.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Για ρομαντικούς ή αφελείς αντι-Οικουμενιστές!

Τὸν πρ. Πρόεδρο τοῦ Π.Σ.Ε. τίμησε καὶ ὁ Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶς!!!

Ο Αλβανίας Αναστάσιος είναι επίτιμο μέλος του Kuratorium του Pωμαιοκαθολικού IδρύματοςPro Oriente, Βιέννη (1989)[3], Πρόεδρος-Συντονιστής της Commission on World Mission and Evangelism του ΠΣE (1984-1991),μέλος της Kεντρικής Eπιτροπής του ΠΣE (1998 - 2006) και της Eπιτροπής «Πίστις και Tάξις» (2000 - 2006). Ακόμη είναι μέλος των European Council of Religious Leaders/Religions for Peace (ECRL) (2001) και Council of 100, Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, Νταβός (2003), αντιπρόεδρος της Conference of European Churches (2003), Πρόεδρος τουΠαγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (2006) και Επίτιμος Πρόεδρος της «Παγκοσμίου Διασκέψεως των Θρησκειών για την Ειρήνη» (2006) (ἐδῶ). 

Με την ανώτατη διάκριση της I. Μητροπόλεως Πρεβέζης τιμήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας


Τό ἀπόγευμα τῆς 21ης Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε ἡ ὑποδοχή τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Χαραλάμπους Πρεβέζης, ὅπου τελέστηκε ἐπίσημη δοξολογία, παρουσία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου, καί τῶν ὁμόρων Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Παραμυθίας, Φιλιατῶν, Γηρομερίου καί Πάργας κ. Τίτου, Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ, Λευκάδος καί Ἰθάκης κ. Θεοφίλου, Ἄρτης κ. Καλλινίκου, Ἰωαννίνων κ. Μαξίμου, τοῦ Δημάρχου Πρεβέζης, τῶν Βουλευτῶν τοῦ Νομοῦ, ἐκπροσώπων τῶν τοπικῶν καί στρατιωτικῶν ἀρχῶν καί κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.


Στό τέλος τῆς δοξολογίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. Χρυσόστομος ἀπένειμε στόνΜακαριώτατο τήν Ἀνώτατη τιμητική διάκριση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τόν Σταυρό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Στήν προσφώνησή του μεταξύ ἄλλων ἀναφέρθηκε στή σχέση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μέ τήν πόλη τῆς Πρέβεζας καθώς ἡ μητέρα του καταγόταν ἀπό αὐτήν, στό πλούσιο ποιμαντικό, ἱεραποστολικό, διδακτικό καί συγγραφικό ἔργο του προσθέτοντας ὅτι

«…. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κάνει πράξη τά ἔργα ἀγάπης χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς ἀπολαβές, χωρίς κρυμμένες συμφωνίες ἤ σκοπούς ἄνομους. Στόν κόσμο αὐτά πραγματώνονται μέ πνευματικούς ταγούς δοκιμασμένους ἱεράρχες, ὅπως σεῖς. Ἡ ποιμαντική, πνευματική, διοικητική, ἱεραποστολική δράση σας ἀλλά καί τό μειλίχιο τοῦ χαρακτήρα σας εἶναι οἱ πρόξενοι ἀγάπης καί τῆς ἐμπιστοσύνης τῶν ἀνθρώπων στό πρόσωπό σας. Περισσότερο ὅμως πάντων αἰσθανόμεθα τήν ἀπλότητα, τήν ἀμεσότητα, τήν εὐγένεια, τήν παιδεία πού ἀποπνέει ἡ μορφή καί ὁ λόγος σας…».


Στήν ἀντιφώνησή του ὁ Μακαριώτατος εὐχαρίστησε τόν Σεβασμιώτατο γιά τήν τιμητική διάκριση στό πρόσωπό του ὅπως καί τίς λοιπές ἀρχές τοῦ τόπου γιά τήν ἔκφραση ἀγάπης πρός αὐτόν. Στή συνέχεια ἀναφέρθηκε στήν κρίση πού πλήττει τήν πατρίδα μας, ἡ ὁποία εἶναι πρωτίστως κρίση ἀξιῶν καί πώς θά πρέπει ὅλοι ἀνεξαιρέτως νά κάνουμε τήν αὐτοκριτική μας. Σέ ἄλλο σημεῖο τῆς ὀμιλίας του ἀναφέρθηκε στίς ρίζες τῆς διαφθρᾶς πού εἶναι ἡ πλεονεξία, τό ψέμα καί ὁ ἐγωκεντρισμός, τόν ὁποῖο χαρακτήρισε ὡς ἀντίθετο τῆς εἰρήνης. Λύση γία ὁλα εἶναι ἡ μετάνοια καί ἡ ἐκτίμηση πρός τούς ἄλλους, ἐνώ τό τελικό μήνυμα γιά ὅλους εἶναι ὅτι ὑπάρχει ἐλπίδα ἀρκεί νά κάνουμε κέντρο τῆς ζωῆς μας τόν Θεό.