.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Το θείο θέλημα εκφράζεται με συγκυρίες, με εμπόδια, με ανθρώπους, με αλλαγές και ανατροπές...


«Ο παλαιός, περίπλοκος και σκοτεινός άνθρωπος που επιβιώνει εντός σου, παίζει παιχνίδια όχι ευδιάκριτα. 

Το σπουδαιότερο είναι να καταλάβεις και ν' αποδεχθείς πως το δικό σου θέλημα δεν είναι καλύτερο από του Θεού. 

Και το θείο θέλημα εκφράζεται με συγκυρίες, με εμπόδια, με ανθρώπους, με αλλαγές και ανατροπές. 

Πεισμώνει ο παλιός άνθρωπος με τον εγωϊσμό του,  που ζητά τα δικαιώματά του. 

Στρίβεις στην πρώτη γωνία που θα βρεις στην πορεία σου και... σκοντάφτεις. 

Μα ο Θεός χρησιμοποιεί ακόμα και τις πτώσεις για καλό, κι εκεί που νομίζεις ότι χάθηκες, βρίσκεσαι ξαφνικά σ' ένα ξέφωτο αυτογνωσίας, και βλέπεις την αλήθεια».

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης