–Νιώθω τόσο αδύναμος. Στη ζωή μου δεν νιώθω καθόλου δυνατός…
–Μην ανησυχείς που νιώθεις αυτό που είσαι πραγματικά, αυτό που είναι η ίδια η φύση μας. Να νιώθουμε χαρά όταν μπορούμε να έχουμε μια τέτοια επίγνωση της αδυναμίας μας. Άλλωστε, κανένας άνθρωπος δεν είναι ποτέ αφ’ εαυτού του δυνατός. Κι αυτός που νιώθει από μόνος του δυνατός αυταπατάται οικτρά και, αργά ή γρήγορα, τον περιμένει στο διάβα του η δυσάρεστη μεν αλλά σωτήρια πείρα της αδυναμίας του. Γιατί και σ’ αυτόν πρέπει οπωσδήποτε να δοθεί η γεύση της πραγματικής ζωής, που είναι η θεία ταπείνωση. Ο μόνος δυνατός είναι ο Χριστός. Και περιμένει όλους εμάς να θυμηθούμε τη δύναμη και την παντοδυναμία της αγάπης Του, να τη ζητήσουμε και τη γευθούμε όντες μέσα στην αίσθηση της προσωπικής μας αδυναμίας, της ευτέλειας και της εσχατιάς μας. Δίχως αυτήν την αίσθηση δεν μπορεί και δεν γίνεται να παραμείνει η δύναμη και η κραταίωση του Χριστού στην καρδιά. Χωρίς τον Χριστό ολισθαίνουμε από αδυναμία σε αδυναμία. Και μόνο μαζί Του λαμβάνουμε μέσα μας το πλήρωμα εκείνης της δύναμης που φτάνει μέχρι την αιώνια ανάσταση.
π. Δαμιανός