Θά ἠμποροῦσε ὁ Θεός νά ἀποκαλύπτεται στούς ἀνθρώπους σέ κάθε γενεά. Δέν τό κάνει ὅμως, διότι θέλει νά διατηρῆται ἡ Παράδοσις, νά παραδίδη δηλαδή ἡ κάθε γενεά ἐκεῖνο τό ὁποῖο παρέλαβε ἀπό τήν προηγουμένη, καί ἔτσι, μέ τήν παράδοσι αὐτή, μή ἀποκαλυπτομένου τοῦ Θεοῦ, νά διατηρῆται ἡ πίστις. Δέν ἔχει νόημα νά ὁμιλοῦμε γιά πίστι, ὅταν συνεχῶς ἔχωμε ἐμπρός μας τά γεγονότα τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Θεός κινεῖται στήν ἱστορία μέ τέτοιο ἀρχοντικό τρόπο, ὥστε νά μή δεσμεύεται ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Ἐάν ὁ Θεός ἀπεκάλυπτε συνεχῶς τόν Ἑαυτό Του στήν ἱστορία, οὐσιαστικά θά καταργοῦσε ἤ θά ''καταπίεζε'' τήν ἐλευθερία μας. Ἀλλά καί ὅσες φορές ὁ Θεός ἔκρινε ἀπαραίτητο ὅτι ἔπρεπε νά ἀποκαλυφθῆ στήν ἱστορία, εἴδαμε ὅτι οἱ ἄνθρωποι κατά κανόνα ἀντιδροῦσαν προκλητικά. Αὐτό ἀποτελεῖ ἀπάντηση στό γιατί ὁ Θεός δέν ἀποκαλύπτεται καί σήμερα ὅπως καί παλαιότερα.
Σέ προσωπικό ὅμως ἐπίπεδο, ὁ Χριστός ὑπόσχεται ὅτι ὅποιος ἐφαρμόζει θεοπρεπῶς τίς ἐντολές Του, θά τοῦ ἐμφανίση τόν ἑαυτόν Του. Λέγει: «Ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν». Φοβερός λόγος, πού ἔχει ἀρχή, ἀλλά δέν ἔχει τέλος, καθ᾽ ὅτι δέν ἔχει ὅρια ἡ ἄρρητος θέα καί ἡ ἄπειρος δόξα τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι λοιπόν, ἐνῷ σέ κάθε γενεά δέν ἔχωμε ἱστορική θεοαποκάλυψι, ὅμως, δυνάμει αὐτῆς, ἠμποροῦμε νά ἐπιτύχωμε τήν προσωπική μας θεοαποκάλυψι, ἐφόσον αὐτή εἶναι καρπός καί ὁ σκοπός τῆς ἱστορικῆς τοιαύτης. Στόν κατέχοντα τήν γνῶσι τοῦ Θεοῦ, αὐτή τοῦ εἶναι πιό χρήσιμη ἀκόμη καί ἀπό αὐτήν τήν ἴδια τήν ἱστορική θεοαποκάλυψι, διότι εἶναι αὐστηρῶς προσωπική, συγκεκριμένη καί ἐξατομικευμένη. Μόνο τότε ὁ ἄνθρωπος δέν ταλαντεύεται στά τῆς πίστεως.
Ἡ προσωπική θεοαποκάλυψις εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ μέ τελικό ἀποδέκτη τόν κάθε ἄνθρωπο, καί συμβαίνει ἀρκεῖ νά ἐφαρμόζη ὅλες τίς σταυροαναστάσιμες ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὅ,τι κι ἄν αὐτό τοῦ στοιχίση.
Ἡ ἀρχική πίστις ὁδηγεῖ στήν γνῶσι τοῦ Θεοῦ καί ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ τελειοποιεῖ τήν ἀρχική πίστι.
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΑΤΕΡΕΛΟΣ