.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Τα μεγάλα χαρίσματα έχουν και μεγάλες δοκιμασίες...

Τα μεγάλα χαρίσματα συνοδεύονται πάντα από μεγάλες δοκιμασίες, και πριν και μετά την έλευση τους. Και τούτο διότι ο καλός Θεός γνωρίζει τον αρρωστημένο ναρκισσισμό μας, που θέλει όλα να τα προσεταιρίζεται προς ίδιον όφελος. Γι αυτό μαζί με το χάρισμα και την δωρεά επιτρέπει και την δοκιμασία. 
Με αυτό τον τρόπο, μας κρατάει ταπεινούς, ώστε να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα, μας θυμίζει ότι το χάρισμα είναι δωρεά και όχι ατομικό κατόρθωμα.
Γι αυτό και ο Απόστολος Παύλος που είχε μεγάλο πειρασμό και παρακαλούσε τον Θεό να του τον πάρει, άκουσε την απάντηση του ουρανού, που έλεγε, «σου αρκεί η χάρις μου». Τι σημαίνει αυτό; 
Ότι έχεις την Χάρι, μην θες να εξαφανιστούν όλα τα προβλήματα από την ζωή σου, διότι δεν σε συμφέρει. 
Το συμφέρον της ύπαρξης σου είναι να υπάρχει η σκιά, γιατί μονάχα έτσι θα ζητάς με πάθος το φως. 
Άλλωστε το μυστικό δεν είναι η εξαφάνιση των προβλημάτων, αλλά η μεταμόρφωση τους…

πλ

Βαρθολομαίος: «οι Καθολικοί είναι "ακριβώς οι ίδιοι οι Χριστιανοί που είμαστε"» κι εμείς!

Σοβαρή καταγγελία:
Είπε ο Βαρθολομαίος στο Άγιο Όρος πως:
η ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τους Ρωμαιοκαθολικούς ήταναναπόφευκτη;


Σύμφωνα με την Ένωση Ορθοδόξων Δημοσιογράφων ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος πιστεύει ότι μόνο οι ιστορικές διαφορές και όχι τα δόγματα είναι αυτά που χωρίζουν την Ορθοδοξία και τον Καθολικισμό, και ως εκ τούτου η ενότητά τους είναι αναπόφευκτη. 
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όπως αναφέρει η Ένωση, δήλωσε ότι υπάρχουν μόνο ιστορικές και όχι δογματικές διαμάχες μεταξύ Ορθοδόξων Χριστιανών και Ρ/Καθολικών κατά την τελευταία του επίσκεψη στο Άγιο Όρος. 
Ειδικότερα, σύμφωνα με τις πηγές της Ένωσης, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο αγιορείτικο μοναστήρι Παντοκράτορος,
ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, παρουσία των αδελφών και προσκεκλημένων του μοναστηριού, ισχυρίστηκε ότι η ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τους Ρωμαιοκαθολικούς ήταν αναπόφευκτη. 
Κατά την άποψή του, η διαίρεση που υπάρχει τώρα μεταξύ των Ορθοδόξων και των Καθολικών έχει ιστορικές ρίζες, αλλά δεν είναι στον τομέα του δόγματος. 
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος σύμφωνα με όσα καταγγέλλει η Ένωση, είναι πεπεισμένος ότιοι Καθολικοί είναι «ακριβώς οι ίδιοι οι Χριστιανοί που είμαστε». Τόνισε επίσης ότι το δώρο του Πάπα Φραγκίσκου, τα ιερά λείψανα του Αγίου Αποστόλου Πέτρου είναι μαρτυρία καλής ευλογίας της Καθολικής Εκκλησίας σε σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία. 
Οι πηγές της Ένωσης ανέφεραν ότι κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, παρευρέθηκαν ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ, ηγούμενος της μονής Παντοκράτορος, ο Αρχιμανδρίτης Αλέξιος, ηγούμενος της μονής Ξενοφώντος, ο Αρχιμανδρίτης Εφραίμ, ηγούμενος του Βατοπαιδίου, και μοναχοί πολλών μοναστηριών και φιλοξενούμενοι. Οι περισσότεροι από τους αδελφούς των μοναστηριών μετά από αυτά τα λόγια του επικεφαλής του Φαναρίου βρέθηκαν σε αμηχανία, αλλά κανένας από τους παρόντες δεν διαμαρτυρήθηκε στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Επιπλέον, ορισμένοι μοναχοί, μετά από τα λόγια του ότι η ενότητα με τους καθολικούς είναι αναπόφευκτη, έκλαψαν… 
Σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες, πολυάριθμοι πατριαρχικοί φρουροί δεν επέτρεπαν σε κανέναν από τους αδελφούς να καταγράψει την ομιλία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. 
Υπενθυμίζεται ότι στο Βέλγιο ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Ηγούμενος της αγιορείτικης μονής Ξενοφώντος προσεύχονταν από κοινού με τους καθολικούς…

"Ναι-ναι πόλεμος-πόλεμος..!" Και δώστου αρχινά η μάχη...

Να σε πω για τον παπα-Εφραίμ τον Κατουνακιώτη τι έπαθεν μια φοράν; 

Τα πρώτα χρόνια που τον γνωρίσαμε αγωνιζόταν με πολύν ζήλον στην προσευχήν. Μιαν βραδυά έπεσε στο κρεβάτι να ξεκουραστεί λίγο και μετά να σηκωθεί για αγρυπνία...

Οι δαίμονες πολύν φθόνον είχαν μαζί του. Η προσευχή του παπά-Εφραίμ ήταν φωτιά. 

'Ερχονται λοιπόν ένας ολόκληρος λεγεώνας έξω από το κελλί του και αρχίζουν φωνές. Ξυπνά το καλογέρι φοβισμένο. Βάζει αυτί, κατάλαβε, δαίμονες είναι... 

'Ολοι μαζί μια φωνή: "Πόλεμος-πόλεμος..." 

Ενόμισαν ότι θα τρομάξει κι αυτός σαν κι εσένα... (...)

'Ομως τι κάμνει το καλογέρι; 

Σηκώνεται από το κρεβάτι σαν αστραπή. 

Αρπάζει το τρακοσάρι (κομποσκοίνι) και τους απαντά και αυτός δυνατά με θάρρος: 

"Ναι-ναι πόλεμος-πόλεμος..!" 
Και δώστου αρχινά η μάχη... 

"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με..." 
"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με..."

'Εβγαλε τέτοια αγρυπνία που τη θυμόταν για χρόνια . 

'Ελεγε μετά αυτός ευχαριστώ στους δαίμονες που τον ξυπνήσανε. 

Ακούς πως αγωνίζονται; 


Ο Γέροντας Αρσένιος ο Σπηλαιώτης, για τον παπα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη 
(Από Το Βιβλίο Του Π. Ιωσήφ Διονυσιάτου, 
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ)

Εἴμαστε ἔνοικοι σέ προσωρινές καλύβες!

Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15)

Αδελφοί, οι ψυχές μας είναι ντυμένες με πηλό· και τα πήλινα, χοϊκά. σώματά μας έχουν δοθεί για την υπηρεσία της ψυχής μας.
Είθε οι ψυχές μας να μη βουλιάξουν μέσα στο χώμα! 
Είθε οι ψυχές μας να μη σκλαβωθούν στο πήλινο σαρκίο! 
Είθε η ζωντανή φλόγα να μη σβηστεί μέσα στο χοϊκό τάφο!

Είναι απέραντη και αχανής η χοϊκή γη που μας έλκει προς τον εαυτό της, αλλά απείρως πλατύτερο είναι το απροσμέτρητο βασίλειο του Πνεύματος που καλεί την ψυχή μας, ως δικιά του.
Πράγματι συνδεόμαστε με τη γη με το χοϊκό σώμα, αλλά συνδεόμαστε και με τον ουρανό με την ψυχή. Είμαστε ένοικοι σε προσωρινές καλύβες, είμαστε στρατιώτες που καταλύσαμε σε προσωρινές σκηνές.
Ω Κύριε, «σώσόν με από πηλού ίνα μη εμπαγώ». 
Έτσι προσευχόταν ο μετανοημένος βασιλιάς Δαβίδ που είχε αρχικώς παραδοθεί στον πηλό, στο χώμα· μέχρι που είδε πως το πήλινο σαρκίο μας έλκει μέσα στην άβυσσο της καταστροφής. Πηλός είναι το σώμα του ανθρώπου, με όλες τις φαντασιώσεις του· πηλός είναι επίσης όλοι οι πονηροί άνθρωποι που πολεμούν τους δικαίους· πηλός είναι οι δαίμονες με τον τρόμο που σκορπούν.
Είθε ο Κύριος να μας σώσει απ’ όλη αυτή τη χοϊκότητα, διότι Εκείνος μόνον είναι ικανός να το κάνει. Θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε πρώτα απ’ όλα για να δούμε τον εχθρό μέσα μας· τον εχθρό ο οποίος προσελκύει τους άλλους εχθρούς.
Η μεγαλύτερη τραγωδία του αμαρτωλού είναι ότι ασυνείδητα και χωρίς να το θέλει είναι σύμμαχος των ίδιων των εχθρών του!
Απεναντίας, ο δίκαιος άνθρωπος έχει ριζωμένη στον Θεό και στη βασιλεία του Θεού τη δύναμη της ψυχής του και γι’ αυτό δεν φοβάται. 
Δεν φοβάται τον εαυτό του κι επομένως δεν φοβάται και τους άλλους εχθρούς του.
Δεν φοβάται, διότι δεν είναι σύμμαχος ούτε συνεργός των εχθρών της ψυχής του. 
Κατά συνέπεια, ούτε άνθρωποι ούτε δαίμονες μπορούν να τον βλάψουν. Ο Θεός είναι σύμμαχός του και οι άγγελοι του Θεού είναι προστάτες του. Τί μπορεί τότε να του κάνει ένας άνθρωπος; Τί μπορούν να του κάνουν οι δαίμονες; Τί μπορεί να του κάνει ο πηλός;
Ω Κύριε και Θεέ, Τριάς Ομοούσιε, Συ ο Δημιουργός που ενεφύσησες ζώσες ψυχές στα πήλινα σώματά μας, σώσε μας κατά το μέγα Σου έλεος!

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος», Έκδοσις Άθως

"Να μην φοβάσαι που είσαι ζωντανός…"

Δεν είμαστε εκείνο που λέμε αλλά αυτό που φαίνεται. 
Γι αυτό όταν λες και πολλές φορές κρυφά επαίρεσαι ότι πας εκκλησία, νηστεύεις και κοινωνάς, πρέπει η ζωή σου να το φανερώνει. 
Δεν λέω να είσαι τέλειος. 
Κανείς δεν είναι, ούτε ακόμη και οι άγιοι, μα ωστόσο στο βίο σου, πρέπει να αποτυπώνεται αυτή η σχέση που λες ότι έχεις με τον Θεό.
Να μυρίζεις αγάπη, ταπείνωση, ελπίδα και θετικότητα. Ενδιαφέρον και νοιάξιμο για τον άλλο, και κυρίως μια βαθιά κατανόηση προς όλους και όλα. 
Όχι αυτό το επικριτικό βλέμμα που είναι πάντα έτοιμο να καταδικάσει κάθε τι διαφορετικό από εσένα, έτοιμο να στείλει στην κόλαση ότι ζει και κινείται επειδή εσύ απλά έχεις επιλέξεις να ζεις ως πεθαμένος. 
Γιατί εκείνος που φοβάται τον εαυτό του, το σώμα και τις επιθυμίες του, τους άλλους και την ζωή κρυπτόμενος πίσω από μεγάλες και υψηλές θρησκευτικές έννοιες, δεν είναι πνευματικός άνθρωπος, αλλά απλά φοβισμένος. 
Δεν θέλει ο Χριστός να φοβόμαστε την ζωή, να αρνούμαστε τα δώρα της δημιουργίας Του, να είμαστε μίζεροι και αρνητικοί. Να έχουμε ενοχές με κάθε τι που ζει και υπάρχει, ακόμη και με την ίδια μας την ανάσα. 
Δεν είναι όλα αμαρτίες, είναι και ευλογίες ζωής, και πρέπει να τις ζήσουμε. 
Πίστεψε με, εκείνο που θέλει ο Χριστός είναι να μην φοβάσαι που είσαι ζωντανός…

πλ

Ότι μοιράζεται αγιάζεται…

Να μοιράζεσαι το κακό που σκοτεινιάζει την ψυχή σου. 
Να μιλάς, κι ας είναι ακόμη και στο αέρα όπως έλεγε ο ευαίσθητος και εύθραυστος Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος. Ήξερε εκείνος τι σημαίνει μοναξιά του πόνου. 
Όταν πονάμε, όταν ένας λογισμός σκορπά θλίψη, φόβο και ταραχή στην ψυχή μας, νιώθουμε μια απέραντη μοναξιά. «Λες να είμαι μόνο εγώ έτσι; Σε ποιον να πω αυτό που αισθάνομαι; Λες να με περάσουν για τρελό; Για άρρωστο;..». Φτάνουμε στο σημείο να πονάμε περισσότερο από τις σκέψεις παρα από το ίδιο το πρόβλημα μας. 
Γι αυτό και όσοι βασανίστηκαν από μικρά παιδιά ή επι χρόνια πολλά στην ζωή τους, απέκτησαν μια απίστευτη υπαρξιακή όσφρηση, ώστε να μυρίζουν από μακριά τον πονεμένο. 
Έτσι για να σπάει η μοναξιά του "στιγματισμένου", του "καταραμένου", του "κολασμένου". Και σαν τον βρουν, χαίρονται. Μια απίστευτη χαρά, ένα ψυχικό άνοιγμα συντελείτε μέσα τους. 
Όχι επειδή πονά κάποιος άλλος, αλλά γιατί δεν είναι μόνοι πάνω στο Γολγοθά. 
Θέλεις να ξέρεις ότι κάπου υπάρχει κι ένας άλλος που ξέρει τι περνάς, τι νιώθεις, τι σου συμβαίνει. 
Τότε ο πόνος γίνεται πιο λίγος, μικραίνει τόσα δα, και σαν μοιραστεί αλαφρώνει. Γιατί ότι μοιράζεται αγιάζεται…

πλ

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ

Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, ως τη συντέλεια του κόσμου.* Αλήθεια υπάρχει πιο μεγάλη παρηγοριά από αυτό, μεγαλύτερη ελπίδα;

Ο Χριστός μας βεβαιώνει πως...
...θα 'ναι πάντα στο πλάι μας.
Στη καθημερινή δυσκολία, στην ανθρώπινη απουσία, την αναπάντεχη προδοσία. Τότε που αποκαμωμένοι πια, δεν θα περιμένουμε από πουθενά τη λύση των προβλημάτων και την επούλωση των τραυμάτων ο Κύριος θα στέκεται στο πλάι μας σιωπηλά, ξαναχτίζοντας τα γκρεμισμένα κι ανασταίνοντας τα όνειρα τα πεθαμένα.

Η προϋπόθεση; Να Τον καλούμε, να Τον φωνάζουμε, να επιζητούμε την παρέμβαση και βοήθεια Του πάνω στα πράγματα. Δική μας φωνή, η προσευχή. 
Μέχρι το τέλος των καιρών μαζί.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με...


Αλέξης Αλεξάνδρου 11/10/19
*Η φράση στην αρχή είναι από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (Κεφ.28,20)

psihisangigmata.blogspot.com

Ποιός θα μπορούσε να το φανταστεί ότι θα βλέπαμε Αγιορείτες νασυμπροσεύχονται με αιρετικούς;

Αυτά τα αδιανόητα δεν θα συνέβαιναν, αν δεν επικρατούσαν τα κηρύγματα του "αχρικαιρισμού" και του "Δυνητισμού" Γατζέας-Θεσσαλονίκης! -- Και έπεται συνέχεια!


Ηγούμενος Ξενοφώντος Αλέξιος και Ιερομόν. Θεόφιλος Παντοκράτορος

Αδελφοί τα πράγματα στην Εκκλησία άλλαξαν. Περνάνε πια σαν εικόνες μπροστά μας κι εμείς προσπαθούμε να καταλάβουμε πως και πότε συνέβη όλο αυτό.

Φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε Αγιορείτες να παρευρίσκονται σε τελετή παπικών και να συμπροσεύχονται με αιρετικούς μοναχούς. 

Όπως γράφει το dimpnews: «Η είδηση δεν είναι μια ακόμη δι-ομολογιακή συμπροσευχή του Βαρθολομαίου αλλά ότι σε αυτή συμμετείχαν και Αγιορείτες. Συμπροσευχή Αγιορειτών και Βενεδικτίνων έχουμε να δούμε αιώνες... Ραγδαίες οι εξελίξεις...».
Έχει ειπωθεί πολλάκις, όχι μόνο από αυτό το βήμα αλλά και από αλλού, ότι μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην Ουνία.
Όσοι έχουν ιδρυματοποιηθεί μέσα στην Εκκλησία, όσοι δηλαδή πληρώνονται για τις υπηρεσίες τους και βλέπουν την Εκκλησία σαν εργοδότρια, δύσκολα θα θελήσουν να το αντιληφθούν και ακόμη πιο δύσκολα θα αντιδράσουν. 
Θα βρίσκουν πάντα δικαιολογίες. Θα πούμε αλήθειες όσο κι αν πληγώνουν. 
Η Εκκλησία πάσχει από την δημοσιο-υπαλληλίστικη σχέση και νοοτροπία που έχουν αναπτύξει αρκετά μέλη Της με Αυτήν. 
Ποιός θα το περίμενε όμως ότι θα έφτανε η μέρα που θα βλέπαμε ακόμη και Αγιορείτες που άφησαν τα εγκόσμια να συμπροσεύχονται με αιρετικούς;


Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος Αγίου Όρους, Αλέξιος [αριστερά του Βαρθολομαίου] Ιερομόναχος Θεόφιλος, εκπρόσωπος Μονής Παντοκράτορος [ο δεξιός Ιερομόναχος στην φωτογραφία, και πολλές φορές αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους, όπως επεσήμανε σχολιαστής ΕΔΩ.

Στο dimpnews τον αναφέρουν ως Ιερομόναχο της ίδιας Μονής (Ξενοφώντος)]. 
Οι πνευματικοί συγγενείς όλων αυτών βγαίνουν κάθε λίγο και λιγάκι από το Άγιον Όρος για να μας δασκαλέψουν να υπακούμε στον αιρεσιάρχη «Πατριάρχη του Γένους».
Αδελφοί προσευχηθείτε να δίνει δύναμη και χρόνια ο Τριαδικός Θεός στον ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ που απέμεινε, τον Γέροντα Γαβριήλ, η ομολογία του οποίου ήλθε σαν βάλσαμο στην ψυχή μας.

Φαίη.

Στις συννεφιές της ζωής, να θυμάσαι....

Μην περιμένεις να είναι πάντα λιακάδα στην ζωή σου. 
Θα έρθουν και οι δύσκολες μέρες, γεμάτες σύννεφα και υγρασία που τρυπά τα κόκκαλα της ψυχής. 
Έτσι ήταν και θα είναι η ζωή όλων των ανθρώπων. 
Ακόμη και των ηρώων σου, των αγίων που προσκυνάς με τόσο πόνο και ζητάς την βοήθεια τους. 
Τι θαρρείς ότι επειδή λάμπουν μέσα στα φωτοστέφανα ποτέ δεν χλώμιασαν; 
Επειδή ψάλουμε και πανηγυρίζουμε τα πρόσωπα τους, δεν ένιωσαν μοναξιά, πόνο και θλίψη; 
Αυτοί κι αν ένιωσαν τι θα πει παγωνιά της ύπαρξης. 
Όμως γι’ αυτό κι μπορούν να μας νιώσουν απόλυτα. 
Να κατανοήσουν όχι μόνο τις χαρές μα κυρίως τις θλίψεις μας. Όχι τις επιτυχίες μα πρωτίστως τις αποτυχίες μας. 
Γι΄ αυτό μην ακούς εκείνους που λένε ότι ο Θεός ντρέπεται, φεύγει και χάνεται από την ζωή σου, όταν κάνεις λάθη και αμαρτίες, όταν πονάς και κλαις. Τότε είναι μαζί σου, όσο ποτέ άλλοτε. Όσο καμιά άλλη στιγμή. Όταν σε βλέπει λίγο πριν το κενό και την απόλυτη απελπισία. 
Ο Χριστός γι’ αυτό ήρθε στο κόσμο, να κατέρχεται στο Άδη της καρδιάς μας και να ανασύρει τα συντρίμμια μας, να πεθαίνει Εκείνος για να ζήσουμε εμείς….

πλ

"Δεν θα μείνη ούτε πέτρα επάνω εις την πέτραν"!



Τὸ τέλος τῆς Εὐρώπης εἶναι ἀναπόφευκτον!

ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ἐπισημάνει πολλὲς φορές, ἡ αἱρετικὴ Δύση ἀργοπεθαίνει συμβολικὰ καὶ κυριολεκτικά. Εἶναι πλέον ἕνα τυμπανιαῖο πτῶμα, τὸ ὁποῖο ἀναδίδει ἀνυπόφορη ἠθικὴ μπόχα. Ὁ νεοφανὴς ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ὁ μέγας θεολόγος καὶ ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, προβλέποντας τὸ «θάνατο» τῆς Εὐρώπης, ἔγραψε:
«Χωρὶς τὸν Θεὸν ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι παρὰ ἑβδομήκοντα κιλὰ αἱμόφυρτης ὕλης. Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος χωρὶς τὸν Θεόν, ἂν ὄχι τάφος παραπλεύρως εἰς τὸν τάφον; 
Ὁ Εὐρωπαῖος ἄνθρωπος ἔχει καταδικάσει εἰς θάνατον τὸν Θεὸν καὶ τὴν ψυχήν. Δὲν κατεδίκασεν ὅμως οὕτω καὶ τὸν ἑαυτόν του εἰς θάνατον ἐκ τοῦ ὁποίου θανάτου δὲν ὑπάρχει ἀνάστασις; Κάμετε εἰλικρινῶς καὶ ἀμερολήπτως τὸν ἀπολογισμὸν τῆς Εὐρωπαϊκῆς φιλοσοφίας, ἐπιστήμης, πολιτικῆς, κουλτούρας, πολιτισμοῦ, καὶ θὰ ἰδῆτε ὅτι αὐταὶ ἔχουν φονεύσει εἰς τὸν Εὐρωπαῖον ἄνθρωπον τὸν Θεὸν καὶ τὴν ἀθανασίαν τῆς ψυχῆς. Ἐὰν ὅμως προσέξετε σοβαρῶς εἰς τὴν τραγικότητα τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας ὁπωσδήποτε θὰ ἐννοήσετε, ὅτι ἡ θεοκτονία πάντοτε καταλήγει εἰς τὴν αὐτοκτονίαν. […] Τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, οἰκοδομηθὲν χωρὶς τὸν Χριστόν, κατ’ ἀνάγκη θὰ καταρρεύση καὶ μάλιστα πολὺ συντόμως, […] Δέκα ὁλόκληρους αἰῶνας ἀνεγείρετο ὁ εὐρωπαϊκὸς πύργος τῆς Βαβέλ, καὶ ἡμεῖς ἠξιώθημεν τοῦ τραγικοῦ ὁράματος: Ἰδού, ἀνηγέρθη πελώριον μηδέν! Ἐπῆλθε γενικὴ σύγχυσις. Ἄνθρωπος δὲν ἐννοεῖ ἄνθρωπον, ψυχὴ δὲν ἐννοεῖ ψυχή, ἔθνος δὲν ἐννοεῖ ἔθνος. Ἠγέρθη ἄνθρωπος ἐναντίον ἀνθρώπου, βασιλεία ἐναντίον βασιλείας, λαὸς ἐναντίον λαοῦ, ἀκόμη καὶ ἤπειρος ἐναντίον ἠπείρου»! 
Μία μεγάλη ἀλήθεια, ἀπὸ ἕνα μεγάλο ἄνθρωπο, ἕνα μεγάλο ἅγιο καὶ ὁμολογητὴ τῆς Ὀρθοδοξίας μας!
Ὁ εὐρωπαῖος ἄνθρωπος «ἐθεοποίησε» τὸν ἑαυτόν του καὶ δι’ αὐτὸ ἐδαιμονοποιήθη!
ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ τοῦ προηγουμένου σχολίου μας, ὁ ἁγιασμένος καὶ θεωμένος Γέροντας ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς θεωρεῖ τὸ «θάνατο» τοῦ εὐρωπαίου ἀνθρώπου ἀναπόφευκτο, διότι ἀρνήθηκε τὸ Θεὸ καὶ στὴ θέση του ἔθεσε τὸν «θεὸ» ἑαυτό του. 
Ἔγραψε: 
«Ὁ εὐρωπαῖος ἄνθρωπος ἔφθασεν εἰς τὸν μοιραῖον ἴλιγγον, ὡδήγησε τὸν ὑπεράνθρωπον εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ του, θέλων νὰ ἀποπερατώση μὲ αὐτὸν τὸ οἰκοδόμημά του, ἀλλ’ ὁ ὑπερ­άνθρωπος ἐτρελλάθη ἀ­κρι­βῶς ἐπὶ τῆς κορυφῆς καὶ ἐκρημνίσθη ἐκ τοῦ πύργου. Καὶ πίσω του ὁ ἴδιος ὁ πύργος κρημνίζεται καὶ θρυμματίζεται διὰ τῶν πολέμων καὶ ἐπαναστάσεων. Ὁ Εὐρωπαῖος ἄνθρωπος ἔπρεπε κατ’ ἀνάγκην νὰ τρελλαθῆ εἰς τὸ τέλος τοῦ πολιτισμοῦ του· ὁ Θεοκτόνος ἦτο ἀδύνατον νὰ μὴ γίνη αὐτοκτόνος. 
Νύκτα, βαρειὰ νύκτα ἔχει καλύψει τὴν Εὐρώπη. Κρημνίζονται τὰ εἴδωλα τῆς Εὐρώπης καὶ δὲν εἶναι πολὺ μακρὰν ἡ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποίαν δὲν θὰ μείνη οὔτε πέτρα ἐπάνω εἰς τὴν πέτραν ἀπὸ τὴν κουλτούραν καὶ τὸν πολιτισμὸ τῆς Εὐρώπης, διὰ τῶν ὁποίων αὐτὴ ἀνήγειρε πόλεις καὶ κατέστρεψε ψυχάς, ἐθεοποίει τὰ κτίσματα καὶ ἀπέρριπτε τὸν Κτίστην»! 
Κι ὅμως, ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες ὀρθόδοξοι «διακηρύσσουμε» μὲ καμάρι καὶ στόμφο, ὅτι «ἀνήκουμε στὴ Δύση» καὶ ἐναποθέτουμε τὴ διάσωσή μας στὸ «πτῶμα» της! 
Δυσ­τυχῶς!

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Τί έπεται μετά την πτώσιν του «οχυρου της Ορθοδοξίας»;



«…Πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια στὴν ἱστοσελίδα ΕΟΔ δημοσιεύτηκε τὸ ἄρθρο «Ἀλλαγὴ φύλου ἢ πολιτιστικοῦ κώδικα; Πῶς ἀγοράζετε ἡ Ὀρθοδοξία στὴν Ἑλλάδα», ὅπου ἀναφερόταν πὼς σὲ μία χώρα ποὺ ὀνομάζεται Ὀρθόδοξη, τὸ κοινοβούλιο (ἀποτελούμενο κυρίως ἀπὸ ἄτομα ποὺ ὀνομάζονται ἐπίσης Ὀρθόδοξοι) ψήφισε νόμο γιὰ τὴν ἀλλαγὴ φύλου ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν. Καὶ αὐτό, παρὰ τὴν ἄμεση ἀπαγόρευση τῶν Ἁγίων Γραφῶν, ὄχι μόνο νὰ ἀλλάζεις τὸ φῦλο ἀλλὰ καὶ νὰ φορᾶς ροῦχα διαφορετικοῦ φύλου: «Ἡ γυναίκα δὲν πρέπει νὰ φοράει τὰ ροῦχα τοῦ ἄντρα, οὔτε ὁ ἄντρας τὰ ροῦχα τῆς γυναίκας. Ὅποιος κάνει αὐτὰ τὰ πράγματα, τὸν ἀποστρέφεται ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς σας» (Δευτερονόμιο 22, 5). Ἐνῶ τὸ 2015 τὸ ἑλληνικὸ κοινοβούλιο νομιμοποίησε τὰ λεγόμενα συμβόλαια συμβίωσης ὁμοφυλοφίλων.
Τὸ ἄρθρο ἀναλύει πῶς οἱ δυτικὲς χῶρες, ὁδηγώντας τὴν Ἑλλάδα σὲ τρελλὰ χρέη, τὴν ἀναγκάζουν νὰ λαμβάνειἀποφάσεις ποὺ εἶναι ἄμεσα ἀντίθετες μὲ τὴν ἴδια τὴν οὐσία τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία (σύμφωνα μὲ αὐτούς).

Σήμερα εἴδαμε τὴ συνέχεια αὐτῆς τῆς ἱστορίας. Τοὺς Ἕλληνες ἀνάγκασαν νὰ λάβουν μία ἀπόφαση ποὺ ἔρχεται ἀντίθετη, ὅπως εἰπώθηκε προηγουμένως, καὶ μὲ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, καὶ μὲ τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ τὴν κοινὴ λογική. Ἂν κάποιος δὲν θυμᾶται, στὴν Ἑλλάδα ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐντοιχισμένη στὸ σύστημα τῶν κρατικῶν ὀργάνων καὶ ὅλοι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς παίρνουν μισθοὺς ἀπὸ τὸν προϋπολογισμὸ τοῦ κράτους… 
Ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδας σημαίνει ὅτι οἱ Ἕλληνες ἐγκατέλειψαν τὴν ἀλήθεια γιὰ χάρη τῆς πολιτικῆς. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὴν ἐξουσία μποροῦν νὰ τοὺς ἀναγκάσουν νὰ λάβουν τὶς ἀποφάσεις ποὺ τοὺς ὠφελοῦν. Οἱ Ἕλληνες ἔδειξαν τὴν ἀδυναμία τους. 
Εἶναι πολὺ λυπηρό, τουλάχιστον. Ὅλοι κάπως συν­ήθισαν μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ Φανάρι ἐκτελεῖ τὴ βούληση τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, χωρὶς νὰ λαμβάνει ὑπόψη του κάτι ἰδιαίτερο. 
Μετὰ ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρα σὲ συν­έντευξη στὸ περιοδικὸ Evening Independent, ποὺ εἰπώθηκαν λίγο μετὰ τὴν ἐκλογή του: «Θὰ προωθῶ πάντα τὴν Ἀμερικὴ καὶ τὰ ἀμερικανικὰ συμφέροντα, θὰ ζήσω μὲ ἀμερικανικὰ ἰδεώδη καὶ θὰ τὰ κηρύσσω. Δὲ θὰ ξεχάσω ποτὲ αὐτὴ τὴ τρανὴ χώρα», δὲν ἐκπλήσσεται κανεὶς μὲ τίποτα πιά. Ἀλλὰ ὅλοι θεωροῦσαν τὴν Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία ἕνα εἶδος πυλώνα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλὰ ἡ πραγματικότητα εἶναι διαφορετική.
Τί ἕπεται;
Ὅπως ἔχει ἀναφερθεῖ, τὸ σχίσμα στὴν Ὀρθοδοξία ἔγινε καὶ στὸ ἑξῆς μόνο θὰ βαθαίνει. 
Δὲν χρειάζεται νὰ μαντέψουμε ποῖες ἄλλες Τοπικὲς Ἐκκλησίες θὰ ὑποστηρίξουν τὸ Φανάρι. 
Ἂς ἀναφέρουμε μόνο ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο: «Ἐκ τούτου πολλοὶ ἀπῆλθον ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετ’ αὐτοῦ περιεπάτουν. εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς τοῖς δώδεκα· μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν;» (Ἰω. 6, 66-67).
Ἀλλὰ ἕνα πρᾶγμα εἶναι ἤδη ἀπολύτως σαφὲς –οἱ ἐκκλησίες θὰ χωρίζονται σύμφωνα μὲ τὸ κριτήριο τῆς στάσης τους πρὸς τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινούπολης. Κάποιες θὰ ἀναγνωρίσουν τὴν ἐξουσία τοῦ Πάπα ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, ἄλλοι θὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν ἀρχὴ τῆς καθολικότητας. Ἡ ἀπάντηση στὴν ἐρώτηση: ἀπὸ ποία πλευρὰ εἶναι ἡ ἀλήθεια, θὰ πρέπει νὰ ἀναζητηθεῖ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως: «Πιστεύω εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν».
Ἐκεῖνοι ποὺ σήμερα ἀναγνωρίζουν τὶς ἄδικες ἀποφάσεις τοῦ Φαναρίου γιὰ τὴν Οὐκρανία, αὔριο θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ ἀναγνωρίσουν ἄλ­λες, καθόλου λιγότερο ἄνομες ἀποφάσεις. Πιθανότατα θὰ εἶναι ἀποφάσεις σχετικὰ μὲ τὴν προσέγγιση, μέχρι τὴν πλήρη ἑνότητα μὲ τὴν «Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία». Αὐτὸ ἔχει ἤδη ἀνακοινωθεῖ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ τὸν Πάπα Φραγκίσκο…

Τοῦ κ. Κυρὶλ Ἀλεξάντροφ

Tι κάνουμε όταν εμπαίζεται η Θεία Λειτουργία με σχισματικούς;

Όταν επιτρέψει σε έναν αιρετικό ένας παπάς, ένας δεσπότης Ορθόδοξος.., Όταν επιτρέψει σε έναν αιρετικό, γιατί αυτοί είναι αιρετικοί δεν είναι Ορθόδοξοι, γι’ αυτό και είναι και ακοινώνητοι... 

«Ακοινώνητος», δηλαδή δεν του δίνουμε Θεία Κοινωνία, άσχετα αν στο εξωτερικό -το ξέρω πολύ καλά- τους δίνουν. Κακός κάκιστα. Λοιπόν. Αν του δώσει να κάνει κάτι, αυτός πρέπει να καθαιρεθεί. Ο ιερέας που επιτρέπει σε κάποιον αιρετικό να κάνει κάτι. Βάσει τους Κανόνες.

Όπως και αυτοί που τώρα συλλειτουργούν με τους Ουκρανούς, οι οποίοι σας είπα, όχι παπάδες δεν είναι, όχι δεσποτάδες, επίσκοποι δεν είναι, είναι αβάπτιστοι οι άνθρωποι. Θέλουν βάπτισμα και παριστάνουν τον παπά. Είναι δηλαδή μαϊμού παπάς και μαϊμού δεσπότης.

Όταν λοιπόν ο επίσκοπός μας τον στήνει μπροστά στην Αγία Τράπεζα και κάθεται δίπλα του, ξέρετε τι λένε οι Ιεροί Κανόνες γι’ αυτό το πράγμα; 

Πρέπει να καθαιρεθεί αυτός που επιτρέπει αυτό το πράγμα. Βάζει έναν αβάπτιστο να παριστάνει τον παπά και να κάνει μια κωμωδία.

Ενα θέατρο και να το λέει Θεία Λειτουργία. Και να εμπαίζει τον Θεό και τους ανθρώπους. 

Αυτός πρέπει να καθαιρεθεί και ο λαϊκός που κάθεται από κάτω πρέπει να αφοριστεί. Προσέξτε. Φταίει και ο λαϊκός γιατί πρέπει να γνωρίζει, πρέπει να ενδιαφέρεται. Εγώ τα ‘μαθα. Πως τα ‘μαθα; Και πολλοί από εσάς τα μαθαίνουνε...

Εγώ ξέρω λαϊκούς που τα ξέρουν αυτά που σας λέω τώρα. Να έχουμε ενδιαφέρον να τα μάθουμε. Μπορούμε. Υπάρχει πηγή. Στο διαδίκτυο μπορείτε να τα βρείτε αυτά που σας λέω. Υπάρχουν οι Ιεροί Κανόνες που το λένε αυτό το πράγμα...

Αν συλλειτουργήσεις και ακόμη και αν μνημονεύεις έναν αιρετικό, έναν σχισματικό. Πολύ περισσότερο έναν αβάπτιστο και να τον θεωρείς παπά. Πρέπει να καθαιρεθείς αν είσαι κληρικός. Και αν είσαι λαϊκός αφορίζεσαι όταν συμμετέχεις σε αυτήν την λειτουργία. 

Γι’ αυτό θα έχετε κι εσείς το νου σας να μην πηγαίνετε πλέον απρόσεκτα σε όποια λειτουργία πηγαίνετε.

Αν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι δηλαδή που λειτουργούν εκεί και το καταλάβετε, θα πρέπει πάραυτα να φύγετε γιατί δεν γίνεται Λειτουργία. Και ένας κληρικός -γιατί μπορεί να βρεθεί και ένας κληρικός και ένας δεσπότης ακόμα- και στην ώρα της λειτουργίας να του πούνε, ξέρεις αυτός είναι Ουκρανός, είναι σχισματικός, είναι αβάπτιστος...

Πρέπει επί τόπου να βγάλει τα άμφιά του και να φύγει. 

Γιατί δεν υπάρχει Λειτουργία. Υπάρχει εμπαιγμός του Θεού. Καταλάβατε; Και μάλιστα να φύγει επιδεικτικά. Να τον δει όλος ο κόσμος. Όχι αθόρυβα. Να διαμαρτυρηθεί δηλαδή…

 Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΩΝ ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΩΝ

Προσευχή από το λειτουργικό οπλοστάσιο της Ορθοδόξου Εκκλησία μας για να προστατεύσει και πάλι ο Ιησούς Χριστός και η Παναγία Μητέρα Του το Ελληνορθόδοξο γένος μας από τις πολεμικές απειλές των νεοοθωμανών.


Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦἉγίου Πνεύματος.

Τῇ θαυμαστῇ σου Πορταΐτισσα σκέπῃ δι ἧς λυτροῦται ἡμᾶς πάσης ἀνάγκης προστρέχομεν ἑκάστοτε κραυγάζοντες θερμῶς· ὥσπερ πάλαι ἔδειξας, ἐφ᾽ ἡμῖν τὴν σὴν χάριν, οὕτω καὶ νῦν Δέσποινα, μὴ ἐλλείπῃς εἰς τέλος, ὡς ἐπηγγείλω σκέπειν καὶ φρουρεῖν, τοὺς ἀδιστάκτῳ ψυχῇ, προσιόντάς σοι.

Ψαλμός 73
(Όπως τον είχε ορίσει ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης για του κινδύνους από τους Οθωμανούς Τσέτες.)

«ΙΝΑΤΙ ἀπώσω, ὁ Θεός, εἰς τέλος; 
ὠργίσθη ὁ θυμός σου ἐπὶ πρόβατα νομῆς σου; μνήσθητι τῆς συναγωγῆς σου, ἧς ἐκτήσω ἀπ᾿ ἀρχῆς· ἐλυτρώσω ράβδον κληρονομίας σου, ὄρος Σιὼν τοῦτο, ὃ κατεσκήνωσας ἐν αὐτῷ. ἔπαρον τὰς χεῖράς σου ἐπὶ τὰς ὑπερηφανίας αὐτῶν εἰς τέλος, ὅσα ἐπονηρεύσατο ὁ ἐχθρὸς ἐν τοῖς ἁγίοις σου. καὶ ἐνεκαυχήσαντο οἱ μισοῦντές σε ἐν μέσῳ τῆς ἑορτῆς σου, ἔθεντο τὰ σημεῖα αὐτῶν σημεῖα καὶ οὐκ ἔγνωσαν. ὡς εἰς τὴν ἔξοδον ὑπεράνω, ὡς ἐν δρυμῷ ξύλων ἀξίναις ἐξέκοψαν τὰς θύρας αὐτῆς ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐν πελέκει καὶ λαξευτηρίῳ κατέρραξαν αὐτήν. ἐνεπύρισαν ἐν πυρὶ τὸ ἁγιαστήριόν σου, εἰς τὴν γῆν ἐβεβήλωσαν τὸ σκήνωμα τοῦ ὀνόματός σου. εἶπαν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν αἱ συγγένειαι αὐτῶν ἐπὶ τὸ αὐτό· δεῦτε καὶ καταπαύσωμεν πάσας τὰς ἑορτὰς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τῆς γῆς. τὰ σημεῖα αὐτῶν οὐκ εἴδομεν, οὐκ ἔστιν ἔτι προφήτης, καὶ ἡμᾶς οὐ γνώσεται ἔτι. 
ἕως πότε, ὁ Θεός, ὀνειδιεῖ ὁ ἐχθρός, παροξυνεῖ ὁ ὑπεναντίος τὸ ὄνομά σου εἰς τέλος; ἱνατί ἀποστρέφεις τὴν χεῖρά σου καὶ τὴν δεξιάν σου ἐκ μέσου τοῦ κόλπου σου εἰς τέλος; ὁ δὲ Θεὸς βασιλεὺς ἡμῶν πρὸ αἰώνων, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς. σὺ ἐκραταίωσας ἐν τῇ δυνάμει σου τὴν θάλασσαν, σὺ συνέτριψας τὰς κεφαλὰς τῶν δρακόντων ἐπὶ τοῦ ὕδατος. σὺ συνέθλασας τὴν κεφαλὴν τοῦ δράκοντος, ἔδωκας αὐτὸν βρῶμα λαοῖς τοῖς Αἰθίοψι. σὺ διέρρηξας πηγὰς καὶ χειμάρρους, σὺ ἐξήρανας ποταμοὺς ᾿Ηθάμ. σή ἐστιν ἡ ἡμέρα, καὶ σή ἐστιν ἡ νύξ, σὺ κατηρτίσω φαῦσιν καὶ ἥλιον. σὺ ἐποίησας πάντα τὰ ὡραῖα τῆς γῆς· θέρος καὶ ἔαρ, σὺ ἔπλασας αὐτά. μνήσθητι ταύτης· ἐχθρὸς ὠνείδισε τὸν Κύριον, καὶ λαὸς ἄφρων παρώξυνε τὸ ὄνομά σου. μὴ παραδῷς τοῖς θηρίοις ψυχὴν ἐξομολογουμένην σοι, τῶν ψυχῶν τῶν πενήτων σου μὴ ἐπιλάθῃ εἰς τέλος. ἐπίβλεψον εἰς τὴν διαθήκην σου, ὅτι ἐπληρώθησαν οἱ ἐσκοτισμένοι τῆς γῆς οἴκων ἀνομιῶν. μὴ ἀποστραφήτω τεταπεινωμένος καὶ κατῃσχυμένος· πτωχὸς καὶ πένης αἰνέσουσι τὸ ὄνομά σου. ἀνάστα, ὁ Θεός, δίκασον τὴν δίκην σου· μνήσθητι τοῦ ὀνειδισμοῦ σου τοῦ ὑπὸ ἄφρονος ὅλην τὴν ἡμέραν. μὴ ἐπιλάθῃ τῆς φωνῆς τῶν ἱκετῶν σου· ἡ ὑπερηφανία τῶν μισούντων σε ἀνέβη διὰ παντός».

Τους εκ της Άγαρ δυσμενείς, τάχιον ολλύουσα ξίφει των προσευχών σου Μαριάμ, τον λαόν και την ποίμνην σου φύλαττε τω υιώ σου κραυγάζοντα, ο Θεός των Πατέρων ευλογητός ει.

Λαόν σου άχραντε Δέσποινα ανόρθωσον πεσόντα εις βάραθρον καταδουλώσεως, εχθρών απίστων, αλλ’ οίκτειρον, συ γαρ ελπίς απάντων και η βοήθεια.

Θεομήτωρ Πάναγνε προστασία των Χριστιανών, περίζωσε σον λαόν πάσης απειλής και πάσης αλώσεως βαρβαρικής, οργής και θυμού, πάσης κακώσεως και εκ πάσης κατακρίσεως


Χαίρε Ορθοδόξων αγνή, το θάρσος το ανίκητον. Χαίρε κλέος των πιστών σου την σεπτήν Εικόνα προσκυνούντων. Χαίρε δαιμόνων πτώσις, και των ανθρώπων η ανόρθωσις.

Επέγνωσαν Δέσποινα, γόνοι της Άγαρ την δυναστείαν σου κατατρέχοντες μάτην, της φίλης ποίμνης σου και πεπτώκασιν εν εξαισίω θανάτω φθειρόμενοι, ενδίκω όντως αγνή θεομακάριστε.

Ματαίωσον παρθένε εχθραινόντων τας βουλάς και αθέμιτα ένεδρα, των συνεχώς επιτιθεμένων ημίν δεινώς, τούτους αποδιώκουσα, πόρρω μετ’ αισχύνης αφανισμώ τελείω, ίνα γνώσι την Θείαν δυναστείαν και εξουσίαν σου θεόνυμφε.

(Απολυτίκιον Παναγίας της Πορταϊτίσσης)

Τὴν θείαν Σου Εἰκόνα δεδεγμένοι ἐν θαύματι, Πυλωρὸν Παρθένε καὶ σκέπην καὶ Προστάτιδα ἔχομεν, τοῦ κλήρου σου οἱ τρόφιμοι ἀεί, καὶ Σοῦ ὡς ἀφομείωμα ἡμεῖς, τὴν Αὐτήν Σου προσκυνοῦντες ἀπὸ ψυχῆς, βοῶμεν σοι Θεοτόκε· δόξα τῇ παναγάθῳ Σου βουλῇ, δόξᾳ τῇ προστασίᾳ Σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς Ἁγνὴ θείᾳ προνοίᾳ Σου.

Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε ἸησοῦΧριστέ, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς

Προφητικός ὁ λόγος τοῦ γέροντος Αθαν. Μυτιληναίου:

Ισλαμοποίηση της Ευρώπης


Σημασία έχει ότι ολόκληρες κοινωνίες ανθρώπων δεν θέλουν σήμερα τον Ιησού Χριστό. 
Δεν Τον θέλουν. Όπως τότε οι Γεργεσηνοί δεν ήθελαν τον Κύριο Ιησού. Ήθελαν να ζουν στην ησυχία της αμαρτωλότητάς τους. Αισθάνονται ότι θα στερηθούν αυτούς τους ποικίλους ηδονισμούς τους. Αφού το Ευαγγέλιο είναι ασκητικό. 
 Γι' αυτό και σήμερα δεν θέλουν οι άνθρωποι να δεχθούν το Ευαγγέλιο. Ξαναλέγω, γιατί το Ευαγγέλιο είναι ασκητικό. Ασκητικό. Και τι προτιμούν; Θα τρομάξετε. Τον Ισλαμισμό! Ξέρετε ότι η Ευρώπη κοντεύει να γίνει ισλαμική; Ναι, ναι. Η χριστιανική Ευρώπη. 
Η χριστιανική Δύση. Το ξέρετε ότι κοντεύει να γίνει ισλαμική; Γιατί όλα αυτά τα συγχωρεί ο Ισλαμισμός. Τα δέχεται. Συνεπώς;
Γιατί να πάω στον Χριστιανισμό, που είναι ασκητικός; Και αν ο Ισλαμισμός-προσέξατε αυτό το σημείο- νικήθηκε έξω από τη Βιέννη, το θυμόσαστε από την Ιστορία, από το σχολείο, που οι Τούρκοι φτάσανε έξω από τη Βιέννη; Νίκησαν τότε τελικά τους Τούρκους. 
Και νικήθηκε ο Ισλαμισμός. Όμως σήμερα ο Ισλαμισμός νικά και διεισδύει στην Ευρώπη και στην Αμερική με τον τρόπο του. Κατά τρόπο ειρηνικό. Ναι. Γιατί; Γιατί απλούστατα οι χριστιανοί μας διαρκώς υποβαθμίζονται πνευματικώς. Και αφήνουν περιθώρια, ναι περιθώρια να μπαίνει ο Ισλαμισμός. Ύστερα, μην ξεχνάτε, αυτός ο άνθρωπος πώς δαιμονίστηκε, ξέρετε; Άφησε παράθυρα στον διάβολο. Και σήμερα οι Ευρωπαίοι και οι Δυτικοί γενικώς, αφήνουν παράθυρα στον διάβολο, υποβαθμίζεται η πνευματική τους ζωή, για να φτάσουν να δεχτούν τελικά αυτόν τον ισλαμισμό ο οποίος όλα τα συγχωρεί.
Έτσι λοιπόν οι Χριστιανοί της Δύσεως, διαρκώς και διαρκώς απωθούν τον Χριστό από τις κοινωνίες τους. «Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν (μας λέει ο ευαγγελιστής, προσκάλεσαν τον Κύριο) ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο». Να φύγει από κοντά τους γιατί, λέει, είχαν κυριευτεί από πάρα πολύ μεγάλο φόβο. Τι λέει; Να φύγει. Να φύγει... Και ο Κύριος τι έκανε; Ακούστε. «Αὐτὸς δὲ (ο Ιησούς) ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν». Ξαναγύρισε πίσω. 
Μπήκε στο πλοίο και γύρισε πίσω. Δηλαδή έφυγε ο Ιησούς. Ο Κύριος αφήνει εκείνους που αγαπούν περισσότερο τους χοίρους τους και φεύγει.
Τι σημαίνει όμως ότι ο Κύριος φεύγει; Αίρει την χάρη Του από τον λαό αυτόν. Και τότε έρχονται όλα τα δεινά. Προπαντός ο δαιμονισμός. Βασιλεύει πλέον ο διάβολος. Ο Κύριος είπε σαφώς: «ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε ὅτι ἐγώ εἰμι(το βάρος πέφτει στο Εγώ ειμί. Ποιος; 
Ο Υιός του Θεού ο Ενανθρωπήσας), ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν». Είναι βαρύς, τρομερός, απόλυτος λόγος αυτός. «Εάν δεν πιστέψετε ότι είμαι εγώ, θα χαθείτε». Αυτό πρέπει να το έχουμε υπόψη μας.
Αλλά αν η πόλη εκείνη δεν δέχτηκε τον Κύριο, όπως ο θεραπευθείς αυτός, «ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ», δηλαδή Τον παρακαλούσε τον Κύριο, ο πρώην δαιμονισθείς, να είναι μαζί Του. «Να έρθω κι εγώ Κύριε μαζί Σου». 
Τρομερή αντίθεση, αλήθεια, για την ημέρα της Κρίσεως. Θα πει ο Κύριος: «Αυτός ήθελε να έρθει μαζί μου. Εσείς, ολόκληρη πόλη, δεν θελήσατε». Αλλά τι λέει ο Κύριος; «Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός». Πήγαινε στο σπίτι σου και να διηγείσαι όσα αγαθά και σπουδαία έκανε για σένα ο Θεός. 
Ναι. Ο Κύριος έφευγε αλλά άφηνε ένα ζωντανό μνημείο της αγάπης Του και της ευεργεσίας Του, αυτόν τον άνθρωπο, μέσα σ’ αυτήν την αμαρτωλή πόλη.
Αλλά τι σημαίνει «ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου», «γύρνα στο σπίτι σου;» Σημαίνει, «γύρισε πίσω στον εαυτό σου». Διότι ήσουν μέχρι τώρα εκτός εαυτού. Γυρίζω στον εαυτό μου σημαίνει πρώτον αυτογνωσία. Δεύτερον, ανάκληση των δυνάμεων της ψυχής, επειδή υπήρχε μέχρι τώρα σκορπισμός της προσωπικότητος. Τρίτον, σύνδεση του εαυτού σου, του εαυτού μου με τον Θεό, ώστε να μην υπάρχουν ανοίγματα στον διάβολο, παράθυρα, μπουκαπόρτες για να μπαίνει ο διάβολος μέσα στη ζωή μου. Και τέταρτον: εξωραϊσμός του οίκου του εαυτού μου. Δηλαδή θα προσπαθήσω να ζω την αγιότητα. Να στολίζομαι. 
Και επιπρόσθετα: Γίνου ιεραπόστολος στην πόλη αυτή· που αρνήθηκε Εμένα, τον Κύριο, να με δεχτεί. Και ο άνθρωπος έπραξε όπως του ειπώθηκε. Είναι πολύ συγκινητικό.
Αγαπητοί, έχουμε πολλά να πάρουμε από μία πόλη που αρνήθηκε να δεχτεί τον Χριστό. 
Κι επειδή και σήμερα δεν γίνεται αποδεκτός ο Χριστός στην πατρίδα μας, λίγο-λίγο αποχριστιανοποιούμαστε, ας αναλογιστούμε τι τρομερές συνέπειες θα μπορούσαμε να έχουμε, εάν δεν μετανοήσουμε… Ναι. Από μας εξαρτάται.

(Απόσπασμα ομιλίας που έκανε στις 22-10-2000)

Τότε, …Θα είναι πολύ αργά για δάκρυα!



➤ Όταν θα ζητάτε την άδεια τους για να βγάλετε
σε περιφορά τον Επιτάφιο.

➤ Όταν θα ζητάτε την άδεια τους
για να ψήσετε σουβλάκια στο πάρτι των γενεθλίων σας.

➤ Όταν θα κάνετε μπάνιο το καλοκαίρι
με ολόσωμη μπούργκα.

➤ Όταν 7 φορές την ημέρα θα ακούτε το μουεζίνη
και οι καμπάνες θα έχουν σιωπήσει.

➤ Όταν... όταν…  
Τότε θα είναι αργά φίλοι μου.


Θα είναι πολύ αργά για δάκρυα και για μετάνοιες και οι υπεύθυνοι θα έχουν φύγει....

Ούτε η Δεξιά, ούτε η Αριστερά, θα είναι ακόμα εδώ, αφού το Ισλάμ θα τα καταπιεί όλα με τον πολιτικό θεοκρατισμό του και καμία από τις ξεφτισμένες δυτικές ιδεολογίες δεν είναι αποδεκτή.
Ούτε Τσίπρας, ούτε Μητσοτάκης, ούτε Φώφη, ούτε Κουτσούμπας, ούτε τίποτα.
Μόνο εξισλαμισμός και σκοτάδι, υποχώρηση του πολιτισμού και πλήρης εξάρτηση από την Τουρκία.
Εικόνα από το μέλλον για παθητικούς θεατές και για τραγικούς αυτόχειρες, από μια Ελλάδα που χάνεται από την προδοσία των λίγων και από την αδιαφορία των πολλών.

Γ.Γ.Γ 

Μεγάλη η ευθύνη των Επισκόπων και της σκανδαλωδώς σιωπώσας εκκλησιαστικής διοίκησης.