Εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Τὰ τελευταῖα χρόνια, κάποιοι μεγαλοσχήμονες συναγωνίζονται γιὰ τὸ ποιός θὰ ἐκφράσει τὸ χειρότερο ἢ ποιός θὰ ξεπεράσει τὸν χειρότερο. λέι αὐτοανα
γορεύονται ὡς ἰατροί, λοιμοξιολόγοι καὶ ἄλλοι αὐτοπροβάλλονται ὡς νέοι φωστῆρες, θεολόγοι.
Οἱ αἱρετικὲς θέσεις ἀπομαγνητοφωνημένων ἀποσπασμάτων μητροπολίτη σχετικὰ μὲ τὴν ὁμοφυλοφιλία, μᾶς λύπησαν βαθύτατα. Σχολιάζονται ἀκροθιγῶς κατωτέρῳ, μὲ τὴν ἐπισήμανση, ὅτι οἱ παραπομπὲς τοῦ μητροπολίτη εἶναι παρμένες ἀπό τό … «Κατὰ Νέαν Ἐποχὴν» εὐαγγέλιο, ἐνῶ αὐτές πού χρησιμοποιοῦμε ἐμεῖς εἶναι ἀπό τό Εὐαγγέλιο ποὺ αἰῶνες χρησιμοποιεῖ καὶ ἀποδέχεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ὀρθόδοξη.
α) Βλασφημεῖ ἰσχυριζόμενος ὅτι . «Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ αἰσθάνονται τὴν ἕλξη πρὸς τὸ ἴδιο φῦλο», καὶ σὲ ἄλλη ἀποστροφὴ τοῦ λόγου του . «Ὅταν τὴ δίνει ὁ Θεὸς θὰ πολεμήσω αὐτήν;»
Ἐνῶ διολοισθαίνει ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία, δὲν λαθεύει ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ μυθολογία. «Ὁ Θεὸς ποὺ δίνει τὴν ἕλξη αὐτή», κατά τά μυθεύματα τῶν ἀρχαίων εἶναι ὁ Δίας, μανικὸς ἐραστὴς τοῦ Γανυμήδη, ἀλλὰ μεταξὺ Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Θεολογίας καὶ ἀρχαίας Ἑλληνικῆς μυθολογίας «χάσμα μέγα ἐστήρικται»1 . Οἱ ἐντολὲς τοῦ διαβόλου, ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Φώτιος, εἶναι «πορνεία, μοιχεία, κλοπή, φόνος, ψεῦδος καὶ ὅσα ἄλλα κακὰ τῶν ὁποίων ἐκεῖνος ἔγινε σπορέας ἑκούσιος καὶ ἀρχηγὸς καὶ ὁδηγός, στὸ νὰ τολμοῦνται καὶ νὰ πράττονται τὰ ἀτόλμητα»2 . Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ εἶπε ὁ Χριστὸς στοὺς τότε Ἰουδαίους καὶ μετέπειτα ἀμετανόητους ἁμαρτωλοὺς . «εἶστε παιδιὰ τοῦ διαβόλου καὶ θέλετε νὰ ἐκτελεῖτε τίς ἐντολὲς του»3 . Ἤδη ἀπὸ τὸ πρῶτο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴ Γένεση, ὁ Θεὸς ἔδειξε τὴν ἀποστροφή του μὲ τὴν καταστροφὴ τῶν Σοδόμων4 καὶ νομοθετεῖ γιὰ τὸ ἴδιο θέμα στὸ Λευϊτικό5 . Πῶς, λοιπόν, ὁ Θεὸς ἔδωσε κάτι ποὺ μαζὶ μὲ ἄλλες ἁμαρτίες ἔχει ἀπαγορεύσει; Συνεπῶς αὐτὸς ποὺ δίνει αὐτὴ τὴν ἕλξη εἶναι ὁ διάβολος, γιατί εἶναι «ἀρχηγὸς καὶ πατέρας τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν κακῶν»6 .
β) Συνεχίζει ὁ μητροπολίτης τίς βλάσφημες ἰδέες του. «Εἶναι μιὰ σχέση, στὴν ὁποία ἐὰν ὑπάρχει μέσα ὁ Χριστὸς νὰ λειτουργεῖ λίγο πιὸ πνευματικά». Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξει μέσα σὲ μιὰ ὁμοφυλοφιλικὴ σχέση, ὅπως ἀστήρικτα ὑποστήριξε «ὁ νεοφανὴς αὐτὸς θεολόγος», γιατί «τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς Θεὸν»7 , καὶ γιατί δὲν ὑπάρχει κάτι κοινὸ ἀνάμεσα στὸ φῶς καὶ τὸ σκοτάδι, οὔτε συμφωνία ἀνάμεσα στὸν Χριστὸ καὶ στὸν διάβολο8 .
Δυστυχῶς, ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ μητροπολίτη ἀπουσιάζει ἡ λέξη μετάνοια καὶ ἡ ἐνθάρρυνση γιὰ ἀλλαγὴ τρόπου ζωῆς. Ἄλλως τε καὶ σὲ ἑπόμενη ἀναφορά, ποὺ θὰ δοῦμε πιὸ κάτω, φαίνεται ὅτι «τὸν θέλει ἔτσι» ὅπως εἶναι. Δὲν θωρακίζει τὸν «Γανυμήδη» του μὲ πνευματικὰ ἀντισώματα καὶ τρόπους ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ πάθος του. Τὸν ἀφήνει στὴ «μακαριότητά» του. Ὁ Γανυμήδης του, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ σαρκική του σχέση μὲ ἄνδρα του τὸν Δία, θὰ ἔχει καὶ μιά…. «πνευματικὴ σχέση». Ἐκεῖ, στά…. ὑπέρτατα δώματα, θὰ συγκατοικεῖ μὲ τοὺς ἄλλους θεοὺς καί θεές ποὺ εἶναι «ἀπατεῶνες, ψεῦτες, φονιᾶδες, δόλιοι, ἐπίορκοι, ἅρπαγες, ἀνδρόγυνοι, μοιχοί, ἐπιβήτορες ἀνδρῶν»9 , ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ὁ μητροπολίτης εἶναι ἱκανοποιημένος γιατί κάνει τὸ …χρέος του! ῎Ισως τοῦ ταίριαζε ἄλλη μητρόπολη ὅπως τοῦ «Διόνυσου» ἤ τῶν «Ἐλευσινίων» ἢ ….
Στὴν Δ’ προκατήχηση ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων μὲ πολὺ εὐγένεια καὶ πόνο καρδιᾶς, παρακαλεῖ τὸν νεοφώτιστο . «Ξεντύσου σὲ παρακαλῶ, τὴν πορνεία καὶ τὴν ἀκαθαρσία»10 , ἀλλὰ δυστυχῶς «σήμερα κάνουμε χρέη θυρωροῦ καὶ ἀφήνουμε ὀρθάνοιχτη τὴν πόρτα»11 . 2/3
γ) Μὲ τὰ ἑπόμενα ψεύδεται καὶ παραπληροφορεῖ . «Ἡ Ἐκκλησία ἐπίσημα ΔΕΝ ἔχει τοποθετηθεῖ γιὰ τὸ θέμα αὐτό». Ὁ πολὺς στὴ Θεολογία Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς τονίζει πὼς . «Οἱ ἀνήκοντες στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὀπαδοὶ τῆς ἀληθείας, καὶ ὅσοι ΔΕΝ ἀνήκουν στὴν ἀλήθεια, ΔΕΝ ἀνήκουν οὔτε στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ» 12. Χείλη ἀρχιερέως δὲν ψεύδονται. Ἐδῶ ὅμως, ναὶ καὶ ἀσυστόλως! Ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ξεκάθαρη, ὅπως προαναφέραμε. Ἐπανατοποθέτηση ποὺ τυχὸν ὑποδαυλίζει ὁ μητροπολίτης, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπισυμβεί. «Ἰῶτα ἕν ἢ μία κεραία»13 δὲν ἀλλάζει ἡ Ἐκκλησία, οὔτε εἶναι δυνατὸν νὰ φέρεται . »ἄνω καὶ κάτω, Εὐρίπου δίκην»14, κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Θεολόγο. «Τὸ νὰ προσθέσῃ ἢ νὰ ἀφαιρέσῃ κάποιος κάτι, ἰσοδυναμεῖ σαφῶς μὲ ἔκπτωσιν ἀπὸ τὴν αἰώνια ζωὴ» 15 λέγει ὁ λαμπρότατος φωστῆρας τῆς οἰκουμένης, Βασίλειος. Ὁ Ἰσραηλίτης Ναβουθὲ δὲν παρέδωσε τὸ πατρικό του ἀμπέλι. Λιθοβολήθηκε λέγοντας . «δὲν θὰ παραδώσω τὴν κληρονομιὰ τῶν πατέρων μου»16. Καὶ ἐμεῖς δὲν θὰ παραδώσουμε οὔτε θὰ ἀφήσουμε ἀνυπεράσπιστη τὴν πανσέβαστη κληρονομιὰ τοῦ Οὐρανίου μας Πατέρα καὶ τῶν Ἁγίων Του.
δ) Στὴ συνέχεια ἀναφέρει . «Ἐγὼ λοιπὸν τί θὰ τοῦ πῶ; Ὅτι ὁ Θεὸς δὲν σὲ θέλει ἔτσι. Καὶ θὰ μοῦ ἀπαντήσει : Γιατί στὸ εἶπε; Καὶ τί θὰ τοῦ ἀπαντήσω ἐγώ; Ὅτι μοῦ τὸ ‘πε;». Σ΄αὐτό θὰ τοῦ ἀπαντήσει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, τὸν ὁποῖο προσκαλοῦμε στὸ βάθρο τοῦ ὁμιλητῆ. Παρακαλοῦμε ἀκοῦστε τον . «Σ’ ἐσένα, βέβαια δὲν τὸ ἔχει πεῖ, τό γνωρίζω καλά, γιατί δὲν ὁμιλεῖ στὰ δικά σου, ἀλλὰ στὰ αὐτιὰ ἐκείνων ποὺ ἀκούουν»17. «Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω»18 ἔλεγε ὁ Χριστὸς καὶ μακάρισε τοὺς μαθητές Του ποὺ εἶχαν μάτια ποὺ βλέπουν καὶ αὐτιὰ ποὺ ἀκούουν19. Τὸ εἶπε ὁ Θεὸς στὴ Γένεση . «οἱ δὲ ἄνθρωποι οἱ ἐν Σοδόμοις πονηροὶ καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ σφόδρα»20. Τὸ εἶπε μὲ τὴν καταστροφὴ τῶν Σοδόμων καὶ τῶν πέριξ αὐτῶν πόλεων21. Τὸ εἶπε στὸ Λευϊτικό . «Νὰ μὴ συνευρεθεῖς μὲ ἄνδρα, ὅπως μὲ γυναῖκα, γιατί αὐτὸ εἶναι βδέλυγμα»22. Γιὰ νὰ προλάβει τέτοιες συμπεριφορὲς ἀκοῦμε τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ στὸ Δευτερονόμιο νὰ ἀπαγορεύει στὸν ἄνδρα νὰ φοράει γυναικεῖα ροῦχα, καὶ ἡ γυναῖκα ἀνδρικά23. Τὸ ἐπανέλαβε μέσω τῶν Προφητῶν. Τὸ εἶπε μέσῳ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὶς πρὸς Ρωμαίους24 καὶ πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολές25. Πάλι, ἐπανέλαβε μέσῳ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, γιὰ τίς Σοδομίτικες πόλεις ποὺ κατεδίκασε μὲ καταστροφή, τίς ἀποτέφρωσε καὶ τίς κατέστησε παράδειγμα σ’ αὐτοὺς ποὺ θὰ τολμοῦσαν νὰ ἀσεβήσουν μελλοντικά. Ἀναφέρει ἐπίσης τὸν Λὼτ ποὺ καταπονεῖτο ἀπὸ τὴ συναναστροφὴ μὲ τοὺς ἄνομους ποὺ ἀσελγοῦσαν, καὶ ὅτι τὸν ἔσωσε, γιατί μὲ τὴν ὅραση καὶ τὴν ἀκοὴ συμβιώνοντας μ’ αὐτοὺς βασανιζόταν μέρα μὲ τὴ μέρα ἀπὸ τὰ ἄνομα ἔργα τους26. Τὸ εἶπε, ὁ Θεὸς μέσῳ τοῦ Ἀποστόλου Ἰούδα,27 καὶ τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννη στὴν Ἀποκάλυψη28 . Ὁ ὄγκος τῶν παραπομπῶν τοῦ συνόλου τῆς Ἐκκλησιαστικῆς γραμματείας (Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης καὶ τῶν Ἁγιοπατερικῶν λόγων) εἶναι μεγάλος. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναφερθοῦν ἐδῶ.
Ἔπειτα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ, ἂς προσέλθει ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος Πηλουσιώτης νὰ ἐπαναλάβει τὴν ἐρώτηση ποὺ ἔκανε στὸν ἐπίσκοπο Μαρτύριο . «Διαβάζεις τοὺς θείους νόμους σὰν ἔργο δευτερεύουσας σημασίας, ἢ μήπως ἀγνοεῖς καὶ τὴν ἀνάγνωση;»29. Προφητικά, ἴσως καὶ γιὰ κάθε γενιά, ἀναφέρθηκε ὁ πρωτοκορυφαῖος Ἀπόστολος Πέτρος. Παραθέτουμε τὸ κείμενο σὲ ἐλεύθερη ἀπόδοση . «Στοὺς Ἰσραηλῖτες ὑπῆρχαν ψευδοπροφῆτες. Ἀνάμεσα σας θὰ ἐμφανιστοῦν ψευδοδιδάσκαλοι. Θὰ σπείρουν αἱρέσεις ἀπωλείας (θὰ κηρύξουν δηλαδὴ νέο εὐαγγέλιο). Θὰ ἀπαρνοῦνται τὸν Κύριο ποὺ τοὺς ἐξαγόρασε. Θὰ ἐπιφέρουν ἐπάνω τους ταχεῖα ἀπώλεια. Στὶς ἀσέλγειές τους θὰ τοὺς ἀκολουθήσουν πολλοί. Ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς ψευδοδιδασκάλους θὰ βλασφημηθεῖ ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας»30 .
Στὸν μητροπολίτη καὶ σὲ ὅσους ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους δὲν πείθονται στὰ ἕως τώρα πιστεύματα τῆς Ἐκκλησίας, θὰ ἀπευθυνθεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός . «Ἀπιστήσατε στοὺς Πατέρες καὶ τὸ βάπτισμα ποὺ πήρατε ἀπὸ αὐτούς, καὶ δὲ δεχθήκατε τὴν πίστη καὶ τὰ λόγια τους. Δείξατε καθαρὰ τίνων μαθητὲς καὶ διάδοχοι εἶστε. Γιατί, ὅτι ἡ μωρία σας θὰ 3/3 γίνει ὁλοφάνερη φάνηκε, ὅτι δηλαδὴ εἶστε μαθητὲς ἐκείνων ποὺ μαζὶ μὲ τὸν Ἄννα καὶ Καϊάφα λένε στὸν Πιλάτο, »ἐμεῖς δὲν ἔχουμε βασιλιᾶ, παρὰ μόνον τὸν Καίσαρα»31 , ἂν καὶ φέρετε δέρμα προβάτου καὶ φορᾶτε στολὴ ποιμένα»32 . Ὡς πρὸς τίς ἀντιχριστιανικὲς ἰδέες τοῦ μητροπολίτη ἐμεῖς κλείνωμε τ΄ αὐτιά μας, καὶ μαζὶ μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο καί τόν ἐκ Δαμασκοῦ Ἅγιο, ἀναφωνοῦμε . «Ἀκόμα καὶ ἂν Ἄγγελος ἢ βασιλιᾶς σᾶς κηρύττει εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ παραλάβατε κλεῖστε τὰ αὐτιά σας»33. Πρὸς τὸ παρὸν διστάζω νὰ πῶ, ὅπως εἶπε ὁ θεῖος Ἀπόστολος, «νὰ εἶναι ἀναθεματισμένος»33 περιμένοντας τὴ διόρθωση»34 .
Ἐξαιτίας τοῦ ἐλέγχου τοῦ προφήτου Νάθαν, ὁ Δαβὶδ συναισθάνθηκε τίς πτώσεις του καὶ εἶπε . «Ἡμάρτηκα τῷ Κυρίῳ». Βλέποντας τὴν μετάνοιά του, ὁ προφήτης τὸν διαβεβαίωσε . «Ὁ Θεὸς παρέβλεψε τὸ ἁμάρτημα σου»35 . Ἐὰν ὁ μητροπολίτης μετανοήσει καὶ ἀνασκευάσει αὐτὰ ποὺ εἶπε, πρᾶγμα ποὺ δὲν πολυελπίζουμε, τότε θὰ τὸν προσφωνοῦμε «Σεβασμιώτατο!».
Ἁγιορείτικη φωνή τῆς ἐρήμου
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
1 Λουκ.16,26
2 Ἁγίου Φωτίου Πατρ.Κων/πόλεως ΕΠΕ Τόμ.3 σελ.369
3 Ἰωάν.8,44
4 Γένεση 13,13 καί 19, 1-29
5 Λευϊτ. 18,22
6 Ἁγίου Κυρίλλου Πατρ. Ἱεροσολύμων. Ἐκδόσεις Ἑτοιμασία Κατήχηση Φωτιζομένων Β΄
7 Ρωμ.8,7
8 2 Κορ.6,14-15
9 ΕΠΕ Τόμ. 11 σελ.118
10 Προκατήχηση Δ (Ἁγίου Κυρίλλου ἔ.ἀ.) σελ.43
11 ἔ.ἀ.
12 ΕΠΕ Τόμ.5 σελ.137
13 Ματθ.5,18
14 ΕΠΕ Τόμ. 10 σελ.397
15 ΕΠΕ Τόμ.10, σελ.351
16 Βασιλ.Γ΄ 20 (21) 1-16
17 ΕΠΕ Τόμ.2 σελ.607
18 Ἐνδεικτικά : Ματθ.11,13 . 13,9 κ. ἀ .
19 Ματθ.13,16
20 Γένεση 13,13
21 Γένεση 19,1-29, Δευτ.29,22
22 Λευϊτ.18,22
23 Δευτ.22,5
24 Ρωμ.1,26-27
25 1 Τιμ.1,10
26 2 Πέτρ.2, 6-9
27 Ἰούδα 7
28 Ἀποκ.22,15
29 ΕΠΕ Βιβλίο 1 σελ.67
30 2 Πέτρ.2, 1-2
31 Ἰωάν.19,15
32 ΕΠΕ Τόμ.2 σελ.429-431
33 Γαλάτ.1, 8-9
34 ΕΠΕ Τόμ.3 σελ.115
35 2 Βασιλ.12,13
36 Ἁγίου Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου ΕΠΕ Τόμ.3 σελ.109.
«Ἐσύ μὴν προσέχεις αὐτοὺς ποὺ ναυαγοῦν, ἀλλ’ αὐτοὺς ποὺ χρησιμοποιοῦν μὲ ἀσφάλεια τὰ πηδάλια καὶ πλέουν μὲ εὐνοϊκὸ ἄνεμο»36 .