ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΛΩΣΗΣ
Δεν είναι το πρώτο κρούσμα και βέβαια σίγουρα δεν θα είναι και το τελευταίο.
Αυτή όμως ειδικά η καμένη Αγία Τράπεζα στην εκκλησία της Χίου αποτελεί βασανιστικά χαρακτηριστικό τεκμήριο του ζοφερού παρόντος μας και κυρίως εξόχως εύγλωττο οιωνό ενός εφιαλτικά μακάβριου μέλλοντος, αν και εφόσον δεν συμβεί επιτέλους κάτι δραστικό.
Η χώρα δεν τελεί απλώς υπό την άμεση απειλή ασύμμετρου και υβριδικού πολέμου, βρίσκεται ξεκάθαρα πλέον σε συνθήκες εν εξελίξει άλωσης από δαιμονικά αποκτηνωμένες ορδές βασιβουζούκων.
Ορδές που τις βάζουν εντός των τειχών οι δούρειοι ίπποι των καλοπληρωμένων συμμοριών του Σόρος, των εθνομειοδοτικών κυβερνήσεων του άθλιου προτεκτοράτου, αλλά και όλων επίσης των υπολοίπων γηγενών ευτελισμένων και ξεχαρβαλωμένων επίσημων θεσμών.
Ορδές που τις προστατεύει κι ένα ολόκληρο δίκτυο από ξεπουλημένα ΜΜΕ, εγκάθετους γραφιάδες, μίσθαρνους «δικαιωματάδες», επαγγελματίες «προοδευτικούς» και κάθε λογής ακόμη καθεστωτικά μαντρόσκυλα, που (έχοντας τη συναίνεση ενός πραγματικά τεράστιου αριθμού από ισοκρατούντες «χρήσιμους ηλίθιους», οι οποίοι αυτοφαντασιώνονται τους…ευαίσθητους δημοκράτες) ασκούν την πιο ακραία φασιστική ιδεολογική τρομοκρατία απέναντι σε όποιον τολμά να υψώσει τη φωνή της λογικής και να ψιθυρίσει απλώς τα προφανή και αυτονόητα.
Και αυτήν την κατάσταση τη συντηρεί βεβαίως και η δική μας ευθύνη:
η αδιαφορία ή η φοβική αδράνεια του λαού, που πλην κάποιων εξαιρέσεων αρνείται ακόμη να αντιδράσει.
Σε αυτήν την ευθύνη έγκειται όμως πραγματικά και η μείζων σημασία.
Γιατί απλούστατα κανείς από τους προαναφερθέντες φορείς και θιασώτες της μισελληνικής και θεομαχικής αθλιότητας δεν θα συνετιστεί, δεν θα εξαναγκαστεί σε αλλαγή πλεύσης και δεν θα μας απαλλάξει από την εθνοκτόνα δράση του, εάν εμείς δεν το επιβάλλουμε.
Και αυτό θα γίνει πρωτίστως με πνευματικά όπλα (γιατί εδώ που βρισκόμαστε, η κατάσταση στην καταρρέουσα πατρίδα δεν είναι αναστρέψιμη ανθρωπίνως και δίχως μεγάλο Θαύμα άνωθεν).
Η ανάγκη λοιπόν για μετάνοια και για πνευματικό αγώνα είναι πιο έντονα έκδηλη από κάθε άλλη φορά.
Μαζί όμως βέβαια οφείλουμε να δράσουμε και με όποιες ακόμη ενέργειες χρειαστούν.
Η αντίδραση λοιπόν των τοπικών κοινωνιών απέναντι στο σχέδιο του εποικισμού της πατρίδας με τις ανοιχτές κάνουλες της ισλαμιστικής λαθροπλημμύρας αποτελεί μονόδρομο.
Αυτό απαιτείται επομένως.
Να ζητήσουμε πρωτίστως τη βοήθεια του Θεού και την προστασία της Παναγιάς και των Αγίων μας απέναντι στον εφιάλτη που βρίσκεται επί θύραις.
Συνάμα όμως να αντισταθούμε και με κάθε άλλο δυνατό τρόπο απέναντι στον επερχόμενο και προγραμματισμένο αφανισμό μας.
Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου πια.
Είναι επιτακτικό και άμεσο θέμα επιβίωσης.
Αν δεν έχουμε το στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης ούτε και τώρα……..
Νεκτάριος Δαπέργολας
Διδάκτωρ Ιστορία