.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Δυό φράσεις από το Ευαγγέλιο, που μας λένε καθαρά που βρίσκεται ο Χριστός, για να Τον βρίσκουμε εύκολα

...Τώρα θυμήθηκα,παιδιά μου, δυό φράσεις από το Ευαγγέλιο,που μας λένε καθαρά που βρίσκεται ο Χριστός, για να Τον βρίσκουμε εύκολα.

Η πρώτη φράση είναι τα λόγια του Κυρίου στον γραμματικόν εκείνον, που ζήτησε να Τον ακολουθήσει παντού όπου και αν πήγαινε: «αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ». (Ματθ.8,20). 
Δεν είχε δηλαδή που ν'ακουμπήσει το κεφάλι Του σαν άνθρωπος για να ξεκουραστεί. Και κοιμόνταν στα άλση και στους λόφους ή όπου Τον φιλοξενούσαν. Κι εμείς οι άθλιοι και αχόρταγοι άνθρωποι, όσα κι αν έχουμε πάντα παραπονιόμαστε και θέλουμε περισσότερα! 
Είμαστε πλεονέκτες, φίλαυτοι, ματαιόφρονες...
-Ενώ ο Χριστός ήταν ξυπόλητος και μονοχίτων και πιο φτωχός από τους φτωχούς ο πλουσιότερος πάντων, συμπλήρωσε κάποιος ακροατής.

-Η άλλη φράση παιδιά μου είναι από το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιον (19,30) και μας αποκαλύπτει που βρήκε τόπον για να γείρει το κεφάλι Του ο Δημιουργός του σύμπαντος.
-Σε ποιό μέρος, Γέροντα;
-Πάνω στον Σταυρό! Ναι, πάνω στον Σταυρό, δηλαδή στην κορυφή της θυσίας. Εκεί «κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα».
Το ακούσατε αγαπητοί μου; Στην αρχή ο κόσμος δεν του έδωσε τόπο να γεννηθεί και κατέφυγε σ'έναν σταύλο για ζώα. Και σε όλη Του τη ζωή, φτωχός, κατατρεγμένος, άστεγος και διωκόμενος, δεν βρήκε άλλον τόπο από τον μαρτυρικό Σταυρό. Μόνο πάνω στον Σταυρό βρήκε τόπο ν' αναπαυθεί. Και η ανάπαυσή Του ήταν η θυσία. Τότε ακριβώς παρέδωσε το πνεύμα Του στον Θεό Πατέρα.
Να λοιπόν που πρέπει και εμείς να βρίσκουμε την αληθινή ανάπαυσή μας: Στον Σταυρο του Χριστού μας, στο πνεύμα της αγάπης του Θεού όπου «πάντες οι Άγιοι αναπαύονται»!
Έγινε και πάλι σιωπή κατανυκτική και ο γέροντας αφού έκανε το σημείο του Σταυρού πρόσθεσε:
-Όταν κάνουμε, παιδιά μου, τον σταυρό μας, ας θυμόμαστε τον λόγο του Ευαγγελίου: «Κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα» και ας λέμε ολοκαρδίως την ευγνωμοσύνη μας: «Δόξα σε Σένα, Κύριε Ιησού Χριστέ, δόξα Σόι»! Γιατί χωρίς αυτήν την κορυφαία θυσία δεν θα υπήρχε σωτηρία για κανέναν άνθρωπο! Κι ακόμα να θυμόμαστε ότι ο Χριστός βρίσκεται πάνω στον Σταυρό με την ανίκητη δύναμή Του συνεχώς, για να βοηθά τους πιστούς, όταν κάνουν τον Σταυρό τους να επικαλούνται την χάρη Του!

Από το βιβλίο του Π.Μ. Σωτήρχου«Οι εραστές του Παραδείσου»Εκδ. Αστήρ
Μεταφορά στο διαδίκτυο