.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΘΑΡΣΕΙΤΕ!

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΘΑΡΣΕΙΤΕ!

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης 
π. Αὐγουστίνου Καντιώτου


Ἕλληνες, θαρσεῖτε! Τὸ ἔθνος μας εἶνε εἰρηνικό. Ἀγαπᾷ τὴν εἰρήνη ὅσο κανένα ἄλλο ἔθνος στὸν κόσμο. Ὑποφέραμε τόσα πολλά, καὶ δὲ᾿ ζητοῦμε τίποτ᾿ ἄλλο ἀπὸ τὴν εἰρήνη. Ἀλλ᾿ ἰδού καὶ ἄλλος νεώτερος Χοσρόης ἔρχεται πάλι ἐξ ἀνατολῶν. Ἐγείρουν ἀξιώσεις γιὰ τὰ νησιά μας (Χίο, Μυτιλήνη, Σάμο), ἐποφθαλμιοῦν τὴν ὑπόλοιπη Κύπρο, στὸν ἑλληνικὸ χῶρο γίνονται κάθε τόσο παραβιάσεις. Ἐμεῖς δὲν ἀνταποδίδουμε τὰ σα· διότι θ᾿ ἀρχίσῃ πόλεμος. Ἀλλὰ οἱ σχέσεις εἶνε τεταμένες.
Ἕλληνες, θαρσεῖτε! Σᾶς ὁμιλεῖ ἕνας ἐπίσκοπος ποὺ ἔχει κάποια ἱστορία καὶ γνωρίζει τὸν Ἑλληνικὸ λαό. Λοιπόν, ἐμεῖς νὰ ἔχουμε θάρρος καὶ πεποίθησι στὴν ὑπεραγία Θεοτόκο. 
Ἂν ἀφαιρέσουμε λίγους ἄπιστους γραικύλους, ἡ Ἑλλὰς εἶνε ὁμόψυχη καὶ ἕτοιμη ν᾿ ἀντισταθῇ. Καὶ ἡ Παναγία εἶνε ἕτοιμη νὰ ξανακάνῃ τὸ θαῦμα της, ἀλλὰ ὑπὸ ἕνα ὅρον. Τὸν ὅρο, νὰ ζήσουμε ὅλοι ὡς Χριστιανοὶ «σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς» (Τίτ. 2,12) στὸν αἰῶνα τοῦτον· νὰ σεβώμεθα τὸ «ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα» τοῦ Χριστοῦ (Φιλ. 2,9) καὶ νὰ τιμοῦμε τὸ ὄνομα τῆς Παναγίας.
Εἶνε λυπηρό, στὴν ἐκκλησία νὰ λέμε τόσες φορὲς «Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε, ἀλλὰ ἔξω (σὲ καφενεῖα, κέντρα διασκεδάσεως, γήπεδα, στρατόπεδα, δρόμους κ.λπ.) νὰ ἐκσφεδονίζουμε ἐναντίον τοῦ προσώπου της ἀμέτρητες βλαστήμιες. Γίναμε τὸ πλέον βλάστημο κράτος τῆς Μεσογείου. Καμμιά γυναίκα, οὔτε ἡ πλέον διεφθαρμένη, δὲν ὑβρίζεται ἔτσι ὅπως ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος. Κ᾿ ἔπειτα λεγόμεθα Χριστιανοί, καὶ περιμένουμε τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ… Ὅλα ὅσα μᾶς συμβαίνουν, εἶνε ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν μας. 
Καὶ ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ὑποστοῦμε καὶ μεγαλύτερα πλήγματα.
Ἀδελφοί μου· τὶς ἡμέρες αὐτὲς παρακαλῶ γονατίστε ἐνώπιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ παρακαλέστε την νὰ μᾶς βοηθήσῃ ν᾿ ἀντιμετωπίσουμε τοὺς νέους κινδύνους. 
Καὶ νὰ ἔχουμε τὴν πεποίθησι, ὅτι ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, ὅπως ἔκανε καὶ κάνει μέχρι τώρα, ἔτσι καὶ πάλι θὰ κάνῃ τὸ θαῦμα της, πρὸς σωτηρίαν τοῦ ἔθνους μας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(ἱ. ναὸς Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 9-3-1984)