.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Υπάρχει εκείνο το ''σ' αγαπώ''...




"Υπάρχει εκείνο το ''Σ' αγαπώ'' το εξωτερικό, της επιφάνειας, 
λέγεται πιο πολύ απο ανάγκη να μας αγαπήσουν επί της ουσίας... 

να καλύψει τα δικά μας κενά, το δικό μας συναισθηματικό θέλημα.
Θυμίζει εκείνο το ''Όποιος αγαπά θέλει να σκλαβώνει'' του Τσαρούχη...

Υπάρχει και εκείνο το "σ' αγαπώ" το λιτό, της θυσίας, χωρίς φτιασίδια, το Ορθόδοξο,
δεν αγαπάς κάποιον για να τον ''κατέχεις'', να σου ανήκει τρόπον τινά... 

τον αγαπάς είτε τον έχεις- είτε οχι, αγαπάς την ψυχή του, να σωθεί, να σώσει, 
αυτή σε νοιάζει, αυτή θα μείνει είς τούς αιώνας…

Συγγραφή κειμένου, Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία