Αποτείχιση στην Καρδίτσα απο τον Θεσσαλιώτιδος & Φαναριοφερσάλων, κ. Τιμόθεο

ΕΞΩΔΙΚΗ

ΔΗΛΩΣΗ

Κων/νου Νάσιου

κατοίκου 

Μαυρομματίου 

Καρδίτσης

6/10/2017

ΠΡΟΣ

Τον Μητροπολίτην της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος & Φαναριοφερσάλων, κ. Τιμόθεο

Δέσποτα, είμαι ο Κων/νος ΝΑΣΙΟΣ, κάτοικος Μαυρομματίου Καρδίτσης. Γεννήθηκα και βαπτίσθηκα Ορθόδοξος Χριστιανός.Εσείς είστε ο ποιμένας μου, όπου η εκκλησία σας εμπιστεύθηκε να διακονήσετε και να ποιμάνετε ως επίσκοπος (επί – τον σκοπόν) εμάς τα λογικά πρόβατα.

Κατά την χειροτονία σας έχετε δώσει φρικτούς όρκους ενώπιον του Θεού ότι θα διαφυλάξετε και θα διδάξετε μόνον την Ορθόδοξη πίστη.

Ως ζωντανό και ενσυνείδητο μέλος της εκκλησίας αγωνίζομαι για την σωτηρία μου. Παρακολουθώ όμως εδώ και αρκετά χρόνια τις εκκλησιαστικές εξελίξεις όσον αφορά την παναίρεσι του Οικουμενισμού.

Με γνωρίζετε και σας γνωρίζω πολύ καλά. Πολλές φορές και προσωπικώς και δημοσίως σας έχω παρακαλέσει και προκαλέσει να λάβετε ως ποιμένας μας μια ξεκάθαρη θέση απέναντι σ’αυτήν την παναίρεσι. Περιμέναμε εσείς ως επίσκοπος να μας διδάσκετε, να μας ενημερώνετε και να μας διαφυλάσσετε από τις ψυχοκτόνες αιρέσεις. 

Δυστυχώς αυτό δεν εγινε, ούτε από εσάς, ούτε από τους ιερείς σας. Φοβόσαστε να μάθει ο λαός την αλήθεια; Γι’ αυτό κρατάτε το ποιμνίο σας ακατήχητο, αποκοιμισμένο και αποχαυνωμένο, όπως το θέλει η λεγόμενη «Νέα Εποχή»;

Οφείλατε εσείς προσωπικά ως Μητροπολίτης να λαμβάνατε μια δημόσια και ομολογιακή θέση για να γνωρίζουμε και εμείς τι πιστεύει ο επίσκοπός μας:

Α) Ο Οικουμενισμός είναι Παναίρεσι, όπως την έχει χαρακτηρίσει και ο επιφανής καθηγητής της Δογματικής, Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς;

B) Οι Αποφάσεις της Συνόδου του Κολυμβαρίου Κρήτης, κατά τον Ιούνιο του 2016 είναι Ορθόδοξες ή αιρετικές;

Σε αυτά τα δύο καίρια θεολογικά θέματα εσείς προσωπικά ως Επίσκοπος δεν έχετε λάβει μία ξεκάθαρη δημόσια θέση.

Έχει ήδη περάσει ένας και μισός χρόνος από τότε και εσείς συνεχίζετε να σιωπάτε, γιατί;

Αυτό ποιος Άγιος της εκκλησίας και Ορθόδοξος Επίσκοπος το έκανε ποτέ;

Η σιωπή, ως προς τα δόγματα και την Πίστιν είναι το τρίτο είδος αθεϊας κατά τον μέγα θεολόγο της Εκκλησίας, Άγιο Γρηγόριο Παλαμά.

Η σιωπή σας είναι για εμάς απάντηση. 

Εσείς αντί να μας διδάσκετε κατά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, όχι μόνο μας κρατάτε σε άγνοια, όχι μόνον δεν καταδικάσατε δημοσίως τον Οικουμενισμό και τις αιρετικές αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης, απεναντίας τις έχετε«ευλογήσει» και είστε από τους πρώτους που τις εφαρμόσατε στην πράξη.

1. Εξαποστείλατε στις 25 Αυγούστου 2016 την υπ’ αριθμόν 1468 οικουμενιστική Εγκύκλιο όπου ευλογείτε τους μικτούς γάμους Ορθοδόξων & αιρετικών. Δηλαδή παντρεύετε το πρόβατο με τον λύκο, σύμφωνα με το Πηδάλιο και τους Ιερούς Κανόνες. 

Γράφετε στην ανωτέρω εγκύκλιο:

«Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία “κατ’ οικονομίαν” και εξ επιεικούς εμπνεομένη πνεύματος επέτρεψε την σύναψη μεικτών Γάμων, δηλ. Γάμων μεταξύ μελών της Ορθοδόξου Εκκλησίας με ετεροδόξους χριστιανούς, οι οποίοι όμως έχουν τριαδικό βάπτισμα όπως είναι λ.χ. οι Ρωμαιοκαθολικοί, οι Διαμαρτυρόμενοι, Λουθηρανοί, Καλβινιστές, Αγγλικανοί και άλλοι αποσχισθέντες από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, ήτοι Μεθοδιστές, Βαπτιστές, Ευαγγελιστές, Πρεσβυτεριανοί, καθώς και όσοι ανήκουν στις διάφορες Αντιχαλκηδόνιες-Μονοφυσιτικές εκκλησίες, όπως είναι η Αιθιοπική, η Αρμενική, η Ιακωβιτική, η Κοπτική εκκλησία».

(σελ. 6, της από 25/08/2016, υπ’ αριθμόν 1468 εγκυκλίου-15- της Ι. Μ. Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων).

Δεν γνωρίζετε, ως επίσκοπος, ότι από όλους αυτούς τους αιρετικούς κανένας δεν έχει το “τριαδικό βάπτισμα” διότι απλά 

α) δεν πιστεύουν στην Αγία Τριάδα, αλάνθαστα και Ορθόδοξα σύμφωνα με την διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και

β) δεν έχουν κάν βάπτισμα (τρεις καταδύσεις & αναδύσεις), αλλά ραντισμό, επίχυσι κ.τ.λ.

2. Με δική σας εντολή και “ευλογία” πολλοί ιερείς έβγαλαν από την πατροπαράδοτη θέση, όπισθεν της Αγίας Τραπέζης τον Εσταυρωμένον και ο καθείς τον περιέφερε όπου τον βόλευε καλύτερα.

3. Σε μία ομιλία, η οποία πραγματοποιήθηκε από την Μητρόπολή σας, συνιστάτε στους Χριστιανούς να κάνουν εξωσωματική γονιμοποίηση, η οποία περιλαμβάνει κατά την ολοκλήρωση της διαδικασίας και την έκτρωση.

Είναι δυνατόν ένας Ορθόδοξος επίσκοπος να δίνει ΄΄ευλογία΄΄να σκοτώνουν οι μανάδες τα παιδιά τους !!!

Όλα αυτά και μόνον για εμένα είναι αρκετά να πεισθώ ότι εσείς δεν ειστε Ορθόδοξος Επίσκοπος.

Είστε ένας αιρετικός-οικουμενιστής επίσκοπος υπό καθαίρεσιν & ανάθεμα .

Κατόπιν τούτων

α) Σας δηλώνω υπευθύνως ότι:

Από τούδε και στο εξής διακόπτω κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με εσάς και αποτειχίζομαι συμφώνα με τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας, διότι καθίστασθε ψευδεπίσκοπος και ψευδοδιδάσκαλος. Αυτό το δικαίωμα μού το παρέχει η ίδια η Εκκλησία δια του ΙΕ΄ κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861 μ.Χ. επί Μ.Φωτίου), ο οποίος ορίζει ως οφειλόμενο χρέος των Ορθοδόξων Χριστιανών την εφαρμογή του και μάλιστα προ Συνοδικής καταδίκης του αιρετικού επισκόπου.

Διευκρινίζω ότι, απότειχισις σημαίνει ότι δεν βγαίνω εκτός Εκκλησίας, αλλά αποχωρίζομαι-αποτειχίζομαι από τον αιρετικό επισκοπο, καθότι ο επίσκοπος δεν είναι η Εκκλησία, αλλά διακονεί δια της αρχιερωσύνης του την Εκκλησία.

Δεν θα εκκλησιάζομαι σε κανεναν ναό όπου μνημονεύεται το όνομά σας, διότι η μνημόνευσις του ονόματός ενός αιρετικού επισκόπου σύμφωνα με την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, σημαίνει και κοινωνία στην αιρετική πίστη του επισκόπου. Ο Ιερέας και ο λαός όταν μνημονεύουν έναν αιρετικό επίσκοπο μολύνονται από την αίρεση του επισκόπου ασχέτως αν δηλώνουν ότι αυτοί δεν συμφωνούν με τον επίσκοπο.

«Άνωθεν γαρ η του Θεού Ορθόδοξος Εκκλησία την επι των αδύτων αναφοράν του ονόματος του αρχιερέως συγκοινωνίαν τελείαν εδέξατο τούτο, γεγραπται γαρ εν τη εξηγήσει της Θείας λειτυουργίας, ότι αναφέρει ο Ιερουργών το του αρχιερέως όνομα, δεικνύων και την προς το υπερέχον υποταγήν , ότι κοινωνός έστίν αυτού της πίστεως και των θείων μυστηρίων διάδοχος.»

(Επιστολή Αγιορειτών Πατέρων προς αυτοκράτορα Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου , 1273μ.Χ. )

«Ων το φρόνημα αποστρεφόμεθα τούτων την κοινωνία προσήκει φεύγειν»

(Μ. Αθανασίου, P.G. 26, 1188 B.C.)

Και ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέγει για τον μολυσμόν

«…πλην ότι μολυσμόν έχει η κοινωνία εκ μόνου του αναφέρειν αυτόν, ουκ αν ορθόδοξος είη ο αναφέρων» (Επιστολή Αγιορειτών Πατέρων προς αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου, σελ. 399).

β) Σας δηλώνω ότι το εκκλησάκι του Αγίου Βουκόλου Μαυρομματίου Καρδίτσης είναι ιδιόκτητον και δεν ανήκει στην μητρόπολη σας. Μετά την διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας – αποτείχιση από εσάς, δεν ανήκω στην δική σας πνευματική και ποιμαντική δικαιοδοσία, ούτε εγώ ούτε το εκκλησάκι μου, στο οποίο θα λειτουργεί μόνον αποτειχισμένος ιερέας για τις ανάγκες μόνο των μελών της αποτειχισμένης πνευματικής οικογενείας μου. Σας γνωστοποιώ επίσης ότι στο εκκλησάκι μου δεν υπάρχει παγκάρι και δεν θα γίνονται δεκτοί ιερείς της μητροπόλεως σας ή οιοσδήποτε άλλος κληρικός ο οποίος επικοινωνεί εκκλησιαστικά μαζί σας.

Παρακαλώ να σταματήσετε οιανδήποτε ενόχληση και απειλή ότι θα το σφραγίσετε. 

Σε διαφορετική περίπτωση θα αναγκαστώ να προσφύγω στην δικαιοσύνη, να δημοσιοποιήσω την παράνομη συμπεριφορά σας σε βάρος μου και επιφυλάσσομαι για την χρήση κάθε νομίμου δικαιώματός μου.

Λυπούμαι δια την τελική κατάληξη της πνευματικής σχέσεώς μας.

Με αγάπη και πόνο ψυχής σας εύχομαι καλή μετάνοια

Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής να επιδώσει την εξώδικη αυτή επιστολή - δήλωσή μου προς τον Μητροπολίτη της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος & Φαναριοφερσάλων, κ. Τιμόθεο για να λάβει γνώση και για τις νόμιμες συνέπειες.

Ο Δηλών

http://agonasax.blogspot.gr

ΜΕΤΑΝΟΙΑ Η ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΑΝΑΓΚΗ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

JOEY JOEY

Έστω και ένας καλός λογισμός αρκεί, ώστε ο Θεός να τον δεχθεί σαν μετάνοια!

Κάποια μοναχή πολεμήθηκε με λογισμούς πορνείας. Κι επειδή δεν μπορούσε να υπομείνει τον πόλεμο, έφυγε από το μοναστήρι της και γύρισε στον κόσμο. 

Δεν άργησε να καταλήξει σε πορνείο. Έμεινε εκεί αρκετά χρόνια και πλούτισε πολύ , γιατί ήταν πολύ όμορφη. 

Ο φιλάνθρωπος Θεός όμως, που εργάζεται για την σωτηρία του κάθε ανθρώπου, έβαλε στο νού της τη μνήμη των οδυνηρών κολάσεων και την αρχική δόξα και τιμή, από την οποία είχε ξεπέσει.

Και εκείνη αφού τα’αναλογίστηκε όλα αυτά, εγκατέλειψε πλούτη και περιουσία, κι έτρεξε στο μοναστήρι της , σαν προβατίνα που γλύτωσε από το στόμα των λύκων. 

Μόλις όμως έφτασε στην πύλη της μονής, έπεσε κάτω και ξεψύχησε . 

Εκεί κοντά ζούσε κάποιος έγκλειστος μοναχός, που είδε σε όραμα την νύχτα εκείνη αγγέλους και δαίμονες έξω από το μοναστήρι. 

Φιλονεικούσαν όλοι μπροστά στη νεκρή για την ψυχή της. 

-Εφόσον μετανόησε, είναι δική μας, έλεγαν οι άγγελοι. 

-Μέχρι τώρα δούλευε σε μας , διαμαρτύρονταν οι δαίμονες. Άλλωστε δεν πρόφτασε να μπει στο μοναστήρι να μετανοήσει. 

Ενώ έτσι φιλονεικούσαν, ήρθε άλλος άγγελος από τον ουρανό. 

-Γιατί φιλονεικείτε; Τους ρώτησε και ύστερα τους είπε ότι ο αγαθός Θεός, αφότου η μοναχή σκέφτηκε να μετανοήσει, από την ίδια εκείνη στιγμή δέχθηκε την μετάνοια της. 

Αμέσως συνήλθε ο μοναχός από το όραμα και έτρεξε να αναγγείλει στην ηγουμένη τα συμβάντα. Αφού περιποιήθηκαν το λείψανο, το έθαψαν στο κοιμητήριο και ευχαρίστησαν τον ελεήμονα Θεό, που και μόνο ένα καλό λογισμό τον δέχεται σαν μετάνοια. 

Από το Γεροντικό

http://dakriametanoias.blogspot.gr

''Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε."

''Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε. Εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία. Αυτό σημαίνει ότι τα πάθη μάς τύφλωσαν τόσο πολύ που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό. Η γενιά αυτή είναι τόσο τυφλωμένη από τα πάθη που ακόμη κι αν δουν βομβαρδισμούς ή οτιδήποτε άλλο δεν πρόκειται να μετανοήσουν...

Όπως λέει και η Γραφή ο καθένας είναι αλυσοδεμένος από κάποιο πάθος. Και όταν θα μας βρει το κακό τότε δεν θα έχουμε τη δύναμη να μετανοήσουμε. Ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει το πάθος του. Οι καρδιές έχουν πετρώσει. Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών.

Ο Θεός μας στέλνει σημάδια για να έλθουμε ”εν εαυτώ” και να μετανοήσουμε. Να πάμε στους πνευματικούς για να εξομολογηθούμε, να κοινωνήσουμε με το σώμα και το αίμα του Χριστού για να πάρουμε δύναμη...''

Γέροντας Ιουστίνος Πάρβου

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

Αναγνώριση ομοφυλοφίλων στην Ευρώπη

Μᾶς ἐστάλη

Οι ακόλουθες "Εκκλησίες", όλες μέλη του Π.Σ.Ε. αναγνωρίζουν επίσημα και "ευλογούν" τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Μήπως είδατε κάποια καταδίκη εκ μέρους των «ορθόδοξων» Εκκλησιών; Ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει! Διότι, πώς να καταδικάσουν τις «εκκλησίες» με τις οποίες διαλέγονται και συμπροσεύχονται εδώ και δεκαετίες;

Οι Διάλογοι και οι συμπροσευχές: το φαρμακερό φίδι που νάρκωσε και κατατρώγει το Σώμα της Εκκλησίας;

Παλαιοκαθολικοί Γερμανίας, Αγγλίας, Γαλλίας, Ελβετίας, Ολλανδίας

Πεντηκοστιανοί Γερμανίας, Αγγλίας, Γαλλίας, Ελβετίας, Ολλανδίας

Βαπτιστές Γερμανίας, Αγγλίας, Γαλλίας, Ελβετίας, Ολλανδίας

Ευαγγελική Εκκλησία της Γερμανίας, Αγγλίας, Γαλλίας, Ελβετίας, Ολλανδίας

Metropolitan Community Church

Unity Church

Ουνίτες (Η.Π.Α.)

United Church of Christ

United Church of Canada

United Reformed Church in Großbritannien

Πρεσβυτεριανή Εκκλησία (Η.Π.Α.)

Προτεσταντική Εκκλησία (Η.Π.Α.)

Αγγλικανική Εκκλησία του Καναδά

Ευαγγελική, Λουθηρανική Εκκλησία του Καναδά

Εκκλησία της Δανίας

Εκκλησία της Ισλανδίας

Εκκλησία της Νορβηγίας

Εκκλησία της Σουδίας

Κουκέροι της Βρεττανίας

Επισκοπική Εκκλησία της Σκωτίας, Αγγλίας

Ευαγγελική Εκκλησία της Ολλανδίας

Ευαγγελική Εκκλησία της Γαλλίας

Ευαγγελική Εκκλησία της Ελβετίας

Σε αυτούς ακολουθούν μεμονωμένα μέλη των Παπικών ανά των κόσμο.

Οι δικοί μας οι "Ορθόδοξοι" που "υπερασπίζουν" την Ορθοδοξία στο εξωτερικό (βλέπε Φραγκουλάκη) όχι μόνο δεν καταδικάζουν επισήμως αυτήν την αναγνώριση, αλλά συνεχίζουν να συμπροσεύχονται μαζί τους εις το όνομα της "αγάπης". Ποιός ξέρει σε λίγο καιρό και της "ομοαγάπης";

Δ.Π.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Οι καλοί άνθρωποι σκέφτονται με την καρδιά, γι’ αυτό δεν μπορούν να αλλάξουν!

Σε μια εποχή που η υποκρισία, η ζήλια και η κακία βρίσκονται στο ζενίθ τους, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αντιπροσωπεύουν επάξια τις λέξεις αγνότητα και καλοσύνη! 

Βρίσκονται ανάμεσά μας! 

Θα τους αναγνωρίσετε εύκολα αφού έχουν έτοιμο ένα χαμόγελο για τον καθένα! 

Η ματιά τους είναι καθαρή και αγνή και καθρεπτίζεται ολη η καλοσύνη που έχουν στην ψυχή τους σε τέτοιο σημείο που δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους!

Άραγε είναι αληθινά καλοί ή προσποιούνται; θα σκεφτούν κάποιοι! Και όμως! 

Οι ανιδιοτελείς πράξεις τους δεν θα σε αφήσουν να τους αμφισβητήσεις! Βοηθούν με γνώμονα την καρδιά χωρίς να περιμένουν κατι ως αντάλλαγμα! Το μόνο που αποζητούν είναι η αναγνώριση όσων προσφέρουν όχι με υλικά αγαθά αλλά με το να τους νοιάζεσαι και να τους αγαπάς! Έχουν τόση αγάπη μέσα τους να διοχετεύσουν αλλά θέλουν να αισθάνονται ότι παίρνουν και εκείνοι αγάπη!

Συχνά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, το καταλαβαίνουν βέβαια κάποια στιγμή και πληγώνονται βαθιά γι’ αυτό, αλλά δεν μπορούν να αλλάξουν! 

Κάνουν ξανά τα ίδια λάθη γιατί σκέφτονται με την καρδιά! Πιστεύουν ότι εκεί εξω πρέπει να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που να εκτιμούν, να αγαπούν, να νοιάζονται!

Έτσι, όταν νιώσουν την αδικία, απομακρύνονται… χωρίς πολλά λόγια, αντιδικίες και εξηγήσεις! Όπως καλοσυνάτα μπήκαν στη ζωή σου, έτσι θα αποχωρήσουν από αυτή! Αθόρυβα! Γι’ αυτό αν εχεις την τύχη να συναντήσεις κάποτε έναν τέτοιο άνθρωπο, μην κάνεις το λάθος και τον χάσεις από τη ζωή σου! Το μόνο που χρειάζεται είναι να προσέξεις την συμπεριφορά σου!

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Δεν χανόμαστε στον τάφο, όπως δεν χάνεται το σιτάρι όταν φυτεύεται στη γη. Η διάλυση του ανθρώπου μέσα στη γη είναι, με τη δύναμη του Θεού, κάτι σαν την διάλυση του φυτεμένου σπόρου

Ο άνθρωπος «σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία». Το μυστήριο του θανάτου, της ταφής, της διατήρησης της προσωπικότητάς μας στον τάφο και της τελικής ανάστασης δεν το περιγράφουν οι Πατέρες με ελληνιστικές εικόνες, αλλά με την εικόνα της σποράς του Απ. Παύλου: «Όπως ο σπόρος που πετιέται στη γη, δε χανόμαστε όταν πεθαίνουμε, αλλά έχοντας φυτευθεί ανασταινόμαστε». 

Δεν χανόμαστε στον τάφο, όπως δεν χάνεται το σιτάρι όταν φυτεύεται στη γη. Η διάλυση του ανθρώπου μέσα στη γη είναι, με τη δύναμη του Θεού, κάτι σαν την διάλυση του φυτεμένου σπόρου. Δεν εξαφανίζεται, μεταμορφώνεται. Φυτεύεται μέσα στο σύμπαν η εικόνα του Θεού για να φέρει μαζί της και το σύμπαν στην αφθαρσία. Κάθε μνήμα είναι κι ένα μόσχευμα αφθαρσίας. Είναι μεγάλη η ιερότητα των κοιμητηρίων...

Οι ορθόδοξοι δεν επιχειρούν να εξηγήσουν το μυστήριο του Άδη. Λέγουν μόνο, «ψυχαί δικαίων εν χειρί Θεού». Αυτό το χέρι του Θεού το ξέρουν ως παντοδύναμο. Δεν χρειάζονται καμία άλλη εξήγηση για την επιβίωση της προσωπικότητας μέσα στον τάφο. Όμως αυτή την επιβίωση την ξέρουν σαν κάτι το πρόσκαιρο και το ελλιπές. Την ονομάζουν «κοίμηση», παρομοιάζοντάς την με τον ύπνο μία κατάσταση αποκομμένη από τον κόσμο και τις αισθήσεις, ώσπου ο άνθρωπος στερημένος από όλα βρίσκεται με τον εαυτό του και με τον θεό- αν βέβαια τον Θεό τον έχει αφήσει να κατοικήσει μέσα του όσο ζούσε.
Κι επειδή ο Θεός είναι παντού και ακούει τις προσευχές των ανθρώπων, δια του Θεού ακούνε και οι Άγιοι και ανταποκρίνονται στις προσευχές μας. Η «κοίμηση» δεν είναι η αιώνια ζωή που προσδοκούμε, αλλά μόνο κατάσταση αναμονής της ζωής αυτής, αναμονή αναστάσεως. 

Ο θάνατος δεν είναι απελευθέρωση αλλά καταστροφή. Σωτηρία είναι η πρώτη και η δεύτερη Ανάσταση. Η Ανάσταση της ελεύθερης βούλησης ανήκει σ’ εκείνους που ελεύθερα ποθούν τη Ζωή. Η Ανάσταση της φύσης όμως, η αφθαρτοποίηση της σάρκας, είναι για όλους, για όλη την κτίση. Είναι προϋπόθεση της αιώνιας Ζωής και Βασιλείας. «Καινήν γη και καινούς ουρανούς προσδοκώμεν».

Η γενική Ανάσταση είναι καίριο άρθρο της πίστεως μας. Και είναι τόσο σοβαρό το ζήτημα ώστε οι Πατέρες λέγουν ότι όσους δεν έχουν την ορθόδοξη περί ανθρώπου και θανάτου αντίληψη, αλλά την περί ψυχής ειδωλολατρική, να μη τους δεχόμαστε σαν χριστιανούς. « Οι και λέγουσι μη είναι νεκρών Ανάστασιν, αλλ’ άμα το αποθανείν τας ψυχάς αυτών αναλαμβάνεσθαι εις ουρανόν, μη υπολαμβάνετε αυτούς χριστιανούς». 

Αγ. Ιουστίνου, Διάλογος

http://agapienxristou.blogspot.gr

Άγιος Εφραίμ ο θαυματουργός ποίημα Ευχαριστίας

Άγιε Εφραίμ θα ήθελα

σε όλους να φωνάξω

τα θαύματά Σου τα πολλά

κι από χαρά να κλάψω. 

Γίνεσαι Εσύ παρηγοριά

κι ελπίδα στους πιστούς,

κάνεις καλά με γιατρικά

που όλους ωφελούν. 

Μέρα και νύχτα περπατείς,

τρέχεις για να προφθάσεις,

μικρούς μεγάλους βοηθείς,

δεν έχεις Εσύ παύσεις. 

Γι’ αυτό και όλοι σε τιμούν

κι έρχονται στη Μονή Σου

λαμπάδες Σου ανάβουνε

μέσα από την ψυχή τους. 

Έτσι κι εγώ, σαν έμαθα

το άγιο όνομά Σου,

έτρεξα αμέσως να σωθώ

από τα βάσανά μου. 

Παρακαλώ Σε Άγιε,

δώσε μου τη χαρά,

πως θα γλιτώσω γρήγορα

και θα γίνω καλά..

http://agapienxristou.blogspot.gr

Ο θρίαμβος του Εφιάλτη !!!

===»Πορφυρέαν σοι Λεωνίδα, ώπασε χλαίνην Ξέρξης, ταρβήσας έργα τεάς αρετάς. Ου δέχομαι! Προδόταις αύτα χάρις. Ασπίς έχει με και νέκυν, ο πλούτος γαρ ουκ εμόν εντάφιον»,

δηλ. »Με πορφυρά χλαίνη σε σκέπασε ο Ξέρξης Λεωνίδα, φοβηθείς τα έργα των αρετών σου. (Αλλά είπες) Δεν δέχομαι! Αυτά είναι χάρη για τους προδότες. Είθε η ασπίδα να με σκεπάζει και νεκρόν, αφού ο πλούτος δεν (θέλω να) είναι δικό μου εντάφιο», διατρανώνει επιτύμβιο επίγραμμα προς τιμήν του Λεωνίδα, τιμώντας τον άνδρα για την, μοναδικής ιστορικής και όχι μόνο αξίας, μάχη των Θερμοπυλών.

Δεν τολμούμε φυσικά να κάνουμε σύγκριση των αρχόντων Ελλήνων της εποχής εκείνης με τους σημερινούς Έλληνες (;) άρχοντες, γιατί:

===Τότε το κάθε λογής δώρο από τον εχθρό εθεωρείτο επαίσχυντο έγκλημα και ετιμωρείτο με ισόβια εξορία, δήμευση περιουσίας και γκρέμισμα συθέμελα της οικίας του παραβάτη.

Σήμερα τα δώρα (στην αγορά καλούνται μίζες) αποτελούν καθημερινότητα και οι αποδέκτες τους »βασιλεύουν» ανενόχλητοι!

===Τότε έδιναν τη ζωή τους για την Πατρίδα »τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».

Σήμερα παίρνουν τη ζωή της Πατρίδας, υποδουλώνοντάς την στους ξένους, μη λογαριάζοντας »εκείνους» για τους οποίους υπάρχουν.

===Τότε αγωνίζονταν »περί πάτρης» βλέποντας μόνο το συμφέρον της χώρας τους.

Τώρα αγωνίζονται »περί πάρτης», κοιτάζοντας αποκλειστικά το ατομικό και το κομματικό συμφέρον.

===Τότε έδιναν όρκο πίστης στην πατρίδα και έψαλλαν παιάνες βαδίζοντας προς την μάχη.

Σήμερα δεν υπάρχουν καν όρκοι, ούτε παιάνες, γεμίσαμε άθεους και απάτριδες.

===Τότε οι μάνες έδιναν την ασπίδα στο παιδί τους λέγοντας »ή ταν ή επί τας» (ή θα έρθεις πίσω νικητής με αυτήν ή θα σε φέρουν νεκρό πάνω σε αυτήν).

Σήμερα δεν υπάρχουν καν ασπίδες, τις ρίξαμε όλες στον σύγχρονο καιάδα του φιλοτομαρισμού και του ωχαδελφισμού.

===Τότε οι νέοι έδιναν υπόσχεση στους παλαιούς »άμμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες» (εμείς θα γίνουμε καλύτεροι από εσάς).

Σήμερα οι νέοι παρακολουθούν αποσβολωμένοι τους »άρχοντες» της χώρας να τους κλέβουν το μέλλον τους.

===Τότε μισήθηκε ο Εφιάλτης, που έδειξε το προδοτικό μονοπάτι στους βάρβαρους εχθρούς, προκειμένου να διαβούν προς το εσωτερικό της Ελλάδας, προς το ιερόν πτολίεθρον!

Σήμερα λατρεύεται ο Εφιάλτης, καθόσον σύγχρονοι απόγονοί του άνοιξαν τα προδοτικά μονοπάτια και πλημμύρισε η ιερή χώρα των Ελλήνων από αλλόθρησκους και αλλοεθνείς σύγχρονους βαρβάρους από Ανατολή και Δύση!

»Τιμή σ’ εκείνους όπου στη ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες» γράφει ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής, δίνοντας το στίγμα της αξίας της ανθρώπινης ζωής!

Θερμοπύλες!

Όνομα μισητό στο ισχύον πολιτικό σύστημα, γιατί θυμίζει θυσία (άλλη μισητή λέξη)!

Θυσία υπέρ πατρίδας, θυσία των λίγων για τους πολλούς, θυσία των 300 για την Ελλάδα ολόκληρη!

Σήμερα οι 300 δεν υπάρχουν, δεν λειτουργούν, δεν εργάζονται, δεν νοιάζονται για την Ελλάδα.

Σήμερα η χώρα ξεπουλιέται απ’ άκρη σ’ άκρη.

Ο λαός φτωχοποιείται.

Η ανεργία καλπάζει.

Τα παιδιά μας φεύγουν στο εξωτερικό για να δουλέψουν.

Η εγκληματικότητα έχει φτάσει στα ύψη.

Η ελληνική παιδεία »το μόνον εν ημίν αγαθόν αθάνατον και θείον» διαλύεται, μέσα στην δίνη του μαρξιστικού διεθνισμού και της σύγχρονης ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης.

Τα ΜΜΕ συνεχίζουν το γνωστό ρόλο του πλυντηρίου εγκεφάλων.

Οι γνωστοί γείτονες μας απειλούν και προκαλούν.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας απαξιώνονται.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες αλλόφυλοι και αλλόθρησκοι που κατακλύζουν τη χώρα διαλύουν τον κοινωνικό μας ιστό.

Ο πληθυσμός μας αλλοιώνεται.

Η Ελλάδα αποχριστιανοποιείται ή μάλλον, ορθότερα, ισλαμοποιείται!

Η μεγαλύτερη ίσως εθνική καταστροφή της Ελληνικής ιστορίας ήδη πλησιάζει!

Αυτό δεν μπορεί παρά να είναι »ο θρίαμβος του Εφιάλτη»!

Ελλάς, όμως, και Ελευθερία είναι δυο έννοιες διαχρονικά ταυτόσημες!

Γι αυτό τις κάθε μορφής »Θερμοπύλες», που αποτελούν παγκόσμια ανάμνηση αρετής και δόξας παντοτινής, ακολουθούν »Σαλαμίνες και Πλαταιές»!

Γιατί αυτό το έθνος των Ελλήνων πάντα γεννά Λεωνίδες, Θεμιστοκλήδες και Παυσανίες!

Γιατί οι Έλληνες έχουν και αρετή και τόλμη κι έχουν μάθει να ξεσηκώνονται, να ενώνονται και να πολεμούν για ναν’ η ΠΑΤΡΙΔΑ τους ΕΛΕΥΘΕΡΗ!

Αντιστράτηγος (ε.α) Νικόλαος Ταμουρίδης Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ Μέλος Διοικούσας Επιτροπής Ελεύθερης Πατρίδας

OXI STIN NEA TAKSI

Συνθήματα Aλλάχου Άκμπαρ σε Δημοτικό σχολείο

Αυτή η "καλλιτεχνική" επιγραφή (ALAHU AKBAR), "κοσμεί" εδώ και τρεις μήνες την είσοδο του Δημοτικού Σχολείου στον Κατσικά Ιωαννίνων. Και μη φανταστείτε ότι την έγραψαν κάποιοι "κατατρεγμένοι" και φερμένοι λαθοεισβολείς. 

Την έγραψαν – και μάλιστα ανορθόγραφα – κάποια εγχώρια αναρχοάπλυτα φρικιά, την οποία και "υπέγραψαν" με το σήμα κατατεθέν τους.

Πέρασε τόσος καιρός, από αρχές Αυγούστου περίπου, και κανείς μέχρι σήμερα, κανείς χριστιανός δηλαδή, δεν βρέθηκε να πάρει λίγη μπογιά και να σβήσει αυτές τις αθλιότητες.

Ούτε σύλλογος γονέων και κηδεμόνων, ούτε δάσκαλοι, ούτε διευθυντής του σχολείου, κανείς… 

Οι μικροί μαθητές είναι αναγκασμένοι να "υποκλίνονται" ευλαβικά στον "Ύψιστο Αλλάχ", καθόσον το Αλλάχου Άκμπαρ στη θρησκεία του ισλάμ σημαίνει ότι ο Αλλάχ είναι ο Ύψιστος, ο ένας και μοναδικός, ο αληθινός Θεός, ο Μόνος άξιος λατρείας, είναι ο Μέγας. Ο Μέγας σε όλα. Ο Μεγαλειότατος στις ονομασίες Του και στα χαρακτηριστικά και ιδιότητες Του. Ο μόνος Μεγαλοπρεπής. Κανείς και τίποτα δεν είναι όμοιος με Αυτόν. Κανείς και τίποτα δεν συγκρίνεται με Αυτόν. 

Αυτά ακριβώς γράφει και το κοράνι για τον ..."ύψιστο Αλλάχ":

وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ

Ντροπή σε όλους μας... 

gianniotis 

scripta manent: Πέρασε τόσος καιρός, από αρχές Αυγούστου περίπου, και κανείς μέχρι σήμερα, κανείς χριστιανός δηλαδή, δεν βρέθηκε να πάρει λίγη μπογιά και να σβήσει αυτές τις αθλιότητες.

Ούτε σύλλογος γονέων και κηδεμόνων, ούτε δάσκαλοι, ούτε διευθυντής του σχολείου, κανείς…

http://scripta---manent.blogspot.gr

Ύπουλη η πανθρησκεία χτυπάει στην νεολαία!

Νέους από όλα τα δόγματα και τις θρησκείες καλεί ο Πάπας Φραγκίσκος

Του Μανώλη Κείου

Τα πιο ύπουλα σχέδια της βάζει μπροστά η πανθρησκεία χτυπώντας στο πιο ευαίσθητο κομμάτι της παγκόμιας κοινωνίας, την νεολαία!

Χθες ο Πάπας Φραγκίσκος ανακοίνωσε ότι από τις 19 μέχρι τις 24 Μαρτίου 2018 με αφορμή και την Σύνοδο των Επισκόπων θα συγκαλέσει μια προ-συνοδική συνάντηση που θα προσκαλεί νέους από διάφορα μέρη του κόσμου, τόσο ρ/καθολικούς όσο και άλλους από διαφορετικές χριστιανικές ομολογίες και άλλες θρησκείες, καθώς και μη πιστούς.

«Αυτή η πρωτοβουλία”, είπε ο Πάπας, “είναι μέρος των προετοιμασιών για την επόμενη Γενική Συνέλευση της Συνόδου των Επισκόπων, η οποία θα διεξαχθεί τον Οκτώβριο του 2018 με θέμα «Οι Νέοι, η Πίστη και η Διάκριση της Εκπαίδευσης», Σύμφωνα με τον ποντίφικα: «Η Εκκλησία θέλει να ακούει τη φωνή, την ευαισθησία, την πίστη και επίσης τις αμφιβολίες και τις επικρίσεις των νέων. 

Μετά από αυτό, τα συμπεράσματα της συνάντησης του Μαρτίου θα διαβιβαστούν στους Πατέρες της Συνόδου. »

Η πανθρησκειακή αυτή συγκέντρωση νεολαίων στοχεύει σύμφωνα με το Βατικανό στο να τους δώσει μια πλατφόρμα για να μοιραστούν όχι μόνο τις πεποιθήσεις τους για την πίστη, αλλά και τις αμφιβολίες και τις κριτικές τους.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Συνόδου των Επισκόπων της 4ης Οκτωβρίου, οι συμμετέχοντες στη προσυνοδική συνάντηση θα εκπροσωπούν τα συνέδρια των επισκόπων και τις ανατολικές εκκλησίες, καθώς και τους νέους που είναι αφιερωμένοι ή προετοιμασμένοι για την ιεροσύνη.

Σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν νέοι και νέες που συμμετέχουν σε διάφορες ενώσεις και εκκλησιαστικά κινήματα θα συμμετάσχουν παράλληλα με συμμαθητές από άλλες χριστιανικές ομολογίες, άλλες θρησκείες, καθώς και εκείνους που είναι σκεπτικοί στο θέμα της θρησκείας.

Οι νέοι που θα βρεθούν στην εκδήλωση αυτή θα εκπροσωπούν επίσης διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται ακόμα στο σχολείο, όσων ήδη εργάζονται, καθώς και όσων ασχολούνται με τον αθλητισμό, τις τέχνες και τις εθελοντικές δραστηριότητες.

Σύμφωνα με τη Σύνοδο των Επισκόπων, η προ-συνοδική συζήτηση αποσκοπεί στο να συμπληρώσει και να «εμπλουτίσει» τη διαβούλευση που έχει ήδη ξεκινήσει με τη δημοσίευση του προπαρασκευαστικού εγγράφου της συνόδου και ένα ερωτηματολόγιο που είναι διαθέσιμο για τους νέους να συμπληρωθεί στο διαδίκτυο.

http://agonasax.blogspot.gr

Οι Επίσκοποί μας είναι Άπιστοι

Πολύ βαριά κουβέντα! --Είναι όμως;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τίτ. γ΄ 10), και συνεχίζει τους διαθρησκειακούς διαλόγους; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις» (Ματθ. ιβ΄ 31), και απορρίπτει όσα μας αποκάλυψε το Άγιον Πνεύμα δια των Αγίων Πατέρων (Ιερά Παράδοση); Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου» (Ματθ. ε΄ 18), και κηρύττει οτι όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας, παρά το «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾿ ἐμοῦ» (Ιω. ιδ΄ 6); Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτόςπου δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι» (Ματθ. ιβ΄ 30), και κηρύττει οτι όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας;Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ε΄ 19), και κηρύττει οτι επιτρέπονται οι συμπροσευχές με αιρετικούς; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾿ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. α΄ 9), και κηρύττει οτι η υπακοή στον Επίσκοπο είναι ανώτερη απο την διαφύλαξη της Πίστεως; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ»(Ματθ. ι΄ 28), και μπροστά στις απειλές προδίδει την Πίστη;Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει οτι η Ιερά Παράδοση: «οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον... ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ»(Τίτ. α΄ 11-12), και την απορρίπτει επιλεκτικά; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ»(Β΄ Κορ. στ΄ 15), και αναγνωρίζει Ιερωσύνη και Μυστήριο στις αιρέσεις, ανταλλάσσει δώρα εκατέρωθεν, κάνει συμπροσευχές, κοκ; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτόςπου δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ότι το βάπτισμα των αιρετικών είναι Σατανικό (ΜΣΤ΄ Ιερός Αποστολικός Κανών) και αναγνωρίζει Βάπτισμα στους αιρετικούς; Δεν λέγεται άπιστος;

 

 Πώς λέγεται αυτόςπου δεν πιστεύει στις Αγιοπνευματικές αποφάσεις δεκάδων Ιερών Συνόδων, και στους Αγιοπνευματικούς λόγους δεκάδων Αγίων Πατέρων, οτι οι Παπικοί είναι αίρεση; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στις Αγιοπνευματικές αποφάσεις Ιερών Συνόδων, και στους Αγιοπνευματικούς λόγους δεκάδων Αγίων Πατέρων, οτι οι Μονοφυσίτες είναι αίρεση;Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στον Αγιοπνευματικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου οτι:«Ὅταν δὲ πάντες ὁμοίως πιστεύωμεν, τότε ἑνότης (Εκκλησία) ἐστίν»,και κηρύττει οτι «όπου Επίσκοπος εκεί και Εκκλησία»; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στον Αγιοπνευματικό λόγο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά οτι «Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς ἀληθείας εἰσί καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί», και κηρύττει οτι Εκκλησία δεν είναι η Πίστη αλλά ο

Επίσκοπος; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως»(Εφ. δ΄ 13), και κηρύττει οτι δεν είναι η Πίστη ενότητα (Εκκλησία) αλλά ο Επίσκοπος; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»; (Α΄ Τιμ. β΄ 4), και κηρύττει οτι η αγάπη σώζει και τον Βουδιστή, και όχι η Αλήθεια (ακρίβεια Πίστεως); Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στον Αγιοπνευματικό λόγο του Αγίου Αθανασίου του Μέγα οτι «ὅστις βούλεται σωθῆναι, πρό πάντων χρή αὐτῷ τήν καθολικήν κρατῆσαι πίστιν, ἥν εἰ μή τις σώαν καί ἄμωμον τηρήσειεν, ἄνευ δισταγμοῦ, εἰς τόν αἰῶνα ἀπολεῖται», και κηρύττει οτι η αγάπη είναι υπεράνω της Πίστεως και ότι η αγάπη σώζει από μόνη της; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε»(Ματθ. κγ΄ 8), και προσπαθεί να εισαγάγει Επισκοπικά Πρωτεία και Αλάθητα στην Εκκλησία; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στον Αγιοπνευματικό λόγο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά ότι: «η σιωπή είναι τρίτο είδος αθεΐας», και απειλεί το ποίμνιό του να μην μιλούν για την Παναίρεση του Οικουμενισμού; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στον Αγιοπνευματικό λόγο του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, ο οποίος και αυτός κατέγνωσε την Παναίρεση του Οικουμενισμού, και ανταυτού κηρύττει ότι δεν υπάρχει τέτοια αίρεση; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτόςπου δεν πιστεύει στον Αγιοπνευματικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ότι το «Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε» «περὶ βίου ἐστὶν, οὐ περὶ πίστεως», και έτσι προσπαθεί να ξεγελάσει το ποίμνιο ώστε να μην ελέγχει τους αιρετικούς Επισκόπους και να αποδεχθεί την αίρεση; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. ε΄ 29), και ζητά την αδιαμφισβήτητη και αδιάκριτη υπακοή του ποιμνίου σε αυτόν, ακόμη και όταν κηρύττει αίρεση; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ [...] περισσοτέρως δὲ πρὸς ὑμᾶς» (Β΄ Κορ. α΄ 12), και φοβερίζει, και απειλεί τους ομολογητές αδελφούς του αντί να συνδιαλέγεται με αυτούς; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στις εντολές του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς»(Ιω. ε΄ 39) και «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς»(Ιω. η΄ 32), και αντ΄ αυτού λέει στο ποίμνιο να μην ασχολείται με τα της Πίστεως; Δεν λέγεται άπιστος; 

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «πᾶς ὁ ὀργιζόμενος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ εἰκῆ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ῥακά, ἔνοχος ἔσται τῷ συνεδρίῳ· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ μωρέ, ἔνοχος ἔσται εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός» (Ματθ. ε΄ 22), και αντ΄ αυτού αποκαλεί τους ομολογητές αδελφούς του «ού κατ΄ επίγνωσιν ζηλωτές», «πλανεμένους», «υπερηφάνους», κοκ; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτόςπου δεν πιστεύει στις εντολές του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ» (Α΄ Κορ. α΄ 10) και «κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι᾿ ἐπιστολῆς ἡμῶν» (Β΄ Θεσ. β΄ 15), και αντ΄ αυτού εισαγάγει ενα σωρό καινοτομίες στην Εκκλησία; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στον Αγιοπνευματικό λόγο του Αγίου Νεκταρίου ότι: «Η Ιερά Παράδοση, αποτελεί πηγή των αληθειών της χριστιανικής θρησκείας ισότιμη "τω θείω γραπτώ λόγω"», και αντ΄ αυτού απορρίπτει κατά το δοκούν τους Ιερούς Κανόνες; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ότι και μόνο η συμπροσευχή με τους αιρετικούς απαγορεύεται (ΜΕ΄ Ιερός Αποστολικός Κανών), και αντ΄ αυτού τελεί συμπροσευχές; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην Αγιοπνευματική εντολή οτι απαγορεύεται να μπαίνει αιρετικός σε Ιερό Ναό (ΣΤ΄ Ιερός Κανών της εν Λαοδικεία Ιεράς Συνόδου), και αντ΄ αυτού πλέον κάθε Μητροπολιτικός Ναός έχει αιρετικούς στην Θεία Λειτουργία της Κυριακής; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην Αγιοπνευματική εντολή ότι απαγορεύεται Χριστιανός να δέχεται ευλογία (πχ Μύρωμα)από αιρετικό, διότι αποτελεί μόλυνση (ΛΒ΄ Ιερός Κανών της εν Λαοδικεία Ιεράς Συνόδου), και κάνει το αντίθετο, όπως ο Μητ. Γερμανίας Αυγουστίνος που «μυρώθηκε» από Παπικό; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην Αγιοπνευματική εντολή ότι απαγορεύεται Χριστιανός να δέχεται θρησκευτικά δώρα από αιρετικούς (ΛΖ΄ Ιερός Κανών της εν Λαοδικεία Ιεράς Συνόδου), και ανταλλάσσει συνεχώς εικόνες, σταυρούς και άλλα, με τους αιρετικούς; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην Αγιοπνευματική εντολή του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου ότι δεν υπάρχει Βάπτισμα στους αιρετικούς, και ότι πρέπει να βαπτίζονται για να γίνουν αποδεκτοί (Α΄ Ιερός Κανών), και αντ' αυτού αναγνωρίζει Βάπτισμα στους αιρετικούς; Δεν λέγεται άπιστος;

 Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην Αγιοπνευματική εντολή του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου ότι πρέπει να τηρείται η ακρίβεια και όχι η οικονομία (ΜΖ΄ Ιερός Κανών), και αντ’ αυτού εφαρμόζουν αυθαίρετα και ασύδοτα μια αφηρημένη έννοια της οικονομίας; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην Αγιοπνευματική εντολή ότι για να γίνει αποδεκτός ένας αιρετικός πρέπει να υπογράψει Λιβέλλους αναθεματίζοντας τις πλάνες του, να κατηχηθεί αρκετό καιρό και να βαπτιστεί (Ζ΄ Ιερός Κανών της Β΄ εν Κωνσταντινουπόλει Οικουμενικής Συνόδου), και αντ΄ αυτού αποδέχεται μέχρι και τους αιρετικούς Μονοφυσίτες ως Ορθοδόξους, χωρίς ποτέ αυτοί να αποκηρύξουν τις αιρετικές πλάνες των; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην Αγιοπνευματική πρακτική των Αγίων Αποστόλων οι οποίοι «Τοσαύτην οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτῶν ἔσχον εὐλάβειαν πρὸς τὸ μηδὲ μέχρι λόγου κοινωνεῖν τινι τῶν παραχαρασσόντων τὴν ἀλήθειαν», και συνεχίζει τους διαλόγους με τους αιρετικούς και τους αλλοθρήσκους; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην Αγιοπνευματική εντολή οτι είναι άξιος επαίνων όποιος αποτειχίζεται για λόγους Πίστεως ακόμη και «πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως» (ΙΕ΄ Ιερός Κανών της ΑΒ΄ εν Κωνσταντινουπόλει Ιεράς Συνόδου), και δεν αναγνωρίζει την αγία αποτείχιση; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει οτι η Μεταβολή των Τιμίων Δώρων τελείται χάρις την επίκληση της Αγίας Τριάδος(«...παρακαλοῦμέν σε καὶ δεόμεθα καὶ ἱκετεύομεν· κατάπεμψον τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ προκείμενα δῶρα ταῦτα...»), και κηρύττει ότι χωρίς την μνημόνευση του Επισκόπουδεν είναι έγκυρο το Μυστήριο; Δεν λέγεται άπιστος; Με άλλα λόγια, πώς λέγεται αυτός που πιστεύει οτι ο Επίσκοπος τελεί την Μεταβολή των Τιμίων Δώρων, και όχι η Αγία Τριάς; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτόςπου δεν πιστεύει οτι κάθε προσευχή έχει Χάρη επειδή τελείται «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», και όχι «είς το όνομα του οικείου Επισκόπου»; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στο δικαίωμα της αποτειχίσεως για λόγους Πίστεως, και με την στάση του αυτή κηρύττει οτι και οι τόσοι και τόσοι Άγιοι Πατέρες κακώς αποτειχίσθησαναπο τους αιρετικούς των Επισκόπους και δεν απεδέχθησαν την αίρεση; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει οτι όσο δεν αποτειχίζεται από τις ανήκουστες βλασφημίεςτου Μητ. Αυστραλίας Στυλιανού και συγκοινωνεί με αυτόν, τις κηρύττει και ο ίδιος;Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει τα παραδομένα της Πίστεως, δεν καταγγέλει τις βλάσφημες αιρεσιολογίες των Γιανναρά, Ζηζιούλα, Μανουσάκη, Βαρθολομαίου, κ.α., και διατηρεί κοινωνία με αυτούς που βλασφημούν την Πίστη και τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει τα παραδομένα της Πίστεως, δεν καταγγέλει τις βλάσφημες αιρεσιολογίες της ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου, και διατηρεί κοινωνία με αυτούς που τις αποδέχονται; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. ιη΄ 7), και κατασκανδαλίζει με τους λόγους και τις πράξεις του το ποίμνιο; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος» (Πράξ. κ΄ 28), και οδηγεί το ποίμνιο στην αίρεση και την απώλεια; Δεν λέγεται άπιστος;

Πώς λέγεται αυτός που δεν πιστεύει στην Αγιοπνευματική εντολή περί των εισαγόντων τω σχίσματι οτι «Οὐδὲ μαρτυρίου αἷμα ταύτην δύνασθαι ἐξαλείφειν τὴν ἁμαρτίαν», και εισάγει σχίσματα στην Εκκλησία με την ανοχή του στην αίρεση; Δεν λέγεται άπιστος;

Εκτός και εάν αρχίσουμε να λέμε πιστό εκείνον που δεν πιστεύει, άπιστο εκείνον που πιστεύει, ψεύτη εκείνον που λέει την αλήθεια, Χριστιανό εκείνον που είναι αιρετικός, μαύρο εκείνο που είναι άσπρο, κοκ.

Θα ήθελα τέλος, να απευθύνω μια ερώτηση πρός τους ευσεβείς αδελφούς μας Επισκόπους.

Εφόσον αδελφοί μας πιστεύετε οτι ορθοτομείτε τον λόγο της του Χριστού Αληθείας και βρίσκεστε εντός Εκκλησίας (Πίστεως), τότε θα σας είναι εξαιρετικά εύκολο και ευχάριστο να ακολουθήσετε το παράδειγμα του κορυφαίου Αγίου Αποστόλου Παύλου. Δηλαδή για να το θέσουμε πιο σωστά, να τηρήσετε τον λόγο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τον οποίο ακούσαμε δια στόματος Παύλου. Να βγείτε την επόμενη Κυριακή απο Ιερού Βήματος και να κάνετε κήρυγμα στους αδελφούς σας, επαναλαμβάνοντας το «εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾿ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω». Να προτρέψετε δηλαδή το ποίμνιό σας να αποτειχιστεί απο εσάς, εάν σας συλλάβει να κηρύτετε διαφορετικά από τα παραδομένα της Πίστεως (Αγία Γραφή, Ιερά Παράδοση, Ιερούς Κανόνες, Αγίους Πατέρες, κοκ).

Αυτό προέτρεψε ο Άγιος Απόστολος Παύλος, τόσο το ποίμνιό του, όσο και το ποίμνιο διαχρονικά. Και για να το συντάξουμε πιο σωστά, αυτό προέτρεψε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός το ποίμνιο διαχρονικά. Εφόσον διαρρηγνύετε τα ιμάτιά σας ότι έχετε την ίδια Πίστη με τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και είστε εντός Εκκλησίας, τότε δεν θα έχετε κανένα κώλυμα να το επαναλάβετε και εσείς. Ίσα ίσα που θα σας αναπαύσει και θα σας γαληνεύσει μια ομολογία Πίστεως. Έτσι δεν είναι;

Φαντάζομαι ότι είναι αδιανόητο για κάποιον αδελφό να αποφύγει την ευχάριστη αυτή ομολογία με διάφορες δικαιολογίες του τύπου:

«… τα διαπιστευτήριά μου τα γνωρίζει ο κόσμος (ή ο Θεός)...»

«… δεν θα απολογηθώ στον κάθε ακατήχητο, πλανεμένο...»

«… ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου...»

κοκ

Μετά φόβου Θεού,

ο αμαρτωλός,

Ιωάννης Μακαρούνης

http://agonasax.blogspot.gr

Νέρωνες και Διοκλητιανοί στα σχολεία

«Και οι απεργίες, Γέροντα, τι κακό κάνουν!

Ολόκληρο μήνα χωρίς μαθήματα τα παιδιά, να γυρίζουν στους δρόμους!

- Εγώ λέω τους δασκάλους ποτέ να μην κάνουν απεργία, εκτός αν πάνε να καταργήσουν τα θρησκευτικά, 

την προσευχή ή να κατεβάσουν τον σταυρό από την σημαία. 

Τότε πρέπει να διαμαρτυρηθούν....».

Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Α΄, «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», 

εκδ. «Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστή Ιωάννου του Θεολόγου», σελ. 297).

Αυτά ειπώθηκαν πριν από 40-50 χρόνια από τον άγιο. Σαν τους παλαιούς προφήτες μας προειδοποίησε για την επερχόμενη λαίλαπα της αθεΐας και της εκκλησιομαχίας, που ξεβράζεται στον χώρο της παιδείας. 

Με τα νέα βιβλία των θρησκευτικών ολοκληρώνεται ο κύκλος της λυσσαλέας επίθεσης, των ποικιλώνυμων εθνομηδενιστών, κατά των τριών μαθημάτων που προσφέρουν στους μικρούς μαθητές ταυτότητα και ιθαγένεια.

Η αρχή έγινε με το βιβλίο ιστορίας της Στ΄Δημοτικού, τους συνωστισμούς στο λιμάνι της Σμύρνης και τους εξωραϊσμούς της φρικτής τουρκοκρατίας. Δεν πέρασε. Ο λαός έφτυσε το... κατάπτυστο βιβλίο και τους συγγραφείς του.

Στα βιβλία όμως ιστορίας Γυμνασίου και Λυκείου οι μαθητές εισπνέουν τις αναθυμιάσεις των προσκυνημένων ιστοριογράφων τύπου Ρεπούση.

Τα βιβλία της Γλώσσας μένουν στο απυρόβλητο και συνεχίζονται οι ανοησίες με «συνταγές μαγειρικής», οι κρανιοκενείς εμπνεύσεις για τον «Μέγα Αλέξανδρο και την Κοκκινοσκουφίτσα» ή τα βδελύγματα για έρωτες 25 χρόνων με μαθήτριες Γυμνασίου.

Στο μεσοδιάστημα, μέχρι να φτάσουμε στην απροκάλυπτη επίθεση κατά του μαθήματος των Θρησκευτικών ή, καλύτερα, κατά της Ορθοδοξίας έχουν καταργηθεί με ύπουλες μεθοδεύσεις και με καρυκεύματα περί δημοκρατικότητας, σεβασμού της διαφορετικότητας, συνοδοιπορίας με την σάπια Ευρώπη και λοιπά ηχηρά πονηρεύματα, τα εξής:

Πρώτον: Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών με την παρουσία των σχολείων στους ενοριακούς ναούς. (Μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι εκπαιδευτικοί που πολλοί ξεχύνονταν την μέρα αυτή στα φραπεδοπωλεία των πόλεων, προκαλώντας την χλεύη και τον θυμό του κόσμου).

Δεύτερον: Ο εκκλησιασμός όλου του σχολείου, ως έμπρακτη φανέρωση της παιδαγωγίας «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» του αποστόλου Παύλου.

Τρίτον: Η έπαρση της σημαίας μας, άπαξ του μηνός, με την συνοδεία των παιδικών φωνών που ψάλλουν τον Εθνικό μας Ύμνο.

Τέταρτον: Η αριστεία, δηλαδή η συνέπεια, η επιμέλεια και ο ευεργετικός έπαινος που τροφοδοτεί την καθ΄όλα αξιέπαινη προσπάθεια κάποιων παιδιών να υπερέχουν. Απογυμνώνεται το σχολείο από τις δύο ιδρυτικές, θα λέγαμε, προϋποθέσεις του: την τιμωρία και την επιβράβευση. 

Καταντά η σχολική αίθουσα προέκταση του παιδικού δωματίου. (Με την ατιμωρησία-η καταστροφική αρχή του όλα επιτρέπονται, γιατί είναι παιδιά- επιβραβεύονται οι ασυνεπείς και απείθαρχοι, με την καταδίκη της αριστείας τιμωρούνται οι φιλόπονοι και φιλομαθείς).

Και βέβαια η παραπάνω κατάργηση υπονομεύει τον θεσμό των εθνικών παρελάσεων. 

Αυτό θα το καταλάβουμε, όταν γίνουν οι κληρώσεις και αρχίσουν οι αδικίες. 

Τα παιδιά του Δημοτικού τις «αριστερές», συριζαίικες παλαβομάρες δεν τις καταλαβαίνουν…

Πέμπτον: Το μάθημα των Θρησκευτικών, στις Ε΄και Στ΄Δημοτικού, από πέρυσι, μειώθηκε κατά μία ώρα, είναι μονόωρο. Εν ευθέτω χρόνω και μ΄αυτά που γίνονται, θα καταργηθεί.

Έκτον: Μνεία μόνο θα γίνει της λεγόμενης θεματικής εβδομάδας και των έμφυλων ταυτοτήτων, αποφάσεις που μαγαρίζουν την οικογένεια, την πάλαι ποτέ, «Μεγάλη του Γένους Σχολή».

Ερχόμαστε τώρα στα νέα βιβλία (φάκελλοι) των θρησκευτικών, τα βλάσφημα βιβλία. 

Δεν θα επιμείνουμε στην περιγραφή, μιας και οι εικόνες διαλαλούν τα μιάσματα. 

Από τους δαιμονόπληκτους εκκλησιομάχους και όλους τους καντιποτένιους που επικροτούν και ζητωκραυγάζουν για τα νέα βιβλία δεν περιμέναμε τίποτε καλύτερο. Αλλού είναι το πρόβλημα.

Υπάρχει κάποια αντίδραση από τα λεγόμενα συντηρητικά κόμματα;

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (ΑΝΕΛ), μεταβλήθηκαν σε εξαρτημένους γραικύλους (ΕΞΑΓΡ) και υπογράφουν με χέρια και ποδάρια τις αισχρουργίες. Η ΝΔ, η χαριτόβρυτος Κεντροδεξιά, σιωπά ιχθυοπρεπώς και στηρίζει τα «παρδαλά» νομοσχέδια, διότι είναι κόμμα, βεβαίως, ευρωπαϊκό και όχι ελληνικό. Κόμμα το οποίο επιδίδεται σε κάποια τσιμπολογήματα πατρίδας, θρησκείας, οικογένειας για να παραπλανά τους αφελείς.

Άφετε τους νεκρούς... τις κομματικές κουρελούδες.

Δυστυχώς όμως το ισχυρότερο έρεισμα οι πολέμιοι του Γένους, το βρήκαν στην Ιερά Σύνοδο. Στην τελευταία του εισήγηση στην Σύνοδο ο Μητροπολίτης Ύδρας έλεγε: «Κρίνεται αναγκαία η αναφορά σε σύγχρονα μεγάλα θρησκεύματα όχι όμως να αξιοποιήσει την διδασκαλία τους ως ερμηνευτικό πλαίσιο, αλλά για να δώσει στον μαθητή (σ.σ. στον οκτάχρονο;) την ευκαιρία να αντιληφθεί ότι το θρησκευτικό φαινόμενο βιώνεται ποικιλοτρόπως και ότι το νόημα της ανθρώπινης ζωής μπορεί να ερμηνεύεται μέσα από πολλές διαφορετικές και αντικρουόμενες οπτικές γωνίες.

Έτσι το μάθημα των θρησκευτικών καθίσταται μάθημα που καταφάσκει στον διάλογο και στην ανάγνωση της θρησκευτικής ετερότητας» Κούφια καρύδια και ασκιά γιομάτ΄αγέρα» που θά΄λεγε και ο Μακρυγιάννης.

«Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον» λέει η Γραφή. Τα μικρά παιδιά ήδη δυσφορούν από την «ποικιλότροπη βίωση του θρησκευτικού φαινομένου» και κραυγάζουν δεν θέλουμε θρησκείες, θέλουμε τον Χριστό!!!

Λοιπόν. Τώρα που «οι ανθρωποκάμπιες μαραζώνουν το πνευματικό ολόδροσο δέντρο της φυλής μας», (Κόντογλου), οι ύπουλοι Διοκλητιανοί και Νέρωνες, όσοι δάσκαλοι, όσοι πιστοί πετάμε τα βιβλία και διδάσκουμε Ευαγγελικές Περικοπές και Βίους Αγίων. 

Είναι αντίσταση κολοκοτρωναίικη είναι ομολογία πίστεως.

Οι γονείς υπογράφουν την γνωστή δήλωση και επιστρέφουν τα κουρελουργήματα ως απαράδεκτα και επικίνδυνα. Και οι ίδιοι θα κερδίσουν πνευματικά και στα παιδιά τους θα δώσουν ένα λαμπρό μάθημα και παράδειγμα ανδρείας και φιλοπατρίας.

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

http://scripta---manent.blogspot.gr

Ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλησία τῶν Κατακομβῶν. Ἡ σύγχρονη ἀπόδειξη τῆς Ἀποτείχισης ὡς διαχρονικὴ ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία τῆς Εκκλησίας γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων

Εἶναι ἡλίου φαεινότερον, ὅτι οἱ Οἰκουμενιστές (καὶ μαζί τους οἱ διὰ τῆς ἀπραξίας τους συμπράττοντες τῇ αἱρέσει «ἀντιοικουμενιστές»), στερούμενοι πατερικῶν ἀποδείξεων, ὅτι ἡ ἀποτείχιση δὲν ἀποτελεῖ τὴν ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία προστασίας τῶν πιστῶν σὲ καιρὸ αἱρέσεως, προσπαθοῦν νὰ τὴν παρουσιάσουν ὡς φαινόμενο παλαιοτέρων ἐποχῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ἢ ἀκόμα καὶ ὡς φαινόμενο κάποιων ζηλωτῶν ἁγίων, χωρὶς κάποια σύγχρονη συνέχεια ἢ ἐφαρμογὴ ἢ ἀκόμα καὶ ὡς σχίσμα. Πολλοὶ πιστοὶ ἐπηρεασμένοι δυστυχῶς ἀπὸ τὴν ἔλλειψη κατήχησης, καὶ ἀπὸ τὸ πνεῦμα ἐκκοσμίκευσης καὶ τὸν γεροντισμὸ ποὺ καταδυναστεύει τὴν Ἐκκλησία, ἐπηρεάζονται ἀπὸ αὐτὸν τὸν δόλιο τρόπο παρουσίασης τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης καὶ μὴν μαθαίνοντας γιὰ σύγχρονα, πιὸ κοντινά τους, γνωστὰ παραδείγματα, δειλιάζουν νὰ τὴν ἐφαρμόσουν.

Σκεπτόμενος αὐτὰ θυμήθηκα τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας μετὰ τὴν Ὀκτωβριανὴ Ἐπανάσταση (δηλ. πρὶν ἀπὸ 80 περίπου χρόνια) καὶ τὰ δεινὰ ποὺ αὐτὴ ἐπέφερε στὸν ρωσικό λαό. Ἡ ὁμολογιακὴ στάση τῆς Ἐκκλησίας σ΄ αυτοὺς τοὺς καιροὺς τῶν διωγμῶν παρουσιάζεται σήμερα πολλὲς φορὲς ρομαντικὰ ὡς παράδειγμα ἡρωισμοῦ καὶ αὐταπάρνησης τῶν Χριστιανῶν, ἀλλὰ -ἐσκεμμένα- σπάνια ὡς παράδειγμα πρὸς μίμηση, ὡς ὑπόδειξη πῶς πρέπει νὰ λειτουργοῦμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ὅταν ἡ πίστη μας κινδυνεύει. Ψάχνοντας λοιπὸν πληροφορίες βρήκα τὴν ἐμπεριστατωμένη ἐργασία τοῦ καθηγητοῦ Ἀντωνίου Μάρκου γιὰ τὴν Ρωσικὴ Ἐκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ἡ ὁποία ἀποδεικνύει, ὅτι ἡ ἀποτείχιση ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἡ ἁγιοπατερική, ἱεροκανονικὴ ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ σ’ ὅλους ἐκείνους ποὺ θέλουν ἐκ τῶν ἔσω νὰ τὴν πολεμήσουν, μεταλλάξουν, καταργήσουν. Ὁ π. Σεραφεὶμ Ρόουζ πολλὲς φορὲς ἀνέφερε, ὅτι τὰ γεγονότα ποὺ ἔλαβαν μέρος τότε στὴν Ρωσία, ἦταν ἡ προετοιμασία τῆς ἐποχῆς τοῦ μηδενσιμοῦ, ἡ προετοιμασία γιὰ ὅσα τραγικὰ συμβαίνουν τώρα. Οἱ ἀκόλουθες πληροφορίες πρὸς βοήθεια ὅλων μας πηγάζουν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐργασία (http://churchsynaxarion.blogspot.de/2009/04/1.html).

Ἡ Ρωσική Ἐκκλησία τῶν Κατακομβῶν (σσ. στὴν συνέχεια Ρ.Ε.Κ.) ἀπόδωσε στὸν ἑαυτό της τὸ δικαίωμα νὰ αὐτοχαρακτηρίζεται ὡς ἡ ἱστορική συνέχεια τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τό 1927. Ἡ πρώτη ἱεραρχία τῆς Ρ.Ε.Κ., ἡ ὁποία ἀποτελοῦσε τὴν πλειοψηφία τῶν Ρώσων Ἱεραρχῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, θεωροῦσε τὸ ἐκκλησιαστικό μόρφωμα ποὺ δημιουργήθηκε μὲ τὴν Διακήρυξη νομιμοφροσύνης πρὸς τὸ Σοβιετικό καθεστώς τοῦ Μητροπολίτου Νίζνι Νόβγκοροντ καὶ τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Σεργίου, γνωστὸ ἔκτοτε ὡς Πατριαρχεῖο Μόσχας καὶ στήν ἱστορική του συνέχεια σὰν «Σεργιανισμός» ὡς μία σχισματικὴ κατάσταση ἐκτὸς τῆς Μίας Ἐκκλησίας, ποὺ δημιουργήθηκε καὶ τελοῦσε ἀποκλειστικὰ ὑπὸ τὸν ἔλεγχο τοῦ ἀθεϊστικοῦ Σοβιετικοῦ Κράτους. Ὅπως καὶ σήμερα ἡ «Ἐκκλησία» τοῦ Βαρθολομαίου καὶ τοῦ Ἰερωνύμου ἔτσι καὶ τότε ἡ «Ἐκκλησία» τοῦ Σεργίου μὲ τὴν διακήρυξή της ἀποφάσισε νὰ συνεργαστεῖ μὲ τὸ ἄθεο καθεστώς, ποὺ καταδυνάστευε τὴν χώρα καὶ πολεμοῦσε ἀνοιχτὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη.

Κοινὴ συνιστῶσα ὅλων τῶν Ἐπισκόπων, Κληρικῶν καὶ λαϊκῶν ποὺ διαφοροποιήθηκαν καὶ δὲν ἀναγνώρισαν τὴν σεργιανικὴ διακήρυξη τοῦ 1927 καὶ τὴν «Ἐκκλησία» του, ἦταν ἡ διακοπὴ μυστηριακῆς κοινωνίας μὲ αὐτὴν δηλ. ἡ ἀποτείχιση. Ἀπὸ τοὺς 150 περίπου Ἐπισκόπους ποὺ ὑπῆρχαν στὴ Ρωσία τὸ 1927, οἱ 80 ἀπέρριψαν τὴν ἱδρυτικὴ ἀνακήρυξη τοῦ Σεργίου, 17 τὴν ἀπέρριψαν κρυφὰ καὶ 9 ἀρχικὰ τὴν ἀπέρριψαν μετὰ ὅμως τήν ἀποδέχτηκαν.

Μερικὰ ἱστορικὰ γεγονότα τοῦ 1927 – 1929 ὡς τρανταχτὲς ἀποδείξεις Ἀποτειχίσεως στοὺς σύγχρονους καιρούς. 

1927, Ἰούλιος - Αὔγουστος. Τὸ ἔντυπο τῆς διακηρύξεως τοῦ Μητροπ. Σεργίου, ἐπιστρέφεται ὁμαδικά σὰν ἀπαράδεκτο, ἀπὸ τὸ σύνολο σχεδὸν τῶν ἐνοριῶν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, σὲ ὡρισμένες Ἐπισκοπές μάλιστα, τὸ ποσοστὸ τῶν ἐπιστροφῶν ἔφθασε τὸ 90%.

1927, Αὔγουστος. Ἡ «Ἁγία Πατριαρχικὴ Σύνοδος» τοῦ Μητροπ. Σεργίου, ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὴν Σοβιετικὴ Κυβέρνηση.

1927, 14η Σεπτεμβρίου. Οἱ κρατούμενοι στὸ Στρατόπεδο Σολόβκι Ἐπίσκοποι, Κληρικοί καὶ λαϊκοί, μὲ ἀνοικτὴ διαμαρτυρία τους καταδικάζουν τὴν Διακήρυξη τοῦ Μητροπ. Σεργίου.

1927, Φθινόπωρο. Δολοφονεῖται ὁ Ἐπίσκοπος Ἱερόθεος τοῦ Βελίκ Οὐστίνσκι, λόγῳ ἀρνήσεώς του νὰ μνημονεύσει τοὺς Σοβιετικοὺς Ἡγέτες.

1927, Φθινόπωρο. Ὁ Ἐπίσκοπος Δαμασκηνός τοῦ Γκλούκωφ, διακόπτει κοινωνία μὲ τὸν Σέργιο καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Θεόδωρος τοῦ Βολοκολάμσκ, Πρύτανις τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας καί Ἡγούμενος τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγ. Δανιήλ, ἀπαγορεύει στοὺς μοναχοὺς τὸ μνημόσυνο τοῦ. Σεργίου.

1927, Νοέμβριος. Ὁ Ἐπίσκοπος Βίκτωρ τοῦ Γκλαζώφ διακόπτει κοινωνία μὲ τὸν Σέργιο.

1927, Νοέμβριος. Ἐμφανίζονται στὴν Πετρούπολη οἱ πρῶτες ἐνορίες (200 περίπου) ποὺ δὲν μνημονεύουν τὸν Σέργιο.

1927, 8η Νοεμβρίου. Ὁ Ἀρχιεπ. Ἀνδρέας τῆς Οὔφα δημοσιεύει καταδικαστικὴ Ἐγκύκλιο κατὰ τοῦ Σεργίου.

1927, 13η Δεκεμβρίου. Οἱ Ἐπίσκοποι Δημήτριος τοῦ Γκντώφ καὶ Σέργιος τῆς Νάρβας, διακόπτουν κοινωνία μὲ τὸν Σέργιο.

1928, Ἰανουάριος. Ὁ Μητροπ. Σέργιος ἀρχίζει τὴν δίωξη τῶν ἐκκλησιαστικῶν του ἀντιπάλων, μὲ τὴν παραπομπή τους ἐνώπιον "ἐκκλησιαστικοῦ" δικαστηρίου. (σσ. Μᾶς θυμίζει κάτι αὐτό;)

1928, 11η Μαρτίου. Σεργιανιστικὸ δικαστήριο καταδικάζει σὲ ἀργία καὶ ἔκπτωση ὅλους τοὺς Ἀρχιερεῖς (πλὴν τοῦ Μητροπ. Ἀγαθαγγέλου) ποὺ ὑπέγραψαν τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου τοῦ Γιαροσλάβ.

1929, Δεκέμβριος. Ὁ Μητροπ. Πέτρος ἀπὸ τὴν ἐξορία του κατηγορεῖ τὸν Σέργιο γιὰ ὑπέρβαση ἐξουσίας καὶ μέσῳ τοῦ Ἱερέως Γρηγορίου Seletsky συνέστησε νά μή μνημονεύεται ὁ Σέργιος.

Παραδείγματα τῆς διδασκαλίας διαφόρων ἱεραρχῶν τῆς Ρ.Ε.Κ. ὡς ἀπόδειξη τῆς κανονικότητας καὶ σημασίας τῆς Ἀποτείχισης σὲ καιροὺς αἱρέσεως.

Στάρετς Νεκτάριος τῆς Ὄπτινα: Πρίν κοιμηθεῖ ζήτησε ἀπό τά πνευματικά του τέκνα νὰ μὴν τὸν μεταφέρουν (γιὰ τὴν ταφή του) στὴν ἐνορία τοῦ Κοζέλσκ, διότι ἐκεῖ μνημόνευαν τὸν Σέργιο! (σσ. Πόσο φανερὴ εἶναι ἐδῶ ἡ συμφωνία τοῦ Στάρετς μὲ τὸν Ἅγ. Μᾶρκο τὸν Εὐγενικὸ καὶ μὲ ὅλους τοὺς ὁμολογητὲς Ἁγίους). Ἐνδεικτικό τῶν ἐκκλησιολογικῶν θέσεων καὶ τῆς Ὁμολογίας τοῦ Στάρετς Νεκταρίου εἶναι ὅτι ἀπαγόρευε στοὺς πιστοὺς νὰ κάνουν ἀκόμη καὶ τὸν σταυρό τους περνῶντας ἔξω ἀπὸ Ναοὺς τῶν Σεργιανιστῶν.

Ὁ Σέργιος Νεῖλος: «Εἰς τοὺς ναοὺς ὅπου μνημονεύουν τόν Σέργιο νὰ μὴν πηγαίνετε, διότι αὐτοὶ πλέον συμπαρετάχθησαν μὲ τὴν μερίδα τοῦ προδότου Ἰούδα... Προτιμότερον οἱ πιστοί, ὅπου δὲν ὑπάρχουν Ὀρθόδοξοι ναοί, νὰ προσεύχωνται εἰς τὰς οἰκίας των, διὰ νὰ φυλαχθοῦν ἀπὸ τὴν αἵρεσιν καὶ τὴν ἀποστασίαν, παρὰ νὰ κολάζωνται μαζὶ μὲ αὐτοὺς ποὺ μνημονεύουν τὸν Μητροπ. Σέργιο» (σσ. ἔτσι ἀποδεικνύεται στὴν πράξη καὶ ὄχι στὰ λόγια ἡ διαχρονικὴ συμφωνία τῶν πιστῶν μὲ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ποιός δὲν ἀναγνωρίζει ἐδῶ τὸν Μ. Ἀθανάσιο;).

Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Ἱερόθεος τοῦ Νικόλσκ (δολοφονήθηκε τό 1928), στὴν Ἐγκύκλιό του τῆς 12ης Ἰανουαρίου 1928: «Ὁ ὀργανισμός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἕνας. Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός (σσ. καὶ ὄχι ὁ Ἐπίσκοπος). Τὸ στόμα Της, τὰ χέρια, τὰ πόδια καὶ οἱ ὀφθαλμοί, εἶναι οἱ Ἱερεῖς καὶ διδάσκαλοι, τὰ ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ πιστεύουν στὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸ ὅλον Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας κινεῖται μὲ ἕνα πνεῦμα καὶ τροφοδοτεῖται ἀπὸ μία καρδιά... Τώρα ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ἔχει καταστραφεῖ ἀπὸ τὸν Μητροπ. Σέργιο... Ὁ Μητροπ. Σέργιος χρησιμοποιεῖ ἀπάτη, ἀποκαλῶντας τὴν "Σύνοδό" του Ὀρθόδοξη καί Πατριαρχική, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ἡ ὀργάνωσή του εἶναι μία πλήρης ἀνατροπή τῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας (σσ. Σὲ τί διαφέρει τὸ Κολυμπάρι; Σὲ τίποτα ἀπολύτως)... Ἀναγνωρίζοντας τήν εὐθύνη μου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ ποίμνιο ποὺ μοῦ ἐμπιστεύθηκε, γνωστοποίησα... τὸν διαχωρισμό μου ἀπὸ τὸν Σέργιο καὶ τὴν Σύνοδό του... (σσ. Ὅταν οἱ Ἐπίσκοποι εἴχαν ἐπίγνωση τοῦ ρόλου τους καὶ δὲν ἦταν ἐπαγγελματίες ὅπως οἱ σημερινοί).

Ἱερομάρτυρας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας τῆς Οὔφα (ἐκτελέστηκε τό 1937, ἀφοῦ προηγουμένως χειροτόνησε 42 μυστικούς Ἐπισκόπους!), ἀποκαλοῦσε τὸν Σέργιο «ψευδο-κεφαλή τῆς ψευδο-Πατριαρχικῆς Ἐκκλησίας».

Ἱερομάρτυρας Ἀρχιεπίσκοπος Νικόλαος τοῦ Βλαδιμήρ (ἐκτελέστηκε τό 1937), ἔγραψε τὰ ἑξῆς χαρακτηριστικά: "Ὑπογράφοντας ὁ Μητροπ. Σέργιος τήν Διακήρυξή του, ὑπέγραψε κατὰ τῆς Ἀποστολικότητος τῆς Ἐκκλησίας, εἰσάγωντας σ' Αὐτὴν γήϊνες καὶ κοσμικὲς ἀρχές· κατὰ τῆς Ἁγιότητος Της, βλασφημώντας κατὰ τῆς Ὁμολογίας Της· καὶ κατὰ τῆς Καθολικότητός Της, μὲ τὴν ἀπὸ μέρους του μονομερὴ διοίκησή Της" (ἐνν. τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας). (σσ. Πόσο φανερή εἶναι ἡ ὁμοιότητα τοῦ Σεργίου καὶ τῆς ψευτοσυνόδου του μὲ τὸν Βαρθολομαῖο καὶ τὸ Κολυμπάρι)!!

Πρωθιερεύς Βαλεντῖνος Sveditsky (ἀπεβίωσε στήν ἐξορία τό 1931), στὴν "Ἀποκήρυξή" του πρὸς τὸν Μητροπ. Σέργιο: «Ἀναγνωρίζοντας τήν εὐθύνη μου ἐνώπιον τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν σωτηρία τόσο τῆς ψυχῆς μου, ὅσο καὶ γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν τοῦ ποιμνίου ποὺ μοῦ ἐμπιστεύθηκε καὶ μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου Γκντὼφ Δημητρίου, διακόπτω κανονική καὶ λειτουργική κοινωνία μαζί σας καὶ μὲ τὴν Σύνοδο τῶν Ἐπισκόπων ποὺ ἔχει ὀργανωθεῖ ἀπὸ σᾶς -ἡ ὁποία παράνομα ἔχει ὀνομασθεῖ Πατριαρχική- καθῶς ἐπίσης καὶ μὲ ὅσους βρίσκονται σὲ κοινωνία μαζί σας καὶ δὲν σᾶς θεωρῶ πλέον Ἀντιπρόσωπο τοῦ Τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου... Δὲν δημιουργῶ Σχίσμα, οὔτε ἀποκόπτομαι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Φεύγω μακριὰ καὶ ὁδηγῶ καὶ τὸ ποίμνιό μου μακριά, ἀπὸ μία πανούργα νεωτεριστικὴ παγίδα» (σσ. ἀκοῦτε οἱ ὑποστηρίζοντες, ὅτι ἡ Ἀποτείχιση ἀποτελεῖ σχίσμα;).

Ὁσία Ἀγάθη τῆς Λευκορωσίας (+ 1939), δίδασκε τοὺς πιστοὺς γιὰ τὴν σοβιετοποιημένη «Ἐκκλησία» τοῦ Σεργίου: «Αὐτὴ δὲν εἶναι πραγματικὴ Ἐκκλησία. Ἔχει ὑπογράψει συμφωνία μὲ τὸν Ἀντίχριστο. Μὴ λαμβάνετε Μυστήρια ἀπὸ τοὺς Λειτουργούς της. 

Μὴ συμπροσεύχεσθε μαζί τους».

Διαβάζοντας τὰ παραπάνω γεγονότα ποὺ διαδραματίστηκαν πρὶν ἀπὸ λιγότερο ἀπὸ ἕναν αἰῶνα διαπιστώνουμε τὰ ἀκόλουθα:

Ψευτοσύνοδος τότε, ψευτοσύνοδος καὶ τώρα, χειρότερη μάλιστα τῆς τότε.

Σύμπραξη τῶν ρασοφόρων μὲ τὸ ἄθεο καθεστὼς τότε, σύμπραξη μὲ τὸ ἄθεο καθεστὼς καὶ τώρα. Τότε εὐτυχῶς ἦταν λίγοι οἱ συμπράττοντες, τώρα δυστυχῶς εἶναι οἱ περισσότεροι.

Ψευδοπατριάρχης τότε, ψευδοπατριάρχης καὶ τώρα.

Διωγμοὶ καὶ τότε, διωγμοὶ καὶ τώρα.

Ἕτοιμοι νὰ ὑποφέρουν γιὰ τὴν πίστη τους τότε, ἐμεῖς ὄχι μόνο δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι ἀλλὰ ψάχνουμε ἀκόμα καὶ αὐτὴν τὴν ἀπάντηση στὸ τί ἐστι πίστη τώρα.

Πολλοὶ εὐτυχῶς Ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς ἀποτειχίσθηκαν τότε, κανεὶς δυστυχῶς Ἐπίσκοπος καὶ λίγοι ἱερεῖς ἀποτειχίζονται τώρα.

Ἂς βγάλει ὁ καθένας μας τὰ συμπεράσματά του πῶς ἦταν οἱ Χριστιανοὶ τότε καὶ πῶς εἴμαστε τώρα καὶ ἂς πάρει τὶς ἀποφάσεις του. Ἕνα πάντως δὲν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητηθεῖ: 

Ἡ ἀποτείχιση, ἡ ὑποχρεωτικὴ δηλ. διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τὸν ὁποιονδήποτε αἱρετικὸ ἀποτελεῖ διαχρονικὴ ἁγιοπατερικὴ ἐντολὴ τῆς Ἐκκλησίας σὲ καιροὺς αἱρέσεως, πόσῳ μάλλον σήμερα στὸν καιρὸ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου