.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

𝚻ώ𝛒𝛂 𝛑𝛒ό 𝛑𝛂𝛎𝛕ός 𝛕ή𝛎 𝚳𝛆𝛄ά𝛌𝛈 𝚺𝛂𝛒𝛂𝛋𝛐𝛔𝛕ή𝛎 𝛑𝛐ύ 𝛍𝛂͂ς 𝛆҆́𝛒𝛘𝛆𝛕𝛂𝛊...


𝚶҅ 𝛅έ 𝛅𝛊ά𝛃𝛐𝛌𝛐ς, 𝛐҅́𝛔𝛐𝛎 𝛑𝛆𝛒𝛎𝛂͂ͅ 𝛐҅ 𝛋𝛂𝛊𝛒ός 𝛋ά𝛊 𝛗𝛉ά𝛎𝛆𝛊 𝛕ό 𝛕έ𝛌𝛐ς 𝛕𝛐𝛖, 𝛕ό𝛔𝛐𝛎 𝛑𝛐𝛌𝛆𝛍𝛆𝛊͂ 𝛋𝛂ί 𝛃𝛊ά𝛇𝛆𝛕𝛂𝛊 𝛍έ 𝛂҆́𝛋𝛒𝛂𝛎 𝛍𝛂𝛎ί𝛂𝛎 𝛐҅́𝛌𝛐𝛖ς 𝛎ά 𝛍𝛂͂ς 𝛋𝛐𝛌ά𝛔𝛈ͅ. 

𝚻ώ𝛒𝛂 𝛑𝛒ό 𝛑𝛂𝛎𝛕ός 𝛕ή𝛎 𝚳𝛆𝛄ά𝛌𝛈 𝚺𝛂𝛒𝛂𝛋𝛐𝛔𝛕ή𝛎 𝛑𝛐ύ 𝛍𝛂͂ς 𝛆҆́𝛒𝛘𝛆𝛕𝛂𝛊, 𝛑𝛐𝛌𝛌𝛐ύς 𝛑𝛆𝛊𝛒𝛂𝛔𝛍𝛐ύς 𝛋ά𝛊 𝛑𝛐𝛌𝛌άς 𝛕𝛂𝛒𝛂𝛘άς 𝛋𝛊𝛎𝛐𝛖͂𝛎 𝛋𝛂𝛕❜ 𝛆҆𝛑ά𝛎𝛚 𝛍𝛂ς 𝛐𝛊҅ 𝛑𝛂𝛍𝛍ό𝛘𝛉𝛈𝛒𝛐𝛊 𝛅𝛂ί𝛍𝛐𝛎𝛆ς.

𝚬҆𝛑𝛆𝛊𝛅ή 𝛋𝛂ί 𝛈҅𝛍𝛆𝛊͂ς 𝛋𝛂𝛕❜ 𝛂𝛖҆𝛕ό𝛎 𝛕ό𝛎 𝛋𝛂𝛊𝛒ό𝛎 𝛕𝛐ύς 𝛉𝛌ί𝛃𝛐𝛍𝛆𝛎 𝛑𝛆𝛒𝛊𝛔𝛔𝛚͂ς 𝛍έ 𝛎𝛈𝛔𝛕𝛆ί𝛂𝛎 𝛋𝛂ί 𝛑𝛒𝛐𝛔𝛆𝛖𝛘ή, 𝛄ί𝛎𝛐𝛎𝛕𝛂𝛊 𝛋𝛂ί 𝛂𝛖҆𝛕𝛐ί 𝛋𝛂𝛉❜ 𝛈҆𝛍𝛚͂𝛎 𝛂҆𝛄𝛒𝛊ώ𝛕𝛆𝛒𝛐𝛊. 𝚽𝛒ό𝛎𝛕𝛊𝛔𝛆 𝛌𝛐𝛊𝛑ό𝛎 𝛎ά 𝛋𝛂𝛒𝛅ί𝛔𝛈ͅς 𝛔𝛕𝛆𝛗ά𝛎𝛐𝛖ς 𝛆𝛊҆ς 𝛕ό 𝛔𝛕ά𝛅𝛊𝛐𝛎 𝛂𝛖҆𝛕ό 𝛕𝛈͂ς 𝛂҆𝛉𝛌ή𝛔𝛆𝛚ς. 

𝚷𝛒έ𝛑𝛆𝛊 𝛎ά 𝛄ί𝛎𝛈ͅς 𝛄𝛆𝛎𝛎𝛂𝛊ό𝛕𝛆𝛒𝛐ς. 𝚴ά 𝛑𝛂𝛒𝛂𝛕𝛂𝛘𝛉𝛈͂ͅς 𝛔𝛕𝛈͂𝛉𝛐ς 𝛑𝛒ός 𝛔𝛕𝛈͂𝛉𝛐ς 𝛑𝛒ός 𝛂𝛖҆𝛕𝛐ύς 𝛕𝛐ύς 𝛂҆𝛔ά𝛒𝛋𝛐𝛖ς. 𝚳ή𝛎 𝛕𝛐ύς 𝛗𝛐𝛃𝛈͂𝛔𝛂𝛊.


𝚨҅́𝛄𝛊𝛐ς 𝚰҆𝛚𝛔ή𝛗 𝛐҅ 𝚮҅𝛔𝛖𝛘𝛂𝛔𝛕ής
(Έ𝛋𝛗𝛒𝛂𝛔𝛊ς 𝚳𝛐𝛎𝛂𝛘𝛊𝛋ής 𝛆𝛍𝛑𝛆𝛊𝛒ί𝛂ς 𝚰𝚺𝚻΄)


Ετικέτες ,