.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

''Καρδιά μου γίνε προσευχή, συνομιλία σιωπηλή...''

Καρδιά μου γίνε προσευχή...

Συνομιλία σιωπηλή, ακολουθία με κομποσχοίνι...
κάθε κόμπος και ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».

Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου,
φώτισόν μου το σκότος Κύριε...

''Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με...''

Επίσκεψις νοερά, μυστική και ειλικρινής εις τα βάθη της ψυχής κατευθυνομένη και ελεγχομένη υπό του φωτός του νοός...

Την ευχή για να τη λες πρέπει από το μυαλό να πετάξεις μακριά κάθε πράγμα κοσμικό...

Στην αρχή την ευχή να τη λες προφορικά κι ύστερα από καιρό θα σου γίνει νοερά.

Και στα λόγια της ευχής να ναι όλη η προσοχή, γιατί όταν φανταστείς κίνδυνος να πλανηθείς...

Τον πειράζοντα πολύ ερεθίζει η ευχή και γι’ αυτό μην πτοηθείς όταν σου επιτεθεί.

Απ’ το δέντρο της ευχής βγαίνουνε καρποί γλυκείς. Ω! τι μέλι είν’ αυτό δεν μπορείς να φανταστείς...

Η ευχή πώς ενεργεί μην ζητάς να σου το πω, δεν μπορώ να εκφραστώ είναι Θείο μυστικό.

Όταν ίδεις την ευχή μέσα σου να ενεργεί φρούρησέ τηνε καλά με επίγνωση πολλή...

Γέροντά μου σεβαστέ, Μωυσή μου νοητέ έλα δος μου μια ευχή ν’ αποκτήσω την ευχή.

Η Μητέρα του Χριστού, Ηγουμένη Μυστική, ευλογεί τους Μοναχούς και τους δίνει την ευχή.

Στο Σινά να ανεβώ ώ! Πολύ το επιθυμώ, στην Αγία Κορυφή και να λέω την ευχή...

''Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με...''

Το χέρι γλυστρούσε στο κομποσχοίνι.. ένας λυγμός, η ψαλμωδία, οι κλειστές Εκκλησιές, η πολυπόθητη Λειτουργία... η απουσία.
Ακολουθούσε άναρχα τον ύμνο, πότε έλεγε τα λόγια, πότε την ευχή, η ευχή γινόταν ψαλμωδία, και η ψαλμωδία ευχή...
Αυτόν τον τρόπο δεν του τον έμαθε άνθρωπος κανείς. Μόνον το πνεύμα το Άγιο, έτσι θέλησε να του διδαχτεί...
Ύστερα έμαθε πως κάποιοι Άγιοι λειτουργούσαν έτσι την ευχή, έκαναν την ψαλμωδία προσευχή... Κοινωνία νοερώς και μυστική, εντός του νοός μυστική Ιερουργία, η ευχή.
Ο Δεσπότης Χριστός Αρχιστράτηγος, «Συ ιερεύς εις τον αιώνα, κατά την τάξιν Μελχισεδέκ...».

Ο πόλεμος του είπε, θα γίνει με την Ευχή...

"Οἱ τὰ Χερουβεὶμ μυστικῶς εικονίζοντες καὶ τῇ Ζωοποιῷ Τριάδι τὸν Τρισάγιον ὕμνον προσᾴδοντες πᾶσαν τὴν βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν ὠς τὸν βασιλέα τῶν ὃλων ὑποδεξόμενοι ταῖς ἀγγελικαῖς ἀοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν· Ἀλληλούϊα.

Οἱ τά Χερουβίμ μυστικῶς εἰκονίζοντες καί τῇ ζωοποιῷ Τριάδι τόν τρισάγιον ὕμνον προσάδοντες, πᾶσαν τήν βιοτικήν ἀποθώμεθα μέριμναν. Ὡς τόν Βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι, ταῖς ἀγγελικαῖς ἀοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν. Ἀλληλούϊα...''

''Καρδιά μου γίνε προσευχή…''