Στἠ χώρα μας καί παντοῦ στόν κόσμο, οἱ ἄνθρωποι ἀποκομίζουν τούς καρπούς τῶν λογισμῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν τους. Οἱ πόθοι μας δέν εἶναι καλοί, οὔτε κι οἱ λογισμοί μας. Κατά συνέπεια, πῶς εἶναι δυνατόν οἱ καρποί τέτοιων λογισμῶν καί τέτοιων πόθων νά εἶναι καλοί; Ἔχουμε ἀνάγκη νά μετανοήσουμε κάι νά ἀλλάξουμε τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας. Ἡ μετάνοια δέν σημαίνει ἁπλῶς ὄτι πᾶμε στόν ἱερέα καί ἐξομολογούμαστε· ἡ ψυχή πρέπει νά ἀπελευθερωθεῖ ἀπό ὅλους αὐτούς τούς λογισμούς καί τή μελαγχολία, πού μᾶς ἔχει ὑπερκεράσει λόγῳ τῶν στρεβλῶν μας κατευθύνσεων.Ἡ μετάνοια εἶναι μιά ἀλλαγή βίου, μιά ἀλλαγή κατεύθυνσης, μιά στροφή πρός τό Ἀπόλυτον Καλό καί μιά ἀποστροφή πρός ὁ,τιδήποτε ἀρνητικό. Ἡ πραγματική μετάνοια εἶναι σπάνια, ἀκόμη καί ἀνάμεσα στούς εὐλαβεῖς ἀνθρώπους, καί γι' αὐτό καί ὑποφέρουμε τόσο πολύ. Ἄν οἱ ἄνθρωποί μας μποροῦσαν νά μετανοήσουν, δέν θά βίωναν τά βάσαν πού περνᾶνε τώρα. Περιπλέκουμε ἄσχημα τίς ζωές μας μέ τούς λογισμούς καί τούς πόθους μας. Δέν τό ἤξερα αὐτό παλιοτερα, ἀλλά τώρα γνωρίζω ὅτι ἐγώ εὐθύνομαι-γιά ὄλα! Τώρα ξέρω γιατί οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας θεωροῦσαν τόν ἑαυτό τους τόν χειρότερο ὅλων.
Ὅταν προσευχόμαστε γιά κάτι ἐκ βάθους καρδίας, ὁ Κύριος μᾶς τό χαρίζει, ἐπειδή εἶναι Θεό καί Πατέρας μας (Ματθ. 7, 7-11). Πρέπει νά ἐνδυναμωθοῦμε μέ τήν προσευχή καί νά γίνουμε ἕνας νοῦς καί μία σκέψη στόν τόπο μας. Ἄν τό πετύχουμε αὐτό δέν θά ἔχουμε ἐχθρούς. Ἅν κοιτάξουμε τήν ἱστορία τοῦ Ἰσραήλ, θά δοῦμε ὅτι οἱ ἐχθροί του θριάμβευαν καταπάνω του, κάθε φορά πού οἰ Ἰσραηλίτες ἀπομακρύνονταν ἀπό τόν Θεό, καί ὅτι ὁ Κύριος πάντα τούς βοηθοῦσε ὅποτε μετανοοῦσαν εἰλικρινά. Ὁ Κύριος εἶναι πάντοτε μαζί μας.
ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα