ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ
(ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ)
Ευλόγησον Πάτερ
«ΠΡΕΠΕΙ ο ιερεύς να ήναι άγιος και ψυχή και σώματι. Να ήναι στύλος πυρός να φωτίζη την Εκκλησίαν, τουτέστι τον λαόν του Θεού, και να ήναι καθαρότερος από τας ακτίνας του ηλίου, δια να μη τον αφήση έρημον το Πνεύμα το Άγιον. Η ιερωσύνη γίνεται εις την γην, και τάξιν έχει επουρανίων Ταγμάτων.
Διότι όχι άνθρωπος, ουδέ Άγγελος, ουδέ άλλη καμία δύναμις κτιστή δύναται να ενεργήση, αλλ’ αυτό το Πανάγιον Πνεύμα αυτήν την λειτουργίαν τελειοί, και ο Ιερεύς κάμνει την υπηρεσίαν των Αγγέλων. Δια τούτο πρέπει και ο Ιερωμένος να βάνη εις τον νουν του, όταν λειτουργή, πως στέκεται με τους Αγγέλους εις τον ουρανόν, έμπροσθεν του Θεού, και πρέπει να ήναι καθαρός ωσάν και τους Αγγέλους.
Ή δεν ηξεύρετε πως δεν ήθελε δυνηθή ποτέ ανθρωπίνη ψυχή να βαστάξη εκείνο το πυρ της Θυσίας, εάν δεν ήτον πολλή της χάριτος του Θεού η βοήθεια; διότι, εάν γνωρίση τις τον άνθρωπον όπου είναι σαρκί και αίματι συμπεπλεγμένος, πώς δύναται να πλησιάση της μακαρίας φύσεως και ακηράτου; τότε θέλει ιδεί καλά, πόσης τιμής ηξίωσε τους Ιερείς η χάρις του Παναγίου Πνεύματος.
Την Ιερωσύνην λοιπόν και αυτοί οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες πολύ την ευλαβήθησαν, ως υψηλήν, ουρανίαν, και ένθεον και μετά βίας πρέπει και αρμόζει μόνον των Αγίων να την έχουν, και δια τούτο όποιος Ιερεύς δεν είναι Άγιος ας φεύγη μακράν από την Λειτουργίαν, να μη καή και ψυχικά και σωματικά.
Τόσον είναι υψηλοτέρα η Ιερωσύνη από την Βασιλείαν, όσον είναι εις το μέσον της ψυχής και του σώματος η διαφορά. Εκείνοι οι Ιερείς όπου πηγαίνουν να λειτουργήσουν, την φρικτήν Ιερουργίαν, πρέπει να καθαρίζουν και τας μικράς φαντασίας της ψυχής, και κατά το δυνατόν εισιέναι κατά μίμησιν των Σεραφίμ και των Χερουβίμ.
Διότι είναι τινές των Ιερέων, όπου ούτε πράξη, ούτε λόγω, ούτε γνώσει πολιτεύονται, κατά τους Θείους Κανόνας, αλλά προφάσει φιλοδοξίας και φιλοτιμίας, ήτοι δια να τους τιμούν, και να έχουν οφφίκια έγιναν Ιερείς, και δια τούτο μήτε του λόγου των, μήτε άλλους ηδυνήθησαν να σώσουν.
Άλλοι δε πάλιν, δια να ήναι αμελείς και φυγόπονοι, και δεν δύνανται να κυβερνήσουν την ζωήν τους, έγιναν Ιερείς.
Είναι δε και άλλοι, όπου δεν ηξεύρουν το κρίμα της υπηρεσίας ταύτης της Εκκλησίας, μηδέ εις νουν βάνοντες της αξίας το μέγεθος, εσέβηκαν εις το θυσιαστήριον, καθώς έτυχαν, αγράμματοι και απαίδευτοι. Και μη γνωρίσαντες το τοιούτον φοβερόν Μυστήριον, αποκοπίαν λέγουσιν είναι την Ιερωσύνην.
Άλλοι δε πάλιν ήσαν ενάρετοι, και ανέβηκαν εις Αγιωσύνην, και τω βαθμώ της Ιερωσύνης, αξιωθέντες, εθάρρησαν πολλά εις αυτό το αξίωμα, όπου τους εδόθη και ούτω κλαπέντες και γελασθέντες, αμέλησαν της αρετής αυτών, και έπεσαν εις πάθη και πτώματα, και εκολάσθησαν.
Έτεροι δε δια ταπεινώσεως και καθαράς συνηδήσεως λειτουργούσι τω θυσιαστηρίω, και παντυχαίνουν την ανταπόδοσιν παρά του Κυρίου.
Εκείνος δε, όπου είναι ανάξιος, και λειτουργεί, δεύτερος Ιούδας είναι, και περισσότερον θέλει κολασθή από τον Ιούδαν τον προδότην, διότι τον Δαθάν και Αβειρών εσχίσθη η γη και τους εκατάπιε ζώντας, μόνον διότι ετόλμησαν να θυμιάσουν εις τον Ναόν του Κυρίου αναξίως.
Πόσον σας φαίνεται εκείνος όπου καταπατεί το Σώμα και Αίμα του Σωτήρος Χριστού; Εκείνος βέβαια με χειρότερην τιμωρίαν και κόλασιν θέλει παιδευθή.
Ο καλός και αληθινός Ιερεύς πρέπει να ήναι ευσεβής, σώφρων, διδακτικός, ταπεινός, να μη ήναι μέθυσος, να κρατή την γλώσσαν του, να μη ήναι μνησίκακος, μήτε φιλάργυρος, αλλά ελεήμων και από όλα φιλόξενος. Με όλους μικρούς και μεγάλους ηγαπημένος και ειρηνικός. Να μη πέρνη κέρδος από εκείνους όπου δανείζει, να μη βλασφημά και αφορίζει τινά, μηδέ πραγματευτής να γένη δια να μη λέγη ψέματα. Κατάκρισιν να μη δέχεται, να μη μετωρίζεται και να κάμνη τους άλλους να γελούν. Να μη αργολογή, αλλά να ομιλή εις ωφέλειαν των ακουόντων, και αυτά να ήναι από την Θείαν Γραφήν.
Να μη ήναι γαστρίμαργος και φιλήδονος, δια να λυπήται το Πνεύμα το Άγιον. Να μη απομακρύνεται μετά θυμού και οργής, αλλά ταπεινά εις όλους. Να μη καλλωπίζεται, μηδέ να φθονή προκοπήν άλλου.
Τον υβρίσαντα αυτόν να συγχωρή εξ’όλης του της καρδίας, και έμπροσθεν πάντων πριν να βασιλεύση ο ήλιος, να εξετάζη μετά πραότητος τους αμαρτάνοντας, και με φόβον Θεού να ελέγχη, ουδέ πρέπει να σκανδαλίση τινά, ή πλούσιον ή πτωχόν.
Αυτά όλα όπου είπαμεν, χρεωστεί ο Ιερεύς να φυλάγη μετά πολλής ακριβείας και προσοχής, ίνα μετά παρρησίας και καθαράς καρδίας και άλλους διδάσκη. Εάν αμελή τα λεγόμενα, και δεν τα φυλάγη καλώς προς ωφέλειαν των διδασκομένων υπ’αυτού, συμφέρει μυλόλιθον να κρεμάσουν εις τον λαιμόν του, να τον ρίξουν εις την θάλασσαν, διότι παρέβη και ημέλησε της τοιαύτης διδασκαλίας.» (Ιωάνν.Χρυς.ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΙ,σελ.291,Εκδ.Βας.Ρηγοπούλου)
Βλέπουμε εδώ αδελφοί μου, ότι ο Άγιος δεν αμελεί να συμβουλεύσει, ούτε διστάζει ακόμα και να καυτηριάσει σκληρά, τους αμαρτάνοντας συνδούλους του.
Τι αδελφός άλλωστε θα ήταν αν εθελοτυφλούσε και οδηγούσε τους αδελφούς του δια της σιωπής στην απώλεια;
Τι μαχόμενος Ορθόδοξος θα ήταν αν ασχολείτο μόνο με τον εαυτόν του αδιαφορώντας για τα μέλη της Εκκλησίας που σφαγιάζονται υποτασσόμενα σε ανάξιους;
Ή μήπως ο Άγιος παραμελούσε την προσευχή; Ούτε να το διανοηθούμε. Ούτε όμως περιοριζόταν μόνο σε αυτήν, αλλά τι έκανε; Έκανε αυτό που έπρεπε γιατί το άκουσε από τον ίδιο τον Θεό! …: «Σήκωσε τον Σταυρό σου και ακολούθησέ Με».
Τι σημαίνει;
Να τηρούμε όσα μας έχει παραγγείλει και να πράττουμε όσα μπορούμε από αυτά που Εκείνος έπραξε ….την προσευχή, τη διδασκαλία, τα «θαυμαστά έργα» ( φιλανθρωπία) και το ζήλο προς τον οίκο του Πατρός Του (μέχρι φραγγέλιο) ακόμα φτάνοντας και μέχρι μαρτυρίου.
Μήπως ο Άγιος Νικόλαος δεν Τον ακολούθησε μέχρι φραγγέλιον επί του Αρείου;
Μήπως ο προφήτης Δαυίδ θα συνετιζόταν όταν του χάιδευαν τα αυτιά, λέγοντάς του: «ορθώς πράττεις Βασιλέα»;
Αλλά τι έγινε;
«’Εμπηξε το μαχαίρι» εκεί που έπρεπε ο άλλος Προφήτης, λέγοντάς του: «εσύ είσαι αυτός που «σφάζεις» (παίρνεις τη γυναίκα) το μονάκριβο πρόβατο του άλλου ενώ έχεις τόσο πολλά δικά σου. Και έπιασε τόπο η συμβουλή γιατί ήταν Θεάρεστη.
Έτσι ο 50ος Ψαλμός θα μείνει εις τους αιώνες να μας συγκινεί και να μας συντρίβει την καρδιά.
Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε συμβουλή θα πιάσει τόπο, κάνε όμως εσύ το καθήκον σου ως μέλος της Αγιασμένης Εκκλησίας του Θεού.
Πλησίασαν μερικώς οι αρχαίοι ημών πρόγονοι με το : «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», τους οποίους διάλεξε ο Θεός, διότι αναζητούσαν και έλαβαν. Τους έδωσε την ευλογία να κηρύξουν το Ευαγγέλιο Του. Εμείς, ως συνέχεια αυτών έχουμε άπαντες Ιερή υποχρέωση να συνεχίσουμε την ευλογία αυτήν, διότι «το να υπηρετούμεν τον Κύριον, είναι καθήκον όλων μας.»
Αντιλαμβάνεται εύκολα κάποιος ότι ο Άγιος μιλάει για αμαρτίες περί βίου, θεωρώντας ανάξιους όσους είναι υπό την επήρεια αυτών. Δεν αναφέρεται καθόλου σε αυτούς που διδάσκουν ΑΛΛΟΤΡΙΑ, προφανώς διότι τους θεωρεί ξένους και το θέμα εντελώς διαφορετικό.
Οι πρώτοι είναι επιρρεπείς στα πάθη τους, θέλουν βοήθεια, στήριξη, για να ξεπεράσουν αυτά που τους καθιστούν ανάξιους, χωρίς να σημαίνει ότι απαλλάσσονται της ευθύνης που βαραίνει πρωτίστως τους ίδιους και κατ’επέκτασιν τους υποκείμενους σε αυτούς ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ….ΚΑΙ ΣΙΩΠΟΥΝ!
Καλύτερα γι’αυτούς να μπουν στις τρύπες της γης κλαίγοντας και μετανοώντας νυχθημερόν μήπως ο Φιλεύσπλαχνος Θεός τους συγχωρέσει.
Επ’ ουδενί όμως λόγο να λειτουργούν στο ΙΕΡΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ. Αυτά μας διδάσκουν οι Άγιοι Θεοφόροι Πατέρες.
Οι δεύτεροι (οι διδάσκοντες ΑΛΛΟΤΡΙΑ) είναι «ξένοι», μη έχοντες ουδεμίαν συγγένειαν με τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Είναι «απατεώνες», ενορχηστρώνουν δηλαδή την απάτη της προδοσίας ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. Το ίδιο το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού τους ονομάζει «ξένους, κλέπτες και απατεώνες».
Είναι όπως χαρακτηρίζονται εκ των Αγίων-στο Πηδάλιο αλλά και στο Ευαγγέλιο -ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΙ και ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ. Είναι δηλαδή ΨΕΥΤΙΚΟΙ ρασοφόροι (γι’αυτό και ο Άγιος δεν αναφέρεται καθόλου σε αυτούς), υποδύονται τον Ιερέα και Αρχιερέα !
Ενεδύθησαν ή τους ενέδυσαν το τιμημένο ράσο για άλλους λόγους, αντίθετους εντελώς της Αποστολικής διαδοχής. Πώς τώρα γίνονται αντιληπτοί;
Μα …από τα έργα που κάνουν και τα βλάσφημα λόγια που εκστομίζουν εναντίον της Αγιασμένης Εκκλησίας του Ιησού Χριστού μας! Εάν τώρα κανείς δεν μπορεί να τους αντιληφθεί, ιδιαίτερα την σήμερον ημέρα, όπου οι μάσκες έπεσαν και οι ίδιοι έχουν κατατάξει τους εαυτούς τους ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ και ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ (βλέπε ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ Κρήτης-Κολυμπαρίου), στην παράταξη που ανήκουν, ε!! ....τότε το πρόβλημα είναι παντελώς δικό του και ουδείς άλλος ευθύνεται για την τυχόν παραπλάνησή του.
Όταν ο Πατροκοσμάς, Άγιος και Ισαπόστολος (που θέλουν να περιθωριοποιήσουν οι σκοτισμένοι….) ανέφερε στις Προφητείες ότι: «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων» (57η σελ.39), εννοούσε τους αυθαιρέτως εισερχόμενους στην Ιεροσύνη και όχι τους κληθέντες από τον Θεό –ευλογημένους ποιμένες που θέτουν το στήθος τους έμπροσθεν των λύκων κατηχώντας επαρκώς το ποίμνιο!
Στο «ΑΣΕΒΕΣΤΕΡΟΙ» προφητεύει την θέση των «κληρικών» έναντι της Ορθής Δόξας (Πίστης) προς τον Κύριο. Αυτό ακριβώς δηλαδή που απέδειξε η διοικούσα «εκκλησία» στην ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ Κρήτης.
Στο δε «ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ» προφητεύει και εννοεί ότι η ζωή τους στα περί βίου αμαρτήματα θα είναι «πλουσία».
Τα βλέπουμε καθημερινά όπως και κάποια άλλα που περνούν ασχολίαστα, για τα οποία μίλησαν οι Απόστολοι και εμείς κωφεύουμε, μολονότι είναι πολύ σοβαρά (κατά τα άλλα «ακολουθούμε»… την Αποστολική διαδοχή)!
Μας λέει ο Απόστολος:
«Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται ταις του βίου πραγματείαις, ίνα τω στρατολογήσαντι αρέση».(Τιμ.Β’β’4.)
Γεννάται τώρα το ερώτημα, πώς είναι δυνατόν, τόσο εύκολα να πέσουν τόσο χαμηλά οι κληρικοί που τους κάλεσε ο Κύριος (ο στρατολογήσας αυτούς), αξιολογώντας την κλίση τους προς Αυτόν; Και πώς πριν την κλήση τους, ήταν άμεμπτοι και μετά την κλήση που τους έκανε ο Θεός, έχοντας μάλιστα λάβει εξουσίες προς επιβεβαίωση του κηρύγματός τους, έπεσαν τόσο χαμηλά έχοντας επιπλέον γνώση της Δόξας του Κυρίου, καθώς ηδύναντο;
(Να λάβουμε υπόψιν μας πως όποιος γνωρίσει τον Κύριο, δύσκολα τον απαρνείται!)
Φυσικά υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις, διότι μας λέει ότι «το καλόν δεν είναι αμετάβλητον..», είναι όμως σαφώς λιγότερες.
Ακούστε τώρα από μία αμαρτωλή ψυχή, άλλον έναν λόγο για το πώς φτάσαμε-πνευματικά-τόσο χαμηλά.
Τόσα χρόνια στους κόλπους της εκκλησίας, δεν άκουσα ούτε μία φορά (τουλάχιστον η αναξιότητά μου) να φωνάξει έστω και ένας… «ανάξιος».
Όσοι επομένως χειροτονούνταν, ήταν άξιοι και οι πλέον κατάλληλοι για το τόσο σπουδαίο λειτούργημα της Ιεροσύνης. Αφού λοιπόν όλοι αυτοί ήταν κατάλληλοι και άξιοι ιεροσύνης, πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται τους εχθρούς της Ορθοδοξίας, γενόμενοι μάλιστα οπαδοί αυτών; Τι φώτιση και τι πνεύμα Άγιον έχουν, όταν δεν μπορούν να διακρίνουν τον γλυκύτατο Ιησού Χριστό από τον «επινοητή του ψεύδους»;
Άκουσα όμως να φωνάζουν όλοι «Άξιος-άξιος!!»
Άκουσα επίσης, πολλές φορές να λένε με θαυμασμό και δέος ότι:
«Ο τάδε ιερέας έκανε …τόσους παπάδες». Ο δε ιερέας να κομπάζει, αφού κατόρθωσε και αντικατέστησε τον Θεό, κρίνοντας αυτός την κλίση του άμυαλου και ακατήχητου ενδιαφερομένου, καλώντας αυτόν αναξίως εκεί όπου ούτε τα Σεραφείμ δεν τολμούν να αγγίξουν. Είναι τόσο μεγάλο το πράγμα της ιεροσύνης, λέγει ο Ιερ. Χρυσόστομος, που αν δεν σε έχει καλέσει (στρατολογήσει) ο ίδιος ο Κύριος, δεν μπορείς να αντέξεις τέτοιο «φορτίο»!
Το αποτέλεσμα; Δείτε την προδοσία τους, στα κείμενα της ΨΕΥΔΟ συνόδου Κρήτης όπου έβαλαν την υπογραφή τους!
Και γίνεται πλήρως κατανοητό του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου το:
«…Προέρχονται και εμπνέονται από τον μακράν του Θεού κόσμον. Δι’ αυτό διδάσκουν σύμφωνα με το πνεύμα του κόσμου και ο κόσμος τους ακούει και τους δέχεται». (Α’Ιωάν.5’)
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ανάξιοι ρασοφόροι… χειροτονούν επιπόλαιους και φιλόδοξους «ιερείς» και το κακό… διαιωνίζεται.
Ως εκ τούτου, ποιός θα ποιμάνει ποιόν;
Ο τυφλός θα οδηγεί… τυφλούς και πάει …λέγοντας!
(Βλέπε: Εάν δε ένας τυφλός οδηγή άλλον τυφλόν, θα πέσουν και οι δύο εις βαθύν λάκκον.
Η απόδειξη;….
Πώς με τόσους «ΑΞΙΟΥΣ ιερείς» φτάσαμε εδώ που φτάσαμε;
Πώς τόσο «ΑΞΙΟΙ ιερείς» δέχτηκαν την ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ στην ΨΕΥΔΟ σύνοδο Κρήτης;
ΟΥΑΙ-ΟΥΑΙ-ΟΥΑΙ…. Η ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΠΑΚΡΟΝ!
Έτσι επιβεβαιώνεται του Αποστόλου το: «…Ποτέ ΔΕΝ ΗΣΑΝ ΓΝΗΣΙΟΙ Χριστιανοί..»
Εάν οι πνευματικοί ηγέτες πρόδωσαν μη μπορώντας να μας προσφέρουν πνεύμα, νομίζουμε ότι θα το κάνουν οι πολιτικοί;
Είμαστε άμεσα υπεύθυνοι. Αφεθήκαμε στις ορέξεις των διεστραμμένων, αδυνατώντας να διακρίνουμε ο καλό από το κακό. Έχουμε ακριβώς και μετά βεβαιότητας, αυτό που μας αξίζει, ζυγισμένο πολύ καλά από τον Παντοδύναμο δημιουργό μας. Από εμάς εξαρτάται η μετάνοια και η όποια αλλαγή. Μόνη της δεν έρχεται, ούτε θα βοηθηθούμε ποτέ από ξένο. Ούτε αρκεί μόνο η προσευχή γιατί αν ήταν έτσι, ματαίως έχυσαν το αίμα τους οι Μάρτυρες.
Αδελφοί μου, από τη στιγμή που ο άνθρωπος μεγαλώσει και καταλαβαίνει, αρχίζει μέσα του η υπαρξιακή αναζήτηση, οδηγούμενη από τη συνείδηση που αναζητά ανάπαυση, στους κόλπους του δημιουργού Της.
Είναι ευλογημένοι όσοι έχουν δίπλα τους ανθρώπους να τους βοηθούν σε αυτές τις αναζητήσεις τους, με τον πλέον Ορθό τρόπο νουθεσίας. Είναι όμως τρις ευλογημένοι όσοι μόνοι τους ,πάντα με τη βοήθεια του Θεού, αγωνίστηκαν και βρήκαν τον δρόμο της Αλήθειας που οδηγεί στη Σωτηρία. Ο Θεός προνοεί για όλους. Ενδιαφέρεται για τη Σωτηρία όλων των ανθρώπων, γι’ αυτό και δεν ξεχνά κανέναν. Είναι πανταχού παρών, είναι δίπλα μας, βλέποντας μέχρι και «το εσωτερικό απόκρυφο βάθος των νεφρών και της καρδιάς μας», πράγμα που αδυνατούμε να κάνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας.
Αυτήν την αναζήτηση προς τα Ουράνια παρακολουθεί ο Θεός με μεγάλο ενδιαφέρον καθώς και την καλή προαίρεση. Όταν με τον καιρό γίνει κλίση, δηλαδή Θείος Ζήλος προς μίμησή Του, τότε με μυστικό, συγκλονιστικό και βέβαιο τρόπο, χωρίς να αφήσει καμία αμφιβολία καλεί την ψυχή (την στρατολογεί) και μάλιστα πλέον της μίας φοράς, να ανέβει σε θέση ανώτερη του Βασιλέως και αμέσως κατώτερη Αυτού και της Θεοτόκου Μητέρας μας.
Έτσι αγαλλιάζει η ψυχή, αφού της δόθηκε άνωθεν εντολή να πράξει αυτά που ποθούσε.
Μυστήρια πράγματα που δεν εξηγούνται με τη λογική, παρά μόνο τα αποδέχεσαι!
Ζητούσε με Ζήλο και έλαβε ( «Αιτείται και δοθήσετε»)
Ερεύνησε και βρήκε ( «Ερευνάτε τας Γραφάς και θα βρείτε την Αλήθεια η οποία θα σας ελευθερώσει από τα πάθη», «Εγώ ειμί η Αλήθεια» )
Δοκιμάστηκε η Πίστη του ( «και μετά αξιώθηκε της ευλογίας») λαμβάνοντας την κλήση (την στρατολόγηση) από τον ίδιο τον Θεό.
«(…Με άλλας λέξεις είναι κλέπτης και ληστής εκείνος, που χωρίς να κληθή και αναβιβασθή από τον Θεόν εις το Αξίωμα του Ποιμένος και Οδηγού των προβάτων του Θεού, ζητεί να το σφετερισθή και να το αρπάση,…)»(Ιωαν.Ι’1’)
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΠΙΝΕΙ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΠΗΓΗ, ΣΤΟ ΑΚΡΙΒΕΣ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΒΛΥΖΕΙ, ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙ ΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ, ΘΟΛΟ ΚΑΙ ΒΡΩΜΙΚΟ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΒΟΥΡΚΟΥ; ….ΜΑΛΛΟΝ, ΔΥΣΚΟΛΟ!
Στο στάσιμο, θολό και βρώμικο νερό του βούρκου, δηλαδή στον βόρβορο των χοίρων, μόνο οι χοίροι έχουν θέση. Διότι «ενώ εκκαθαρίστηκαν και ελούστηκαν, εκυλήσθηκαν μέσα στην λάσπην και με τα συνεχή κυλίσματά των έγιναν περισσότερο ακάθαρτοι».(Β’Πετρ.β’22.),αφού ….εμμένουν στο πείσμα τους να κυλιούνται στο βούρκο.
«…τα ιδικά Του πρόβατα Τον ακολουθούν, διότι γνωρίζουν την φωνήν Του… και δεν θα παραπλανηθούν από τους απατεώνας, οι οποίοι θα επιζητήσουν να τα αποσπάσουν από εμέ. (Αυτόν)». (Ιωαν.Ι’4-5)
Γι’ αυτούς «τους εκλεκτούς θα κολοβώσει τον χρόνο». Πριν όμως έρθει ο χρόνος αυτός οι ψυχές εκλεκτών και μη εκλεκτών «φεύγουν» με την ανάλογη Πίστη που αποκόμισαν ευρισκόμενοι μέσα στο θεραπευτήριο της Εκκλησίας. Γι’ αυτό άλλοι κεκοιμημένοι, μας βοηθούν περισσότερο απ’ ότι όταν ήταν εν ζωή παραμένοντας αξέχαστοι, διαχρονικοί , εργαζόμενοι αδιαλείπτως ολοζώντανοι στη Θριαμβεύουσα Εκκλησία, για το δικό μας ψυχικό όφελος, αρκεί να τους επικαλεσθούμε και να τους παρακαλέσουμε.
Και άλλοι πήραν τη δόξα και το μισθό που αναζητούσαν από τον κόσμο για τον οποίο εργάστηκαν. Πέθαναν για δεύτερη φορά και ξεχάστηκαν εντελώς. Έμειναν πίσω τα κακά τους έργα για να μας γίνονται παραδείγματα προς αποφυγή (όπως στην παραβολή του πλουσίου που ούτε το όνομά του δεν αναφέρεται στη Γραφή, ενώ ο Λάζαρος πολλά μας διδάσκει.) Εύχομαι ο Πανάγαθος Θεός να φωτίσει το νου μας έστω και τώρα να αντιληφθούμε την Παν-αίρεση στην οποία μας οδήγησαν οι «ξένοι» της Ορθοδοξίας ΨΕΥΔΟ διδάσκαλοι και ΨΕΥΔεπίσκοποι, οι οποίοι θα φέρουν τον ΑΝΤΙχριστο και σε εμάς θα συνεχίζουν να λένε … «δεν βλέπω κάτι κακό να γίνεται στην εκκλησία».
Να είστε σίγουροι ότι μιλάνε για μια άλλη «εκκλησία» που ονομάζεται «παράταξη» ή «σέκτα» ,η οποία κατευθύνεται από τον πρώτο επινοητή του ψεύδους και της υποκρισίας.
Σε αυτή τη «σέκτα» τα μέλη διακρίνονται ως «τέκνα διαβόλου» αφού προσπαθούν αδιαλείπτως να διαβάλουν καθετί Ορθόδοξο που επί 2000 έτη είναι και θα είναι απαρασάλευτο ως τη συντέλεια του αιώνος.
Αυτό βεβαίως δεν αρέσει γι’ αυτό και ωρύονται.
Αυτή η σέκτα που αυτοπροσδιορίζεται ως «εκκλησία» από τους διεστραμμένους, στρέφεται εναντίον της Αγιασμένης Εκκλησίας του Χριστού, σχίζει και διαιρεί Αυτήν. Ταυτοχρόνως, ξεπουλάει και υποδουλώνει την Ελλάδα μας! Δεν χρειάζονται πολλές γνώσεις για να κατανοηθεί ότι επιβάλλεται να πολεμηθεί με κάθε τρόπο.
Οι προδότες της Πατρίδας μας αναμείχθηκαν με τους προδότες της Εκκλησίας με απώτερο σκοπό να αφανίσουν κάθε ΙΕΡΟ και ΟΣΙΟ και πολλοί ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί.
(Στην φωτογραφία υπογράφεται το λαθρο-μεταναστευτικό)
Οι εχθροί της Ορθοδοξίας και της Ελλάδος είναι και δικοί μου εχθροί!
Ποιό είναι χειρότερο; Το να εντάξεις έναν σχισματικό ακανόνιστα χωρίς μετάνοια στην Εκκλησία του Χριστού, κάνοντας εισπήδηση σε χώρο άλλης δικαιοδοσίας ή να ενώσεις όλους τους αιρετικούς αποδίδοντάς τους, μάλιστα, μυστήρια χωρίς τη μετάνοιά τους; Ταυτοχρόνως δε, να αποδεχθείς σωτηρία ψυχής και μέσω άλλων θρησκειών αγκαλιάζοντας την ΠΑΝθρησκεία; Σαφώς ,είναι κολάσιμο το πρώτο, αλλά το δεύτερο είναι εντελώς εωσφορικό!
Γιατί λοιπόν μεγαλύτερη αντίδραση για το Ουκρανικό σε σχέση με τα προδοτικά ψηφίσματα της ληστρικής ΨΕΥΔΟ συνόδου Κρήτης;
Εκεί στο θέμα περί «αυτονόμου και ο τρόπος ανακηρύξεως αυτού» (αξίζει να το ερευνήσετε, το ψήφισαν στην ΨΕΥΔΟ σύνοδο!!), ψήφισαν πολύ πιο νωρίς το Ουκρανικό και έπεται η συνέχεια. Στο θέμα δε, «η αποστολή της ορθοδόξου εκκλησίας εις τον σύγχρονον κόσμον», ΞΕΚΑΘΑΡΑ αναδεικνύεται η συμμετοχή της διοικούσας εκκλησίας στην εισβολή των λαθρομεταναστών, σε συνεργασία με τις μασονικές «σκοτεινές» δυνάμεις.
Είναι όλα προσχεδιασμένα και γραμμένα με έντεχνο-σατανικό τρόπο στα κείμενα της ΨΕΥΔΟ συνόδου.
Πόσοι όμως Ορθόδοξοι Χριστιανοί τα έχουν ερευνήσει, προκειμένου να έχουν ορθή άποψη;
Γιατί επομένως διερωτόμαστε για το πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; Ας αποκτήσουμε τις ανάλογες γνώσεις που χρειάζονται και ας ενεργήσουμε διότι μόνο με την προσευχή δε θα σωθούμε.
Οι υποκριτές –ψευτο ρασοφόροι προσποιούνται σε εμάς ότι τάχα αντιδρούν… και στο τέλος, πάντα συμμορφώνονται στις υπαγορεύσεις των αφεντικών τους, μασόνων πολιτικών και μη, αδιαφορώντας παντελώς για τη δογματική ακρίβεια και ευταξία της Εκκλησίας.
ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ, ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ και ΣΗΜΑΔΕΨΑΤΕ ΤΟΥΣ, ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΜΑΚΡΑΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ!
ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΙ ΣΤΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ!
Αγαπούν ό,τι είναι ξένο, διεστραμμένο και μισούν ό,τι είναι ευλογημένο, ελληνικό και Ορθόδοξο!!!
«ΜΠΡΟΣΤΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΠΙΣΩ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ!» (Γ. Παισίου)
Με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον
Γεώργιος Φλώρος