.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Δέηση πρός τόν Θεό "Μή μοῦ δώσης, Δέσποτα..."



Μή μοῦ δώσης, Δέσποτα, τή μάταιη δόξα πάνω στή γῆ, μήτε τόν πλοῦτο πού χάνεται, μήτε νομίσματα χρυσά, μήτε θρόνο ὑψηλό, μήτε ἀρχήν (ἐξουσίαν) ἐπί τούτων ἐδῶ τῶν φθειρομένων! Ἀλλά μέ τούς ταπεινούς σύζευξέ με καί τούς πράους καί φτωχούς, γιά νά γίνω κι ἐγώ ταπεινός καί πρᾶος. Καί τήν διακονία μου, ἄν δέν τήν ἐκτελῶ πρός τό συμφέρον καί σύμφωνα πρός τήν ἀρέσκειά σου καί πρός τήν ὑπηρεσία στου (ὥστε νά ἐξυπηρετῶ τό θέλημά σου), εὐδόκησε, Δέσποτα, ν' ἀπαλλαγῶ ἀπ' αὐτήν, καί μόνο νά θρηνῶ τίς ἁμαρτίες μου καί νά μεριμνῶ γιά τή δίκαιη Κρίση σου μόνο, καί γιά τό πῶς θ' ἀπολογηθῶ, πού σ' ἐξόργισα πολύ!

Ναί, ὁ συμπαθής ποιμένας, ὁ ἀγαθός καί πρᾶος, ὁ θέλων νά σωθοῦνε ὅλοι ὅσοι πιστεύουνε σέ σένα, ἐλέησέ με καί εἰσάκουσε αὐτήν τήν δέησή μου. Μήν ὀργισθῆς, μήν ἀποστρέψης τό πρόσωπό σου ἀπό μένα, διότι δέν ζητῶ νά γίνη τό δικό μου θέλημα, ἀλλά τό δικό σου, καί γιά νά σέ ὑπηρετήσω, Οἰκτίρμον!

Σ ἐξορκίζω (θερμοπαρακαλῶ), ἐλέησέ με, σύ ὁ φύσει Ἐλεήμων, καί ποίησε τό συμφέρον στήν ἄθλια ψυχή μου, διότι σύ ὁ ἴδιος εἶσαι ὁ μόνος φιλάνθρωπος Θεός, ἄκτιστος, ἀτελεύτητος, παντοδύναμος ὅντως, ζωή τῶν πάντων καί φῶς ὅλων ὅσων σέ ἀγάπησαν καί ἀπό σένα, Φιλάνθρωπε, ἀγαπωμένων πάρα πολύ! 

Μαζί μέ τούς ὁποίους εἴθε νά συντάξης καί μένα, Δέσποτα, καί νά μέ κάνης κοινωνόν τῆς θείας σου δόξης καί συγκληρονόμο· διότι σέ σένα πρέπει δόξα στόν Πατέρα μαζί μέ τόν συνάναρχο Υἱό καί τό Θεῖον Πνεῦμα, στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων, ἀμήν.


Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος Σελ. 291-292
Συγγραφή, ἐπιμέλεια, copy right, διάθεση:
Ἱερομόναχος πατήρ Μάξιμος Αγιορείτης, 
Γέροντας τοῦ Παντοκρατορινοῦ Κελλίου Ἅγιος Νικόλαος
Ταχ. Θυρίδα 49, Καρυές 630 86 Ἅγιον Ὄρος