι δυναμικὰ καὶ πολλάκις.

Tελικά, μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν σταθερὴ στάση τοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἔντονη διαμαρτυρία, ὑποχρεώθηκε ὁ Πατριάρχης, τὴν ὥρα τῆς 

μνημονεύσεως κατὰ τὴν Θ. Λειτουργία, νὰ ἀναγνώσει στὰ δίπτυχα τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Τότε σταμάτησε ἡ ἀποτείχιση τοῦ λαοῦ καὶ ἡ ἀκοινωνησία τῶν Θ. Μυστηρίων, ἀφοῦ, μὲ τὴν ἀνάγνωση τῶν Διπτύχων, ἀποκαταστάθηκε ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη.

Τὸ περιστατικὸ ἔχει (μὲ κάποιες περικοπές) ὡς ἑξῆς:

«Εἰσόδου γενομένης κατὰ τὸ σύνηθες ἐν τῇ ἁγιωτάτῃ ἡμῶν μεγάλῃ ἐκκλησίᾳ ἐν ἡμέρᾳ κυριακῇ... τοῦ ἁγιωτάτου ἀρχιεπισκόπου καὶ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Ἰωάννου, ...ἐν τῷ γενέσθαι αὐτὸν σὺν τῷ εὐαγεῖ κλήρῳ περὶ τὸν ἄμβωνα φωναὶγεγόνασιν ἀπὸ τοῦ λαοῦλέγουσαι·

Πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ πατριάρχου, πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ βασιλέως, πολλὰ τὰ ἔτη τῆς αὐγούστας, πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ πατριάρχου· ἀκοινώνητοι διὰ τί μένομεν ἐπὶ τοσαῦτα ἔτη; διὰ τί οὐ κοινωνοῦμεν; ἐκ τῶν χειρῶν σου κοινωνῆσαι θέλομεν. ἐὲς ἄνελθε εἰς τὸν ἄμβωνα, ἐὲς πεῖσον τὸν λαόν σου. διὰ πολλῶν ἐτῶν κοινωνῆσαι θέλομεν.ὀρθόδοξος εἶ, τίνα φοβῆσαι; ἄξιε τῆς τριάδος· ἡ ἁγία

Μαρία θεοτόκος ἐστίν... Σεβῆρον τὸν Μανιχαῖον ἔξω βάλε· ὁ μὴ λαλῶν Μανιχαῖός ἐστιν... νικᾷ ἡ πίστις τῆς τριάδος, νικᾷ ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων. τὴν ἁγίαν σύνοδον ἄρτι κήρυξον· ὀρθόδοξος βασιλεύει, τίνα φοβῆσαι;... ἐὲς μαρτύρομαι· ἢ κηρύσσεις ἢ ἐξέρχηι. πίστις ἐστίν, οὐκ ἔνι θεωρεῖν. ἀδελφοὶ Χριστιανοὶ μία ψυχή... ἡ ἁγία Μαρία θεοτόκος ἐστίν· ταῦτα καὶ ἡ σύνοδος εἶπε.

Ταῦτα αὐτῶν ἐκβοησάντων ἐδόθη αὐτοῖς ἀπόκρισις παρὰ τοῦ ἁγιωτάτου καὶ μακαριωτάτου ἀρχιεπισκόπου καὶ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Ἰωάννου αὕτη· μακροθυμήσατε, ἀδελφοί, ἵνα πρότερον προσκυνήσωμεν τὸ ἅγιον θυσιαστήριον, καὶ μετὰ τοῦτο δίδωμι ὑμῖν ἀπόκρισιν.

Καὶ εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς τὸ ἅγιον θυσιαστήριον ἐπέμειναν κράζοντες·

Πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ βασιλέως, πολλὰ τὰ ἔτη τῆς αὐγούστας· ἐὲς μαρτύρομαι· οὐκ ἐξέρχῃ, ἐὰν μὴ ἀναθεματίσς Σεβῆρον. ἀνάθεμα Σεβήρῳ φανερῶς εἰπέ. ἐὲς ἀπόκλεισον· ἐὲς μαρτύρομαι. πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ βασιλέως.

Καὶ λοιπὸν ἀνελθὼν ἐπὶ τοῦ ἄμβωνος ὁ ἁγιώτατος καὶ μακαριώτατος ἡμῶν ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἰκουμενικὸς πατριάρχης Ἰωάννης προσεφώνησε ταῦτα· Οἴδατε τοὺς ἐμοὺς ἀγῶνας, ἀγαπητοί, οὓς καὶ ἐν τῷ πρεσβυτερίῳ ὢν κατεβαλόμην, καὶ νῦν ἀντεσχόμην τῆς ὀρθοδοξίας καὶ ἀντέχομαι ἕως θανάτου. οὐ χρεία τοίνυν ταραχῆς ἢ θορύβου· οὔτε γάρ τι παρεβάθη τῆς ὀρθῆς πίστεως οὔτε ἁγίαν σύνοδον τολμᾷ τις ἀναθεματίσαι, ἀλλὰ πάσας τὰς ἁγίας συνόδους τὰς βεβαιωσάσας τὸ ἅγιον σύμβολον τῶν τιη(318) πατέρων τῶν συνελθόντων κατὰ τὴν Νικαέων ὀρθοδόξους γινώσκομεν καὶ μάλιστα τὰς ἁγίας τρεῖς συνόδους ταύτας, τουτέστι τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει καὶ τὴν ἐν Ἐφέσῳ καὶ τὴν μεγάλην τὴν ἐν Χαλκηδόνι. ἰδικῶς γὰρ τὸ σύμβολον τῶν τιη ἁγίων πατέρων, εἰς ὃ βαπτιζόμεθα, αὗται αἱ ἅγιαι τρεῖς σύνοδοι ὁμοφρόνως ἐβεβαίωσαν.

Καὶ μετὰ τὴν προσφώνησιν ἐπιμενόντων αὐτῶν ἐπὶ πλείστας ὥρας ταῖς αὐταῖς φωναῖς καὶ προσθέντων·

Οὐ κατέρχῃ, ἐὰν μὴ ἀναθεματίσῃς· πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ πατριάρχου. ἄξιε τῆς τριάδος, πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ βασιλέως, πολλὰ τὰ ἔτη τῆς αὐγούστης· τὴν σύναξιν τῆς συνόδου Χαλκηδόνος ἄρτι κήρυξον. οὐκ ἀναχωρῶ, ἐὰν μὴ κηρύξῃς. ἕως ὀψὲ ὧδε ἐσμέν...

[καὶ] προσεφώνησεν ὁ ἁγιώτατος καὶ μακαριώτατος ἀρχιεπίσκοπος ἡμῶν καὶ οἰκουμενικὸς πατριάρχης Ἰωάννης οὕτως· Ἐπειδὴ σύναξιν ᾐτήσατε τῶν ἁγίων πατέρων τῶν ἐν Χαλκηδόνι ἐπιτελεσθῆναι, γινώσκοντες γνώσεσθε ὅτι καὶ τοῦτο ποιήσομεν γνώμῃ τοῦ εὐσεβεστάτου καὶ φιλοχρίστου ἡμῶν βασιλέως.

Ἐπιμενόντων δὲ αὐτῶν καὶ τὰς αὐτὰς φωνὰς ἐκβοώντων καὶ προσθέντων·

Οὐκ ἀναχωρῶ μὰ τὸ εὐαγγέλιον· τὴν σύναξιν τῶν πατέρων ἄρτι κήρυξον· τῶν ἐν Χαλκηδόνι πατέρων τὴν σύναξιν αὔριον ποίησον,

ἐκηρύχθη ἡ σύναξις διὰ Σαμουὴλ διακόνου οὕτως· Γνωρίζομεν τῇ ὑμετέρᾳ ἀγάπῃ ὅτιπερ τῇ αὔριον μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῶν ἐν ἁγίοις πατέρων ἡμῶν καὶ ἐπισκόπων γενομένων τῶν κατὰ τὴν Χαλκηδονέων μητρόπολιν συναχθέντων καὶ βεβαιωσάντων ἅμα τοῖς ἐν Κωνσταντινουπόλει καὶ ἐν Ἐφέσῳ συναχθεῖσιν ἁγίοις πατράσιν τὸ σύμβολον τῶν τιη ἁγίων πατέρων τῶν συναχθέντων κατὰ τὴν Νικαέων. συναγόμεθα δὲ καὶ ἐνταῦθα.

Καὶ μετὰ τὴν προσφώνησιν τῆς συνάξεως πάλιν ἐπέμεινεν ὁ λαὸςκαὶ μιᾷ φωνῇ ἐπὶ πολὺ ἔκραζον·

Σεβῆρος ἄρτι ἀναθεματισθῇ. ὁ ἐπίβουλος τῆς τριάδος ἄρτι ἀναθεματισθῇ. ὁ κατὰ τῶν πατέρων ἄρτι ἀναθεματισθῇ. ὁ ἀναθεματίσας τὴν σύνοδον Χαλκηδόνος ἄρτι ἀναθεματισθῇ. οὐκ ἐξέρχομαι, ἐὰν μὴ ἄρτι ἀναθεματισθῇ καὶ ἀπόκρισιν λάβω. μαρτύρομαι· ὀρθόδοξος εἶ, ἄρτι ἀναθεμάτισον. ἢ ἀναθεμάτισον ἢ οὐδὲν παρ' ἐμέ.

Καὶ ἐπὶ πολὺ τοῖς αὐτοῖς ἐπιμενόντων αὐτῶν, παρόντων (τῶν τάδε)ἐπισκόπων τῶν καὶ συναινούντων τῷ ἁγιωτάτῳ καὶ μακαριωτάτῳ ἀρχιεπισκόπῳ καὶ οἰκουμενικῷ πατριάρχῃ Ἰωάννῃ προσεφωνήθη ταῦτα· Ὅτι Σεβῆρος χωρίσας ἑαυτὸν τῆς ἁγίας ταύτης ἐκκλησίας ἑαυτῷ κρίματι ὑπέβαλε, πρόδηλον πᾶσιν. ἑπόμενοι τοίνυν καὶ ἡμεῖς τοῖς θείοις κανόσι καὶ τοῖς ἁγίοις πατράσιν ἀλλότριον τοῦτον ἡγούμεθα καὶ ὑπὸ τῶν θείων κανόνων ἤδη διὰ τῆς βλασφημίας αὐτοῦ κατακριθέντα ἀναθεματίζομεν καὶ ἡμεῖς.

Τούτων παρακολουθησάντων τῇ κυριακῇ, τῇ ἑξῆς, ἥτις ἐστὶν ἑξκαιδεκάτη τοῦ Ἰουλίου μηνός, ἡμέρᾳ δευτέρᾳ, ἐπιτελουμένης τῆς μνήμης τῶν προλεχθέντων ἁγίων πατέρων, πάλιν τῆς εἰσόδου γενομένης παρὰ τοῦ ἁγιωτάτου καὶ μακαριωτάτου ἀρχιεπισκόπου καὶ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Ἰωάννου, εὐθέως ἅμα τῷ γενέσθαι αὐτὸν πλησίον τοῦ ἄμβωνος φωναὶ ἤλθοσαν ἀπὸ παντὸς τοῦ λαοῦ οὕτως·

Πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ πατριάρχου, πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ βασιλέως... τοὺς Μανιχαίους ἔξω βάλε. πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ πατριάρχου· τοῦ νέου Ἰωάννου πολλὰ τὰ ἔτη· ἄξιε τῆς τριάδος... Εὐφημίου καὶ Μακεδονίου τὰ ὀνόματα ἄρτι ταγῇ. τελείαν ἑορτὴν τῇ ἐκκλησίᾳ. τοὺς ψευδομάρτυρας Μακεδονίου ἔξω βάλε. τὰς τέσσαρας συνόδους τοῖς διπτύχοις. Λέοντα τὸν ἐπίσκοπον Ῥώμης τοῖς διπτύχοις. ἡ ἁγία Μαρία θεοτόκος ἐστί· τοῦτο ἡ σύνοδος εἶπε... οὕτως ἔχεις τὴν τριάδα, τὰ δίπτυχα ἄρτι φέρε. οἱ κανόνες τούτους οὐκ ἐξέβαλαν· ἐὲς τάξον, ἐὲς τάξον, ἐὲς τάξον.

Καὶ προσεφωνήθη ταῦτα· Καὶ κατὰ τὴν χθὲς ἡμέραν ἀρκούντως ἐπληροφορήσαμεν τὴν ὑμετέραν ἀγάπην, καὶ νῦν δὲ τὸν ζῆλον ὑμῶν σαφῶς ἐπιστάμενοι ἐκεῖνα ἐσπεύσαμεν καὶ σπεύδομεν ποιῆσαι ὅσα καὶ τὸν θεὸν θεραπεύει καὶ ὑμᾶς διὰ πάντων ἐν πᾶσι πληροφορεῖ. ὅτι δὲ μέλει ἡμῖν τοῦ μηδὲν παρασαλευθῆναι τῆς ὀρθῆς πίστεως, οἶμαι κατὰ διαφόρους χρόνους καὶ τρόπους πείραι παρειληφέναι τὴν ὑμετέραν ἀγάπην. δι' ὃ καὶ τὸν θεμέλιον τῆς πίστεως κατὰ τὴν τῶν ἁγίων πατέρων παράδοσιν ἀρραγῆ διαμένειν τῇ χάριτι τοῦ δεσπότου ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐσπουδάσαμεν, ἐλπίσαντες δι' αὐτῆς καὶ τὰς διεστώσας ἐκκλησίας ἑνῶσαι, πανταχοῦ τὴν τάξιν τῶν θείων κανόνων ἐνθέσμως κρατοῦντες. οὐδὲ γὰρ ἐγχωρεῖ τι παρασαλεῦσαι καὶ περὶ κενοφωνίας καὶ λεπτολογίας ἀπασχολεῖσθαι τοὺς πιστούς, ἀλλὰ προσέχειν τῷ ἁγίῳ συμβόλῳ, ἐν ᾧ πάντες ἐβαπτίσθημεν, ὅπερ ἐξεφώνησεν ἡ ἐν Νικαίᾳ ἐν ἁγίῳ πνεύματι σύνοδος καὶ ἐκύρωσεν ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει τῶν ἁγίων πατέρων συνέλευσις καὶ ἐβεβαίωσεν ἡ ἐν Ἐφέσῳ ὁσία σύνοδος καὶ ἐπεσφράγισεν ὁμοίως ἡ ἐν Χαλκηδόνι ἁγία μεγάλη σύνοδος, ἣν κατ' οὐδένα λόγον ἢ τρόπον παρασαλεῦσαί τις δυνήσεται πᾶσαν ἀναιροῦσαν τοῖς κακοδόξοις πρόφασιν. ταύτην τοίνυν τὴν πίστιν ἀσάλευτον κρατοῦντες πρὸς ἀλλήλους μὴ ἀμφιβάλητε, ἀλλὰ πᾶσαν κενοφωνίαν καὶ πᾶσαν καινοτομίαν καὶ πᾶσαν λεπτολογίαν ἀπωθούμενοι ἑνὶ στόματι τὴν ἁγίαν καὶ ὁμοούσιον τριάδα δοξάσωμεν, ἥτις φυλάττοι ἐν εἰρήνῃ τὴν ζωὴν τῶν εὐσεβεστάτων καὶ φιλοχρίστων ἡμῶν βασιλέων καὶ πάντων ἡμῶν. τῷ γὰρ πατρὶ καὶ υἱῷ καὶ ἁγίῳ πνεύματι πρέπει ἡ δόξα νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.

Ταύτης τῆς προσφωνήσεως γενομένης ἐπέμειναν κράζοντες·

Ἐὰν μὴ ἄρτι, οὐδεὶς ἐκβαίνει· μαρτύρομαί σε, τὰς θύρας κλείω. ἀδελφοὶ ὀρθόδοξοι μία ψυχή· ἀδελφοὶ διὰ πίστιν μία ψυχή· Ἰουστῖνε αὔγουστε TVINCAS: ὁ μὴ λαλῶν Μανιχαῖός ἐστιν. ἅγιος ἅγιος ἅγιος· ἡ τριὰς ἐνίκησεν...

Καὶ πάλιν ἐπιμενόντων αὐτῶν ἐπὶ πολὺ ταῖς αὐταῖς φωναῖς προσεφωνήθη αὐτοῖς ταῦτα· Ὅτι διὰ πάντων σπουδὴν ἐθέμεθα θεραπεῦσαι ὑμᾶς καὶ ἀσκανδαλίστους φυλάξαι, σαφῶς ἐπίστασθε· ἐπειδὴ δὲ δεῖ πάντα κανονικῶς καὶ μετὰ εὐταξίας γενέσθαι, συγχωρήσατε ἡμῖν συναγαγεῖν τοὺς θεοφιλεστάτους ἐπισκόπους, ἐφ' ᾧ τε κατὰ τοὺς θείους κανόνας πάντα προβῆναι γνώμῃ καὶ κελεύσει τοῦ εὐσεβεστάτου ἡμῶν βασιλέως. τὰς γὰρ ἐκβοήσεις ὑμῶν πάσας ἀνοίσομεν ἐπὶ τὴν αὐτοῦ γαληνότητα.

Καὶ κλεισάντων αὐτῶν τὰς θύρας καὶ ἐπιμενόντων ταῖς αὐταῖς ἐκβοήσεσι λαβὼν τὰ δίπτυχα ὁ ἁγιώτατος καὶ μακαριώτατος ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἰκουμενικὸς πατριάρχης Ἰωάννης ἐκέλευσε ταγῆναι τὰς ἁγίας τέσσαρας συνόδους τῶν τε ἐν Νικαίαι συνελθόντων ἁγίων πατέρων καὶ τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει ὡσαύτως συναχθέντων ἐπὶ Νεκταρίου τοῦ τῆς ὁσίας μνήμης καὶ τῶν ἐν Ἐφέσῳ ἐπὶ τῇ ἐκβολῇ Νεστορίου καὶ τῶν ἐν Χαλκηδόνι ἐπὶ τῇ ἐκβολῇ Εὐτυχοῦς καὶ τοῦ αὐτοῦ δυσσεβοῦς Νεστορίου καὶ τὰ ὀνόματα τῶν τελευτησάντων ἐν ὁσίᾳ τῇ μνήμῃ γενομένων ἀρχιεπισκόπων ταύτης τῆς βασιλίδος πόλεως Εὐφημίου καὶ Μακεδονίου καὶ μέντοι καὶ Λέοντος τοῦ γενομένου ἀρχιεπισκόπου Ῥώμης. τότε φωνῇ μεγάλῃ πάντες οἱ τοῦ λαοῦ ὡς ἐξ ἑνὸς στόματος ἐβόησαν εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ, καὶ πάλιν δεύτερον ἔκραξαν εὐλογητὸς κύριος Ἰησοῦς ὁ βασιλεύς, ὅτι ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησε λύτρωσιν τῶι λαῷ αὐτοῦ. ἐπὶ πολλὴν δὲ ὥραν ἀντιφωνούντων ἑκατέρων τῶν μερῶν καὶ ψαλλόντων τὴν ψαλμῳδίαν ταύτην, οἱ ψάλται ἐπετράπησαν ἀνελθόντες εἰπεῖν τὸ τρισάγιον καὶ αὐτῶν ἀρξαμένων πᾶς ὁ λαὸς ἐπαύσατο καὶ ὑπήκουσε τοῦ τρισαγίου.

Καὶ μετὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ ἁγίου εὐαγγελίου ἐξ ἔθους τῆς θείας λειτουργίας ἐπιτελουμένης καὶ τῶν θυρῶν κλεισθεισῶν καὶ τοῦ ἁγίου μαθήματος κατὰ τὸ σύνηθες λεχθέντος τῷ καιρῷ τῶν διπτύχων μετὰ πολλῆς ἡσυχίας συνέδραμον ἅπαν τὸ πλῆθος κύκλῳ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ἠκροῶντο καὶ μόνον ἐλέχθησαν αἱ προσηγορίαι τῶν εἰρημένων ἁγίων τεσσάρων συνόδων παρὰ τοῦ διακόνου καὶ τῶν ἐν ὁσίᾳ τῇ μνήμῃ ἀρχιεπισκόπων Εὐφημίου καὶ Μακεδονίου καὶ Λέοντος, φωνῇ μεγάλῃ ἔκραξαν ἅπαντες· δόξα σοι κύριε. καὶ μετὰ τοῦτο μετὰ πάσης εὐταξίας ἐπληρώθη σὺν θεῷ ἡ θεία λειτουργία.

(T.L.G., Concilia Oecumenica (ACO): Synodus Constantinopolitana et Hierosolymitana anno 536: Tome 3, page 72, line 4 Ἔκθεσις πίστεως κατὰ ἀποκάλυψιν Γρηγορίου ἐπισκόπου Νεοκαισαρείας. ΚαὶΠρακτικὰ Συνόδων, τόμος Β΄, σελ. 333).

http://scripta---manent.blogspot.gr/

Oἱ οἰκουμενιστὲς γιορτάζουν τὴν δεκαετὴ ἀλληλοαναγνώριση τοῦ κοινοῦ βαπτίσματος!

Gemeinsam Türöffner für Gottes Wirklichkeit sein: ACK traf sich zur Mitgliedversammlung

Οἱ "λειτούργισσες"(!!!) καὶ οἱ λειτουργοὶ στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Μάγκντεμπουργκ γιὰ τὴν ἀλληλοαναγνώριση τοῦ βαπτίσματος,Foto: ACK

Μετάφραση τοῦ κειμένου τῆς ἐργασιακῆς ὁμάδας «Ἐκκλησιῶν»τῆς Γερμανίας:

(30.03.2017). «Ἡ Βάπτιση ἀποτελεῖ τὸν κινητήριο μοχλό, ὥστε οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἀνοίξουν τὸν δρόμο γιὰ τὴν πραγματοποίηση τῆς Ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ εἶπε ὁ ἐπίσκοπος γιὰ τὴν κοινὴ Karl-HeinzWiesemann (Speyer), πρόεδρος τῆς ἐργασιακῆς ὁμάδας χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Γερμανίας μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν δέκα χρόνων ἀναγνώρισης τοῦ Βαπτίσματος. Τὸ 2007 ὑπέγραψαν τὰ 11 μέλη τῆς ACK τὴν ἀλληλοαναγνώριση τοῦ Βαπτίσματος. (σ.σ.: Κι ἐμεῖς πιστεύουμε, ὅτι ἡ Κολυμπάριος Σύνοδος ἀποφάσισε αἱρετικά. Ἡ σύνοδος ἁπλῶς ἐπικύρωσε αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν ἐδῶ καὶ χρόνια καὶ τὰ ὁποῖα γνωρίζουν καὶ μᾶς ἀπέκρυβαν ὅλοι οἱ παροικοῦντες τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἐδῶ λοιπὸν καὶ δέκα χρόνια ἀναγνωρίσαμε τὸ βάπτισμα ὁμάδων ἀνακηρυγμένων ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς αἱρέσεις. Εἶναι μήπως τυχαῖο, ὅτι ὁ «ὀρθόδοξος» ἱερέας, Κωνσταντίνος Radu Μύρων ποὺ διακρίνεται στὴν μέση συμπροσευχόμενος, ἦταν σύμβουλος τοῦ Πατριάρχη στὴν Κρήτη!).

Ἀνανέωση τῆς “βαπτισματικῆς” Οἰκουμένης

Σὲ μία ἑορταστικὴ ἐκδήλωση ἡ καθολικὴ Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Dorothea Sattler (Πανεπιστήμιο τοῦ Münster) καὶ ὁ θεολόγος τῆς ἐλεύθερης ἐκκλησίας Markus Iff (θεολογική ἀνώτερη σχολὴ τοῦ Ewersbach) προέτρεψαν, νὰ ὑποστηρίξουν καὶ νὰ κάνουν γόνιμη, ὅλοι οἱ Χριστιανοί, τὴν δυναμικὴ τῆς “βαπτισματικῆς οἰκουμένης” δηλ. μία οἰκουμένη ποὺ νὰ βασίζεται πάνω στὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος... «Πρέπει νὰ συμφωνήσουμε στὴν ἀντίληψη τοῦ τί σημαίνει Ἐκκλησία καὶ Χριστιανός, καὶ νὰ ὁμολογήσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὸν Χριστό. Πρέπει νὰ τονιστεῖ ἡ ἀδιαπραγμάτευτη ἑνότητα Βαπτίσματος καὶ Πίστης καὶ ἡ ἐνσωμάτωσή της στὴν πρακτικὴ τῆς κάθε Ἐκκλησίας», εἶπε ἡDorothea Sattler (σ.σ.: Νέα θεολογία, νέα κατήχηση, νέα δόγματα, νέα ἐκκλησία. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἐνοχλεῖ τοὺς ἡμέτερους, μιᾶς καί …δὲν ὑπάρχει «ἀκόμα» κοινὸ ποτήριον).

Στὴν ἑορταστικὴ ἐκδήλωση τὸ παρὸν ἔδωσαν ὁ Καθηγητὴς Πανεπιστημίου Hacik Gazer ἀπὸ τὴν Ἀρμένικη-ἈποστολικὴὈρθόδοξη(!) Ἐκκλησία, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Radu Κωνσταντίνος Μύρων ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καὶ ὁ Birgit Foth ἀπὸ τὴν Μεννονίτικη Ἐκκλησία, ἕνα δεῖγμα τῆς δικῆς τους κατανόησης τοῦ Βαπτίσματος καὶ τῆς σημασίας του στὴν πράξη τῆς δικῆς τους Ἐκκλησίας (σ.σ.: Αὐτὸ οἱ οἰκουμενιστὲς τὸ ὀνομάζουν κατήχηση τῶν ἀλλοδόξων καὶ διαφήμιση τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν κόσμο. Ὁκαθένας ἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του).

Στὸ τέλος τονίστηκε καὶ ὁ ρόλος τῆς πολύχρωμης Οἰκουμένης σὲ μία ἀναπτυσσώμενη διαπολιτισμικὴ κοινωνία καὶ ἡ σημασία της στὸ πολιτικὸ γίγνεσθαι τῆς Γερμανίας (σ.σ.: Νὰ καὶ ἡ σύμπραξη μὲ τὴν πολιτική. Ἡ θυσία στὸ εἴδωλο τοῦ αὐτοκράτορα)...

Κανεὶς αἱρετικὸς τῶν παλαιοτέρων χρόνων δὲν χρησιμοποίησε τέτοιους μηχανισμοὺς ἀλλοίωσης καὶ συγκάλλυψης, ὅπως πράττουν σήμερα οἱ Οἰκουμενιστὲςκαὶ οἱ «λέοντες ἀντιοικουμενιστές». Ποτὲ στὸ παρελθὸν δὲν ἐμπαίχθηκε ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία Του τόσο ἀπροκάλυπτα τόσο ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς Του, ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς ὑποτιθέμενους ὀρθοτομούντας ὑπερασπιστές Του.

http://scripta---manent.blogspot.gr

Πρόσκληση κλήρου και λαού στη Διορθόδοξη επιστημονική ημερίδα καταδίκης του Οικουμενισμού και της "Συνόδου" της Κρήτης Τρίτη 4 Απριλίου 2017 ώρα 5 το απόγευμα στον πολυχώρο NOYVELLE 7ον χιλμ. Θεσσαλονίκης Ωραιοκάστρου λεωφ. 56 στάση Lidl

Πρόγραμμα Διορθόδοξης Επιστημονικής Ημερίδας 

για την καταδίκη του Οικουμενισμού 

και της Ψευδοσυνόδου της Κρήτης

http://agonasax.blogspot.gr

Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου

Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου. 

Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος 

και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου 

και θα σε κάνει καλά και στο σώμα.

Άγιος Πορφύριος

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Η οσία Μαρία η Αιγυπτία, υπόδειγμα μετανοίας. (Ε΄Κυριακή των Νηστειών)

Τον βίο της θαυμαστής αυτής όσιας έγραψε ο άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων.

Κάποτε, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ένας ιερομόναχος, ο Γέρων Ζωσιμάς, αποσύρθηκε μέσα στην έρημο πέραν του Ιορδάνου. 

Οδοιπορούσε επί είκοσι ημέρες, χωρίς να δει ψυχή, όταν, ξαφνικά, μια ανθρώπινη φιγούρα με ζαρωμένο γυμνό σώμα και κατάλευκα σαν χιόνι μαλλιά πέρασε φευγαλέα από μπροστά του κι έγινε άφαντη. Ο Γέροντας έτρεχε ξοπίσω της για αρκετή ώρα, μέχρι που η φιγούρα στάθηκε σε ένα ρυάκι και τον κάλεσε με το όνομά του: «Αββά Ζωσιμά», του είπε, «συγχώρεσέ με χάριν του Κυρίου· δεν μπορώ να εμφανιστώ σε σένα, διότι είμαι μια γυναίκα γυμνή».

Ο Ζωσιμάς της πέταξε το εξώρασό του κι εκείνη τυλίχτηκε μ’ αυτό και εμφανίστηκε μπροστά του. Στο άκουσμα του ονόματός του, από το στόμα της άγνωστης γυναίκας, ο Γέροντας φοβήθηκε. Ύστερα από παρατεταμένη επιμονή του, η γυναίκα διηγήθηκε την ιστορία της.

Γεννήθηκε στην Αίγυπτο και σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών άρχισε να ζει ακόλαστο βίο στην Αλεξάνδρεια επί δεκαεπτά χρόνια ακολουθούσε διεστραμμένο τρόπο ζωής. 

Η Μαρία, οιστρηλατημένη απ’ το σαρκικό πάθος της πορνείας, ακολούθησε κάποιους νέους και επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο με προορισμό τα Ιεροσόλυμα. Φθάνοντας στην Αγία Πόλη, θέλησε να επισκεφθεί την εκκλησία για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό. 

Όμως μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να εισέλθει στον Ναό της Αναστάσεως. Έντρομη, τότε, στήλωσε το βλέμμα της στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου στον νάρθηκα και προσευχήθηκε θερμά να της επιτραπεί να ασπαστεί τον Τίμιο Σταυρό, ομολογώντας την αμαρτωλότητά της και εμπιστευό­μενη τα βήματά της στην Πανάχραντο Θεοτόκο.

Τότε πράγματι, της επετράπη η είσοδος μέσα στην εκκλησία. Αφού προσκύνησε τον Σταυρό, επέστρεψε στον νάρθηκα γονάτισε μπροστά στην εικόνα και ευχαρίστησε θερμά τη Θεοτόκο. Την ίδια στιγμή άκουσε μια φωνή να της λέει: «Εάν περάσεις τον Ιορδάνη, θα βρεις την αληθινή ειρήνη!». Η Μαρία βγήκε και, αφού αγόρασε τρία καρβέλια ψωμί, ξεκίνησε για τον Ιορδάνη ποταμό.

Την επομένη μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων στο μοναστήρι του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή και πέρασε τον Ιορδάνη πόταμο. Παρέμεινε σαράντα οκτώ χρόνια στην έρημο ολομόναχη, υπομένοντας αγόγγυστα πολλές δοκιμασίες, με ακρότατη άσκηση, «πυκτεύουσα», παλεύοντας με τα άλογα πάθη της και τους εμπαθείς λογισμούς σαν με άγρια θηρία. Τρεφόταν μόνο με αγριόχορτα.

Αφού τελείωσε την αφήγησή της, στάθηκε όρθια σε στάση προσευχής· τότε ο Ζωσιμάς την είδε να αιωρείται πάνω από το έδαφος. Η Μαρία τον παρακάλεσε να έλθει ξανά τον επόμενο χρόνο να της φέρει τη Θεία Ευχαριστία· εκεί, στις όχθες του Ιορδάνη, θα ερχόταν να τον συναντήσει για να κοινωνήσει.

Πράγματι, ένα χρόνο αργότερα, ο αββάς Ζωσιμάς κατέφθασε με τη Θεία Κοινωνία στις όχθες του Ιορδάνη· ήταν ήδη βράδυ. Έμεινε να αναρωτιέται πώς εκείνη θα διέσχιζε τον Ιορδάνη ποταμό; Τότε, μέσα στο φεγγαρόφωτο διέκρινε τη μορφή της να πλησιάζει το ποτάμι, να κάνει το σημείο του Σταυρού επάνω του και κατόπιν να βαδίζει επάνω στο νερό σαν να ήταν ξηρά! Αφού την κοινώνησε, η οσία τον παρακάλεσε να ξανάρθει μετά από ένα χρόνο στην ίδια εκείνη πηγή όπου συναντήθηκαν την πρώτη φορά.

Ο καιρός πέρασε, ο αββάς επέστρεψε σ’ εκείνο το σημείο και ανακάλυψε εκεί το άψυχο σώμα της. Πάνω απ’ το κεφάλι της ήταν γραμμένο στην άμμο: «Αββά Ζωσιμά, θάψε εδώ το σώμα της ταπεινής Μαρίας, απόδος χουν εις χουν. 

Απεβίωσα την 1η Απριλίου, το ίδιο βράδυ του σωτηρίου μαρτυρίου του Χριστού, αφού κοινώνησα των Αχράντων Μυστηρίων».

Από την επιγραφή αυτή πληροφορήθηκε για πρώτη φορά ο Ζωσιμάς το όνομα της οσίας και ερμήνευσε το άλλο φοβερό θαύμα που είχε συντελεστεί: το γεγονός ότι τον προηγούμενο χρόνο, όταν της μετέδωσε τη Θεία Κοινωνία, εκείνη είχε φθάσει μέσα σε λίγες ώρες το ίδιο βράδυ στο σημείο συνάντησής τους, ενώ εκείνος πεζοπορούσε είκοσι ημέρες για να μεταβεί εκεί. Ο άγιος Ζωσιμάς έθαψε το σώμα της μεγάλης αυτής οσίας, της Μαρίας της Αιγύπτιας. Επιστρέφοντας στο μοναστήρι του, διηγήθηκε όλο τον βίο της και τα θαύματα στα οποία ο ίδιος υπήρξε αυτόπτης μάρτυς.

Έτσι δοξάζει ο Κύριός μας τους μετανοημένους αμαρτωλούς. Η οσία Μαρία μνημονεύεται επίσης την Ε΄ Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Εκκλησία την έχει ως υπόδειγμα μετανοίας για τους πιστούς, τις ημέρες αυτές της αγίας Νηστείας . 

Αναπαύθηκε περί το έτος 530.

Ύμνος στην οσία Μαρία την Αιγυπτία

Η Μαρία, πρότυπο μετανοίας και αυτομεμψίας, έκρυβε τον εαυτό της από το πρόσωπο των ανθρώπων:

Οίμοι, εμέ την αμαρτωλή, 

τη σκοτισμένη από τα πάθη!

Θεριά είναι τα πάθη, 

 κατασπαράξουν την καρδιά μας· 

έρποντας σαν φίδια φωλιάζουν μέσα μας.

Οίμοι, εμέ την αμαρτωλή, 

την καταποθείσα από τα πάθη!

Εκουσίως έπαθες, Χριστέ μου,

για να σώσεις τους αμαρτωλούς. 

Μη βδελύξεις εμέ την ακάθαρτη!

Εισάκουσε την κραυγή της Μαρίας, 

Κύριε, της πιο αχρείας αμαρτωλής!

Ο Κύριος έδειξε την ευσπλαχνία Του. 

θεράπευσε τη Μαρία·

τη σκοτισμένη ψυχή της Εκείνος 

σαν χιόνι τη λευκανε. 

Ευχαριστώ Σε Πανάγαθε, 

παμπόθητε Κύριε!

Συ κατελάμπρυνες ένα σκεύος ακάθαρτο.

με χρυσάφι το κατακόσμησες·

Συ το υπερχείλισες με την Χάρη Σου.

Ιδού το έλεος το αληθινό!

Σοι δόξα πρέπει. Κύριε!

Η Μαρία διέλαμψε διά του Πνεύματος περισωσμένη δύναμιν, ως άγγελος Θεού. χάρις στη Δύναμή Σου, Χριστέ, χάρις στο Έλεός Σου. Πάναγνε!

Τί είναι αυτή η ευωδία που απλώνεται στη φοβερή έρημο,

σαν πυρίπνου θυμίαμα σε μυροδοχείο;

Η Μαρία ευωδιάζει,

η αγιότητα της μυροβλύζει!

(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Πρόλογος της Αχρίδος» – Απρίλιος, εκδ. Ἀθως)

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Η Διακοπή Μνημοσύνου είναι "υπακοή στους Κανόνες και στην παράδοση της Εκκλησίας"!

Λέγεται, πως μετά την άλωση της Κων/πόλεως, ο Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής, είδε σε κάποιο τοίχο του παλατιού να εμφανίζεται μια παλάμη με πέντε ανοιχτά δάκτυλα.

Κανείς δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει τί σήμαινε αυτό, μέχρι που ο Άγιος Γεννάδιος Σχολάριος,μετά από νηστεία και προσευχή 7 ημερών, του μετέφερε αυτό που του αποκάλυψε ο Θεός,ότι δηλαδή “αν βρίσκονταν πέντε αληθινοί Χριστιανοί μέσα στην Πόλη εσύ δεν θα την καταλάμβανες ποτέ”.

Ούτε πέντε αληθινοί Χριστιανοί δεν βρέθηκαν ώστε ο Θεός να μην εγκαταλείψει την πόλη από την προστασία Του! (ο Άγιος Γεννάδιος ήταν αυτός που με τους επίμονους αγώνες του κατέστησε ανεφάρμοστο στην πράξη τον ενωτικό όρο της συνόδου Φερράρας -Φλωρεντίας όπου μόνος ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός αντιπαρατάχθηκε κατά των δυτικών).

Σήμερα, μετά από έναν αιώνα συνεχούς και προσχεδιασμένης προσπάθειας άλωσης του ορθοδόξου φρονήματος και μετά την σύνοδο της Κρήτης όπου επικυρώθηκε αυτή η προσπάθεια, βρίσκονται πάλι λίγοι, μετρημένοι Χριστιανοί (μοναχοί και κληρικοί) που ορθώνουν ανάστημα απέναντι στον οικουμενισμό, διακόπτοντας την μνημόνευση του Πατριάρχου ή των Επισκόπων σύμφωνα πάντα με τα όσα ορίζουν οι κανόνες της Εκκλησίας, αντιστεκόμενοι στην αίρεση και αντιδρώντας στις κακοδοξίες των αιρετικώς φρονούντων.

Αυτοί είναι οι καλοί ποιμένες, που σε καιρό αιρέσεως δεν σιωπούν και στηρίζουν το ποίμνιο της Εκκλησίας με την προσευχή τους,τα λόγια, τα έργα τους και την φυσική τους παρουσία, ακολουθώντας τον λόγο του Κυρίου “εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός. ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων”.

Φυσικό επακόλουθο η δίωξή τους. Αυτοί που ομολογούν πίστη στον Τριαδικό μας Θεό εκδιώκονται χωρίς δίκη και χωρίς απολογία. Βρισκόμαστε μάρτυρες του γεγονότος να εκδιώκονται και να τιμωρούνται οι αντιδρώντες στην αίρεση του οικουμενισμού και όχι οι υπαίτιοι. Τα φιλενωτικά, αγαπητικά και φιλειρηνικά αισθήματα των διοικώντων την Εκκλησία, εξαντλήθησαν ως προς τις άλλες ομολογίες-αιρέσεις και παρέμειναν μόνο συκοφαντίες και κατηγορίες ως προς αυτούς που αφυπνίζουν τον ανενημέρωτο λαό. Το ποίμνιο της Εκκλησίας μη γνωρίζοντας πως σε θέματα πίστεως η υπακοή πρέπει να γίνεται μόνο στον Θεό και όχι στους ανθρώπους, ελέγχεται από φόβους ανυπακοής προς τον πνευματικό και φοβίες μην τυχόν και βρεθεί σε σχίσμα και εκτός Εκκλησίας .

Μια απλή ανάγνωση των βίων των Αγίων Ομολογητών, αποδεικνύει την έμπρακτη αποτείχιση τόσο αυτών όσο και του λαού που σε καιρό αιρέσεων απομακρύνονταν από τους ναούς και τους αιρετικούς επισκόπους κάνοντας υπακοή στους Ιερούς μας κανόνες και στην παράδοση της Εκκλησίας. Ήξεραν ότι όχι μόνο δεν δημιουργούσαν σχίσμα,αλλά λύτρωναν την Εκκλησία απ’ αυτό.

Άν πίστευαν ότι βρισκόταν εκτός Εκκλησίας θα δέχονταν να υποστούν διωγμούς, φυλακίσεις, αφορισμούς και καθαιρέσεις; Ήταν πεπεισμένοι ότι αυτοί διαφύλασσαν την καθαρότητα της Εκκλησίας από κάθε κακοδοξία και καινοτομία. Ξεχνούμε ,λοιπόν, την ομολογία των Αγίων μας χωρίς καν να αναρωτιόμαστε γιατί σήμερα τους εορτάζουμε και τους τιμούμε;

Η Ιστορία της Εκκλησίας μας, μας διδάσκει πως οι μη κοινωνούντες των κακοδόξων αποτελούν το υγιές μέρος αυτής και πως επιβάλλεται η απομάκρυνσή τους μέχρι να αναλάμψει η Ορθοδοξία (να πραγματοποιηθεί νέα Σύνοδος που θα ακυρώνει την ληστρική).

Η απομάκρυνση αυτή είναι θέμα σωτηρίας κι έχει ως σκοπό να κρατήσει αμόλυντο το σώμα του Χριστού από τις κακοδοξίες των αιρέσεων. Στα χρόνια της απολύτου συγχύσεως, όπου η πλειονότης κληρικών και πιστών δεν μπορεί καν ν’αντιληφθεί την υπονόμευση της πίστεώς μας ,καλούμαστε να μιμηθούμε τους Αγίους μας και να συστρατευθούμε με τους πατέρες, μοναχούς και ιερείς, που την υπερασπίζονται διωκόμενοι και χλευαζόμενοι από την διοίκηση της Εκκλησίας .

Άς μην μείνουν, λοιπόν, πέντε οι αληθινοί Χριστιανοί που θα υπερασπίζονται την ορθοδοξία και ας μην αφεθούμε στην απραγία μας υπακούοντας στον Κύριό μας Ιησού Χριστό που μας καλεί σε πνευματική αφύπνιση λέγοντάς μας “υποκριταί,το πρόσωπο του ουρανού και της γης οίδατε δοκιμάζειν,το δε καιρόν τούτο πώς ου δοκιμάζετε;”

https://paterikiparadosi.blogspot.gr