.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η αίρεση του Επισκοποκεντρισμού προπαγανδίζεται και επίσημα!



Κυριακή τῶν Μυροφόρων
καί «ἡ Ὑπακοή στούς Ἐπισκόπους».

Τήν Κυριακήν τῶν Μυροφόρων 30.4.2017 ἡ "Φωνή Κυρίου" εἶχε ὡς τίτλον "Η ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ".
Τό κήρυγμα ἀρχίζει στόν τίτλον μέ "τήν ὑπακοήν στούς Ἐπισκόπους", ἀκολούθως ἀναλύει τήν ἀποστολικήν περικοπήν (Πράξ. στ΄ 1-7) τῆς ἐκλογῆς ἑπτά ἀνδρῶν διά τό "διακονεῖν τραπέζαις" καί καταλήγει πάλι ὅπως στήν ἀρχή διά τή σπουδαιότητα τῆς ὑπακοῆς στούς Ἐπισκόπους.

Ἀναφέρει τό κήρυγμα ὑπακοήν στούς Ἐπισκόπους γενικῶς, ὑποθέτοντας προφανῶς ὅτι ὅλοι οἱ ἔχοντες τόν βαθμό τοῦ Ἐπισκόπου ὀρθοτομοῦν τόν λόγον τῆς ἀληθείας, δέν λέγουν ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες σώζουν, δέν δωρίζουν "ἅγια Κοράνια" κ.ο.κ.
Παρ΄ ὅλα ταῦτα κάνει ἐντύπωσι πῶς ἀπό τό συγκεκριμμένον ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα τονίζεται τό δίδαγμα περί ὑπακοῆς στούς Ἐπισκόπους!
Οὔτε σέ ἄλλη "Φωνή Κυρίου" τῶν 15 τελευταίων ἐτῶν, οὔτε σέ τυχόντας 50 περίπου τόμους τῶν ἔργων τοῦ Ἰ. Χρυσοστόμου ὑπάρχει συσχέτισις τῆς περικοπῆς μέ τήν ὑπακοή στούς Ἐπισκόπους!
Ἀντιθέτως, ὁ Ἱερός Χρυσόστομος τονίζει ἐκεῖ τήν ἀφοσίωσιν τῶν Ἀποστόλων στήν προσευχήν καί τήν διδασκαλίαν, π.χ. στούς ἑξῆς Τόμους (σελίδα εἰς μετάφρασιν): 17 ΕΠΕ σελ. 725, 26 ΕΠΕ σελ. 261, 27 ΕΠΕ σελ. 501, 28 ΕΠΕ σελ. 215, 35 ΕΠΕ σελ. 105.
Ἑπομένως καί οἱ Ἐπίσκοποι σάν συνεχιστές τῶν Ἀποστόλων ἔχουν τήν ἰδίαν ἀφοσίωσι στήν προσευχή καί στή διδασκαλία.
Ὅμως ὁ Τόμος 19 ΕΠΕ σελ. 485-491 ἔχει ἄλλη μία πολύ ἐνδιαφέρουσα διαφορά ἀνάμεσα στό κήρυγμα τῆς "Φωνῆς Κυρίου" καί στά λόγια τοῦ Χρυσοστόμου (ἡμετ. ὑπογραμμίσεις):
Τό κήρυγμα στήν "Φωνή Κυρίου" ἀρχίζει νά ἀσχολεῖται μέ τήν ὑπακοή εἰς τήν σελίδα 70 ἀναφέροντας,
«Προτείνουν λοιπόν (οἱ Ἀπόστολοι) στό σῶμα τῶν πιστῶν νά διαλέξουν ἑπτά ἄνδρες … 
Οἱ πιστοί ὑπακούοντας ἐπιλέγουν...».
Ὅμως ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γράφει, (19 ΕΠΕ σελ. 487),
«Ἄκουσε τώρα πῶς ζητοῦσαν τήν γνώμην τῶν πιστῶν καί γιά ἄλλα ζητήματα κατά τήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων. Ὃταν δηλαδή ἐπρόκειτο νά χειροτονήσουν τούς ἑπτά διακόνους, συνεννοήθηκαν πρῶτα μέ τόν λαό».
Δηλαδή ὁ Ἱερός Χρυσόστομος δέν ἀναφέρει ἐδῶ κἄν θέμα ὑπακοῆς πρός τούς Ἀποστόλους ἀλλά ὅτι ἀκόμη καί οἱ Ἀπόστολοι «ζητοῦσαν τήν γνώμην τῶν πιστῶν» καί «συνεννοήθηκαν πρῶτα μέ τόν λαό».
Καί διά νά τό κάνει πιό σαφές συνεχίζει ἀμέσως:
«Τό ἲδιο ἔκαμε καί ὁ Πέτρος γιά τό Ματθία. Συνεννοήθηκε μέ ὅλους τούς τότε παρόντες, ἄνδρες καί γυναῖκες. Γιατί ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι γιά νά φουσκώνουν τά μυαλά τῶν ἀρχόντων (σελ. 489), οὔτε γιά νά γίνονται δουλοπρεπεῖς οἱ ὑπόλοιποι, ἀλλά εἶναι ἐξουσία πνευματική, πού ἔχει μάλιστα τό πλεονέκτημα ὅτι οἱ ἄρχοντες φορτώνονται μέ περισσότερους κόπους καί μεγαλύτερες φροντίδες καί δέ ζητοῦν περισσότερες τιμές...
...Ἔτσι θά μπορέσει νά ὠφεληθεῖ ἀκόμη καί ὁ ἀνώτερος ἀπό τόν κατώτερο. Ἀφοῦ κι' ὁ Μωϋσῆς ἔμαθε ἀπό τόν πενθερό του κάτι πού δέν ἤξερε, πολύ περισσότερο θά μποροῦσε νά ὠφεληθεῖ ἡ Ἐκκλησία σέ παρόμοια περίπτωση...
... Κι ἄν εἶναι ὁ πιό ἀσήμαντος, ἐπικρότησε τήν γνώμη του, ἄν λέει κάτι ὠφέλιμο... μήν τόν προσβάλλεις. Γιατί κανένας δέν ἀπέχει τόσο ἀπό τούς συνανθρώπους του, ὅσο ὁ πενθερός ἀπό τόν Μωϋσῆ, πού δέν περιφρόνησε τά λόγια του, ἀλλα δέχτηκε τή γνώμη του καί ὑπάκουσε, τήν ἔγραψε, καί δέ ντράπηκε νά τήν παραδώσει στήν ἱστορία, καταστέλλοντας ἔτσι τόν ἐγωϊσμό τῶν πολλῶν...»(*) 
Ἡ "Φωνή Κυρίου" δέν μιμεῖται τόν Χρυσόστομον περί τῆς ὑπακοῆς τοῦ Μωϋσέως καί τά ὑπόλοιπα ἀνωτέρω καί δέ μᾶς λέει ὅτι οἱ Ἀπόστολοιὑπάκουσαν στήν κρίσιν τῶν πιστῶν, οὔτε μᾶς λέει ὅτι οἱ Ἐπίσκοποι πρέπει νά συνεννοοῦνται μέ τό λαό καί νά ζητοῦν τή γνώμη τῶν πιστῶν, ἀντιθέτως γράφει «Οἱ πιστοί ὑπακούοντας ἐπιλέγουν...».
Ἀπό τό κομβικό σημεῖον αὐτό, ὁ ἱεροκήρυκας Ἀρχιμ. Ἐ.Τ. εἰσάγει τήν δική του λέξι "ὑπακούοντας" καί μεταβάλλει πλέον ὡς νέο κύριον ἢ ἐνδιαφέρον θέμα τῆς περικοπῆς, τήν ὑπακοήν στούς Ἐπισκόπους!

(*) Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος συνεχίζει διά τό Μωϋσῆ,
".... Γιατί γνώριζε ὅτι αὐτή ἡ ἱστορία θά εἶναι ὠφέλιμη σέ πολλούς...".
Ὁ Ἱεροκήρυκας τῆς "Φωνῆς Κυρίου" ἴσως ἤθελε δι΄ ἄλλους λόγους (π.χ. λόγῳΚολυμπαρίου) νά καταλήξει στήν ὑπακοή στούς Ἐπισκόπους. Ὅμως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶναι σαφέστατος διά τήν περικοπήν,
«Ἄκουσε τώρα πῶς ζητοῦσαν τήν γνώμην τῶν πιστῶν καί γιά ἄλλα ζητήματα κατά τήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων. Ὅταν δηλαδή ἐπρόκειτο νά χειροτονήσουν τούς ἑπτά διακόνους, συνεννοήθηκαν πρῶτα μέ τόν λαό."

Γεώργιος Ιωάννου