Καταλαβαίνουμε τί σημαίνει Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ;
Α] Σημαίνει ὁλικὴ ἐπαναφορὰ τοῦ σώματός μας.
Καὶ μάλιστα σὲ βελτιωμένη ἔκδοση.
Σὲ κατάσταση ἀφθαρσίας.
Δόξης ἢ ἀτιμίας, ἀνάλογα μὲ τὶς πράξεις μας, ἀλλὰ μὲ τὴν προοπτική της αἰώνιας ζωῆς.
Ἐπανέρχεται στὴ ζωὴ «ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς αἰωνιότητος»!
Ἡ Ἀνάσταση ἀφορᾶ στὸ σῶμα.
Ἡ ψυχὴ ποτὲ δὲν πεθαίνει.
Μὲ τὴν Ἀνάσταση πέφτει καὶ τὸ τελευταῖο ὀχυρό: ὁ θάνατος!
Δηλαδή, τώρα τὸ σῶμα μας κατεβαίνει στὸ χῶμα τοῦ τάφου.
Αὔριο, στὴ Β´ Παρουσία τοῦ Κυρίου ἀνασταίνεται, ξυπνᾶ, σηκώνεται, ἐγείρεται, ζωντανεύει, ἑνώνεται μὲ τὴν ψυχή του καὶ ὑπὸ νέες συνθῆκες ζεῖ καὶ συναντᾶ τὸν Δημιουργό του.
Ζεῖ «εἰς αἰώνας αἰώνων»!
Ἄρα, «προσδοκῶ Ἀνάστασιν νεκρῶν», σημαίνει «προσδοκῶἀνάστασιν νεκρῶν σωμάτων».
Β] Ἐπίσης Ἀνάσταση σημαίνει ἀνατροπὴ ὅλου του βρώμικου σκηνικοῦ καὶ τοῦ καθεστῶτος τοῦ θανάτου ποὺ ἔστησε ὁδιάβολος μὲ τὴν εἰσήγηση τῆς ἁμαρτίας.
Ὁ «ἀντίδικος ἠμῶν διάβολος, ὁ πατὴρ τοῦ ψεύδους, ὁ ψεύστης, ὁ πλάνος καὶ ἀνθρωποκτόνος» πέτυχε προσωρινὰ νὰ μᾶς κλείσει στὸν Ἅδη.
Ἐφεῦρε τὴν ἁμαρτία, ὡς ἀποστασία καὶ ἀνταρσία πρὸς τὸν Θεό,ἔπεσε ὁ ἴδιος «ἐκ τῆς ἄνω φωτοφορίας», εἰσηγήθηκε τὴν ἁμαρτία στὸν εὐόλισθο ἄνθρωπο καὶ ἔσπειρε τὸν θάνατο στὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.
Εἶναι ὄντως «ἀνθρωποκτόνος».
Ἀνέκαθεν, μετὰ τὴν πτώση του.
Ὁδηγεῖ στὴν ἁμαρτία, στὴν ἀπελπισία, στὸν φόνο, στὴν αὐτοκτονία, στὸ θάνατο.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ λοιπὸν νίκησε τὸ ἀνίκητο.
Ἔκανε τὰ ἀδύνατα δυνατά.
Στὸν Ἀναμάρτητο Κύριο ὁ πονηρὸς δὲν βρῆκε κανένα πάτημα,ὥστε νὰ ἀποκτήσει δικαίωμα πάνω του.
Ὁ Χριστὸς μὲ «θεόσοφο δελέασμα» τὸ ἀνθρώπινο σῶμα Του, ἑκούσια δέχθηκε τὸν θάνατο, κατέβηκε στὸν Ἅδη καὶ διέλυσε τὰ πάντα στὸ βασίλειο τοῦ σκότους.
Νόμισε ὁ πονηρὸς ὅτι «ἔλαβε σῶμα, ἀλλὰ Θεῷ περιέτυχε».
«Ἔλαβε αὐτὸ ποὺ ἔβλεπε, τὴν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἔπεσε ἀπὸ αὐτὸ ποὺ δὲν ἔβλεπε, τὴ θεία φύση τοῦ Χριστοῦ».
Μάλιστα ἡ Κάθοδος τοῦ Χριστοῦ στὸν Ἅδη ἐλευθέρωσε καὶ τοὺς «ἀπ᾽ αἰῶνος δεσμίους», ἀφοῦ προηγουμένως κήρυξε στὰ«ἐν φυλακῇ πνεύματα».
Γ] Συνεπῶς ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποδεικνύει ὅτι μόνος Ἀληθινὸς Θεὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ νίκησε τὸν θάνατο.
Αὐτὸς ποὺ νίκησε αὐτεξούσια τὸν θάνατο εἶναι μόνον ὁΧριστός.
Ὅλοι οἱ ἄλλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἡμίθεοι καὶ ψευδοθεοί, προφῆτες καὶ αὐτοκράτορες, δυνάστες τῶν λαῶν, ἀλλὰ καὶ εὐεργέτες ἐθνῶν, εἶναι θαμμένοι κάτω ἀπὸ τὴ γῆ.
Ἕνας μόνο νίκησε τὸ κακό, ποὺ λέγεται θάνατος.
Ἕνας μόνο βρίσκεται καὶ μὲ τὸ Σῶμα Του, τὸ ἔνδοξο καὶ ἄφθαρτο, στὸν οὐρανό, στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης, ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Ὁ Ἐσταυρωμένος, γεμάτος ἀπὸ τὰ ὀνείδη καὶ τὰ ἐμπτύσματα τῶν παραπορευομένων, τὰ κολαφίσματα καὶ τὰ ραπίσματα τῶν στρατιωτῶν, ὁ γυμνὸς καὶ ματωμένος Χριστός, λάμπει στὸν αἰώνα τὸν ἅπαντα στὴ Βασιλεία Του.
Ὅλα τὰ ἄλλα ἀνθρώπινα παράσημα καὶ διάσημα, στέμματα καὶ στολὲς βασιλικές, πανοπλίες καὶ ἅρματα, σκουριάζουν στὰ ἀζήτητα καὶ στὶς χωματερὲς τῆς ἱστορίας.
Ἀκόμη καὶ ὁ μακροβιότερος ἡγέτης λαοῦ πάνω στὴ γῆ εἶναι ἕνα μικρὸ μυρμηγκάκι μπροστὰ στὸν Κύριο τῆς Δόξης.
Ὁ Χριστὸς “βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας καὶ ἡ Βασιλεία Του εἶναι βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων καὶ ἡ δεσποτεία ἐκτείνεται εἰς πᾶσαν γενεὰν καὶ γενεάν”.
Δ] Ἐφ᾽ ὅσον ὅμως ὁ Χριστὸς κατέβηκε στὸν Ἅδη καὶ κήρυξε στὰ φυλακισμένα πνεύματα, αὐτὸ σημαίνει ὅτι καὶ μεῖς μποροῦμε νὰ κηρύξουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ λόγο Του σὲ κάθε φυλακισμένο.
Τὸ εἶπε ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητές Του:
“Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς… Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει…”
Μποροῦμε τώρα νὰ μιλήσουμε σὲ κάθε ἄνθρωπο.
Νὰ διδάξουμε καὶ νὰ νουθετήσουμε πάντα ἄνθρωπο.
Κάθε ἄνθρωπος εἶναι ὑποψήφιος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθοδοξίας.
Αὐτὰ ἔχει ἀνάγκη ὁ κάθε ἄνθρωπος.
Αὐτὰ θεραπεύουν καὶ ἐλευθερώνουν τὸν κάθε ἄνθρωπο.
Αὐτὰ περιμένει καὶ ὁ σοφὸς καὶ ὁ ἀνόητος καὶ ὁ πολιτισμένος καὶ ὁ βάρβαρος καὶ ὁ Ἕλληνας καὶ ὁ Σκύθης καὶ ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα, ὁ λευκὸς καὶ ὁ μαῦρος, ὁ τραπεζίτης καὶ ὁ ἄστεγος…
Οἱ φυλακισμένοι ὅλης τῆς γῆς περιμένουν.
Οἱ φυλακισμένοι στὰ μνήματα τῶν παθῶν, τῆς ἐπιθυμίας, τῶν ἁμαρτιῶν, τῆς μαγείας, τῆς πορνείας, τῆς μαφίας, τῶν ναρκωτικῶν, τῆς εἰδωλολατρείας…
Οἱ φυλακισμένοι στὶς φυλακὲς τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ στὶς φυλακὲς τῶν θρησκειῶν, τῶν κομμάτων, τῶν καθεστώτων…
Ἡ καμπάνα τῆς Ἀνάστασης εἶναι τὸ Προσκλητήριο τῆς Ἐλευθερίας καὶ ἡ Κλήση τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἀνάσταση κάθε κολασμένου.
Γι᾽ αὐτὸ ἡ καμπάνα τῶν Χριστουγέννων καὶ πιὸ πολύ τῆς Ἀναστάσεως πρέπει νὰ χτυπᾶνε παντοῦ καὶ πάντοτε.
Ε] Ἀνάσταση σημαίνει ὅτι: ἀκόμη καὶ στὸν Ἅδη νὰ βρίσκεσαι, ἀκόμη κι ἀπὸ κεῖ μπορεῖς νὰ βγεῖς.
Τί εἶπε ὁ Ἴδιος ὁ Χριστὸς στὸν ἅγιο Σιλουανὸ τὸν Ἀθωνίτη (ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: +1938);
“Κράτα τὴν ψυχή σου στὸν Ἅδη καὶ μὴν ἀπελπίζεσαι”!
Ἀκόμη κι ἂν τὸ βάρος τῆς ζωῆς λυγίζει τοὺς ὤμους σου…
Καὶ ἡ κατακραυγὴ τοῦ κόσμου σὲ συντρίβει…
Καὶ ἡ ἀνίατη ἀρρώστεια σὲ διαλύει…
Καὶ ἡ δικαστικὴ ἀπόφαση σοῦ στερεῖ κάθε δικαίωμα τιμῆς, ἐλευθερίας καὶ ἀξιοπρεπείας…
Καὶ ἡ ἀνέχεια σὲ ἐξουθενώνει…
Καὶ τὰ παιδιά σου σὲ ποτίζουν φαρμάκια…
Καὶ τὰ ὁράματά σου ἔχουν χαθεῖ χωρὶς ἐπιστροφή…
Κι ἂν ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλά σοῦ συμβαίνουν καὶ μᾶς συμβαίνουν καὶ πάλι ἡ ἀπάντηση γιὰ ὅλα εἶναι “Χριστὸς Ἀνέστη ἀληθῶς”!!!
Ὅλα αὐτὰ εἶναι σταγόνα στὸν ὠκεανὸ τῆς θείας ἀγάπης καὶ σπινθήρας στὸ πέλαγος τῆς θείας Δυνάμεως καὶ φτερὸ στὸν Ἄνεμο τῆς Ἀναστάσεως, ποὺ σαρώνει ὅλα τὰ ἐμπόδια τῆς ζωῆς.
Γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸ βράδυ τῆς Ἀναστάσεως λέμε 99 φορὲς τὸ“Χριστὸς Ἀνέστη”!, γιὰ νὰ ποῦμε τὸ τελευταῖο 100ό στὴ δική μας Νεκρανάσταση “ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς Παρουσίας τοῦΚυρίου”.
ΑΜΗΝ καὶ ΠΟΤΕ !!!
τῆς «ΧΡΙΣΤ. ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»