Πάντοτε ἐδῶ, μαζί μας…
Βουλιάζουμε μέσα σέ δαιμονική θύελλα. Kαί μόνο μέ τή βοήθειά σου γίνεται νά σταθοῦμε στά πόδια μας καί νά ξαναβγοῦμε στό φῶς.
Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων,
χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.
Χάσαμε τήν πίστη μας, παραλυμένοι ἀπό τόν τρόμο τοῦ θανάτου.
Παραδομένοι πάλι σέ ἀπερίγραπτες ἀπᾶτες.
Σέ ψευδαφηγήματα νοσηρῶν νοῶν.
Σέ νέα εἴδωλα πού τά λατρεύουμε ὡς σωτῆρες.
Μά ἐσύ εἶσαι πάντα ἐδῶ καί θά σκορπίσεις ξανά τά ψεύδη.
Χαῖρε, τὴν ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα,
χαῖρε, τῶν εἰδώλων τόν δόλον ἐλέγξασα.
Σέ καιρούς πλάνης καί σύγχυσης.
Σέ καιρούς σκληρῆς αἰχμαλωσίας καί δουλείας ἀνελέητης σέ ἀπάνθρωπους τυράννους ψυχῶν καί σωμάτων.
Χάρη σ’ ἐσένα θά ξαναβροῦμε τήν κατάλυση τῶν δεινών.
Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις,
χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.
Ἐσύ θά συνεχίσεις νά σκορπίζεις τα ἀποκυήματα τῶν ὀλετήρων, τυφλώνοντας τό μυαλό τους.
Βγάζοντας στό φῶς τίς ἀντιφάσεις καί τίς παλινωδίες φημισμένων «εἰδικῶν» καί ἀλαζόνων κυβερνώντων.
Καταδεικνύοντας τή μωρία τῆς προπαγάνδας καί τήν ἀθλιότητα τῶν μυθευμάτων τους.
Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοῖ συζητηταὶ·
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.
Σκέπη καί προστασία μας ἐσύ. Ἀπέναντι στόν ἀρχαῖο μισάνθρωπο, πού βρυχᾶται γιά νά μᾶς καταπιεῖ.
Καί ἀπέναντι στά ὄργανά του, πού σέρνουν τήν παραζαλισμένη ἀνθρωπότητα στήν παράνοια καί τή μαζική παράκρουση.
Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα.
χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.
Κι εἶσαι πάντα ἐδῶ, μαζί μας. Γιά νά μᾶς λυτρώσεις ἀπό κάθε καινοφανῆ εἰδωλολατρία. Γιά νά μᾶς σώσεις ἀπό τό ἴδιο τό βαθύ καί βρώμικο σκοτάδι μέσα μας.
Χαῖρε, ἡ της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,
χαῖρε, ἡ του βορβόρου ῥυομένη των ἔργων.
Καί θά μείνεις ἐδῶ, μαζί μας.
Ὅσο κι ἄν ἐμεῖς τρέχουμε μακριά σου.
Μά ἐσύ δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψεις ποτέ.
Ἐσύ, πάντα ἐδῶ, για μᾶς.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Νεκτάριος Δαπέργολας