Πριν από τρία χρόνια περίπου, δυο προσκυνητές βρέθηκαν στην σκήτη των Καυσοκαλυβίων για προσκύνημα. Στην αναζήτηση γερόντων μέσα στην σκήτη βρέθηκαν σε ένα φτωχικό κελί, οπού ασκήτευε μόνος του ένας ταπεινός ασκητής.
Χτύπησαν την πόρτα του κελιού του και περιμένανε να τους ανοίξει. Ο ασκητής γεμάτος καλοσύνη τους δέχτηκε μέσα στο κελί του και τους προσέφερε ένα κλασσικό αγιορείτικο κέρασμα.
Στην συνέχεια ξεκινήσανε την συζήτηση γύρω από πνευματικά θέματα, προς ωφέλεια των προσκυνητών. Ταυτόχρονα όλη την ώρα ο ασκητής προσευχόταν χωρίς σταματημό, με το κομποσχοίνι στο χέρι.
Κάποια στιγμή τον ρωτάει ο ένας προσκυνητής τον ασκητή:
-Γέροντα πώς τα βλέπετε τα πράγματα, δεν πάνε καθόλου καλά έξω.
-(βουρκώνει) Πολλή αμαρτία έπεσε στον κόσμο, παιδί μου. Δυστυχώς εδώ που έχουμε φτάσει, ανθρωπίνως πλέον δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Η αμαρτία και τα πάθη έχουνε ριζώσει τόσο πολύ στους ανθρώπους και είναι σκοτισμένοι.. Βλέπεις τις γυναίκες πως τις έχουν ξεγυμνώσει οι δαίμονες. Που να σταθούν οικογένειες τώρα. Δυστυχώς μεγάλα δεινά θα έρθουν στον κόσμο. Ο Π. Σίμωνας ο Αρβανίτης τα έλεγε αυτά πριν χρόνια. Τώρα είναι πολύ ψηλά στους ουρανούς, σε μεγάλα μέτρα- μεγάλος Άγιος.
-Έλεγε και για πείνα ο Π. Σίμων, γέροντα.-Ότι έλεγε παιδιά μου θα γίνει. Όπως τα έχει πει θα γίνουν. Να προσευχόμαστε στην Παναγία να μας βοηθήσει, γιατί θα είναι δύσκολες εποχές. Και την ευχή συνεχώς με το κομποσχοίνι να κάνετε, έχει μεγάλη δύναμη η ευχή..
Οι προσκυνητές μετά από λίγη ώρα έπρεπε να φύγουν. Τους αποχαιρέτησε ο γέροντας δίνοντας την ευχή του και μαζί κάποιες εικόνες και από ένα σταυρουδάκι στον καθένα για ευλογία.
Φεύγοντας τους είπε ξανά κάθε μέρα να λένε την ευχή (Κύριε ημών Ιησού Χριστέ ελέησον με) και να μην το αμελούν…