Ὁ πόλεμος καὶ ἡ ἀπάτη ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ διάβολος γιὰ ἐκείνους ποὺ κρατάει στὴν ὑπηρεσία τῆς ἁμαρτίας

Ὅταν ὁ διάβολος κρατά κάποιον στὴν ὑπηρεσία τῆς ἁμαρτίας, δὲν φροντίζει γιὰ τίποτα ἄλλο παρὰ νὰ τὸν τυφλώνει περισσότερο καὶ νὰ τὸν βγάζει ἀπὸ κάθε καλὸ λογισμό, ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν παρακινήσει στὸ νὰ γνωρίσει τὴν πολὺ δυστυχισμένη του ζωή·καὶ ὄχι μόνον τὸν βγάζει ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς ποὺ τὸν καλοῦν στὴν ἐπιστροφὴ καὶ στὴν μετάνοια, βάζοντας στὸ νοῦ του ἄλλους λογισμοὺς κακοὺς καὶ ἀντίθετους, ἀλλὰ καὶ μὲ ἕτοιμες καὶ γρήγορες ἀφορμές, τὸν κάνει ὁ τρισκατάρατος νὰ πέφτει συχνὰ στὴν ἴδια ἁμαρτία ἢ σὲ ἄλλες μεγαλύτερες, ἀπὸ τὶς ὁποῖες βγαίνει ὁ ταλαίπωρος ἁμαρτωλός, περισσότερο σκοτισμένος καὶ τυφλός, ὥστε μὲ τὴν τυφλότητά του φτάνει καὶ γκρεμίζεται στὴν συνήθεια τῆς ἁμαρτίας καὶ ἔτσι τρέχοντας ὁ ἄθλιος ἀπὸ τὴν πρᾶξη τῆς ἁμαρτίας σὲ μεγαλύτερη τυφλότητα καὶ πάλι ἀπὸ τὴν τυφλότητα σὲ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα, κυκλογυρίζει σχεδὸν ὅλη τὴν ταλαίπωρη ζωή του μέχρι θανάτου, ἂν ὁ Θεὸς δὲν οἰκονομήσει τὴν σωτηρία του μὲ τὴν χάρι του.

Λοιπόν, ὅποιος βρίσκεται σὲ αὐτὴ τὴν πολὺδυστυχισμένη κατάστασι, ἂν ἀγαπᾷ νὰ θεραπευθῆ, πρέπει νὰ δεχθεί ἀμέσως τὸ γρηγορώτερο τὸν λογισμὸ ἐκεῖνον καὶ τὴν ἔμπνευση, ποὺ τὸν προσκαλεῖ ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς καὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία στὴ μετάνοια καὶ πρέπει νὰ φωνάξει μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ στὸ Ποιητή του· 

«Κύριέ μου βοήθησέ με, βοήθησέ με γρήγορα καὶ μὴ μὲ ἀφήσεις πλέον σὲ αὐτὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας»· 

ἂς μὴ σταματήσει νὰ ξαναλέει πολλὲς φορὲς τὸ ἴδιο καὶ νὰ φωνάζει μὲ αὐτὸ καὶ παρόμοιο τρόπο· καὶ ἀμέσως, ἀμέσως, ἂν εἶναι δυνατόν, ἂς ζητήσει βοήθεια καὶ συμβουλή, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἐλευθερωθει ἀπὸ τὸν ἐχθρό· ἐὰν ὅμως δὲν μπορεί νὰ πάει ἀμέσως, ἂς προστρέξει γρήγορα στὸν σταυρωμένο Ἰησοῦ καὶ ἂς προσπέσει στὰ Ἁγιά του πόδια μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ καὶ στὴ Θεοτόκο Μαρία, ζητώντας εὐσπλαγχνία καὶ βοήθεια· καὶ ἡ νίκη στέκεται σὲ αὐτὴ τὴν γρηγοράδα.

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

«ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΜΑΡΑΚΙΑ! ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΦΙΛΟΥΣ Ο ΘΕΟΣ!»

«Όταν προσεύχεσαι, αντιλαμβάνεσαι ότι ο Θεός σε ακούει, σου μιλάει, σε σκέφτεσαι –εσένα ξεχωριστά– και μάλιστα πολύ αγαπητικά. Μας μιλάει ο Θεός και πρέπει κι εμείς να Του μιλάμε από πολύ κοντά, με εμπιστοσύνη, αγαπητικά, λατρευτικά. Όταν λέμε “μιλάω στον Θεό” σημαίνει ότι πάω κοντά ως αγαπητός στον Θεό και πιστεύω ότι δεν θα μου χαλάσει το χατίρι.«

»Πρώτα Του λέω να με συγχωρέσει που τολμάω να Του μιλήσω. Τον παρακαλώ να μ’ ελεήσει, να μ’ ακούσει, να με προσέξει και να με κοιτάξει. Τι είναι το κοίταγμα; Η παροχή του θείου ελέους, η αίσθηση της επίσκεψης του θείου ελέους.«

»Κατά τη θεία συνομιλία πρέπει να έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο Θεός θα μας απαντήσει. Αυτό δεν είναι πλάνη ούτε εγωισμός ούτε μύθος ούτε φαντασία· είναι πίστη, πραγματικότητα. Έτσι μας θέλει ο Θεός! Να Του μιλάμε όπως ο φίλος προς τον Φίλο και να στεκόμαστε ενώπιος Ενωπίω. Δεν μπορεί παρά να είναι μόνο έτσι. Ας είμαστε τομαράκια! Μας έχει φίλους ο Θεός. Και κάνει μεγάλη υπακοή σ’ εμάς. Δεν μας αρνείται τίποτα ο Θεός, εκτός κι αν ζητάμε πράγματα ανώφελα για τη σωτηρία μας.«

»Όταν στην προσευχή έχουμε πληρότητα πίστεως, τότε αισθανόμαστε την παρουσία του Θεού και Του μιλάμε “ενώπιος Ενωπίω”, πρόσωπο προς Πρόσωπο. Αυτή η μυστική και καυστική συνομιλία με τον Πανάγαθο Θεό ανοίγει τους οφθαλμούς της ψυχής. Ο νους ορά τον Θεό και η ψυχή ενώνεται άρρητα μαζί Του. Η αληθινή προσευχή είναι αστραπόμορφος και φεγγοβόλος “τόπος” θεοφάνειας· είναι η διόπτρα με την οποία ατενίζουμε τα ουράνια· μ’ αυτήν δεχόμαστε την αποκάλυψη του Θεού και ενωνόμαστε μαζί Του.«

»Όταν προσευχόμαστε, απευθυνόμαστε στον Παντογνώστη και Παντοδύναμο, που μπορεί να ενεργεί τα πάντα αμέσως. Κι όταν η αίσθηση της παρουσίας του Θεού αναπαύει το είναι μας κι έχουμε την πεποίθηση ότι ο Κύριος τα πάντα δύναται, τότε ο Θεός θαυματουργεί.«

»Ένα βράδυ στην προσευχή μου μίλησα πολύ προσωπικά στον Θεό. Μίλησα στο Πρόσωπο του Χριστού και είδα άμεσα τα αποτελέσματα της πλήρους εμπιστοσύνης προς Εκείνον. Όταν ικετεύουμε χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς κανένα παραπέτασμα, ανοιχτά –και τηρούμε βεβαίως τις εντολές–, τότε ο Θεός δεν μας χαλάει χατίρι. Αμέσως μας ακούει. Τόσο πολύ μας αγαπάει! Και όταν ο Θεός, η Αυτοαγάπη, γίνει η αγάπη μου, εε!… από ’κει και πέρα αρχίζει η μακαριότητα και η απόλαυση της συνομιλίας πρόσωπο προς Πρόσωπο...«

»Όταν προσευχόμαστε με αληθινή αγάπη για τον συνάνθρωπο, ο Θεός αναπαύει πρώτα εμάς, στερεώνοντας την πίστη μας. Και μόλις παγιωθεί μέσα μας η πίστη στον Χριστό, αμέσως δρα η προσευχή και σ’ εκείνον για τον οποίο προσευχόμαστε. Διότι ο Θεός συγκινείται αφάνταστα, όταν κάποιος Τον παρακαλεί να ελεήσει την “αγάπη” Του, την εικόνα Του, δηλαδή τον συνάνθρωπο· και τότε, παρακαλώ, επεμβαίνει Εκείνος και θαυματουργεί.«

»Όταν προσευχόμαστε με πίστη και αγάπη για κάποιον αδελφό, θα έρθει καιρός που, με τη δύναμη αυτής της πίστης και της αγάπης, θα εισέλθεις στη χώρα της θείας θαυματουργίας. Η πίστη θα θαυματουργήσει και θα μεταδώσει στον αδελφό τη Χάρη, διεγείροντας τη ψυχή του προς το θείο· θα πιστεύσει και αυτός και θα δεχθεί το έλεος του Θεού και την αγάπη του Θεού.«

»Πρέπει να έχουμε προσευχή μουσκεμένη στα δάκρυα για όλο τον κόσμο, τον πάσχοντα κόσμο. Ιδιαίτερα να προσευχόμαστε γι’ αυτούς που πάσχουν πνευματικά και παραπαίουν στα σκοτάδια και παρασύρονται από τον πύρινο ποταμό της αμαρτίας. Όταν τα μοναστήρια προσεύχονται για τον κόσμο, θα γίνει ίλεως ο Θεός, θα λυπηθεί τα πλάσματά Του και θα τα σώσει.«

»Αν μας λείψει η προσευχή, σβήσαμε! Γιατί από τη δύναμη της προσευχής εξαρτάται η δύναμη της αγάπης. Βέβαια, χωρίς αγάπη δεν υπάρχει προσευχή· αλλά και χωρίς προσευχή δεν ζει η αγάπη. Η ικεσία για τον συνάνθρωπό μας έχει μεγάλη σημασία και για τη δική μας ψυχή. Ο Θεός, επειδή είναι Αγάπη, αγαπά πολύ την “αγάπη” Του, τον άνθρωπο. Ανταποκρίνεται αμέσως με θεϊκή ευσπλαχνία στη φιλάνθρωπη προσευχή μας και σπεύδει να μας αναπαύσει με το πλήρωμα του ελέους Του. Τότε η ύπαρξή μας πλατύνεται και ενώνεται εν Πνεύματι με όλη την ανθρωπότητα.«

»Αλλά κι εκείνος ο άνθρωπος που υποστηρίζεται με την προσευχή των συνανθρώπων του, αποκτά μεγάλη δύναμη και θωρακίζεται έναντι του εχθρού. Η προσευχή για τον πλησίον συγκινεί τον Θεό και διεγείρει το έλεός Του. Όταν με συντριβή και με πολλά δάκρυα παρακαλούμε τον Θεό για τον διπλανό μας, έχοντας βαθιά συναίσθηση της αναξιότητάς μας, τότε γινόμαστε παγκόσμιοι άνθρωποι, επειδή ενωνόμαστε με τον Χριστό, που περικλείει μέσα Του το σύμπαν».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ

ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ

(1921–2001)

[«Ο Πατήρ Δαμασκηνός»,

Β΄ μέρος, κεφ. Α΄, §9, σελ. 386–389,

Έκδοσις Ιεράς Μονής

Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Μακρυνού,

Μέγαρα 20061.

Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφιών,

διόρθωση και πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός.]

http://toeilhtarion.blogspot.gr

Η ώρα των λόγων πέρασε ήρθε η ώρα της πράξης: Πρέπει να προβούμε σε αποφασιστικὴ ρήξη με τον Οικουμενισμό

Αγαπητοί αδελφοί εν Χριστώ, μετά τις τραγικές εξελίξεις της Συνόδου σας στέλνω το ακόλουθο κείμενο. Αν θέλετε μπορείτε να το δημοσιεύσετε.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Κλασσικός φιλόλογος, Ἱστορικός

Τὸ νέο λεξικὸ τῶν οἰκουμενιστῶν ἤγουν ἐπίσημης πιὰ αἱρέσεως τὸ ἀνάγνωσμα

«Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέχεται τὴν ἱστορικὴ ὀνομασία ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ἢ Ὁμολογιῶν». Μὲ αὐτὴ τὴν ἀπόφαση κορυφώθηκε ἡ καταπάτηση καὶ διαστρέβλωση τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ παρακαταθηκῶν, ποὺ ὑποτίθεται ὄφειλαν νὰ ὑπερασπίσουν οἱ συμμετέχοντες στην Κολυμπάριο Σύνοδο ἐπίσκοποι. Ἂν ἐξετάσει κανεὶς γλωσσικὰ τὴν διατύπωση αὐτὴ, φανερώνονται ὁ παραλογισμός καὶ ἡ νέα γλώσσα τῆς ʺνέας Ἐκκλησίαςʺ.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέχεται.

Ἄρα λοιπὸν ἀπὸ σήμερα οἱ οἰκουμενιστὲς ἰδίοις λόγοις δέχονται, ὅ,τι μέχρι σήμερα ἦταν ἀδιανόητο γιὰ Ὀρθόδοξο νὰ γίνει δεκτό. Αὐτό που ἀπέρριπταν μὲ θυσίες, μαρτύρια και ἀγῶνες τόσους αἰῶνες οἱ Ἅγιοι Πατέρες, τώρα γίνεται δεκτὸ ἀπὸ μία ὁμάδα αἱρετικῶν ʺθεολόγωνʺ, ἱερέων καὶ μή.

τὴν ἱστορικὴ ὀνομασία.

Ποιὰ ἱστορικὴ ὀνομασία, τὴν ἐπιστημονική, τὴν αὐθαίρετη ἢ τὴν πατερική; Γιατὶ ἂν πάρουμε γιὰ παράδειγμα τοὺς λεγόμενους καθολικούς, τότε ἐπιστημονικὰ δὲν μποροῦν να ὀνομάζονται καθολικοί, διότι ἡ λέξη καθολικὴ ἀποτελεῖ ὁρολογία τῆς Μίας Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ κατὰ τοὺς Πατέρες ἡ ὀνομασία ὅλων αὐτῶν ἦταν αἵρεσις. Ἄρα λοιπὸν οἱ οἰκουμενιστὲς πρωτοτυποῦν ξανὰ γλωσσικὰ ὀνομάζοντας αὐθαίρετα τὴν αἵρεση ἱστορία ἢ ἐπιστήμη.

ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ἢ Ὁμολογιῶν.

Αὐτὴ ἰδιαίτερα ἡ διατύπωση ἀναιρεῖ κάθε ἐννοιολογική λογικὴ. Ὅταν χρησιμοποιοῦμε τὴν ἐπιμεριστικὴ ἀντωνυμία ʺἄλλοςʺ ἀναφερόμαστε σὲ μέρη ἑνὸς συνόλου. Ἄρα λοιπόν, κατὰ τοὺς οἰκουμενιστές, οἱ αἱρετικοὶ εἶναι μέρη τοῦ συνόλου τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν ὅμως εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας, πῶς εἶναι ἑτερόδοξοι; Καὶ ἂν δὲν εἶναι ἑτερόδοξοι τότε τὶ εἶναι; Καὶ πῶς συμβιβάζονται οἱ ὅροι ἑτερόδοξος καὶ Χριστιανός; Χριστιανός ὁ ὁμόδοξος, Χριστιανός καὶ ὁ ἑτερόδοξος; Ἐκκλησία ὁ ὁμόδοξος, Ἐκκλησία καὶ ὁ ἑτερόδοξος; Ὅσον ἀφορᾶ τὸν ὅρο Ὁμολογία, τότε μένουμε ἔκπληκτοι ἀπὸ τὸ γεγονός, ὅτι κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ʺμεγάλους θεολόγουςʺ δὲν ρωτᾶ: Ποιὸν ὁμολογοῦν αὐτὲς οἱ ὁμολογίες, Χριστὸ μὲ μία ἢ μὲ δύο φύσεις, Πιστεύω μὲ filioque ἢ χωρίς, Παναγία Θεοτόκο ἢ Χριστοτόκο, Ἐκκλησία μὲ Ἁγίους ἢ χωρίς;

Δὲν θὰ ρωτήσουν ὅμως, διότι ψεύδονται καὶ διαστρεβλώνουν συνειδητά, ὅπως κάνουν καὶ μὲ τὰ ἀκόλουθα παραδείγματα νέας οἰκουμενιστικῆς καὶ αἱρετικῆς ὁρολογίας:

Ἅγιοι Πατέρες: Θύματα τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως

Ἱεροὶ κανόνες: τείχη ποὺ μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους μας

ἀγῶνας γιὰ τὴν πίστη: φουνταμενταλισμός

ὑπεράσπιση τῆς Μίας Ἐκκλησίας: Ἐγωκεντρισμός

πιστοί: ἁμαρτωλοί, ὑποχρεωμένοι να ὑπακοῦν

αἵρεση: ἀρχαία, μὴ πιὰ ἀναδεδειγμένη καὶ πολιτικὰ σωστὴ ἔκφραση

δόγμα: θεωρητικοὶ κανόνες χωρίς ἐφαρμογή στὸν σύγχρονο κόσμο

θεολογία: ἐπιστημονικός κλάδος κατάλληλος για καριέρα

Θεός: ὅπως τὸν θέλει ὁ καθένας

Ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ Ὀρθόδοξοι, ὅσο μνημονεύουμε καὶ συγκοινωνοῦμε μὲ τέτοιους ἐπισκόπους δὲν μποροῦμε να μιλοῦμε γιὰ ὀρθόδοξη ὁμολογία. Τί θα ποῦμε στὰ παιδιά μας, τί στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἔγιναν ὀρθόδοξοι, γιατὶ κατάλαβαν τὴν ὀλεθριότητα τῆς πλάνης, στὴν ὁποία βρίσκοντουσαν; Λάθος κάνατε γυρίστε πίσω, γιατί ὅλοι τὸ ἴδιο εἴμαστε; Ἡ ὥρα τῶν λόγων πέρασε ἦρθε ἡ ὥρα τῆς πράξης.

«Πρέπει νὰ προβοῦμε σὲ ἀποφασιστικὴ ρήξη μὲ τὸν Οίκουμενισμό, καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ τοὺς συνοδοιπόρους του. Ὁ δρόμος μας δὲν εἶναι ὁ δικός τους. Πρέπει νὰ τὸ ποῦμε αὐτὸ μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ νὰ τὸ δείξουμε μὲ τὶς πράξεις μας. Μία ἐποχὴ πραγματικῆς ὁμολογίας ἔρχεται γιὰ μᾶς, μία ἐποχὴ ποὺ ἴσως παραμείνουμε μόνοι καὶ διωκόμενοι….» (Ἀρχιεπίσκοπος Συρακουςῶν καὶ Ἁγίας Τριάδος Ἀβέρκιος πρὸς τὸν Ἃγιο Φιλάρετο Πρωθιεράρχη τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἐν Διασπορᾶ – 1/14-12-1967)

«Στὰ ἔσχατα χρόνια μας κάθε Χριστιανός εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὸ σύνολο τῆς Χριστιανοσύνης!» Ἅγ. Ἰωάννης Μαξίμοβιτς

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου Κλασσικός φιλόλογος, Ἱστορικός

https://fdimathan.wordpress.com/

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ !!!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΒΟΜΒΑ!!! Παναιρετικού Πάπα Φραγκίσκου: ΕΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ!

megasfilippos

Ανοικτή Επιστολή Προς τον Οικουμενι(στήν)κόν Πατριάρχην Κων/πόλεως Βαρθολομαίον

Θὰ ἔχετε ἀκούσει, Παναγιώτατε, τὴν λαϊκὴν παροιμίαν ποὺ λέγει : «Πές μου τοὺς φίλους σου νὰ σοῦ πῶ ποιὸς εἶσαι». Ἢ τὸ τοῦ Ἀποστόλου «φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαὶ» (Α΄ Κορ. 15, 33) Καὶ ἐξηγοῦμαι : Ποῖοι εἶναι οἱ ἀγαπητοὶ καὶ πεφιλημένοι σας φίλοι;

Τὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ποὺ ἀγωνίζονται καὶ ἀγωνιοῦν γιὰ τὰ δρώμενα στὸν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας ἢ οἱ παντὸς τύπου αἱρετικοί, Πάπας, Προτεστάντες, Ἑβραῖοι, Μασόνοι, Μουσουλμάνοι, Βουδισταί, Μάγοι καὶ λοιποί;

Δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε ὅμως μὲ ὅλους αὐτούς, ἀλλὰ μὲ τοὺς δύο πρώτους, Πάπα καὶ Προτεστάντες, ἴνα μὴ μακρύνωμεν τὸν λόγον. Καὶ ἐρωτῶ; Ποία εἶναι ἡ μεγάλη σας ἀγάπη, ὁ οὐρανομήκης ἔρωτάς σας; Ὁ Χριστὸς ἢ ὁ ἀντίχριστος Πάπας, ὅπως τὸν ἀποκαλῆ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, τὸν ὁποῖον Πάπα ἡ πρώτη (Α΄) Βατικανὴ Σύνοδος (1870) ἀνεκήρυξε ἀνώτερον τοῦ Θεοῦ ἀποφανθήσα ὅτι : «Ἐὰν ὁ Πάπας ἔχη ἀποφανθῆ γιὰ κάποιο θέμα καὶ ἡ γνώμη τοῦ Θεοῦ εἶναι διαφορετική τῆς γνώμης τοῦ Πάπα, θὰ πρέπει ὁ Θεὸς νὰ ἀνακαλέση τὴν γνώμην Του καὶ νὰ συμφωνήση μὲ τὴν γνώμη τοῦ Πάπα». Τοῦτο, οὔτε ὁ Ἑωσφόρος δὲν διενοήθη νὰ τὸ ἐπιθυμήση, ἀλλὰ μόνον διενοήθη νὰ γίνει ἴσος μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἀμέσως ἀπὸ φωτεινὸς ἄγγελος ἔγινε σκοτεινὸς δαίμονας.

Πόσον σκοτεινότερος τοῦ Ἑωσφόρου εἶναι ὁ Πάπας καὶ ἀκόμα σκοτεινότεροι τοῦ Πάπα εἶναι οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ποὺ τὸν τιμοῦν καὶ τὸν ἀκολουθοῦν; Ὑπάρχει μεγαλυτέρα προδοσία ἀπὸ αὐτήν;

Πῶς θὰ παρουσιαστῆτε, Παναγιώτατε, καὶ τί θά ἀπολογηθῆτε, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου σας; Καὶ ὅμως, αὐτὸς ὁ ὑπερφίαλος, ὁ «ἀλάθητος», ὁ ὑπεράνω παντὸς κτίσματος καὶ Αὐτοῦ τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, κηρύξας ἑαυτὸν ἀνώτερον Αὐτοῦ, ἔσκυψε δουλοπρεπῶς καὶ ἐφίλησε τὸ χέρι ἐνός διάσημου Εβραίου!

Καὶ τώρα ἔρχομαι εἰς τοὺς ἀγαπητοὺς «πεφιλημένους ἀδελφούς» σας Προτεστάντες μὲ τοὺς ὁμοφιλοφιλικοὺς καὶ λεσβιακοὺς ἐπισκόπους καὶ πρεσβυτέρους. Δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε μ’ αὐτὲς τὶς βρωμιὲς τοῦ προτεσταντικοῦ Μωσαϊκοῦ. Θὰ ἀναφερθῶ μόνον σὲ δύο γεγονότα καὶ ἴσως συναισθανθῆτε τὸ βάθος τῆς πτώσεώς σας καὶ ἀνανίψετε καὶ σωθῆτε καὶ ἐσεῖς καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες σας.

Πρῶτον: Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τοῦ Καντέρμπουρι τὴν ἡμέρα τῆς, ὑπὸ τῶν Τζιχαντιστῶν, καταστροφῆς τοῦ κέντρου διασκεδάσεως εἰς τὸ Παρίσι, προσευχόμενος εἰς τὸν Θεὸν νὰ σταματήσουν αὐτὲς οἱ καταστροφὲς καὶ οἱ θάνατοι ἀθώων ἀνθρώπων καὶ μὴ παίρνοντας ἀπάντηση ἀπὸ τὸν Θεὸν, ἀπεφάνθη ὅτι …ἴσως δὲν ὑπάρχει Θεός! Καὶ ὅμως, παραμένει Ἀρχιεπίσκοπος, τίνος Θεοῦ; Τοῦ ἀμφισβητουμένου ὑπ’ αὐτοῦ ἢ τοῦ Ἀντιχρίστου;

Καὶ ἔρχομαι εἰς τὴν δευτέραν περίπτωσιν, ἑνὸς προτεστάντη ἐπισκόπου, τοῦ Jοhan Ediun στὴν πόλη Elcistuna στὸν ναὸ closter, ὁ ὁποῖος παρήγγειλε γιὰ τὸ ναὸ ἕνα ἀνάγλυφο σὲ μάρμαρο ποὺ παρίστανε τὸν Ἐσταυρωμένο Χριστὸ (συγχώρεσέ μας, Κύριε) ἀγκαλιασμένο ἀπὸ ἕναν γυμνό ὁμοφυλόφιλο! Καὶ δὲν ἀρκοῦσε αὐτὸ, ἀλλὰ ὅταν τὸν ἠρώτησαν γιατί τὸ ἐπέτρεψε, εἶπε πώς αἰσθάνεται εὐτυχισμένος γιατί μὲ τὴν πρωτοβουλία του αὐτὴ, νὰ ἀπεικονιστῆ ὁ Κύριος μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἔδωσε «μία ἄλλη πιὸ ἀνθρώπινη διάσταση στὸ θεῖο Μαρτύριο τῆς Σταυρώσεως»!

Δὲν ὑπάρχει λέξις, οὔτε στὴν τόσο πλούσια ἑλληνικὴ γλώσσα, γιὰ νὰ ἐκφράση τὴν ἀγανάκτησιν τοῦ κάθε ἀνθρώπου, χριστιανοῦ ἢ μή, γιὰ τὴν βέβηλον καὶ ἀνίερον αὐτὴν πράξιν. Καὶ ὅμως, ἐσεῖς καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες σας, ἔχετε ἁβροτάτας σχέσεις μὲ ὅλους αὐτούς!

Τέλος, εὔχομαι νὰ συνέλθετε καὶ νὰ ἐπιστρέψετε στὰ γνήσια πνευματικά σας παιδιά, τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἀφήνοντας, ἀνεπιστρεπτὶ, τὸ σκοτάδι τῆς πανσπερμίας τοῦ κακοῦ καὶ χαροποιώντας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, ὡς λέγει ὁ Κύριος: «χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἐνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκ. 15, 7) .

Μὲ τὸν ἁρμόζοντα σεβασμὸ πρὸς τὸ ἀρχιερατικό σας ἀξίωμα, διατελῶ.

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς,

ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς

Μηλοχωρίου Ἐορδαίας.

http://katanixis.blogspot.com

Τρία θαυμαστά γεγονότα που συνοδεύουν το γενέθλιο του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (24 Ιουνίου)

Τα τρία θαυμαστά γεγονότα που συνοδεύουν το γενέθλιο 

του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (24 Ιουνίου).

Το πρώτο θαυμαστό γεγονός, είναι ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι ο μοναδικός άγιος που πρώτα τον γνώρισε ο κόσμος ως Άγιο και έπειτα ως βρέφος. Πρώτα τον γνώρισε ως Προφήτη και έπειτα τον είδε ως άνθρωπο!

Και αυτό γιατί πριν ακόμα βγει από την κοιλιά της μητέρας του, έδειξε την Χάρη που έλαβε από τον Θεό και προφήτευσε προσκυνώντας τον Δεσπότη των απάντων. Σκίρτησε στην κοιλιά της Ελισάβετ όταν η Παναγία την ασπάστηκε. Το σκίρτημα αυτό ήταν ένα προσκύνημα που γέμισε την καρδιά της Ελισάβετ με πνευματική χαρά και ανεφώνησε: ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. (Λκ 1,44)
Αμέσως δηλαδή μεταδόθηκε η χάρη που έλαβε ο Ιωάννης στην Ελισάβετ, η οποία άρχισε να κηρύττει εκείνα που ο Ιωάννης ως αγέννητος δεν μπορούσε να πει: καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. (Λκ 1,41-42)

Μητέρα του Θεού, ονομάζει την Παρθένο, σαν να ήξερε ποιον κυοφορούσε μέσα στην κοιλιά της. Γίνεται Προφήτης λοιπόν η Ελισάβετ και αυτό βεβαίως είναι δόξα του υιού της, του Ιωάννη.

Είναι πράγματι ασύλληπτη η χάρη που δόθηκε στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο.
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι:

Οι Μάρτυρες, πρώτα βαπτίζονται στο αίμα του Μαρτυρίου τους, οι ασκητές πρώτα πλένονται στον ιδρώτα της άσκησης, οι Απόστολοι πρώτα ευωδίασαν τον εαυτό τους με την οσμή του κηρύγματος, όλοι οι Άγιοι βάφτηκαν πρώτα με τους αγώνες τους και έπειτα έλαβαν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Ο κόσμος γενικά, γνώρισε τον κάθε άνθρωπο που αγίασε, από τα κατορθώματα των αρετών του. Όλοι οι Προφήτες, από την πολλή τους αρετή έγιναν σκεύη δεικτικά των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και έτσι έλαβαν και το χάρισμα να προφητεύουν.
Τότε ο κόσμος κατάλαβε πως ήταν Προφήτες.

Όμως, τον Άγιο Ιωάννη, τον κατάλαβε ο κόσμος, πριν να γεννηθεί στον κόσμο. Όταν ήταν βρέφος αγέννητο!

Ένα δεύτερο θαυμαστό γεγονός, είναι το γεγονός πως για να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι ο Άγιος Ιωάννης είναι Πρόδρομος του Μονογενούς Υιου του Θεού, ο Θεός θέλησε η γέννησή του Προδρόμου, να έχει παρόμοια προτερήματα με εκείνα του Ιησού:

– Στην γέννηση του Ιησού Χριστού ο Γαβριήλ ευαγγελίζει στην Παρθένο το Χαίρε. Στην γέννηση του Ιωάννη ο Άγγελος, λέει στον πατέρα του τον Ζαχαρία «Και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις». (Λκ 1,14)

– Ο Άγγελος λέει στην Παρθένο: Εκείνος που θα γεννήσεις, είναι ο Υιός του Υψίστου. (Λκ. 1,32)
Ο Άγγελος προλέγει στον Ζαχαρία, ότι ο υιός σου θα είναι Μεγας ενώπιον του Κυρίου. (Λκ 1,15)

– Στην γέννηση του Χριστού έχουμε παρθενία και τόκο. Στην γέννηση του Ιωάννη έχουμε στείρωση και γηρατειά.

– Εκεί Άγγελοι δοξαζουν, εδώ άνθρωποι θαυμάζουν.

– Εκεί ανοίγουν οι ουρανοί και κατεβάζουν τον αστέρα, εδώ λυνεται η γλώσσα του πατέρα και εκφωνει τις προφητείες.

– Γεννήθηκε ο Ιησούς και έπαψε του διαβόλου η εξουσία. Γεννήθηκε ο Ιωάννης και άρχισε το κήρυγμα της Σωτηρίας.

Μια τρίτη μικρή αλλά πολύ σημαντική λεπτομέρεια: Ο Ζαχαρίας δεν προσευχόταν να του χαρίσει ο Θεός έναν υιό. Αν ζητούσε κάτι τέτοιο, τότε σίγουρα δεν θα απιστούσε τόσο, όταν ο Άγγελος του είπε ότι θα γεννήσει υιό η Ελισάβετ. Αυτός, όταν προσέφερε στον Θεό θυμίαμα παρακαλούσε για την Σωτηρία του λαού και κατά την ώρα που έκανε δέηση για την Σωτηρία του κόσμου, τον επισκέφτηκε ο Άγγελος και του είπε, ότι ακούστηκε η δέησή σου και η γυναίκα σου η Ελισάβετ θα γεννήσει τον υιόν σου. Σαν να του έλεγε ότι η Σωτηρία του κόσμου, θα αρχίσει από την γέννηση του υιού σου. Σαν να του έλεγε ότι ήταν η γέννηση του Ιωάννη η Σωτηρία όλου του κόσμου.

Λέει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης πως καθένας από τους υπόλοιπους αγίους εγκωμιάσθηκε από κάποιον άλλον, ο υψηλός στην αρετή από κάποιον επίσης υψηλό, και ο μετριώτερος από κάποιον μέτριο.
Γι’ αυτόν, όμως, που τώρα ευφημείται κατ’ εξοχήν, το εγκώμιο προέρχεται από τον ίδιο τον Χριστό τον Θεό, που είναι η αλήθεια. Γιατί αναφέρει: «Κανείς μεταξύ των ανθρώπων δεν έχει αναφανεί ανώτερος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή».

Άπολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Προφήτα και Πρόδρομε, της παρουσίας Χριστού, άξίως ευφημήσαί σε, ουκ εύπορούμεν ημείς, οι πόθω τιμώντές σε· στείρωσις γαρ τεκούσης, και πατρός αφωνία, λέλυται τη ενδόξω, και σεπτή σου γεννήσει, και σάρκωσις Υιού του Θεού, κόσμω κηρύττεται.

Κοντάκιον Ήχος γ’. Η Παρθένος

Η πριν στείρα σήμερον, Χριστού τον Πρόδρομον τίκτει, και αυτός το πλήρωμα, πάσης της προφητείας, όνπερ γάρ, προανεκήρυξαν οι Προφήται, τούτον δη, εν Ιορδάνη χειροθετήσας, ανεδείχθη Θεού Λόγου, Προφήτης Κήρυξ ομού και Πρόδρομος.

Επεξεργασία: Ορθόδοξες Απαντήσεις, Ιούνιος 2014

 http://orthodoxanswers.gr/

Η στιγμή που έγινες παιδί Του

Όταν έρθει η μέρα που δε θα σε νοιάζει τι λέει ο ένας κι ο άλλος για σένα, μα θα πατάς στα πόδια σου, στη γη της καρδιάς σου, την ποτισμένη με του είναι σου το αίμα και το δάκρυ, δόξασε το Θεό και κάνε το σταυρό σου! Είναι η στιγμή που έγινες παιδί Του αγαπημένο…

π. Ανδρέας Κονάνος 

Όταν ζητάμε... ο Θεός μας ακούει;

Ὅταν ὁ Θεὸς δὲν μᾶς δίνει κάτι ποὺ ἐπίμονα τοῦ ζητοῦμε, τότε δύο πράγματα μπορεῖ νὰ συμβαίνουν:

Ἢ δὲν μᾶς τὸ δίνει γιὰ τὸ καλό μας, ἢ ἐμεῖς δὲν ξέρουμε πῶς καὶ πότε νὰ τοῦ τὸ ζητήσουμε, χωρὶς νὰ ἀποκλείεται νὰ συμβαίνουν καὶ τὰ δύο μαζί. Ὅσον ἀφορᾶ τὴν πρώτη περίπτωση, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίζει τὸ «γιατί». Καὶ τοῦτο, διότι εἶναι ἀνεξερεύνητες οἱ βουλὲς τοῦ Κυρίου!

Γι' αὐτὸ σιωπῶ. Γιὰ τὴν δεύτερη, ὅμως, περίπτωση, θὰ μποροῦσα νὰ σοῦ πῶ πάρα πολλά. Πρῶτα-πρῶτα, ὅταν ζητᾶμε κάτι ἀπὸ τὸν Θεὸ δὲν πρέπει νὰ στυλώνουμε τὰ πόδια μας καὶ νὰ τοῦ λέμε: «Τώρα θέλω αὐτό». Διότι, κάτι τέτοιο, δὲν εἶναι μόνον ἀπαράδεκτον, ἀλλὰ ἀποτελεῖ καὶ μεγάλη ἀσέβεια πρὸς τὸν Δημιουργό μας.

Ποιὸς εἶσαι ἐσύ, ἢ ἂν θέλεις, ποιὸς εἶμαι ἐγώ, ποὺ μπορῶ νὰ ζητήσω ἀπαιτητικὰ κάτι ἀπὸ τὸν Θεό μας καὶ μάλιστα νὰ τοῦ προσδιορίσω καὶ τὸν χρόνο χορηγήσεώς του;

Μά, Παπούλη μου, ἐγὼ οὔτε ἀπαιτητικὰ τὸ ζήτησα, οὔτε χρονικὰ ὅρια ἔθεσα. Αὐτὸ τὸ γνωρίζετε πολὺ καλά. Γιατὶ τὸ θέμα μου χρονίζει Ἀκριβῶς αὐτὸ σοῦ ἐξηγῶ καὶ ἐγώ. Τὴν αἰτία ποὺ χρονίζει. Ὅταν ζητᾶμε κάτι ἀπὸ τὸν Θεό, τὸ ζητᾶμε παρακλητικὰ καὶ εὐγενικά, γιὰ ἕνα ὁρισμένο χρονικὸ διάστημα.

Ἐὰν δοῦμε ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς τὸ ἀρνεῖται, τότε σταματοῦμε καὶ ἐμεῖς νὰ τὸν ἐνοχλοῦμε. Διότι, ὅσο ἐπιζητοῦμε κάτι, τόσο ἀπομακρύνεται. Γι' αὐτὸ παύουμε νὰ τὸ ζητᾶμε. Καὶ ὅταν πλέον ἐμεῖς θὰ τὸ ἔχουμε ξεχάσει, αὐτὸ θὰ ἔλθει, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε. Γιατὶ ὁ Θεὸς δὲν ξεχνᾶ.

Ἔλαβε τὸ μήνυμά μας! Τὸ συγκρατεῖ καὶ ὅταν Ἐκεῖνος κρίνει, ὅτι ἐπέστη ὁ καιρός, μᾶς τὸ χορηγεῖ! Γι' αὐτό, δὲν πρέπει νὰ ἐπιμένουμε στὸν Θεό, ντὲ καὶ καλά, νὰ μᾶς κάνει αὐτὸ ποὺ θέλουμε ἐμεῖς καὶ μάλιστα, ὅποτε ἐμεῖς τὸ θέλουμε. Ἡ ἐπιμονὴ σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις ἀντενδείκνυται.

Γιατὶ κάνει κακό, ἀντὶ γιὰ καλό. Καὶ ὅταν μάλιστα ἡ ἐπιμονὴ εἶναι ἔντονη καὶ προέρχεται ἀπὸ ἄτομο ἀνυποχώρητο, ὅπως λ.χ. εἶσαι ἐσύ, τότε μόνο καλὸ δὲν φέρνει.

Γενικά, παιδί μου, θέλω νὰ καταλάβεις ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐπιμένουμε νὰ ἀλλάξουμε τὴν θέληση τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ἔτσι μᾶς ἀρέσει ἐμᾶς καὶ μάλιστα, ὅποτε θέλουμε ἐμεῖς ἀφ' ἑνός, καὶ ἀφ' ἑτέρου, ὅταν θέλουμε κάτι νὰ ἀποκτήσουμε, δὲν πρέπει νὰ τὸ κυνηγᾶμε, ἀλλὰ νὰ τὸ ἀφήνουμε στὴ θέληση τοῦ Θεοῦ.

Διαφορετικά, ὅσο κυνηγᾶμε κάτι, τόσο ἀπομακρύνεται! Αὐτὸ τὸ κάτι, νὰ τὸ παρομοιάσεις μὲ τὴν σκιά σου. Ὅσο καὶ νὰ τρέξεις, δὲν πρόκειται νὰ τὴν πιάσεις ποτέ. Γιατὶ ὅσο τρέχεις ἐσύ, τρέχει καὶ αὐτή!

Ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ὁ πατὴρ Πορφύριος. Ο διορατικός, ο προορατικός, ο ιαματικός"

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ

–Νιώθω τόσο αδύναμος. Στη ζωή μου δεν νιώθω καθόλου δυνατός…

–Μην ανησυχείς που νιώθεις αυτό που είσαι πραγματικά, αυτό που είναι η ίδια η φύση μας. Να νιώθουμε χαρά όταν μπορούμε να έχουμε μια τέτοια επίγνωση της αδυναμίας μας. Άλλωστε, κανένας άνθρωπος δεν είναι ποτέ αφ’ εαυτού του δυνατός. Κι αυτός που νιώθει από μόνος του δυνατός αυταπατάται οικτρά και, αργά ή γρήγορα, τον περιμένει στο διάβα του η δυσάρεστη μεν αλλά σωτήρια πείρα της αδυναμίας του. Γιατί και σ’ αυτόν πρέπει οπωσδήποτε να δοθεί η γεύση της πραγματικής ζωής, που είναι η θεία ταπείνωση. Ο μόνος δυνατός είναι ο Χριστός. Και περιμένει όλους εμάς να θυμηθούμε τη δύναμη και την παντοδυναμία της αγάπης Του, να τη ζητήσουμε και τη γευθούμε όντες μέσα στην αίσθηση της προσωπικής μας αδυναμίας, της ευτέλειας και της εσχατιάς μας. Δίχως αυτήν την αίσθηση δεν μπορεί και δεν γίνεται να παραμείνει η δύναμη και η κραταίωση του Χριστού στην καρδιά. Χωρίς τον Χριστό ολισθαίνουμε από αδυναμία σε αδυναμία. Και μόνο μαζί Του λαμβάνουμε μέσα μας το πλήρωμα εκείνης της δύναμης που φτάνει μέχρι την αιώνια ανάσταση.

π. Δαμιανός

http://toeilhtarion.blogspot.gr

«Κάθε ἐμπόδιο γιά καλό»

Ὅσο πιό σκληρόκαρδος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιό βαθιά θά εἶναι ἡ πτώση του.Ἕνα αὐγό σπάει καί ἀπό ὕψος 30 πόντων.

Ὅμως ἕνας βράχος πρέπει νά ἀνέβει πολύ ὑψηλά καί νά πέσει γιά νά συντριβεῖ.

Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει πολύ σκληρή καρδιά, θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά πετύχει κάποια πράγματα:

Νά ἀνέβει ψηλά καί κατόπιν νά πέσει βαρύγδουπα γιά νά συντριβεῖ, νά μαλακώσει, νά σπάσει.

Ὅμως ὁ μαλακός ἄνθρωπος, ὁ εὐαίσθητος, ὁ πονόψυχος μπορεῖ νά μήν ἔχει μεγάλες κοσμικές ἐπιτυχίες, νά βρίσκει ὅλο ἐμπόδια, αὐτό ὅμως τόν προστατεύει ἀπό μεγάλες πτώσεις, τίς ὁποῖες ἡ εὐαίσθητη καρδιά του δέν θά ἀντέξει.

Νά λοιπόν, πού τά ἐμπόδια στή ζωή μας εἶναι ἡ προστασία μας καί ὄχι ἡ κατάρα μας καί ἡ δοκιμασία μας.

Ἔτσι, ὅταν ὁ Θεός θέλει νά μᾶς γλιτώσει ἀπό ἐγωιστικά στραπατσαρίσματα βάζει ἐμπόδια στά σχέδιά μας.

Δηλαδή, τό ἐμπόδιο εἶναι ἡ προστασία ἀπό ἐγωιστικές πτώσεις.

Γι’ αὐτό ὁ λαός λέει:

«Κάθε ἐμπόδιο γιά καλό” καί κατ’κατ’ ἀναλογία “κάθε ἄνεση γιά κακό!»

Λέγουν οἱ Πατέρες «οὐδείς εἰσῆλθε μετ’ ἀνέσεως στόν παράδεισο».

Ὡς ἐκ τούτου πρίν ἀπό κάθε πτώση, προηγεῖται ἐγωιστική ἄνεση καί πρίν ἀπό κάτι ὄμορφο, συντριβή καί ταπείνωση.

Άγιος Πορφύριος

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Για εσένα που φοβάσαι γι΄ αυτά που συμβαίνουν γύρω σου

Στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους Του ἀ­πευθυνόταν ὁ Κύριος. Ἦταν τότε ποὺ τοὺς εἶχε ἐκλέξει, δώδεκα τὸν ἀριθμό, καὶ τοὺς ἔστελνε νὰ κηρύξουν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων τὸ «εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας» (Ματθ. δ΄ 23).

Τοὺς ἔδωσε σαφεῖς παραγγελίες γιὰ τὸ πῶς ἔπρεπε νὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἔργο αὐτό, καὶ ἔπειτα τοὺς ἔκανε λόγο γιὰ τοὺς διωγμοὺς ποὺ ἐπρόκειτο νὰ συναντήσουν στὶς περιοδεῖες τους.

–Θὰ σᾶς παραδώσουν σὲ συνέδρια καὶ δικαστήρια, τοὺς εἶπε, θὰ σᾶς σύρουν μπροστὰ σὲ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνες, προκειμένου νὰ σᾶς καταδικάσουν καὶ νὰ σᾶς θανατώσουν… (βλ. Ματθ. ι΄ [10] 17-22).

Καὶ συμπλήρωσε ὁ θεῖος Διδάσκαλος:

«Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου· μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶ­μα, καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι» (Λουκ. ιβ΄ [12] 4). Λέω σὲ σᾶς τοὺς φίλους μου, μὴ φοβηθεῖτε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ θανατώνουν τὸ σῶμα καὶ ὕστερα δὲν μποροῦν νὰ κάνουν τίποτε περισσότερο.

Φίλους Του τοὺς ὀνομάζει· δικούς Του, προσφιλεῖς, ἀγαπητούς Του· καὶ μὲ αὐτὴ τὴν πλήρη τρυφερότητος προσ­φώνηση θέλει νὰ ἐμβάλει θάρρος στὴν καρδιά τους.

–Εἶστε φίλοι μου, μὴ φοβάστε τίποτε· οὔτε τὸ χειρότερο ποὺ μπορεῖ νὰ σᾶς συμβεῖ: τὸν θάνατο. Σᾶς τὸ λέω αὐτὸ Ἐγὼ ποὺ εἶμαι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, Ἐγὼ ποὺ σᾶς ἔδωσα καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή, καὶ γι’ αὐτὸ γνωρίζω καλύτερα ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλον τὴν ἀξία τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ ἄλλου. Τὸ πολύ-πολὺ νὰ θανατώσουν τὸ σῶμα σας. Τίποτε περισσότερο δὲν μποροῦν νὰ σᾶς κάνουν. Κατανοῆστε τὰ λόγια μου καὶ ἀπὸ αὐτὰ βγάλτε τὸ συμπέρασμα γιὰ τὸ τί ἀξία ἔχει τὸ θνητὸ τοῦτο, πρόσκαιρο σῶμα, σὲ σχέση μὲ τὴν αἰώνια, ἀθάνατη ψυχή.

Γι’ αὐτό, μὴ φοβάστε!

Καὶ συνεχίζει ὁ Κύριος:

–Πέντε σπουργίτια δὲν πωλοῦνται εἴ­κοσι λεπτά, εὐτελέστατη δηλαδὴ τιμή; Ποιὸς δίνει σημασία σ’ ἕνα σπουργίτι; Κι ὅμως, οὔτε ἕνα ἀπὸ αὐτὰ δὲν εἶναι ξεχασμένο καὶ ἐγκαταλελειμμένο μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ δὲν πέφτει νεκρὸ στὴ γῆ χωρὶς νὰ τὸ ἐπιτρέψει ὁ οὐράνιος Πατέρας. Ἂν λοιπὸν τόση φρον­τίδα καὶ πρόνοια δείχνει ὁ Θεὸς γιὰ τὸ τελευταῖο σπουργιτάκι, θὰ ἐγκαταλείψει ἐσᾶς; Εἶναι δυνατόν;

–Σᾶς περνοῦν λογισμοὶ μήπως ὁ Θε­ὸς σᾶς ξέχασε, σᾶς ἐγκατέλειψε, δὲν σᾶς παρακολουθεῖ… Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι ἀκόμα καὶ οἱ τρίχες ἀπὸ τὸ κεφάλι σας ὅλες εἶναι μετρημένες ἀπὸ τὸν Θεό. Ξέρει ὁ Θεὸς κάθε στιγμὴ πόσες τρίχες ὑπάρχουν στὸ κεφάλι σας. Σᾶς ἀρκεῖ αὐτὴ ἡ διαβεβαίωση γιὰ νὰ ἐννοήσετε πόση πρόνοια καὶ φροντίδα λαμβάνει γιὰ σᾶς ὁ Θεός; Τί ἄλλο θέλετε περισσότερο;

«Μὴ οὖν φοβεῖσθε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε», καταλήγει ὁ θεῖος Διδάσκαλος (Λουκ. ιβ΄ [12] 6-7). Μὴ φοβάστε λοιπόν. Εἶστε ἀνώτεροι ἀπὸ πολλὰ σπουργίτια!

Τί λόγια, πράγματι, αὐτά! Πόση εἰρήνη, ἀνακούφιση εἶναι ἱκανὰ νὰ προξενήσουν στὴν ταραγμένη ἀπὸ δυσκολίες καὶ προβλήματα ψυχή! Ἔχουμε ἕνα Θεὸ ποὺ ἡ μέριμνά Του καὶ γιὰ τὰ ἄψυχα ἀκόμα δημιουργήματά Του φτάνει μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Καὶ θὰ ἀδιαφορήσει γιὰ ἐμᾶς, τὶς ἔμψυχες εἰκόνες Του, αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους τὸν ἴδιο τὸν Υἱό Του ἔστειλε στὴ γῆ γιὰ νὰ χύσει τὸ ἀτίμητο Αἷμα Του; Εἶναι δυνατόν; «Πῶς ἂν ἐπιλάθοιτο τῶν ἀγαπώντων αὐτὸν ἢ ἀγνοήσειέ τι τῶν συμβαινόν­των αὐτοῖς;», ρωτᾶ ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας· πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ λησμονήσει αὐτοὺς ποὺ Τὸν ἀγαποῦν ἢ νὰ μὴ δώσει σημασία γιὰ κάτι ποὺ τοὺς συμβαίνει, «ὅς γε τοσαύτην αὐτῶν ποιεῖται πρόνοιαν, ὡς ἕκαστα τῶν κατ’ αὐτοὺς εἰδέναι λεπτῶς, καὶ οἷον ἠριθμημένας ἔχειν αὐτῶν τὰς τρίχας;», Αὐτὸς ποὺ τόση πρόνοια δείχνει γι’ αὐτούς, ὥστε νὰ γνωρίζει λεπτομερῶς τὰ πάντα ἀναφορικὰ μ’ αὐτούς, σὰν νὰ ποῦμε καὶ πόσες τρίχες ἔχουν;

Κι ἂν πρόκειται νὰ θανατωθεῖτε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς σας, συμπληρώνει ὁ ἅ­γιος Θεοφύλακτος Ἀχρίδος, μιλώντας ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου, αὐτὸ δὲν θὰ γίνει ἐπει­δὴ Ἐγὼ σᾶς ἔχω ἐγκαταλείψει. Διότι τόση φροντίδα λαμβάνω γιὰ σᾶς, ὥστε νὰ γνωρίζω μὲ κάθε λεπτομέρεια ὅ,τι σᾶς ἀφορᾶ. Ἂν λοιπὸν ἐπιτρέψω νὰ μπεῖτε σὲ πειρασμό, νὰ εἶσθε βέβαιοι ὅτι θὰ σᾶς χορηγήσω καὶ τὴ δύναμη νὰ τὸν ὑπομείνετε. Διότι Ἐγὼ εἶμαι κηδεμόνας σας καὶ ὅλα τὰ γνωρίζω καὶ τὰ ἔχω ρυ­θμισμένα μέχρι λεπτομέρειας γιὰ τὸν καθένα σας. Ὅ,τι εἶναι τὸ καταλληλότερο γιὰ τὸν κάθε ἕναν ἀπὸ σᾶς, αὐτὸ τοῦ δίνω.

Συνεπῶς, ἀδελφέ μου, γιατί νὰ ἀγωνιοῦμε; γιατί νὰ φοβόμαστε; Εἶναι ὁπωσδήποτε δύσκολες, πολὺ δύσκολες οἱ ἡμέρες ποὺ περνοῦμε. Καὶ ἐνδεχομένως ἡ κατάσταση σύντομα νὰ ἐπιδεινωθεῖ κι ἄλλο. Διάφοροι λογισμοὶ ἴσως νὰ περνοῦν ἀπὸ τὸ μυαλό μας, τέτοιοι ποὺ νὰ ἐμβάλλουν σὲ φόβο καὶ ταραχὴ τὴν ψυχή μας.

Ὅμως…

Ἀφοῦ ἔχουμε ρητὴ καὶ ἐπαναλαμβανόμενη τὴν προτροπή Του: «μὴ οὖν φο­βεῖσθε»· ἀφοῦ ἔχουμε ξεκάθαρη τὴ διαβεβαίωσή Του ὅτι «καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται», καὶ μία δὲν πέφτει χωρὶς ὁ Ἴδιος νὰ δώσει ἐντολή· ἀφοῦ «πολλῶν στρουθίων διαφέρομεν», τότε γιατί νὰ φοβόμαστε καὶ νὰ ἀγωνιοῦμε; Ἂν ἕνα παιδί, μετὰ ἀπὸ συνεχεῖς διαβεβαιώσεις τῶν γονέων του ὅτι δὲν θὰ τὸ ἀφήσουν μόνο του, ὅτι κοντά του εἶναι, τὸ προστατεύουν συν­εχῶς, μετὰ ἀπὸ ἐπανειλημμένες ἐπιβεβαιώσεις ἐπάνω στὰ πράγματα ὅτι ἔτσι εἶναι ὅπως τοῦ τὰ λένε, αὐτὸ συνεχίσει νὰ νιώθει ἀνασφαλές, δὲν θὰ δηλώνει μὲ τὴ στάση του αὐτὴ ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης, ἐνδεχομένως καὶ ἀγνωμοσύνη ἀπέναντι στοὺς γονεῖς του; Καὶ δὲν θὰ γίνεται αὐτὸ ἀφορμὴ λύπης γιὰ τοὺς γονεῖς του; Τί ἄλλο νὰ κάνουν γιὰ νὰ τὸ πείσουν ὅτι εἶναι κοντά του;

Νὰ πιστέψουμε ὅτι εἴμαστε παιδιὰ ἀγαπητὰ τοῦ οὐρανίου Πατρός. Καὶ τότε θὰ Τοῦ δίνουμε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸ χέρι μας καὶ θὰ προχωροῦμε στὸ δρόμο μας ἄφοβα, ψάλλοντας: «Κύριος ἐμοὶ βοηθός, καὶ οὐ φοβηθήσομαι…» (Ψαλ. ριζ΄ [117] 6).

osotir.org

Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

Ήταν από τις εκφράσεις που δεν ξεχνάς, που μένουν στο μυαλό σου για να τις επεξεργαστείς στον ελεύθερό σου χρόνο. “Η σημερινή εποχή είναι σαν να ζούμε την εποχή του Νώε”.

Τότε ο Νώε έφτιαχνε την κιβωτό, ένα μεγάλοπλοίο το οποίο Ο Θεός ανέθεσε στοΝώε να κατασκευάσει λόγω του μεγάλου κατακλυσμού που επρόκειτο να φέρει, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη.

Ο Νώε με μεγάλη προθυμία και υπακοή άρχισε αμέσως να κατασκευάζει την κιβωτό. Όταν έλεγε το μήνυμα που έλαβε από τον Θεό δεν τον πίστευε κανείς . Κι ενώ αυτός συμμορφωνόταν με την εντολή του Θεού, οι άλλοι άνθρωποι εξακολουθούσαν να μένουν αμετανόητοι και να κάνουν κακές πράξεις. 

Μέσα σε αυτή τη κιβωτό ο Νώε έβαλε την οικογένειά του, τη γυναίκα του και τους τρεις γιους του (Σημ, Χαμ και Ιάφεθ) με τις γυναίκες τους καθώς και ζευγάρια από όλα τα ζώα της υφηλίου.

Είναι λοιπόν η σημερινή εποχή σαν την εποχή του Νώε; Πόσοι άνθρωποι μας έχουν μιλήσει για τον Χριστό ; Πόσα θαύματα έχουμε βιώσει στη ζωή μας και ακούμε καθημερινά να γίνονται ; Οι Αγιορείτες Πατέρες έχουν έρθει δίπλα μας αφήνοντας για λίγο τα κελιά τους για να μας συμβουλέψουν και να μας προστατέψουν από τις δυσκολίες που έρχονται. Η Εκκλησία χτυπάει τις καμπάνες τις και Ο Θεός μας καλεί για να μας δώσει την χάρη Του. Αν η σημερινή κιβωτός είναι η ορθόδοξη πίστη μας τι περιμένουμε για να ανέβουμε στο πλοίο και να σωθούμε από τις φουρτούνες που ήδη κλονίζουν την ανθρωπότητα ;

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ. Νιώθουμε ευτυχία που γεννηθήκαμε σε αυτή την χώρα και βαπτιστήκαμε χριστιανοί ορθόδοξοι. Που φωτιστήκαμε με το Άγιο Πνεύμα και μας έδωσαν ονόματα Αγίων. Έχουμε καταλάβει τελικά πόσο τυχεροί είμαστε ; Πώς Ο Ένας Τριαδικός Θεός έχει αγκαλιάσει τα παιδιά Του και τους δείχνει τον δρόμο της σωτηρίας ; Ο πολυεύσπλαχνος Θεός μας, μας περιμένει στον παράδεισο που έφτιαξε για μας. Εμείς βουλιάζουμε στην αμαρτία και Εκείνος με την πραγματική μας μετάνοια μας δέχεται ξανά και ξανά ; Μας αγαπάει τόσο πολύ και θέλει να σωθεί κάθε ψυχή. Μπορεί να αλλάξει όλα του τα σχέδια για να σώσει έστω μία ψυχή. Όμως για πόσο θα μας ανέχεται ; Μας έδωσε ελευθερία και λογική και εμείς τα χειριστήκαμε με το χειρότερο τρόπο. Και ενώ ο «Νώε» μας καλεί να ανεβούμε στην κιβωτό και να σωθούμε εμείς βουλιάζουμε στα κύματα. Οι πνευματικοί μας πατέρες είναι δίπλα μας και μας περιμένουν να μας δώσουν το εισιτήριο του ταξιδιού με το πετραχήλι τους. Οι ορθόδοξοι πνευματικοί πατέρες που ακολουθούν πιστά το Ευαγγέλιο, το εφαρμόζουν στη ζωή τους και βοηθούν τα πνευματικά τους παιδιά να το εφαρμόσουν.

Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΜΟΙ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΗ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΕΙ. ΗΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΗ ΓΗ.

Ελένη Παπαδοπούλου για την 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ

«Είμαι καλός άνθρωπος, δε σκότωσα κανέναν, δεν πείραξα κανέναν, δίνω και ελεημοσύνη που και που, οπότε γιατί να μη με σώσει ο Θεός;»

Ο σημερινός άνθρωπος έχει παγιωθεί σε μια αυτοδικαίωση που συνήθως εκφράζεται ως εξής: «Είμαι καλός άνθρωπος, δε σκότωσα κανέναν, δεν πείραξα κανέναν, δίνω και ελεημοσύνη που και που, οπότε γιατί να μη με σώσει ο Θεός;». 

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι ο Θεός είναι ένας αιώνιος χωροφύλακας και ότι η σωτηρία είναι μια κατάσταση που ο άνθρωπος κερδίζει μέσα από μια τήρηση εντολών του φαίνεσθαι. Μιλάμε για μια τρομερή πλάνη που οφείλουμε να θεραπεύσουμε ώστε ο άνθρωπος να μην κολυμπάει στο ψέμα και την υποκρισία. 

Ο άνθρωπος σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες είναι ψυχοσωματική οντότητα. Όπως μας λέει και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο άνθρωπος δεν είναι ούτε ψυχή ούτε σώμα αλλά το Όλον αυτού. Οπότε ο άνθρωπος θα μετέχει της Αναστάσεως ψυχοσωματικά και όχι απλά ένα μέρος του. 

Οι εντολές και οι καλές πράξεις είναι μέσο της σωτηρίας και όχι αυτοσκοπός για να κερδίσουμε κάτι. Συγκεκριμένα οι εντολές είναι σημεία συνάντησης και σχέσης με τον ίδιο τον Τριαδικό Θεό. Το ότι κάποιος είναι εξωτερικά ένας καλός άνθρωπος δε σημαίνει τίποτα, μπορεί να είναι η αρχή για κάτι αλλά μπορεί να είναι και ένα τίποτα. Μπορώ δηλαδή να πω ένα καλημέρα και από μέσα μου να βρίζω, μπορεί να βοηθάω κάποιον γιατί έχω συμφέρον. Μπορεί να δίνω ελεημοσύνη και να προσδοκώ στο άμεσο μέλλον κάτι. Το θέμα είναι τι καρδιά υπάρχει πίσω από την πράξη ή τη σκέψη και αν αυτή η καρδιά έχει τροφοδότη τον Χριστό ή τον εγωισμό. 

Οι πράξεις ωφελούν όταν είναι Χριστοκεντρικές με επιθυμία σταυρικής θυσίας (βλέπε παραβολή καλού Σαμαρείτη), αν όμως είναι ανθρωποκεντρικές τότε η ωφέλεια εξασθενεί στην φθαρτότητα του χρόνου. Mια πράξη που απορρέει από την Τριαδική σχέση διαπερνά το θάνατο. 

Αν το θέμα ήταν κάποιες εντολές, τότε δεν μας χρειάζεται η ενσάρκωση. Δεν χρειαζόταν να έρθει ο Θεός στο κόσμο. Οι εντολές είναι μια προπαρασκευαστική κατάσταση για να οικοδομηθεί η σωτηρία και η θεοειδής σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Άρα οι εντολές είναι σημεία που οδηγούν στην συνάντηση με τον Χριστό, αν μείνουμε σε αυτές απλά δεν θα τον συναντήσουμε και θα παραμένουμε σε σημείο μηδέν. 

«Αν η καλοσύνη δεν συνδέετε με την Τριαδική αγάπη και την θυσία τότε είναι απλά μια νεκρή πράξη.» 

Μια λαϊκή ρήση αναφέρει "Από έξω κούκλα και από μέσα πανούκλα", και ο Φαρισαίος καλός άνθρωπος ήταν και μάλιστα υπηρέτης του νόμου. Αλλά τι να την κάνεις την εξωτερική λαμπρότητα όταν το βασίλειο της καρδιάς είναι μολυσμένο; 

Τι μας λέει πάνω σε αυτό το θέμα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: 

«Όσοι υπερηφανεύονται για τα καλά τους έργα και δεν έχουν πίστη στο Θεό, μοιάζουν με λείψανα νεκρών, που είναι ντυμένα με ωραία ρούχα, αλλά δεν αισθάνονται την ωραιότητά τους. Σε τι ωφελείται, δηλαδή, ο άνθρωπος , όταν έχει ψυχή ντυμένη με καλά έργα αλλά νεκρή; Τα έργα γίνονται για τον Κύριο και με την ελπίδα των επουράνιων βραβείων. Αν, λοιπόν, αγνοείς Εκείνον που προκηρύσσει τα βραβεία , τότε για ποιόν αγωνίζεσαι; 

Για να φάει κανείς, πρέπει να είναι ζωντανός. Όποιος δεν έχει ζωή, δεν είναι δυνατό να δεχθεί τροφή. Για να ζήσει κανείς αιώνια, πρέπει να έχει πίστη στο Χριστό, πίστη που τρέφεται και με τα καλά έργα. Όποιος δεν έχει πίστη στο Χριστό, ακόμα κι αν κάνει καλά έργα, δεν είναι δυνατό να κερδίσει την ουράνια βασιλεία, αν έχει ζωντανή πίστη.» 

Ενώ ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ μας αναφέρει: 

«Σωτηρία είναι η ένωση του ανθρώπου με τον Θεό· η αποκατάσταση επικοινωνίας μαζί Του. Η σωτηρία είναι κάτι που μας ενδιαϕέρει όλους. Όλους τούς λαούς· όλους τούς ανθρώπους· ενάρετους και αμαρτωλούς! 

Δεν αρκεί λοιπόν, να είμαστε «καλοί» άνθρωποι. Και αν άνθρωποι μεγάλοι και ϕωτισμένοι, κατέβαιναν τότε στον Άδη, πώς είναι δυνατό εσύ, να θέλεις να σωθείς χωρίς πίστη και επικοινωνία με τον Χριστό; Και πώς τολμάς και ψάχνεις να βρεις, αν και οι μουσουλμάνοι θα σωθούν; Επειδή απλά σου ϕαίνονται «καλοί»; Χωρίς ποτέ, να έχουν πιστεύσει στον Ένα και Μοναδικό Σωτήρα και Λυτρωτή; 

Ας κάμουμε, λοιπόν, ϕροντίδα μας να αγαπήσουμε τον Χριστό. Γιατί σωτηρία χωρίς Αυτόν, μόνο χάρη σε μερικές «καλές» πράξεις, Δεν γίνεται.» 

Ενώ ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς μας λέει για τους «καλούς» που λένε όμως ότι δεν πιστεύουν: 

«Λένε: υπάρχουν και άθεοι καλοί άνθρωποι. Ναι, οι άθεοι μπορούν να είναι προσωρινά καλοί, επιφανειακά καλοί, φαρισαϊκά καλοί. Αλλά ο άθεος δεν μπορεί να είναι αληθινά καλός, διαρκώς καλός, βαθειά καλός, αθάνατα καλός, επειδή γι αυτό χρειάζεται να είσαι σε πνευματική σχέση, σε πνευματική συγγένεια με τον πραγματικά Μοναδικό Αγαθό και Αιώνια Αγαθό: με τον Θεό και Κύριο Χριστό. Είναι αληθινός δι' όλων των αιώνων ο θείος λόγος του Σωτήρος: “χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν” (Ιωάν. ιε´ 5)». 

Τέλος ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός μας αναφέρει: 

«Μεταξύ των ανθρώπων που ζουν γύρω μας υπάρχουν και αυτοί που δεν πιστεύουν στον Θεό και όμως κάνουν πολλά καλά έργα. Συχνά ακούω την έξης ερώτηση: «Αυτό δεν είναι αρκετό, δεν θα σωθούν αυτοί οι άνθρωποι με τα καλά τους έργα»; Πρέπει οπωσδήποτε να δώσω την απάντηση. Όχι, δεν θα σωθούν μόνο με τα καλά έργα. Γιατί δεν θα σωθούν; Γιατί έτσι είπε ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός, όταν «επηρώτησε... νομικός, πειράζων αυτόν και λέγων" διδάσκαλε, ποια εντολή μεγάλη εν τω νόμω; ο δε Ιησούς έφη αυτώ: αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου... αυτή εστί πρώτη και μεγάλη εντολή, δευτέρα δε όμοια αύτη: αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Μτ. 22, 35-39). 

Αν η πίστη στον Θεό και η αγάπη προς Αυτόν είναι "η πρώτη και σπουδαιότερη εντολή του νόμου" αν η δεύτερη εντολή για την αγάπη προς τον πλησίον πηγάζει απ' αυτή την πρώτη, και αν η αγάπη προς τον πλησίον παίρνει την δύναμή της από την αγάπη προς τον Θεό, τότε αυτό σημαίνει, ότι για να σωθεί κανείς πρέπει με όλη την καρδιά του να αγαπήσει τον Θεό, διότι αυτή είναι η πρώτη και η σπουδαιότερη εντολή του νόμου.» 

Βλέπουμε ότι οι Άγιοι δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες του δικού μας εγωισμού όσο αφορά την σωτηρία. Η πίστη, δηλαδή η σχέση στο Χριστό μέσω τών μυστηρίων σώζει τον άνθρωπο και όχι κάποια εξωτερική ή ηθική κατάσταση. Σε πολλά σημεία ο Κύριος αναφέρει «η πίστη σου σεσωκέ σε». Στον πλούσιο νεανίσκο τού ζητά κάτι παραπάνω από την τήρηση του νόμου του, τον καλεί σε σχέση με την φράση «ακολούθει μοι». 

Η πρώτη και μοναδική εντολή του Θεού, είναι να αγαπήσεις τον Θεό με όλη σου την καρδιά. Όλες οι άλλες είναι αποτέλεσμα της εντολής αυτής. Εντολή πρώτη λέει ο Χριστός "Αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της ισχύος σου και εξ όλης της διανοίας σου. Και δεύτερη εντολή, δεύτερη εντολή όμοια με την πρώτη, η οποία βγαίνει μέσα από την πρώτη είναι το να αγαπήσεις τον πλησίον σου. Τα άλλα όλα είναι αποτελέσματα". Εάν αγαπάς τον Θεό δεν είναι δυνατό να μην αγαπάς τον πλησίον σου. Ο άνθρωπος που αγαπά τον Θεό ως φυσικό αποτέλεσμα της αγάπης του Θεού έχει την αγάπη εις τον αδελφό του. Για αυτό και αναφέρει ότι η δεύτερη εντολή είναι όμοια με την πρώτη. Αγαπώ τον πλησίον όχι ηθικιστικά ή εξωτερικά αλλά θυσιαστικά ακόμα και να μπορέσω να πάρω τον καρκίνο που έχει και να γίνει δικός μου για να θεραπευτεί ο πλησίον. Διότι στα μάτια τού πλησίον που μπορεί να είναι και ο εχθρός μου βλέπω το δημιούργημα του Θεού και τον ίδιο τον Θεό μέσα από αυτή την συγκλονιστική ύπαρξη που μπορεί να με πολεμά αλλά εγώ την αγαπώ και προσεύχομαι. Διότι γνωρίζω ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι κακός από την φύση του και όλοι έχουν πρόσκληση μετανοίας και σωτηρίας, οπότε μπορεί η δική μου προσευχή να είναι πρόδρομος και βοήθεια σωτηρίας μέσα από ένα θυσιαστικό γεγονός που απορρέει από τη σχέση μου με τον ίδιο τον Χριστό. 

Ας διαβάσουμε υποκριτικές φράσεις «καλών ανθρώπων» όπου τελικά η καλοσύνη είναι εξωτερικό γεγονός χωρίς σύνδεση με τον Χριστό και πολλές φορές μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα: 

«Είμαι καλός άνθρωπος, αλλά όποιος πειράξει την γυναίκα μου θα τον σφάξω». 

«Δεν πείραξα κανέναν, είμαι καλή κοπέλα αλλά έκανα έκτρωση διότι δεν μπορούσα να μεγαλώσω το παιδί οπότε καλύτερα που έγινε έτσι και για μένα και για το παιδί». 

«Δίνω ελεημοσύνη όποτε μπορώ, αλλά είμαι στα δικαστήρια με τον αδερφό μου διότι δεν είναι δυνατόν να πάρει όλα τα κτήματα αυτός και Εγώ να μην πάρω τίποτα». 

«Της πρόσφερα τα πάντα, αλλά τώρα έπαθε καρκίνο οπότε χωρίσαμε. Πρέπει να κοιτάξω λιγάκι τη ζωή μου» 

«Περνάγαμε καλά είχαμε καλή σχέση, αλλά δυστυχώς χρεοκόπησε το μαγαζί που είχε οπότε καλύτερα ο καθένας να τραβήξει τον δρόμο του» 

«Ήταν άτεκνη και τελικά χωρίσαμε. Εγώ ήθελα παιδιά αλλά από την στιγμή που αυτή δεν μπορούσε να κάνει δεν υπάρχει λόγος να είμαστε μαζί και χωρίσαμε» 

«Σιγά μην τον παντρευτώ, μπορεί να τον αγαπώ αλλά δεν έχει λεφτά.» 

Κάποιος που πραγματικά έχει σχέση με τον Χριστό δεν έχει σχέση με τις παραπάνω φράσεις διότι πολύ απλά δε θα έσφαζε κάποιον αλλά θα προσευχόταν για αυτόν, δε θα έκανε έκτρωση διότι στο έμβρυο βλέπει ολοκληρωμένο άνθρωπο, δε θα διεκδικούσε περιουσία από κανέναν, θα παρακαλούσε να πάρει τον καρκίνο της συντρόφου του, δε θα χώρισε τη σύντροφό του για λόγους ατεκνίας, αλλά θα βάδιζε στο δρόμο της Θέωσης, θα παντρευόταν ακόμα κι αν η μοναδική περιουσία ήταν ένα παγκάκι. 

Απλά πράγματα αδερφοί μου χωρίς Χριστό ο άνθρωπος είναι μια ζωντανή βιολογική οντότητα αλλά μια νεκρή ύπαρξη, με Χριστό είναι Άγιος Ουράνιος άνθρωπος και επίγειος άγγελος. Οπότε δεν έχει σημασία να είμαι απλά ένας ηθικά "καλός άνθρωπος" αλλά Άγιος άνθρωπος για όλους τους ανθρώπους καλούς και κακούς χωρίς συμφέροντα και εγωϊσμούς, αλλά με μετοχή στον Χριστό. Φυσικά η πορεία αυτή περνά μέσα από τα μυστήρια και ιδιαίτερα από το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως.

http://agapienxristou.blogspot.gr

ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΟ ΡΑΜΑΖΑΝΙ ΣΕ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ" ΕΚΚΛΗΣΙΑ !!!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ