.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Τον δάγκωσε η οχιά αλλά δεν ταράχθηκε, στενοχωριόταν μόνο που την σκότωσε!

O Μοναχός Γερόντιος Καψαλιώτης (1908-2001) ήταν πολύ αγωνιστής και νήστευε πολύ. Μερικές μέρες δεν έτρωγε τίποτε. Περνούσε μόνο με αντίδωρο.

Στην εκκλησία είχε μία φανέλα μάλλινη στο πάτωμα, όπου έκανε τις μετάνοιες του. Δεν τις άφηνε μέχρι τα τελευταία που κατέπεσε και δεν μπορούσε να σταθή στα πόδια του.

Κάποτε κρύφτηκε μια οχιά κάτω από την φανέλα του και όπως αυτός έκανε τις μετάνοιες ενοχλήθηκε [η οχιά] και τον τσίμπησε.

Δεν ταράχθηκε καθόλου, ούτε έτρεξε στους γιατρούς.
Πήγε στον παπα-Αρσένιο αλλά έλειπε και γύρισε κελλί του.
Άφησε τον εαυτό του με σπίτι στην πρόνοια της Παναγίας, έβαλε λαδάκι από το καντήλι Της, και δεν έπαθε τίποτε.

Μόνο στεναχωρήθηκε και έλεγε λυπημένος ότι έκανε αμαρτία που σκότωσε την οχιά...

Από το βιβλίο “Από τη ασκητική και αγιορείτικη παράδοση”, Άγιον Όρος 2011.