« Πῶς θά ἦσαν τά πράγματα ἐάν κάθε ἀσφαλίτης ὅταν θά ἔβγαινε ἔξω τήν νύχτα νά κάνῃ μία σύλληψιν, δέν θά ἦταν βέβαιος ἄν γυρνοῦσε σπίτι του ζωντανός καί θά ἔπρεπε κάθε φορά νά λέει «ἀ ν τ ί ο» στήν οἰκογένειά του...
Ἤ, ἐάν κατά τίς περιόδους μαζικῶν συλλήψεων,ὅπως στό Λένινγκραντ γιά παράδειγμα ὅπου συνέλαβαν τό ἕνα τέταρτο τῆς πόλεως, οἱ ἄνθρωποι δέν κάθονταν στ᾿αὐγά τους καί χλώμιαζαν ἀπό τόν τρόμο σέ κάθε χτύπημα τῆς ἐξώπορτας καί σέ κάθε βῆμα στά σκαλιά, ἀλλά εἶχαν καταλάβη ὅτι δέν θά εἶχαν τίποτα νά χάσουν καί μέ γενναιότητα ἔστηναν μία παγίδα στόν διάδρομο τῆς εἰσόδου, ἐνέδρα μισῆς ντουζίνας ἀνθρώπων μέ τσεκούρια, σφυριά ἤ ὁτιδήποτε ἄλλο μποροῦσαν νά κρατήσουν σάν ὄπλο ;;;;;»
Ἀλεξάντερ Σολτζενίτσυν, ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο του « Ἀρχιπέλαγος Γκούλαγκ»
Ἡ Πελασγική
http://sxolianews.blogspot.com