Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος μίλησε ως εκπρόσωπος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως στις 15 Ιουλίου 2021 στη Νέα Υόρκη στη Διεθνή Διάσκεψη Κορυφής για τη Θρησκευτική Ελευθερία.
Στην ομιλία του αναφέρθηκε στον «θρησκευτικό εθνικισμό» και τις «εθνικές θρησκείες».
Στο όνομα της θρησκευτικής ελευθερίας δεν παρέλειψε να υποβιβάσει την Ορθοδοξία σε μία από τις πολλές θρησκείες που σώζουν: Είπε χαρακτηριστικά ότι οι θρησκείες είναι: «…μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν στο ίδιο μέρος», […] «το να βλέπεις την πνευματική βάση του κράτους σημαίνει να δημιουργείς διαστρωμάτωση της κοινωνίας σε θρησκευτικές γραμμές, πνευματικό απαρτχάιντ, αν θέλετε. Το αποτέλεσμα είναι μια μονολιθική κοινωνία ανένδοτη στη διαφορετικότητα», […] «όταν ανυψώνετε μια θρησκεία πάνω από όλες τις άλλες, είναι σαν να αποφασίζετε ότι υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του βουνού», […] «αλλά στην πραγματικότητα, απλά δεν βλέπετε μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν στο ίδιο μέρος, γιατί περιβάλλεστε από βουνά προκαταλήψεων που σας κρύβουν την θέα».
Ο Αμερικής Ελπιδοφόρος λόγω της θέσης του ως αρχηγός των Ορθοδόξων στην ισχυρότερη χώρα του κόσμου, προκαλεί με τις απόψεις του πληγές στην παγκόσμια Ορθοδοξία. Όλος αυτός ο πνευματικός μολυσμός που επιχειρεί, δεν είναι απλά μία πνευματική πλαδαρότητα, αλλά μία εγκληματική προδοσία σε βάρος του Αγίου Τριαδικού Θεού. Η θεωρία των κλάδων που εξυμνεί, δεν στηρίζεται ούτε στο Ευαγγέλιο, ούτε στους Αγίους Πατέρες που έχουν ως μοναδικό κέντρο τον Θεό. Τέτοιου είδους «ποιμένες» έχουν ως κέντρο του κόσμου την προσωπική τους δόξα και ανέλιξη στην ιεραρχία-«γκέτο» που διαδίδει τον Οικουμενισμό. Είναι φανερό πως ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος είναι ζηλωτής των Αιρέσεων, των ψευτοδιδασκαλιών που δημιούργησαν οι άνθρωποι για να γίνουν σοφότεροι του Θεού.
Όμως, και οι αιρέσεις και κατ’ επέκταση οι αιρετικοί και αιρετίζοντες, είναι καλό να είναι φανεροί, για να φανούν οι άξιοι αθλητές του Χριστού1. Ο διωγμός είναι υπαρκτός, και είναι θείο δώρο, γιατί αν δεν υπήρχε, δεν θα μπορούσαν να λάμψουν οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, οι μάρτυρες, οι καλώς αθλήσαντες, οι κατατρεγμένοι.
Ευρισκόμενοι στην αγιοπατερική Αποτείχιση και έχοντας βιώσει τη δίωξη, αντλούμε δύναμη από την αγωνιστική επιστολή του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, η οποία φανερώνει πως όσο και αν υπέφεραν οι Άγιοι του Θεού για του Χριστού την Πίστη, οι λόγοι τους αποκαλύπτουν την ολοζώντανη Θεία Χάρις που προσφέρει η διακοπή της μνημόνευσης Επισκόπων με φρόνημα αιρετικό. Στην Γ’ Επιστολή απευθύνεται στον Επίσκοπο Θεοφάνη στον Εύριπο, και γράφει τα εξής:
Kαί οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἀδελφούς παίρνοντας θάρρος ἀπό τήν δική μου ἐξορία κτυποῦν μέ τούς ἐλέγχους τούς ἀλιτηρίους καί παραβάτες τῆς ορθῆς πίστεως καί τῶν πατερικῶν θεσμῶν, καί τούς διώχνουν ὡς καθάρματα, καί μήτε νά συλλειτουργοῦν τούς ἀνέχονται, ἀλλά οὔτε τούς μνημονεύουν ὡς χριστιανούς.
Ο διάβολος κάνει τη δουλειά του μέσω των φερέφωνών του. Εμείς όμως, κλήρος και ποίμνιο, τι είδους μάχες δίνουμε για την Αλήθεια του Κυρίου και Θεού μας; «Ὁ ἐμός ἔρως ἐσταύρωται» με λόγους αισχρούς, οικουμενιστικούς, και εμείς σιωπούμε;
Εμπρός, συσταυρώστε τον Κύριο μαζί με τον κ. Ελπιδοφόρο, σωπάστε, μνημονεύστε τον, επαινέστε τον, δηλώστε πως η Πίστη σας είναι ίδια με τη δική του, και θα είστε αναπολόγητοι.
Στώμεν Καλώς