.
Περί μετανοίας
Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι θερίζουμε πάντοτε τούς καρπούς τῶν λογισμῶν καί τῶν πόθων μας. Ἄν οἱ πόθοι καί οἱ λογισμοί μας εἶναι μοχθηροί, δέν μποροῦμε νά ἀποκομίσουμε καλούς καρπούς. Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα θερίζει τούς καρπούς τῶν λογισμῶν καί τῶν πόθων της.
Ὁ Κύριος εἶπε γιά τή Δευτέρα Παρουσία Του: "πλήν ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἄρα εὐρήσει τήν πίστιν ἐπί τῆς γῆς;" (Λουκ. 18, 8). Νά γιατί πρέπει νά πασχίσουμε νά βελτιώσουμε τόν χαρακτῆρα μας, ὅσο εἴμαστε ἀκόμα στήν παρούσα ζωή-μέ αὐτόν ἀκριβῶς τόν χαρακτῆρα εἶναι πού θά περάσουμε στήν αἰώνια ζωή.
Ἔχουμε τήν εὐκαιρία ἐδῶ νά ἀλλάξουμε πρός τό καλύτερο, ἄν μετανοήσουμε γιά ὄλες τίς κακές μας ἐπιλογές, ὅταν ὅμως μιά ψυχή περάσει στήν αἰωνιότητα δέν ἔχει πιά τήν ἱκανότητα νά προσευχηθεῖ γιά τόν ἑαυτό της. Δέν τό ἤξερα αὐτό, ἀλλά κάποτε εἶχα τήν εὐκαιρία νά νιώσω σάν νά ἑτοιμαζόταν ἡ ψυχή μου νά ἀναχωρήσει ἀπό τό σῶμα μου. Ἔνιωσα ὅτι δέν μποροῦσα πλέον νά προσευχηθῶ γιά τόν ἑαυτό μου. Προσευχήθηκε ἕνας μοναχός γιά μένα, ἀλλά ἐγώ δέν μποροῦσα: ὁ καιρός τῆς μετανοίας μου εἶχε τελειώσει.
ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Γέρων Θαδδαῖος τῆς ΒιτόβνιτσαἘν πλῷ
Τι είναι τα πάθη και πώς αρρωσταίνουν την ψυχή μας;
Το τι είναι πάθος ορίζει με θαυμάσιο τρόπο ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Πάθος εστί κίνησις ψυχής παρά φύσιν η επί φιλίαν άλογον η επί μίσος άκριτον η τινος η διά τι των αισθητών»
1. Δηλαδή: Πάθος είναι η παρά φύσιν (μη φυσιολογική) κίνηση της ψυχής ή προς παράλογη αγάπη ή άκριτο μίσος ή για κάποιον (άνθρωπο) ή για κάποιο από τα αισθητά (πράγματα). Εξηγώντας ο ίδιος Άγιος τον ορισμό αυτό δίνει μερικά παραδείγματα και λέει ότι τα πάθη μας οδηγούν στο να επιθυμούμε πράγματα η πρόσωπα παράλογα, όπως: «βρώματος παρά τον καιρόν η παρά την χρείαν η γυναικός… της νομίμου. Και πάλιν, όταν οργιζώμεθα η λυπώμεθα παρά το εικός, οίον κατά του ατιμάσαντος η ζημιώσαντος»...
2. Και όταν οργιζόμαστε η λυπόμαστε παράλογα, όπως εναντίον κάποιου που μας πρόσβαλε η μας ζημίωσε.
Η λέξη «πάθος» προέρχεται από το ρήμα πάσχω. Επομένως, όταν κάποιος έχει ένα η περισσότερα πάθη, τότε πάσχει, υποφέρει! Ο εμπαθής άνθρωπος δεν είναι υγιής αλλά άρρωστος και έχει ανάγκη θεραπείας.
Ό ταν κάποιος αρρωστήσει σωματικά, θεραπεύεται κυρίως από τον γιατρό, τα φάρμακα, τη δίαιτα η και κάποιες ασκήσεις (π.χ. βάδισμα, κολύμβηση κ.λπ.) που ο γιατρός συνιστά, αλλά συνεργεί και ο ίδιος ο ασθενής. Πως; Πρώτα με την εμπιστοσύνη που δείχνει στο γιατρό. Έπειτα, με την ακριβή εφαρμογή των οδηγιών ως προς την λήψη των φαρμάκων και τη δίαιτα. Κατόπιν, με την αποφυγή βλαβερών συνηθειών (π.χ. του καπνίσματος), όσο κι αν αυτό είναι δύσκολο και τέλος, την εφαρμογή των ασκήσεων.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην περίπτωση της θεραπείας της άρρωστης ψυχής. Το Άγιον Πνεύμα ενεργεί τη θεραπεία και ο ασθενής άνθρωπος συνεργεί. Πως; Πρώτα με την πλήρη εμπιστοσύνη στον «Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων ημών», τον Θεό. Έπειτα με την πιστή εφαρμογή της θεραπευτικής «συνταγής» του Ιατρού, που είναι οι εντολές του Θεού, όπως τις διατύπωσαν με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος οι ιεροί συγγραφείς της Αγίας Γραφής, τις ερμήνευσαν οι επίσης Θεοφώτιστοι Πατέρες, τις εφάρμοσαν στη ζωή τους και τις εδίδαξαν στον λαό του Θεού για τη θεραπεία και σωτηρία του.
Σ’ αυτή την προσπάθεια του ασθενούς πνευματικώς ανθρώπου, να συνεργήσει στην εκ μέρους του Θεού προσφερόμενη θεραπεία, ενυπάρχει η Άσκηση, στην οποία υπέβαλλαν ανέκαθεν τους εαυτούς τους όλοι οι συνειδητοί ορθόδοξοι χριστιανοί και εξαιρετικά οι Άγιοι και μάλιστα οι ερημίτες.
Οι απόλυτα αποφασισμένοι να θεραπευθούν και να φθάσουν στο «καθ’ ομοίωσιν» και τη θέα του Θεού (οι Άγιοι) «ηγούμενοι τα πάντα σκύβαλα είναι, ίνα Χριστόν κερδήσωσιν» (Φιλιπ. γ΄, 8) έφθασαν σε απίστευτα ασκητικά κατορθώματα, εφαρμόζοντας πάλι το του Αποστόλου Παύλου «υπωπιάζω μου το σώμα και δουλαγωγώ, μήπως άλλοις κηρύξας αυτός αδόκιμος γένωμαι» (Α΄ Κορ. θ΄, 27).
Ο φωτισμός του Αγίου Πνεύματος και οι προσωπικές τους εμπειρίες τους έδωσαν τη δυνατότητα, ώστε οι Άγιοι Πατέρες να εφαρμόσουν και να διδάξουν τα μέσα θεραπείας των τριών δυνάμεων της ψυχής, που συνοπτικά είναι τα εξής:
1. Του Λογιστικού: Η αδιάκριτη Πίστη, η Μελέτη των Θείων Γραφών, η καθαρή και αδιάλειπτη Προσευχή, η Υπακοή και η Ταπείνωση.
2. Του Θυμικού: Η Αγάπη, η Ελεημοσύνη, η Ανεξικακία, η Υπομονή, το Μίσος προς την αμαρτία.
3. Του Επιθυμητικού: Η Νηστεία, η Εγκράτεια, η Αγρυπνία, οι Μετάνοιες (γονυκλισίες) και γενικώς η Σκληραγωγία.
Οι μοναχοί που επιζητούν την τελειότητα εφαρμόζουν για τη θεραπεία του τριμερούς της ψυχής το λεγόμενο «μοναχικό τρίπτυχο»: Υπακοή (αδιάκριτη στον ηγούμενο) για τη θεραπεία του Λογιστικού· Ακτημοσύνη (άρνηση κάθε υλικής ιδιοκτησίας) για τη θεραπεία του Θυμικού· Παρθενία (ισόβια εγκράτεια) για τη θεραπεία του Επιθυμητικού.
Για τους χριστιανούς που ζουν στον κόσμο ισχύει ο λόγος του Κυρίου «ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον αλλ’ οις δέδοται… Ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω» (Ματθ. ιθ΄, 11-12). Είναι όμως για όλους, όσοι θέλουν να θεραπευθούν, απαραίτητο να έχουν υπακοή -όχι σε ηγούμενο- αλλά στο Ευαγγέλιο (όπως αυτό ερμηνεύεται από τους Αγίους Πατέρες) και στον προσωπικό τους πνευματικό πατέρα. Επίσης, αντί για πλήρη ακτημοσύνη, τίμια απόκτηση υλικών αγαθών για τη συντήρηση της οικογενείας τους, αλλά και τη θεραπεία των αναγκών του πτωχού συνανθρώπου. Τέλος, αντί της ισόβιας παρθενίας, εγκράτεια πλήρη μέχρι τον γάμο και σωφροσύνη μετά τον γάμο.
Ο σύγχρονος άνθρωπος μεγαλωμένος με τα ιδανικά του ευδαιμονισμού και του καταναλωτισμού, ακόμη κι αν είναι ορθόδοξος χριστιανός, βλέπει τα παραπάνω όχι ως μέσα Ασκήσεως για την απόκτηση και διατήρηση της ψυχικής υγείας, αλλά σαν δυσάρεστες καταστάσεις, που του στερούν την καλοπέρασή του. Γι’ αυτό αποφεύγει και αποδοκιμάζει κάθε μορφή Ασκήσεως είτε μέσα στον κόσμο είτε –πολύ περισσότερο- στη μοναχική πολιτεία.
Ο Κύριος, λίγο πριν το πάθος Του, μιλώντας στους μαθητές Του είπε ένα θαυμάσιο παράδειγμα: «Η γυνή όταν τίκτη λύπην έχει, ότι ήλθεν η ώρα αυτής· όταν δε γεννήση το παιδίον, ουκέτι μνημονεύει της θλίψεως διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. Και υμείς ουν λύπην μεν νυν έχετε· πάλιν δε όψομαι υμάς (σ.σ. μετά την Ανάσταση) και χαρήσεται υμών η καρδία, και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών» (Ιωαν. ιστ΄, 21-22).
Έτσι ακριβώς, για να γεννηθεί μέσα στην ψυχή η Χάρη του Αγίου Πνεύματος και απ’ αυτήν η υγεία της ψυχής, πρέπει να προηγηθούν οι ωδίνες του τοκετού. Πρέπει, δηλαδή, να προηγηθεί η Άσκηση, ο αγώνας για τη θεραπεία της ψυχής, που προϋποθέτει δάκρυα, ιδρώτα και αίμα (με τη μεταφορική σημασία της λέξεως). «Δος αίμα και λάβε Πνεύμα», λέγει χαρακτηριστικά ο Αββάς Λογγίνος.
Ο δε Απόστολος Παύλος τονίζει: «Οι δε (πιστοί μαθητές) του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις. Ει ζώμεν Πνεύματι, Πνεύματι και στοιχώμεν» (Γαλ. ε΄, 24-25).
Πηγές: "Φιλοκαλία, Τόμος Β΄, "Περί Αγάπης, Κεφαλαίων Εκατοντάς Β΄, ΙΣΤ΄".και "Όπου παραπάνω ΛΓ΄." -
H ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ-ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΓΕΓΓΟΝΟΤΩΝ
Η ώρα της κρίσεως για την χώρα μας έφτασε. Αύριο βράδυ θα ληφθούν οι τελικές αποφάσεις στο Eurogroup που θα ξεκινήσει στις 12 ώρα Ελλάδος, νωρίτερα από ότι αρχικά είχε προγραμματιστεί. Δια κινούνται τις τελευταίες ώρες πολλά σενάρια στο ίντερνετ, για το τι θα γίνει και ο κόσμος έχει μια έντονη ανησυχία, μετά από εποικινωνία που είχα με Γέροντα με παρακάλεσε να πω προς τον κόσμο να κάνει πολύ μα πάρα πολύ προσευχή.
Εξομολόγηση και Μετάνοια γιατί τα δαιμόνια που υπάρχουν στην Ελλάδα είναι πολλά.
Θα σεβαστώ επίσης την άποψη του πρώτου μου πνευματικού Παπα-Σκορδίλη, ο οποίος μου είχε πει όταν συζητούσαμε για τα γεγγονότα της Κωνσταντινούπολης και τι θα προηγηθεί αυτών των γεγονότων, να μην προσπαθήσω να ερμηνεύσω από πριν τις προφητείες, αλλά όταν εκπληρωθούν τότε θα λες "αυτό ήταν".
Ο σημερινός πνευματικός μου, τελικά μου έδωσε το έναυσμα ότι είχα δίκιο, ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ θα βγούμε από το Ευρώ και θα πάμε στη δραχμή και είναι η ώρα να φάμε λάχανα.
Επίσης μου σύστησε εξομολόγηση και Μετάνοια. Έφθασε λοιπόν η ώρα να δούμε τι εννοούσε ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός όταν έλεγε ότι «Θα γίνει Πολιτειακή ανωμαλία,όταν γίνει η Πολιτειακή ανωμαλία θα τραβηχτεί το Διεθνές κεφάλαιο, το Μασονικό Κεφάλαιο, το Εβρα'ι'κό κεφάλαιο, τότε θα απολυθούν όλοι οι υπάλληλοι» Πολιτειακή ανωμαλία είναι η ακυβερνησία,η εξέγερση, η επανάσταση, και γενικότερα το χάος..
Στο βιβλίο ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ σχετικά με τις διαπραγματεύσεις αναφέρετε: «Προνοούν αυτοί γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή θα καταλάβετε ότι εξαπατηθήκατε και θα θελήσετε να αντιδράσετε και θα υλοποιήσουν την εγκατάσταση μιας υπέρτατης εποπτείας, για να ασκούν έναν παγκόσμιο ηλεκτρονικό έλεγχο. Μερικοί με ρώτησαν να βγούμε ή να μείνουμε;
Tότε θυμήθηκα αυτό που κάποτε ρώτησαν την καμήλα:
Tότε θυμήθηκα αυτό που κάποτε ρώτησαν την καμήλα:
Aνήφορο θέλεις ή κατήφορο; Και η καμήλα τους είπε-Βρε παιδιά χάθηκε το ίσιωμα;
Και μεις με την σειρά μας το ίδιο λέμε. Τόσο δύσκολο είναι να φορέσουμε ένα ζευγάρι παντόφλες; Γιατί να μας θέτουν συνέχεια το δίλημμα: ''ή μέσα πεθαίνοντας ή έξω ξεψυχώντας; Γιατί δεν μας θέλουν μέσα ζωντανούς; »Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα στις αυριανές διαπραγματεύσεις «Γιατί δεν μας θέλουν μέσα ζωντανούς» Γιατί ζητάνε το θάνατο της Ελλάδος οι πιστωτές; «Ένας από τους σκοπούς τους είναι κι αυτός, να ξεσηκώσουν τον λαό εναντίον των δικών του πολιτικών αρχηγών. Αγανακτισμένος έτσι ο λαός από αυτούς θα παρακαλεί πλέον να έρθει κάποιος από κάπου αλλού να τους σώσει από την δυστυχία και να βρει την ησυχία του, ας μην λοιπόν αλληλοκατηγορούμαστε και αυτοεξοντωνόμαστε ως λαός και έθνος» Πιο λοιπόν το νόημα της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα για να μείνουμε στο ευρώ και την Ευρώπη; Αυτές τις ώρες σαν λαός και έθνος πρέπει να αποφύγουμε τον εθνικό διχασμό. Ας αφήσουμε ελεύθερους τους πολιτικούς να πάρουν τις αποφάσεις τους. Ελεύθερους μας έπλασε ο Θεός. Σέβεται την ελευθερία όλων μας. Για την περίσταση ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε : «Θάρθει καιρός που οι Ρωμιοί(Έλληνες)θα τρώγονται αναμεταξύ τους.Εγώ δε συστήνω ομόνοια και αγάπη». Ενα κομμάτι που λείπει από το παζλ είναι το θέμα της ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ.
Αναμένουμε λοιπόν τις ραγδαίες εξελίξεις αύριο, αφού η νύκτα θα είναι "μακρυά"και θα επανέλθουμε με άρθρο με το ποιές προφητείες εκπληρώνονται.Επίσης ετοιμάζουμε άρθρο για το πως θα διαλυθεί η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη αλλά μετά από χρόνια θα επανασυνδεθεί.
«Η Τουρκία θα κάνει πόλεμο με ένα γειτονικό της κράτος...»
"Και πώς θα φύγουν οι Τούρκοι;
Θα κάνουμε πόλεμο;" ξαναρώτησα.
"Όχι, όχι! Πόλεμος θα γίνει, αλλά δε θα τον κάνετε εσείς. Η Τουρκία θα κάνει πόλεμο με ένα γειτονικό της κράτος και θα εμπλακούν κι άλλες χώρες. Η Τουρκία θα ανοίξει πολλά μέτωπα και θα αναγκαστεί να πάρει στρατεύματα και πολεμικό υλικό από την Κύπρο, για να τα μεταφέρει αλλού και να ξεκουράσει τους άλλους που θα πολεμούν. Και τότε εσείς θα πάτε πίσω όπως φύγατε: με τα τρακτέρ, τα λεωφορεία, περπατητοί, τρέχοντας."
Ξενοφώντος Ανδρέας, αγιογράφος, Λεμεσός, Κύπρος Μαρτυρίες Προσκυνητών,
Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, τόμος Β', σελ. 370
Περί μετανοίας
Στἠ χώρα μας καί παντοῦ στόν κόσμο, οἱ ἄνθρωποι ἀποκομίζουν τούς καρπούς τῶν λογισμῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν τους. Οἱ πόθοι μας δέν εἶναι καλοί, οὔτε κι οἱ λογισμοί μας. Κατά συνέπεια, πῶς εἶναι δυνατόν οἱ καρποί τέτοιων λογισμῶν καί τέτοιων πόθων νά εἶναι καλοί; Ἔχουμε ἀνάγκη νά μετανοήσουμε κάι νά ἀλλάξουμε τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας. Ἡ μετάνοια δέν σημαίνει ἁπλῶς ὄτι πᾶμε στόν ἱερέα καί ἐξομολογούμαστε· ἡ ψυχή πρέπει νά ἀπελευθερωθεῖ ἀπό ὅλους αὐτούς τούς λογισμούς καί τή μελαγχολία, πού μᾶς ἔχει ὑπερκεράσει λόγῳ τῶν στρεβλῶν μας κατευθύνσεων.Ἡ μετάνοια εἶναι μιά ἀλλαγή βίου, μιά ἀλλαγή κατεύθυνσης, μιά στροφή πρός τό Ἀπόλυτον Καλό καί μιά ἀποστροφή πρός ὁ,τιδήποτε ἀρνητικό. Ἡ πραγματική μετάνοια εἶναι σπάνια, ἀκόμη καί ἀνάμεσα στούς εὐλαβεῖς ἀνθρώπους, καί γι' αὐτό καί ὑποφέρουμε τόσο πολύ. Ἄν οἱ ἄνθρωποί μας μποροῦσαν νά μετανοήσουν, δέν θά βίωναν τά βάσαν πού περνᾶνε τώρα. Περιπλέκουμε ἄσχημα τίς ζωές μας μέ τούς λογισμούς καί τούς πόθους μας. Δέν τό ἤξερα αὐτό παλιοτερα, ἀλλά τώρα γνωρίζω ὅτι ἐγώ εὐθύνομαι-γιά ὄλα! Τώρα ξέρω γιατί οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας θεωροῦσαν τόν ἑαυτό τους τόν χειρότερο ὅλων.
Ὅταν προσευχόμαστε γιά κάτι ἐκ βάθους καρδίας, ὁ Κύριος μᾶς τό χαρίζει, ἐπειδή εἶναι Θεό καί Πατέρας μας (Ματθ. 7, 7-11). Πρέπει νά ἐνδυναμωθοῦμε μέ τήν προσευχή καί νά γίνουμε ἕνας νοῦς καί μία σκέψη στόν τόπο μας. Ἄν τό πετύχουμε αὐτό δέν θά ἔχουμε ἐχθρούς. Ἅν κοιτάξουμε τήν ἱστορία τοῦ Ἰσραήλ, θά δοῦμε ὅτι οἱ ἐχθροί του θριάμβευαν καταπάνω του, κάθε φορά πού οἰ Ἰσραηλίτες ἀπομακρύνονταν ἀπό τόν Θεό, καί ὅτι ὁ Κύριος πάντα τούς βοηθοῦσε ὅποτε μετανοοῦσαν εἰλικρινά. Ὁ Κύριος εἶναι πάντοτε μαζί μας.
ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα
Πώς θα έχουμε πνευματική ωφέλεια από τις βιοτικές ασχολίες
ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΣ από τον επίσκοπο Τύχωνα, συνέταξα και σου στέλνω την ακόλουθη εποικοδομητική διδαχή για το πώς το καθετί μπορεί να μεταβληθεί σε συνήγορο της θείας Αληθείας και να μας θυμίζει τον Θεό.
Μου έγραψες πως οι οικιακές ασχολίες αποσπούν την σκέψη σου από τον Θεό. Σου υπέδειξα τι να κάνεις, ώστε να μη συμβαίνει αυτό. Δεν αναφέρθηκες, ωστόσο, σε κάτι άλλο, που συνήθως απομακρύνει το νου από τον Θεό. Είναι το γεγονός ότι κάθε εξωτερικό πράγμα ενεργεί πάνω στις αισθήσεις, τραβάει την προσοχή μας και την αποσπά από τον Θεό. Υπάρχει κάποια μέθοδος, με την οποία μπορούμε όχι μόνο να αποτρέψουμε τη μαγνήτιση του νου από τα αισθητά αντικείμενα, αλλά και να κατορθώσουμε την αναγωγή του, μέσω των αντικειμένων, στον Θεό. Πώς; Αναθεωρώντας με πνευματική αίσθηση όλα όσα αντιλαμβανόμαστε με τις σωματικές αισθήσεις μας. Σύμφωνα με τη νέα θεώρηση των πραγμάτων, καθετί υλικό θα αποκαλύπτει στο νου σου μια πνευματική αλήθεια. Να μερικά παραδείγματα:...
Βλέπεις ένα λεκέ σε λευκό φόρεμα και λυπάσαι γι’ αυτό. Συλλογίσου τότε πόση είναι η λύπη του Κυρίου, των αγγέλων και των αγίων, όταν βλέπουν τους λεκέδες της αμαρτίας στις ψυχές μας, που δημιουργήθηκαν άσπιλες «κατ’ εικόνα Θεού», ανακαινίστηκαν στην κολυμβήθρα του Βαπτίσματος και καθαρίστηκαν με τα δάκρυα της μετάνοιας.
Βλέπεις τα μικρά παιδιά, όταν οι γονείς τους τ’ αφήνουν μόνα, να τρέχουν πέρα-δώθε και να χαλάνε τον κόσμο. Σκέψου τότε ότι κάπως έτσι κάνουν και οι ψυχές μας, όταν απομακρυνθούν από τον Θεό και χάσουν τον φόβο Του.
Μυρίζεις ένα τριαντάφυλλο και ευφραίνεσαι∙ μυρίζεις, απεναντίας, κάτι άλλο, που έχει δυσάρεστη οσμή, και γυρίζεις αλλού το πρόσωπό σου με αηδία. Σκέψου τότε ότι κάθε ψυχή αναδίδει κάποιαν οσμή, η αγαθή ψυχή ευχάριστη και η εμπαθής ψυχή δυσάρεστη. Οι άγγελοι και οι άγιοι του Θεού, μερικές φορές ακόμα και οι δίκαιοι άνθρωποι πάνω στη γη, αισθάνονται αυτή την οσμή. Για τις εύοσμες ψυχές χαίρονται, ενώ για τις δύσοσμες λυπούνται.
Οποιοδήποτε πράγμα ή γεγονός μπορεί να γίνει αφορμή για πνευματικές σκέψεις. Διαφορετικές σε κάθε άνθρωπο. Όλα όσα σε περιβάλουν μπορούν να σου χρησιμεύουν για τον σκοπό αυτό. Άρχισε από το σπίτι σου και ξανακοίταξε με πνευματικό βλέμμα το καθετί εκεί μέσα –τους τοίχους, τη στέγη, τα θεμέλια, τα παράθυρα, το φούρνο, τα τραπέζια, τις καρέκλες, τους καθρέφτες κ.λπ. Συνέχισε με τα πρόσωπα που ζουν ή έρχονται στο σπίτι σου - τους γονείς σου, τ’ αδέλφια σου, τους υπηρέτες, τους επισκέπτες. Κάνε το ίδιο με τα γεγονότα της καθημερινής ζωής - το πρωινό ξύπνημα, την ανταλλαγή χαιρετισμών, το γεύμα, τη δουλειά, την αναχώρηση, την επιστροφή, το κολατσιό, την ψυχαγωγία, το τραγούδι, την ημέρα, τη νύχτα, τον ύπνο κ.ο.κ. Σου συνιστώ να διαβάσεις άλλο ένα σύγγραμμα του επισκόπου Τύχωνος, το τετράτομο έργο «Πνευματικός Θησαυρός». Θα διδαχθείς πολλά απ’ αυτό για το προκείμενο ζήτημα.
Έτσι το κάθε πράγμα ή γεγονός θα είναι για σένα κάτι σαν ιερό βιβλίο ή κεφάλαιο από ιερό βιβλίο. Κάθε αντικείμενο, κάθε ασχολία, κάθε έργο θα σε κάνει να σκέφτεσαι τον Θεό. Θα κινείσαι μέσα στον υλικό κόσμο σαν σε κόσμο πνευματικό. Όλοι θα σου μιλούν για τον Θεό. Όλα θα κρατούν τον νου σου προσηλωμένο σ’ Αυτόν. Κι αν σ’ αυτή τη μνήμη προσθέτεις κάθε φορά και τονφόβο του Θεού και το δέος μπροστά στην άπειρη μεγαλοσύνη Του, τότε τι άλλους δασκάλους και συμβούλους χρειάζεσαι;
Χρειάζεσαι βέβαια μόχθο και αγώνα τόσο του νου όσο και της καρδιάς. Μόχθησε, λοιπόν, και αγωνίσου. Μη λυπάσαι τον εαυτό σου, γιατί δεν θα πετύχεις τίποτα. Μη λυπάσαι τον εαυτό σου, και θα σωθείς. Όλοι σχεδόν μοχθούμε υπερβολικά, καμιά φορά και εξουθενωτικά, για την επίτευξη επίγειων σκοπών. Δεν κάνουμε, όμως, το ίδιο για την επίτευξη του υψίστου, του μοναδικού, θα έλεγα, σκοπού της ζωής μας, που είναι η σωτηρία. Νομίζουμε ότι, για να σωθούμε, φτάνει να σκεπτόμαστε και να ποθούμε τη σωτηρία. Κάθε άλλο. Η υπόθεση της σωτηρίας, επειδή ακριβώς είναι η σπουδαιότερη της ζωής μας, είναι και η δυσκολότερη. Γι’ αυτό απαιτεί αγώνα. Αγωνίσου για τον Κύριο, και πολύ σύντομα θα δεις τους καρπούς. Αν, απεναντίας, δεν αγωνιστείς, θα μείνεις με άδεια χέρια και θα είσαι ανάξια της σωτηρίας. Ο Θεός να μην το δώσει!
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
(Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ γράμματα σε μια ψυχή», ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ)
(Πηγή ηλ. κειμένου: gonia.gr)
Εάν θέλης ζηλωτής να ευρεθής μέχρι τέλους του βίου σου ...
Υπακοή, εκκοπή θελήματος, αυτομεμψία, υπομονή γενική, ταύτα θεμελιώνουν την ψυχήν, την δε θέρμην και τον ζήλον τα δάκρυα διατηρούν. Εάν θέλης ζηλωτής να ευρεθής μέχρι τέλους του βίου σου, ζήλωσον του κλαίειν διαπαντός, και εάν τοιαύτα δάκρυα έχης, μη φοβού, συμπαραμένει ο ζήλος του πόθου του σωθήναι.
Το ύδωρ σβήνει το πυρ. Το ύδωρ το του Θεού, που ρέει από οφθαλμούς μετανοούντος, άπτει, οίδαμεν, πυρ ου φιλόϋλον, αλλά πυρ θεϊκόν, κατακαίον ζιζάνια αλλοφύλων!
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
Είναι τόσο απλή ή ευτυχία σ’ αυτόν τον κόσμο! Αλλά την ψάχνουμε εκεί που δεν υπάρχει
«Ήθελα να σου μιλήσω για την ευτυχία, να σου πω που μπορείς να τη βρεις.
Είναι τόσο απλή ή ευτυχία σ’ αυτόν τον κόσμο!
Αλλά την ψάχνουμε εκεί που δεν υπάρχει.
Ή ευτυχία δεν υπάρχει πουθενά άλλου, παρά μέσα σου.
Δεν εξαρτάται ούτε απ’ τους ανθρώπους, ούτε από τα πράγματα.
Μόνο από σένα και το Θεό.
Ούτε θα τη βρεις αν πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες σου γιατί οι επιθυμίες μας αλλάζουν κάθε μέρα και κάθε ώρα' κι αυτό που θέλουμε σήμερα δεν το θέλουμε πια αύριο.
Αν οι επιθυμίες μου οι παιδικές πραγματοποιούνταν, θα ήμουν σήμερα μια λεύκα, γιατί αυτή ήταν ή επιθυμία μου, να έχω τις ρίζες μου βαθιά στη γη και το τελευταίο μου κλαρί να υψώνεται στον ουρανό,
Θα ήμουν μια αράχνη ίσως, γιατί ή επιθυμία μου ήταν να μπορούσα να κουνιέμαι κάτω απ’ την πρασινάδα, κρεμασμένη από μια κλωστή.
Ή και χελιδόνι για να πετώ στις καπνοδόχους των σκεπών και να φωνάζω και να χάνομαι στο άπειρο.
Ή μια κίτρινη ίρις δίπλα από μια λίμνη.
Ή πεθαμένη και θαμμένη• γιατί μικρή επιθυμούσα να πεθάνω κάθε φορά που βρισκόμουν σε δυσκολίες και μού φαίνονταν απροσπέραστες ή ακόμα κι όταν είχα μεγάλη λύπη.
Καμιά, απ’ αυτές τις επιθυμίες δεν έγινε.
Δεν είμαι ούτε λεύκα, ούτε χελιδόνι, ούτε αράχνη, ούτε ίρις.
Και είμαι ζωντανή κι ευτυχισμένη πού ζω.
Οι επιθυμίες των ανθρώπων είναι συχνά παράλογες όπως και των μικρών παιδιών. Άλλ’ ή ζωή είναι πάρα πολύ έξυπνη, ώστε να μη τις δίνη. Ξέρει τιμάς χρειάζεται' και μέσα από τις λύπες και τις χαρές πού μάς είναι αναγκαίες, μάς οδηγεί προς την ευτυχία πού μάς περιμένει».
Δήθεν δοτικοί, προϋπολογισμένα φιλιά, εικονικές αγκαλιές, χειραψίες πολλές, τροφή για την δημόσια εικόνα. Αγνοούμε εν πολλοίς τα ουσιώδη. «Άλλα ό δρόμος για να κερδίσουμε τα ουσιώδη είναι ή προσωπική πείνα και δίψα, το πάθος του ανθρώπου πού τα πουλάει όλα για ν’ αγοράσει το ένα, το πετράδι».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. ΙΑΚΩΒΟΣ ΜΑΡΤΙΔΗΣ
Πόσοι άνθρωποι σε δύσκολες στιγμές δεν το λένε! «Θεέ μου, πάρε με!»
Πόσοι άνθρωποι σε δύσκολες στιγμές δεν το λένε! Οι περισσότεροι όμως δε γνωρίζουν ότι είναι αμαρτία κι ότι αποτελεί έλλειψη υπομονής κι ελπίδας στη βοήθεια του Θεού. Το ακόλουθο όμως περιστατικό , το βεβαιώνει ξεκάθαρα. Το διηγήθηκε με πολλή ταπείνωση και συναίσθηση ένας σεβαστός ιερέας, ο οποίος έχει πνευματικά παιδιά και στην επαρχία και στην Αθήνα. Είπε: «Εγώ, αφ’ ότου έγινα ιερέας , με κυνήγησε η συκοφαντία (το σύγχρονο μαρτύριο) . Πότε με τον έναν τρόπο , πότε με τον άλλον, με πίκραιναν και με καταρράκωναν πολλοί, με ψευδείς κατηγορίες. Αυτό γινόταν επανειλημμένα. Τόσο πόνεσα και τόσο κουράστηκα , που λύγισα κι αρκετές φορές είπα: «Θεέ μου, πάρε με!». Και τελικά , με πήρε!…».
«Όσοι τον άκουγαν έμειναν κατάπληκτοι να τον κοιτούν , σκεπτόμενοι πόση ενοχή έχουν όσοι κατηγορούν, ιδίως τους ιερωμένους… Πόση αμαρτία συσσωρεύουν στην ψυχή τους, ιδίως όταν σπρώχνουν σε απελπισία τις ψυχές που κατηγορούν! Λες και τους εξουσιοδότησε ο Θεός να κρίνουν τον κόσμο…Ο σεμνός κληρικός συνέχισε την αφήγησή του, λέγοντας:«‘Έπαθα ανακοπή καρδιάς. Μου συνέβη στην Αθήνα. Εκείνη τη στιγμή βρισκόμουν εν μέσω γνωρίμων και πνευματικών τέκνων μου. Αμέσως με μετέφεραν στο νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί προσπάθησαν πολύ να ξεκινήσουν την καρδιά, αλλά δεν έγινε τίποτα. Στο τέλος είπαν: «Δε γίνεται τίποτα με τον παππούλη∙ πάρτε τον στο νεκροτομείο!».Εγώ τώρα, και τι δεν έζησα τις έξι αυτές ώρες που ήμουν νεκρός! Κατ’ αρχάς, ένιωθα τον Άγγελό μου να με συντροφεύει κι να με περιβάλει προστατευτικά σε μια πορεία, που στην αρχή ήταν κάπως δύσκολη, αλλά αμέσως μετά ανοδική, προς ένα θεσπέσιο, γλυκύτατο φως. Κατά τη διαδρομή, πολλά κακά πνεύματα φώναζαν επιθετικά και με κατηγορούσαν . Μια από τις κατηγορίες ήταν η εξής:– Πού τον πας; Αυτό; Ήταν φιλοχρήματος. Ενώ είχε υποσχεθεί ακτημοσύνη, είχε χρήματα δικά του…! Ο άγιος Άγγελος όμως τους απέκρουε κι έλεγε:– Αυτό δεν είναι αλήθεια! Τα χρήματα που είχε ήταν του Μοναστηριού και τα διαχειριζόταν.Τελικά φθάσαμε σ’ ένα μέρος που φαινόταν να είναι σύνορο δύο περιοχών. Εκεί άκουσα τον εξής διάλογο που έκανε ο Άγγελός μου με την Υπεραγία Θεοτόκο. Άκουσα μάλιστα και τη γλυκύτατη , αλλά κάπως αυστηρή φωνή Της. Ο Άγγελός μου έλεγε:– Υπεραγία Θεοτόκε, να οδηγήσω τον παππούλη στη Βασιλεία του Υιού Σου;Εκείνη απάντησε:– Όχι! Γιατί έχει κάνει μια σοβαρή αμαρτία.– Τί αμαρτία, Δέσποινά μου; Ο παππούλης ήταν καλός (άρχισε να με υπερασπίζει, ενώ ένιωθα τα δάκρυά του να πέφτουν ζεστά πάνω στον τράχηλό μου! ) , έχτισε Μοναστήρι, βοήθησε ψυχές να σωθούν… – Αυτό είναι αλήθεια, απάντησε η Θεοτόκος. Αλλά, δεν έκανε υπομονή στον αγώνα που είχε, κι έλεγε στον Υιό μου πάρε με και πάρε με. Λοιπόν, πήγαινέ τον πίσω, να τελειώσει με υπομονή τον αγώνα του και μετά θα εισέλθει στη Βασιλεία του Υιού μου.Καθώς γυρίζαμε με τον άγιο Άγγελο, είδα τον Παράδεισο και την Κόλαση. Αυτά που γράφουν τα βιβλία του Θεού, είναι αλήθεια! Τα είδα με τα μάτια μου!…Όταν φθάσαμε στο νοσοκομείο , με αποστροφή μπήκα στο νεκρό παγωμένο σώμα μου. Έκανα οκτώ ώρες για να κινήσω τις πρώτες κλειδώσεις των δαχτύλων των χεριών μου! Απ’ το παίξιμο των βλεφάρων μου αντιλήφτηκε τη νεκρανάστασή μου πρώτη η αδελφή μου, κι αναστατώθηκε όλο το νοσοκομείο.Σιγά-σιγά συνήλθα κι από τότε προσέχω και κάνω υπομονή αδιαμαρτύρητα σε ό,τι επιτρέπει η αγάπη του Θεού. Πρέπει να κερδίσουμε τον Παράδεισο , αδελφοί μου, πρέπει με την υπομονή μας να κερδίσουμε την ψυχή μας!»
Αυτά είπε ο παππούλης και με τα τελευταία λόγια η φωνή του κόπηκε απ’ τη συγκίνηση.
Γ.ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ-Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΔΕΙΝΑ
Η Ελλάδα κοιμάται στην αμαρτία, όπως τα ζώα στην κοπριά τους!
Η χάρις του Κυρίου έχει φύγει από την Ελλάδα κι η Παναγιά μας οδεύει μακριά μας!
Τα δεινά έρχονται και όχι αργά-αργά!
Έρχονται καλπάζοντας!
Επισκέπτρια της μονής στην Αριζόνα μεταφέρει τα λόγια του. Διηγείται και δύο θαυμαστά περιστατικά.Ολη η ομιλία βρίσκεται στον κανάλι apantaortodoxias. Δειτε σε αυτη την διευθυνση αλλες δηλώσεις του Γέροντα Εφραίμ.
Η θάλασσα θα γίνει κόκκινη;
Και τότε ο Θεός θα µας δώσει άρχοντες αληθινούς.
Καθηγουμενος Χρυσόστομος:
Η κατάσταση αυτή έφερε την πνευµατική κρίση.
Καρποί και φανέρωση της πνευµατικής κρίσης είναι η συνεργασία µας µε την Νέα Θρησκεία, τον Οικουµενισµό, ο οποίος καταργεί όλες τις θρησκείες, ακόµη και την Εκκλησία του Χριστού.
Ο Οικουµενισµος είναι η νέα θρησκεία,
υποκατάστατο της µοναδικής Εκκλησίας του Χριστού
Με ρωτάτε να σας πω για την κρίση.
Καλύτερα θα ήταν να σας πω για τις κρίσεις· γιατί η κρίση, που ζουµε σηµερα, είναι συνέχεια άλλης κρίσης, που και εκείνη είναι συνέχεια της πρώτης και µητέρας των κρίσεων.
Η πρώτη λοιπόν κρίση είναι η πνευµατική κρίση, που έχει την αιτία της στην απιστία η στην παροδική πίστη η στην ολιγοπιστία.
Η κατάσταση αυτή έφερε την πνευµατική κρίση.
Καρποί και φανέρωση της πνευµατικής κρίσης είναι η συνεργασία µας µε την Νέα Θρησκεία, τον Οικουµενισµό, ο οποίος καταργεί όλες τις θρησκείες, ακόµη και την Εκκλησία του Χριστού.
Ο Οικουµενισµος είναι η νέα θρησκεία, υποκατάστατο της µοναδικής Εκκλησίας του Χριστού.
Γυρίσαµε την πλάτη στον Χριστό και στραφήκαµε προς εκείνους, οι οποίοι φανερώθηκαν στην ζωή µας αντί του Χριστού!!
Θυµηθείτε τον άσωτο υιό, ο οποίος αφού πήρε την περιουσία από τον πατέρα, έφυγε από αυτόν και την κατέφαγε µετά πορνών και αµαρτωλών.
Πήραµε την περιουσία και την ουσία –τα Άγια Μυστήρια– τα δώσαµε στις πόρνες (αιρέσεις και αµαρτωλούς αρχηγούς των θρησκειών) µε αποτέλεσµα η ανηθικότητα να γίνει η δεύτερη κρίση σ’ ὅλον τον κοσµο αλλά και στα µέλη της ορθόδοξης Εκκλησίας µας!!!
Οι πιστοί έγιναν άπιστοι και οι άπιστοι ανήθικοι.
Έτσι λοιπόν η Μάνα γέννησε την Κόρη, η απιστία γέννησε την ανηθικότητα.
Τότε ο άσωτος υιός πτώχευσε και βόσκοντας µαζί µε τους χοίρους, έτρωγε από την τροφή τους.
Οι χοίροι είναι τα ζώα εκείνα που αντιπροσωπεύουν την ανηθικότητα και την ηδονή.
Τρίτη λοιπόν κρίση, η οικονοµική. Πτωχεύσαµε πλέον.
Αλλά µέχρι τώρα µιµηθήκαµε τον Άσωτο.
Θα συνεχίσουµε να τον µιµουµεθα;
Ή θα συνεχίσουµε στην καταστροφή;
Εκείνος επέστρεψε στον πατέρα και του έδωσε µεγάλη χαρά µε την µετάνοιά του. Εµεις τι θα κάνουµε;
Ζήσαµε την απιστία και γεννήθηκε η ανηθικότητα. Ζήσαµε την ανηθικότητα και φθάσαµε στην πενία. Τώρα να προσευχόµεθα να επιστρέψουµε στον Πατέρα µε την µετάνοια, για να λάβουµε «την στολήν την πρώτη».
Και το δακτυλίδι να κοσµήσει το χέρι µας. Και ο µόσχος πολύς…
Φοβούµαι οµως αδελφοί µου, ότι η συνέχεια της αµαρτωλής πορείας θα µας φέρει στην τέταρτη κρίση. Και τότε, η θάλασσα θα γίνει κόκκινη.
Τα βουνά και τα φαράγγια θα γίνουν κόκκινα από το αιµα!!!
Ας µιµηθούµε τον άσωτο υιό για να σωθούµε.
Ο Θεός περιµένει την επιστροφή ας.
Αρκετά ζήσαµε µέσα στον βούρκο και την αµαρτία.
Ας µετατρέψουµε την αγανάκτηση εναντίον των αρχόντων σε αγανάκτηση εναντίον του εαυτού µας και ας στρέψουµε τα µάτια µας προς τον Θεόν.
Εκείνος µας περιµένει µε αγωνία.
Εκείνος προσµένει την επιστροφή µας µε την αγκαλιά του ανοικτή. «Δεύτε προς µε πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισµένοι, καγώ αναπαύσω υµας».
Οι επίσκοποι ας µαζέψουν τον λαό στις πλατείες και ας αρχίσουν ολονύκτιες αγρυπνίες µε µετάνοια και ταπείνωση.
Και τότε ο Θεός θα µας δώσει άρχοντες αληθινούς.
Και οι καµπάνες θα χτυπήσουν πάλι την χαρά της Αναστάσεως, την χαρά της Ελευθερίας, την χαρά της σωτηρίας µας. Αµην.
-Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απάντηση του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, Καθηγουμένου του Ιερού Κοινοβίου Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου (Πεντάλοφος Παιονίας Κιλκίς) σε τεθέν ερώτημα σχετικά με την σημερινή οικονομική κρίση στη χώρα μας. Ο Καθηγούμενος Χρυσόστομος πραγματοποιεί ομιλίες προς τους πιστούς υπό τον γενικό τίτλο «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ» κάθε τελευταίο Σάββατο εκάστου μηνός στις 6μ.μ. στο μεγάλο Αρχονταρίκι του Ιερού Κοινοβίου. Το ερώτημα τέθηκε προς τον π. Χρυσόστομο υπό παρισταμένου ακροατή στο τέλος της τελευταίας ομιλίας (Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)