Να θυμάσαι πάντοτε ότι και ο Υιός του Θεού
με όλους τους φίλους Του
μπήκε στη βασιλεία Του
μέσα από αγκάθια και σταυρούς.
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
.
ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ
Η «ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗΣ ΕΚΤΡΟΠΗΣ
2.) Κύρια σημεῖα τῆς νέας Ἐκκλησιολογίας
Ἡ νέα αὐτή ἐκκλησιολογία στηρίζεται στήν ἀντίληψη ὅτι ἡ Ἀλήθεια τῆς Ἀποστολικῆς Πίστεως, ἢ ἕνα μέρος αὐτῆς, διασώζεται καί σὲ ἄλλες χριστιανικὲς ἐκκλησίες καὶ ὁμολογίες. Ἀναιρεῖται, ἔτσι, ἡ ἴδια ἡ πραγματικότητα τῆς Ἐκκλησίας∙ ἀναιρεῖται ἡ ταυτότητα καί ἡ αὐτοσυνειδησία της.
Μέ τήν ἀποδοχή τῆς νέας ἐκκλησιολογίας ἔχουμε τήν ἐπέκταση τῶν ὁρίων τῆς Ἐκκλησίας μέ συνέπεια ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νά μήν ταυτίζεται ἀποκλειστικά μέ τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία.
Φτάνουμε, ἔτσι, νά διακηρύσσουμε καί νά ὁμολογοῦμε, ἀπό κοινοῦ μέ τήν πανσπερμία τῶν προτεσταντικῶν ὁμολογιῶν καί ἀμφιλεγόμενων κοινοτήτων τοῦ ΠΣΕ, ὅτι «κάθε ἐκκλησία εἶναι ἡ Καθολική Ἐκκλησία, ἀλλά ὄχι ἡ ὁλότητά της. Κάθε ἐκκλησία ἐκπληρώνει τήν καθολικότητά της ὅταν εἶναι σέ κοινωνία μέ τίς ἄλλες ἐκκλησίες […] Ὁ ἕνας χωρίς τόν ἄλλο εἴμαστε πτωχευμένοι»50.
Ὅπως εἶναι φανερό, ἡ νέα ἐκκλησιολογία περικλείει ταυτόχρονα ὅλες τίς δυτικογενεῖς ἀντορθόδοξες θεωρίες περί ἀοράτου ἐκκλησίας, περί διηρημένης ἐκκλησίας, τήν θεωρία τῶν κλάδων, τῶν δύο πνευμόνων, τῶν ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν καί τήν μεταπατερική θεολογία.
Τήν πρώτη ἐπίσημη θεμελίωση τῆς νέας ἐκκλησιολογίας ἔχουμε στήν Β΄ Βατικανή Σύνοδο καί συγκεκριμένα στό «Διάταγμα περί Οἰκουμενισμοῦ», ὅπου ὑπάρχει εἰδικό κεφάλαιο μέ τίτλο«Οἱ σχέσεις τῶν χωρισμένων ἀδελφῶν μέ τήν Καθολική Ἐκκλησία». Ἐκεῖ ἀναφέρεται συγκεκριμένα: «Μέσα σ’ αὐτή, τή μία καί μοναδική Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ἐμφανίσθηκαν ἀπό μιᾶς ἀρχῆς μερικά σχίσματα, τά ὁποῖα ἀποδοκιμάζει αὐστηρά καί καταδικάζει ὁ Ἀπόστολος· κατά τούς ἑπόμενους αἰῶνες προκλήθηκαν εὐρύτερα σχίσματα, καί ὁλόκληρες Κοινότητες ἀποχωρίστηκαν ἀπό τήν ὁλοκληρωτική κοινωνία τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, μερικές φορές ὄχι χωρίς ἀνθρώπινη ἐνοχή καί ἀπό τίς δύο πλευρές. Ὅσοι γεννιοῦνται σήμερα σ’ αὐτές τίς Κοινότητες καί ζοῦν ἐκεῖ τήν πίστη τους στό Χριστό δέν εἶναι δυνατό νά κατηγορηθοῦν γιά τό ἁμάρτημα τοῦ σχίσματος καί ἡ Καθολική Ἐκκλησία τούς ἀγκαλιάζει μέ ἀδελφικό σεβασμό καί στοργή»51.
Εἶναι πραγματικά ἐντυπωσιακή ἡ πιστότητα μέ τήν ὁποία οἱ Ὀρθόδοξοι Οἰκουμενιστές ἀντιγράφουν τήν Β΄ Βατικανή γιά τήν καθιέρωση τῆς νέας ἐκκλησιολογίας καί στήν Ὀρθοδοξία. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας, ταυτισμένος ἀπόλυτα μέ τίς ἀποφάσεις τῆς Β΄ Βατικανῆς, ἀναφέρει χαρακτηριστικά: «Κάτι αὐτονόητο, πού ὅμως εὔκολα παραθεωροῦν ἀρκετοί Ὀρθόδοξοι, εἶναι ὅτι οἱ ἄλλοι Εὐρωπαῖοι δέν ἐπέλεξαν, μέ διάθεση νά προσχωρήσουν σέ αἵρεση, τή χριστιανική ὁμολογία στήν ὁποία σήμερα ἀνήκουν, ἀλλά γεννήθηκαν σέ χώρα στήν ὁποία ἐπί αἰῶνες ἡ ὁμολογία αὐτή ἐπικρατεῖ. Π.χ. ὁ Νορβηγός στή Λουθηρανή Ἐκκλησία, ὁ Σκωτσέζος στήν Πρεσβυτεριανή. Πῶς τούς κρίνουμε διότι δέν εἶναι Ὀρθόδοξοι;»52
Τό «Διάταγμα περί Οἰκουμενισμοῦ» θεμελιώνει, ἐπίσης, τήν βαπτισματική θεολογία καί τήν ἐγκυρότητα τῶν μυστηρίων τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν».
Ἀναφέρει συγκεκριμένα: «Πραγματικά, ὅσοι πιστεύουν στό Χριστό καί ἔλαβαν ἔγκυρα τό βάπτισμα βρίσκονται σέ κάποια κοινωνία μέ τήν Καθολική Ἐκκλησία, ἔστω καί ἄν ἡ κοινωνία αὐτή εἶναι ἀτελής… Ὡστόσο, ἔχοντας λάβει στό βάπτισμα τή δικαίωση ἀπό τήν πίστη, εἶναι ἐνσωματωμένοι στό Χριστό, καί ἑπομένως δίκαια φέρουν τό χριστιανικό ὄνομα καί πολύ σωστά ἀναγνωρίζονται ἀπό τά παιδιά τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας σάν ἀδελφοί “ἐν Κυρίῳ”»53.
Σέ ἄλλο σημεῖο τοῦ ἴδιου διατάγματος ἀναφέρεται: «…Δέν εἶναι ἐπίσης λίγες οἱ ἱερές πράξεις τῆς χριστιανικῆς θρησκείας, πού τελοῦνται ἀπὸ τούς χωρισμένους ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖες μέ διαφόρους τρόπους, ἀνάλογα μέ τὴ διαφορετική κατάσταση κάθε Ἐκκλησίας ἢ Κοινότητας, μποροῦν ἀναμφισβήτητα νὰ μεταδίδουν πραγματικά τὴ ζωὴ τῆς χάρης, καὶ πρέπει νὰ ἀναγνωριστοῦν ἱκανές νά ἀνοίγουν τὴν εἴσοδο πρός τήν κοινωνία τῆς σωτηρίας»54.
Οὐσιαστικά, ἡ Β΄ Βατικανή Σύνοδος ἔθεσε, ἀπό τήν πλευρά τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, τά θεμέλια γιά τήν ἕνωση τῶν παπικῶν ἰδιαιτέρως μέ τούς Ὀρθοδόξους θέτοντας ὡς ἐμπροσθοφυλακή τόν νέο Οἰκουμενισμό. Ἡ ἴδια βάση τέθηκε καί ἀπό τούς ὀρθοδόξους οἰκουμενιστές σέ ὅλη τήν μακροχρόνια προπαρασκευή τῆς Μεγάλης Συνόδου.
Του Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου,
Προηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου
Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας καὶ οἱ ἀποστάτες, ποὺ θέλουν νὰ τὴν νοθεύσουν
Ἔχω τὴ γνώμη πὼς ὅποιος παίρνει τὸ Χριστιανισμὸ σὰν ἕνα ἠθικὸ σύστημα, τὸν κατεβάζει στὶς ἀνθρώπινες καὶ κοσμικὲς σκοπιμότητες, γιὰ νὰ τὸν κάνει πιὸ βολικόν, ἐπειδὴ δὲν ἔχει μέσα του τὴ φωτιά, ποὺ τὸν κάνει νὰ πετὰ στὸν ὑπερφυσικὸ κόσμο, ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Κύριος κι οἱ ἅγιοί του. Καὶ γι` αὐτὸ ὁ τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι ψυχρός, ἀκατάνυκτος καὶ ἄπιστος στὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ ξεπέφτει σὲ ἄδειες γενικότητες καὶ ἠθικολογίες.
Ἐμᾶς, οἱ τέτοιοι «φιλελεύθεροι» χριστιανοί, μᾶς λένε μισαλλόδοξους, φανατικούς, παλιοημερολογίτες. Ἐκεῖνοι εἶναι ὅλο ἀγάπη καὶ γι` αὐτὸ ζητᾶνε, τάχα τὸ ἀδέλφωμά μας μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἐνῶ ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς τὸ θέλουνε γιὰ νὰ γίνουμε εὐρωπαϊκοί, μοντέρνοι χριστιανοί. Γι' αὐτὸ ποτὲ δὲ μιλᾶνε γιὰ τὴν ἕνωσή μας μὲ τοὺς ἑτεροδόξους τῆς Ἀνατολῆς, ποὺ τοὺς περιφρονοῦμε. Λοιπόν, αὐτοὶ δὲν εἶναι μισαλλόδοξοι σὰν τὸν ἅγιο Βασίλειο, σὰν τὸν Ἀθανάσιο, σὰν τὸν Φώτιο, σὰν τὸν Συμεὼν τὸν νέον Θεολόγο, σὰν τὸν Μάρκο τὸν Εὐγενικό. Μάλιστα, τοῦτοι οἱ νέοι κήρυκες, νοιώθουνε μέσα τους περισσότερη ἀγάπη κι ἀπὸ τὸ Θεό, ποὺ καταδίκασε τὸν Ἑωσφόρο καὶ τὸν Ἰούδα καὶ γι` αὐτὸ μιλᾶνε μὲ συμπάθεια γι` αὐτοὺς καὶ γιὰ κείνους ποὺ παραμορφώσανε τὴ χριστιανικὴ θρησκεία καὶ τὴν κάνανε ἕνα κοσμικὸ σύστημα. Αὐτοὶ μυρίζουνε ἀπὸ μακριὰ τὴ μούχλα, ποὺ μυρίζουνε τὰ ὀρθολογιστικὰ ἐκτρώματα τῆς…. χριστιανικῆς θρησκείας, ποὺ φωλιάζουνε στὶς παγωμένες καὶ σκοτεινὲς σπηλιὲς τῆς Δύσης.
Ἐπῆρα δυὸ γράμματα ἀπὸ κάποιους τέτοιους, ποὺ ὑποπτεύουμαι πὼς εἶναι ξενοφώτιστοι χριστιανοὶ Ἕλληνες. Κατὰ τὰ συνηθισμένα τοὺς μιλοῦνε μὲ γλυκὸ ὕφος.
Ὁ ἕνας ἐπιστολογράφος βάζει, ἀντὶ γιὰ ὑπογραφὴ τὶς λέξεις: «ἕνας χριστιανός». Φαίνεται πὼς θὰ `ναὶ ἀπὸ κείνους τοὺς Ἕλληνες, ποὺ δὲν τοὺς ἱκανοποιεῖ μήτε ὁ Χρυσόστομος μήτε ὁ Βασίλειος μήτε ὁ Ἀθανάσιος μήτε ὁ Δαμασκηνὸς μήτε ὅλοι οἱ Πατέρες, ποὺ στερεώσανε τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴ διδαχή τους καὶ μὲ τὴν ἁγιασμένη ζωή τους καὶ γι` αὐτὸ γίνουνται ὀπαδοὶ σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς ἀσήμαντες αἱρέσεις ποὺ ἤρθανε ἀπ` ἔξω, μαζὶ μὲ τ` ἄλλα καλά τοῦ μοντέρνου πολιτισμοῦ. Κι ὅπως ὅλα αὐτὰ τὰ ἀγαθὰ εἶναι βολικὰ καὶ εὐκολύνουνε τὴ ζωή, ἔτσι κι αὐτὲς οἱ καινούριες ἑρμηνεῖες τῆς χριστιανικῆς θρησκείας εἶναι πολὺ βολικές, κι ἐπειδὴ εἶναι βολικές, τραβᾶνε στὰ δίχτυα τοὺς ὅσους μποροῦνε νὰ ξεγελάσουνε.
«Τί τὰ θέλετε ὅλα αὐτὰ τὰ περιττὰ πράγματα, λένε αὐτοὶ οἱ καινούριοι ἀπόστολοι, λειτουργίες, μυστήρια, νηστεῖες, προσευχές, ἀγρυπνίες, παπάδες, μνημόσυνα, Παναγίες, ἁγίους, θαύματα καὶ τ` ἄλλα;
Αὐτὰ τὰ κάνανε οἱ ἄνθρωποι καὶ νοθέψανε τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Πάρε τὸ Εὐαγγέλιο, διάβασέ το καὶ νοιῶσε τὸ κατὰ τὸ κέφι σου, βαλ` τὸ πάλι στὴν τσέπη σου ἢ στὸ ράφι, ὅπως βάζεις τὸ ρομάντζο ποὺ διαβάζεις, πὲς κι ἕνα τραγουδάκι καὶ τελείωσε.
Ὁ Θεὸς ὅλους θὰ τοὺς συγχωρέσει. Ἔτσι κι ἐσύ, δὲν εἶναι ἀνάγκη μήτε νὰ τὸν παρακαλέσεις μὲ δάκρυα μήτε νὰ νηστεύσεις μήτε νὰ` χεῖς τὸν φόβο του, νοιώθοντας πὼς εἶσαι ἁμαρτωλός. Μη σε νοιάζει! Ὅ,τι καὶ νὰ κάνεις ἀπ` αὐτὰ ποὺ τὰ λένε ἁμαρτίες οἱ φανατικοὶ ὀρθόδοξοι, ὅλα εἶναι συγχωρεμένα. Κανένας δὲν θὰ κολαστεῖ, γιατί ὁ Θεὸς εἶναι φιλάνθρωπος».
Βλέπεις πόσο εὔκολη, πόσο βολικιά, πόσο ἀστενοχώρητη εἶναι ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν τὸ ξέραμε;
«Μά, μᾶς ἔχουνε τρομοκρατήσει, βρὲ ἀδερφέ, αὐτοὶ οἱ παπάδες κι οἱ θεοφοβούμενοι! Ὁρίστε, πάλι ἡ Εὐρώπη τὰ `βάλε τὰ πράγματα στὴ σωστὴ θέση τους! Γλέντησε τὴ ζωή σου, κᾶνε καὶ τὶς παρατιμονιές σου σὰν ἄνθρωπος κι ὁ Θεὸς θὰ σὲ συγχωρέσει, δὲν εἶναι Ἀρβανίτης. Ἀκοῦς ἐκεῖ πὼς πρέπει νὰ κλαῖς καὶ νὰ θλίβεσαι, γιὰ νὰ σὲ λυπηθεῖ ὁ Θεός!
Τί χρειάζουνται οἱ ἐκκλησιές, οἱ παπάδες, τὰ εἰκονίσματα, οἱ ψαλτάδες, ὅλα αὐτὰ τὰ ἀδιαφόρετα πράγματα; Ὁ Χριστὸς εἶπε νὰ μὴν πειράξεις κανέναν, τίποτ` ἄλλο! Ἀλλά, γιὰ νὰ τομοκρατήσουνε τὸν κόσμο, βάλανε στὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ ἕνα σωρὸ φοβέρες, ὅπως τοῦτες ἐδῶ: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, μακάριοι οἱ δεδιωγμέμοι. Στενὴ καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδός. Εἰσέλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης, ὅτι πλατεία ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν. Ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου. Εἰ τὶς ἔρχεται πρὸς μὲ καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴ γυναίκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφᾶς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἐαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί μου μαθητὴς εἶναι». Εἶναι δυνατὸν νὰ εἶπε τέτοια πράγματα ὁ Χριστός; Κι ἀκόμα, τί δὲν βάλανε στὸ στόμα του, σὰν καὶ τὰ παρακάτω: «Πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλος ἐστι τῆς ἁμαρτίας. Ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ λησταί. Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρώτον ὑμῶν μεμίσηκεν. Ἐν τῷ κόσμω θλίψιν ἔξετε». Κι ἕνα σωρὸ ἄλλα τέτοια φοβερὰ κι ἀπάνθρωπα, ποὺ μᾶς τρομοκρατοῦνε».
Τέτοιος «χριστιανὸς» εἶναι κι αὐτὸς ποὺ βάζει γιὰ ὑπογραφὴ στὸ γράμμα του: «ἕνας χριστιανός». Μοῦ γράφει, λοιπόν: «Ἐπιθυμῶ νὰ πιστεύσητε ἐνσυνειδήτως ὅτι τὰ ὅσα γράφω δὲν προέρχονται ἀπὸ θρησκευτικὴν μισαλλοδοξίαν, ἀλλὰ ἀποβλέπουν εἰς τὸ νὰ σᾶς κατατοπίσουν ὅτι, ὅταν κανεὶς δὲν ἀκολουθεῖ τὴν γραφικὴν καὶ ὑγιαίνουσαν διδασκαλίαν, ἀλλ` ἀκολουθεῖ τὰς παραδόσεις (ὄχι τὰς ἀποστολικᾶς τοιαύτας) καὶ τὰς διδασκαλίας καὶ τὰ ἐντάλματα τῶν ἀτελῶν ἀνθρώπων, καταλήγει σὲ παραμύθια».
Παραμύθια λέγει ὁ ἐπιστολογράφος τὰ θαύματα καὶ τὰ φανερώματα τῶν ἁγίων, ὅπως φανερωθήκανε ὁλοζώντανα οἱ δύο ἅγιοι στὴ Μυτιλήνη, ποὺ ἔγραψα μὲ συντομία τὴν ἱστορία τους καὶ ποὺ τοὺς εἴδανε καὶ τοὺς βλέπουνε, στὸν ὕπνο ἢ στὸν ξύπνο τους, παραπάνω κι ἀπὸ ἑκατὸ ἄνθρωποι.
Γι` αὐτὸ γράφει καὶ παρακάτω: «Πάσα προσπάθεια τείνουσα νὰ ἀνυψώσει ἢ νὰ ἀποδώσει τιμὴν εἰς πλάσμα, δέον νὰ ἀπορρίπτεται, ὡς ἀντιτιθεμένη εἰς τὴν Α΄ καὶ Β΄ ἐντολήν». Μ` αὐτὰ θέλει νὰ πεῖ πὼς δὲν πρέπει νὰ τιμοῦμε τοὺς ἁγίους, ὅπως αὐτοὺς ποὺ ἀνέφερα, ποὺ σφαχτήκανε γιὰ τὰ` ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Κι ἀπὸ ὅσα γράφει παρακάτω, φανερώνει πώς, κατὰ βάθος, δὲν πιστεύει στὴν αἰώνια ζωή. Καὶ μ` ὅλα ταῦτα, γράφει πὼς εἶναι «ἕνας χριστιανός». Τέτοιοι ξενοφώτιστοι «χριστιανοὶ» Ἕλληνες ὑπάρχουνε, ἀλλοίμονο! Χριστιανοί, χωρὶς μυστήρια, χωρὶς ἁγίους, χωρὶς μέλλουσα ζωή, χωρὶς πίστη καὶ χωρὶς Χριστό, γιατί μήτε καὶ στὸ Χριστὸ μπορεῖ νὰ πιστεύει ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, ἀλλὰ φοβᾶται νὰ τὸ πεῖ.
Ἡ ἀπιστία του στὰ ἄλλα, φανερώνει τί εἴδους πίστη μπορεῖ νὰ ἔχει καὶ στὸν Χριστό. Καὶ ὅμως, ὅπως εἶδες, γράφει πὼς «ἀκολουθεῖ τὴν ὑγιαίνουσαν γραφικὴν διδασκαλίαν, καὶ ὄχι τὰ ἐντάλματα ἀτελῶν ἀνθρώπων», δηλαδή: τῶν ἁγίων.
Αὐτοὶ λοιπὸν εἶναι οἱ Ἕλληνες ποὺ ἀρνηθήκανε τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ποὺ εἶναι ἡ Μία, Ἁγία καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ποὺ τὴ θεμελίωσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅπου εὐδόκησε νὰ κηρυχθεῖ στὸν κόσμο ἡ διδασκαλία του μὲ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, αὐτοὶ λοιπὸν οἱ Ἕλληνες δὲν τὴν βρήκανε σωστὴ τούτη τὴ διδασκαλία ποὺ κηρύχτηκε ἀπὸ τοὺς μεγάλους στύλους τῆς Ἐκκλησίας καὶ πήγανε κι ἀνακαλύψανε πὼς οἱ ἀληθινοὶ διδάσκαλοι τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι κάποιος ἀλλόγλωσσος ἱεροκήρυκας ἢ καμιὰ ὑστερικὴ γυναίκα, ποὺ διαβάσανε τὸ Εὐαγγέλιο ἀπὸ τρίτη μετάφραση καὶ κατασκευάσανε ἕνα καινούριο σύστημα μὲ τὰ` ὄνομα: «Εὐαγγελικὴ Ἐκκλησία» καὶ μ` ἕνα πλῆθος ἄλλα ὀνόματα. Τοῦτοι οἱ νεοφώτιστοι ἤρθανε στὴν Ἑλλάδα, ποὺ στάθηκε τὸ προζύμι τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ διδάξουνε στοὺς Ἕλληνες τὸν «σωστὸ» Χριστιανισμό, τὸν μοντέρνο, ἕναν Χριστιανισμὸ παγωμένον ἀπὸ τὴν ἀπιστία, ἀπὸ τὸν ὀρθολογισμὸ κι ἀπὸ τὸ πρακτικὸ πνεῦμα.
Ἀλλὰ ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι φωτιά, ὅπως εἶπε ὁ ἴδιος κι ὅσοι τὴ διδάσκουνε κι ὅσοι τὴ δέχουνται στὶς ζεστὲς καρδιές τους, εἶναι «τῷ πνεύματι ζέοντες», ὅπως γράφει ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, δηλαδὴ βράζουν οἱ ψυχές τους ἀπὸ τὴ φλόγα τῆς πίστης κι ἀπὸ τὸν ἁγιασμένον ἐνθουσιασμὸ καὶ τὴν ἀγαλλίαση ποὺ χαρίζει στὸν ἄνθρωπο ἡ πίστη.
(Φώτης Κόντογλου, «Μυστικὰ Ἄνθη»)
Ἠλιάδης Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς, 17-10-2016
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΟΙΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ; ΚΑΙ ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ ΣΙΩΠΟΥΝ;
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΟΙΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ;
ΚΑΙ ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ ΣΙΩΠΟΥΝ;
«….Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀνησυχήσασα ἐκ τῶν ἑκάστοτε ἐκδηλώσεων τῆς Ὑμετέρας Παναγιώτητος, δηλώσεων αἱ ὁποῖαι σᾶς φέρουν προσκλίνοντα ἄλλοτε μὲν πρὸς τοὺς Παπικούς, ἄλλοτε δὲ πρὸς τοὺς Προτεστάντας, κατέληξεν εἰς τὴν ἀπόφασιν νʼ ἀποστείλη ἔγγραφον διαμαρτυρίας πρὸς Ὑμᾶς, εἰς τὸ ὁποῖον θὰ τονίζεται, ὅτι αἱ σκέψεις καὶ δηλώσεις Ὑμῶν ὡς Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐπὶ θεμελιωδῶν ζητημάτων τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ μὴ ἀφίστανται τῆς αἰωνοβίου Ὀρθοδόξου γραμμῆς, διότι τὸ Ὀρθόδοξον πλήρωμα παρακολουθεῖ ἀγρύπνως τὰς σχέσεις τοῦ Πρωτοθρόνου τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἀλλοδόξους καὶ δεόντως σχολιάζει αὐτὰς εἰς τὸ βάρος σας.
«…Ὁ γηραιὸς Σεβ. Μητροπολίτης Σάμου κ. Εἰρηναῖος δὲν ἔπαυσε νὰ διαμαρτύρεται διὰ σειρᾶς ἄρθρων διὰ τὸν τρυφερὸν ἐναγκαλισμὸν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μὲ τοὺς Προτεστάντας καυτηριάζων ἰδίως τὴν συμμετοχὴν ἱεραρχῶν εἰς τὰς συνεδριάσεις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν. Εἰς τὴν κίνησιν αὐτὴν τὸ διαυγὲς ὄμμα τοῦ σεβασμίου Ἱεράρχου διαβλέπει, ὅτι τὰ κίνητρα εἶνε μᾶλλον πολιτικῆς φύσεως. «Ἐφʼ ὅσον – γράφει ὁ σεβάσμιος οὗτος Ἱεράρχης – ἡ πρεσβυγενὴς Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία πιστεύει, κατὰ τὸ Σύμβολον τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, ὅτι αὐτὴ εἶνε ἡ μία, ἁγία καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἐστάθη ἀκλόνητος εἰς τὴν ἱστορικήν της πορείαν μεταβιβάζουσα διὰ μέσου τῶν αἰώνων μέχρι σήμερον διὰ τῆς ἱερωσύνης, διὰ τῶν ἐπισκόπων της, τὴν ὕπαρξίν της, τοὺς θείους χαρακτῆρας της, ὡς ὥρισαν οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ὁ μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος καὶ ἡ ἀδιάκοπος χορεῖα τῶν ἁγίων Πατέρων, ἀδυνατεῖ νὰ μετάσχη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Χριστιανικοῦ Συμβουλίου, τὸ ὁποῖον ἀναζητεῖ νὰ εὕρη τὴν μίαν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν. Ἐὰν μετεῖχεν εἰς αὐτὸ ὡς ὀργανικὸν μέλος, θὰ ἐβεβαίωνεν ὅτι δὲν πιστεύει ὅτι αὐτὴ ἡ μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία συμφώνως πρὸς τὴν γνησιότητα τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῆς δογματικῆς της παραδόσεως» (Ἴδε Μητροπ. Σάμου Εἰρηναῖου, Ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία καὶ τὸ Οίκουμενικὸν Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἀθῆναι 1952 σελ. 10-11).
Ὁ σεβ. Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ. Χρυσόστομος διὰ τοῦ ὑπʼ ἀριθμ. 1079 τῆς 4 Δεκεμβρίου 1961 γράμματος ἀποσταλέντος πρὸς ὁλόκληρον τὴν Ἱεραρχίαν καὶ εὐρέως κυκλοφορήσαντος καὶ σχολιασθέντος ἐν τῶ Τύπω ἐντονώτατα διεμαρτυρήθη «διὰ τὸ συντελεσθὲν Κοινωνικὸν ἔγκλημα», τ.ἔ. διὰ τὴν χειροτονίαν διγάμου. Ἡ χειροτονία αὕτη χαρακτηρίζεται ὡς πραξικόπημα κατὰ τῶν Ἱερῶν Κανόνων, κατὰ τοὺς ὁποίους «ἅπας δίγαμος εἰς ἱερωσύνην παρόσδεκτος». Ὡς σχολιάζει ἕτερος Ἀρχιερεύς, «οὐδεὶς καὶ οἱασδήποτε καταστάσεως προΐσταται ἀρχιερατεύων ἐν τῆ Ἁγία Ἐκκλησία, εἴτε Ἀρχιεπίσκοπος, εἴτε Μητροπολίτης, εἴτε Πατριάρχης, οὐδεὶς ἀπολύτως δύναται νὰ θέση ἑαυτὸν δικαστήν, πρὸς ἀκύρωσιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων, καὶ δὴ τοιαύτης θεμελιώδους σημασίας, τοὺς ὁποίους ἐθέσπισαν πράγματι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας Πατέρες, εἰς κατοχύρωσιν αὐτῆς. Ὅλαι αἱ ὄντως ἅγιαι Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι ἐπεβεβαίωσαν τὰς κανονικὰς ἀποφάσεις τῆς ἑκάστοτε προηγηθεῖσης, καὶ τῶν Τοπικῶν Συνόδων».
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μαντινείας κ. Γερμανὸς ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἀνακοινώσεών σας εἰς τὸν Τύπον περὶ τοῦ γάμου τῶν κληρικῶν ἐξέδωκε μακρὰν ἀνακοίνωσιν, ἐν τῆ ὁποία ἐκφράζων τὴν πλήρη ἀντίθεσίν του πρὸς τὴν ὑμετέραν σκέψιν γράφει τὰ ἐξῆς˙ «Τὸ ζήτημα τοῦτο διῆλθε τὴν ἐξέλιξιν αὐτοῦ διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἐν τῆ Ὀρθοδόξω Ἐκκλησία καὶ καθωρίσθη ἡ ὀρθὴ ἄποψις αὐτοῦ εἰς Οἰκουμενικὰς Συνόδους, ὥστε ἡ σημερινὴ ἀνακίνησις αὐτοῦ θὰ ἀποτελέση κλονισμὸν ἐπικίνδυνον εἰς τὰ θεμέλια τῆς Ὀρθοδοξίας. Πᾶσα γνώμη ὑπὲρ τῆς δευτερογαμίας τῶν κληρικῶν ἀντίκειται εἰς τὴν ὑπὲρ τῆς ἀγαμίας διδασκαλίαν τοῦ Εὐαγγελίου αὐτοῦ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Α΄ Κορινθ. 7, 8). Δημιουργεῖ ἐνίσχυσιν τῶν ἀσθενῶν χαρακτήρων πρὸς τὰς σωματικὰς καὶ σαρκικὰς ἐπιθυμίας κατʼ ἀντίθεσιν πρὸς τὴν πνευματικὴν ἐξύψωσιν τῶν χαρακτήρων, ἐφʼ ὕβρει τῶν μυριάδων ὁσίων καὶ ἁγίων ἀσκητῶν τῆς Ἐκκλησίας».
Ἀλλʼ ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἐντονώτερον πάντων ὑψώνει φωνὴν διαμαρτυρίας διὰ τὰ ἐν τῶ Οἰκουμενικῶ Πατριαρχείω τεκταινόμενα εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας εἶνε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κερκύρας καὶ Παξῶν κ. Μεθόδιος. Οὗτος καὶ «ἀνοικτὸν γράμμα» ἀπηύθυνε πρὸς τὴν Ὑμετέραν Παναγιώτητα, διὰ δὲ τοῦ ὑπʼ ἀριθμ. 3461 τῆς 13 Σεπτεμβρίου 1961 ἐγγράφου του πρὸς Ὑμᾶς μετὰ παρρησίας ἐκφράζει τὰς ἀπόψεις του ἐπῖ τοῦ προβληθέντος ζητήματος τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴν τῆς Ὑμετέρας Παναγιώτητος ἐπὶ τοῦ κινδύνου καὶ καταλήγει ὁ εὐθαρσὴς οὗτος Ἱεράρχης ὡς ἐξῆς˙ «Ὁμολογῶ, ὅτι δὲν συμφωνῶ εἰς ἕνωσιν ἐπὶ ἀναγνωρίσει τῶν παπικῶν ἀξιώσεων, καὶ πάσης ἄλλης κακοδοξίας. Ὑπενθυμίζω δὲ εὐθαρσῶς πρὸς πᾶσαν πλευράν, ὅτι διάκειμαι εὐλαβῶς πρὸς τά, ἅ καὶ βαθέως συναισθάνομαι, λεχθέντα ὑπὸ τοῦ ὑπερτάτου Ἀποστόλου Παύλου, ἐλληνιστὶ δὲ γραφέντα, «Εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρʼ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω». Ὁμοίως καὶ τὸ παρὰ τοῦ αὐτοῦ ὑπερτάτου Ἀποστόλου λεχθέν: «Εἰ ἔτι ἄνθρωπος ἤρεσκον, Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἄν ἤμην» (Γαλ. 1, 9-10).
Ὁ ἴδιος Ἱεράρχης λαμβάνων ἀφορμὴν ἐκ διαλέξεως τοῦ Καρδιναλίου Πέτρου Γρηγορίου Agagianian, προϊσταμένου τῆς Propaganda Fide, συνέγραψεν ἰδιαίτερον βιβλίον, ἐν τῶ ὁποίω δημοσιεύων ἐν μεταφράσει ὁλόκληρον τὴν διάλεξιν τοῦ εἰρημένου Καρδιναλίου, δίδει τὴν πρέπουσαν ἀπάντησιν καὶ ἀποκαλύπτει τὰ βαθύτερα ἐλατήρια, τὰ ὁποῖα ὠθοῦν τὸν Πάπαν Ἰωάννην τὸν ΚΓ΄ πρὸς σύγκλησιν 21ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ταύτης, λέγει ὁ ἅγιος Κερκύρας, σκοπὸς εἶνε ἡ «ἐπιδίωξις ἀναγνωρίσεως εἰς τὸν Πάπαν τῆς Ρώμης, Ἀρχιερέα καὶ ἅμα Βασιλέα, ἰδιότητος παγχριστιανικῆς αὐθεντίας, ὡς ἀντιπροσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς. Ἐπιδίωξις ὑποταγῆς εἰς τὴν Ἁγίαν Ἕδραν, εἰς τὴν Ρωμαϊκὴν «ἐκκλησίαν», εἰς τὰς κακοδοξίας αὐτῆς ὡς θέσφατα, εἰς τὸ Βατικανόν, δηλαδή, εἰς τὴν Ρώμην». Ἀλλὰ καὶ τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος ἐξεδηλώθη ἡ ἀνησυχία, ὡς δύνασθε νὰ ἴδητε ῥίπτοντες ἕν βλέμμα εἰς ὅλα σχεδὸν τὰ ἐν Ἑλλάδι ἐκδιδόμενα θρησκευτικὰ φύλλα.
Ἐξ ὅλων τῶν ἄρθρων μνημονεύομεν ἐδῶ δύο περισπούδαστα ἄρθρα, τοῦ σοφοῦ καθηγητοῦ κ. Παναγιώτου Τρεμπέλα δημοσιευθέντα εἰς τὸ περιοδικὸν «Σωτήρ». Ἐν αὐτοῖς τονίζεται ὁποίας δυσκολίας συναντᾶ ἡ προσπάθεια ἑνώσεως μετὰ τῆς «ἐκκλησίας» τῆς Ρώμης. Ἡ ἕνωσις αὕτη ἐπὶ τοῦ παρόντος εἶνε ἀδύνατος, ἐφʼ ὅσον κυριαρχοῦν δόγμα τῆς ἐκκλησίας τῆς Ρώμης εἶνε τὸ ἀλάθητον τοῦ Πάπα, «τὸ ὁποῖον, ἵνα ἀκυρωθῆ, ὡς ὀρθῶς παρετήρησεν ὁ ἀείμνηστος Σέργιος Βουλγκάγκωφ, θὰ ἔπρεπε νὰ γίνη ἐν τῶ Καθολικισμῶ ἀνατροπή». Ὀρθῶς δὲ ἐν τοῖς εἰρημένοις ἄρθροις τονίζεται, ὅτι αἱ καινοτομία καὶ τὰ νέα δόγματα τὰ ὁποῖα ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν ἡ Ρωμαϊκὴ ἐκκλησία παρεισάγει εἰς τὴν ἐπίσημον διδασκαλίαν της, θολερὰν πηγὴν ἔχουν τὸ ἀλάθητον τοῦ Πάπα.
Ένας κουρασμένος ναυαγός...
Τὸ πᾶν ἀπώλετο· οἱ ἄθεοι μᾶς κυβερνοῦν, χλευάζουν πᾶν τὸ χριστιανικό, ὀρθόδοξο καὶ ἑλληνικό· οἱ μουσουλμάνοι μᾶς παίρνουν μὲ προεδρικὸ διάταγμα τὶς δουλειές μας καὶ τὰ χωράφια μας· εἶναι ἕτοιμοι νὰ μᾶς διώξουν ἀπὸ τὸ σπίτι μας, τὰ σχολεῖα μας στὰ ἔρημα χωριὰ τοὺς παραχωροῦνται γιὰ νὰ διδάσκονται Ἀγγλικὰ καὶ τὴν μητρική τους γλώσσα, ἀλλὰ ΟΧΙ Ἑλληνικά· ἑτοιμάζονται νὰ κάνουν καὶ τὶς ἐκκλησίες μας τζαμιὰ μὲ τὴν βοήθεια τῶν ξενόδουλων πρακτόρων τῶν ΜΚΟ· ὅλη ἡ Ἀθήνα εἶναι στὰ χέρια τους, σὲ ὅλες τὶς δουλειὲς στὸ κέντρο, μαγαζιά, ἐπιχειρήσεις, βλέπεις ὅλο καὶ περισσότερο Ἀσιάτες καὶ Ἀφρικανοὺς καὶ κανεὶς δὲν ἀντιδρᾶ, ὅλοι ἐφησυχάζουμε· ἡ νεολαία μας ἔχει ἀποβλακωθεῖ μὲ τὰ κινητά, τὸ ποδόσφαιρο, καὶ τὰ καθημερινὰ ξενύχτια· τί ἄλλο μέλλει νὰ συμβεῖ σ’ αὐτὴ τὴν ἔρημη πατρίδα μας;
Καὶ ’σεῖς, ἡ ἡγεσία τῆς ἐκκλησίας μας οἱ “ἐπίσκοποι”= σκοπιὰ ἀνύσταχτη καὶ φρουροὶ τοῦ λαοῦ, ρεγχάζετε ἀμέριμνοι ἐπιδιδόμενοι σὲ συμπόσια καὶ πανηγύρια ἄχρηστα πλέον καὶ πολυδάπανα προκαλώντας τὸν ἐξαθλιωμένο καὶ ὑποδουλωμένο λαό μας· ἢ συμπράττετε στὴν κατεδάφιση καὶ ἐξαφάνιση τοῦ μοναδικοῦ Ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ μας μὲ τὶς ἀνομολόγητες ὑποχωρήσεις σας καὶ τὴν ἐγκληματικὴ ἀνεκτικότητά σας σὲ ὅλα μὰ ΟΛΑ, ὅσα οἱ πουλημένοι πολιτικοί μας –ὑπάλληλοι ξένων συμφερόντων– σᾶς ὑπαγορεύουν.
«Ἅγιοι πατέρες» (sic) ἕνα μόνο σᾶς μένει γιὰ νὰ μὴ ξεφτιλιστεῖτε ἐντελῶς. Κηρύξτε τὴν ἐκκλησία καὶ τὸ ἔθνος τῶν ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, ἐν διωγμῷ.
Ἀρχίστε νὰ κτυπᾶτε τὶς καμπάνες σ’ ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῆς πατρίδας μας πένθιμα νύχτα-μέρα, μέχρις ὅτου ἀνασταλοῦν οἱ ἀντίχριστοι νόμοι τῆς Νέας τάξης ποὺ σὰν τὸ στόμα τοῦ Ἅδη πάει νὰ καταπιεῖ ὅ,τι ἔχει μείνει σωστὸ καὶ ὄρθιο σ’ αὐτὸν τὸν τόπο.
Τί φοβᾶστε; Τί θὰ πάθετε; Τί θὰ σᾶς κάνουν μωρέ;
Θὰ σᾶς κυνηγήσουν, θὰ σᾶς ἀπολύσουν, θὰ σᾶς ὑβρίσουν καὶ θὰ σᾶς συκοφαντήσουν ἢ μήπως θὰ σᾶς σκοτώσουν; Καὶ δὲν χαίρεστε;
Δειλοὶ καὶ ἄνανδροι λυκοποιμένες οὔτε ἕνας ἀπὸ ἐσᾶς δὲν ὑπάρχει ποὺ νὰ προτιμήσει νὰ διωχθεῖ καὶ νὰ θυσιαστεῖ γιὰ τὴ πίστη στὸ Χριστὸ καὶ τὴν Πατρίδα μας;
Ποιός σᾶς ἔφερε ἐδῶ σὲ αὐτὲς τὶς θέσεις, ποιῶν πατέρων παιδιὰ εἶστε ἐσεῖς, σὲ ποιὸν Θεὸ πιστεύετε, ποιανοῦ Κυρίου ὑπηρέτες εἶστε τέλος πάντων;
Τί μᾶς κοροϊδεύετε κάθε μέρα μὲ τὶς μνῆμες τῶν Ἁγίων μαρτύρων, τῶν Ἀσκητῶν καὶ τῶν Ὁσίων; Ποιούς ἐμπαίζετε, αὐτοὺς ἢ ἐμᾶς;
Οὔτε ἕνας δὲν ὑπάρχει ἀπὸ τοὺς 80 (ὀγδόντα!) ἐπισκόπους –ἄσε τοὺς 10.000 ἱερεῖς καὶ μοναχοὺς καὶ ἄλλες τόσες μοναχές– ποὺ φορᾶτε τὸ Ἅγιο Σχῆμα καὶ τὰ ἱερὰ σύμβολα τῶν μαρτύρων, τῶν ὁμολογητῶν καὶ Ἁγίων ἱεραρχῶν τῆς πίστεώς μας, ἀλλὰ ἀρνηθήκατε στὴν πράξη τὴν εὐσέβειά τους, τὸ ζῆλο τους, τὸ μαρτυρικό τους φρόνημα.
Ποῦ πῆγε ἡ ἐκκλησία τῶν Ἁγίων, τῶν Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων Πατέρων, ποὺ ἔχυσε ποτάμια αἵματος γιὰ νὰ ἔχετε ἐσεῖς σήμερα τοὺς θρόνους σας καὶ τὰ ποίμνιά σας;
Ὅλα χάθηκαν καὶ μείναμε ὀρφανοὶ ἀπὸ Πατέρες, ἀκυβέρνητοι στὸ πέλαγος τῆς ἀσεβείας καὶ ἀθεΐας, μὲ ὁδηγούς –φεῦ– ἐσᾶς ποὺ μᾶς πηγαίνετε ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο καὶ τελειωμὸ δὲν ἔχει ὁ κατήφορος καὶ ἡ ἄβυσσος τῆς ἀπωλείας τῶν ψυχῶν καὶ τοῦ γένους μας.
Ἅγιε Τριαδικὲ Θεέ μας, σὲ ἱκετεύουμε καὶ σὲ παρακαλοῦμε, στεῖλε μας ἕναν Ἅγιο σὰν τὸν προφήτη Ἠλία, νὰ σφάξει τουλάχιστον ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς αἰσχύνης, μήπως καὶ λογισθεῖ αὐτὸ εἰς δικαιοσύνη στὸν ἄμοιρο λαό μας, ποὺ ὁδηγεῖται ἀδίκως καὶ ἀναιτίως στὸν ἀφανισμὸ καὶ στὸν ὄλεθρο.
Ἕνας κουρασμένος ναυαγὸς
ποὺ ζητᾶ ἀπεγνωσμένα
βοήθεια
Μια ασυνήθιστη εμφάνιση δαιμόνων στο χωριό Τόσνε πάνω στο δρόμο Πετρούπολης Μόσχας (Δικά μας χρόνια, δικό μας θέλημα!)
Θά καταχωρίσουμε έδώ μιά σχετικά πρόσφατη καί άσυνήθιστη έμφάνιση δαιμόνων, όπως μάς τή διηγήθηκε ένα απόλυτα αξιόπιστο πρόσωπο.
Στό χωριό Τόσνε, τό χωριό τών άμαξάδων, όπως λέγεται, πού βρίσκεται πάνω στόν δρόμο Πετρουπόλεως- Μόσχας, ζούσε στη δεύτερη δεκαετία τού αιώνα μας ένας ηλικιωμένος σιδεράς, έγγαμος αλλά άτεκνος, ό Θεόδωρος Καζάκιν.
Ήταν αγράμματος, απλοϊκός, πράος καί καλοσυνάτος.
Τρία βέρστια 50 μακριά από τό χωριό, στη δεξιά όχθη τού ποταμού Τόσνι καί στην περιοχή Ντούπκα, πού είναι γεμάτη βελανιδιές, ό Καζάκιν είχε φτιάξει ένα καμίνι γιά ξυλοκάρβουνα. Ενα μεσημέρι πού δούλευε εκεί, είδε ξαφνικά πλήθος δαιμόνων μέ μορφή ανθρώπων, ανδρών καί γυναικών, νά κάθονται στά κλαδιά τών δένδρων, φορώντας αλλόκοτα ρούχα καί σκουφιά, νά παίζουν διάφορα μουσικά όργανα καί νά τραγουδούν μέ φανερή χαρά:
— Δικά μας χρόνια! Δικό μας θέλημα!
Ούτε τό σημείο τού σταυρού, μέ τό όποιο σφραγίστηκε ό Καζάκιν, ούτε ή προσευχή, μέ τήν οποία οπλίστηκε, έκαναν τούς δαίμονες νά άπομακρυνθούν ή έστω νά σταματήσουν τό τραγούδι. Ό γερο σιδεράς, γεμάτος φόβο, παράτησε τή δουλειά του καί άρχισε νά τρέχει πρός τό χωριό. Ό χωματόδρομος, πού ήταν δίπλα στό ποτάμι, απείχε από τό καμίνι έκατό σάζινα περίπου. Φτάνοντας εκεί ό Καζάκιν, είδε πάνω στίς ψηλές σημύδες τής άκροποταμιάς τούς δαίμονες νά παίζουν πάλι τά όργανά τους καί νά τραγουδούν θριαμβευτικά:
— Δικά μας χρόνια! Δικό μας θέλημα!
Συνέχισε νά τρέχει χωρίς νά κοιτάζει πίσω του. Αλλά ένα βέρστι πιό κάτω είδε γιά τρίτη φορά τά πονηρά πνεύματα πάνω στά δένδρα.
— Δικά μας χρόνια! Δικό μας θέλημα! τραγουδούσαν ολόχαροι πάντα.
Ωστόσο, ούτε τού μίλησαν ούτε τόν σταμάτησαν. Γεμάτος ταραχή, πλησίασε στό χωριό, από τό οποίο τόν χώριζε πιά μόνο τό ποτάμι. Από τήν άλλη όχθη τόν είδαν καί τού έστειλαν τή σχεδία Στό μεταξύ κάθησε καταγής γιά νά πάρει μιάν άνάσα. Τότε, όμως, πετάχτηκε μπροστά του ένα τεράστιο φίδι, πού θά τόν δάγκωνε, άν δέν προλάβαινε νά απομακρυνθεί.
Πολύ γρήγορα τό γεγονός μαθεύτηκε σ’ όλο τό χωριό. Ό νεωκόρος της έκκλησίας Ιωάννης Άντρέγεφ ακούσε τή διήγηση τού περιστατικού από τόν ίδιο τόν Καζάκιν, τόν οποίο θεωρεί απολύτως άξιόπιστο λόγω της άπλότητας καί τού ήθους του.
Ή χαρά τών δαιμόνων έξηγήθηκε λίγο καιρό άργότερα, στίς 16 Όκτωβρίου τού 1817: Μιά μεγάλη πυρκαγιά έκανε στάχτη τήν έκκλησία, τά τρία σπίτια τών ιερέων καί έκατόν δεκαεπτά σπίτια χωρικών. Τήν καταστροφική Ολική φωτιά άκολούθησε μια πνευματική: Στό Τόσνε διορίστηκε ένας σχισματικός δάσκαλος, ό Πέτρος Άντρόπωφ, πολυδιαβασμένος καί πειστικός, πού παρέσυρε στό σχίσμα τούς μισούς κατοίκους τού χωριού.
ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ .ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔΗ. ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Ἡ μεγαλύτερη προδοσία καί ὁ χειρότερος συμβιβασμός ὅλων τῶν αἰώνων στήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι αὐτός πού ἔγινε στήν διετία 1991-1993, κατά τήν ὁποία ἀνεγνωρίσθησαν ὡς ἔγκυρα στό Σαμπεζύ καί στό Μπελαμένττοῦ Λιβάνου τά μυστήρια τῶν Μονοφυσιτῶν καί τῶν Παπικῶν ἀντιστοίχως.
Ἕνας τρόπος ἄγνωστος σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἁγίους ὅλων τῶν αἰώνων.
Ἡ μεγαλύτερη προδοσία καί ὁ χειρότερος συμβιβασμός ὅλων τῶν αἰώνων στήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι αὐτός πού ἔγινε στήν διετία 1991-1993, κατά τήν ὁποία ἀνεγνωρίσθησαν ὡς ἔγκυρα στό Σαμπεζύ καί στό Μπελαμένττοῦ Λιβάνου τά μυστήρια τῶν Μονοφυσιτῶν καί τῶν Παπικῶν ἀντιστοίχως.
Αὐτό σημαίνει ἀφ’ ἑνός μέν ὅτι οἱ Παπικοί καί οἱ Μονοφυσίτες, χωρίς να ἀποκηρύξουν οὐδεμία αἵρεσι καί παραμένοντας ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκονται, ἔχουν τό ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖο τούς ἁγιάζει τά μυστήρια πού τελοῦν, ἀφ’ ἑτέρου οἱ Πατέρες καί οἱ Σύνοδοι πού τούς ἀπέκοψαν ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τούς ἀνεθεμάτισαν ἦσαν, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, παρανοϊκοί καί διέπραξαν τό μεγαλύτερο ἔγκλημα τῶν αἰώνων, ἐφ’ ὅσον ἀπέκλεισαν ἀπό τήν σωτηρία καί τήν Ἐκκλησία διά μέσου τῶν αἰώνων ἄπειραπλήθη ἀνθρώπων.
Ἐπί πλέον δε μέ αὐτές τίς ἀποφάσεις ἐδείξαμε ὅτι, τό νά εἶναι κάποιοι ἐντός ἤ ἐκτός Ἐκκλησίας καί νά ἔχουν ἔγκυρα ἤ ἄκυρα μυστήρια, δέν εἶναι θέμα κατ’ ἐξοχήν Ὀρθοδόξου πίστεως καί αἱρέσεως ἀντιστοίχως, ἀλλά θέμα τό ὁποῖο ρυθμίζεται ἀπό κάποια Σύνοδο ἤ διμερῆ ἐπιτροπή καί βεβαίως ἕνας τρόπος ἄγνωστος σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἁγίους ὅλων τῶν αἰώνων.
Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς
Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς:Μνημονεύουν τὸν μεγαλύτερο βλάσφημο καὶ μεγαλύτερον αἱρεσιάρχην ὅλων τῶν αἰώνων τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας»! Αὐτὸν ποὺ δὲν ἄφησε τίποτα ὄρθιο μέσα στὴν Ὀρθοδοξία!
Μὰ ἔφυγε τελείως ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν ἐπισκόπων αὐτῶν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ;
Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι λέγοντας αὐτὰ κοροϊδεύουν τὸ Θεὸ καὶ ὅτι «φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος, ἐξ ὧν οὔκ ἐστιν ὁ ἐξελέσθαι δυνάμενος»; (Χρυσόστομος)
Μία πνευματικὴ ἀποτίμησις τῆς 25ετίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου
Ἀφορμὴ γιὰ τὸ ἄρθρο αὐτό μοῦ ἔδωσε ἡ θλίψη ποὺ αἰσθανόμουν ὅταν ἄκουγα νὰ μνημονεύουν, κατὰ τὴν ἱερότερη στιγμὴ τῆς Θείας Λειτουργίας, οἱ ἐπίσκοποι τῶν λεγομένων «Νέων Χωρῶν» τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, τὸν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖον, καὶ μάλιστα ὡς «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Σῆς Ἀληθείας», ἀποτεινόμενοι εἰς τὸν Θεόν, χωρὶς φόβον καὶ χωρὶς ντροπή! Μὰ ἔφυγε τελείως ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν ἐπισκόπων αὐτῶν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ; Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι λέγοντας αὐτὰ κοροϊδεύουν τὸ Θεὸ καὶ ὅτι «φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος, ἐξ ὧν οὔκ ἐστιν ὁ ἐξελέσθαι δυνάμενος»; (Χρυσόστομος) Μνημονεύουν τὸν μεγαλύτερο βλάσφημο καὶ μεγαλύτερον αἱρεσιάρχην ὅλων τῶν αἰώνων τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας»! Αὐτὸν ποὺ δὲν ἄφησε τίποτα ὄρθιο μέσα στὴν Ὀρθοδοξία!
Ἀλλὰ ἂς ἔλθουμε εἰς ὁρισμένα ἐκ τῶν «ἀρρήτων ρημάτων» τοῦ «ὀρθοτομοῦντος τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας», γιὰ νὰ μὴν λέγουν ὅτι τὸν ἀδικοῦμε: Εἰς τὸ μήνυμά του πρὸς μία Παγκόσμια Διάσκεψη πού ἔγινε τὸ 2001 στὸ Durban τῆς Νότιας Ἀφρικῆς, ἔγραφε τὰ ἑξῆς φρικτά: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν ἐπιδιώκει νά πείσῃ τούς ἄλλους περί συγκεκριμένης τινός ἀντιλήψεως τῆς ἀληθείας ἤ τῆς ἀποκαλύψεως, οὔτε ἐπιδιώκει νά τούς μεταστρέψῃ εἰς συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως»! Δηλαδή, «Παναγιώτατε», ὁ Χριστὸς ὅταν διέταξε τοὺς μαθητᾶς Του, κατὰ τὴν ὥρα τῆς εἰς Οὐρανοὺς Ἀναλήψεώς Του, «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη… διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμίν», δὲν ἐπεδίωκε «νὰ τοὺς μεταστρέψη εἰς συγκεκριμένον τρόπον σκέψεως» ἀποκηρύσσοντας τὰς ψευδοθρησκείας των, δεχόμενοι τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων; Πῶς, λοιπόν, ὁ «ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας» διδάσκει ἀντίθετα ἀπὸ τὸν Χριστόν; Ἤ, μήπως, τὰ λόγια του Χριστοῦ «ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ» δὲν εἶναι ἀληθινὰ καὶ εἶναι ἀληθῆ τὰ ψεύδη τοῦ κ. Βαρθολομαίου; Μᾶλλον θὰ πρέπει νὰ ἔχει δίκιο ὁ «ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας», καθότι ἀποκαλεῖται
«Παναγιώτατος», ἐνῶ ὁ Χριστὸς καλεῖται, ἁπλῶς, «Ἅγιος», μολονότι εἶναι Θεός! «Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότης»(sic), βλέπετε, τὰ ἔχει ὅλα εἰς ὑπερθετικὸν βαθμόν! Τὸ μὲν «Παναγιώτατος» τὸ ἀπέκτησε χωρὶς κόπο, λόγῳ θέσεως (Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως) τὰ δὲ ἄλλα μετὰ κόπου καὶ μόχθου μεγάλου (βλάσφημος καὶ αἱρεσιάρχης) ταξιδεύοντας, μετὰ πάσης πολυτελείας, ἀνὰ τὴν ὑφήλιον!
Καὶ ἐπανερχόμεθα εἰς τὰ «ἄρρητα ρήματα» τοῦ «ὀρθοτομοῦντος τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας». Εἰς τὸ μήνυμά του πρὸς τοὺς Μουσουλμάνους ὄλου τοῦ κόσμου ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς θρησκευτικῆς ἑορτῆς τοῦ Ραμαζανίου, το 2001, ἔγραφε: «Ὁ Θεός εὐαρεστεῖται εἰς τήν εἰρηνικήν συμβίωσιν τῶν ἀνθρώπων καί, μάλιστα, αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Τόν λατρεύουν ἀνεξαρτήτως τῶν διαφορῶν, αἱ ὁποῖαι ὑπάρχουν εἰς τήν πίστιν μεταξύ τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν»! Ποιός, λοιπὸν λέει, τώρα, τὴν ἀλήθεια; Ὁ Χριστὸς ποὺ λέγει ὅτι «οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα εἰ μὴ δὶ' ἐμοῦ» ἢ ὁ «ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας» ποὺ λέει ὅτι ὁ Θεὸς εὐαρεστεῖται εἰς τὰς προσευχᾶς τῶν Μουσουλμάνων (καὶ τῶν Ἑβραίων); Ἀπορῶ, πῶς ὁ Θεὸς ἀνέχεται νὰ ἀποκαλεῖται, ὁ μέγιστος αὐτὸς βλάσφημος καὶ αἱρεσιάρχης, ὡς «ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας» καὶ δὲν ρίχνει φωτιὰ νὰ μᾶς κάψη· καὶ αὐτοὺς ποὺ τὸν μνημονεύουν καὶ ἐμᾶς ποὺ τοὺς ἀκοῦμε καὶ δὲν διαμαρτυρόμεθα!
Καὶ τί νὰ ποῦμε γιὰ τὴν ἐπίσκεψή του εἰς τὴν Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων τῆς Νέας Ὑόρκης, τὸ 2009, καὶ τὰ ἄρρητα ρήματα ποὺ εἶπε καὶ ὅσα ἔπραξε ἐκεῖ, μολονότι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπαγορεύουν, μὲ βαριὰ ἐπιτίμια, καὶ τὴν ἁπλὴν εἴσοδον τῶν Χριστιανῶν εἰς Ἐβραϊκᾶς Συναγωγᾶς! Καὶ ἐνῶ μιλοῦσε ἀρκετὴν ὥρα, οὐδεμία φορᾶ ἀνέφερε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἔπρεπε νὰ τοὺς πῆ, στεντορείᾳ τῇ φωνῇ: «Εἰπάτωσαν Ἰουδαῖοι, Πῶς οἱ στρατιῶται ἀπώλεσαν τηροῦντες τὸν βασιλέα; διὰ τὶ γὰρ ὁ λίθος οὐκ ἐφύλαξε τὴν πέτραν τῆς ζωῆς; Ἡ τὸν ταφέντα δότωσαν, ἢ ἀναστάντα προσκυνείτωσαν, λέγοντες σὺν ἡμῖν, Δόξα τῶ πλήθει τῶν οἰκτιρμῶν σου, Σωτὴρ ἡμῶν, δόξα σοί» (Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων).
Ἐπίσης, θὰ ἀναφερθῶ εἰς τὴν βλάσφημη προσφώνηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κατὰ τὴν θρονικὴ ἑορτὴ τοῦ Πατριαρχείου, στὶς 30/11/1998, πρὸς τὴν Παπικὴ ἀντιπροσωπεία: «Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε William Keeler καὶ λοιποὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ, οἱ ἀποτελοῦντες τὴν Ἀντιπροσωπείαν τῆς Ἐκκλησίας Ρώμης,… Δὲν πρέπει νὰ σπαταλήσωμεν τὸν χρόνον εἰς ἀναζητήσεις εὐθυνῶν. Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεωςκαὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλ’ ὀφείλομεν ἐνώπιον Αὐτοῦ ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων»! Ὥστε, «Παναγιώτατε», οἱ Ἅγιοι πού μᾶς προστάτευσαν ἀπὸ τὸ «βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως», τὸν Πάπα ―στὸ ἀντίχριστο ἅρμα τοῦ ὁποίου ἀγωνίζεστε νὰ μᾶς δέσετε― ἤσαν ὄργανα τοῦ Διαβόλου; Ὢ τῆς ὑποκρισίας, τοῦ «ὀρθοτομοῦντος τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας»! Κι ἐνῶ τοὺς Ἁγίους αὐτούς, τοὺς ἀποκαλεῖ «θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», ὅταν ἔλθη ἡ ἡμέρα τῆς ἑορτῆς των, τοὺς ἑορτάζει μεγαλοπρεπῶς! Ἄλλωστε, ἐθεμελίωσε στὴν περιοχὴν μας μοναστήρι στὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, τὸν πιὸ αὐστηρὸ ἀντιπαπικὸ Ἅγιο πού ἀποκάλεσε τὸν Πάπα «ἀντίχριστο»! Εἶναι, ὅμως, τόσο «καλὸς» ὁ «ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας», ὥστε νὰ παρακαλῆ τὸν Θεὸ νὰ … ἐλεήση τοὺς ἀντιπαπικοὺς Ἁγίους! Καὶ μὴ χειρότερα!
Τέλος, θὰ ἀναφέρω καὶ τὰ περὶ τοῦ «ἁγίου Κορανίου», τὸ ὁποῖον ἐδώρισε εἰς τὸν πρόεδρον τῆς Coca Cola, Μουχτὰρ Κέντ, στὴν Ἀτλάντα τῆς Ἀμερικῆς, τὸ 2009. Φαίνεται ὅτι ὁ «Παναγιώτατος» συγχέει τὶς λέξεις «ἅγιον» καὶ «βέβηλον», γι’ αὐτὸ καὶ ἀποκαλεῖ τὸ ἀνίερο Κοράνιο «ἅγιον», χωρὶς φόβον Θεοῦ καὶ χωρὶς ἐντροπή!
Ἐξ ὅλων τούτων καὶ πολλῶν ἄλλων ρήσεων καὶ πράξεων τοῦ «Παναγιωτάτου», καταφαίνεται ὅτι ὁ «ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας» εἶναι ὁ μεγαλύτερος βλάσφημος καὶ ὁ μεγαλύτερος Αἱρεσιάρχης ὅλων τῶν αἰώνων! Παρὰ ταῦτα, ἐγκαρδίως εὔχομαι εἰς τὸν φιλάνθρωπον Θεὸν νὰ χαρίσει εἰς ἡμᾶς καὶ εἰς αὐτὸν μετάνοιαν καὶ ὁμολογίαν τοῦ Ὀνόματος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ―Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος― εἰς σωτηρίαν πάντων τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀπόλαυσιν τῶν αἰωνίων Ἀγαθῶν. Ἀμήν.
Μηλοχώριον, 25/10/2016
Ἀρχιμ. Μάξιμος ΚαραβᾶςἹερὰ Μονὴ Ἁγίας Παρασκευῆς Ἐορδαίας.
Η "νέα ἐκκλησία" είναι εδώ, όλο και περισσότερο παρούσα! Οι φρουροί της; Απόντες και σιωπώντες!!
Ο Ρουμάνος Ορθόδοξος Επίσκοπος
Ιταλίας Σιλουανός
και ο Καρδινάλιος
ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΙΧΟΝΡΑΒΩΦ... ΛΙΓΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΣΕΒΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΣΥΛΟΥΣ... ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ...
ΛΙΓΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΙΧΟΝΡΑΒΩΦΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΥΣ ΤΟ 1938.
ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ. ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣΠΟΙΜΕΝΕΣ - ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΣΙΩΠΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΤΙΣ ΜΠΑΣΤΟΥΝΕΣ, ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΟΥΣ , ΤΑ ΚΕΛΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, ΤΟ ΚΑΦΕΔΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΟ ΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΑ...κ.α….
ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΦΩΣ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΣΙΩΠΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 666 .
ΣΙΩΠΟΥΝ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΙΩΠΟΥΝ ΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ" ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, ΟΠΩΣ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΖΟΥΣΕ Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΕΠΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΠΝΟΗ.
ΑΚΟΜΑ ΑΣ ΔΟΥΝΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΘΕΟΙ, ΟΙ ΑΣΕΒΕΙΣ, ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΕΡΟΣΥΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ, ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΔΙΩΚΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ.
Ίερομάρτυς Εύθύμιος (Τιχονράβωφ)
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ στίς 17 Απριλίου τοϋ 1881 στην πόλη Σούγιε της επαρχίας Βλαντιμίρ. Ό πατέρας του Σέργιος Τιχονράβωφ ήταν ιερέας.
Σέ ηλικία είκοσι τριών χρόνων, άφοϋ είχε ήδη ολοκληρώσει τίς σπουδές του στό Εκκλησιαστικό Σχολείο τής ενορίας του, νυμφεύθηκε την Τατιανή από τό χωριό Ντορονίνο, όπου καί έγκαταστάθηκε. Άπό τόν γάμο του απέκτησε τρεις κόρες. Κύρια επαγγελματική του ασχολία ήταν οί άγροτικές εργασίες, ενώ παράλληλα ύπηρετοϋσε ως νεωκόρος στόν ένοριακό Ναό τής Μεταμορφώσεως τοΰ Σωτήρος. Ό ναός ήταν γι’ αύτόν δεύτερο σπίτι. Μαζί του ύπηρετοϋσε ώς ιεροψάλτης καί ό πεθερός του Αλέξανδρος Σπεράνσκι.
Όταν, μετά τήν μπολσεβικική επανάσταση τοϋ 1917 καί τήν έπακόλουθη καθεστωτική μεταβολή, άρχισε ό διωγμός τής Εκκλησίας, οί έκπρόσωποι τής σοβιετικής εξουσίας στό Ντορονίνο άπείλησαν τόν ιερέα τοϋ χωριοϋ ότι, αν δέν σταματοϋσε νά λειτουργεί, θά δήμευαν όλη του τήν περιουσία. Ό ιερέας έκεΐνος είχε πολλά παιδιά, καί γιά χάρη τους έγκατέλειψε τήν ιερατική διακονία. Ό οικείος ιεράρχης έστειλε άλλον ιερέα στό χωριό, άλλά κι έκεΐνος αναγκάστηκε νά φύγει υστερ’ άπό λίγο καιρό, έξαιτίας τών απειλών τών μπολσεβίκων.
Ό Εύθύμιος, βλέποντας μέ λύπη τόν ένοριακό ναό αλειτούργητο γιά χρόνια καί τούς πιστούς σκορπισμένους σάν πρόβατα δίχως ποιμένα, κυριεύθηκε άπό φλογερό πόθο νά ύπηρετήσει ό ίδιος, μέ όποιοδήποτε κόστος, τό άγιο Θυσιαστήριο. Παρακάλεσε, λοιπόν, τόν άρχιερέα νά τόν χειροτονήσει πρεσβύτερο. Οί συγγενείς του, όταν τό έμαθαν, έπεσαν πάνω του γιά νά τόν μεταπείσουν.
— Σέ τέτοια έποχή, τοϋ έλεγαν, πού άλλοι ιερείς άπαρνι- οΰνται την ίερωσύνη καί άλλοι κρύβονται, έσύ θέλεις νά χειροτονηθείς!
Εκείνος, δμως, παρέμενε στέρεος στην απόφασή του. ’Έτσι, τό 1933, σέ ήλικία πενήντα δύο χρόνων, χειροτονήθηκε στόν Ναό τής Μεταμορφώσεως τού Ντορονίνο καί έπιδόθηκε μέ ζήλο άποστολικό στή διακονία τού έγκαταλειμμένου ποιμνίου του. Ή πνευματική ζωή στό χωριό φάνηκε νά ξανανθίζει. Ή πρεσβυτέρα Τατιανή στεκόταν πρόθυμα στό πλευρό τοϋ π. Εύθυμίου, συντρέχοντας στίς άνάγκες τής ένορίας. Εκείνη ζύμωνε κάθε φορά καί έψηνε τά πρόσφορα γιά τίς Λειτουργίες. Τό 1935, όμως, άρρώστησε βαριά, τυφλώθηκε καί τελικά πέθανε. Άπό τότε ή Άντωνίνα, ή μικρότερη κόρη τοϋ π. Ευθυμίου, τόν βοηθούσε σέ ό,τι χρειαζόταν κατά τήν τέλεση τής ιερατικής του διακονίας. Οί άλλες δύο κόρες του είχαν ήδη φύγει άπό τό χωριό καί ζοΰσαν άλλου. Στό μεταξύ πολλοί άθεοι κάτοικοι τοϋ Ντορονίνο άνησυ- χοϋσαν γιά τήν απρόσμενη άναγέννηση τής ένοριακής ζωής. Στίς συζητήσεις τους όλο καί πιό συχνά μελετοϋσαν τό κλείσιμο τοϋ ναοϋ καί τήν εξόντωση τοϋ ενοχλητικού εφημερίου. Πολλές φορές ό π. Ευθύμιος, βαδίζοντας στόν δρόμο, άκουγε πίσω του βλαστήμιες, κοροϊδίες καί γέλια.
Τελικά, τό 1935 οί μπολσεβίκοι τοϋ επέβαλαν βαρύτατο φόρο, τόν όποιο, φυσικά, δέν μπόρεσε νά πληρώσει. ’Έτσι, δήμευσαν τήν περιουσία του καί χωρίς καμιά εξήγηση έκλεισαν τόν ναό. Σύντομα μιά ομάδα άθέων μπήκαν μέ άσέβεια στόν Ιερό ναό γιά νά τόν βεβηλώσουν. Ένας απ’ αύτούς πέταξε τις εικόνες καταγής καί τίς ποδοπατούσε μανιασμένα.
Ό Θεός, όμως, θέλοντας νά τόν συνετίσει, νά τί έπέτρεψε: Τήν ϊδια μέρα έπαθε τέτοια κρυοπαγήματα, πού άχρηστεύθηκαν εντελώς καί τά χέρια του καί τά πόδια του. Μά τό πιό συγκλονιστικό ήταν ότι τό παιδί του, πού γεννήθηκε έκείνες τίς μέρες, ήρθε στόν κόσμο μέ όλα τά μέλη του ακρωτηριασμένα!
Οί τοπικές αρχές, βέβαια, όλα αυτά τά θεώρησαν τυχαία, γι’ αύτό καί μετέτρεψαν τόν ναό αρχικά σέ αποθήκη σιτηρών, έπειτα σέ στάβλο καί τελικά σέ αποθήκη κοπριάς.
Ό π. Ευθύμιος, πικραμένος βαθιά γιά τήν ασυδοσία καί τήν αύθαιρεσία τών αρχών, έμεινε γιά λίγο καιρό ακόμα στό χωριό, τελώντας τά Μυστήρια στά σπίτια τών πιστών καί στηρίζοντάς τους. Επειδή, όμως, ή ζωή του γινόταν όλο καί πιό δύσκολη από τίς επιθέσεις τών μπολ¬σεβίκων, μετοίκησε στήν πόλη Ίβάνοβο. Στήν πόλη αύτή, κυκλοφορώντας μέ κοσμική αμφίεση, έργά- στηκε ως φύλακας σ’ ένα νοσοκομείο. Παράλληλα, παίρνοντας χίλιες δυό προφυλάξεις, τελούσε κρυφά Μυστήρια, γιά χάρη τών χριστιανών πού γνώριζαν πώς ήταν ιερέας. Τίς νύχτες κοιμόταν σέ μιά φτωχική γωνιά, τήν όποια νοίκιαζε, σ’ ένα κτίριο τής έργατικής συνοικίας. Εκεί ένα δωμάτιο τό μοιράζονταν πολλοί άνθρωποι, άγνωστοι μεταξύ τους, πού κοιμόντουσαν στό πάτωμα. Έτσι έζησε γιά δύο σχεδόν χρόνια ό εύλογημένος π. Εύθύμιος, ώσπου έγινε γνωστή ή ιερατική του ιδιότητα. Καταδόθηκε στις αρχές τήν 1η ’Ιανουάριου τοΰ 1938, συνελήφθη καί κλείστηκε στίς φυλακές τοΰ Ίβάνοβο. Λίγες μέρες άργότερα στάθηκε μπροστά στόν ανακριτή.
- Συλληφθήκατε, τοΰ είπε έκεΐνος, ώς μέλος της παράνομης άντεπαναστατικής ομάδας τοΰ έπαρχιακοϋ κλήρου, πού έκανε άντισοβιετική προπαγάνδα. Παραδέχεστε τήν ένοχή σας; Δέν παραδέχομαι τήν ένοχή μου, έπειδή δέν υπήρξα ποτέ μέλος άντεπαναστατικής ομάδας καί δέν έκανα καμιά άντισοβιετική προπαγάνδα, άποκρίθηκε ό π. Ευθύμιος.
- Δέν παραδέχομαι τήν ένοχή μου, έπειδή δέν υπήρξα ποτέ μέλος άντεπαναστατικής ομάδας καί δέν έκανα καμιά άντισοβιετική προπαγάνδα, άποκρίθηκε ό π. Ευθύμιος.
Η σπιτονοικοκυρά του , ώστόσο, έδωσε τήν εξής ψευδή κατάθεση Ο Τιχονράβωφ σ’ όλη τή διάρκεια τοΰ έτους 1937 έκανε συστηματικά μπροστά συκοφαντικές έττθέσεις κατά τής δείχνοντας τή πρός τή σοβιετική έξουσίας.... Τον Σεπτέμβριο μάλιστα , δείχνοντας την δυσαρέσκειά του προς την σοβιετική εξουσία δήλωσε : 'Η ζωή έγινε αφόρητη. Εμάς τους ιερείς , μας φορτώνουν δυσβάσταχτους φόρους.... Σκοπός τους είναι η εξαφάνιση της θρησκείας καί του κλήρου . Θυμάμαι ό Τιχονράβωφ διέδιδε άντεπαναστατικές καί ψευδείς ειδήσεις, λ.χ γιά δήθεν έκμετάλλευση των κρατουμένων στις σοβιετικές φυλακές.
Άλλος ψευδομάρτυρας κατέθεσε: «Τόν Νοέμβριο τοΰ 1937 συζητώντας μαζί μου γιά τίς εκλογές στό Ανώτατο Σοβιέτ, έλεγε: “Τί λογής έκλογές είναι αυτές, στίς όποιες ορίζουν δικούς τους ύποψηφίους; Όποιον δέν τους είναι άρεστός, τόν στέλνουν στή φυλακή καί στά καταναγκαστικά έργα. Καυχιούνται γιά τά κανάλια πού κατασκευάζουν. Μήπως, όμως, τά άνοίγουν οι ίδιοι ; Μέ τά χέρια των φυλακισμένων ανοίγονται, των φυλακισμένων πού δουλεύουν όπως δούλευαν οί Εβραίοι στή φαραωνική Αίγυπτο”».
Στίς 3 Φεβρουάριου τοΰ 1938 ή ΝιΚαΒεΝτε καταδίκασε τόν π.Ευθύμιο σε θάνατο. Τήν επόμενη μέρα οδηγήθηκε στό εκτελεστικό απόσπασμα καί έλαβε από| τά χέρια του Κυρίου του το αμάραντο στεφάνι τοΰ μαρτυρίου. Τάφηκε σέ άγνωστο κοινοτάφιο.
ΠΗΓΗ Κειμένου - φωτό : ΒΙΒΛΙΟ " ΑΓΙΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΟΙ - Ρώσοι ιερομάρτυρες και ομολογητές του 20ου αιώνα " ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.
ΟΠΩΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΘΕΟΦΟΒΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΔΙΑΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. ΦΟΒΕΡΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ
ΦΟΒΕΡΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ
ΑΦΗΣΕ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΤΟ 1955 ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ!!!
Τι θα ελεγε σήμερα, ο αγωνιστής ιεραρχης για τον διάδοχό του Αθηναγόρα τον Βαρθολομαῖο, που δεν ἄφησε τιποτε ορθιο απο την ορθοδοξη πιστι;
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ κ.κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΝ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, ἀπὸ «Χριστιανικὴ Σπίθα», αριθμ. φυλ. 248-249, Μαϊος Ἰουνιος 1962
«Λύομεν τὴν σιωπήν μας…
Παναγιώτατε, εἶσθε πνευματικὸς προϊστάμενος τῆς Ἑλληνικῆς μειονότητος, ἡ ὁποία, κατόπιν διεθνῶν συμβάσεων, παρέμεινεν ἐν τῶ νέῳ Τουρκικῷ Κράτει. Ἀναποσπάστως συνδέεσθε μετὰ τῆς μειονότητος ταύτης, ὡς ἡ κεφαλὴ μετὰ τοῦ σώματος. Πατριάρχης ἄνευ τῆς μειονότητος ταύτης δὲν δύναται νὰ νοηθῆ ἐν Κωνσταντινουπόλει, ὅπως καὶ ἰμάμης ἐν Ἑλλάδι δὲν δύναται νὰ νοηθῆ ἄνευ τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος. Ὑπάρχετε ἐν Κωνσταντινουπόλει, διότι ὑπάρχουν ἐκεῖ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες. Ἀλλʼ ἐνῶ οἱ ἐν Ἑλλάδι θρησκευτικοὶ ἡγέται τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος διὰ πᾶσαν ὑποτιθεμένην ἀδικίαν ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας εἰς βάρος αὐτῆς διαμαρτύρονται ἐντονώτατα, Ὑμεῖς, Παναγιώτατε, θρησκευτικὸς ἡγέτης τῆς ἐν Τουρκία Ἑλληνικῆς μειονότητος τί ἐπράξατε κατὰ τὴν φοβερὰν ἐκείνην νύκτα, κατὰ τὴν ὁποίαν βαρβαρικὰ στίφη ἐπέδραμον κατὰ τῶν πνευματικῶν σας τέκνων, ληστεύοντες, φονεύοντες, ἀτιμάζοντες καὶ βεβηλοῦντες τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια; Ὑπάρχουν πολλοὶ ἐν Ἑλλάδι, ἀλλὰ καὶ ἐν Τουρκία, οἱ ὁποῖοι φρονοῦν, ὅτι ἐὰν ὑψώνατε τότε τὸ ἀνάστημά σας καὶ ἐγίνεσθε μιμητὴς ἀειμνήστων προκατόχων σας θυσιασθέντων ὑπὲρ τοῦ ποιμνίου των, διαφορετικὴ θὰ ἦτο ἡ κατάστασις καὶ δὲν θὰ ὑφίστασθε τὸν ἐξευτελισμὸν νὰ συρθῆτε εἰς τὴν νῆσον τῶν Σκύλων ὡς μάρτυς (κατηγορίας ἤ ὑπερασπίσεως;) εἰς τὴν περιβόητον δίκην τῶν μεντερικῶν καθαρμάτων, τὰ ὁποῖα, διὰ λόγους πολιτικῆς σκοπιμότητος, ὑπῆρξαν οἱ κυριώτεροι ὑποκινηταὶ τῆς φοβερᾶς ἐκείνης ἐπιδρομῆς. Πίπτοντες τότε ὑπὲρ τοῦ ποιμνίου σας θὰ περιεβάλλεσθε μὲ τὸν φωτοστέφανον τοῦ μάρτυρος καὶ τοῦ καλοῦ ποιμένος, καὶ ὁ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς χριστιανικὸς κόσμος θὰ ἐκαυχᾶτο διὰ τὸ ὄνομά σας.
Θρησκευτικὴ στάσις τοῦ Πατριάρχου – Δέκα δείγματα προδοσίας
Ἀλλʼ ἐὰν διὰ τὴν στάσιν σας ἐκείνην εὑρίσκωνται κάποιοι οἱ ὁποῖοι σᾶς δικαιολογοῦν,… διὰ τὴν θρησκευτικὴν ὅμως στάσιν, τὴν ὁποίαν λαμβάνετε ἐπὶ θεμάτων ἐσωτερικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, εἰς ἥν οὐδεὶς Μεντερὲς σᾶς πιέζει, πόσοι ἆρά γε νὰ εἶνε ἐκείνοι ἐκ τῶν εὐσεβῶν κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι σᾶς ἐπιδοκιμάζουν;
Δυστυχῶς, αἱ ἐνέργειαι τῆς Ὑμετέρας Παναγιώτητος, εἰς τὰς οποίας ὁ εὐσεβὴς λαὸς δὲν βλέπει τὸν Πατριάρχην ἄγρυπνον φρουρὸν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ζωῆς, δὲν εἶναι ὀλίγαι. Πρὸς πίστωσιν ἀναφέρομεν ὡρισμένα δείγματα.
Πρῶτον˙ Πρὸ ἐτῶν εἰς πολιτικὰς ἐφημερίδας ἐδημοσιεύθη φωτογραφία τῆς Ὑμετέρας Παναγιώτητος μετά… μιᾶς δεσποινίδος, ἡ ὁποία ὑπὸ κοσμικῶν κύκλων ἐν αἰσχροῖς καλλιστείοις εἶχεν ἀνακηρυχθῆ μὶς Ἑλλάς. Ἡ φωτογραφία ἐκείνη εὐρύτατα κυκλοφορήσασα ἐν Ἑλλάδι ἐσκανδάλισε τὸν εὐσεβῆ λαόν. Ἦτο ἡ ἐποχή, καθʼ ἥν ἡ μὲν Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διʼ ἐγκυκλίου της ἀπεδοκίμαζε τὰ καλλιστεῖα, ὡς προσκρούοντα εἰς τὴν Χριστιανικὴν Ἠθικήν, ὁ δὲ εὐσεβὴς λαὸς τῶν Ἀθηνῶν ἠγωνίζετο διὰ τὴν ἐκρίζωσιν αὐτῶν.
Δεύτερον˙ Ἐπιστολή σας πρὸς συγγραφέα πνευματιστικοῦ βιβλίου, τὸ ὁποῖον ἐχαρακτηρίζατε ὡς περισπούδαστον ἔργον, ἔδωκε πτερὰ εἰς τὸν ἐν Ἑλλάδι πνευματισμόν, ὅστις ἐκαυχήθη καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ καυχᾶται, ὅτι ὁ Πατριάρχης διάκειται εὐμενῶς πρὸς τὴν κίνησίν των, μίαν κίνησιν, ἡ ὁποῖα συνιστᾶ θρησκείαν δαιμόνων.
Τρίτον˙ Καθὼς ἀνεγράφη είς τὸν ἡμερήσιον Τύπον, ἡ Ὑμετέρα Παναγιώτης περιοδεύουσα πρὸ ἐτῶν τὰς χώρας τῆς Μέσης Ἀνατολῆς εἰσῆλθε γυμνόπους εἰς τὸ ἐν Ἱεροσολύμοις τέμενος τοῦ Ὀμὰρ καὶ ἐκεῖ προσηυχήθη ὑπὲρ τοῦ Χουσεΐν. Ἐν δὲ τῶ Πατριαρχικῶ ναῶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀνεπέμφθη ἐπιμνημόσυνος δέησις ὑπὲρ τεθνεώτων Τούρκων. Ἐπʼ αὐτῶν οὐδεμία ἐπίσημος διάψευσις ἐγένετο.
Τέταρτον˙ Εἰς τὸ ναΰδριον τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης παρουσία τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος έγένετο μεγαλοπρεπὴς ὑποδοχὴ τοῦ Ἁρμενίου Πατριάρχου, ὡς ἐὰν ἐπρόκειτο περὶ Ὀρθοδόξου Πατριάρχου, ὁ χορὸς ἐπὶ τῆ εἰσόδω του εἰς τὸν ναὸν ἔψαλε τὸ «εἰς πολλὰ Δέσποτα», ὁ δὲ διάκονος ἀνέπεμψε δέησιν ὑπὲρ «τοῦ Πατρὸς ἡμῶν Σινόρκι»! Ἀλλά, Παναγιώτατε, διατὶ λησμονεῖτε, ὅτι ὁ Ἁρμένιος Πατριάρχης εἶνε ἀρχηγὸς ἐκκλησίας, ἥτις ἀπεσπάσθη ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξίαν διʼ αἵρεσιν, ὡς ὑποστηρίζουσα τὸν Μονοφυσιτισμόν, τὸν ὁποῖον κατεδίκασεν ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος; Ἡ ἰδία δὲ Σύνοδος δὲν ἀνεθεμάτισε τὸν Διόσκουρον, τὸν ὁποῖον οἱ Ἁρμένιοι τιμοῦν ὡς ἅγιον; Πῶς λοιπὸν τοιαύτη πνευματικὴ κοινωνία μετὰ τῶν Ἁρμενίων, οἱ ὁποῖοι δὲν προέβησαν ἀκόμη εἰς σαφῆ ἀποκήρυξιν τῆς μονοφυσιτικῆς πλάνης καὶ δὲν ἀνεγνώρισαν τὸ κῦρος τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου;
Πέμπτον˙ Ἡνοίξατε τὰς ἀγκάλας σας καὶ ὑποδέχεσθε πάσης ἀποχρώσεως προτεστάντας καὶ ἐκφράζεσθε ὑπὲρ αὐτῶν ἐνθουσιωδῶς, καὶ εἶσθε ὁ θερμότερος ὑποστηρικτὴς τοῦ μωσαϊκοῦ, ὅπερ ὀνομάζεται Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν. Οἱ ἀντιπρόσωποί σας συμμετέχουν εἰς λατρευτικὰς ἐκδηλώσεις τῶν αἱρετικῶν ἀντιπροσώπων τῶν Προτεσταντικῶν ἐκκλησιῶν μεταξὺ τῶν ὁποίων περιλαμβάνονται ἀκόμη καὶ Ἀντιτριαδῖται.
Ἕκτον˙ Ἐκδηλώνετε αἰσθήματα φιλοφροσύνης πρὸς τὸν νῦν Πάπαν Ἰωάννην ΚΓ΄, δέχεσθε ἐν Φαναρίω τοὺς ἀπεσταλμένους του, διατάσσετε τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀμερικῆς Ἰάκωβον νὰ διέλθη ἐκ Ρώμης καὶ νὰ ἐπισκεφθῆ τὸν Πάπαν, εἶσθε δὲ πρόθυμος καὶ σεῖς ὁ ἴδιος νὰ βαδίσητε πρὸς Ρώμην εἰς συνάντησιν τοῦ ἀδελφοῦ. Καὶ ταῦτα, ἐνῶ εἶνε γνωστόν, ὅτι οὐδεμίαν μέχρι σήμερον ὑποχώρησιν ἔχει κάμη ἡ Παπικὴ Ἐκκλησία, πεισμόνως ἐμμένουσα εἰς τὰς καινοτομίας της. Ἔχει δὲ διασπείρει πανταχοῦ τοῦ Ὀρθοδόξου κόσμου τὰ ὄργανα τῆς φοβερᾶς Οὐνίας, τοῦ Δουρείου τούτου ἵππου διὰ τοῦ ὁποῖου ἐπιζητεῖται ἡ ἅλωσις τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἡ ὑποταγὴ τῶν πάντων εἰς τὸν μόνον κυρίαρχον, τὸν Πάπαν.
Ἕβδομον˙ Εἰς συνέντευξιν μετὰ Ἑλλήνων δημοσιογράφων φέρεσθε ἐκφρασθεὶς ὑπὲρ τοῦ γάμου τῶν κληρικῶν ὅλων τῶν βαθμῶν τῆς ἱερωσύνης, δυνάμενων καὶ μετὰ τὴν χιεροτονίαν των νὰ ἔλθουν εἰς γάμον.
Ὅγδοον˙ Ἐδώκατε τὴν ἄδειαν, καθὼς καταγγέλλεται, ἵνα θεολόγος, ὅστις εἶχε συνάψει δεύτερον γάμον, χειροτονηθῆ ἱερεύς. Ἀλλὰ καὶ πρὸ αὐτοῦ, καθῶς διαδίδεται, καὶ ἕτερος θεολόγος, καθηγητὴς ἱερατικῆς Σχολῆς, διαζευχθεὶς ἐκ τῆς πρώτης γυναικὸς καὶ συζευχθεὶς δευτέραν, τὴ ἐγκρίσει Ὑμῶν ἐχειροτονήθη καὶ αὐτὸς πρεσβύτερος. Ἐπʼ αὐτῶν οὐδεμία διάψευσις ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου ἐγένετο.
Ἕνατον˙ Εἰς συνέντευξιν μετὰ ξένου δημοσιογράφου φέρεσθε δηλώσας, ὅτι ἀποδέχεσθε καὶ αὐτὸ τὸ Filioque. «Μάλιστα, εἴπατε διὰ τὸ Ἅγ. Πνεῦμα, ἐκπορεύεται καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ». Δυστυχῶς καὶ αὐτὴ ἡ εἴδησις δὲν διεψεύσθη. Τὸ δὲ Filioque δὲν εἶνε λεπτομέρειά τις, τὴν ὁποίαν ἀδιαφόρως δυνάμεθα νʼ ἀντιπαρέλθωμεν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι διὰ νὰ ἐπιτευχθῆ ἡ ἕνωσις μετὰ τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλʼ ἀποτελεῖ σοβαρωτάτην καινοτομίαν. Ὡς ὀρθῶς ἔγραφεν ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Νευροκοπίου Γεώργιος Παπαγεωργιάδης, «μὲ τὴν προσθήκην τοῦ Filioque, ἤτοι τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ, ἐκτὸς τοῦ κακοῦ ὅτι προσθέτομεν διδασκαλίαν ἀνύπαρκτον, ἔχομεν δυαρχίαν ἐν τῆ Θεότητι, κατασπάραξιν τῆς ἱσότητος τῶν τριῶν προσώπων ἐν τῆ Θεότητι καὶ τὴν σπουδαιοτάτην συνέπειαν, ὅτι, ἐὰν ἀνοίξωμεν τὴν θύραν νὰ προσθέτωμεν ἤ νὰ μεταβάλωμεν, θὰ εἶνε ἄγνωστον ποῦ θὰ καταλήξωμεν» (Ἴδε Αἱ βάσεις τῆς Ἑνώσεως τῆς Δυτικῆς μετὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Ἀθῆναι, σελ. 36).
Δέκατον˙ Εἰς τὴν ἐν Ἀμερικῆ Ὀρθόδοξον παροικίαν ἔχουν κυκλοφορήσει εὐρέως ἐνυπόγραφα φυλλάδια, τῶν ὁποίων ἀντίτυπα ἔχουν ἀποσταλῆ καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ἐν αὐτοῖς ῥίπτεται ἡ φοβερὰ κατηγορία, ὅτι τὀσον Ὑμεῖς, ὅσον καὶ ὁ ὑφʼ Ὑμῶν χειροτονηθεὶς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Ἰάκωβος ἀνήκετε εἰς Μασονικὰς Στοάς. Ἡ εἴδησις αὕτη ἔχει καταταράξει τὰς συνειδήσεις τῶν πιστῶν. Ἡμεῖς δὲν θέλομεν νὰ παραδεχθῶμεν, ὅτι ἕνας Πατριάρχης καὶ ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος ἀνήκουν εἰς τὴν ἀρνησίχριστον Μασονίαν. Ἀλλʼ ἐπειδὴ ἡ κατηγορία αὕτη πλήττει βαθέως τὸ θρησκευτικὸν συναίσθημα, θὰ ἔπρεπεν ἡ Ὑμετέρα Παναγιότης νὰ μιμηθῆ ἐν τῶ σημείω τούτω ἀσκητήν, ὅστις κατηγορηθεὶς μὲ διαφόρους κατηγορίας ἐσιώπα, ἀλλὰ μόλις ἐξετοξεύθη ἐναντίον του ἡ κατηγορία, ὅτι ἦτο αἱρετικός, δὲν ὑπέμεινεν, ἐξανέστη τὸ πνεῦμά του, ἐτινάχθη ἐκ τῆς θέσεώς του καὶ ἐφώναξε μὲ ὅλην τὴν δύναμιν τῶν πνευμόνων του˙ «Ὄχι. Ἁμαρτωλὸς εἶμαι, ἀλλʼ αἱρετικὸς δὲν εἶμαι!». Καὶ τοῦτο λέγων ὁ ἀσκητὴς ἦτο σύμφωνος μὲ τὸ πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπερ θαυμασίως ἐκφράζεται εἰς μίαν ἐκ τῶν εὐχῶν τῆς Πεντηκοστῆς˙ «Σοὶ μόνω ἁμαρτάνομεν, ἀλλὰ καὶ Σοὶ μόνω λατρεύομεν. Οὐκ οἴδαμεν προσκυνεῖν Θεῶ ἀλλοτρίω οὐδὲ διαπετάζειν πρὸς ἕτερον Θεὸν τὰς ἑαυτῶν, Δέσποτα, χεῖρας».
Ὑγιὴς ἀντίδρασις
Τʼ ἀνωτέρω, Παναγιώτατε, ἐκ τῶν ἐφημερίδων, περιοδικῶν καὶ ἐντύπων πληροφορούμενος ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς αἰσθάνεται βαθυτάτην λύπην καὶ μὴ βλέπων καμμίαν διάψευσιν τῶν γραφομένων κλονίζεται καὶ κλίνει νὰ παραδεχθῆ, ὅτι ἔχονται ἀληθείας τὰ καταγγελλόμενα. Ἐναντίον δὲ τῶν τάσεων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, αἱ ὁποῖαι ἔρχονται πλέον σαφῶς εἰς σύγκρουσιν μὲ τὴν ἱερὰν παράδοσιν καὶ ὑπερβαίνουν ὅρια ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν πρὸς περιθρίγκωσιν τῆς πνευματικῆς ἀμπέλου ἐκ μονιῶν λυμαινομένων αὐτήν, ἤρχισεν ἐσχάτως νὰ ἐκδηλώνεται ἀντίδρασις τὀσον ἐκ μέρους τοῦ λαϊκοῦ στοιχείου ὅσον καὶ τῶν κληρικῶν. Οὕτως ἐκ τῆς ἱερᾶς μονῆς Λογγοβάρδας Πάρου ἐν φυλλαδίω ὁ ἡγούμενος αὐτῆς π. Φιλόθεος Ζερβάκος διεμαρτυρήθη διὰ τὴν ἐν τῶ Πατριαρχικῶ ναῶ ἐπιμνημόσυνον δἐησιν ὑπὲρ ἀλλοθρήσκων.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Η «ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΟΝ» (ΓΙΟΓΚΑ) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ…!
Δὲν εἶναι γυμναστικὴ
τοῦ περιοδ. «ο ΣΩΤΗΡ»
Ἔγινε μόδα μὲ ἀρκετὰ μεγάλη δυναμικὴ τὰ τελευταῖα χρόνια. Ξεκίνησε δειλά – δειλά, ἀρχικὰ σὲ ἐξειδικευμένα στούντιο, καὶ ἀργότερα στὰ μεγάλα γυμναστήρια, ὄχι μόνο ὡς μιὰ νέα παροχὴ ὑπηρεσιῶν ποὺ θὰ τὰ ξεχώριζε ἀπὸ τὰ ἄλλα, ἀλλὰ περισσότερο ὡς μιὰ προσπάθεια νὰ περάσει στὸ εὐρὺ κοινὸ ἀποσυνδεδεμένη ἀπὸ ὁτιδήποτε τὴν ταύτιζε μὲ θρησκευτικὴ ἄσκηση καὶ πρακτική. Ἔτυχε ἰδιαίτερα ἔντεχνης προβολῆς ἀπὸ κάποιους κύκλους, ἀρχικὰ στὴν «ἀνώτερη» κοινωνικὴ τάξη, μὲ σκοπὸ βέβαια νὰ γίνει κατόπιν ἀποδεκτὴ καὶ ἐφαρμόσιμη ἀπὸ τὶς πλατύτερες καὶ πιὸ λαϊκὲς μάζες καὶ εἰδικότερα τοὺς νέους.
Γι᾿ αὐτὸ καὶ προβλήθηκε ὅσο μποροῦσε πιὸ ἀποκομμένη ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴ μεταφυσική της, τὴν ἰνδουϊστικὴ φιλοσοφία της καὶ τὴ θρησκευτική της ρίζα. Στὸ δυτικὸ κόσμο διαφημίστηκε ὡς ἕνα νέο εἶδος γυμναστικῆς. Μιὰ νέα λοιπὸν γυμναστικὴ ποὺ βοηθᾶ στὴν εὐλυγισία τοῦ σώματος, τὴν καλὴ κυκλοφορία τοῦ αἵματος, τὴν ἐξισορρόπηση τοῦ μεταβολισμοῦ, τὴν καλὴ λειτουργία τοῦ ἀνοσοποιητικοῦ, ἐνδοκρινικοῦ, καρδιαγγειακοῦ συστήματος καὶ πολλῶν ἄλλων. Ὑποστηρίζουν καὶ προβάλλουν ἀκόμη τὶς εὐεργετικὲς ἐπιδράσεις της καὶ στὸ νευρικὸ σύστημα. Ἔχει, λένε, ἀντικαταθλιπτικὴ δράση, βοηθᾶ στὴ χαλάρωση, τὴν αὐτογνωσία καὶ σὲ ἄλλα παρόμοια.
Ὁ λόγος γιὰ τὴ γιόγκα. Αὐτὴν ποὺ προβάλλεται ὡς ἰδανικὴ μορφὴ σωματικῆς ἀσκήσεως, ποὺ διδάσκεται μέσα ἀπὸ διαλέξεις, μαθήματα, σεμινάρια καὶ τελευταῖα ἀποτελεῖ τὴ βασικὴ παροχὴ στὸ μενοὺ κάθε γυμναστηρίου, ἀκόμη καὶ τῶν πιὸ μικρῶν καὶ ἐπαρχιακῶν. Ἔγινε μόδα, νέα τάση, εἰδικὰ μεταξὺ τῶν νέων, καὶ ἴσως περισσότερο τῶν γυναικῶν.Τελευταῖα μάλιστα διδάσκεται καὶ ἐφαρμόζεται πιλοτικὰ καὶ μέσῳ ἐκπαιδευτικῶν προγραμμάτων, τόσο στὴ δημόσια ἐκπαίδευση ὅσο καὶ ὡς ἰδιαίτερη παροχὴ σὲ ἰδιωτικὰ σχολεῖα.Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἄλλωστε ἢ γιὰ τὴν ἀκόμη μεγαλύτερη προβολή της ὁ ΟΗΕ καθιέρωσε εἰδικὴ καὶ συγκεκριμένη ἡμερομηνία ὡς «παγκόσμια ἡμέρα γιόγκα».
Μπροστὰ σ᾿ αὐτὴν τὴν ἐκρηκτικὴ προβολὴ καὶ ἐπιβολή της ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρὶν ἕνα χρόνο περίπου (16-6-2015) ἐξέδωσε σύντομη ἀνακοίνωση πρὸς ἐνημέρωση καὶ προειδοποίηση τῶν πιστῶν. Ἡ γιόγκα, λέει ἡ ἀνακοίνωση, «ἀποτελεῖ θεμελιῶδες κεφάλαιο τῆς θρησκείας τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, ἔχει ποικιλομορφία σχολῶν, κλάδων, ἐφαρμογῶν καὶ τάσεων καὶ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ εἶδος γυμναστικῆς. Ὡς ἐκ τούτου», συνεχίζει ἡ ἀνακοίνωση, «ἡ γιόγκα τυγχάνει ἀπολύτως ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη μας καὶ δὲν ἔχει καμμία θέση στὴ ζωὴ τῶν Χριστιανῶν».
Αὐτὴ τὴν ἀνακοίνωση ἔσπευσαν νὰ τὴν ἀποδοκιμάσουν καὶ νὰ τὴ χλευάσουν πλῆθος δημοσιογράφων, παραγωγῶν καὶ σχολιαστῶν σὲ ραδιοφωνικοὺς καὶ τηλεοπτικοὺς σταθμούς! Ἀλλὰ γιατί; Δὲν ὀφείλει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νὰ ἐνημερώσει καὶ προστατέψει τὸ ποίμνιό της ἀπὸ τὸν θρησκευτικὸ συγκρητισμὸ καὶ ἀπὸ τὴν παγίδα τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν; τώρα μάλιστα ποὺ ἡ γιόγκα ντύθηκε τὸν μανδύα τῆς δῆθεν γυμναστικῆς καὶ προβάλλεται ἀσύνδετη ἀπὸ τὸν Ἰνδουϊσμό;Γιόγκα σημαίνει ἕνωση. Ἡ γιόγκα εἶναι ἰνδουϊστικὸ φιλοσοφικό – θρησκευτικὸ σύστημα ποὺ ἔχει σκοπὸ τὴν τάχα ἕνωση μὲ τὸ ὑπέρτατο Ὄν, ἀποσκοπεῖ, λέει, στὴ γνώση τοῦ ἀπολύτου Ἑνός.
Δὲν ἐπαρκεῖ βέβαια ὁ χῶρος ἑνὸς ἄρθρου γιὰ τὴν πλήρη ἐνημέρωση καὶ ἀνάπτυξη ἑνὸς τέτοιου θέματος. Ἀρκεῖ ὅμως νὰ σκεφτοῦμε ὅτι ἡ γιόγκα ἐξοικειώνει τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν ἀνατολικὴ μεταφυσική. Ἀκόμη καὶ ὡς δῆθεν ἄσχετη γυμναστικὴ ἐξάσκηση νὰ τὴν προσεγγίσει κανείς, ἀρκεῖ γιὰ νὰ λειτουργήσει ὡς εἰσαγωγικὴ μετάβαση καὶ ἐξοικείωση μὲ τὸν διαλογισμὸ καὶ τὴ χρήση τῶν «μάντρα», ὀνομάτων δηλαδὴ εἰδωλολατρικῶν θεοτήτων τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ. Καὶ τελικὰ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο θὰ πρέπει ὅλοι νὰ ἐννοήσουμε εἶναι ὅτι εἴτε φανερὰ εἴτε συνεσκιασμένα προτείνει ἕναν τρόπο ζωῆς, συμπεριφορᾶς, ἀντιμετωπίσεως τῶν διαφόρων προβλημάτων καὶ ἐν τέλει μεταφυσικῆς, ἐντελῶς διαφορετικό, ξένο καὶ ἀπόμακρο ἀπὸ αὐτὸν τῆς ὀρθόδοξης προσευχῆς καὶ λατρείας. Προτρέπει, κατευθύνει καὶ καθοδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους στὴν ἀντιμετώπιση τῶν ποικίλων προβλημάτων τους χωρὶς τὴν καταφυγή τους στὸ Θεό, τὴν ἐπίκληση τῆς βοήθειάς Του καὶ τῆς Χάριτός Του καὶ ξένο πρὸς τὴν τήρηση καὶ ἐφαρμογὴ τῶν θείων ἐντολῶν Του.
Ἂς προσέξουν λοιπὸν γονεῖς καὶ παιδιά, νέοι καὶ νέες ποὺ ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὴ σύγχρονη μόδα ποὺ ἀνθεῖ σὲ κάθε γυμναστήριο ἐγγράφονται ἀπροβλημάτιστα καὶ μὲ ἐνθουσιασμὸ στὰ διάφορα γκροὺπ τῆς γιόγκα. Καὶ ἂς ἀκούσουν τὴ φωνὴ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας: Ἡ γιόγκα δὲν ἀποτελεῖ εἶδος γυμναστικῆς, ὅπως ἐσφαλμένα νομίζουν καὶ παρασύρονται πολλοί.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)