Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἀνήκει στούς ταπεινούς πού τό ἐκζητοῦν ἀπ' τόν Θεό.
Οἱ ἁμαρτωλοί (καί ποιός δέν εἶναι;...), οἱ ὁποῖοι δέν ζητοῦν, οὔτε παρακαλοῦν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τήν ἐξομολόγηση καί τή μετάνοια, κολάζονται.
Ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτημάτων μας ἀπό τόν Θεό ἐξαρτᾶται ἀπό τήν δική μας διάθεση νά συγχωρήσουμε τούς ἐχθρούς μας. Ἄν δέν συγχωρήσουμε δέν θά συγχωρηθοῦμε ἀπό τόν Θεό.
Κανείς νά μήν ἀπελπίζεται γιά τή σωτηρία του. Ἄπειρο εἶναι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀρκεῖ νά μετανοήσουμε.
Ἡ μετάνοια συντελεῖται μέ τήν αὐτομεμψία, τήν ἐξομολόγηση καί τήν ἀποχή ἀπό τήν ἁμαρτία.
Νά χύσουμε ἕνα δάκρυ, νά χτυπήσουμε τά στήθη καί νά ποῦμε: Θεέ μου ἁμάρτησα! Δέν θά μᾶς δικάσει ὁ Θεός γιατί ἁμαρτήσαμε, ἀλλά γιατί ἁμαρτάνοντες δέν μετανοήσαμε.
Ἡ κατά Θεόν λύπη εἶναι τρόπος μετανοίας, διότι λυπεῖται κανείς γιά τίς ἁμαρτίες του. Ὁ Κύριος εἶπε: "Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται". Πένθησε τήν ἁμαρτία, γιά νά μή θρηνήσεις τήν τιμωρία.
Εἶπες τήν ἁμαρτία σου; Δικαιώθηκες. Μετανόησες; Ἐλεήθηκες.
Μία εἰλικρινής ὁμολογία καί τοῦ πιό μεγάλου ἁμαρτήματος, ἐξασφαλίζει τήν ἀθώωση· διαγράφει τήν ἁμαρτία.
Δέν ἐπιθυμεῖ τόσο ἕνας μανιακός ἐραστής τήν ἐρωμένη του, ὅσο ἀγαπᾶ ὁΘεός τήν ψυχή πού θέλει νά μετανοήσει.
Δέν ὑπάρχει ἁμαρτία ἀσυγχώρητη, ἐκτός τήν ἀμετανόητη, δηλαδή τήν ἀνεξομολόγητη.
Τρεῖς εἶναι οἱ βαθμοί πού ὁδηγοῦν στήν ἀπώλεια:
ἡ ὀκνηρία,
ἡ ἀμέλεια γιά τή σωτηρία,
καί ἡ καταφρόνηση τῶν μικρῶν ἁμαρτημάτων.
Κανένα ἁμάρτημα καί πάθος δέν εἶναι ἀθεράπευτο γιά τόν Θεό, ἀρκεῖ νά ὐπάρχει ἀληθινή διάθεση μετανοίας ἀπό πλευρᾶς τοῦ ἀνθρώπου.
Μόνο ὁ Χριστός ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπον ἀπό τήν ἁμαρτία, οὐδείς ἄλλος.
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"